Lijf & Lijn alle pijlers

Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!

13-05-2016 10:14 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.



Over leven met een gastric bypass.

Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.

Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.

Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.



Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.

Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.

Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.



Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.

Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.



En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;



Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.



De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.

En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.



Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.

Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.

Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.



De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.

Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...



Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.



Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.

Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.



In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.

De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.

Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.

Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
Wat ik heb begrepen van mensen met lipoedeem die ook een maagverkleining hebben gehad is dat idd het lipoedee zelf niet opgelost kan worden met de operatie, maar dat als er los van de lipoedeem sprake is van obesitas het algehele vetpercentage wel afneemt. En als je dan in gewicht gestabiliseerd bent, dan kunnen ze de lipoedeem middels liposuctie aanpakken.

Want dat is het enige wat gedaan kan worden, zouden ze de liposuctie doen terwijl er in de rest van het lichaam nog teveel vet zit, dan zou dat als het ware weer in de benen 'zakken'.
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden,



Sorry voor de late reactie!

ik heb geen seintje gekregen dat er een berichtje was geplaatst.



Ik weet zelf dondersgoed dat de lipoedeem niet zal verdwijnen en heb al 2x liposuctie laten uitvoeren,maar met weinig resultaat...helaas!



Wat het punt is, is dat ik in een vizieuze cirkel terecht gekomen ben..door mijn aandoening ben ik s ochtends maar voor 50% opgeladen ipv de 90 a 100% van mensen zonder deze aandoening.

je begrijpt het al, ik moet iets doen omde hele dag door te kunnen komen (althans dat zit in mijn aard ????) en dan grijp je naar snelle suikers..conclusie je wordt zwaarder en zwaarder en weeg op dit moment 140 kilo.

dit moet ik dus nog elke dag meezeulen naast de lipoedeem die ik heb en dat bevorderd het natuurlik niet!



Ik heb naar mijn inziens alles al gedaan op het gebied van de lipoedeem, dus het is echt niet dat ik nu over 1 nacht ijs ga.

ik zie een gbp als hulpmiddel om niet meer te kunnen grijpen naar de snelle suikers en mijn hongergevoel onder controle te houden



Ik hoop dat het een beetje duidelijk is ????
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden,



Sorry voor de late reactie!

ik heb geen seintje gekregen dat er een berichtje was geplaatst.



Ik weet zelf dondersgoed dat de lipoedeem niet zal verdwijnen en heb al 2x liposuctie laten uitvoeren,maar met weinig resultaat...helaas!



Wat het punt is, is dat ik in een vizieuze cirkel terecht gekomen ben..door mijn aandoening ben ik s ochtends maar voor 50% opgeladen ipv de 90 a 100% van mensen zonder deze aandoening.

je begrijpt het al, ik moet iets doen omde hele dag door te kunnen komen (althans dat zit in mijn aard ????) en dan grijp je naar snelle suikers..conclusie je wordt zwaarder en zwaarder en weeg op dit moment 140 kilo.

dit moet ik dus nog elke dag meezeulen naast de lipoedeem die ik heb en dat bevorderd het natuurlik niet!



Ik heb naar mijn inziens alles al gedaan op het gebied van de lipoedeem, dus het is echt niet dat ik nu over 1 nacht ijs ga.

ik zie een gbp als hulpmiddel om niet meer te kunnen grijpen naar de snelle suikers en mijn hongergevoel onder controle te houden



Ik hoop dat het een beetje duidelijk is ????
Alle reacties Link kopieren
Succes met deze stap Arlette83.

Ik hoop wel dat je bij een ziekenhuis bent met een intensief voor en na traject om het gebruik van snelle suikers voor de operatie al af te leren.
Alle reacties Link kopieren
Rose ben jij inmiddels geopereerd? Het is voor mij nu zes weken geleden en ik ben er erg blij mee. Voel me nu al tien jaar jonger! Het eten gaat nog wel steeds erg moeizaam. Hoe ging dit bij de andere ervaringsdeskundigen? Hoe lang hebben jullie nodig gehad om weer een beetje het gevoel te hebben een goed en vast eetpatroon te hebben?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben de draad van mijn eigen topic een beetje kwijt geraakt geloof ik

Zie het zelden meer in mijn lijstje omhoog komen.



MissMarissie; ik heb geen enkele moeite gehad met wennen aan eten. Alles ging eigenlijk gelijk heel erg goed.

Zelfs de dingen die ik voor het eerst probeerde meestal.



Ik merk juist nu (ruim een jaar later) dat bepaalde dingen lastiger gaan. De laatste tijd word ik misselijk van erg vette dingen (halleluja, eindelijk!) maar verder kan ik nog steeds alles eten.
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het al direct vanaf het begin, de ene keer kan ik iets prima eten, terwijl als ik het later opnieuw eet, ik er hondsberoerd van word. Voorlopig heb ik het daarom even gehad met rode bieten, die kan ik even niet meer zien ;). Ook van een appel ben ik een paar keer erg misselijk geweest. Daarnaast kan ik de ene keer een redelijk bordje eten op, terwijl ik een dag later niet verder kom dan drie hapjes kom. Best vervelend, want zo kom ik ook niet aan m'n eiwitten en voldoende groente (dus lang leve de vitaminepillen). Ben wel blij dat ik tot nu toe nog niet heb hoeven overgeven, hoe misselijk ik af en toe ook ben, vooral 's morgens.



Marels, heb jij ook dat je smaak veranderd is? Ik merk dat smaken bij mij nu veel intenser zijn, vooral zoet en zout. Sommige dingen smaken me dan ook totaal niet meer. Ben nu wel ineens een aardappel fan: gekookt, puree, gebakken, het gaat eigenlijk allemaal wel goed, terwijl bijvoorbeeld rijst en pasta soms helemaal niet lekker vallen.



Kortom: ik ben nog midden in een zoektocht naar een nieuw eetpatroon.
Alle reacties Link kopieren
Ik merk dat ik dingen die ik in het begin at, nu gruwelijk vind

Zoals gerookte makreel
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nog steeds vreselijk gelukkig met mijn GBP. Ruim 2 jaar geleden en nergens last van.



Ik neig wel meer naar hartige dingen ipv zoet, En veel dingen heb ik nooit meer gegeten of gedronken, bv Pizza, cola, snacks, vruchtensap,vette dingen etc.



Ik voel me zo lekker met 60 kg minder en maatje 38. Mijn benen schuren niet meer langs elkaar er zit zelfs ruimte tussen met lopen. Ik koop me suf aan leuke kleding en vind lopen en sporten echt leuk. Mijn stofwisseling is zo enorm versneld, ik ga nu elke dag naar het toilet op vaste tijden, als ik een kilo aankom werk ik er zo 2 af met sporten.



Ik eet heel veel dingen, wel gezond en mis niks. Elke dag besef ik nog steeds wat een wonder dit is.
Ab imo pectore
Alle reacties Link kopieren
Ik kan ook de ene dag meer op dan de andere. Soms heb ik kleine mageritis en soms grote mageritis. Dat is vrij normaal.
Ab imo pectore
Alle reacties Link kopieren
Laatst heb ik voor het eerst moeten overgeven, zomaar vanuit het niets. Achter mijn bureau op het werk... lekker gênant. Ik had selderij soep op en iets te kort erop een boterham, denk ik. Meestal gaat dat prima. Opeens niet.

En ik heb een keer gekotst toen ik teveel had gezopen op een feestje. Na een halve fles wijn was het kotsen geblazen, maar eigen schuld dikke bult.
Ab imo pectore
Alle reacties Link kopieren
quote:Miss.Marissie schreef op 06 maart 2017 @ 20:17:

Rose ben jij inmiddels geopereerd? Het is voor mij nu zes weken geleden en ik ben er erg blij mee. Voel me nu al tien jaar jonger! Het eten gaat nog wel steeds erg moeizaam. Hoe ging dit bij de andere ervaringsdeskundigen? Hoe lang hebben jullie nodig gehad om weer een beetje het gevoel te hebben een goed en vast eetpatroon te hebben?



Ja ik ben nu bijna 3 weken geleden geopereerd (woensdag) en het gaat heel goed.

De eerste 2 weken heb mocht ik alleen vloeibaar en gepureerd eten en toen heb ik vooral op soep en yoghurt geleefd (vlees of rijst pureren stond me zo tegen) en sinds afgelopen donderdag mag ik weer vast voedsel.



Dit gaat tot op heden ook goed, beschuitjes, crackers en fruit gaat allemaal prima.

Wat betreft warm eten laat ik nog even de koolhydraten achterwege, eet vooral gegrilde kip, groenten, sla of rauwkost.

Heb één keer zilvervliesrijst (nasi) geprobeerd en toen kreeg ik na 4 hapjes pijn achter het borstbeen wat een kwartier aanhield.

Kon toen ook niet meer eten.



Eten gaat bij mij dus eigenlijk best heel goed.

En ik kan best wel wat op, vanavond bijvoorbeeld een half kipfiletje, schepje boontjes en eetlepel geschaafde komkommer met magere yoghurt.

En ik voel me prima, fiets en zwem weer en ga woensdag weer fulltime aan het werk.
Alle reacties Link kopieren
quote:jules schreef op 21 januari 2017 @ 12:17:

Ik kan me vinden in de gedachtegang van Spring (met uitleg van Justcallmetut). Je bent tenslotte vegan omdat je om de wereld en de dieren om je heen geeft. Nu ben je zelf aan de beurt om "om te geven" en dan mag je best even dat principe van vegan laten varen.



Als het nou zo is dat je al die niet-vegan producten niet meer lust, dan is dat natuurlijk een ander verhaal. Anders zou ik het opgeven en bij mezelf denken dat je het niet doet tegen de dieren, maar voor jezelf.



Ik kwam deze post net tegen bij het teruglezen (ik heb alleen de 2 laatste pagina's teruggelezen) en wil daar graag even op reageren:



Ik ben vegan omdat ik vind dat het (onnodig) gebruik van dieren onrechtmatig is. Ik wil niet participeren in onrecht dat ik makkelijk kan vermijden door plantaardige alternatieven te gebruiken. Daarnaast geef ik om de wereld en om alle dieren, dat klopt. Maar onrecht dat is voor mij het allerbelangrijkste. Vandaar dat ik dat principe nooit zal laten varen.



Inmiddels heb ik mij goed laten voorlichten door mijn eigen diëtiste die gespecialiseerd is in plantaardige voeding. Het is geen probleem om vegan (plantaardig) te blijven eten en toch voldoende eiwitten binnen te krijgen. Een plantaardig voedingspatroon van zoveel mogelijk onbewerkte producten is het gezondste voedingspatroon dus dat zou ook wel apart zijn als dat niet zou kunnen in combi met een wls . Ook de diëtiste van het ziekenhuis ziet geen problemen. In planten zitten ook eiwitten, denk bijvoorbeeld aan peulvruchten, noten, zaden en pitten. Eiwitten hoeven niet van dieren te komen.



Ook de 2/3 weken Modifast vóór de operatie (om de lever te laten slinken) vervangen is geen probleem. Ik ga Orangefit gebruiken, dat is hoogwaardig plantaardig eiwitpoeder dat ik aan alles en zijn moeder kan toevoegen . In hindsight heb ik dit als 1 van de excuses gebruikt omdat ik zo twijfelde en bang was voor de operatie en de eventuele complicaties. Inmiddels heb ik voor mezelf definitief besloten dat ik deze kans met beide handen aan ga pakken.



Ik was dus nog zwaar in denial toen ik hier schreef dat ik het zelf ging doen maar tegenvallende resultaten van de 4e enkel operatie eind januari (nog steeds pijn en beperking en moet nog 3 maanden afwachten of het geholpen heeft, zoniet dan moet de enkel definitief vastgezet worden) en gekloot met het apneu masker waardoor ik weer chronisch slaaptekort heb, hebben mij doen besluiten om toch ervoor te gaan. Het fijne gesprek met de bariatrisch chirurg half januari heeft me definitief over de streep getrokken. Hij wil voor een gbp gaan vanwege mijn middenrifbreukje en maagzuurklachten. Ik wilde liever een sleeve maar dat raadt hij echt af dus dat heb ik uit mijn hoofd gezet.



Ik kreeg een voortraject van 3 groepsbijeenkomsten. Met 5 andere mensen en een psycholoog. Ik heb nu de 2e bijeenkomst gehad en de 3e en laatste bijeenkomst is half maart. Zeer leerzaam en gezellig. We krijgen ook huiswerk mee. Rustig eten, aan tafel eten, bewust met je eten bezig zijn, 6 keer per dag eten, variatielijsten met gezonde(re) keuzes, valkuilen proberen anders aan te pakken dan wat je altijd gewend bent. Ik zag er eerst heel erg tegenop maar het is me alles meegevallen. Ik vind het bijna jammer dat het straks afgelopen is. We mogen maximaal 2 kilo aankomen, elke bijeenkomst worden we gewogen. Afvallen mag ook maar hoeft niet. Stabiel blijven is prima.



Na half maart word ik weer besproken in het MDO en als ze vinden dat ik genoeg vooruitgang heb geboekt (bij mij is de crux 's avonds lekkere trek) dan kan ik nog vóór de zomer geopereerd worden. Ik heb zelf het idee dat dat zo is (vooruitgang).



Ik kan momenteel niet veel sporten door de enkel maar ik probeer toch te doen wat ik kan. Ik heb vegan bokshandschoenen en een vegan bokszak gekregen voor mijn verjaardag en ik heb gewichten liggen bij de salontafel die ik een paar keer per week erbij pak als ik op de bank zit. Fietsen gaat ook nog redelijk (als het maar niet te hard waait of teveel heuveltjes zijn), lopen is nog steeds een drama. Betekent niet dat ik het niet doe hoor maar doet fucking zeer. Uithoudingsvermogen van een dweil. Maar dat komt allemaal ooit goed en hoe minder gewicht straks op enkel, hoe beter dat natuurlijk ook zal gaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:rosepudding schreef op 06 maart 2017 @ 22:23:

[...]





Ja ik ben nu bijna 3 weken geleden geopereerd (woensdag) en het gaat heel goed.

De eerste 2 weken heb mocht ik alleen vloeibaar en gepureerd eten en toen heb ik vooral op soep en yoghurt geleefd (vlees of rijst pureren stond me zo tegen) en sinds afgelopen donderdag mag ik weer vast voedsel.



Dit gaat tot op heden ook goed, beschuitjes, crackers en fruit gaat allemaal prima.

Wat betreft warm eten laat ik nog even de koolhydraten achterwege, eet vooral gegrilde kip, groenten, sla of rauwkost.

Heb één keer zilvervliesrijst (nasi) geprobeerd en toen kreeg ik na 4 hapjes pijn achter het borstbeen wat een kwartier aanhield.

Kon toen ook niet meer eten.



Eten gaat bij mij dus eigenlijk best heel goed.

En ik kan best wel wat op, vanavond bijvoorbeeld een half kipfiletje, schepje boontjes en eetlepel geschaafde komkommer met magere yoghurt.

En ik voel me prima, fiets en zwem weer en ga woensdag weer fulltime aan het werk.Wat fijn dat het zo goed gaat!
Alle reacties Link kopieren
quote:Marels schreef op 06 maart 2017 @ 20:25:

Ik ben de draad van mijn eigen topic een beetje kwijt geraakt geloof ik

Zie het zelden meer in mijn lijstje omhoog komen.



MissMarissie; ik heb geen enkele moeite gehad met wennen aan eten. Alles ging eigenlijk gelijk heel erg goed.

Zelfs de dingen die ik voor het eerst probeerde meestal.



Ik merk juist nu (ruim een jaar later) dat bepaalde dingen lastiger gaan. De laatste tijd word ik misselijk van erg vette dingen (halleluja, eindelijk!) maar verder kan ik nog steeds alles eten.Hoe gaat het verder met je Marels? Laatste keer dat ik hier schreef was je nog een beetje down vanwege het stilstaan, is daar inmiddels wat in verbeterd?
Alle reacties Link kopieren
Is dit topic gesloten?
Alle reacties Link kopieren
Heb de laatste tijd opeens enorm last van maagzuur, 4 jaar goed gegaan en nu is het helemaal mis. 3 maart naar het MCL geweest en kreeg sucralfaat voorgeschreven + moest 80mg Omeprazol i.p.v. 40mg per dag gaan gebruiken. Heeft totaal geen effect.
Alle reacties Link kopieren
Het is vandaag precies drie maanden geleden dat ik geopereerd ben. Alles gaat goed. Ik ben al zo'n 25 kg afgevallen. Begin april heb ik weer een controle. Ik zit zoveel beter in mijn vel! Mijn BMI is onder de 40, ik pas weer in maat 46 (shoppen in gewone winkels!), ik heb geen last meer van mijn knieën enz.



Eten gaat doorgaans goed. Ik heb een lactoseintolerantie, dat is soms wel jammer. Ik eet inmiddels zuurdesembrood. Dat lijkt beter te vallen dan normaal brood. Van normaal brood word ik erg moe. Net als Miss.Marissie is er soms geen peil op te trekken wat goed valt en wat niet. Zalm dat wil echt niet. Verder vooral een hang naar hartig, maar dat had ik voor de operatie ook al. Ik eet af en toe wat ongezouten/ongebrande noten. Dat valt heel goed. Verder eet ik redelijk standaard volgens het lijstje van het ziekenhuis. Soms vergeet ik een tussendoortje te nemen, omdat ik het zo druk heb. Daar moet ik echt goed op letten.



Alieda, succes!
Alle reacties Link kopieren
Gaat lekker blauwebes, al 25 kilo!

Het is voor mij deze week 4 weken geleden en alles verloopt nog voorspoedig, ik werk weer fulltime (fiets elke dag naar het werk heen en weer) en ga sinds deze week ook weer naar de sportschool. Mijn energie is nog altijd goed.

Ik ben in het pre dieet 7,5 kilo afgevallen en vanaf de operatie ruim 10 kilo. Ik heb vanaf het weekend wel even stil gestaan (dit werd ook aangegeven in de informatie die we mee hebben gekregen vanuit het ziekenhuis) maar vandaag was er sinds woensdag ineens weer 1,3 kilo af.



Met eten gaat het ook goed, ik eet alleen nog geen brood maar wel beschuit en cracker. 1 stuk brood lijkt me nog wat te veel in één keer.

Wat betreft hoeveelheden zit er zo'n verschil in, bijvoorbeeld met warm eten kon ik best 2 opscheplepels witte bonen in tomatensaus op maar een hele appel of een heel gekookt eitje is eigenlijk teveel. Waarschijnlijk kauw je de witte bonen helemaal tot puree en blijft een appel best grof in je maag.

Aardappel en pasta heb ik nog niet geprobeerd, met rijst lukt een eetlepel. Ik eet tot op heden eigenlijk alleen vlees met groente/sla/rauwkost. En dan vooral gegrilde kipfilet, van de week biefstukpuntjes geprobeerd, maar dat kwam er na 10 minuten meteen weer uit.



En idd blauwebes, ik heb ook moeite met al die tussendoortjes. Vanuit de richtlijnen uit het ziekenhuis moeten wij naast ontbijt, lunch en avondeten nog 2 stuks fruit en 2 porties zuivel tussendoor binnenkrijgen.

Nou kan zuivel natuurlijk ook een glas melk of drinkyoghurt zijn maar dan nog.

Ik heb op dit moment nog helemaal geen drang naar 'slecht' eten maar het is ook nog maar zo kort geleden, het enige wat ik echt mis is cola light.
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal! Ik heb al eerder meegeschreven onder een andere naam die ik heb laten anonimiseren. Ik heb vandaag alle formulieren ingevuld en ga ze morgen op de post doen. Zag gisteren een filmpje van mezelf terwijl ik aan het zingen was en allemachtig wat ben ik enorm dik zeg. Ik ben zo gruwelijk klaar met mezelf!!!!!!
Don't waste your time or time will waste you.
Alle reacties Link kopieren
Hey Fiddly, wat spannend! Ik herken het gevoel van klaar zin met mezelf/niet lekker in mijn vel zitten. Dat is na een paar maanden zoooo veranderd! Ik heb gisteren foto's gemaakt (-30 kg en onder de 100 vond ik wel een mooi moment). De voor- en nafoto's zijn echt zo'n groot verschil! Ik pas nu soms in maat 44. Dat wens ik jou ook toe! Succes!



Rosepudding, hoe gaat het nu met eten? Ik had vorige week controle. Ik ben aan de eiwitshakes en ik moet vitamine B12 bijslikken. Verder gaat alles goed :-)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eerder meegeschreven in dit topic maar al een flinke poos niks meer gelezen hier.

Zag het topic opeens in mijn lijst en aangezien ik een weekje vrij ben even de laatste 10 pagina's gelezen en besloten mijn verhaal te delen.

Ik ga waarschijnlijk wat mensen over me heen krijgen, maar soit, ik ga gewoon eerlijk zijn.



Ik heb bijna 3 jaar geleden een gbp gehad. Enorm succesvol, ik ben 68 kilo afgevallen en met 62 kilo bij 1.76 moet ik oppassen voor ondergewicht.



Maar nu komt het: ik doe er niks voor. 3 mnd na de gbp geprobeerd te sporten, abonnement afgesloten en 2 x geweest. Door (kortdurende) complicaties ging het niet en beide keren flauwgevallen in de sportschool. Oké, even 2 maanden niet in overleg met het ziekenhuis en de intentie was om het daarna weer op te pakken. Nooit meer gebeurd dus, gewoon een jaar lang die sportschool gesponsord voor niks.



Het afvallen ging zo makkelijk, zelfs zonder sporten dat ik het tot op de dag van vandaag niet doe. Nooit sportief geweest en liever lui dan moe.



Tweede puntje van mogelijke irritatie bij anderen is het eten. Ik eet alles. Elke dag wel een koekje, chipje en/of chocolaatje. Ook wel groente en fruit, maar nijn voedingspatroon is zeker niet gezond.

Toch blijf ik al een jaar perfect op gewicht. Uiteraard zijn de porties klein. Een hele zak chips of reep chocola achter elkaar gaat niet meer (gelukkig).

Maar 3 bakjes chips is ook een zak, en 5 x een stukje chocola ook een reep. En dat gaat er vlotjes door.



Het is niet dat ik er trots op ben of aanmoedig niet te sporten en wel te blijven vreten. Wel wil ik aangeven op eerdere posts dat de gbp toch veel veranderd vanbinnen. Want ondanks dat ik in mijn hoofd nog eetverslaafd ben, heeft mijn lichaam een rem. Ik stop met (vr)eten zodra ik vol zit, en ga geen hap verder.

Dat gaat ook fysiek echt niet bij mij.



Ik heb geen maagzuur, hoge bloeddruk, apneu en pijn in mijn benen meer. Ik ben gelukkig en onlangs geshopt in maat xs/34 (mijn doel was m/38 maar je hebt het niet voor het zeggen en doe of laat er dus niks voor). Mensen zeggen dat ik 'moet stoppen mrt afvallen' maar hoe dan? Ik eet ook gewoon (volkoren) brood, mager vlees, groente, fruit, noten en avocado's. Ik snoep er alleen teveel bij. Volgens de diëtist in het ziekenhuis moet ik juist meer eten (wel gezond uiteraard) maar dat past niet. Want dan drink ik te weinig. Meer eten resulteert voor mij in maar 200-500 ml vocht, terwijl met mijn huidige eetpatroon (gezond of ongezond) ik aan de 1000-1200 ml kom, eigenlijk al te weinig maar dronk nooit veel.



Verder loop ik wel regelmatig, goede conditie, rook niet, drink wel eens wat wijntjes en goede stoelgang. Neem braaf mijn vitamines en bloedwaarden zijn uitstekend.



Voor mij was de gbp dus wel een easy way out.

Doe of laat er niks voor, want de kleine porties en andere eetgewoontes wennen snel.

Ik weeg nu 62, en bij 65 of hoger kan ik altijd nog gaan sporten of minder snacken. Tot die tijd denk ik nergens over na. Gok dat ik zo'n 60% gezond eet en 40% niet. Het is dus niet dat ik alleen maar patat eet en nooit groente. De hoofdmaaltijden zijn vaak gewoon in orde, het is echt het extra wat ik ernaast snoep op dagelijkse basis.



Misschien niet eerlijk naar de mensen die hun leven hebben omgegooid na de operatie, ik heb echt enorm respect voor diegenen die dat gelukt is, want ik kon het dus niet, heb nog steeds geen discipline en heb gewoon de mazzel dat dat (nog) geen keerzijde heeft gekend.



Mijn post is dus ook niet bedoeld van 'kijk mij dan, ik vreet gewoon lekker alles en kom niet aan' maar puur mijn verhaal doen, wetend dat ik niet geweldig bezig ben en dat er nog steeds kans is dat ik ooit weer aankom. En dan zal ik er ook aan moeten gaan werken.



Verder wens ik iedereen succes met zijn/haar pad en keuzes. Ik zal dit topic een beetje in de gaten houden op reacties maar ben niet een actieve (no pun intended) schrijfster dus blijf niet schrijven na mijn vakantie.
Alle reacties Link kopieren
Mag ik meeschrijven met jullie??

Ik zal mij ook even netjes voorstellen, ik ben een vrouw van 44, en gelukkig getrouwd en een kindje van 2.5 jaar.

Ik ben al vanaf mijn pubertijd af en aan TE zwaar, en zoals bijna iedereen hier aan het lijnen met veel resultaat en ook weer veel aankomen.

In 2011 is er ook een traag werkende schildklier geconstateerd waarvoor ik medicatie krijg, maar het afvallen blijft daardoor zeer lastig.

Maar het echte verhaal begint eind 2013, na 3 jaar en 4 fout gelopen zwangerschappen, en van artsen te horen gekregen dat ik naast TE oud ook TE dik was ben ik doorverwezen voor een maagverkleining, ik zou net aan de screening beginnen, bleek ik zwanger te zijn, en die zwangerschap is godzijdank succesvol geëindigd, maar de maagverkleining was van de baan.

Mijn zwangerschap was extreem zwaar, ik had vanaf week 5 al zware zwangerschaps suiker ( spoot op een gegeven moment 56 eenheden insuline na elke maaltijd) en een gevaarlijk hoge bloeddruk, waarvoor ik ook medicijnen kreeg……maaaaaar ik had het er graag voor over.

De suiker “verdween” na de zwangerschap alleen de hoge bloedruk bleef nog langgg TE hoog. Kort na de zwangerschap overleed plotseling mijn moeder en ging het licht uit en kon ik niet meer, met een lichte dosis AD ben ik er weer bovenop gekomen.

Ik woog voor de zwangerschap 100 kilo en ben 15 kilo aangekomen, die 15 kilo was ik snel kwijt, en ben veel gaan sporten met een personal trainer, en woog vorig jaar 97…maar helaas zit mijn lijf mij in de weg, ik heb last van mijn knieën, en kan ook niet met mijn dochter spelen daardoor, en schaam mij diep voor mijn lijf...verder is uit mijn bloedwaarden gekomen dat ik diabetes ga ontwikkelen en is mijn vetgehalte in mijn bloed te hoog te hoog…en dan mijn BMI…39.. ik wil mijn dochter zien opgroeien...dat was voor mij en de huisarts genoeg om mij direct door te verwijzen naar de NOK…

Alleen ben ik twee weken telefonisch afgewezen bij het NOK, maar naar een lang gesprek mag ik toch lanskomen voor een OG, en zal ik worden gewogen, en daar zie ik best tegenop, moet ik daar al in mijn slip op de weegschaal, of komt dat later pas?
quote:Brand-new-life-2015 schreef op 10 april 2017 @ 10:40:

Ik heb eerder meegeschreven in dit topic maar al een flinke poos niks meer gelezen hier.

Zag het topic opeens in mijn lijst en aangezien ik een weekje vrij ben even de laatste 10 pagina's gelezen en besloten mijn verhaal te delen.

Ik ga waarschijnlijk wat mensen over me heen krijgen, maar soit, ik ga gewoon eerlijk zijn.



Ik heb bijna 3 jaar geleden een gbp gehad. Enorm succesvol, ik ben 68 kilo afgevallen en met 62 kilo bij 1.76 moet ik oppassen voor ondergewicht.



Maar nu komt het: ik doe er niks voor. 3 mnd na de gbp geprobeerd te sporten, abonnement afgesloten en 2 x geweest. Door (kortdurende) complicaties ging het niet en beide keren flauwgevallen in de sportschool. Oké, even 2 maanden niet in overleg met het ziekenhuis en de intentie was om het daarna weer op te pakken. Nooit meer gebeurd dus, gewoon een jaar lang die sportschool gesponsord voor niks.



Het afvallen ging zo makkelijk, zelfs zonder sporten dat ik het tot op de dag van vandaag niet doe. Nooit sportief geweest en liever lui dan moe.



Tweede puntje van mogelijke irritatie bij anderen is het eten. Ik eet alles. Elke dag wel een koekje, chipje en/of chocolaatje. Ook wel groente en fruit, maar nijn voedingspatroon is zeker niet gezond.

Toch blijf ik al een jaar perfect op gewicht. Uiteraard zijn de porties klein. Een hele zak chips of reep chocola achter elkaar gaat niet meer (gelukkig).

Maar 3 bakjes chips is ook een zak, en 5 x een stukje chocola ook een reep. En dat gaat er vlotjes door.



Het is niet dat ik er trots op ben of aanmoedig niet te sporten en wel te blijven vreten. Wel wil ik aangeven op eerdere posts dat de gbp toch veel veranderd vanbinnen. Want ondanks dat ik in mijn hoofd nog eetverslaafd ben, heeft mijn lichaam een rem. Ik stop met (vr)eten zodra ik vol zit, en ga geen hap verder.

Dat gaat ook fysiek echt niet bij mij.



Ik heb geen maagzuur, hoge bloeddruk, apneu en pijn in mijn benen meer. Ik ben gelukkig en onlangs geshopt in maat xs/34 (mijn doel was m/38 maar je hebt het niet voor het zeggen en doe of laat er dus niks voor). Mensen zeggen dat ik 'moet stoppen mrt afvallen' maar hoe dan? Ik eet ook gewoon (volkoren) brood, mager vlees, groente, fruit, noten en avocado's. Ik snoep er alleen teveel bij. Volgens de diëtist in het ziekenhuis moet ik juist meer eten (wel gezond uiteraard) maar dat past niet. Want dan drink ik te weinig. Meer eten resulteert voor mij in maar 200-500 ml vocht, terwijl met mijn huidige eetpatroon (gezond of ongezond) ik aan de 1000-1200 ml kom, eigenlijk al te weinig maar dronk nooit veel.



Verder loop ik wel regelmatig, goede conditie, rook niet, drink wel eens wat wijntjes en goede stoelgang. Neem braaf mijn vitamines en bloedwaarden zijn uitstekend.



Voor mij was de gbp dus wel een easy way out.

Doe of laat er niks voor, want de kleine porties en andere eetgewoontes wennen snel.

Ik weeg nu 62, en bij 65 of hoger kan ik altijd nog gaan sporten of minder snacken. Tot die tijd denk ik nergens over na. Gok dat ik zo'n 60% gezond eet en 40% niet. Het is dus niet dat ik alleen maar patat eet en nooit groente. De hoofdmaaltijden zijn vaak gewoon in orde, het is echt het extra wat ik ernaast snoep op dagelijkse basis.



Misschien niet eerlijk naar de mensen die hun leven hebben omgegooid na de operatie, ik heb echt enorm respect voor diegenen die dat gelukt is, want ik kon het dus niet, heb nog steeds geen discipline en heb gewoon de mazzel dat dat (nog) geen keerzijde heeft gekend.



Mijn post is dus ook niet bedoeld van 'kijk mij dan, ik vreet gewoon lekker alles en kom niet aan' maar puur mijn verhaal doen, wetend dat ik niet geweldig bezig ben en dat er nog steeds kans is dat ik ooit weer aankom. En dan zal ik er ook aan moeten gaan werken.



Verder wens ik iedereen succes met zijn/haar pad en keuzes. Ik zal dit topic een beetje in de gaten houden op reacties maar ben niet een actieve (no pun intended) schrijfster dus blijf niet schrijven na mijn vakantie.



Ik vind het eigenlijk heel knap dat je zo eerlijk bent.

Jouw post raakt mij heel erg omdat ik al mijn halve leven met een eetstoornis kamp. Iedere dag is voor mij een strijd met eten. Bijna niemand weet dit omdat ik slank ben. Als ik jouw post lees dan vind ik het zo oneerlijk! Jij kunt nu alles eten door een operatie. Eerst heb je je vol gegeten en toen je te dik was deed je "even" een operatie om slank te worden. Ik weet natuurlijk heel goed dat dit zo niet werkt en dat jij op jouw manier weer kampt met een eetprobleem. Maar ik zou zo graag willen dat ik ook "even" een operatie kon ondergaan en van mijn eetstoornis af kon komen...................
Alle reacties Link kopieren
quote:watdachtjehiervan schreef op 10 april 2017 @ 14:06:

[...]





Ik vind het eigenlijk heel knap dat je zo eerlijk bent.

Jouw post raakt mij heel erg omdat ik al mijn halve leven met een eetstoornis kamp. Iedere dag is voor mij een strijd met eten. Bijna niemand weet dit omdat ik slank ben. Als ik jouw post lees dan vind ik het zo oneerlijk! Jij kunt nu alles eten door een operatie. Eerst heb je je vol gegeten en toen je te dik was deed je "even" een operatie om slank te worden. Ik weet natuurlijk heel goed dat dit zo niet werkt en dat jij op jouw manier weer kampt met een eetprobleem. Maar ik zou zo graag willen dat ik ook "even" een operatie kon ondergaan en van mijn eetstoornis af kon komen...................



Dank je wel voor je compliment.

En ik voel me niet beledigd door jouw denkwijze, sterker nog, zo ervaar ik het soms zelf ook.

Het is inderdaad een eetprobleem. En ondanksdat ik nu slank ven en wel alles kan eten, is het natuurlijk nog steeds een probleem.



Ik was op mijn 16e al 100 kilo (nu 30) dus makkelijk heb ik het niet gehad met 14 jaar lang overgewicht en jojo-en.



Fysiek ben ik nu geholpen maar mentaal kunnen ze me niet opereren.



Ik wens je veel sterkte met jouw problemen, ongeacht iemands gewicht/uiterlijk kun je nooit zien hoe iemand zich echt voelt

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven