Relaties
alle pijlers
Einde van vriendschap..
maandag 20 maart 2017 22:57
Ik heb echt even verdriet om het einde van een vriendschap. Eén waarvan ik dacht dat hij voor altijd zou blijven bestaan. We waren jaren beste vriendinnen. We deden en deelden alles met elkaar.
Tot afgelopen zomer. Zij kreeg een relatie en dat heeft alles veranderd. Eerst zagen we elkaar minimaal één keer per week, nu moeten alle voorstellen van mijn kant komen. Soms appt ze wel met de vraag hoe het gaat, en dat ze me mist, en we kunnen het gesprek er wel over voeren, maar er komt geen verandering.
Ze heeft nu gewoon geen behoefte meer aan contact met mij. En dat doet best eventjes pijn. En ook snap ik het niet. Naast het hebben van een vriend wil je toch ook nog wel vriendinnen? De koek is gewoon op.
Gatver, dat voelt even heel naar. Wat kan ik nou het beste doen? Gewoon laten doodbloeden? Ik kan niet nogmaals het aankaarten, dat heb ik al meerdere keren gedaan. En dan is de lucht geklaard, maar komt er alweer 0,0 verandering. En zo'n vriendschap wil ik niet.. Ik wil dat afspraakjes van beide kanten komen. En ik snap heel erg goed dat je elkaar een stukje minder ziet als eenmaal een relatie in het spel komt, en dat een vriend op nr. 1 staat. Dat is erg logisch.
Maar het is gewoon jammer en even verdrietig dat ik een van mijn beste vriendinnen kwijt ben..
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil maar vooral even van me afpraten en misschien mensen die tips hebben of soortgelijke situaties hebben meegemaakt?
Tot afgelopen zomer. Zij kreeg een relatie en dat heeft alles veranderd. Eerst zagen we elkaar minimaal één keer per week, nu moeten alle voorstellen van mijn kant komen. Soms appt ze wel met de vraag hoe het gaat, en dat ze me mist, en we kunnen het gesprek er wel over voeren, maar er komt geen verandering.
Ze heeft nu gewoon geen behoefte meer aan contact met mij. En dat doet best eventjes pijn. En ook snap ik het niet. Naast het hebben van een vriend wil je toch ook nog wel vriendinnen? De koek is gewoon op.
Gatver, dat voelt even heel naar. Wat kan ik nou het beste doen? Gewoon laten doodbloeden? Ik kan niet nogmaals het aankaarten, dat heb ik al meerdere keren gedaan. En dan is de lucht geklaard, maar komt er alweer 0,0 verandering. En zo'n vriendschap wil ik niet.. Ik wil dat afspraakjes van beide kanten komen. En ik snap heel erg goed dat je elkaar een stukje minder ziet als eenmaal een relatie in het spel komt, en dat een vriend op nr. 1 staat. Dat is erg logisch.
Maar het is gewoon jammer en even verdrietig dat ik een van mijn beste vriendinnen kwijt ben..
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil maar vooral even van me afpraten en misschien mensen die tips hebben of soortgelijke situaties hebben meegemaakt?
dinsdag 21 maart 2017 09:18
Ik vind het altijd wel wonderlijk dat een vriendschap blijkbaar niet als een soort relatie mag worden gezien, al is het dan een ander soort relatie. Ik heb ook vriendinnen gehad die ik al vanaf de basisschool kende, waar ik lief en leed mee gedeeld heb, en die dan een vriend kregen en vanaf dat moment echt vrijwel nooit meer konden, ook niet meer na de eerste 3 maanden. Die nooit meer even een appje stuurden met "hoe gaat het?" en die nooit meer op een zaterdagavond af konden spreken. En ik snap echt dat het contact verandert, het gaat ook niet om de kwantiteit van het afspreken, maar om het gevoel dat je er nog voor iemand toedoet en om de aard van het contact. Ik heb vriendinnen die natuurlijk minder vaak kunnen afspreken (logisch!), maar waarmee de band nog even goed is als voorheen. Die nog steeds initiatief nemen in het appen en afspreken, en die niet zeggen "Oh ik kan morgenavond toch opeens wel want Jantje gaat mee op voetbalweekend".
Als er dan vaak wordt gezegd "heb er even vrede mee dat dat zo is", denk ik vaak zou je het ook oké vinden als je van je partner opeens maanden niks zou horen? Nu is je vriendin geen partner, en in dat opzicht natuurlijk veel minder close, maar alsnog is het een relatie waarin mensen een band hebben opgebouwd en veel tijd samen hebben doorgebracht. Ik vind het dan ook echt heel onaardig om mensen, even grof gezegd, bij het grof vuil te zetten wanneer je een partner krijgt. En nogmaals, het gaat niet om hoe vaak iemand kan afspreken of appt, het gaat om de manier waarop. Maar nu ik dit typ besef ik me dat het meer om mijn eigen gevoel van verdriet gaat in dit soort kwesties. Dat je er echt voor iemand bijna niet meer toe doet omdat de ander nu een partner heeft waarbij alles gevonden wordt. Als het onverhoopt uitgaat verandert dat vaak, maar daar heb ik zelf nu geen zin meer in.
Als er dan vaak wordt gezegd "heb er even vrede mee dat dat zo is", denk ik vaak zou je het ook oké vinden als je van je partner opeens maanden niks zou horen? Nu is je vriendin geen partner, en in dat opzicht natuurlijk veel minder close, maar alsnog is het een relatie waarin mensen een band hebben opgebouwd en veel tijd samen hebben doorgebracht. Ik vind het dan ook echt heel onaardig om mensen, even grof gezegd, bij het grof vuil te zetten wanneer je een partner krijgt. En nogmaals, het gaat niet om hoe vaak iemand kan afspreken of appt, het gaat om de manier waarop. Maar nu ik dit typ besef ik me dat het meer om mijn eigen gevoel van verdriet gaat in dit soort kwesties. Dat je er echt voor iemand bijna niet meer toe doet omdat de ander nu een partner heeft waarbij alles gevonden wordt. Als het onverhoopt uitgaat verandert dat vaak, maar daar heb ik zelf nu geen zin meer in.
dinsdag 21 maart 2017 09:36
quote:mali30 schreef op 21 maart 2017 @ 08:33:
Ik heb 3 beste vriendinnen, al 30 jaar. Soms spreek ik ze 5 weken niet, maar het is altijd goed. We geven elkaar de ruimte, en als er wat is kunnen ze altijd bij mij terecht en andersom.
We weten van elkaar dat als het nodig is, we voor elkaar klaar staan, misschien verwacht je teveel?inderdaad, vriendschappen veranderen soms in de loop der jaren. Daar kan ej je ook gewoon bij neerleggen en genieten van het contact wat er wel is. Mijn beste vriendin zag ik vroeger zeker 3 x per week, nu gaan we eens per maand samen eten: prima toch? Ze is me nog net zo dierbaar hoor.
Ik heb 3 beste vriendinnen, al 30 jaar. Soms spreek ik ze 5 weken niet, maar het is altijd goed. We geven elkaar de ruimte, en als er wat is kunnen ze altijd bij mij terecht en andersom.
We weten van elkaar dat als het nodig is, we voor elkaar klaar staan, misschien verwacht je teveel?inderdaad, vriendschappen veranderen soms in de loop der jaren. Daar kan ej je ook gewoon bij neerleggen en genieten van het contact wat er wel is. Mijn beste vriendin zag ik vroeger zeker 3 x per week, nu gaan we eens per maand samen eten: prima toch? Ze is me nog net zo dierbaar hoor.
dinsdag 21 maart 2017 09:38
dinsdag 21 maart 2017 16:44
quote:Timetraveler schreef op 21 maart 2017 @ 09:18:
Ik vind het altijd wel wonderlijk dat een vriendschap blijkbaar niet als een soort relatie mag worden gezien, al is het dan een ander soort relatie. Ik heb ook vriendinnen gehad die ik al vanaf de basisschool kende, waar ik lief en leed mee gedeeld heb, en die dan een vriend kregen en vanaf dat moment echt vrijwel nooit meer konden, ook niet meer na de eerste 3 maanden. Die nooit meer even een appje stuurden met "hoe gaat het?" en die nooit meer op een zaterdagavond af konden spreken. En ik snap echt dat het contact verandert, het gaat ook niet om de kwantiteit van het afspreken, maar om het gevoel dat je er nog voor iemand toedoet en om de aard van het contact. Ik heb vriendinnen die natuurlijk minder vaak kunnen afspreken (logisch!), maar waarmee de band nog even goed is als voorheen. Die nog steeds initiatief nemen in het appen en afspreken, en die niet zeggen "Oh ik kan morgenavond toch opeens wel want Jantje gaat mee op voetbalweekend".
Als er dan vaak wordt gezegd "heb er even vrede mee dat dat zo is", denk ik vaak zou je het ook oké vinden als je van je partner opeens maanden niks zou horen? Nu is je vriendin geen partner, en in dat opzicht natuurlijk veel minder close, maar alsnog is het een relatie waarin mensen een band hebben opgebouwd en veel tijd samen hebben doorgebracht. Ik vind het dan ook echt heel onaardig om mensen, even grof gezegd, bij het grof vuil te zetten wanneer je een partner krijgt. En nogmaals, het gaat niet om hoe vaak iemand kan afspreken of appt, het gaat om de manier waarop. Maar nu ik dit typ besef ik me dat het meer om mijn eigen gevoel van verdriet gaat in dit soort kwesties. Dat je er echt voor iemand bijna niet meer toe doet omdat de ander nu een partner heeft waarbij alles gevonden wordt. Als het onverhoopt uitgaat verandert dat vaak, maar daar heb ik zelf nu geen zin meer in. Ik zie momenteel mijn partner sporadisch eens een keer, de rest van de tijd moet hij werken of is hij aan het socializen met collega's. Erg veel overwerk, veel etentjes met collega's, weekenden werken en naar het buitenland enz. Maar ook daar maak ik geen probleem van nee. Zo is het leven toch gewoon? Soms is het gewoon even zo, dat je elkaar wat minder spreekt en ziet. Ik associeer dat niet meteen met desinteresse of dat ik "bij het grof vuil" ben gezet. Ik begrijp dat er in het leven dingen komen en gaan die soms wat meer aandacht vergen dan ik. Ik vind het juist getuigen van een goede vriendschap als je elkaar daarin vrij laat. Maar zo ben ik ook in mijn relatie. Zolang hij niet vreemd gaat, vind ik het prima
Ik vind het altijd wel wonderlijk dat een vriendschap blijkbaar niet als een soort relatie mag worden gezien, al is het dan een ander soort relatie. Ik heb ook vriendinnen gehad die ik al vanaf de basisschool kende, waar ik lief en leed mee gedeeld heb, en die dan een vriend kregen en vanaf dat moment echt vrijwel nooit meer konden, ook niet meer na de eerste 3 maanden. Die nooit meer even een appje stuurden met "hoe gaat het?" en die nooit meer op een zaterdagavond af konden spreken. En ik snap echt dat het contact verandert, het gaat ook niet om de kwantiteit van het afspreken, maar om het gevoel dat je er nog voor iemand toedoet en om de aard van het contact. Ik heb vriendinnen die natuurlijk minder vaak kunnen afspreken (logisch!), maar waarmee de band nog even goed is als voorheen. Die nog steeds initiatief nemen in het appen en afspreken, en die niet zeggen "Oh ik kan morgenavond toch opeens wel want Jantje gaat mee op voetbalweekend".
Als er dan vaak wordt gezegd "heb er even vrede mee dat dat zo is", denk ik vaak zou je het ook oké vinden als je van je partner opeens maanden niks zou horen? Nu is je vriendin geen partner, en in dat opzicht natuurlijk veel minder close, maar alsnog is het een relatie waarin mensen een band hebben opgebouwd en veel tijd samen hebben doorgebracht. Ik vind het dan ook echt heel onaardig om mensen, even grof gezegd, bij het grof vuil te zetten wanneer je een partner krijgt. En nogmaals, het gaat niet om hoe vaak iemand kan afspreken of appt, het gaat om de manier waarop. Maar nu ik dit typ besef ik me dat het meer om mijn eigen gevoel van verdriet gaat in dit soort kwesties. Dat je er echt voor iemand bijna niet meer toe doet omdat de ander nu een partner heeft waarbij alles gevonden wordt. Als het onverhoopt uitgaat verandert dat vaak, maar daar heb ik zelf nu geen zin meer in. Ik zie momenteel mijn partner sporadisch eens een keer, de rest van de tijd moet hij werken of is hij aan het socializen met collega's. Erg veel overwerk, veel etentjes met collega's, weekenden werken en naar het buitenland enz. Maar ook daar maak ik geen probleem van nee. Zo is het leven toch gewoon? Soms is het gewoon even zo, dat je elkaar wat minder spreekt en ziet. Ik associeer dat niet meteen met desinteresse of dat ik "bij het grof vuil" ben gezet. Ik begrijp dat er in het leven dingen komen en gaan die soms wat meer aandacht vergen dan ik. Ik vind het juist getuigen van een goede vriendschap als je elkaar daarin vrij laat. Maar zo ben ik ook in mijn relatie. Zolang hij niet vreemd gaat, vind ik het prima
vrijdag 24 maart 2017 04:38
Tja, daar begint het vaak mee he,overwerk..
Dat vind ik overigens wel andere uiterste, zou daar toch niet zo blij mee zijn dat hij etentjes met collegas belangrijker vind dan zn eigen vriendin/vrouw wanneer hij al weinig thuis is. Dus ik deel je mening niet dat dat het leven is. Maar dat is een andere discussie
Dat vind ik overigens wel andere uiterste, zou daar toch niet zo blij mee zijn dat hij etentjes met collegas belangrijker vind dan zn eigen vriendin/vrouw wanneer hij al weinig thuis is. Dus ik deel je mening niet dat dat het leven is. Maar dat is een andere discussie
vrijdag 24 maart 2017 06:12
quote:Robinson schreef op 24 maart 2017 @ 04:38:
Tja, daar begint het vaak mee he,overwerk..
Dat vind ik overigens wel andere uiterste, zou daar toch niet zo blij mee zijn dat hij etentjes met collegas belangrijker vind dan zn eigen vriendin/vrouw wanneer hij al weinig thuis is. Dus ik deel je mening niet dat dat het leven is. Maar dat is een andere discussie
Zolang het tijdelijk is, vind ik het geen probleem het is nu even gewoon zo op zijn werk (etentjes ivm collega's die over zijn uit Limburg en Duitsland) met een project waar ze mee bezig zijn.
Maar goed, zo is het met vriendinnen ook vind ik. Soms gaat er wat meer aandacht naar het 1, soms naar het ander. Ik heb daar niet zo'n moeite mee. Het wordt daardoor namelijk ook geaccepteerd door mijn vriendinnen als ik even wat minder aandacht aan ze besteed. En het is toch wel prettig dat ik weet dat ze wel altijd voor me klaarstaan, zonder dat ze het me kwalijk nemen als ik wat minder energie in de vriendschap heb gestopt
Tja, daar begint het vaak mee he,overwerk..
Dat vind ik overigens wel andere uiterste, zou daar toch niet zo blij mee zijn dat hij etentjes met collegas belangrijker vind dan zn eigen vriendin/vrouw wanneer hij al weinig thuis is. Dus ik deel je mening niet dat dat het leven is. Maar dat is een andere discussie
Zolang het tijdelijk is, vind ik het geen probleem het is nu even gewoon zo op zijn werk (etentjes ivm collega's die over zijn uit Limburg en Duitsland) met een project waar ze mee bezig zijn.
Maar goed, zo is het met vriendinnen ook vind ik. Soms gaat er wat meer aandacht naar het 1, soms naar het ander. Ik heb daar niet zo'n moeite mee. Het wordt daardoor namelijk ook geaccepteerd door mijn vriendinnen als ik even wat minder aandacht aan ze besteed. En het is toch wel prettig dat ik weet dat ze wel altijd voor me klaarstaan, zonder dat ze het me kwalijk nemen als ik wat minder energie in de vriendschap heb gestopt
zondag 26 maart 2017 17:46
bedankt voor jullie reacties. Wat mij wel wakker schudde is dat zij ook inderdaad best nog wel contact opneemt in de vorm van appjes etc. En zij is ook gewoon erg druk met haar baan, etc. Ik ga de vriendschap nog niet opgeven. Ik merk dat als ik het zelf super druk heb ik ook minder snel ff een appje richting een vriendin verstuur. En vorige week had ik vakantie dus ja, dan ga ik malen en nadenken.
En ik snap ook best dat haar vriend nu op de 1e plek komt. Ik vind het ook niet erg als onze vriendschap nu betekent elkaar 1x in de 3 a 4 weken zien. Dat was 1x per week, en als dat wat minder wordt is het prima. Ik ben alleen bang dat zulk soort vriendschappen sneller verwateren. Eerst is het 1x in de 3 weken, dan 1x in de 2 maanden en dan 1x in het half jaar. En dan ben je vage kennissen. Dat is een beetje waar ik bang voor ben. Prima als het minder wordt, ik hoop alleen niet dat het steeds minder wordt. Dat gebeurt bij een andere vriendin die een relatie heeft gekregen gelukkig ook niet. Alleen is dat anders omdat haar vriend ook een goede vriend van mij is, en ik ook regelmatig gezellig met hun 2 samen afspreek. We gaan het zien, ik ga deze vriendschap iig niet opgeven, daarvoor is ze mij veel te waardevol.
En ik snap ook best dat haar vriend nu op de 1e plek komt. Ik vind het ook niet erg als onze vriendschap nu betekent elkaar 1x in de 3 a 4 weken zien. Dat was 1x per week, en als dat wat minder wordt is het prima. Ik ben alleen bang dat zulk soort vriendschappen sneller verwateren. Eerst is het 1x in de 3 weken, dan 1x in de 2 maanden en dan 1x in het half jaar. En dan ben je vage kennissen. Dat is een beetje waar ik bang voor ben. Prima als het minder wordt, ik hoop alleen niet dat het steeds minder wordt. Dat gebeurt bij een andere vriendin die een relatie heeft gekregen gelukkig ook niet. Alleen is dat anders omdat haar vriend ook een goede vriend van mij is, en ik ook regelmatig gezellig met hun 2 samen afspreek. We gaan het zien, ik ga deze vriendschap iig niet opgeven, daarvoor is ze mij veel te waardevol.
