Paniek door de herbelevingen - deel IV

16-02-2017 09:35 3014 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.

De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!

Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.



Link naar deel 1:

Paniek door de herbelevingen



Link naar deel 2:

Paniek door de herbelevingen - deel II



Link naar deel 3:

Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:PareltjeViva schreef op 25 februari 2017 @ 22:40:

Knuffel, rot is dat hè, als je merkt dat je proces (veel) langer nodig heeft dan je gepland had of hoopte. En dat je moet constateren dat het voorlopig een behoorlijke impact heeft op allerlei aspecten van je leven, niet alleen persoonlijk maar ook je sociale leven. Maar weet je, ik heb er alle vertrouwen in dat je proces doorgaat en dat het je zoveel gaat opleveren, nieuwe levensenergie, in contact zijn met jezelf en anderen, en een zoveel betere gezondheid. Het kost tijd, en het is geen kwestie van 'even de knop omzetten'. Maar het komt.

Ja... zat er maar een termijn aan vast he... dat iemand zei; over zoveel weken gaat het zoveel beter... nu is het maar doorzetten terwijl op de meeste dagen het leven me echt gestolen kan worden ivm geen enkel uitzicht op beter dan dit...



En wat goed dat je oefent met grenzen aangeven!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik moet denken aan een lange donkere tunnel... (Oeps, ik heb ook altijd plaatjes, hoop dat je dat niet erg vindt ) Ik stel me zo voor dat je dan echt eerst een tijdje moet rijden voor je dat licht aan het eind v/d tunnel ziet. Maar ook zolang je nog in het donker rijdt, ga je wel degelijk vooruit, ook al zie je dat niet....



BB, wat een rotnieuws mbt je knie, zeg! Dat was niet waar je op hoopte... Sterkte met het uitzitten!



Ken je trouwens de Stop it-therapie?

Anders even zoeken op Youtube
Alle reacties Link kopieren
quote:Sofie1979 schreef op 25 februari 2017 @ 22:51:

Begrijpen wil niet zeggen dat je het goed keurt. Dat is heel belangrijk om je te realiseren. Al zou je volledig begrijpen waarom ze deed wat ze deed, dan is het nog steeds niet goed te keuren.

En daar mag je je best boos om voelen. Je hoeft niets met die boosheid, maar je mag hem wel voelen.

Dank je Sofie



Ook dit ligt wel ingewikkeld

Dan zie ik de beelden en de ene keer lijkt m'n moeder een heel eng iemand en de andere keer heb ik medelijden met haar en weer een andere keer denk ik: kom op, je bent m'n moeder, waar ben je mee bezig? Alles loopt zo door elkaar, ook qua emoties...



Heb je het fijn bij waar je nu bent?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
quote:branningbrothers schreef op 24 februari 2017 @ 22:30:

@Knuf, fijn zo'n goed gesprek. Ik snap het helemaal dat je nu moe bent. Ben je al aan de warme melk?



@YellowLemon, voelt dat niet vreselijk alleen zo? Dat je familiie ( ouders) niet vierkant achter je staan? Dat lijkt mij erg pijnlijk. En veel van je vergen dat je nog wel op bezoek gaat....



Ik zat een beetje terug te lezen, het is hard gegaan vandaag.



Dat is misschien nog wel mijn grootste gevecht op dit moment. De eenzaamheid. Niet weten hoe mijn leven voor mezelf in te vullen.



Ik heb voor mijn huidige vriend, een jeugdvriend gehad. Bijna 10 jaar lang. Ik heb nooit voor mezelf leren denken. We zouden samen oud en gelukkig worden, en kindjes krijgen, en heel gelukkig zijn.. maar ik heb uiteindelijk 4 jaar samengewoond met iemand die last heeft van een dwangstoornis en depressies. Het huis kon al te klein zijn als er een theedoek op de grond viel. Pas toen mijn flashbacks terug kwamen, besefte ik me, hoe ik niet voor mezelf nadacht. Hoe mijn vader altijd zei, dat mijn ex me gered zou hebben. Me nooit serieus nam over mijn klachten. Mijn gevoel altijd bagataliseerde..



Puzzelstukjes die vallen. Het ging over eenzaamheid. Ik kom er ook weer bij terug. Want het kwartje is gevallen, ik hoef niet 200% van mezelf aan een ander te geven om een gelukkig leven te leiden. Maar ik weet niet hoe ik mezelf gelukkig kan maken. En ik zit ook vast in een kringetje van weinig gesprekken. De enige met wie ik gesprekken kan voeren woont aan de andere kant van het land, mijn huidige vriend. En soms voelt het zo verschrikkelijk fout. Want zonder hem zou ik echt alleen zijn. Maar ik wil ook niet meer afhankelijk zijn, en hij is juist mijn lichtpuntje op het moment. Ik hou het wel even vol "alleen", maar na een paar dagen haalt mijn hoofd me in.



Mijn ouders, tja ik zal moeten slikken en lachen, aangezien ik dankzij hun weer een dak boven mijn hoofd heb. Op de dag dat ik al mijn zooi geregeld heb, gaat de vlag uit. Want soms voel ik me stom, voor mijn gevoel heeft mijn opvoeding en trauma er heel veel mee te maken dat ik zo lang bij mijn ex ben blijven plakken. En ik ben weer terug naar de kern gegaan, om uit die situatie te komen.
Alle reacties Link kopieren
quote:PareltjeViva schreef op 25 februari 2017 @ 22:59:

Ja, ik moet denken aan een lange donkere tunnel... (Oeps, ik heb ook altijd plaatjes, hoop dat je dat niet erg vindt ) Ik stel me zo voor dat je dan echt eerst een tijdje moet rijden voor je dat licht aan het eind v/d tunnel ziet. Maar ook zolang je nog in het donker rijdt, ga je wel degelijk vooruit, ook al zie je dat niet....





Soms kan ik het goed hebben hoor

Zeker hoe je het nu brengt

Ik weet wel dat beelden erg helpend kunnen zijn

M'n vriend is er gek op, heeft het enorm nodig

Ik vind het ook wel fijn maar niet zoals vorige therapeuten in het verleden er mee omgingen, alles maar daarop gooien en wéér met een voorbeeld komen

Rot op met je beeldende voorbeelden dacht ik dan, het gaat nu niet over algemene dingen, het gaat toch over mij



Ik zei dat soort dingen alleen nooit eerlijk

Die mensen deden ook hun best

Dacht ik dan maar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig . Ja, ik denk constant in plaatjes en ben daar ook gek op. Sorry

Je mag het tegen mij gewoon zeggen als je het niet fijn vindt.



Wat je vroegere therapeuten deden, was dat vervelend omdat ze met dooddoeners of opbeurend gedoe kwamen en ze jou daarin niet zagen, of heb je echt puur niks met plaatjes? En wat is voor jou dan wel helpend(er)?



YellowLemon
Alle reacties Link kopieren
Pareltje

m'n vriend is super visueel ingesteld en daar leer ik wel veel van. Hij weer van mij want ik ben heel auditief ingesteld. Woorden helpen en werken bij mij... als ik het kan plaatsen en echt begrijp, dan werkt dat



Met vorige hulpverleners was het waarschijnlijk een combi... Denk dat een klik toch wel heel belangrijk is en dat zit in zoveel kleine dingen bij elkaar... besef dan des te meer hoeveel geluk ik nu heb... geeft ook soms wel het zetje om door te gaan, de voorwaarden zijn er nu echt wel... het aangaan is alleen dood en dood eng maar dat blijft het ook...



Yellow heb je gelezen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Ah, dan is jouw manier weer leerzaam voor mij...



Idd heel fijn dat je therapeuten hebt gevonden met wie je, voor zover je dat durft, een klik hebt. Ik heb ook zo iemand gevonden, en ik gun dat alle schrijvers hier zo erg.



Ik lees dat je het aangaan zo doodeng vindt, en ik denk direct aan, jawel, een plaatje

Ik zal 'm je besparen



Nu slaaptijd, welterusten!
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 23:07:

[...]

Heb je het fijn bij waar je nu bent?

Ja, ik voel me hier fijn. Ik ben dankbaar dat ik, naast mijn eigen appartementje, nog een plek heb waar ik me veilig en geborgen voel. Gewenst ook.

Ik kan niet inhoudelijk op iedereen reageren nu, daarvoor heb ik te weinig tijd. Maar ik lees jullie allemaal!
Alle reacties Link kopieren
quote:PareltjeViva schreef op 25 februari 2017 @ 23:47:

Ik lees dat je het aangaan zo doodeng vindt, en ik denk direct aan, jawel, een plaatje

Ik zal 'm je besparen :





Welterusten (alvast) lieve allemaal
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
quote:YellowLemon schreef op 25 februari 2017 @ 23:09:

[...]

En ik ben weer terug naar de kern gegaan, om uit die situatie te komen.Dus heb je nu een nieuwe kans om uit de situatie te komen. Dat kan jou lukken. Als je eerst aandacht besteedt aan een rustige, stabiele basis. Een plek om te wonen (ook al voel je je hierin afhankelijk van je ouders) en goed voor jezelf zorgen. Dan kun je voorzichtig aan je herstel gaan werken. Misschien kun je proberen om de afhankelijkheid van je ouders nu vooral als een 'zakelijke afspraak' te zien?
Alle reacties Link kopieren
quote:Sofie1979 schreef op 25 februari 2017 @ 23:56:

Ja, ik voel me hier fijn. Ik ben dankbaar dat ik, naast mijn eigen appartementje, nog een plek heb waar ik me veilig en geborgen voel. Gewenst ook.

Fijn Sofie, ben blij voor je dat je daar even bent



Ik heb alweer zo'n nare nacht gehad en zoveel gedroomd.. Maar daarna nog opstaan en mijn hoofd en lichaam willen gewoon niet meer. Willen dat het stopt, zijn gewoon uitgeput... Uiteindelijk sleep ik mezelf uit bed en dat alleen al vind ik stom en naar; ik wil gewoon weer zin hebben in een nieuwe dag, het leven weer leuk vinden, maar het voelt uitzichtloos en ellendig en nooit meer beter...

Dan ontbijt maken en laatste dagen eet ik slecht want voor mezelf zorgen heeft geen prioriteit. Dus ik denk: ik maak een gezond ontbijt/lunch. En dat gaat wel, het kost alleen bergen en bergen energie

Na het ontbijt moet ik gewoon weer uitrusten daarvan, dat is zo gigantisch frustrerend. Mijn hoofd en lichaam schreeuwen dat ze moe zijn en pijn hebben, pfff

Ik ben zo uitgeput maar dat mag en kan gewoon niet

Ik wilde eerst boos worden op mezelf, nu ben ik boos op die rot ziekte... Ik probeer mezelf wel wat gerust te stellen, zo van: ik weet dat jullie moe zijn en het is ook heel zwaar en we doen vandaag weer rustig aan en komende weken

Maar ondertussen schreeuwt het ook in m'n hoofd dat ik weer eens normaal moet gaan doen en m'n oude leven op moet gaan pakken



Hoe dan?? Mijn oren doen zeer van de geluiden, bijvoorbeeld de vogeltjes die ik buiten hoor, terwijl dat een fijn geluid zou moeten zijn

Het liefst trek ik de dekens over m'n hoofd en waren alle dagen voorbij. Maar in m'n hoofd zeggen ze dat ik moet doorzetten en niemand beter wordt van dekens over m'n hoofd doen. Dat werkt ook niet want ik ben zo onrustig

Ik baal er gewoon zo van
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Dit is niets nieuws voor jullie, maar ik vind het mooi en troostrijk opgeschreven, dus ik dacht: ik plaats het hier:



http://www.mynd.nu/9-mooi ... ver-angst-voor-afwijzing/
Alle reacties Link kopieren
Heel mooi stukje Wiebeltje

Bedankt voor het delen



Ik worstel me vandaag door de dag met intense boosheid naar mezelf

Die geen kant op kan want alle manieren zijn destructief grr

Het bekende 'jij bent slecht dus jij verdient straf' verhaal... Vlieg tegen de muren omhoog ervan, zoek wel afleiding

Durf alleen niet naar buiten en dat voelt dan ook weer als reden om boos te zijn op mezelf etc

Ga dan gewoon naar buiten!

Maar dan gaat het helemaal mis door de paniek en krijg ik moeite met ademen etc etc

Het is zo zo zo stom
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Wat een mooi stuk, Wiebeltje. Mij spreekt dit het meeste aan:



Trek het je niet zo persoonlijk aan. Stel dat iemand een diamant vindt in de aarde maar die niet als zodanig herkent. Hij gooit het stuk steen weer weg. Zegt dat meer over die persoon of over de diamant? Is de steen opeens minder waard geworden? Inderdaad. De afwijzing zegt minstens zoveel over de afwijzer als over de afgewezene. Wat anderen over ons zeggen bepaalt niet onze waarde. Het zegt iets over wat zij voor ogen hebben.



Intussen hier vandaag wel rustig met mezelf. Lesje met Evy gelopen vanmorgen en het heeft me erg goed gedaan. Daarna in huis aan het rommelen, ook lekker, en ik moet een eigen internet-aansluiting gaan regelen (wordt wel eens een keer tijd nu ik al vanaf de intrek hier op de wifi van de buren zit; met toestemming hoor) dus ik ben al wat bezig geweest met rondkijken op internet - en hier een topic geopend, ook altijd informatief
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Je bent opgestaan vandaag Knuff. Je hebt een gezond ontbijt voor jezelf gemaakt. Je hebt dit gezonde ontbijt opgegeten. Dit zijn al drie dingen. Het hoeven er niet perse vier te worden....

Heb je iets in huis wat lekker ruikt? Dat helpt soms om jezelf in de lieve modus te zetten. Je kunt ook een lekker parfum op een zakdoek spuiten en die bij je houden.



Ik ga hier zo naar de optocht kijken, de kinderen waar ik op pas, lopen mee. Hij is al begonnen en ik heb er ontzettend geen zin in. Maar die snoetjes als ze me dadelijk zien staan, maken veel goed. Even zwaaien en lachen, doen alsof ik het leuk vind en dan weer gauw terug naar huis. Dan heb ik een paar uurtjes voor mezelf en ik heb net afgesproken dat ik dan even ga slapen. Of in ieder geval op de bank/bed ga liggen met mijn ogen dicht. Ik hoop dat ik het dan nog mag van mezelf....
Alle reacties Link kopieren
quote:YellowLemon schreef op 25 februari 2017 @ 23:09:

[...]Want soms voel ik me stom, voor mijn gevoel heeft mijn opvoeding en trauma er heel veel mee te maken dat ik zo lang bij mijn ex ben blijven plakken. En ik ben weer terug naar de kern gegaan, om uit die situatie te komen.Dat laatste ja. Daar moet je zijn. Ik voel het ook zo na mijn verhuizing en scheiding. Nu is het mijn nieuwe plek hier, voor mij alleen, en die heb ik fijn gemaakt. De plek om steeds weer terug te komen bij mezelf. En nog iets: voel je niet stom over het lang blijven hangen bij je ex. Dat had zijn redenen. Probeer er met iets meer mildheid naar te kijken. Is verder iets heel herkenbaars voor mij ook trouwens. Maar het was blijkbaar toch nodig op deze manier. Maar nu is een andere tijd aangebroken. Voor jou ook. Ga weer terug naar wat jij wilt, voelt, nodig hebt. Respecteer jezelf daarin. En wees lief voor jezelf want het is hard werken, en je kunt het alleen maar zelf doen (ook al heb je hulp).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Erg moedig hoor, dat je dat toch gaat doen ondanks zo erg geen zin, Sofie. Wat ik me trouwens heel goed kan voorstellen.

Dat lekker liggen, uitrusten, dat is iets wat je dubbel en dwars verdient als je de optocht en drukte hebt doorstaan. Gewoon doen
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Dank je Sofie, dat helpt inderdaad, iets wat lekker ruikt, thee bijvoorbeeld

Goed dat je straks (nu) de tijd neemt om bij te komen, ik hoop dat je lekker aan het rusten bent nu



Elmervrouw



Ik was een beetje half slaperig aan het rusten, totdat ik opeens heel luid jongeren hoorde buiten. Daarvan in een angstige bui terecht gekomen en nu daar een beetje uit aan het krabbelen.. Voel me iets helderder, maar nog steeds niet goed. Ga wel proberen iets van eten te maken, want merk dat ik trek heb. Besefte me dat vriend vannacht thuis komt en ik de auto dus nog weg moet zetten, maar even geen flauw idee hoe ik dat moet doen (ben zo angstig). Ga hem denk ik een berichtje sturen erover
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
@Elmervrouw. Op mij komt het over alsof je dochter in elk contact jou bevestiging moet geven. Maar het is niet haar taak om dat te doen. Het legt wel heel veel druk op haar en ook op jou, op jullie contact. Als je elke communicatie en ook elk gebrek aan communicatie gaat interpreteren als goedkeuring of afwijzing van jou, is de kans op teleurstelling zowat 100%. Voor allebei.



(Ik loop nog achter, hoor.)
quote:Sofie1979 schreef op 25 februari 2017 @ 22:51:

[...]





Maar lieverd, wat ook redenen zijn waarom je moeder heeft gedaan wat ze heeft gedaan, zelfs al zou je het volledig kunnen begrijpen vanuit onvermogen, dan nog.... wil dit niet zeggen dat het goed is wat ze heeft gedaan? Begrijpen wil niet zeggen dat je het goed keurt. Dat is heel belangrijk om je te realiseren. Al zou je volledig begrijpen waarom ze deed wat ze deed, dan is het nog steeds niet goed te keuren.

En daar mag je je best boos om voelen. Je hoeft niets met die boosheid, maar je mag hem wel voelen.



Ik wil zulke dingen ook graag begrijpen. Ik lees alles wat los en vast zit om (negatief) gedrag van anderen te doorgronden. Het is een controledingetje. Hoe meer ik snap, hoe beter ik ben voorbereid op wat er kan gebeuren. En hoe beter ik gebeurtenissen uit het verleden een plekje kan geven. Omdat ik dan zie dat mensen hun best (kunnen) hebben gedaan. Dat ze niet dingen hebben gedaan om mij moedwillig pijn te doen. Dat ik er toch mag zijn, zelfs volgens mensen die negatief naar mij hebben gedaan.

Nu ik het zo opschrijf, vind ik het wel een beetje kansloos. Maar ja, toch heb ik nog de overtuiging dat ik hen eens zal begrijpen.
Ik vind dat helemaal niet kansloos hoor Snow. Herkenbaar ook. Wat ik aan het leren ben, is om dingen te begrijpen maar ze daarmee niet goed te keuren. Die twee gingen bij mij namelijk automatisch hand in hand. Nog steeds wel, maar ik word me er nu wel van bewust en dat helpt me. Ik kan nu gedrag begrijpen, empathie voelen, maar het tegelijkertijd afkeuren. Klinkt dit raar?

Even een voorbeeld: ik begrijp bijvoorbeeld heel goed, vanuit mijn moeders onvermogen en achtergrond, dat ze me emotioneel niet kan ondersteunen. Opmerkingen als: "ben je daar nu nog niet mee klaar" (toen ik iets van twee maanden in therapie was ivm het trauma) begrijp ik. Toch vind ik ze acceptabel en vertel ik mijn moeder tegenwoordig ook duidelijk dat ik zulke opmerkingen niet meer wil horen van haar.

Dingen begrijpen helpt me wel, het geeft me rust. Maar mijn valkuil: begrip = over mijn grenzen heen laten gaan, die probeer ik te voorkomen. Ik leer begrenzen, ondanks begrip. En ik hoop dat Knuff dat ook leert. En jij misschien ook?
Alle reacties Link kopieren
quote:Sofie1979 schreef op 26 februari 2017 @ 17:51: Ik leer begrenzen, ondanks begrip. En ik hoop dat Knuff dat ook leert. En jij misschien ook?

Ik heb geen idee of ik dat moet leren en hoe en zo. Ik heb heel veel begrip, volgens m'n peut is dat heel knap. Ze vindt alleen dat ik nu nog mag leren begrip voor mezelf te hebben. Ik vind dat moeilijk... en grenzen aangeven al helemaal



Inderdaad dus helemaal niet kansloos Snow
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Hmmm, ik leg het niet goed uit. Geloof ik.

Ik bedoel dus dat ik begrip echt heel goed en helpend vind. En ook knap.

Alleen dat je daarmee het gedrag van iemand niet hoeft goed te praten. That's all!
Ik snap wat je bedoelt, @Sofie. Maar grenzen aangeven doe ik in het heden. In het verleden valt er niks meer te veranderen, alleen mijn kijk erop.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven