Relaties
alle pijlers
Mijn relatie
zondag 26 maart 2017 15:26
Sinds ongeveer 1.5 jaar heb ik een relatie met een leuke vrouw. Zij heeft 2 kinderen uit een vorige relatie, ik een dochter van 6 en ik ben weduwnaar. Vanwege hen hebben we het allemaal rustig opgebouwd. Ongeveer 8 maanden geleden hebben wij elkaars kinderen voor het eerst ontmoet.
Sinds die tijd valt het mij op dat mijn vriendin niet consequent is met de kinderen. Ik wil ten eerste zeggen dat dit topic niet bedoeld is om haar 'af te zeiken' of om mezelf voor te doen als iemand die het beter weet, maar ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik heb mijn dochter op een bepaalde manier opgevoed; niet heel streng maar ook niet heel vrij. Volgens mij een normale opvoeding, maar wel consequent. Gewoon, zoals velen opgevoed worden. Ik vind bepaalde zaken in de opvoeding belangrijk; bijvoorbeeld beleefd zijn tegen anderen en samen aan tafel eten 's avonds.
De zonen van mijn vriendin zijn niet beleefd en willen ook nooit samen aan tafel eten. Als wij bij hen zijn dan zit de één de hele tijd om Mac Donalds te zeuren en mag dan uiteindelijk zelf (hij is 12 jaar) een menuutje gaan halen. De ander (9 jaar) gaat dan zelf naar de supermarkt en koopt daar een paar saucijzenbroodjes. Vervolgens wordt dat dan op hun kamer of voor de TV opgegeten. Ook als er weleens gekookt wordt, dan zit iedereen ergens apart te eten en eet iedereen wat anders.
Ik vind dit een moeilijk punt want mijn dochter wil natuurlijk ook liever Mac Donalds dan Hollandse kost, maar ik vind het niet nodig om 2/3 keer per week zoiets te eten. Ik probeer haar dat wel uit te leggen maar ik zie dat ze niet begrijpt waarom zij wel aan tafel moet eten en de andere kinderen niet en dan ook nog iets eten wat lekkerder is (in haar ogen). Met mijn vriendin erover praten heeft geen zin want zij zegt altijd dat ze geen zin heeft in gedonder met de jongens 'omdat ze toch niks lusten'.
Daarnaast zijn de jongens niet erg beleefd; zeggen niets als er iemand binnenkomt of weggaat, gebruiken soms scheldwoorden en zitten veel en vaak te zeuren om van alles en nog wat (chips, cola, koek, snoep). Ook willen ze altijd dure dingen doen; ze willen naar pretparken, naar concerten van tienerhelden. Als we bijvoorbeeld een keer met z'n allen en mijn hond naar de bossen gaan, dan zitten ze de hele tijd te zeuren wanneer we weer naar huis gaan, want dan 'kunnen ze op de Playstation'.
Nogmaals: ik ben ook geen perfecte ouder en maak ook mijn fouten, maar ik merk dat dit een zware wissel trekt op mijn relatie. We zijn het op dat punt nooit met elkaar eens. Bovendien ergert het me hoe die jongens zijn. En natuurlijk kunnen zij er in zekere zin ook niets aan doen (want zo zijn ze opgevoed), maar ik merk dat ik het niet gezellig vindt en er weinig zin in heb om daar te zijn.
Ik merk dat ik hierdoor anders tegen mijn vriendin aankijk en ik weet niet zo goed of ik hiermee wel door wil gaan, maar misschien is dat wel niet eerlijk.
Heeft iemand tips?
Sinds die tijd valt het mij op dat mijn vriendin niet consequent is met de kinderen. Ik wil ten eerste zeggen dat dit topic niet bedoeld is om haar 'af te zeiken' of om mezelf voor te doen als iemand die het beter weet, maar ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik heb mijn dochter op een bepaalde manier opgevoed; niet heel streng maar ook niet heel vrij. Volgens mij een normale opvoeding, maar wel consequent. Gewoon, zoals velen opgevoed worden. Ik vind bepaalde zaken in de opvoeding belangrijk; bijvoorbeeld beleefd zijn tegen anderen en samen aan tafel eten 's avonds.
De zonen van mijn vriendin zijn niet beleefd en willen ook nooit samen aan tafel eten. Als wij bij hen zijn dan zit de één de hele tijd om Mac Donalds te zeuren en mag dan uiteindelijk zelf (hij is 12 jaar) een menuutje gaan halen. De ander (9 jaar) gaat dan zelf naar de supermarkt en koopt daar een paar saucijzenbroodjes. Vervolgens wordt dat dan op hun kamer of voor de TV opgegeten. Ook als er weleens gekookt wordt, dan zit iedereen ergens apart te eten en eet iedereen wat anders.
Ik vind dit een moeilijk punt want mijn dochter wil natuurlijk ook liever Mac Donalds dan Hollandse kost, maar ik vind het niet nodig om 2/3 keer per week zoiets te eten. Ik probeer haar dat wel uit te leggen maar ik zie dat ze niet begrijpt waarom zij wel aan tafel moet eten en de andere kinderen niet en dan ook nog iets eten wat lekkerder is (in haar ogen). Met mijn vriendin erover praten heeft geen zin want zij zegt altijd dat ze geen zin heeft in gedonder met de jongens 'omdat ze toch niks lusten'.
Daarnaast zijn de jongens niet erg beleefd; zeggen niets als er iemand binnenkomt of weggaat, gebruiken soms scheldwoorden en zitten veel en vaak te zeuren om van alles en nog wat (chips, cola, koek, snoep). Ook willen ze altijd dure dingen doen; ze willen naar pretparken, naar concerten van tienerhelden. Als we bijvoorbeeld een keer met z'n allen en mijn hond naar de bossen gaan, dan zitten ze de hele tijd te zeuren wanneer we weer naar huis gaan, want dan 'kunnen ze op de Playstation'.
Nogmaals: ik ben ook geen perfecte ouder en maak ook mijn fouten, maar ik merk dat dit een zware wissel trekt op mijn relatie. We zijn het op dat punt nooit met elkaar eens. Bovendien ergert het me hoe die jongens zijn. En natuurlijk kunnen zij er in zekere zin ook niets aan doen (want zo zijn ze opgevoed), maar ik merk dat ik het niet gezellig vindt en er weinig zin in heb om daar te zijn.
Ik merk dat ik hierdoor anders tegen mijn vriendin aankijk en ik weet niet zo goed of ik hiermee wel door wil gaan, maar misschien is dat wel niet eerlijk.
Heeft iemand tips?
zondag 26 maart 2017 16:22
quote:Doreia schreef op 26 maart 2017 @ 16:18:
[...]
Ja, daar was ie al.
Opvoeden en toegeven uit schuldgevoel omdat de jongens hun vader moeten missen.
Stuur haar naar een psycholoog voor ze de jongens helemaal heeft verknald.Ik vraag me trouwens af welke rol ze jou dan heeft toebedeeld in dit geheel. Kennelijk redt ze het emotioneel niet goed in haar eentje. Wordt jij dan nu de vervang-papa?
[...]
Ja, daar was ie al.
Opvoeden en toegeven uit schuldgevoel omdat de jongens hun vader moeten missen.
Stuur haar naar een psycholoog voor ze de jongens helemaal heeft verknald.Ik vraag me trouwens af welke rol ze jou dan heeft toebedeeld in dit geheel. Kennelijk redt ze het emotioneel niet goed in haar eentje. Wordt jij dan nu de vervang-papa?
zondag 26 maart 2017 16:23
Als je een relatie aangaat met iemand die kinderen heeft horen die kinderen er bij. Gaat dat niet goed dan moet je denk ik stoppen met de relatie. Of een vorm kiezen waarbij je de kinderen erbuiten laat. Ik denk dat deze verschillen fundamenteel te groot zijn.
Wat zielig voor die jongens trouwens. Lijkt alsof ze een beetje aan hun lot worden overgelaten omdat moeder ze niet aankan. Bovendien worden ze door de buitenwereld niet aardig gevonden door hun onbeleefdheid en verwend gedrag waar ze vast nog meer problemen mee krijgen in de toekomst.
Ziet je vriendin dat zelf niet in?
Wat zielig voor die jongens trouwens. Lijkt alsof ze een beetje aan hun lot worden overgelaten omdat moeder ze niet aankan. Bovendien worden ze door de buitenwereld niet aardig gevonden door hun onbeleefdheid en verwend gedrag waar ze vast nog meer problemen mee krijgen in de toekomst.
Ziet je vriendin dat zelf niet in?
zondag 26 maart 2017 16:24
quote:MinkeDeWit schreef op 26 maart 2017 @ 15:50:
Als je niet gaat samenwonen en bij gezamenlijke uitstapjes de teugels wat laat vieren hoeft er niets aan de hand te zijn. Tegen de tijd dat jouw kind gaat puberen zijn die van haar groot, en kun je zelf echt aan de bak qua opvoeding
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.
Als je niet gaat samenwonen en bij gezamenlijke uitstapjes de teugels wat laat vieren hoeft er niets aan de hand te zijn. Tegen de tijd dat jouw kind gaat puberen zijn die van haar groot, en kun je zelf echt aan de bak qua opvoeding
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 26 maart 2017 16:33
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:13:
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
Opvoeden is ook moeilijk en lastig. Zeker als de ouders niet meer bij elkaar zijn. De jongens missen een vader en zijn een beetje stuurloos. Kinderen kunnen krengen zijn als ze ruimte voelen om te krijgen wat ze willen. Die ruimte geeft jouw vriendin door het schuldgevoel wat ze meedraagt. Beetje zeuren, jengelen, krokodillentranen en de buit is weer binnen voor de jongens. Er is een kans voor jullie relatie als zij inziet dat ze met haar gedrag haar jongens niet helpt.
En ik ben het niet met je eens dat ze alles hebben wat hun hartje begeert. Ze hebben leiding en sturing nodig. Ze missen een vader en moeder die hun onzin afkapt en ze leert dat ze het leven voor zichzelf met dit gedrag niet leuker maken en ook niet voor de mensen om hun heen. Materieel hebben ze misschien van alles maar het niet-materiële is het belangrijkste en dat missen ze nu.
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
Opvoeden is ook moeilijk en lastig. Zeker als de ouders niet meer bij elkaar zijn. De jongens missen een vader en zijn een beetje stuurloos. Kinderen kunnen krengen zijn als ze ruimte voelen om te krijgen wat ze willen. Die ruimte geeft jouw vriendin door het schuldgevoel wat ze meedraagt. Beetje zeuren, jengelen, krokodillentranen en de buit is weer binnen voor de jongens. Er is een kans voor jullie relatie als zij inziet dat ze met haar gedrag haar jongens niet helpt.
En ik ben het niet met je eens dat ze alles hebben wat hun hartje begeert. Ze hebben leiding en sturing nodig. Ze missen een vader en moeder die hun onzin afkapt en ze leert dat ze het leven voor zichzelf met dit gedrag niet leuker maken en ook niet voor de mensen om hun heen. Materieel hebben ze misschien van alles maar het niet-materiële is het belangrijkste en dat missen ze nu.
zondag 26 maart 2017 16:45
quote:jo12345 schreef op 26 maart 2017 @ 15:33:
Tsja, ik zou er snel klaar mee zijn, eerlijk gezegd. Een partner zal toch een minimale mate van beschaving moeten hebben, die blijkt uit hoe ze met haar gezin omgaat.
En eigenlijk kun je nu al uittekenen hoe het met die jongens gaat aflopen. Ik zou daar niet graag bij willen zijn.Dit. Voor je dochter lijkt me dit ook niet goed.
Tsja, ik zou er snel klaar mee zijn, eerlijk gezegd. Een partner zal toch een minimale mate van beschaving moeten hebben, die blijkt uit hoe ze met haar gezin omgaat.
En eigenlijk kun je nu al uittekenen hoe het met die jongens gaat aflopen. Ik zou daar niet graag bij willen zijn.Dit. Voor je dochter lijkt me dit ook niet goed.
zondag 26 maart 2017 16:46
Lastige situatie.
Die jongens zijn niet het probleem. Het probleem is jouw vriendin. Die jongens gedragen zich zo omdat ze weten dat get kan en ze toch wel hun zin krijgen. Zij doet doen jongens geen goed met zo'n "opvoeding" (of nou ja, lack thereof).
Ik denk dat je vriendin hulp nodig heeft voor zichzelf. Zowel met een psycholoog als met iemand die haar kan helpen een oefen ouder te worden (doe jongens hebben echt geen toekomst als dit zo doorgaat). Maar veranderingen moeten vanuit haar komen. Pas dan, als er weer rust en regelmaat is, kun je denken aan eventueel samenwonen.
Die jongens zijn niet het probleem. Het probleem is jouw vriendin. Die jongens gedragen zich zo omdat ze weten dat get kan en ze toch wel hun zin krijgen. Zij doet doen jongens geen goed met zo'n "opvoeding" (of nou ja, lack thereof).
Ik denk dat je vriendin hulp nodig heeft voor zichzelf. Zowel met een psycholoog als met iemand die haar kan helpen een oefen ouder te worden (doe jongens hebben echt geen toekomst als dit zo doorgaat). Maar veranderingen moeten vanuit haar komen. Pas dan, als er weer rust en regelmaat is, kun je denken aan eventueel samenwonen.
Let’s go Brandon!
zondag 26 maart 2017 16:55
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:06:
[...]
Bij mij thuis wordt er aan tafel gegeten. Dat doen ze dan uiteindelijk wel na een hoop gezeur, maar eerst moet daar altijd strijd aan vooraf gaan. Ik heb daar geen zin meer in. Overal strijd en discussie over. Waarom kan het niet gewoon gezellig zijn?
Mijn kind zeurt ook weleens en is ook weleens boos, maar niet elke dag en ze hoeft over bepaalde zaken zeker niet de discussie met mij aan te gaan.
Hier geef je zelf het antwoord al: je hebt hier geen zin meer in! Ik kan je geen ongelijk geven, het zou voor mij een breekpunt zijn!
Maar 1 oplossing als je niet uit elkaar wil: voorlopig niet gaan samenwonen en niet meer samen eten. Hoeven je dochter en jij dat gezeur niet meer mee te maken. En krijgt je dochter ook geen slecht voorbeeld. Nu is ze nog 6 jaar, straks een puber.....
Misschien dat dan de ofen van je vriendin ook eens open gaan!
[...]
Bij mij thuis wordt er aan tafel gegeten. Dat doen ze dan uiteindelijk wel na een hoop gezeur, maar eerst moet daar altijd strijd aan vooraf gaan. Ik heb daar geen zin meer in. Overal strijd en discussie over. Waarom kan het niet gewoon gezellig zijn?
Mijn kind zeurt ook weleens en is ook weleens boos, maar niet elke dag en ze hoeft over bepaalde zaken zeker niet de discussie met mij aan te gaan.
Hier geef je zelf het antwoord al: je hebt hier geen zin meer in! Ik kan je geen ongelijk geven, het zou voor mij een breekpunt zijn!
Maar 1 oplossing als je niet uit elkaar wil: voorlopig niet gaan samenwonen en niet meer samen eten. Hoeven je dochter en jij dat gezeur niet meer mee te maken. En krijgt je dochter ook geen slecht voorbeeld. Nu is ze nog 6 jaar, straks een puber.....
Misschien dat dan de ofen van je vriendin ook eens open gaan!
zondag 26 maart 2017 17:38
quote:himalaya schreef op 26 maart 2017 @ 16:24:
[...]
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.Mijn vriend en ik doen al jaren niets met elkaars kinderen. Dat gaat prima en we hebben een goede relatie. Qua opvoeding ben ik zoals de vriendin van TO en mijn vriend totaal het tegenovergestelde. De kinderen zijn overigens allemaal prima gelukt, ondanks de verschillende aanpak.
[...]
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.Mijn vriend en ik doen al jaren niets met elkaars kinderen. Dat gaat prima en we hebben een goede relatie. Qua opvoeding ben ik zoals de vriendin van TO en mijn vriend totaal het tegenovergestelde. De kinderen zijn overigens allemaal prima gelukt, ondanks de verschillende aanpak.
zondag 26 maart 2017 17:54
quote:himalaya schreef op 26 maart 2017 @ 16:24:
[...]
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.Dit kan toch zonder kinderen? Waarom zou het dan geen goede relatie zijn? Is de voorwaarde voor een goede relatie om alles samen te doen en alles met elkaar te delen. Altijd? Dat vind jij misschien wel maar ik bijvoorbeeld niet.
[...]
Dus niet meer samen eten of samen thuis zijn, alleen bij de gezamenlijke uitstapjes de teugels laten vieren, dan hoeft er niets meer aan de hand te zijn?
Dan blijft er weinig meer van een relatie over.Dit kan toch zonder kinderen? Waarom zou het dan geen goede relatie zijn? Is de voorwaarde voor een goede relatie om alles samen te doen en alles met elkaar te delen. Altijd? Dat vind jij misschien wel maar ik bijvoorbeeld niet.
zondag 26 maart 2017 18:13
quote:[spacescooter schreef op 26 maart 2017 @ 18:02[/message]:
Ik vind dat je dit eerst met je vriendin moet bespreken. Waarom doe je dat niet? In belang van iedereen. Samen nieuwe regels opstellen. En mc donalds is dan ook een keer voor jouw dochter. Zoek de middenweg.
ik zou gaan steigeren als ik regels moest gaan opstellen omdat mijn vriend het niet eens is met mijn opvoeding.
als alles goed gaat, waarom ingrijpen in de dynamiek van een bestaand gezin?
maar goed, ik heb ook nooit de behoefte gehad aan een samengesteld gezin, of een nieuwe vriend.
Ik vind dat je dit eerst met je vriendin moet bespreken. Waarom doe je dat niet? In belang van iedereen. Samen nieuwe regels opstellen. En mc donalds is dan ook een keer voor jouw dochter. Zoek de middenweg.
ik zou gaan steigeren als ik regels moest gaan opstellen omdat mijn vriend het niet eens is met mijn opvoeding.
als alles goed gaat, waarom ingrijpen in de dynamiek van een bestaand gezin?
maar goed, ik heb ook nooit de behoefte gehad aan een samengesteld gezin, of een nieuwe vriend.
wij slapen nooit.
zondag 26 maart 2017 18:33
zondag 26 maart 2017 18:34
quote:Knuffelheks schreef op 26 maart 2017 @ 18:27:
De dynamiek van een samengesteld gezin word erg onderschat imo.
Ik zie het in mijn directe omgeving. Moeder en vriend krijgen ruzie/woorden. Moeder neemt eigen kind mee het huis uit, terwijl er een uitje gepland stond samen.
Vriend en zijn kinderen achter latend.
De dynamiek van een samengesteld gezin word erg onderschat imo.
Ik zie het in mijn directe omgeving. Moeder en vriend krijgen ruzie/woorden. Moeder neemt eigen kind mee het huis uit, terwijl er een uitje gepland stond samen.
Vriend en zijn kinderen achter latend.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
zondag 26 maart 2017 18:36
zondag 26 maart 2017 18:46
Ik vind het niet heel erg gezond dat kinderen 3 keer per week Mc donalds krijgen.
Geen regels is niet echt een goede voorbereiding voor later.
Er is geen opvoeding die voor iedereen werkt.
Maar jullie liggen niet op 1 lijn.
Als jij het de moeite waard vind zou jij een middenweg moeten zoeken.
Bijvoorbeeld een dag afspreken dat de kinderen kiezen wat ze willen eten en dat ze het mogen eten waar ze willen.
Dagen dat ze achter de computer mogen zitten en als het mooi weer is dat buiten zijn niet verkeerd is.
Dat het meehelpen in huis normaal is.
Geen regels is niet echt een goede voorbereiding voor later.
Er is geen opvoeding die voor iedereen werkt.
Maar jullie liggen niet op 1 lijn.
Als jij het de moeite waard vind zou jij een middenweg moeten zoeken.
Bijvoorbeeld een dag afspreken dat de kinderen kiezen wat ze willen eten en dat ze het mogen eten waar ze willen.
Dagen dat ze achter de computer mogen zitten en als het mooi weer is dat buiten zijn niet verkeerd is.
Dat het meehelpen in huis normaal is.
zondag 26 maart 2017 19:01
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:13:
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
Ze hebben niet alles wat hin hartje begeert, hun ouders zijn gescheiden.
En ze kunnen er niks aan doen dat een van hun ouders niet dood is.
Kijk mijn opvoedstijl zou het niet zijn. Maar wentel het niet af op de kinderen. Dat ze verwend zijn omdat ze beiden ouders nog hebben. Dat vind ik echt raar.
Ze zijn misschien verwend omdat mama hun verwend heeft. Daar mag je iets van vinden en kan je met je vriendin bespreken. Maar verder kan je er niks mee. Zij bepaald en niet jij.
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
Ze hebben niet alles wat hin hartje begeert, hun ouders zijn gescheiden.
En ze kunnen er niks aan doen dat een van hun ouders niet dood is.
Kijk mijn opvoedstijl zou het niet zijn. Maar wentel het niet af op de kinderen. Dat ze verwend zijn omdat ze beiden ouders nog hebben. Dat vind ik echt raar.
Ze zijn misschien verwend omdat mama hun verwend heeft. Daar mag je iets van vinden en kan je met je vriendin bespreken. Maar verder kan je er niks mee. Zij bepaald en niet jij.
zondag 26 maart 2017 19:02
quote:valentinamaria schreef op 26 maart 2017 @ 18:33:
[...]
moet je je voorstellen dat je als kind allerlei regels opgelegd krijgt omdat je anders niet matcht met de nieuwe ,,gezinsleden,,.Nou wat er van deze jongens verwacht wordt lijkt me toch niet zo vreemd. Anders matchen ze straks ook niet met de rest vak de wereld met hun onaangepaste gedrag.
[...]
moet je je voorstellen dat je als kind allerlei regels opgelegd krijgt omdat je anders niet matcht met de nieuwe ,,gezinsleden,,.Nou wat er van deze jongens verwacht wordt lijkt me toch niet zo vreemd. Anders matchen ze straks ook niet met de rest vak de wereld met hun onaangepaste gedrag.
zondag 26 maart 2017 19:05
quote:[HasseSimonsdochter schreef op 26 maart 2017 @ 19:02[/message]:
[...]
Nou wat er van deze jongens verwacht wordt lijkt me toch niet zo vreemd. Anders matchen ze straks ook niet met de rest vak de wereld met hun onaangepaste gedrag.
dat weet jij ook niet.
ik heb zo vaak mensen dingen horen roepen over andermans opvoeding, bleken achteraf hun eigen, strikt opgevoede, kinderen ergens de mist mee in te gaan.
[...]
Nou wat er van deze jongens verwacht wordt lijkt me toch niet zo vreemd. Anders matchen ze straks ook niet met de rest vak de wereld met hun onaangepaste gedrag.
dat weet jij ook niet.
ik heb zo vaak mensen dingen horen roepen over andermans opvoeding, bleken achteraf hun eigen, strikt opgevoede, kinderen ergens de mist mee in te gaan.
wij slapen nooit.
