Kinderen
alle pijlers
HELP contact opa
vrijdag 24 maart 2017 09:16
Geen ervaring met forums, maar ik zit echt met de handen in het haar..
ik zal proberen alles zo kort mogelijk samen te vatten.
Mijn man is bij zijn toenmalige vriendin weggegaan voor mij. Zijn moeder is gestorven, zijn vader is hertrouwd. Mijn man en zijn vader waren altijd 2 handen op 1 buik, zijn ex was als een dochter voor hem. De breuk tussen hun was voor hem dan ook niet te verhappen en hij heeft mij nooit als nieuwe partner van zijn zoon geaccepteerd. Hij heeft het gewoon nooit een kans gegeven. Honderden gesprekken, honderden ruzies, en ontelbare lijmpogingen van mijn kant, het mocht allemaal niet baten. Ik ben niet goed genoeg voor zijn zoon. Er zijn in deze tijden echt vreselijke dingen gedaan en gezegd door zijn vader. Om maar een voorbeeldje te noemen; mijn man was niet welkom in het ziekenhuis toen zijn vader heel slecht lag, er werd gedacht dat hij het niet zou overleven. Om maar even aan te tonen dat deze 'ruzie' iets dieper gaat dan gewoon 'ik vind je niet zo aardig'...
Nu hebben mijn man en ik inmiddels 2 kinderen, een kleuter en een baby. Het contact is 2 jaar geleden definitief verbroken door ons, om onze oudste te beschermen tegen ruzies, wel contact, geen contact enz. Ze begon dingen te begrijpen en vragen te stellen en ze begreep gewoon niet dat er dan wel en dan weer geen contact was. Ook werden onze wensen mbt de opvoeding niet gerespecteerd. Denk hier bijv aan een kind van anderhalf een lolly geven of in de zomer in een dikke winterslaapzak leggen. Voor ons was de situatie 'goed'. We zagen het natuurlijk liever anders maar het bracht rust, voor iedereen. Toen raakte ik zwanger van de 2e. Out of the blue verbrak mijn man zijn zus het contact. Heftig, want onze oudste en haar tante waren beste vriendinnetjes. Een paar keer contact op proberen te nemen om iets te regelen zodat het contact tussen die 2 niet verloren hoefde te gaan, maar ze weigerde met ons te praten.
In de kraamtijd (onze jongste was 4 dagen oud, de brief kwam gelijk met het felicitatiekaartje!!) ontvingen we een brief van mijn man zijn peetoom en tante. Zij hadden moeite met de situatie en wilden het contact tussen kinderen, opa en stiefoma en tante herstellen. Dus we zijn (in onze kraamtijd!) Het gesprek aangegaan. Het blijkt nu dat ze er allemaal zo'n verdriet hebben van het gemis van de kinderen en ze willen contact met de kinderen maar niet met ons... met tante hebben we dat dus zelf ook geprobeerd maar ze wilde niet met ons praten. Met opa en stiefoma ligt de situatie anders. Daar zijn zo'n heftige dingen gedaan en gezegd dat wij onze kinderen daar werkelijk niet in goed vertrouwen heen durven te brengen. Peetoom en tante willen absoluut niet naar onze kant van het verhaal luisteren, zeggen dat onze verdediging voor hun geen toegevoegde waarde heeft, dat ze toch geen kant gaan kiezen, ze willen enkel het contact tussen opa, stiefoma en tante herstellen. Toen wij ze vertelden dat we dat dus met tante wilde, maar zij niet en dat het met opa en en stiefoma in onze ogen echt geen optie is hebben ook zij het contact met ons verbroken.
Jeetje. Wat nu ? Wat is hier het juiste om te doen IN HET BELANG VAN DE KINDEREN? ik ben 100 procent bereid mijn eigen gevoelens aan de kant te zetten voor de kinderen, mijn man ook, maar het moet wel in hun belang zijn. De oudste mist tante maar herinnert zich opa en stiefoma niet meer. De jongste is nog maar een baby. Wat adviseren jullie ons ??
ik zal proberen alles zo kort mogelijk samen te vatten.
Mijn man is bij zijn toenmalige vriendin weggegaan voor mij. Zijn moeder is gestorven, zijn vader is hertrouwd. Mijn man en zijn vader waren altijd 2 handen op 1 buik, zijn ex was als een dochter voor hem. De breuk tussen hun was voor hem dan ook niet te verhappen en hij heeft mij nooit als nieuwe partner van zijn zoon geaccepteerd. Hij heeft het gewoon nooit een kans gegeven. Honderden gesprekken, honderden ruzies, en ontelbare lijmpogingen van mijn kant, het mocht allemaal niet baten. Ik ben niet goed genoeg voor zijn zoon. Er zijn in deze tijden echt vreselijke dingen gedaan en gezegd door zijn vader. Om maar een voorbeeldje te noemen; mijn man was niet welkom in het ziekenhuis toen zijn vader heel slecht lag, er werd gedacht dat hij het niet zou overleven. Om maar even aan te tonen dat deze 'ruzie' iets dieper gaat dan gewoon 'ik vind je niet zo aardig'...
Nu hebben mijn man en ik inmiddels 2 kinderen, een kleuter en een baby. Het contact is 2 jaar geleden definitief verbroken door ons, om onze oudste te beschermen tegen ruzies, wel contact, geen contact enz. Ze begon dingen te begrijpen en vragen te stellen en ze begreep gewoon niet dat er dan wel en dan weer geen contact was. Ook werden onze wensen mbt de opvoeding niet gerespecteerd. Denk hier bijv aan een kind van anderhalf een lolly geven of in de zomer in een dikke winterslaapzak leggen. Voor ons was de situatie 'goed'. We zagen het natuurlijk liever anders maar het bracht rust, voor iedereen. Toen raakte ik zwanger van de 2e. Out of the blue verbrak mijn man zijn zus het contact. Heftig, want onze oudste en haar tante waren beste vriendinnetjes. Een paar keer contact op proberen te nemen om iets te regelen zodat het contact tussen die 2 niet verloren hoefde te gaan, maar ze weigerde met ons te praten.
In de kraamtijd (onze jongste was 4 dagen oud, de brief kwam gelijk met het felicitatiekaartje!!) ontvingen we een brief van mijn man zijn peetoom en tante. Zij hadden moeite met de situatie en wilden het contact tussen kinderen, opa en stiefoma en tante herstellen. Dus we zijn (in onze kraamtijd!) Het gesprek aangegaan. Het blijkt nu dat ze er allemaal zo'n verdriet hebben van het gemis van de kinderen en ze willen contact met de kinderen maar niet met ons... met tante hebben we dat dus zelf ook geprobeerd maar ze wilde niet met ons praten. Met opa en stiefoma ligt de situatie anders. Daar zijn zo'n heftige dingen gedaan en gezegd dat wij onze kinderen daar werkelijk niet in goed vertrouwen heen durven te brengen. Peetoom en tante willen absoluut niet naar onze kant van het verhaal luisteren, zeggen dat onze verdediging voor hun geen toegevoegde waarde heeft, dat ze toch geen kant gaan kiezen, ze willen enkel het contact tussen opa, stiefoma en tante herstellen. Toen wij ze vertelden dat we dat dus met tante wilde, maar zij niet en dat het met opa en en stiefoma in onze ogen echt geen optie is hebben ook zij het contact met ons verbroken.
Jeetje. Wat nu ? Wat is hier het juiste om te doen IN HET BELANG VAN DE KINDEREN? ik ben 100 procent bereid mijn eigen gevoelens aan de kant te zetten voor de kinderen, mijn man ook, maar het moet wel in hun belang zijn. De oudste mist tante maar herinnert zich opa en stiefoma niet meer. De jongste is nog maar een baby. Wat adviseren jullie ons ??
vrijdag 24 maart 2017 11:53
quote:Habbekratz schreef op 24 maart 2017 @ 11:24:
We lezen hier 1 kant van het verhaal.......................Absoluut. Ik kan helaas niet meer dan dat het zo duidelijk en eerlijk mogelijk te verwoorden. Wat schiet ik ermee op hier een oneerlijk verhaal neer te zetten? Dan krijg ik toch vervolgens adviezen gebaseerd op dat gelogen verhaal. Daar ben ik dan toch niet mee geholpen ?
We lezen hier 1 kant van het verhaal.......................Absoluut. Ik kan helaas niet meer dan dat het zo duidelijk en eerlijk mogelijk te verwoorden. Wat schiet ik ermee op hier een oneerlijk verhaal neer te zetten? Dan krijg ik toch vervolgens adviezen gebaseerd op dat gelogen verhaal. Daar ben ik dan toch niet mee geholpen ?
vrijdag 24 maart 2017 11:58
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 11:53:
[...]
Absoluut. Ik kan helaas niet meer dan dat het zo duidelijk en eerlijk mogelijk te verwoorden. Wat schiet ik ermee op hier een oneerlijk verhaal neer te zetten? Dan krijg ik toch vervolgens adviezen gebaseerd op dat gelogen verhaal. Daar ben ik dan toch niet mee geholpen ?
Maar het is het verhaal zoals jij het beleeft en voelt. En dat kan bij je schoonfamilie wel eens geheel anders zijn.
En dat is dus ook zo in dat programma Ben ik te min te zien.
[...]
Absoluut. Ik kan helaas niet meer dan dat het zo duidelijk en eerlijk mogelijk te verwoorden. Wat schiet ik ermee op hier een oneerlijk verhaal neer te zetten? Dan krijg ik toch vervolgens adviezen gebaseerd op dat gelogen verhaal. Daar ben ik dan toch niet mee geholpen ?
Maar het is het verhaal zoals jij het beleeft en voelt. En dat kan bij je schoonfamilie wel eens geheel anders zijn.
En dat is dus ook zo in dat programma Ben ik te min te zien.
vrijdag 24 maart 2017 12:00
quote:7102 schreef op 24 maart 2017 @ 11:26:
[...]
Dit.
En to waarom moesten jullie samen wonen in een caravan terwijl de echtscheiding nog niet eens was afgerond?
En hoe snel was je zwanger van de eerste?
Had de ex van je man ook graag kinderen gewild?
Waarom reageert de familie van zijn kant zo hard?
Hoe zou opa dit geheel zo neerzetten en vragen om advies?
Je vragen beantwoord op volgorde;
- een scheiding duurt lang. Ik was nog relatief jong en woonde op een grote kamer. Daar samen zijn was geen optie, maar we wilden wel samen zijn PLUS mijn man had geen slaapplek. Hij had zijn ex toegezegd dat zij in het huis mocht blijven tot ze iets anders had gevonden. Daarom hebben we er toen voor gekozen die tijd in zijn camper op een camping te 'wonen'. Heb ik haar en niemand ooit verweten want het was een eigen keus. Ik noemde dat eerder enkel om aan te tonen dat mijn man de scheiding netjes geregeld heeft door, zolang als zij er behoefte aan had, afstand te nemen van het huis.
- ik was na 2.5 jaar zwanger van de eerste. Ruim een jaar na ons huwelijk.
- ja. Heeft ze inmiddels ook met haar nieuwe vriend.
- de laatste 2 vragen kan ik helaas geen antwoord op geven. Wij weten niet precies wat er in hun hoofd omgaat want ze willen niet praten.
[...]
Dit.
En to waarom moesten jullie samen wonen in een caravan terwijl de echtscheiding nog niet eens was afgerond?
En hoe snel was je zwanger van de eerste?
Had de ex van je man ook graag kinderen gewild?
Waarom reageert de familie van zijn kant zo hard?
Hoe zou opa dit geheel zo neerzetten en vragen om advies?
Je vragen beantwoord op volgorde;
- een scheiding duurt lang. Ik was nog relatief jong en woonde op een grote kamer. Daar samen zijn was geen optie, maar we wilden wel samen zijn PLUS mijn man had geen slaapplek. Hij had zijn ex toegezegd dat zij in het huis mocht blijven tot ze iets anders had gevonden. Daarom hebben we er toen voor gekozen die tijd in zijn camper op een camping te 'wonen'. Heb ik haar en niemand ooit verweten want het was een eigen keus. Ik noemde dat eerder enkel om aan te tonen dat mijn man de scheiding netjes geregeld heeft door, zolang als zij er behoefte aan had, afstand te nemen van het huis.
- ik was na 2.5 jaar zwanger van de eerste. Ruim een jaar na ons huwelijk.
- ja. Heeft ze inmiddels ook met haar nieuwe vriend.
- de laatste 2 vragen kan ik helaas geen antwoord op geven. Wij weten niet precies wat er in hun hoofd omgaat want ze willen niet praten.
vrijdag 24 maart 2017 12:01
quote:Roggenbrood schreef op 24 maart 2017 @ 09:38:
Niet doen, nee. Als opa en stiefoma werkelijk contact met de kinderen willen, zullen ze eerst het contact met jullie moeten herstellen. Er is geen tussenweg. Jullie kinderen zijn te klein om er alleen op af te sturen. Simpel.Ik ben het hier mee eens!
Niet doen, nee. Als opa en stiefoma werkelijk contact met de kinderen willen, zullen ze eerst het contact met jullie moeten herstellen. Er is geen tussenweg. Jullie kinderen zijn te klein om er alleen op af te sturen. Simpel.Ik ben het hier mee eens!
vrijdag 24 maart 2017 12:03
quote:gelderka schreef op 24 maart 2017 @ 11:35:
[...]
Misschien moet jij gewoon een stapje terugdoen.
Je bent voor andere mensen aan het invullen welke behoeften en problemen ze hebben. En voor henzelf zijn die problemen duidelijk niet zo groot dat zij er iets mee moeten.
En dus vind jij dat het aan jou is om er iets mee te doen.
Waarom?Omdat ik me schuldig viel. Dit draait uiteindelijk toch allemaal om mij. Zoals al eerder genoemd ben ik inmiddels wel zover dat ik besef dat ik niet PERSOONLIJK het probleem ben, en dat iedere andere meid na zijn ex deze ellende over zich heen had gekregen maar toch. Het is niet ieder ander, het is ik.
[...]
Misschien moet jij gewoon een stapje terugdoen.
Je bent voor andere mensen aan het invullen welke behoeften en problemen ze hebben. En voor henzelf zijn die problemen duidelijk niet zo groot dat zij er iets mee moeten.
En dus vind jij dat het aan jou is om er iets mee te doen.
Waarom?Omdat ik me schuldig viel. Dit draait uiteindelijk toch allemaal om mij. Zoals al eerder genoemd ben ik inmiddels wel zover dat ik besef dat ik niet PERSOONLIJK het probleem ben, en dat iedere andere meid na zijn ex deze ellende over zich heen had gekregen maar toch. Het is niet ieder ander, het is ik.
vrijdag 24 maart 2017 12:04
quote:7102 schreef op 24 maart 2017 @ 11:40:
Ik zou zo zeggen laat vader en zoon eens met zijn twee gaan praten. Zonder bemoeienis van andere er bij.
Ze gaan maar met zijn tweeën om de tafel zitten op neutraal terrein.Hebben ze ook al gedaan en is helaas ook stukgelopen. Hoe of wat daar precies voorgevallen is die keer weet ik niet. Mijn man is bepaald geen prater.
Ik zou zo zeggen laat vader en zoon eens met zijn twee gaan praten. Zonder bemoeienis van andere er bij.
Ze gaan maar met zijn tweeën om de tafel zitten op neutraal terrein.Hebben ze ook al gedaan en is helaas ook stukgelopen. Hoe of wat daar precies voorgevallen is die keer weet ik niet. Mijn man is bepaald geen prater.
vrijdag 24 maart 2017 12:06
quote:MRES schreef op 24 maart 2017 @ 11:05:
[...]
Hij zegt van niet. Hij zegt dat hij het helemaal prima vind zo en helemaal geen behoefte meer heeft aan hun maar ik heb er moeite mee dat te geloven. Ik bedoel, het is zijn vader, voor mijn komst waren het de beste maatjes...
Geloof hem toch maar, hij zegt het niet voor niks. Soms kunnen mensen je zo kwetsen dat je alle respect voor ze verliest en je ze beter kwijt dan rijk bent. Dit is echt het probleem van je schoonfamilie want zij willen iets wat ze nu niet hebben. Tegelijkertijd weigeren ze de daarvoor normale weg te volgen door met jullie on speaking terms te komen.
[...]
Hij zegt van niet. Hij zegt dat hij het helemaal prima vind zo en helemaal geen behoefte meer heeft aan hun maar ik heb er moeite mee dat te geloven. Ik bedoel, het is zijn vader, voor mijn komst waren het de beste maatjes...
Geloof hem toch maar, hij zegt het niet voor niks. Soms kunnen mensen je zo kwetsen dat je alle respect voor ze verliest en je ze beter kwijt dan rijk bent. Dit is echt het probleem van je schoonfamilie want zij willen iets wat ze nu niet hebben. Tegelijkertijd weigeren ze de daarvoor normale weg te volgen door met jullie on speaking terms te komen.
vrijdag 24 maart 2017 12:07
Misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar laat het los.. Soms heeft het geen zin om iets te forceren en als je het tijd en ruimte geeft gebeurd er wel misschien iets waar je verbaasd over bent. Soms is er teveel gebeurd en moet je het even laten rusten.
Even een voorbeeldje; Hier had mijn partner met zijn eigen familie zelfs een tijdje helemaal geen contact vanwege zijn toenmalige partner. Totdat ik kwam en een poging tot herstel heb gedaan. Partner heeft zelfs een flinke ruzie gehad met zijn vader en dat heeft ook tijd gekost. Schoonmoeder accepteerde mij in het begin ook niet, heeft dat geuit en alles eromheen. Toen er kids kwamen had ze geen keus, ging ook moeizaam en tot op heden geen goede band. Maar partner kiest voor ons en dat weet ze. Dus langzamerhand merk je wel kleine veranderingen. Maar uiteindelijk is de band toch anders dan met mijn ouders en dat merken we ook met de kinderen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het belangrijk is hoe jij en je partner er over denken en wat jullie willen. Blijf praten en zorg dat het niet tussen jullie in komt. Inmiddels heb ik het ook geaccepteerd, er is altijd wel iets. En je moet je tijd en energie in de positieve dingen steken. Geniet van elkaar en van de kids. Geniet van de mensen die wel tijd met jullie willen doorbrengen. En dan komt het allemaal goed.
Even een voorbeeldje; Hier had mijn partner met zijn eigen familie zelfs een tijdje helemaal geen contact vanwege zijn toenmalige partner. Totdat ik kwam en een poging tot herstel heb gedaan. Partner heeft zelfs een flinke ruzie gehad met zijn vader en dat heeft ook tijd gekost. Schoonmoeder accepteerde mij in het begin ook niet, heeft dat geuit en alles eromheen. Toen er kids kwamen had ze geen keus, ging ook moeizaam en tot op heden geen goede band. Maar partner kiest voor ons en dat weet ze. Dus langzamerhand merk je wel kleine veranderingen. Maar uiteindelijk is de band toch anders dan met mijn ouders en dat merken we ook met de kinderen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het belangrijk is hoe jij en je partner er over denken en wat jullie willen. Blijf praten en zorg dat het niet tussen jullie in komt. Inmiddels heb ik het ook geaccepteerd, er is altijd wel iets. En je moet je tijd en energie in de positieve dingen steken. Geniet van elkaar en van de kids. Geniet van de mensen die wel tijd met jullie willen doorbrengen. En dan komt het allemaal goed.
vrijdag 24 maart 2017 12:34
Ik vind het eerlijk gezegd vrij brutaal van opa om zich zo met het privé leven van je volwassen zoon te bemoeien en wel op zo'n wijze dat de hele familie er last van heeft. Als je van iemand houdt (wie dan ook) kan het voorkomen dat die iemand iets doet waar je totaal niet achterstaat maar tja dat zal andersom ook wel een keer gebeurd zijn. Zo kan je met niemand een relatie opbouwen want elke misstap is meteen een heel drama verhaal. Tuurlijk het doet pijn als je zoon zoiets doet, je bent teleurgesteld en dat is allemaal te begrijpen maar zijn gedrag is niet gezond voor niemand niet. Dan zeg je gewoon tegen je zoon: wat een eikel ben jij. Je hoeft niet je emoties zo eg door te laten spelen, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Ik weet niet hoe jouw man dit verteld heeft en of er echt sprake was van vreemdgaan etc etc maar dan alsnog. Er komt ook een tijd dat je je er overheen moet zetten.
Ik vind die opa nogal simpel overkomen en ook een beetje egoïstisch want de situatie gaat helemaal niet om hem! Hij heeft het erger gemaakt voor iedereen en zelfs voor kinderen (die er helemaal niks mee te maken hebben). En dan nu ook nog vragen om twee kinderen (die ook gevoelens hebben) zonder ouders omdat zij ze missen. Kunnen ze dan wel hun eigen gevoelens opzij zetten? Het gaat alleen maar om hun verdriet en wat zij willen.
Als zij dat kunnen, dan zou ik het nog een kans geven. Want andersom moeten jullie hen dan ook kunnen vergeven.
Echter zeg je al dat hij alleen de kinderen wil zien dus;
Ik zou hier niet meer aan beginnen. Ik zou tegen opa zeggen: grow up en probeer het dan nog eens.
Ik vind die opa nogal simpel overkomen en ook een beetje egoïstisch want de situatie gaat helemaal niet om hem! Hij heeft het erger gemaakt voor iedereen en zelfs voor kinderen (die er helemaal niks mee te maken hebben). En dan nu ook nog vragen om twee kinderen (die ook gevoelens hebben) zonder ouders omdat zij ze missen. Kunnen ze dan wel hun eigen gevoelens opzij zetten? Het gaat alleen maar om hun verdriet en wat zij willen.
Als zij dat kunnen, dan zou ik het nog een kans geven. Want andersom moeten jullie hen dan ook kunnen vergeven.
Echter zeg je al dat hij alleen de kinderen wil zien dus;
Ik zou hier niet meer aan beginnen. Ik zou tegen opa zeggen: grow up en probeer het dan nog eens.
vrijdag 24 maart 2017 14:45
quote:gelderka schreef op 24 maart 2017 @ 13:35:
[...]
De grootouders kunnen niet omgaan met de andere partnerkeuze van hun kind.
Ze kunnen niet over hun eigenwijsheid / trots heenstappen. Als kleine kinderen stampen met hun voetje op de vloer om te krijgen wat zij willen: de kleinkinderen.
Ze kunnen niet accepteren dat de realiteit anders is dan hun wensdroom - waarin hun zoon een andere partner heeft.
Ik begrijp je gevoel en dat laat zich niet zomaar wegredeneren.
Misschien ben jij wel schuldig aan de scheiding. Zo, daar staat-ie.
Maar zij zijn verantwoordelijk voor hoe zij daar mee omgaan. De situatie van vandaag is hun keuze.
Zij hadden alles kunnen kiezen. Maar zij kiezen voor dit.Dankjewel voor je heldere reactie !
[...]
De grootouders kunnen niet omgaan met de andere partnerkeuze van hun kind.
Ze kunnen niet over hun eigenwijsheid / trots heenstappen. Als kleine kinderen stampen met hun voetje op de vloer om te krijgen wat zij willen: de kleinkinderen.
Ze kunnen niet accepteren dat de realiteit anders is dan hun wensdroom - waarin hun zoon een andere partner heeft.
Ik begrijp je gevoel en dat laat zich niet zomaar wegredeneren.
Misschien ben jij wel schuldig aan de scheiding. Zo, daar staat-ie.
Maar zij zijn verantwoordelijk voor hoe zij daar mee omgaan. De situatie van vandaag is hun keuze.
Zij hadden alles kunnen kiezen. Maar zij kiezen voor dit.Dankjewel voor je heldere reactie !
vrijdag 24 maart 2017 16:40
quote:gelderka schreef op 24 maart 2017 @ 09:57:
Belangrijker is: Je wilt mij niet kennen? Je wilt een hekel hebben aan mij?
Prima, maar ik snap dan niet wat mijn kind bij jou te zoeken heeft.
Mijn gezin is geen snoepwinkel waar je alleen pakt wat je wilt.Nou dit dus. Alsof het in het belang van het kind is om om te gaan met iemand die een dusdanige hekel aan zijn/haar ouders heeft dat deze volledig worden genegeerd. Kind wordt eerst bij zowat vreemden gedropt en komt na een tijd met een beetje pech in een gigantisch loyaliteitsconflict terecht, en waarom? Omdat de familie van je man het zo leuk vindt om met de kinderen om te gaan. Bah bah. Als ze in het belang van de kinderen denken, laten ze hen met rust zolang jullie als ouders ook niet welkom zijn in hun levens.
Belangrijker is: Je wilt mij niet kennen? Je wilt een hekel hebben aan mij?
Prima, maar ik snap dan niet wat mijn kind bij jou te zoeken heeft.
Mijn gezin is geen snoepwinkel waar je alleen pakt wat je wilt.Nou dit dus. Alsof het in het belang van het kind is om om te gaan met iemand die een dusdanige hekel aan zijn/haar ouders heeft dat deze volledig worden genegeerd. Kind wordt eerst bij zowat vreemden gedropt en komt na een tijd met een beetje pech in een gigantisch loyaliteitsconflict terecht, en waarom? Omdat de familie van je man het zo leuk vindt om met de kinderen om te gaan. Bah bah. Als ze in het belang van de kinderen denken, laten ze hen met rust zolang jullie als ouders ook niet welkom zijn in hun levens.
dinsdag 6 maart 2018 16:03
Ik schop hem even omhoog, dacht dat dat wellicht makkelijker was dan een heel nieuw topic openen.
We zijn nu een jaartje verder, er is geen contact meer geweest.
Nu begint onze oudste te vragen naar de papa van papa.
We hebben haar, op haar niveau uitgelegd dat opa, papa en mama elkaar niet zo lief vinden. Iets uitgebreider natuurlijk, maar jullie snappen het punt. Nu blijft ze vragen om contact. Ze wil op bezoek.
We hebben even aangekeken hoe serieus ze was door een aantal keer te antwoorden; 'ohja, kunnen we binnenkort misschien wel eens doen', maar ze meent het toch serieus, want ze blijft er op terug komen.
Nu hebben wij altijd gezegd dat wij de kinderen niet tegen gaan houden, als ze zelf contact willen zoeken moeten ze dat vooral doen. Alleen is de oudste nu 6 en hadden wij zelf toch een andere leeftijd in gedachte haha.
Kom je ook weer op het praktische probleem, zie dit topic, dat opa en stiefoma nog steeds geen contact willen met ons, maar de oudste is met haar 6 jaar toch echt te jong om zelfstandig te gaan (zij wonen hier zo'n 65km vandaan) en haar daar afdroppen en later oppikken voelt ook alles behalve lekker.
Dus weer horen we graag jullie mening. Wat zouden jullie doen in deze situatie ?
We zijn nu een jaartje verder, er is geen contact meer geweest.
Nu begint onze oudste te vragen naar de papa van papa.
We hebben haar, op haar niveau uitgelegd dat opa, papa en mama elkaar niet zo lief vinden. Iets uitgebreider natuurlijk, maar jullie snappen het punt. Nu blijft ze vragen om contact. Ze wil op bezoek.
We hebben even aangekeken hoe serieus ze was door een aantal keer te antwoorden; 'ohja, kunnen we binnenkort misschien wel eens doen', maar ze meent het toch serieus, want ze blijft er op terug komen.
Nu hebben wij altijd gezegd dat wij de kinderen niet tegen gaan houden, als ze zelf contact willen zoeken moeten ze dat vooral doen. Alleen is de oudste nu 6 en hadden wij zelf toch een andere leeftijd in gedachte haha.
Kom je ook weer op het praktische probleem, zie dit topic, dat opa en stiefoma nog steeds geen contact willen met ons, maar de oudste is met haar 6 jaar toch echt te jong om zelfstandig te gaan (zij wonen hier zo'n 65km vandaan) en haar daar afdroppen en later oppikken voelt ook alles behalve lekker.
Dus weer horen we graag jullie mening. Wat zouden jullie doen in deze situatie ?
dinsdag 6 maart 2018 16:25
Tja, uitleggen aan jullie dochter dat het gewoonweg niet gaat. Punt. Het is geen optie om haar daar even af te droppen bij mensen die ze amper kent zonder erbij te blijven. Wellicht kun je haar een tekening laten maken en op laten sturen. De toenadering moet echt vanuit je schoonfamilie komen TO. Zij zijn zwaar over de schreef gegaan (die social-media-acties, echt 
), zij willen jou en je partner niet zien. Dan houdt het gewoonweg op.
), zij willen jou en je partner niet zien. Dan houdt het gewoonweg op.
dinsdag 6 maart 2018 17:36
Nee precies, we dachten zelf aan een jaar of 10/12 dat ze mochten gaan als ze wilden. Niet 6 haha. Maar toch voelt het verkeerd het te verbieden. Er wordt in de familie al gezegd dat we de kinderen bij ze weg houden. Daar hebben we ons steeds tegen verdedigt door te zeggen dat ze nog te klein waren nu, dat we ze juist wilden beschermen en dat we ze later, als ze zelf om contact zouden vragen, echt niet tegen zouden houden. Nu is het dus zover, alleen een heel stuk eerder dan verwacht.
dinsdag 6 maart 2018 17:37
Ik zou een kind van zes ook niet alleen daarheen laten gaan, al woonden ze op 500 meter van je huis.
Je kind komt bij onbekenden terecht, je weet niet wat het te horen gaat krijgen en hoe het dingen kan plaatsen...
Tekening laten opsturen is wel een idee.
Aan kind kun je vertellen dat samen naar opa gaan door opa niet gewenst is en dat kind nog te klein is om alleen daarheen te reizen?
Dat als kind 16 of zo is het wel alleen met het OV daarheen kan gaan. Op die leeftijd kan je kind ook al wat meer omkadering meegeven zodat het dingen beter kan plaatsen.
Je kind komt bij onbekenden terecht, je weet niet wat het te horen gaat krijgen en hoe het dingen kan plaatsen...
Tekening laten opsturen is wel een idee.
Aan kind kun je vertellen dat samen naar opa gaan door opa niet gewenst is en dat kind nog te klein is om alleen daarheen te reizen?
Dat als kind 16 of zo is het wel alleen met het OV daarheen kan gaan. Op die leeftijd kan je kind ook al wat meer omkadering meegeven zodat het dingen beter kan plaatsen.
dinsdag 6 maart 2018 17:50
Gewoon zeggen 'doen we niet' in plaats van dat je het binnenkort misschien wel eens kan doen.
De rest van de familie moet zich er niet mee bemoeien. Die laten zich zo te horen opstoken. Dus daar zou ik ook helemaal geen antwoord met een soort tijdsplanning (als ze oud genoeg zijn) op geven. Waarschijnlijk zeggen ze tegen opa niet dat het zijn eigen schuld is, of wel?
De rest van de familie moet zich er niet mee bemoeien. Die laten zich zo te horen opstoken. Dus daar zou ik ook helemaal geen antwoord met een soort tijdsplanning (als ze oud genoeg zijn) op geven. Waarschijnlijk zeggen ze tegen opa niet dat het zijn eigen schuld is, of wel?
dinsdag 6 maart 2018 18:03
Dit!
Een kind van 6 kun je best uitleggen dat het niet gaat. Er is te veel gebeurd vroeger, we gaan niet op bezoek punt. Ook niet zoiets zeggen als je zelf later groot bent ofzo. Dan kan ze daarin blijven hangen en blijven vragen wanneer dan. Dus gewoon niet, wel zo duidelijk. Dat je er later wel voor open staat hoef je haar nu nog niet mee lastig te vallen.
dinsdag 6 maart 2018 18:05
Wat apart dat jullie 6 jarige er zelf om vraagt. Wij hebben met 1 oma geen contact maar dat boeit onze 6 jarige niet echt. Wat je niet kent kun je niet missen, dat idee.
Trouwens zou ik alsnog niet er in mee gaan, 6 jaar is veel te jong als de spanning onderling zo hoog is.
Trouwens zou ik alsnog niet er in mee gaan, 6 jaar is veel te jong als de spanning onderling zo hoog is.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 6 maart 2018 18:11
Misschien wel het beste. Hoewel ik dan wel echt 'de kinderen bij ze weg houd.'
Tja, dat zij dan maar zo. Geliefd waren we toch al niet in de familie, dat scheelt.
Wat er tegen opa gezegd wordt weet ik niet. Ik weet wel dat niemand van de familie naar onze kant van het verhaal wilde luisteren, Dus vermoedens heb ik wel.
Tja, dat zij dan maar zo. Geliefd waren we toch al niet in de familie, dat scheelt.
Wat er tegen opa gezegd wordt weet ik niet. Ik weet wel dat niemand van de familie naar onze kant van het verhaal wilde luisteren, Dus vermoedens heb ik wel.
