Relaties
alle pijlers
Raak ik mijn beste vriendin kwijt?
dinsdag 21 februari 2017 00:34
Hoi viva'ers!
Dit leek mij de aangewezen plek om het even van me af te schrijven en eerlijke adviezen te ontvangen.
Al sinds het eerste jaar van de middelbare school ben ik bevriend met mijn beste vriendin (inmiddels zo'n 10 jaar). Wij waren twee handen op een buik, net zo close als zusjes. We deden bijna alles samen. Hadden ook natuurlijk wel perioden dat we wat minder contact hadden, maar langer dan een paar dagen was het zeker nooit.
Dit veranderde echter in een klap toen mijn vriendin een paar maanden geleden verschrikkelijk nieuws kreeg. Hierdoor stortte haar hele wereld in, haar toekomstbeeld en financien (ze had het eerst buitengewoon goed) waren kapot. Ik wilde haar natuurlijk heel graag steunen, maar ze klapte een soort van dicht en werd afstandelijk. Ze nam in de maanden steeds minder contact met me op en alles moest van mijn kant komen. Ik werd gefrustreerd, want ik wilde in deze tijd er voor haar zijn en ze liet me eigenlijk niet toe. En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie. Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet (maar daar had ik dus ook geen mogelijkheid toe en dat was mijn hele punt) we hebben toen twee weken niet gesproken omdat ze dat niet wilde, en toen afgesproken ergens om te praten. Ze gaf toen aan dat ze moeite heeft met initiatief nemen omdat ze niet meer dingen kan doen zoals voor heen (vanwege de financien). Dus ik zei dat dat helemaal mijn punt niet was. Dan zorgen we ervoor dat we filmavondjes houden thuis oid..
Nou goed, uitgesproken maar eigenlijk verbeterde het niet. Ik ben in elk opzicht de enige geweest die heeft voorgesteld om elkaar weer eens te zien. Inmiddels hebben we in meer dan een week niet meer dan een paar zinnen gewisseld. De energie bij mij om iets voor te stellen begint ook op te raken. Ondanks dat ze het zwaar heeft moet een vriendschap wel van twee kanten komen. Ik merk ook, als ik haar wel zie, dat ze anders is dan vroeger en ik denk zelfs dat ze door alle gebeurtenissen overspannen/depressief is.
Het pijnlijke is dat ze wel veel met haar 'oppervlakkigere' vriendinnen afspreekt. Ik probeer nu te achterhalen wat de reden van die afstandelijkheid is. Is het omdat ik te dichtbij sta dat het misschien allemaal te confronterend is? Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan? Ben ik niet meer leuk? Ik heb ook aangekaart dat ik merk dat we uit elkaar groeien, maar zelf ontkent ze dat.
Het maakt echt een beetje mijn zelfvertrouwen kapot omdat ze een heel erg belangrijk onderdeel is van mijn leven.. ik weet nu niet meer zo goed wat ik nog kan doen. Nog meer 'drama' creeeren zorgt ervoor dat ik haar nog meer wegduw denk ik. Moet ik maar gewoon afwachten tot er iets van haar kant komt? Ik ga ook goed met haar moeder om en overweeg zelfs om haar een berichtje te sturen of zij misschien meer weet wat er aan de hand is..
Dit leek mij de aangewezen plek om het even van me af te schrijven en eerlijke adviezen te ontvangen.
Al sinds het eerste jaar van de middelbare school ben ik bevriend met mijn beste vriendin (inmiddels zo'n 10 jaar). Wij waren twee handen op een buik, net zo close als zusjes. We deden bijna alles samen. Hadden ook natuurlijk wel perioden dat we wat minder contact hadden, maar langer dan een paar dagen was het zeker nooit.
Dit veranderde echter in een klap toen mijn vriendin een paar maanden geleden verschrikkelijk nieuws kreeg. Hierdoor stortte haar hele wereld in, haar toekomstbeeld en financien (ze had het eerst buitengewoon goed) waren kapot. Ik wilde haar natuurlijk heel graag steunen, maar ze klapte een soort van dicht en werd afstandelijk. Ze nam in de maanden steeds minder contact met me op en alles moest van mijn kant komen. Ik werd gefrustreerd, want ik wilde in deze tijd er voor haar zijn en ze liet me eigenlijk niet toe. En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie. Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet (maar daar had ik dus ook geen mogelijkheid toe en dat was mijn hele punt) we hebben toen twee weken niet gesproken omdat ze dat niet wilde, en toen afgesproken ergens om te praten. Ze gaf toen aan dat ze moeite heeft met initiatief nemen omdat ze niet meer dingen kan doen zoals voor heen (vanwege de financien). Dus ik zei dat dat helemaal mijn punt niet was. Dan zorgen we ervoor dat we filmavondjes houden thuis oid..
Nou goed, uitgesproken maar eigenlijk verbeterde het niet. Ik ben in elk opzicht de enige geweest die heeft voorgesteld om elkaar weer eens te zien. Inmiddels hebben we in meer dan een week niet meer dan een paar zinnen gewisseld. De energie bij mij om iets voor te stellen begint ook op te raken. Ondanks dat ze het zwaar heeft moet een vriendschap wel van twee kanten komen. Ik merk ook, als ik haar wel zie, dat ze anders is dan vroeger en ik denk zelfs dat ze door alle gebeurtenissen overspannen/depressief is.
Het pijnlijke is dat ze wel veel met haar 'oppervlakkigere' vriendinnen afspreekt. Ik probeer nu te achterhalen wat de reden van die afstandelijkheid is. Is het omdat ik te dichtbij sta dat het misschien allemaal te confronterend is? Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan? Ben ik niet meer leuk? Ik heb ook aangekaart dat ik merk dat we uit elkaar groeien, maar zelf ontkent ze dat.
Het maakt echt een beetje mijn zelfvertrouwen kapot omdat ze een heel erg belangrijk onderdeel is van mijn leven.. ik weet nu niet meer zo goed wat ik nog kan doen. Nog meer 'drama' creeeren zorgt ervoor dat ik haar nog meer wegduw denk ik. Moet ik maar gewoon afwachten tot er iets van haar kant komt? Ik ga ook goed met haar moeder om en overweeg zelfs om haar een berichtje te sturen of zij misschien meer weet wat er aan de hand is..
dinsdag 21 februari 2017 07:57
Het feit dat je nu überhaupt bezig bent met 'vriendschap moet van 2 kanten komen', 'zij nam geen enkel initiatief' etc. laat zien dat het voor jou wèl om jouw gevoel draait, ook al zeg je van niet. Dit is niet de tijd om haar 'aan te spreken' op dat ze afstand neemt. Ik zou dan ook een grens getrokken hebben. Absoluut niet wat je wilt of nodig hebt als je het lastig hebt.
dinsdag 21 februari 2017 08:03
Ik heb ook aan de andere kant gestaan en vind jouw heel irritant over komen. Ik kon niet anders dan mij terug trekken tijdelijk, en als mensen dat dan op zichzelf gingen betrekken was het voor mij snel klaar. Je wilt er voor haar zijn op de manier die JIJ prettig vind. Zij wilt dat je er voor haar bent op de manier die zij nodig vind, zij heeft ruimte nodig maar dat is niet goed genoeg voor jou.
dinsdag 21 februari 2017 08:04
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 21 februari 2017 08:12
quote:lollypopje schreef op 21 februari 2017 @ 08:04:
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
Is het ook. En dit zou ook de uitkomst kunnen zijn voor TO. Maar pushen en blijven vragen of het haar schuld is zorgt niet voor een andere uitkomst, juist niet.
Maar ik begrijp wel dat TO het jammer vind, daar verdriet over heeft.
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
Is het ook. En dit zou ook de uitkomst kunnen zijn voor TO. Maar pushen en blijven vragen of het haar schuld is zorgt niet voor een andere uitkomst, juist niet.
Maar ik begrijp wel dat TO het jammer vind, daar verdriet over heeft.
dinsdag 21 februari 2017 08:18
Laat het idee los dat jij haar moet helpen en dat zij jou moet toe laten.
Mogelijk is zij daar niet aan toe en is zij bezig om haar eigen manier te vinden om hier uit te komen zonder dwang of druk van een ander.
Ik had vroeger ook zo een vriendin die bij elke migraine aanval aan de telefoon hing of voor de deur stond met melding dat zij het zo erg vind dat ik ziek was en dat zij vind dat ik beter moet worden. Ik heb nu een burnout en ik ben zo blij dat die aandachtstrekker uit mijn leven is. Echt je hebt geen idee wat je een ander aan doet.
Mogelijk is zij daar niet aan toe en is zij bezig om haar eigen manier te vinden om hier uit te komen zonder dwang of druk van een ander.
Ik had vroeger ook zo een vriendin die bij elke migraine aanval aan de telefoon hing of voor de deur stond met melding dat zij het zo erg vind dat ik ziek was en dat zij vind dat ik beter moet worden. Ik heb nu een burnout en ik ben zo blij dat die aandachtstrekker uit mijn leven is. Echt je hebt geen idee wat je een ander aan doet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 21 februari 2017 08:19
quote:lollypopje schreef op 21 februari 2017 @ 08:04:
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
Maar wat was dan het alternatief? Gaan trekken zoals TO doet met als gevolg een kapotte vriendschap én een vriendin die zich opgejaagd wild voelt?
Ook hier aan de kant van de vriendin gestaan, en ook ik zocht juist de meer oppervlakkige contacten op, omdat ik dan even afleiding had en niet hoefde na te denken.
De vriendin die zich opwierp als mijn 'grote hulp' en vooral wilde praten over mijn diepste zieleroerselen en dag en nacht sms'jes stuurde dat ze zo bezorgd om mij was, die was voor mij echt een zware last.
In die mate zelfs dat ik heel laf mijn man vroeg om haar te laten weten dat ze mij echt met rust moest laten, begon ze hem dan heelder dagen te stalken of alles nog wel goed met mij ging
Mijn hartslag en bloeddruk sprongen echt de hoogte in als ik weer 's het zoveelste bericht kreeg en het erop uitdraaide dat ik hààr gerust moest stellen dat ik er wel weer bovenop kwam en hààr nog wel leuk vond...
Ik zei het al: 'opgejaagd wild' voelde ik me.
En zij zal zich vreselijk afgewezen gevoeld hebben, maar ik had niet de energie om me daarmee bezig te houden en dat kon of wilde ze niet snappen.
Deze vriendin is dan ook exit en ik let er wel op dat soort figuren niet meer in mijn leven binnen te laten.
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.
Maar wat was dan het alternatief? Gaan trekken zoals TO doet met als gevolg een kapotte vriendschap én een vriendin die zich opgejaagd wild voelt?
Ook hier aan de kant van de vriendin gestaan, en ook ik zocht juist de meer oppervlakkige contacten op, omdat ik dan even afleiding had en niet hoefde na te denken.
De vriendin die zich opwierp als mijn 'grote hulp' en vooral wilde praten over mijn diepste zieleroerselen en dag en nacht sms'jes stuurde dat ze zo bezorgd om mij was, die was voor mij echt een zware last.
In die mate zelfs dat ik heel laf mijn man vroeg om haar te laten weten dat ze mij echt met rust moest laten, begon ze hem dan heelder dagen te stalken of alles nog wel goed met mij ging
Mijn hartslag en bloeddruk sprongen echt de hoogte in als ik weer 's het zoveelste bericht kreeg en het erop uitdraaide dat ik hààr gerust moest stellen dat ik er wel weer bovenop kwam en hààr nog wel leuk vond...
Ik zei het al: 'opgejaagd wild' voelde ik me.
En zij zal zich vreselijk afgewezen gevoeld hebben, maar ik had niet de energie om me daarmee bezig te houden en dat kon of wilde ze niet snappen.
Deze vriendin is dan ook exit en ik let er wel op dat soort figuren niet meer in mijn leven binnen te laten.
dinsdag 21 februari 2017 08:27
Het is altijd lastig zoiets, in vriendschappen. Hoe steun je iemand? Ik heb geen makkelijk jaar gehad (understatement) en meegemaakt dat een vriendin het echt af liet weten maar ook zoals jij nu doet, een vriendin die me tot de orde riep op een voor mij totaal ongepast moment, met weinig begrip voor hoe ik me voelde of hoe ik in elkaar zit terwijl we elkaar al heel lang kennen. En dat is ook het ding, het gaat nu letterlijk niet erom of zij snapt dat je haar vriendschap mist (natuurlijk snapt ze dat) en of ze zich daar bezwaard over voelt (natuurlijk doet ze dat wel). Ze moet nu even heel hard met dingen aan de slag zo te lezen en zorgen dat haar leven op orde komt. En natuurlijk is hulp vragen daarbij belangrijk maar misschien is het soort hulp dat jij daarin probeert te bieden wel niet wat ze zoekt of wil ze het de vriendschap op lange termijn niet laten beïnvloeden.
Ik zit met die vriendin nog steeds een beetje in een patstelling. Zou het erg jammer vinden als de vriendschap hierdoor in het gedrang komt maar wil ook niet dat ze zo over mijn grenzen blijft gaan en vind het jammer dat ze het niet snapt dat ik tijd nodig heb om te herstellen van alles. Afspreken is niet het issue maar wel de voorwaarden waarop dat moet, hoe vaak en hoe vaak ik contact zou moeten zoeken en dat legt ze allemaal op een weegschaal. Dat contact met oppervlakkiger (lullige uitdrukking) vriendinnen die ik korter ken maar vaker zie minder energie kost is voor mij geen rocket science.
Heb je begrip voor de positie van je vriendin en kun je je dat geduld opbrengen? Nogmaals het is wel begrijpelijk maar zij is niet de persoon bij wie je dat nu kwijt kan.
Ik zit met die vriendin nog steeds een beetje in een patstelling. Zou het erg jammer vinden als de vriendschap hierdoor in het gedrang komt maar wil ook niet dat ze zo over mijn grenzen blijft gaan en vind het jammer dat ze het niet snapt dat ik tijd nodig heb om te herstellen van alles. Afspreken is niet het issue maar wel de voorwaarden waarop dat moet, hoe vaak en hoe vaak ik contact zou moeten zoeken en dat legt ze allemaal op een weegschaal. Dat contact met oppervlakkiger (lullige uitdrukking) vriendinnen die ik korter ken maar vaker zie minder energie kost is voor mij geen rocket science.
Heb je begrip voor de positie van je vriendin en kun je je dat geduld opbrengen? Nogmaals het is wel begrijpelijk maar zij is niet de persoon bij wie je dat nu kwijt kan.
dinsdag 21 februari 2017 08:51
quote:blueeyes*3 schreef op 21 februari 2017 @ 01:23:
[...]
Zij wil niet dat jij haar helpt! Dat lijkt me heel duidelijk.
Ik denk dat je daar de fout in bent gegaan, je wilde haar redden/helpen. Zij wilde niet door jou geholpen worden. Gevolg: jouw hulp komt over als drammen en alsof alles om jou draait.
Dit.
Heb dat ook mee gemaakt met een vriendin die me wilde "helpen". Rete-irritant want uiteindelijk draaide het alleen om haar, werkte haar "hulp" averechts en had ik het nog gedaan ook
[...]
Zij wil niet dat jij haar helpt! Dat lijkt me heel duidelijk.
Ik denk dat je daar de fout in bent gegaan, je wilde haar redden/helpen. Zij wilde niet door jou geholpen worden. Gevolg: jouw hulp komt over als drammen en alsof alles om jou draait.
Dit.
Heb dat ook mee gemaakt met een vriendin die me wilde "helpen". Rete-irritant want uiteindelijk draaide het alleen om haar, werkte haar "hulp" averechts en had ik het nog gedaan ook
dinsdag 21 februari 2017 08:53
Soms moet je gewoon afstand nemen en accepteren Hoe het is. Uiteindelijk kost jou dat ook minder energie. Tuurlijk zul je in het begin het er moeilijk mee hebben en terug denken aan die leuke tijd. Hoe dan ook die tijd komt niet terug. Je vriendin is veranderd. Zit in een andere fase dan jij. Dat gebeurt nu eenmaal. De vriendschap tussen mij en mijn vriendin is toen ook verwaterd. Na 4 jaar kwamen we elkaar weer tegen. Voorzichtig contact weer opgepakt en we zitten beide in een betere situatie. Vriendschap is nu beter dan eerst. Wij denken niet aan de tijd die we hebben verloren maar zien het als een periode waar we te druk waren met onszelf en onze eigen problemen. We konden er ook niet zijn voor elkaar toen. Achteraf is het juist goed geweest dat het zo is gelopen en we niet door getrek met ruzie uit elkaar zijn gegaan destijds.
dinsdag 21 februari 2017 08:56
quote:janna-sophie schreef op 21 februari 2017 @ 01:25:
Ehhh.. je zou haar kunnen vragen waar zij nu behoefte aan heeft? En als ze aangeeft dat ze even wat afstand wil, dat accepteren.Dit. Stuur een kaartje of een berichtje zonder vragen, maar met 'sterkte' of iets dergelijks, iets wat geen antwoord vereist. Een vriendin van me neemt ook afstand als ze iets moet verwerken en dat kan ik opvatten alsof ze mij afwijst, maar zo bedoelt ze het helemaal niet. Ze heeft dan gewoon wat meer ruimte voor zichzelf nodig. En dat mag.
Ehhh.. je zou haar kunnen vragen waar zij nu behoefte aan heeft? En als ze aangeeft dat ze even wat afstand wil, dat accepteren.Dit. Stuur een kaartje of een berichtje zonder vragen, maar met 'sterkte' of iets dergelijks, iets wat geen antwoord vereist. Een vriendin van me neemt ook afstand als ze iets moet verwerken en dat kan ik opvatten alsof ze mij afwijst, maar zo bedoelt ze het helemaal niet. Ze heeft dan gewoon wat meer ruimte voor zichzelf nodig. En dat mag.
dinsdag 21 februari 2017 09:09
Ik zou zonder verwachtingen proberen te zijn over wat zij wel of niet zou moeten doen. Denk terug aan waar jullie vriendschap op was gebaseerd. Vroeger was die toch ook goed zonder dat ze gehilpen moest worden? Je kan ook ns een luchtig appje sturen als je, bij het een of ander, aan haar moet denken. Juist als je al zolang vriendinnen bent heb je vast wel van die grapjes samen die verder niemand snapt. Zo houd je wel contact maar ontstaat er geen hulpverlenerrelatie en drijf je haar ook niet in het nauw. Laat haar en vertrouw haar dat ze er wel uitkomt, al is dat niet op jouw manier, jij kunt andermans gedrag niet controleren.
dinsdag 21 februari 2017 09:34
Ik sta nu ook aan de andere kant. Ik kan me voorstellen dat het voor vriendin prettig is om te gaan met oppervlakkige vriendinnen. Die willen niet van allerlei diepe dingen van haar. Ik heb ook een hele tijd de behoefte gehad om alles normaal te houden. Het gewone leven moest gewoon doorgaan en dat gaat makkelijker wanneer je omgaat met mensen die niet in je ziel willen poeren.
Laat haar een tijdje los. Ik zou wel af en toe een kaartje of een attentie sturen.
Laat haar een tijdje los. Ik zou wel af en toe een kaartje of een attentie sturen.
dinsdag 21 februari 2017 09:37
Herkenbaar, misschien helpt mijn ervaring je:
Ik heb een goede vriendin vanaf groep 8, net als jij eigenlijk al bijna 10 jaar goed bevriend. Aantal jaren geleden had ze een hele slechte relatie en kwam ze in een depressie. Ze was toen echt even "weg" zeg maar. Daarnaast had ze een vriendengroep die redelijk oppervlakkig was. Ik wilde er voor haar zijn, maar net zoals bij jou hoorde ik zelf amper nog iets. Soms was het zelfs zo dat wij gewoon hadden afgesproken voor die dag, maar als ik dan in de ochtend stuurde hoelaat ik er moest zijn kreeg ik de hele dag geen gehoor. Vaak werd ik dan zelfs genegeerd.
Maar ze ging wel ineens veelvuldig met die vriendengroep om. Ik heb in die perode vaak op het punt gestaan om de vriendschap te verbreken. Het kostte mij ook teveel moeite en op dat moment wist ik trouwens niet dat ze depressief was. In mijn ogen deed ze op dat moment gewoon raar en liet ze me meerdere keren vallen en werd ik genegeerd. Op een gegeven moment heeft ze zelf aangegeven dat ze geen zin heeft in opbeurende woorden. Ze wilde gewoon steun en verder niets.
Dus ik heb toen besloten om niet veel meer te doen. Eens in de 2 weken appte ik hoe het met haar ging, en verder liet ik het er even bij. Nu is die periode voorbij en is de vriendschap weer als vanouds. Zij weet zelf bijna niks meer van die perode af, ze was toen echt in de war mentaal gezien.
Dus ja, het is ontzettend moeilijk want je wil er zijn voor je vriendin. Maar je kunt haar het beste zoveel mogelijk met rust laten, en hopen op het beste.
Ik heb een goede vriendin vanaf groep 8, net als jij eigenlijk al bijna 10 jaar goed bevriend. Aantal jaren geleden had ze een hele slechte relatie en kwam ze in een depressie. Ze was toen echt even "weg" zeg maar. Daarnaast had ze een vriendengroep die redelijk oppervlakkig was. Ik wilde er voor haar zijn, maar net zoals bij jou hoorde ik zelf amper nog iets. Soms was het zelfs zo dat wij gewoon hadden afgesproken voor die dag, maar als ik dan in de ochtend stuurde hoelaat ik er moest zijn kreeg ik de hele dag geen gehoor. Vaak werd ik dan zelfs genegeerd.
Maar ze ging wel ineens veelvuldig met die vriendengroep om. Ik heb in die perode vaak op het punt gestaan om de vriendschap te verbreken. Het kostte mij ook teveel moeite en op dat moment wist ik trouwens niet dat ze depressief was. In mijn ogen deed ze op dat moment gewoon raar en liet ze me meerdere keren vallen en werd ik genegeerd. Op een gegeven moment heeft ze zelf aangegeven dat ze geen zin heeft in opbeurende woorden. Ze wilde gewoon steun en verder niets.
Dus ik heb toen besloten om niet veel meer te doen. Eens in de 2 weken appte ik hoe het met haar ging, en verder liet ik het er even bij. Nu is die periode voorbij en is de vriendschap weer als vanouds. Zij weet zelf bijna niks meer van die perode af, ze was toen echt in de war mentaal gezien.
Dus ja, het is ontzettend moeilijk want je wil er zijn voor je vriendin. Maar je kunt haar het beste zoveel mogelijk met rust laten, en hopen op het beste.
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
dinsdag 21 februari 2017 10:21
Misschien ook minder willen helpen. Het is best vermoeiend om steeds geholpen te worden, meestal word je namelijk niet echt geholpen maar verwacht die ander dat je diepe gesprekken en zo gaat hebben. Terwijl je juist domme afleiding wil. Het even niet over problemen hebben en lekker niks diepgaands doen.
dinsdag 21 februari 2017 10:26
quote:Annelleke schreef op 21 februari 2017 @ 10:21:
Misschien ook minder willen helpen. Het is best vermoeiend om steeds geholpen te worden, meestal word je namelijk niet echt geholpen maar verwacht die ander dat je diepe gesprekken en zo gaat hebben. Terwijl je juist domme afleiding wil. Het even niet over problemen hebben en lekker niks diepgaands doen.
Ja precies wat jij zegt. Je wil diepgaande gesprekken hebben om te helpen, maar diegene wil juist lekker ontspannen.
Maar als iemand dat zelf niet aangeeft wordt het wel erg moeilijk. Ik begin denk ik de andere kant te zien van waarom mensen in een depressie vaak vrienden verliezen. Normaal denk je altijd "ja doei dat waren geen echte vrienden!!". Maar vanuit eigen ervaring en wat je vaker hier leest, zie ik nu wel dat het voor de buitenstaanders óók heel moeilijk kan zijn.
Communicatie is het allerbelangrijkste hierin. Als die er niet is weten beide partijen niet waar ze aan toe zijn en wat er aan de hand is, en als die periode van onwetendheid te lang duurt kunnen mensen afhaken.
Misschien ook minder willen helpen. Het is best vermoeiend om steeds geholpen te worden, meestal word je namelijk niet echt geholpen maar verwacht die ander dat je diepe gesprekken en zo gaat hebben. Terwijl je juist domme afleiding wil. Het even niet over problemen hebben en lekker niks diepgaands doen.
Ja precies wat jij zegt. Je wil diepgaande gesprekken hebben om te helpen, maar diegene wil juist lekker ontspannen.
Maar als iemand dat zelf niet aangeeft wordt het wel erg moeilijk. Ik begin denk ik de andere kant te zien van waarom mensen in een depressie vaak vrienden verliezen. Normaal denk je altijd "ja doei dat waren geen echte vrienden!!". Maar vanuit eigen ervaring en wat je vaker hier leest, zie ik nu wel dat het voor de buitenstaanders óók heel moeilijk kan zijn.
Communicatie is het allerbelangrijkste hierin. Als die er niet is weten beide partijen niet waar ze aan toe zijn en wat er aan de hand is, en als die periode van onwetendheid te lang duurt kunnen mensen afhaken.
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
dinsdag 21 februari 2017 10:43
Bedankt voor jullie reacties! Eigenlijk komen de meeste reacties op hetzelfde neer, dat ik teveel push.
Het is overigens niet zo dat ik per se hele diepgaande 'oplossende' gesprekken met haar heb. Ik laat, als ik met haar ben, volledig aan haar over of ze over het onderwerp begint of niet en begin er zelf niet over.
Het is ook lastig te begrijpen omdat ik zelf heel anders ben hierin. Als mij iets ergs overkomt dan zoek ik heel erg de aandacht op van mensen om mij heen. Zij heeft dat omgekeerd en dat is dan lastiger te begrijpen, ik moet daar heel erg aan wennen. Maar logisch natuurlijk dat mensen daar niet hetzelfde in zijn.
Ik vind het gewoon wel pijnlijk dat ze wel met anderen contact op neemt om af te spreken en dat bij mij laat afweten.
Het verhaal van Muurhanger is dan wel weer enigszins herkenbaar en hoopvol.
Ik ga er gewoon vanuit dat het in een betere periode straks vanzelf wel weer goed komt en voor nu zal ik het van haar kant laten komen en niet zelf dingen aandragen.
Het is overigens niet zo dat ik per se hele diepgaande 'oplossende' gesprekken met haar heb. Ik laat, als ik met haar ben, volledig aan haar over of ze over het onderwerp begint of niet en begin er zelf niet over.
Het is ook lastig te begrijpen omdat ik zelf heel anders ben hierin. Als mij iets ergs overkomt dan zoek ik heel erg de aandacht op van mensen om mij heen. Zij heeft dat omgekeerd en dat is dan lastiger te begrijpen, ik moet daar heel erg aan wennen. Maar logisch natuurlijk dat mensen daar niet hetzelfde in zijn.
Ik vind het gewoon wel pijnlijk dat ze wel met anderen contact op neemt om af te spreken en dat bij mij laat afweten.
Het verhaal van Muurhanger is dan wel weer enigszins herkenbaar en hoopvol.
Ik ga er gewoon vanuit dat het in een betere periode straks vanzelf wel weer goed komt en voor nu zal ik het van haar kant laten komen en niet zelf dingen aandragen.
dinsdag 21 februari 2017 11:06
quote:leftovers schreef op 21 februari 2017 @ 10:43:
Bedankt voor jullie reacties! Eigenlijk komen de meeste reacties op hetzelfde neer, dat ik teveel push.
Het is overigens niet zo dat ik per se hele diepgaande 'oplossende' gesprekken met haar heb. Ik laat, als ik met haar ben, volledig aan haar over of ze over het onderwerp begint of niet en begin er zelf niet over.
Het is ook lastig te begrijpen omdat ik zelf heel anders ben hierin. Als mij iets ergs overkomt dan zoek ik heel erg de aandacht op van mensen om mij heen. Zij heeft dat omgekeerd en dat is dan lastiger te begrijpen, ik moet daar heel erg aan wennen. Maar logisch natuurlijk dat mensen daar niet hetzelfde in zijn.
Ik vind het gewoon wel pijnlijk dat ze wel met anderen contact op neemt om af te spreken en dat bij mij laat afweten.
Het verhaal van Muurhanger is dan wel weer enigszins herkenbaar en hoopvol.
Ik ga er gewoon vanuit dat het in een betere periode straks vanzelf wel weer goed komt en voor nu zal ik het van haar kant laten komen en niet zelf dingen aandragen.
Ik denk dat zij die roze olifant tussen jullie echt wel opmerkt. Want jij wil het er wel over hebben en zij niet. Enig idee hoe gedoceerd zo'n gesprek dan voelt, voor haar?
Je hebt het nog steeds over jou. Jij moet wennen, jij doet het anders, jij maakt meer drama.
Je maakt nu ook enorm veel drama. Drama waar zij totaal geen behoefte aan heeft. Wat is er zo moeilijk aan om dat te respecteren? Het draait om haar, niet om jou!
Bedankt voor jullie reacties! Eigenlijk komen de meeste reacties op hetzelfde neer, dat ik teveel push.
Het is overigens niet zo dat ik per se hele diepgaande 'oplossende' gesprekken met haar heb. Ik laat, als ik met haar ben, volledig aan haar over of ze over het onderwerp begint of niet en begin er zelf niet over.
Het is ook lastig te begrijpen omdat ik zelf heel anders ben hierin. Als mij iets ergs overkomt dan zoek ik heel erg de aandacht op van mensen om mij heen. Zij heeft dat omgekeerd en dat is dan lastiger te begrijpen, ik moet daar heel erg aan wennen. Maar logisch natuurlijk dat mensen daar niet hetzelfde in zijn.
Ik vind het gewoon wel pijnlijk dat ze wel met anderen contact op neemt om af te spreken en dat bij mij laat afweten.
Het verhaal van Muurhanger is dan wel weer enigszins herkenbaar en hoopvol.
Ik ga er gewoon vanuit dat het in een betere periode straks vanzelf wel weer goed komt en voor nu zal ik het van haar kant laten komen en niet zelf dingen aandragen.
Ik denk dat zij die roze olifant tussen jullie echt wel opmerkt. Want jij wil het er wel over hebben en zij niet. Enig idee hoe gedoceerd zo'n gesprek dan voelt, voor haar?
Je hebt het nog steeds over jou. Jij moet wennen, jij doet het anders, jij maakt meer drama.
Je maakt nu ook enorm veel drama. Drama waar zij totaal geen behoefte aan heeft. Wat is er zo moeilijk aan om dat te respecteren? Het draait om haar, niet om jou!
dinsdag 21 februari 2017 12:01
quote:lollypopje schreef op 21 februari 2017 @ 08:04:
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.+1
Ik snap TO wel.
Ik heb er voor gekozen vriendin te volgen in zo'n situatie. Af en toe wat laten horen, aangeven dat ik er voor haar ben, maar niet trekken. Haar laten aangeven wat ze nodig had.
Gevolg vriendschap compleet verwaterd.
Het is gewoon verdomde moeilijk om de balans daarin te vinden, als de ander je niet wil toelaten.+1
dinsdag 21 februari 2017 12:06
Sommige "vrienden" zijn er alleen voor de goede of alleen voor de slechte tijden.
Het is jammer als blijkt dat iemand geen behoefte heeft aan contact met jou meer na een verandering in hun leven en wel (dezelfde) leuke en/of (on)diepere gesprekken met anderen heeft.
Voor zover ik het lees ben jij de vriendin waarbij ze niet meer "weet" hoe ze om moet gaan nu ze geen geld meer heeft, dat is de reden die zij opgeeft.
Hoe erg jij ook met haar dingen wil doen en je aanpassen zonder moeite om dan "gewoon" dingen te doen zonder geld nodig te hebben, blijkbaar kan ze daar niet mee overweg.
Dat kan vanalles zijn. Zoals dat jij nog geld hebt en zij veel minder dan jij waardoor ze blijkbaar een ander positiegevoel zou kunnen hebben waarbij ze blijkbaar een "hogere" positie nodig heeft.
Of dat jij eigenlijk alleen leuk genoeg was voor de dure facebookposts van kijk ons eens geld hebben. En zijn de anderen leuker nu ze geen geld meer heeft en kan ze haar eaarde halen uit iets anders.
Lullig als je dát als reden krijgt te horen... dat ze niet weet hoe ze met jou af moet spreken zonder geld. Dat wel.
De vraag is lijkt mij vooral of de redenen om voor anderen te kiezen om dingen mee te doen voor jou geldig genoeg is. Het lijkt me logisch dat iemand niet voortdurend er over wil praten maar er ging niemand dood? Ze heeft helaas natuurlijk simpelweg minder geld en andere positie in de maatschappij maar dat invloed laten hebben op een vriendschap?
Blijkbaar maak je je vooral zorgen omdat ze erg veranderd lijkt en jou niet meer opzoekt. Maar wellicht is ze niet veranderd maar gewoon wie ze is maar dan zonder geldpositie en hoef je je blijkbaar geen zorgen te maken want dat is blijkbaar ook niet wat ze wil.
Ze wil niet met jou omgaan want ze heeft geen geld meer... dat is de reden die ze opgeeft en daarmee zul je het moeten doen.
Het is jammer als blijkt dat iemand geen behoefte heeft aan contact met jou meer na een verandering in hun leven en wel (dezelfde) leuke en/of (on)diepere gesprekken met anderen heeft.
Voor zover ik het lees ben jij de vriendin waarbij ze niet meer "weet" hoe ze om moet gaan nu ze geen geld meer heeft, dat is de reden die zij opgeeft.
Hoe erg jij ook met haar dingen wil doen en je aanpassen zonder moeite om dan "gewoon" dingen te doen zonder geld nodig te hebben, blijkbaar kan ze daar niet mee overweg.
Dat kan vanalles zijn. Zoals dat jij nog geld hebt en zij veel minder dan jij waardoor ze blijkbaar een ander positiegevoel zou kunnen hebben waarbij ze blijkbaar een "hogere" positie nodig heeft.
Of dat jij eigenlijk alleen leuk genoeg was voor de dure facebookposts van kijk ons eens geld hebben. En zijn de anderen leuker nu ze geen geld meer heeft en kan ze haar eaarde halen uit iets anders.
Lullig als je dát als reden krijgt te horen... dat ze niet weet hoe ze met jou af moet spreken zonder geld. Dat wel.
De vraag is lijkt mij vooral of de redenen om voor anderen te kiezen om dingen mee te doen voor jou geldig genoeg is. Het lijkt me logisch dat iemand niet voortdurend er over wil praten maar er ging niemand dood? Ze heeft helaas natuurlijk simpelweg minder geld en andere positie in de maatschappij maar dat invloed laten hebben op een vriendschap?
Blijkbaar maak je je vooral zorgen omdat ze erg veranderd lijkt en jou niet meer opzoekt. Maar wellicht is ze niet veranderd maar gewoon wie ze is maar dan zonder geldpositie en hoef je je blijkbaar geen zorgen te maken want dat is blijkbaar ook niet wat ze wil.
Ze wil niet met jou omgaan want ze heeft geen geld meer... dat is de reden die ze opgeeft en daarmee zul je het moeten doen.
dinsdag 21 februari 2017 12:10
Iemand die moeilijke tijden doormaakt is niet ineens niet meer verantwoordelijk voor het contact met een goede vriendin daar waar anderen ineens wel volop in the picture komen te staan.
Je bent niet ineens ontoerekeningsvatbaar en de redenen die iemand ergens voor opgeeft "ik toon geen initiatief meer naar jou specifiek toe maar wel naar anderen want ik heb geen geld" is natuurlijk bizar en impliceert blijkbaar iets qua verhoudingen waar TO zeer terecht niet zo blij mee is.
Waarbij ik andere redenen zou schrappen want ook al zou ze ernstig in de war zijn, wat ook kan, dat ontneemt juist de ander haar verantwoordelijkheid die ze blijkbaar wel wil. En dat betekent dus dat de ander bewust niet met jou omgaat en je de ander zal moeten geloven op wat er wordt gezegd en gedacht (over jou).
Je bent niet ineens ontoerekeningsvatbaar en de redenen die iemand ergens voor opgeeft "ik toon geen initiatief meer naar jou specifiek toe maar wel naar anderen want ik heb geen geld" is natuurlijk bizar en impliceert blijkbaar iets qua verhoudingen waar TO zeer terecht niet zo blij mee is.
Waarbij ik andere redenen zou schrappen want ook al zou ze ernstig in de war zijn, wat ook kan, dat ontneemt juist de ander haar verantwoordelijkheid die ze blijkbaar wel wil. En dat betekent dus dat de ander bewust niet met jou omgaat en je de ander zal moeten geloven op wat er wordt gezegd en gedacht (over jou).
dinsdag 21 februari 2017 12:21
Als ze verder wél ernstig in de war en verdrukking zit en zich liever in bijvoorbeeld uitgebreid het nachtelijk leven stort en niet meer samen shoppen in Rome bij wijze van... dan zegt dat verder ook iets over hoe iemand met problemen omgaat en kun je je afvragen of je dat soort gedrag, de ene keer ben je wel handig maar in dit geval in tijden van problemen niet, wel wil. Dan ben je elke keer bij een probleem eigenlijk iemand waar de ander geen contact meer mee wil. En ben je een soort jojo.
dinsdag 21 februari 2017 12:41
quote:Paekzwart schreef op 21 februari 2017 @ 12:06:
Sommige "vrienden" zijn er alleen voor de goede of alleen voor de slechte tijden.
Het is jammer als blijkt dat iemand geen behoefte heeft aan contact met jou meer na een verandering in hun leven en wel (dezelfde) leuke en/of (on)diepere gesprekken met anderen heeft.
Voor zover ik het lees ben jij de vriendin waarbij ze niet meer "weet" hoe ze om moet gaan nu ze geen geld meer heeft, dat is de reden die zij opgeeft.
Hoe erg jij ook met haar dingen wil doen en je aanpassen zonder moeite om dan "gewoon" dingen te doen zonder geld nodig te hebben, blijkbaar kan ze daar niet mee overweg.
Dat kan vanalles zijn. Zoals dat jij nog geld hebt en zij veel minder dan jij waardoor ze blijkbaar een ander positiegevoel zou kunnen hebben waarbij ze blijkbaar een "hogere" positie nodig heeft.
Of dat jij eigenlijk alleen leuk genoeg was voor de dure facebookposts van kijk ons eens geld hebben. En zijn de anderen leuker nu ze geen geld meer heeft en kan ze haar eaarde halen uit iets anders.
Lullig als je dát als reden krijgt te horen... dat ze niet weet hoe ze met jou af moet spreken zonder geld. Dat wel.
De vraag is lijkt mij vooral of de redenen om voor anderen te kiezen om dingen mee te doen voor jou geldig genoeg is. Het lijkt me logisch dat iemand niet voortdurend er over wil praten maar er ging niemand dood? Ze heeft helaas natuurlijk simpelweg minder geld en andere positie in de maatschappij maar dat invloed laten hebben op een vriendschap?
Blijkbaar maak je je vooral zorgen omdat ze erg veranderd lijkt en jou niet meer opzoekt. Maar wellicht is ze niet veranderd maar gewoon wie ze is maar dan zonder geldpositie en hoef je je blijkbaar geen zorgen te maken want dat is blijkbaar ook niet wat ze wil.
Ze wil niet met jou omgaan want ze heeft geen geld meer... dat is de reden die ze opgeeft en daarmee zul je het moeten doen.
Waarom is het relevant of TO de reden geldig vindt? Wat als dat niet zo is?
En het is maar de vraag of het echt om geld gaat. Misschien meer om hoe TO en haar vriendin met het verschil in geld omgaan.
En wat bedoel je met "er ging niemand dood?"
Sommige "vrienden" zijn er alleen voor de goede of alleen voor de slechte tijden.
Het is jammer als blijkt dat iemand geen behoefte heeft aan contact met jou meer na een verandering in hun leven en wel (dezelfde) leuke en/of (on)diepere gesprekken met anderen heeft.
Voor zover ik het lees ben jij de vriendin waarbij ze niet meer "weet" hoe ze om moet gaan nu ze geen geld meer heeft, dat is de reden die zij opgeeft.
Hoe erg jij ook met haar dingen wil doen en je aanpassen zonder moeite om dan "gewoon" dingen te doen zonder geld nodig te hebben, blijkbaar kan ze daar niet mee overweg.
Dat kan vanalles zijn. Zoals dat jij nog geld hebt en zij veel minder dan jij waardoor ze blijkbaar een ander positiegevoel zou kunnen hebben waarbij ze blijkbaar een "hogere" positie nodig heeft.
Of dat jij eigenlijk alleen leuk genoeg was voor de dure facebookposts van kijk ons eens geld hebben. En zijn de anderen leuker nu ze geen geld meer heeft en kan ze haar eaarde halen uit iets anders.
Lullig als je dát als reden krijgt te horen... dat ze niet weet hoe ze met jou af moet spreken zonder geld. Dat wel.
De vraag is lijkt mij vooral of de redenen om voor anderen te kiezen om dingen mee te doen voor jou geldig genoeg is. Het lijkt me logisch dat iemand niet voortdurend er over wil praten maar er ging niemand dood? Ze heeft helaas natuurlijk simpelweg minder geld en andere positie in de maatschappij maar dat invloed laten hebben op een vriendschap?
Blijkbaar maak je je vooral zorgen omdat ze erg veranderd lijkt en jou niet meer opzoekt. Maar wellicht is ze niet veranderd maar gewoon wie ze is maar dan zonder geldpositie en hoef je je blijkbaar geen zorgen te maken want dat is blijkbaar ook niet wat ze wil.
Ze wil niet met jou omgaan want ze heeft geen geld meer... dat is de reden die ze opgeeft en daarmee zul je het moeten doen.
Waarom is het relevant of TO de reden geldig vindt? Wat als dat niet zo is?
En het is maar de vraag of het echt om geld gaat. Misschien meer om hoe TO en haar vriendin met het verschil in geld omgaan.
En wat bedoel je met "er ging niemand dood?"
