Zwanger
alle pijlers
Wachten met zwanger worden, 2016
woensdag 19 oktober 2016 09:44
Rammelen je eierstokken, maar is het plan om nog een lange periode te wachten? Schrijf dan hier mee!
Dit is een topic voor kinderlozen met kinderwens die door uiteenlopende redenen nog een poos moeten/willen wachten. Hier praten we met elkaar over al je fantasieën, normale klets of even je hart luchten als je het moeilijk hebt.
Iedereen is welkom om even te klagen, maar wees je er van bewust dat als je komt klagen over dat je 'nog wel 3 maanden moet wachten!' dat vrij pijnlijk kan zijn voor de mensen die nog bijvoorbeeld 2 jaar moeten wachten. We vragen je daarom hier alleen iets te komen posten als je:
- Langer dan 9 maanden moet wachten
- Nog niet begonnen bent (hier zijn andere hele fijne topics voor!)
- Nog geen kind hebt
Als je besluit een actieve medeschrijfster te zijn kan je jezelf in de tabel hieronder zetten, met de bijbehorende inloggegevens! Er is altijd ruimte voor nieuwe meeschrijfsters!
Happy new topic!
Mocht je er niet uit komen, dan kan je één van de schrijfsters in dit topic vast wel een berichtje sturen
Dit is een topic voor kinderlozen met kinderwens die door uiteenlopende redenen nog een poos moeten/willen wachten. Hier praten we met elkaar over al je fantasieën, normale klets of even je hart luchten als je het moeilijk hebt.
Iedereen is welkom om even te klagen, maar wees je er van bewust dat als je komt klagen over dat je 'nog wel 3 maanden moet wachten!' dat vrij pijnlijk kan zijn voor de mensen die nog bijvoorbeeld 2 jaar moeten wachten. We vragen je daarom hier alleen iets te komen posten als je:
- Langer dan 9 maanden moet wachten
- Nog niet begonnen bent (hier zijn andere hele fijne topics voor!)
- Nog geen kind hebt
Als je besluit een actieve medeschrijfster te zijn kan je jezelf in de tabel hieronder zetten, met de bijbehorende inloggegevens! Er is altijd ruimte voor nieuwe meeschrijfsters!
Happy new topic!
| Naam | Leeftijd (+partner) | Geplande start | Waarom wachten? |
| Daantje1044 | 30/34 | Eind 2017 | Diploma halen en een baan vinden |
| Isillavendel | 28/25 | Q2 2018 | Vriendin, wachtlijst ziekenhuis (donorbank) |
| Toeffie | 27/34 | Eind 2018 | Gezondheid en geschikte woning vinden |
| Life25 | 26/30 | 2018 | Afstuderen en baan vinden |
| Bosbes1992 | 24/24 | 2018/2019 | Wachten tot vriend wil |
| Depster | 26 | 2018/2019 | Vrijgezel, BAM-traject starten na opleiding |
| Sunshine1992 | 24/30 | 2019 | Wachten op studie en eerst trouwen |
| Koffiehagedis | 29/31 | 2019? | Studie afronden, woning kopen, werkervaring opdoen |
| Hartjejinx | 21/25 | 2019/2020 | Afstuderen en baan vinden |
| FiddlyDiddlyDoo | 23/28 | 2021 | Verbouwing, evt. trouwen en aanstaande gastric bypass waarna 2jr niet zwanger mogen worden |
| Floorfaberfan | 27/34 | Eerst nieuw huis, logistiek ivm werk | |
| xxchillyxx | 31/31 | nov 2017 | eerst nog mooie reis maken |
| Thankyouforthedays | 25/27 | Begin 2019 | Vast contract krijgen, verhuizen, samenwoon-ervaring opdoen |
| Naam | |||
| Naam |
moderatorviva wijzigde dit bericht op 31-12-2020 11:38
Reden: ww verwijderrd ivm misbruik account
Reden: ww verwijderrd ivm misbruik account
45.99% gewijzigd
vrijdag 24 maart 2017 13:37
@Rory Juist dat delen maakt het wat draaglijker vind ik, dus gewoon over hebben met je moeder en vriendinnen. Heb altijd het idee dat hoe meer je het 'in' moet houden, hoe moeilijker het is. Dan zal je misschien ook iets minder vaak teleurstelling ervaren als je vriend er niet mee bezig is, en snappen vrienden beter waarom het soms lastig kan zijn om rondom zwangeren/kindjes te zijn.
Een vriendin van me is al 2 jaar aan het proberen om zwanger te worden, wat eigenlijk nog veel erger is dan te moeten wachten met proberen vind ik (ben nu al bang dat dit me ook gaat overkomen) - maar ze is er nooit echt heel open over geweest. Niet over de onderzoeken die liepen of wat het echt met haar doet. Eens in de paar maanden hebben we met vier vriendinnen een etentje (morgen toevallig weer), waarvan er 2 moeder zijn en die kleppen dan de halve avond over kinderen. Ik ben gek op die kindjes dus hoor die verhalen graag, maar haak wel af op momenten dat 'die en die is zwanger' en die en die 'had zo'n bevalling' & 'hoe doe jij dat met <opvoedmethode X>' de revu passeren. Je kunt mensen ook niet verbieden om te praten over dat wat hun het meest lief is, maar ik zou die twee soms wel ff keihard onder tafel willen schoppen als het over de zoveelste zwangere gaat - dan vind ik het ongevoelig. Ik zie en weet dat het mijn vriendin pijn doet, en ze zich soms echt door zo'n etentje heen moet worstelen, maar ik weet ook dat als ze er zelf wat opener over zou zijn en ze niet een glimlach op zou plakken, die andere twee het wat minder zouden doen. Je kunt sommige dingen die pijnlijk zijn niet ontwijken, maar wederzijds begrip is wel heel fijn - en dan is openheid denk ik belangrijk om een goede vriendschap te behouden.
Een vriendin van me is al 2 jaar aan het proberen om zwanger te worden, wat eigenlijk nog veel erger is dan te moeten wachten met proberen vind ik (ben nu al bang dat dit me ook gaat overkomen) - maar ze is er nooit echt heel open over geweest. Niet over de onderzoeken die liepen of wat het echt met haar doet. Eens in de paar maanden hebben we met vier vriendinnen een etentje (morgen toevallig weer), waarvan er 2 moeder zijn en die kleppen dan de halve avond over kinderen. Ik ben gek op die kindjes dus hoor die verhalen graag, maar haak wel af op momenten dat 'die en die is zwanger' en die en die 'had zo'n bevalling' & 'hoe doe jij dat met <opvoedmethode X>' de revu passeren. Je kunt mensen ook niet verbieden om te praten over dat wat hun het meest lief is, maar ik zou die twee soms wel ff keihard onder tafel willen schoppen als het over de zoveelste zwangere gaat - dan vind ik het ongevoelig. Ik zie en weet dat het mijn vriendin pijn doet, en ze zich soms echt door zo'n etentje heen moet worstelen, maar ik weet ook dat als ze er zelf wat opener over zou zijn en ze niet een glimlach op zou plakken, die andere twee het wat minder zouden doen. Je kunt sommige dingen die pijnlijk zijn niet ontwijken, maar wederzijds begrip is wel heel fijn - en dan is openheid denk ik belangrijk om een goede vriendschap te behouden.
I think I have a problem - I think I think too much.
zondag 26 maart 2017 14:12
quote:Koffiehagedis schreef op 23 maart 2017 @ 20:30:
Jeetje, veel geschreven in dit topic en veel aan de hand. Welkom ook aan de nieuwe schrijfster(s)!
Hier is het een beetje meh. Stemming is niet zo top de laatste maanden, en alles voelt als teveel, vervelend en uitzichtloos. Krijg het lastig van me afgeschud, ondanks gezond eten, structuur, voldoende slaap, leuke dingen en de hele rataplan aan verstandige keuzes. Dus blegh. Merk ook dat ik het lastig vind om te beseffen dat er in de komende 2,5 jaar nog geen merkbare vooruitgang in mijn/ons leven zal gaan komen. Tot die tijd ben ik aan het studeren, blijven we wonen waar we nu wonen en gebeuren er geen grootse dingen. Het is natuurlijk geen stilstand maar opbouw, maar zo voelt het niet.
Qua rammels hetzelfde nog, ups en downs. Nu door de meh-waas is het wat minder aanwezig, maar al mijn gevoelens zijn ook wat minder.
Kan er even niet meer van maken.Koffie het hielp bij mij heel erg om alles in "stapjes" te bekijken. Dus tijdens mijn bachelor niet denken "pfff ik moet nog 3 jaar en dan nog 2 jaar master", maar denken "oh nog maar twee maanden en dan heb ik mijn eerste stage klaar / vak afgerond / ... (vul in). Hierdoor heb je steeds doelen voor jezelf waar je naartoe kunt leven. Het zijn misschien steeds kleine stapjes maar die brengen je dan wel steeds dichterbij je einddoel
Jeetje, veel geschreven in dit topic en veel aan de hand. Welkom ook aan de nieuwe schrijfster(s)!
Hier is het een beetje meh. Stemming is niet zo top de laatste maanden, en alles voelt als teveel, vervelend en uitzichtloos. Krijg het lastig van me afgeschud, ondanks gezond eten, structuur, voldoende slaap, leuke dingen en de hele rataplan aan verstandige keuzes. Dus blegh. Merk ook dat ik het lastig vind om te beseffen dat er in de komende 2,5 jaar nog geen merkbare vooruitgang in mijn/ons leven zal gaan komen. Tot die tijd ben ik aan het studeren, blijven we wonen waar we nu wonen en gebeuren er geen grootse dingen. Het is natuurlijk geen stilstand maar opbouw, maar zo voelt het niet.
Qua rammels hetzelfde nog, ups en downs. Nu door de meh-waas is het wat minder aanwezig, maar al mijn gevoelens zijn ook wat minder.
Kan er even niet meer van maken.Koffie het hielp bij mij heel erg om alles in "stapjes" te bekijken. Dus tijdens mijn bachelor niet denken "pfff ik moet nog 3 jaar en dan nog 2 jaar master", maar denken "oh nog maar twee maanden en dan heb ik mijn eerste stage klaar / vak afgerond / ... (vul in). Hierdoor heb je steeds doelen voor jezelf waar je naartoe kunt leven. Het zijn misschien steeds kleine stapjes maar die brengen je dan wel steeds dichterbij je einddoel
zondag 26 maart 2017 14:36
Welkom alle nieuwe schrijvers! Leuk dat jullie bij ons clubje wachters behoren 
en bedankt voor het delen van jullie verhaal.
Ik weet even niet meer wie het vroeg, maar:
Het BAM traject moet ik nog goed uitspitten hoor, dus ik kan het ergens vast mis hebben. Je gaat naar de huisarts voor een verwijzing en je gaat je aanmelden bij het ziekenhuis naar keuze. Ik zit aan Geertgen te denken als ik het echt 100% alleen wil gaan doen, maar ik ben ook aan het overwegen om co-ouderschap aan te gaan met een homostel. Even alle voor en tegens afwegen. Als je je hebt aangemeld krijg je een intake. Dit bestaat uit meerdere gesprekken en onderzoeken. Je psyche wordt besproken en lichamelijk krijg je ook onderzoek. Als hier echt gekke dingen uit komen krijg je vaak een negatief advies wat kan leiden tot afwijzing voor het traject.
De meeste weten hier wel hoe het afgelopen maanden met mij vergaan is. Gelukkig sta ik nu een stuk sterker in mijn schoenen en heb ik nog een paar jaar te gaan.
Als je een positief advies heb kom je op de wachtlijst voor spermadonor, of je moet via de deense spermabank kopen. Maar dat vind ik eigenlijk behoorlijk duur! De wachtlijst kan variëren van wachttijd..iets waar ik niet op zit te wachten. Heb je eenmaal je donor dan is het een kwestie van je eisprong opsporen en dan via (ik geloof) iui zwanger te raken.
Lavendel zal hier ook vast het een en ander wel over kunnen vertellen
Ik heb dit overigens ook besproken met mijn beste vriendin en mijn moeder. Beide zijn er wel enthousiast over en supporteren hoe dan ook. Mama gaf wel nog even aan dat het heel zwaar kan/zal zijn. Hier ben ik mij bewust van, gelukkig wonen alle mensen die mij kunnen en willen supporteren op enkele minuten afstand.
Koffie: Ik ben het eens met Life. Maak korte termijn doelen voor jezelf. Schrijf alles op wat je nog wilt doen komende tijd (voordat er een kleine kom) en kijk of je daar dingen van kan gaan verwezenlijken
en bedankt voor het delen van jullie verhaal. Ik weet even niet meer wie het vroeg, maar:
Het BAM traject moet ik nog goed uitspitten hoor, dus ik kan het ergens vast mis hebben. Je gaat naar de huisarts voor een verwijzing en je gaat je aanmelden bij het ziekenhuis naar keuze. Ik zit aan Geertgen te denken als ik het echt 100% alleen wil gaan doen, maar ik ben ook aan het overwegen om co-ouderschap aan te gaan met een homostel. Even alle voor en tegens afwegen. Als je je hebt aangemeld krijg je een intake. Dit bestaat uit meerdere gesprekken en onderzoeken. Je psyche wordt besproken en lichamelijk krijg je ook onderzoek. Als hier echt gekke dingen uit komen krijg je vaak een negatief advies wat kan leiden tot afwijzing voor het traject.
De meeste weten hier wel hoe het afgelopen maanden met mij vergaan is. Gelukkig sta ik nu een stuk sterker in mijn schoenen en heb ik nog een paar jaar te gaan.
Als je een positief advies heb kom je op de wachtlijst voor spermadonor, of je moet via de deense spermabank kopen. Maar dat vind ik eigenlijk behoorlijk duur! De wachtlijst kan variëren van wachttijd..iets waar ik niet op zit te wachten. Heb je eenmaal je donor dan is het een kwestie van je eisprong opsporen en dan via (ik geloof) iui zwanger te raken.
Lavendel zal hier ook vast het een en ander wel over kunnen vertellen
Ik heb dit overigens ook besproken met mijn beste vriendin en mijn moeder. Beide zijn er wel enthousiast over en supporteren hoe dan ook. Mama gaf wel nog even aan dat het heel zwaar kan/zal zijn. Hier ben ik mij bewust van, gelukkig wonen alle mensen die mij kunnen en willen supporteren op enkele minuten afstand.
Koffie: Ik ben het eens met Life. Maak korte termijn doelen voor jezelf. Schrijf alles op wat je nog wilt doen komende tijd (voordat er een kleine kom) en kijk of je daar dingen van kan gaan verwezenlijken
zondag 26 maart 2017 16:15
Fijn dat de mensen die je steunen dichtbij wonen Depster!
Ik zit ook weer in een periode met flink wat rammels. De sinusbeweging die jullie beschrijven is wel erg herkenbaar.. ik heb ook constant dat ik bij alle beslissingen die genomen moeten worden al rekening ga houden met een situatie waarin we kinderen hebben. Zoals bij de indeling van het huis (welke kamer wordt slaapkamer, logeerkamer, studie kamer, etc..), ik denk constant "ja maar als we kinderen hebben..." pfff wordt soms wel een beete moe van mezelf
Ik zit ook weer in een periode met flink wat rammels. De sinusbeweging die jullie beschrijven is wel erg herkenbaar.. ik heb ook constant dat ik bij alle beslissingen die genomen moeten worden al rekening ga houden met een situatie waarin we kinderen hebben. Zoals bij de indeling van het huis (welke kamer wordt slaapkamer, logeerkamer, studie kamer, etc..), ik denk constant "ja maar als we kinderen hebben..." pfff wordt soms wel een beete moe van mezelf
maandag 27 maart 2017 22:37
Ik durf het bijna nog niet toe te geven maar bij mij begint het ook wel een beetje te kriebelen. Vriend en ik beginnen er toch steeds vaker over en de wens keert steeds weer terug. Bevindt me steeds vaker op sites als de Pretanal, zonder reden. Vergaap me in de Hema spontaan aan babykleertjes en bij de Ikea geniet ik van de kinderafdeling. En ik zie ook ineens veel meer baby's, kleuters en kinderen lopen en ook lijkt iedereen zwanger die ik tegenkom. En ook hier, zoek ik de kinder- en zwangerschapstopics steeds meer op.
Waarom we nog een wachten heeft een aantal redenen.
- Ik/we voelen ons er nog niet klaar voor. We hebben beide de wens om nog iets meer te groeien. Om zelfverzekerd en als stabiele volwassenen de keuze te maken. Ik wil bijvoorbeeld beter leren plannen en mijn huishouden moet georganiseerder. En een beetje meer ritme zou zeker geen kwaad kunnen. Dat soort dingen.
- We zijn nog relatief jong en willen eerst nog even samen genieten, misschien een verre reis maken? Geld spenderen aan toffe uitjes. Levenservaring opdoen.
- We zijn bezig met een nieuw huis, hypotheek moet nog rondkomen. Als dat rond is dan hebben we wel een mooie uitgangspositie voor een toekomstig gezin. En dan eerst maar lekker eigen maken en wennen aan het huis en het nieuwe dorp.
- Financiële situatie is na de aankoop van dit huis echt waardeloos dus dat wordt sparen! En misschien ook wel iets meer inkomen genereren door een extra/andere baan of meer loon halen uit de beide functies.
Al met al denk ik dat het zomaar nog 2 tot 4 jaar kan duren. Ligt er vooral aan hoe sterk de wens groeit en hoe snel bovenstaande dingen afgevinkt kunnen worden voor onszelf.
Waarom we nog een wachten heeft een aantal redenen.
- Ik/we voelen ons er nog niet klaar voor. We hebben beide de wens om nog iets meer te groeien. Om zelfverzekerd en als stabiele volwassenen de keuze te maken. Ik wil bijvoorbeeld beter leren plannen en mijn huishouden moet georganiseerder. En een beetje meer ritme zou zeker geen kwaad kunnen. Dat soort dingen.
- We zijn nog relatief jong en willen eerst nog even samen genieten, misschien een verre reis maken? Geld spenderen aan toffe uitjes. Levenservaring opdoen.
- We zijn bezig met een nieuw huis, hypotheek moet nog rondkomen. Als dat rond is dan hebben we wel een mooie uitgangspositie voor een toekomstig gezin. En dan eerst maar lekker eigen maken en wennen aan het huis en het nieuwe dorp.
- Financiële situatie is na de aankoop van dit huis echt waardeloos dus dat wordt sparen! En misschien ook wel iets meer inkomen genereren door een extra/andere baan of meer loon halen uit de beide functies.
Al met al denk ik dat het zomaar nog 2 tot 4 jaar kan duren. Ligt er vooral aan hoe sterk de wens groeit en hoe snel bovenstaande dingen afgevinkt kunnen worden voor onszelf.
dinsdag 28 maart 2017 16:20
Hee Discover, mooi toch dat je/jullie voor jezelf ook eerst nog wat dingen op een rijtje willen hebben en even de wilde haren kwijt willen. Mijn zus zei altijd 'ga nou eerst maar lekker genieten, samen nog een mooie reis doen en lekker onbezorgd leven...' en ergens heeft ze daar ook wel gelijk in. Een huis waarin je kunt groeien is sowieso een goede eerste stap, en als je de droom hebt om ergens ver op reis te gaan zou ik dat inderdaad daarna doen - dat soort dingen lijken me met jonge kinderen toch verdomd lastig. Dan is een weekje centerparcs al een uitdaging
Ik denk dat een kind je hele georganiseerde huishouden toch wel weer op de schop neemt, dus ik denk niet dat je het daarvoor hoeft te laten
Ik denk dat een kind je hele georganiseerde huishouden toch wel weer op de schop neemt, dus ik denk niet dat je het daarvoor hoeft te laten
I think I have a problem - I think I think too much.
. Ik vond dat ook heel lastig binnen familie. Ik weet dat een goede vriendin komend sept al begint en heb er ook veel moeite mee. Maargoed, onze tijd komt ook!!
zaterdag 1 april 2017 19:09
Mijn omgeving begint ook aan de baby's en dat vind ik soms ook wel lastig. Dan komt de wens nog harder naat boven. En dat terwijl ik ook heel goed weet waarom ik het nog niet wil.
@dromenvangert:
Ik noem het niet per direct de wilde haren kwijt raken hoor. Die zijn er wel een beetje af. Maar het is meer 'het nog niet nu willen binden aan een gezin'. Kunnen gaan en staan waar je wil, reizen of gewoon 4 dagen lang cocoonen op de bank en netflix kijken. . Ik denk niet dat ik er een beter huishouden op na ga houden mét kind maar de intentie is er wel.
@dromenvangert:
Ik noem het niet per direct de wilde haren kwijt raken hoor. Die zijn er wel een beetje af. Maar het is meer 'het nog niet nu willen binden aan een gezin'. Kunnen gaan en staan waar je wil, reizen of gewoon 4 dagen lang cocoonen op de bank en netflix kijken. . Ik denk niet dat ik er een beter huishouden op na ga houden mét kind maar de intentie is er wel.
maandag 10 april 2017 16:10
Met de lentekriebels dus ook de babyrammels weer actief
Wij zijn gelukkig weer een stapje verder, dit weekend is ons bod geaccepteerd en als alles lukt met financiering zitten we in augustus in ons nieuwe droomhuis! Ben erg blij! Daarnaast nog veel onzekerheid over de gezondheid van vriendlief, al gaat het gelukkig wel iets beter de laatste tijd. Deze donderdag na 2 maanden wachten eindelijk een uitslag over de ziekte waar hij op getest is - weet nog steeds niet waar we op moeten hopen.
Hoe gaat het bij jou El0ise? Heeft het een oorzaak dat het weer zo rammelt?
Wij zijn gelukkig weer een stapje verder, dit weekend is ons bod geaccepteerd en als alles lukt met financiering zitten we in augustus in ons nieuwe droomhuis! Ben erg blij! Daarnaast nog veel onzekerheid over de gezondheid van vriendlief, al gaat het gelukkig wel iets beter de laatste tijd. Deze donderdag na 2 maanden wachten eindelijk een uitslag over de ziekte waar hij op getest is - weet nog steeds niet waar we op moeten hopen.
Hoe gaat het bij jou El0ise? Heeft het een oorzaak dat het weer zo rammelt?
I think I have a problem - I think I think too much.
dinsdag 11 april 2017 16:00
Oh waaauw gefeliciteerd!! Wat heerlijk zeg, jullie droomhuis. Succes en sterkte voor komende donderdag.
De precieze reden van mn rammels is me niet duidelijk. Ik heb gewoon weer zo het gevoel dat ik stil sta. Ja er komt geld binnen maar sparen is moeilijk. We moeten nog minstens een jaar sparen alvorens we een huis kunnen kopen. Dat lijkt nu ook wel stap 1 te zijn, nog voor we trouwen (wat OOK geld kost....).
Ik zit niet zo lekker in mn vel en zit me pissig te verbazen over het feit dat 2 jonge mensen zo veel werken, goed verdienen en dan toch geen ruk lijken te bereiken nu.
De precieze reden van mn rammels is me niet duidelijk. Ik heb gewoon weer zo het gevoel dat ik stil sta. Ja er komt geld binnen maar sparen is moeilijk. We moeten nog minstens een jaar sparen alvorens we een huis kunnen kopen. Dat lijkt nu ook wel stap 1 te zijn, nog voor we trouwen (wat OOK geld kost....).
Ik zit niet zo lekker in mn vel en zit me pissig te verbazen over het feit dat 2 jonge mensen zo veel werken, goed verdienen en dan toch geen ruk lijken te bereiken nu.
dinsdag 11 april 2017 16:22
Ik kan me helemaal vinden in wat jij zegt El0ise. Ik heb dat gevoel ook regelmatig. Vriend en ik werken inmiddels beide fulltime, maar toch lijkt er geen reet opgebouwd te worden. We willen sowieso eerst een huis kopen en vriend wil het liefst een vast contract voordat er kinderen komen, maar als ik kijk hoe traag ons spaarsaldo nu groeit denk ik wel eens g*!&#_÷€×*domme het schiet niet op!
Maar ik kan dan ook gewoon niet genieten van dat wat ik al heb. Toen ik afstudeerde wilde ik vast werk. Nu heb ik een vast contract en wil ik doorstuderen zodat ik meer uitdaging (en laten we eerlijk zijn, ook meer geld) heb. Ik durf te wedden dat ik dan weer ga dromen over iets wat ik nog niet heb.
Heb jij dat ook? Altijd maar meer willen en nooit genoegen kunnen nemen met wat je al hebt bereikt?
Maar ik kan dan ook gewoon niet genieten van dat wat ik al heb. Toen ik afstudeerde wilde ik vast werk. Nu heb ik een vast contract en wil ik doorstuderen zodat ik meer uitdaging (en laten we eerlijk zijn, ook meer geld) heb. Ik durf te wedden dat ik dan weer ga dromen over iets wat ik nog niet heb.
Heb jij dat ook? Altijd maar meer willen en nooit genoegen kunnen nemen met wat je al hebt bereikt?
Don't waste your time or time will waste you.
dinsdag 11 april 2017 16:31
Ja, heel herkenbaar, vreselijk is dat. Midden in de coschappen kon ik alleen maar wensen dat het voorbij was, aan het einde wenste ik een baan, nu ik een baan (met goed salaris) heb wens ik dat het sparen sneller gaat zodat we verder kunnen.
Ik zit op de juiste weg, alles gaat i.p. goed en toch ben ik chronisch ontevreden. Ik WIL gewoon zo graag van alles, maar er zit niks anders op dan wachten. Nu een kind is ook niks, nu een huis zonder geld voor nieuwe spulletjes makelaar/kosten koper etc. is ook niks, een papiertje dat ons verbindt verandert nu eigenlijk ook niks... aaaargh!! Ik zal echt moeten wachten tot de situatie verandert.
Het frustreert me ook dat mensen om me heen wel kopen/trouwen/baren trouwens. Terwijl het in mijn directe omgeving nog best meevalt. Bij vlagen voel ik me mezelf niet meer omdat ik veel pinniger reageer dan anders. Bijvoorbeeld dat de plannen voor Pasen zijn omgegooid zodat de baby op tijd op bed kan ergert me maaaateloos... Maar waarom?!
Ik ben idd een rupske nooitgenoeg. Zeer perfectionistisch. Ik wil een boel maar het moet wel goed zijn. Heb jij dat ook?
Ik zit op de juiste weg, alles gaat i.p. goed en toch ben ik chronisch ontevreden. Ik WIL gewoon zo graag van alles, maar er zit niks anders op dan wachten. Nu een kind is ook niks, nu een huis zonder geld voor nieuwe spulletjes makelaar/kosten koper etc. is ook niks, een papiertje dat ons verbindt verandert nu eigenlijk ook niks... aaaargh!! Ik zal echt moeten wachten tot de situatie verandert.
Het frustreert me ook dat mensen om me heen wel kopen/trouwen/baren trouwens. Terwijl het in mijn directe omgeving nog best meevalt. Bij vlagen voel ik me mezelf niet meer omdat ik veel pinniger reageer dan anders. Bijvoorbeeld dat de plannen voor Pasen zijn omgegooid zodat de baby op tijd op bed kan ergert me maaaateloos... Maar waarom?!
Ik ben idd een rupske nooitgenoeg. Zeer perfectionistisch. Ik wil een boel maar het moet wel goed zijn. Heb jij dat ook?
woensdag 12 april 2017 00:15
woensdag 12 april 2017 00:20
Misschien moet ik mijn plannen eens helemaal uitschrijven en dan opdelen in mini doelstellingen. Bijvoorbeeld ik wil een huis kopen dus ik moet minimaal 20.000 sparen of zo. Subdoelen kunnen dan zijn 500 per maand sparen, een maximaal budget aanhouden voor boodschappen en dat iedere maand bijhouden. Dan kan ik ook de voortgang ofzo bijhouden. Maar misschien is dat ook wel weer enorm dwangmatig...
En met 500 per maand sparen duurt het nog 3 jaar en 3 maanden voordat ik dat bedrag bij elkaar heb. Terwijl ik helemaal niet meer kan missen. Moet ik dan zoooo lang gaan wachten? Bleeeeeeehhhhhhh.
En met 500 per maand sparen duurt het nog 3 jaar en 3 maanden voordat ik dat bedrag bij elkaar heb. Terwijl ik helemaal niet meer kan missen. Moet ik dan zoooo lang gaan wachten? Bleeeeeeehhhhhhh.
Don't waste your time or time will waste you.
woensdag 12 april 2017 08:04
Ik snap jullie beiden heel goed... constant uitkijken naar het volgende om te doen/behalen. Ik had dat met vakanties ook altijd...ben je net terug, wil je alweer de volgende plannen. Ipv tevreden te zijn en te genieten van wat je hebt altijd alweer uitkijken naar het volgende. Is lastig om met rammels of trouw/verhuiskriebels voldoening uit werk en alledaagse dingen te halen. Tegelijkertijd is het goed om iets te hebben om naartoe te werken en uit te kijken.
Vraag me ook altijd sterk af hoe mensen dat doen die geen kinderen willen, ik zou dat 'levensdoel' echt missen!
Vraag me ook altijd sterk af hoe mensen dat doen die geen kinderen willen, ik zou dat 'levensdoel' echt missen!
I think I have a problem - I think I think too much.
woensdag 12 april 2017 09:30
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 12 april 2017 @ 00:15:
Het klinkt alsof je mij beschrijft hahaha. Wel fijn dat ik niet de enige ben met dit chronische gevoel van ontevredenheid. Het baart me wel zorgen, want wat als ik straks kinderen heb. Wat als ik dan nog steeds niet content ben?quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 12 april 2017 @ 00:20:
Misschien moet ik mijn plannen eens helemaal uitschrijven en dan opdelen in mini doelstellingen. Bijvoorbeeld ik wil een huis kopen dus ik moet minimaal 20.000 sparen of zo. Subdoelen kunnen dan zijn 500 per maand sparen, een maximaal budget aanhouden voor boodschappen en dat iedere maand bijhouden. Dan kan ik ook de voortgang ofzo bijhouden. Maar misschien is dat ook wel weer enorm dwangmatig...
En met 500 per maand sparen duurt het nog 3 jaar en 3 maanden voordat ik dat bedrag bij elkaar heb. Terwijl ik helemaal niet meer kan missen. Moet ik dan zoooo lang gaan wachten? Bleeeeeeehhhhhhh.
Dat is dus ook mijn grote angst!! Wat als die kleintjes er straks zijn? Mijn grote levensdoel vervuld is, wat dan?! Een groter huis? Een hoger salaris? Op zich vind ik het goed om altijd een doel te hebben, ambitieus te zijn, maar wanneer ben ik nou eens tevreden? Ik voel me rusteloos. Het helpt ook niet dat ik zo ontzettend veel werk. Rust komt uberhaupt weinig voor. Ook vandaag op mijn vrije dag heb ik ook dingen voor werk te doen.
Ikzelf kan op dit moment echt heel hard sparen, maar het lijkt wel alsof er steeds iets van af gaat; goede spijkerbroek nodig, de auto (500euro!!), eigen risico, tandarts. Ik hoop dat het vanaf deze maand meer gaat vlotten. En daarnaast vind ik dat we dit jaar ook moeten genieten, dus we gaan samen op vakantie en vriend gaat ook nog 10 dagen met vrienden. De plannen uitschrijven vindt ik wel een hele goede, wellicht dat kleine dingen afvinken goed werkt. Misschien ook de spaardoelen afvinken, 2.000, 3.000, 5.000, 7.500, 10.000 ofzo.
quote:dromenvangert schreef op 12 april 2017 @ 08:04:
Ik snap jullie beiden heel goed... constant uitkijken naar het volgende om te doen/behalen. Ik had dat met vakanties ook altijd...ben je net terug, wil je alweer de volgende plannen. Ipv tevreden te zijn en te genieten van wat je hebt altijd alweer uitkijken naar het volgende. Is lastig om met rammels of trouw/verhuiskriebels voldoening uit werk en alledaagse dingen te halen. Tegelijkertijd is het goed om iets te hebben om naartoe te werken en uit te kijken.
Vraag me ook altijd sterk af hoe mensen dat doen die geen kinderen willen, ik zou dat 'levensdoel' echt missen!Tevreden genieten van wat er is is idd lastig. Ik heb zó veel om blij mee te zijn en vind mezelf dan ook best ondankbaar
. Zou het iets zijn wat we hier allemaal in gemeen hebben? Want er zijn een boel mensen een stuk minder sterk dan wij. Hoe erg we het ook vinden; we keep our eyes on the money.
Het klinkt alsof je mij beschrijft hahaha. Wel fijn dat ik niet de enige ben met dit chronische gevoel van ontevredenheid. Het baart me wel zorgen, want wat als ik straks kinderen heb. Wat als ik dan nog steeds niet content ben?quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 12 april 2017 @ 00:20:
Misschien moet ik mijn plannen eens helemaal uitschrijven en dan opdelen in mini doelstellingen. Bijvoorbeeld ik wil een huis kopen dus ik moet minimaal 20.000 sparen of zo. Subdoelen kunnen dan zijn 500 per maand sparen, een maximaal budget aanhouden voor boodschappen en dat iedere maand bijhouden. Dan kan ik ook de voortgang ofzo bijhouden. Maar misschien is dat ook wel weer enorm dwangmatig...
En met 500 per maand sparen duurt het nog 3 jaar en 3 maanden voordat ik dat bedrag bij elkaar heb. Terwijl ik helemaal niet meer kan missen. Moet ik dan zoooo lang gaan wachten? Bleeeeeeehhhhhhh.
Dat is dus ook mijn grote angst!! Wat als die kleintjes er straks zijn? Mijn grote levensdoel vervuld is, wat dan?! Een groter huis? Een hoger salaris? Op zich vind ik het goed om altijd een doel te hebben, ambitieus te zijn, maar wanneer ben ik nou eens tevreden? Ik voel me rusteloos. Het helpt ook niet dat ik zo ontzettend veel werk. Rust komt uberhaupt weinig voor. Ook vandaag op mijn vrije dag heb ik ook dingen voor werk te doen.
Ikzelf kan op dit moment echt heel hard sparen, maar het lijkt wel alsof er steeds iets van af gaat; goede spijkerbroek nodig, de auto (500euro!!), eigen risico, tandarts. Ik hoop dat het vanaf deze maand meer gaat vlotten. En daarnaast vind ik dat we dit jaar ook moeten genieten, dus we gaan samen op vakantie en vriend gaat ook nog 10 dagen met vrienden. De plannen uitschrijven vindt ik wel een hele goede, wellicht dat kleine dingen afvinken goed werkt. Misschien ook de spaardoelen afvinken, 2.000, 3.000, 5.000, 7.500, 10.000 ofzo.
quote:dromenvangert schreef op 12 april 2017 @ 08:04:
Ik snap jullie beiden heel goed... constant uitkijken naar het volgende om te doen/behalen. Ik had dat met vakanties ook altijd...ben je net terug, wil je alweer de volgende plannen. Ipv tevreden te zijn en te genieten van wat je hebt altijd alweer uitkijken naar het volgende. Is lastig om met rammels of trouw/verhuiskriebels voldoening uit werk en alledaagse dingen te halen. Tegelijkertijd is het goed om iets te hebben om naartoe te werken en uit te kijken.
Vraag me ook altijd sterk af hoe mensen dat doen die geen kinderen willen, ik zou dat 'levensdoel' echt missen!Tevreden genieten van wat er is is idd lastig. Ik heb zó veel om blij mee te zijn en vind mezelf dan ook best ondankbaar
. Zou het iets zijn wat we hier allemaal in gemeen hebben? Want er zijn een boel mensen een stuk minder sterk dan wij. Hoe erg we het ook vinden; we keep our eyes on the money.
woensdag 12 april 2017 09:56
quote:Tevreden genieten van wat er is is idd lastig. Ik heb zó veel om blij mee te zijn en vind mezelf dan ook best ondankbaar . Zou het iets zijn wat we hier allemaal in gemeen hebben?Ja, ik denk het wel. Het centreert zich allemaal rond onrust en meer willen immers, rond verlangen. Naar een kind in dit geval, maar eerder ook naar andere zaken. Ik vraag me daarom ook wel eens af, hoe ontzettend graag ik ook een kind wil, of het realistisch is om te denken dat ik dan wel die rust en tevredenheid vind. Het is mijn grootste doel en verlangen en lijkt me geweldig, maar uiteindelijk zou je tevredenheid in jezelf moeten vinden, onafhankelijk van externe factoren. Maar hoe je dat dan weer doet is me een absoluut raadsel.
. Zou het iets zijn wat we hier allemaal in gemeen hebben?Ja, ik denk het wel. Het centreert zich allemaal rond onrust en meer willen immers, rond verlangen. Naar een kind in dit geval, maar eerder ook naar andere zaken. Ik vraag me daarom ook wel eens af, hoe ontzettend graag ik ook een kind wil, of het realistisch is om te denken dat ik dan wel die rust en tevredenheid vind. Het is mijn grootste doel en verlangen en lijkt me geweldig, maar uiteindelijk zou je tevredenheid in jezelf moeten vinden, onafhankelijk van externe factoren. Maar hoe je dat dan weer doet is me een absoluut raadsel.
woensdag 12 april 2017 11:05
Heel herkenbaar! Wat bij mij de onrust ook nog meer aanwakkert is het gevoel dat ik "op moet schieten" omdat ik anders te oud ben. Waar dat vandaan komt is me een raadsel want ik ben pas 26 dus heb nog alle tijd... Maar ergens zit ook altijd de angst dat het niet lukt, dat ik onvruchtbaar ben ofzo, dus dat speelt denk ik ook wel mee Vooral nu ik na een half jaar stoppen met de pil nog steeds niet ongesteld ben begin ik me af en toe wel zorgen te maken. Ik weet dat het lang kan duren voordat het weer op gang komt, en het is waarschijnlijk ook gewoon een kwestie van geduld, maar toch.. Misschien binnenkort maar eens een afspraak bij de huisarts plannen.
Kinderen zijn er inderdaad niet om hun ouders gelukkig te maken, al denk ik dat veel mensen het misschien wel zo zullen zien.
Kinderen zijn er inderdaad niet om hun ouders gelukkig te maken, al denk ik dat veel mensen het misschien wel zo zullen zien.
woensdag 12 april 2017 11:39
quote:El0ise schreef op 12 april 2017 @ 11:13:
Die leeftijd idd. De opmerking laatst van schoonzus kwam ook zo hard binnen. "Wij hebben alles gedaan om x de beste start in het leven te geven, stabiel huwelijk, koophuis, stabiele banen, pappa en mamma allebei onder de 30 jaar..."Dat vind ik wel een harde hoor! Alsof je dat altijd voor het zeggen hebt. Heel veel mensen van deze generatie zijn pas laat afgestudeerd, hebben wat ouder een baan, kunnen daardoor pas later een huis kopen en trouwen later. Laat staan de partner vinden waar je de levenslange binding van een kind mee ziet zitten! Logisch dat alles een paar jaar opschuift. Die grote dingen laten zich niet altijd plannen. En stabiliteit bestaat bijna niet, want life can be the biggest bitch en er hoeft maar 1 ding te gebeuren en boem, weg is je stabiliteit. En dan kun je weer opnieuw gaan bouwen. Weet je, ik kwam laatst een mooie tegen op pinterest, die iedereen hier denk ik nodig heeft:
TRUST THE TIMING OF YOUR LIFE.
Dingen gaan zoals ze moeten gaan. Betekent niet dat je niet mag dromen, teleurstelling mag voelen of ergens naar mag verlangen en streven.
Die leeftijd idd. De opmerking laatst van schoonzus kwam ook zo hard binnen. "Wij hebben alles gedaan om x de beste start in het leven te geven, stabiel huwelijk, koophuis, stabiele banen, pappa en mamma allebei onder de 30 jaar..."Dat vind ik wel een harde hoor! Alsof je dat altijd voor het zeggen hebt. Heel veel mensen van deze generatie zijn pas laat afgestudeerd, hebben wat ouder een baan, kunnen daardoor pas later een huis kopen en trouwen later. Laat staan de partner vinden waar je de levenslange binding van een kind mee ziet zitten! Logisch dat alles een paar jaar opschuift. Die grote dingen laten zich niet altijd plannen. En stabiliteit bestaat bijna niet, want life can be the biggest bitch en er hoeft maar 1 ding te gebeuren en boem, weg is je stabiliteit. En dan kun je weer opnieuw gaan bouwen. Weet je, ik kwam laatst een mooie tegen op pinterest, die iedereen hier denk ik nodig heeft:
TRUST THE TIMING OF YOUR LIFE.
Dingen gaan zoals ze moeten gaan. Betekent niet dat je niet mag dromen, teleurstelling mag voelen of ergens naar mag verlangen en streven.
I think I have a problem - I think I think too much.
woensdag 12 april 2017 11:49
quote:Koffiehagedis schreef op 12 april 2017 @ 09:56:
[...]
Ja, ik denk het wel. Het centreert zich allemaal rond onrust en meer willen immers, rond verlangen. Naar een kind in dit geval, maar eerder ook naar andere zaken. Ik vraag me daarom ook wel eens af, hoe ontzettend graag ik ook een kind wil, of het realistisch is om te denken dat ik dan wel die rust en tevredenheid vind. Het is mijn grootste doel en verlangen en lijkt me geweldig, maar uiteindelijk zou je tevredenheid in jezelf moeten vinden, onafhankelijk van externe factoren. Maar hoe je dat dan weer doet is me een absoluut raadsel.Mooi verwoord. Ik denk dat dit een beetje de zin van het leven is - tevredenheid in jezelf vinden. Het houdt mij m'n hele leven in ieder geval al bezig en ik zie dat niet veranderen - en eigenlijk is dat ook wel prima! Ik ken niemand die de volle 100% tevreden is, het is gewoon een proces, de circle of life. Het geluk van een kind, iets wat helemaal uit jezelf en je geliefde komt, is een oerdrift - dat voel je of dat voel je niet. Ik zie het als liefde doorgeven, en mijn liefde, samen met manlief, compleet maken. Of ik daarna wél tevreden ben met mezelf? Vast niet. En dat geeft ook niet.
[...]
Ja, ik denk het wel. Het centreert zich allemaal rond onrust en meer willen immers, rond verlangen. Naar een kind in dit geval, maar eerder ook naar andere zaken. Ik vraag me daarom ook wel eens af, hoe ontzettend graag ik ook een kind wil, of het realistisch is om te denken dat ik dan wel die rust en tevredenheid vind. Het is mijn grootste doel en verlangen en lijkt me geweldig, maar uiteindelijk zou je tevredenheid in jezelf moeten vinden, onafhankelijk van externe factoren. Maar hoe je dat dan weer doet is me een absoluut raadsel.Mooi verwoord. Ik denk dat dit een beetje de zin van het leven is - tevredenheid in jezelf vinden. Het houdt mij m'n hele leven in ieder geval al bezig en ik zie dat niet veranderen - en eigenlijk is dat ook wel prima! Ik ken niemand die de volle 100% tevreden is, het is gewoon een proces, de circle of life. Het geluk van een kind, iets wat helemaal uit jezelf en je geliefde komt, is een oerdrift - dat voel je of dat voel je niet. Ik zie het als liefde doorgeven, en mijn liefde, samen met manlief, compleet maken. Of ik daarna wél tevreden ben met mezelf? Vast niet. En dat geeft ook niet.
I think I have a problem - I think I think too much.
