Relaties
alle pijlers
Twijfel na keuze al gemaakt te hebben
woensdag 24 maart 2010 10:55
Hallo Allemaal,
Omdat ik met niemand kan praten over wat mij nu bezig houdt wil ik hier vragen om jullie mening.
Ik ben een jaar geleden iemand tegen gekomen terwijl ik nog getrouwd was.
Mijn huwelijk was niet goed en waarschijnlijk stond ik er daarvoor open.
De andere man in kwestie sloot perfect aan op mij. Het was alsof ik mijn grote liefde tegen gekomen was.
We hebben een half jaar heel intensief contact gehad met elkaar.
In die periode hebben we uiteindelijk onze gevoelens aan elkaar kenbaar gemaakt maar we hebben besloten er niets mee te doen en hebben het contact verbroken.
Een maand of twee later kwamen we elkaar weer tegen, we hebben zitten huilen, misten elkaar zo ontzettend.
Toen hebben we na een maand lang intensief met elkaar praten besloten om samen verder te gaan. Maar eerst alles netjes af te sluiten in onze eigen relaties.
Hij heeft aangegeven op te stappen bij zijn vrouw en ik heb mijn man gezegd dat ik wilde scheiden.
Inmiddels is hij weg, de scheiding is bijna rond, ze hebben alles goed geregeld. Bij mij duurt het allemaal wat langer.
En al die tijd woon ik nog bij mijn man (ook uit praktisch oogpunt voor de kinderen). En mijn man wil niets liever dan ons huwelijk nog een kans geven.
Hij weet van de andere man, hij weet ook dat ik verliefd ben en dat we niets doen met elkaar omdat ik alles netjes wil doen uit respect voor ons huwelijk.
Mijn man erkent inmiddels dat hij grote fouten heeft gemaakt en zegt dat hij het snapt dat ik op wil stappen, maar blijft de hoop houden dat ik tot inkeer kom en voor hem kies.
Het vervelende hier aan is dat ik eerst precies wist wat ik wilde, maar steeds meer twijfels krijg.
Mijn man is niet goed voor me geweest in ons 8-jarige huwelijk, maar ook niet slecht. Ik heb heel lang niet naar hem kunnen kijken zonder boosheid maar nu hij aan het veranderen is zie ik een fijn mens. En met dat mens heb ik twee kinderen.
Als ik naar mijn nieuwe liefde kijk zie ik mijn grote liefde, iemand die mijn levensinstelling heeft, dezelfde interesses, waar ik me goed voel en waar ik uit kijk naar een toekomst samen.
Maar waarom hou ik dan toch nog van mijn man?
En waarom was het een maand of vier geleden allemaal zo duidelijk en nu niet meer?
Als ik in dit huwelijk wil blijven kan dat. Mijn man wil me terug. Maar iedereen waarschuwt me dat hij weer in zijn oude patroon zal vervallen en ik weer ongelukkig wordt omdat iemand niet zomaar veranderd. Voor de kinderen zou dit echter wel de beste oplossing zijn.
Alleen is mijn nieuwe liefde al weg bij zijn vrouw en wacht op mij, om samen een leven te beginnen. En eigenlijk wil ik met hem mee.
Ik wil beiden kanten van het verhaal en weet dat ik dat niet kan hebben. Ik moet een van de twee opgeven.
Hoe weet je nu wat de beste beslissing is?
Omdat er kinderen in zitten wil ik geen fout maken (deze weten nog van niets).
Omdat ik met niemand kan praten over wat mij nu bezig houdt wil ik hier vragen om jullie mening.
Ik ben een jaar geleden iemand tegen gekomen terwijl ik nog getrouwd was.
Mijn huwelijk was niet goed en waarschijnlijk stond ik er daarvoor open.
De andere man in kwestie sloot perfect aan op mij. Het was alsof ik mijn grote liefde tegen gekomen was.
We hebben een half jaar heel intensief contact gehad met elkaar.
In die periode hebben we uiteindelijk onze gevoelens aan elkaar kenbaar gemaakt maar we hebben besloten er niets mee te doen en hebben het contact verbroken.
Een maand of twee later kwamen we elkaar weer tegen, we hebben zitten huilen, misten elkaar zo ontzettend.
Toen hebben we na een maand lang intensief met elkaar praten besloten om samen verder te gaan. Maar eerst alles netjes af te sluiten in onze eigen relaties.
Hij heeft aangegeven op te stappen bij zijn vrouw en ik heb mijn man gezegd dat ik wilde scheiden.
Inmiddels is hij weg, de scheiding is bijna rond, ze hebben alles goed geregeld. Bij mij duurt het allemaal wat langer.
En al die tijd woon ik nog bij mijn man (ook uit praktisch oogpunt voor de kinderen). En mijn man wil niets liever dan ons huwelijk nog een kans geven.
Hij weet van de andere man, hij weet ook dat ik verliefd ben en dat we niets doen met elkaar omdat ik alles netjes wil doen uit respect voor ons huwelijk.
Mijn man erkent inmiddels dat hij grote fouten heeft gemaakt en zegt dat hij het snapt dat ik op wil stappen, maar blijft de hoop houden dat ik tot inkeer kom en voor hem kies.
Het vervelende hier aan is dat ik eerst precies wist wat ik wilde, maar steeds meer twijfels krijg.
Mijn man is niet goed voor me geweest in ons 8-jarige huwelijk, maar ook niet slecht. Ik heb heel lang niet naar hem kunnen kijken zonder boosheid maar nu hij aan het veranderen is zie ik een fijn mens. En met dat mens heb ik twee kinderen.
Als ik naar mijn nieuwe liefde kijk zie ik mijn grote liefde, iemand die mijn levensinstelling heeft, dezelfde interesses, waar ik me goed voel en waar ik uit kijk naar een toekomst samen.
Maar waarom hou ik dan toch nog van mijn man?
En waarom was het een maand of vier geleden allemaal zo duidelijk en nu niet meer?
Als ik in dit huwelijk wil blijven kan dat. Mijn man wil me terug. Maar iedereen waarschuwt me dat hij weer in zijn oude patroon zal vervallen en ik weer ongelukkig wordt omdat iemand niet zomaar veranderd. Voor de kinderen zou dit echter wel de beste oplossing zijn.
Alleen is mijn nieuwe liefde al weg bij zijn vrouw en wacht op mij, om samen een leven te beginnen. En eigenlijk wil ik met hem mee.
Ik wil beiden kanten van het verhaal en weet dat ik dat niet kan hebben. Ik moet een van de twee opgeven.
Hoe weet je nu wat de beste beslissing is?
Omdat er kinderen in zitten wil ik geen fout maken (deze weten nog van niets).
woensdag 24 maart 2010 14:40
Na je tweede post lijkt het vrij duidelijk dat je eigenlijk alleen om praktische redenen nog bij hem zou willen blijven. Daarnaast voelt het met hem natuurlijk nog wel erg vertrouwd, maar dit is logisch aangezien je lang bij hem bent geweest. Je geeft aan dat jullie al eerder relatietherapie hebben gehad waarna het ook weer in het oude patroon terugviel. De kans dat het nu inene wel zo goed wordt als jij zou willen, lijkt me erg klein. Ik zou kiezen voor je geluk en proberen je hart te volgen. Ik zou zeker aanraden om goede afspraken te maken over de kinderen, het is natuurlijk belangrijk dat die er niet te erg de dupe van worden. Maar zoals al eerder gezegt ben ik ook van mening dat kinderen er echt niet bij gebaat zijn als hun mama niet gelukkig is en liever weg zou willen. Kinderen zijn heel gevoelig en ook zonder heftige ruzies zullen ze dat waarschijnlijk wel aanvoelen.
Heel veel succes met je beslissing, ik hoop dat het goed voor je zal uitpakken!
Heel veel succes met je beslissing, ik hoop dat het goed voor je zal uitpakken!
woensdag 24 maart 2010 18:50
woensdag 24 maart 2010 18:56
Natuurlijk is het moeilijk dit soort beslissingen te nemen, bij 'falling in love' gaat dit proces vaak gelijktijdig voor beide. Bij een scheiding daarentegen is het vaak zo dat de één veel verder is dan de ander wat het losmaken, voorbereiden op, enz. enz. betreft. Ik hoop wel dat het je lukt om dit ' als volwassenen' op te lossen met je man en dat hij het je niet te moeilijk maakt. Sterkte.
woensdag 24 maart 2010 19:03
Je (algemeen bedoeld) hebt dan een dubbele rol als je als eerste de beslissing neemt een relatie te beeindigen en de partner wil dat niet, is daar niet op voorbereid.
Ten eerste, als iemand die een mes in het hart van de partner plant, en ten tweede, als iemand die de zojuist getroffen partner opvangt en zacht neerlegt. Een verwarrende tegenstelling, voor beide partijen.
Ten eerste, als iemand die een mes in het hart van de partner plant, en ten tweede, als iemand die de zojuist getroffen partner opvangt en zacht neerlegt. Een verwarrende tegenstelling, voor beide partijen.
woensdag 24 maart 2010 21:19
Belangrijke beslissingen nemen doet altijd wel pijn. Na het nemen van een belangrijke beslissing kun je opeens gaan twijfelen. Dat komt omdat je ook iets verliest na de beslissing. Alles gaat anders worden en dat is heel eng. Doordat je nu nog steeds samen woont met je man zit je sowieso al in een soort van twijfelpositie, omdat de daad nog niet bij het woord is gevoegd.
Het is juist fijn dat je nu ook een goed mens ziet in je man, zonder boosheid. Als jullie uit elkaar gaan kan dit er juist voor zorgen dat jullie een goed contact met elkaar kunnen hebben, zodat de kinderen zo min mogelijk lijden.
Zou je ook gaan scheiden van je man als je die andere man niet was tegengekomen? Scheiden van je man zou in mijn ogen los moeten staan van die nieuwe man. Of is het meer zo dat dit je ogen heeft geopend?
Het is juist fijn dat je nu ook een goed mens ziet in je man, zonder boosheid. Als jullie uit elkaar gaan kan dit er juist voor zorgen dat jullie een goed contact met elkaar kunnen hebben, zodat de kinderen zo min mogelijk lijden.
Zou je ook gaan scheiden van je man als je die andere man niet was tegengekomen? Scheiden van je man zou in mijn ogen los moeten staan van die nieuwe man. Of is het meer zo dat dit je ogen heeft geopend?
woensdag 24 maart 2010 21:23
quote:Roelfien schreef op 24 maart 2010 @ 13:26:
[...]
Wat je zegt, klopt niet. Er wordt juist vaak gezegd, dat je voor de kinderen beter uit elkaar kunt gaan als je relatie niet meer optimaal is. Maar het blijkt juist zo te zijn, dat is onlangs uit een onderzoek gekomen, dat het beter voor de kinderen is als de ouders bij elkaar blijven, mits ze elkaar niet in de haren vliegen en op een normale manier met elkaar kunnen praten.
Een scheiding is voor kinderen zó ingrijpend dat dat alleen een betere keuze is als ouders alleen nog maar openlijk ruzie kunnen maken.Ik ben dat niet met je (of eigenlijk dat onderzoek) eens. Spreek uit eigen ervaring, maar heb er ook genoeg gesprekken over gevoerd met andere 'kinderen van gescheiden ouders'. Je hoeft elkaar niet de tent uit te vechten: constante spanning en een liefdeloos huwelijk pikken kinderen feilloos op en kunnen daardoor zelf problemen krijgen. Daarom ben ik van mening dat scheiden vaak 'beter' is dan geforceerd bij elkaar blijven, zogenaamd in het belang van de kinderen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat je bij ieder probleempje maar meteen de handdoek in de ring moet gooien en moet gaan scheiden. Probeer er eerst samen uit te komen.
[...]
Wat je zegt, klopt niet. Er wordt juist vaak gezegd, dat je voor de kinderen beter uit elkaar kunt gaan als je relatie niet meer optimaal is. Maar het blijkt juist zo te zijn, dat is onlangs uit een onderzoek gekomen, dat het beter voor de kinderen is als de ouders bij elkaar blijven, mits ze elkaar niet in de haren vliegen en op een normale manier met elkaar kunnen praten.
Een scheiding is voor kinderen zó ingrijpend dat dat alleen een betere keuze is als ouders alleen nog maar openlijk ruzie kunnen maken.Ik ben dat niet met je (of eigenlijk dat onderzoek) eens. Spreek uit eigen ervaring, maar heb er ook genoeg gesprekken over gevoerd met andere 'kinderen van gescheiden ouders'. Je hoeft elkaar niet de tent uit te vechten: constante spanning en een liefdeloos huwelijk pikken kinderen feilloos op en kunnen daardoor zelf problemen krijgen. Daarom ben ik van mening dat scheiden vaak 'beter' is dan geforceerd bij elkaar blijven, zogenaamd in het belang van de kinderen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat je bij ieder probleempje maar meteen de handdoek in de ring moet gooien en moet gaan scheiden. Probeer er eerst samen uit te komen.
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
woensdag 24 maart 2010 23:59
Eens, denk wel dat je alles moet doen om het te laten werken, als je kinderen hebt, maar daarbij; zelfs als het beter is voor je kinderen om bij elkaar te blijven, als dat betekent dat jij de rest van je leven ongelukkig bent (en je kinderen merken hier dus niks van) kun je je afvragen of dat de keus is die je wilt maken
donderdag 25 maart 2010 00:00
quote:Nyima schreef op 24 maart 2010 @ 21:21:
De beste keus bestaat ook niet. Zet uit je hoofd dat je de perfecte keuze moet maken, want daarmee zet je veel druk op jezelf.
Maak een keuze en maak er dan gewoon het beste van.Inderdaad. Ook met je nieuwe liefde zul je je best moeten doen. Maar het kan in de basis natuurlijk wel beter kloppen.
De beste keus bestaat ook niet. Zet uit je hoofd dat je de perfecte keuze moet maken, want daarmee zet je veel druk op jezelf.
Maak een keuze en maak er dan gewoon het beste van.Inderdaad. Ook met je nieuwe liefde zul je je best moeten doen. Maar het kan in de basis natuurlijk wel beter kloppen.
