Moeders groot gezin ervaringen

quote:Elsa1984 schreef op 24 februari 2017 @ 14:37:

Beiden 4 dagen werken. Eerste kindje verandert je leven. Van 1 van naar 2 vond ik het zwaarst. Zat 1,5 jaar tussen. De 3e en 4e ben je al meer ervaren en deed ik er makkelijker bij. En de oudsten zijn dan al groter en zelfstandiger. Ik zie mezelf niet als oer moeder maar geniet er enorm van. Het is altijd druk en hou van die bedrijvigheid en gezelligheid. We zijn "makkelijk" en nuchter. Kan me nu niet meer voorstellen waar je dan zo druk mee bent met 1 baby, maar weet nog dat ik het zelf ook had. Je groeit er in met de jaren.

Mijn moeder gaf aan dat ze van 1 naar 2 makkelijker vond dan van 2 naar 3. En ik ben dan maar gastouder, dus zie de kinderen maar 16-20u per week, maar ook ik vond van 2 naar 3 juist heftiger. Gewoon omdat je de aandacht meer moet verdelen, je maar 2 handen hebt en je er niet meer dan 2 tegelijkertijd kunt tillen/aan de hand kunt nemen.



Maar het ligt ook gewoon aan het kind zelf. En elke ouder is ook weer anders.

Man en ik hebben samen 4 kinderen, NSG, telt dat ook?



Ik ben in 1 klap van 2 naar 4 gegaan (op dat moment leeftijd tussen 9 en 0.5 jaar) dus misschien niet te vergelijken met een klassiek gezin.

Ik zag mezelf altijd al als moeder van een groot gezin (als puber wou ik er 10) hoewel ik absoluut geen echt moedertje-moedertje ben.



De aanpassing van 2 naar 3 (of 4) vond ik vooral praktisch lastig: voor 2 kinderen heb je elk een hand om ze vast te houden, 2 kinderen passen nog samen op je fiets,...

Het lijken misschien futiliteiten maar ik liep er wel elke dag tig keer tegenaan. Liep te sjouwen met een kind in de buggy, een in de draagdoek op m'n rug, ander kind aan de hand en de 4de ernaast.

(Ik kon toen niet autorijden).

Auto moest ineens een model groter en wonen is ook duurder (zeker vanaf de periode dat er meer behoefte komt aan eigen kamers).



De rest ging en gaat eigenlijk redelijk vanzelf, go with the flow. Al merk ik wel dat wij in vergelijking met kleinere gezinnen veel strikter zijn, ik heb het gevoel dat je minder kunt improviseren met meerdere kinderen dan met 1 of 2.

Zeker als ze nog jong (<10) zijn, duurt het makkelijk een half uur voor je buiten bent als je langer dan een uur van huis gaat (allemaal even drinken en plassen, schoenen/jas aan, 4 in de auto laten stappen duurt ook wat langer dan 1...).



Het is soms hard aanpoten, man en ik zijn vaak erg moe; de kinderen nu tussen 20-10 jaar maar dan komen er weer andere zorgen dan de puur praktische.



Maar langs de andere kant is het nooit saai en ik vind het erg boeiend om die verschillende karakter te zien ontwikkelen, hen te begeleiden in het ontdekken en ontplooien van hun talenten,...

Hoe ouder ze worden hoe leuker ik ze wel vind, ik leer ze liever lezen dan op het potje gaan en zeker de pubers zijn heerlijk om mee te discussiëren, te ontdekken hoe ze in het leven staan, ze vormen meer en meer een eigen wereldbeeld,...

O ja, qua carrière hebben wij ingezet op die van man.

Omdat hij meer groeimogelijkheden en ambitie had dan ik.

Verder kan hij wat betreft de kinderen niks wat ik niet kan, behalve dan baren en borstvoeding geven.



Ik weet 100% zeker dat als ik had willen en kunnen carrière maken dat man me dan voluit had gesteund.

Ik werk trouwens wel deeltijds, man heeft een klein jaar thuis nagenoeg alles opgevangen zodat ik een opleiding kon volgen, en ik ben financieel onafhankelijk van hem.

Elke stap die hij zet qua werk en die invloed heeft op ons gezin gaat in overleg, we beseffen allebei zeer goed dat hij bepaalde dingen niet zou kunnen zonder mijn ruggesteun en vice versa.

pff en dan moest dat beest zindelijk worden gemaakt, en naar puppycursus waar hij trouwens zn diploma haalde met een 'matig' . Ook moet ie 1 keer per jaar naar de dierenarts, en 5 keer per dag lopen. Je hebt er een dagtaak aan.



Ohja en ik moet hem droppen in het pension als ik op vakantie ga

Weten jullie hoe duur een zak Frolic is? Nou duur. En natuurlijk moet ie ook dentasticks voor zn witte tandjes.

Mijn partner en ik hebben samen 8 kinderen. Twee uit zijn vorige relatie en daar zijn er nog 6 van ons samen bij gekomen.

Ik vond mijn eerste niet pittig maar vooral heel leuk. Omdat ik niet meer piepjong was en meerdere kinderen wilde zijn we ook gelijk voor de tweede gegaan.

De overgang van mijn derde naar mijn vierde vond ik het grootste. Dat lag niet aan het aantal maar aan de leeftijd van de kinderen. Toen mijn vierde geboren werd ging mijn oudste net naar school. Dus alles moest in een keer op uur en tijd op mijn vrije dagen. Bij de volgende was ik daar inmiddels op ingesteld.

Wij hebben onderling alle verdelingen gehad. Eerst ik fulltime en mijn partner parttime, beide parttime momenteel partner fulltime ik parttime (28hr)

Ik weet niet wat je verstaat onder carriere maken? Ik heb gewoon een baan waarvoor ik een universitaire opleiding heb gevolgd. Of te wel ik werk gewoon voor de kost. ik ben uiteindelijk minder gaan werken niet eens omdat het nodig was voor de kinderen maar om meer vrije tijd te hebben.

Er is eigenlijk geen een fase die ik als minder leuk ervaren heb. Begrijp mij goed mijn kinderen zijn geen engeltjes en op elke leeftijd zijn ze dus best weleens vervelend geweest op wat voor manier dan ook. Maar in het algemeen vind ik elke leeftijd zijn charmes hebben.

aanvankelijk dacht ik een echte baby moeder te zijn. Heerlijk die hummeltjes die nog helemaal afhankelijk van je zijn. Maar eigenlijk vind ik de leeftijd van puber naar jong volwassenen het allerleukste. zo bijzonder om te zien hoe ze een ieder hun eigen richting op ontwikkelen. Gezellig al die vrienden over de vloer en vooral ook hoe leuk dat ze met elkaar omgaan ook al zijn ze allemaal totaal verschillend.

quote:Kapara schreef op 24 februari 2017 @ 14:25:

Ik vraag me af in hoeverre een groot gezin en carriere met elkaar te vervoegen zijn? Wil je dan alle kinderen naar de opvang brengen? Of een oppas aan huis die voor al je kinderen gaat zorgen? Geen aanval hoor, vraag het me oprecht af hoe je dat voor je ziet.

Wat is het verschil tussen 2 of 5 kinderen naar de opvang brengen? Ik zie niet in waarom dat bij een groot gezin niet zou kunnen, behalve misschien vanwege de kosten.



TO, geen ervaring, voor mij is 2 genoeg. Maar ik zou zeggen, kijk eens (over een tijdje) hoe je het met een tweede kind vindt en beslis dan of je er meer wil.

quote:wollendekentje schreef op 24 februari 2017 @ 18:14:

[...]





Oh wauw dit is wel wat ik bedoel

Heb je ook een soort motto? Iets wat je tegen jezelf zegt als je er even doorheen zat/zit? ;)Niet zozeer een soort motto maar ik heb wel geleerd prioriteiten te stellen en dat die prioriteiten niet altijd bij de kinderen hoeven te liggen maar ook zo nu en dan best bij jezelf mogen liggen.

quote:wollendekentje schreef op 24 februari 2017 @ 18:20:

[...]





Bedankt voor je reactie! Wat doe jij om te ontspannen?



Slapen



Ik heb de luxe elke ochtend een uurtje voor mezelf te hebben, beetje freubelen met make-up en zo.

Verder hou ik van mandala's kleuren en af en toe met man naar de film te gaan.

Ik kook ook graag - en man en kinders eten graag, dus dat komt wel goed uit.

Af en toe een weekend bakken en koken en ijs maken etc., daar word ik echt blij van.



Mijn job is in zekere zin ook ontspanning omdat ik daar andere dingen van mezelf aanspreek (al mijn neurotische trekjes worden daar er gewaardeerd ) en ik daar niet hoef te zorgen

Het voordeel van meerdere kinderen vind ik dat je niet zo hoeft te entertainen. Ze houden elkaar wel bezig. Ik ben meer aan het faciliteren dan dat ik constant bezig ben met ze. Al vanaf dat ze vrij jong waren. Vriendinnen met 1 kind waren meer tijd kwijt had ik het idee. Ik had niet het gevoel dat ik perse altijd wat moest doen. Ze mochten zelf lekker aanklooien. Als zij aan het spelen/klooien waren ging ik huishouden doen. Je kunt prima een was opvouwen of stofzuigen met een half oog op een spelletje. De avond was dan voor mij.

ik ben alleen en heb 4 kinderen....je groeit er in.



ik ben makkelijk en nuchter, doe totaal niet aan huishouden of decoratie...geen vt wonen huis hier.

carriere maken kan zeker maar is niet mijn wens

veel draait om de kinderen maar ik heb altijd een sociaal leven en eigen dingen gehad.

ik weet precies wat ik wil voor ons en dat jaag ik met grote ambitie na...de rest geloof ik wel

ze krijgen allemaal genoeg knuffels en aandacht

materieel is het minder maar ik vind een dure rugzak, kleding of fiets met krat absoluut geen must. als de zon gaat schijnen knippen we onze spijkerbroeken af en zijn klaar vor de lente.

zak appels, fles water en een spel kaarten en op de fiets naar het strand samen....heerlijk!

quote:Dreamer schreef op 24 februari 2017 @ 14:30:

En sorry TO, ik heb verder geen antwoorden voor je. Heb 2 kinderen en vind dat genoeg



Ik denk dat een heldere taakverdeling en communicatie tussen jou en je partner belangrijk is. En je gezondheid. Per kind bekijken: wat kan ik nu nog aan. En niet alleen kijken naar hoe het gaat wanneer ze nog klein zijn, maar wat als ze allemaal een andere sport willen doen op dezelfde tijd. Hoe ga je dat redden. Wil je ze op een sport hebben, of liever op muziek of toneel. Na de derde moet er een grotere auto, ga je dat financieel redden (of doen jullie het zonder auto)



Zie je jezelf alleen als 'moeder van een groot gezin' of zie je meer 'een groot gezin' met jou en je partner als gelijkwaardige ouders? Oftewel: doe jij het gezin of doen jullie het samen.



Ik heb wel ervaring, maar zou het niet mooier kunnen zeggen!

Bekijk per kind of er nog een bij kan voor je gevoel en bedenk van tevoren goed hoe je het voor je ziet en waar je problemen mee zou hebben.

Op de kosten na is er geen verschil tussen 1 kind naar de opvang,of 4/6/8 ...

Ik zie niet zo snel ergens een probleem in en maak me ook niet snel druk. Ik heb er bewust voor gekozen en wil er van genieten.

Ik zie de bulten was,bergen boodschappen en indivuutjes met ieder hun eigen behoefte niet als last,maar als uitdaging.

Ik kan er echt van genieten als ze lekker zitten te smullen van niet aangebrand eten, ondanks dat ik onder het koken met een jengelende dreumes aan mijn been een plas limonade op moet dweilen, terwijl er op de wc 1 zit te roepen dat ie klaar is met poepen.

En soms is het wel aangebrand en maak ik tosti's en liggen ze te laat in bed. Dan slapen we smorgens wat langer en struikelen we op het laatste moment de school in.

Ik vind het gewoon leuk!

De overgang naar elk volgend kind ging hier heel relaxed. Met de 2e krijg je meer structuur en elke volgende gaat daar in mee.

Ik vind het momenteel stiekem wel een beetje pittig,dat zit hem vooral in de combinatie baby/dreumes ,peuter en 3 schoolgangers waar ik 4 keer per dag voor de deur uit moet.

De kleintjes zijn sinds december af en aan ziek met overgeven en diarree,nachtelijk gehuil,dochter van 3 heeft fase van nachtmerries.

Dreumes is op ontdekkingsreis en zit de hele dag overal op,in,aan,achter of wil op schoot.

Er zijn veel nachten bij dat ik gewoon weinig tot niet slaap, en dagen dat ik alleen maar aan het lopen,zorgen,troosten, sussen , kots dweilen en wassen ben.

En ondertussen gaat de buitenwereld ook gewoon door (ziekte moeder,overleden grootouders).

Maar het is allemaal tijdelijk en ik maak het mezelf zo makkelijk mogelijk en geniet nog steeds. Heel bewust ook. Vd week nog een spontaan feestje gevierd omdat de jongste NIET jarig was. slingers geknutseld terwijl ik een cake in de oven schoof en met zn zessen gezellig aan tafel smullen. Gewoon ff lol en verwennerij,als afleiding van het gekwakkel .

Als ik dan al die snoetjes zie dan smelt ik gewoon.

Ik stimuleer ze ook veel om elkaar te helpen. Niet omdat ik het anders niet aankan ofzo,maar het is uitaard goed voor de sociale ontwikkeling en het ziet er zo schattig uit

Ik ben moeder van 4 kinderen, de oudste 2 schelen 1,5 jaar, bij de eerste moest ik ook erg wennen aan het moederschap en de overgang van 1 naar 2 vond ik heel pittig. De 2e had een moeilijke, intensieve babytijd.



2,5 jaar na nummer 2 werd nummer 3 geboren, de oudste ging toen bijna naar school. Ik ben op dat moment gestopt met werken, omdat ik van mijn salaris de kinderopvang kon betalen, weinig tot niets overhield en ik niet wist hoe mijn onregelmatige werktijden te combineren met gezin en drukke baan van mijn man. Mijn man verdient genoeg dus de keuze was makkelijk gemaakt.



Tussen nummer 3 en 4 zit ook 2,5 jaar. De zwangerschap van de 4e was erg zwaar, veel migraine en erg misselijk. Ook heb ik me tijdens die zwangerschap regelmatig afgevraagd hoe het zou moeten wanneer dit kindje extra zorg of aandacht nodig zou hebben, zou dat te combineren zijn met de zorg voor de oudsten?! gelukkig is daar tot nu toe geen sprake van en vind ik dat je de opvoeding van nummer 3 en 4 er makkelijk bij doet, je bent al gewend om je aandacht te verdelen en maakt je niet meer zo druk om van alles omdat je het al eens hebt meegemaakt. Ik vond het altijd een gedoe om met 2 kinderen boodschappen te doen (waarvan 1 in maxicosi), met 4 ging dat me echter heel makkelijk af, het moet gewoon, dus geen gezeur.



Toen de jongste 1,5 was had ik weer een beetje het gevoel mezelf te zijn. De hormonen van de afgelopen jaren mijn lichaam uit, 4 zwangerschappen in 7 jaar vond ik best pittig. Maar ik geniet volop van mijn bruisende gezin. Kies er bewust voor om thuis te zijn, dit geeft mij, mijn man en de kinderen veel rust. Soms komen de muren wat op mij af en heb ik echt even wat me-time nodig. Voordeel vind ik dat ik mijn kinderen niet hoef te vermaken, er is altijd wel iemand die met ze wil spelen, wel is er als ze thuis zijn altijd wel iemand die mij iets vraagt, of wil vertellen, dus kan ook enorm genieten van de momenten dat ik alleen thuis ben of wanneer ze even slapen.



Nadeel vind ik dat je 4 (vrij jonge) kinderen niet zo snel ergens kan brengen als je zelf even weg wilt, je moet dan voor meerdere logeergezinnen gaan. En dat wanneer er 1 op zwemles zit de andere 3 mee moeten en zich daar maar moeten zien te vermaken.



Ik bleef ook steeds het gevoel hebben dat mijn gezin niet compleet was, tot de 4e was geboren, nu is het goed. Natuurlijk besef ik heel goed dat dit heel persoonlijk is en dat het ook afwachten is hoe bijvoorbeeld je zwangerschappen verlopen en of je kinderen extra zorg of aandacht nodig hebben.

quote:wollendekentje schreef op 25 februari 2017 @ 11:56:

[...]





Wat een leuk verhaal Heb je ook een partner? Hoe hebben jullie de taken verdeeld?Ja,ik heb een man. Die werkt (veel) en ik doe de rest (huishouden,kinderen,administratie).

nu tussen 7 en 16



nu werk ik 28 plus deeltijd hbo en ik heb een blog een vrijw baan van 4 uur p week



6 jr geleden overleed mijn man

toen ze klein waren werkte ik meer en mijn man minder en eem periode niet

met kleine kinderen was druk maar anders meer vrijheid vond ik, het was simpel leven

wij waren allebei nogal makkelijk

- vonden jullie het eerste kind ook best pittig of deden jullie dat heel makkelijk?

Best wel makkelijk. Maar dat kwam ook omdat wij een makkelijk kind hadden. En omdat we ons hadden ingesteld op de veranderingen die bij het krijgen van een kind horen.



- zelf wil ik ook graag "carriere" maken (of nou ja, gewoon een leuke baan hebben), doen jullie dat ook?

Jazeker! beiden een prima baan. Maar ook beiden werken we niet volledig. Dus als jij echt wilt gaan voor een topfunctie of leidinggevende functie is dat over het algemeen niet mogelijk (parttime). Ook zijn er zelfs in deze tijd nog veel bedrijven waar ouderschapsverlof (zeker voor mannen) gewoon niet mogelijk is. En werken in minder dan 40 uur ook niet in bepaalde functies. Dit is iets waar je beiden dus bewust voor moet kiezen (en wij hebben dus de tussenweg gekozen en voelen ons daar prima bij). Ik geloof niet dat je beiden maximaal moet willen werken met daarbij kleine kinderen.



- welke "instelling" hebben jullie? aan de ene kant veel structuur (vaste tijd in de avond naar bed, een huis dat netjes en schoon is, op tijd naar school etc). Maar op andere gebieden moet je gewoon makkelijker worden. Je kunt niet overal bovenop zitten en soms moeten jongere kinderen ook mee (dan slapen ze een keer wat minder of in de auto. anders komt je nergens meer. Ook met eten kan je niet met iedereen rekening houden. En met het spelen bij een vriendje of buiten heb je vaak niet de mogelijkheid om er bovenop te gaan zitten.



- wanneer is het het zwaarst? van de 1e naar de 2e, of 2e naar 3e, etc.

Echt heel erg afhankelijk van het karakter! Een makkelijk kind dat snel doorslaapt is heel wat anders dan een huilbaby. of een kind dat veel ziek is of aandacht nodig heeft. Mijn advies is dus om het per kind te bekijken! Wij hadden nooit een 3e gekregen als de 1e of 2e veel extra zorg of aandacht nodig zou hebben gehad. En ik ken ook mensen die zelfs niet aan de 2e zijn begonnen vanwege een verschrikkelijke bevalling of een huilbaby.

- wat zijn volgens jullie de "voorwaarden" om een groot gezin te hebben?

Een zeer stabiele relatie, een huis met voldoende ruimte, voldoende inkomen en voornamelijk een goed netwerk! Een gebrek aan geld zorgt voor stress. Bovenop elkaar zitten in een te krap huis kan wel even maar begint later wel een probleem te worden. Wij wilden wel voor iedereen een kamer(tje) kunnen maken mochten ze dat willen. Sommige kinderen hebben daar gewoon behoefte aan (als ze ouder worden). En ik ken ook kinderen uit andere gezinnen die absoluut niet bij elkaar op de kamer konden (elkaar wakker houden, totaal verschillende ritmes etc). Een eigen kamer geeft rust om je terug te trekken, huiswerk te maken of alleen te spelen met eigen vriendjes.

Een goed netwerk van mensen die willen helpen is wel heel fijn! Er zijn namelijk tal van momenten waarop het niet mogelijk of gewoon niet handig is om meerdere kinderen mee te moeten slepen (denk daarbij aan afspraken voor jezelf of je kind bij de tandarts, de kapper, zwemles, of het halen en brengen van - en naar school). Ook een bezoek aan de supermarkt is echt niet handig met kleine kinderen. Dan is het heel fijn als iemand even wil oppassen of je de babyfoon kunt brengen. En dan heb ik het nog niet over een gezamenlijk uitstapje met je partner. Belangrijk is om te beseffen dat je ook nog partners bent en ook gezamenlijk dingen onderneemt! Bij meer dan 2 kinderen is het vinden van oppas vaak al lastiger...



- denk je dat iedereen moeder van een groot gezin kan zijn? nee, je moet er echt bewust voor kiezen (voor ieder kind weer opnieuw) en de basis moet goed op orde zijn. Daarnaast moet je bereid zijn om je eigen leven hierop aan te passen. Hoe meer kinderen hoe minder tijd je zelf over zult houden voor eigen tijd, je relatie, het huishouden en je werk. Ook is het hebben van structuur en overzicht wel handig (al die kinderen krijgen al heel snel een eigen agenda met afspraken voor tandarts, school, clubjes, en speelafspraken. Dan moet je wel een ouder hebben die dat kan regelen naast zijn eigen agenda.



Mijn advies is dat je per kind moet kijken hoe het jullie vergaat. Je kunt best een wens hebben maar in de praktijk kan je soms beter een andere keuze maken vanwege een zware zwangerschap, problemen tijdens de bevalling, een kind met gezondheids- of andere problemen of andere redenen.

quote:wollendekentje schreef op 25 februari 2017 @ 13:24:

[...]





Bedankt voor je reactie! Werkt je partner full time? Hebben jullie ook nog tijd voor samen leuke dingen doen of schiet dat er vaak bij in?Mijn partner werkt zo'n 60-70 uur per week, hij is zelfstandig en werkt (qua uren) dus voor ons samen. Voor leuke dingen hebben we een oppas, maar die schakelen we vaker in voor verjaardagen, of etentjes met vrienden dan om er echt samen op uit te gaan. Natuurlijk genieten we ook van uitjes met de kinderen of gaat één van ons even iets met één van de kinderen doen. Ik kan er ook enorm van genieten als mijn man de kinderen even meeneemt en ik het huis voor mezelf heb!

Wij gingen van 0 naar 2 (tweeling) en ik kan niet begrijpen dat er mensen met 6 kinderen zijn... Elke nacht zowat is er wel een wakker, ziek achter elkaar aan etc, ik heb groot respect dat moeders met een groot gezin nog leuke mensen zijn.

quote:eeffieee schreef op 27 februari 2017 @ 19:31:

Wij gingen van 0 naar 2 (tweeling) en ik kan niet begrijpen dat er mensen met 6 kinderen zijn... Elke nacht zowat is er wel een wakker, ziek achter elkaar aan etc, ik heb groot respect dat moeders met een groot gezin nog leuke mensen zijn.



Dat is ook een beetje afhankelijk van je kinderen denk ik, mijn kinderen slapen goed en dus slaap ik 's nachts ook goed. Er is weleens wat, maar denk dat ik 1 a 2 keer per maand mijn bed 's nachts uit ga, vooral wanneer ze ziek zijn. (oudste is bijna 8, jongste 1,5),

Natuurlijk was dat toen ze nog baby waren anders, ook ik kan niet goed tegen te weinig slaap heb ik gemerkt...



En nog steeds ga ik als ze ziek zijn (en ik dus de hele dag binnen zit met een ziek kind) op tijd naar bed, ik word daar zelf namelijk erg moe van en dan kan ik er 's nachts ook beter uit als er wat is...