Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 maart 2017 22:02
Moeilijk Hanke
Dat reptielenbrein
Het voelt voor mij nu als overgeleverd zijn aan
En alleen maar kunnen verdragen
Wat niet te verdragen is...
Ik wil stoppen met denken aan vroeger
Het is voorbij
Kom op zeg hoofd en lichaam
Laat me me rust
Waarom het steeds opnieuw laten zien??
Ik weet het wel eens
Ik wil het niet meer zien
Dat reptielenbrein
Het voelt voor mij nu als overgeleverd zijn aan
En alleen maar kunnen verdragen
Wat niet te verdragen is...
Ik wil stoppen met denken aan vroeger
Het is voorbij
Kom op zeg hoofd en lichaam
Laat me me rust
Waarom het steeds opnieuw laten zien??
Ik weet het wel eens
Ik wil het niet meer zien
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 maart 2017 03:04
Gisteravond waren ze helaas voor het eerst sinds lange tijd wel weer heel sterk..
Gelukkig hebben ze met vriend gepraat
Al weet ik nog niet of ik het moet zien als een vloek of een zegen
Want ze waren zo gemeen
Vriend heeft het me net verteld
Ik weet wel dat zij er waren want ik ben helaas sinds hele lange tijd wat tijd kwijt
Hij is niet in hun woorden getrapt en is met ze het gesprek aangegaan
Ik ben verbaasd dat ze zich zo hebben laten kennen
Wat vriend vertelt schrik ik van
Maar gelukkig was hij er bij...
Hij heeft gepraat en geluisterd en mij vastgehouden en me ook geholpen naar bed te gaan
Gewacht tot ik sliep
Nu wel wakker en minder wazig
Helder zelfs
Maar wel bang, omdat ze zo sterk waren
Maar ook bang omdat ze gepraat hebben
Ze hebben aan vriend uitgelegd waarom ze hem dood willen, wat ik echt heel naar vind
Ik heb vriend, toen hij het allemaal vertelde, gevraagd of hij niet bang werd van mij
Hij zei van niet
Hij zei dat hij het wel aan mijn ogen kon zien en dit niet was wie ik ben
En dat ze liever mij stuk maken dan hem
Dat ze vroeger enger waren voor hem
En hij toen wel eens heel angstig geweest was
Maar hij zei ook dat hij het ervoer als de ziekte
En niet als mij....
Want jij bent lief en mooi en zou zoiets nooit doen
Nee maar dat ben ik toch ook?
Ja en nee, moeilijk uit te leggen vond hij
Geen nieuwe redenen om mezelf te haten aldus vriend..
We hebben net wel geprobeerd te achterhalen waarom dit nu gebeurde, waarom ze zo sterk waren en vernietigend... uit hun woorden blijkt zoveel wantrouwen richting alles en iedereen. Gisteravond hebben ze gezegd dat ze weten dat vriend vreemdgaat, dat hij beter er niet meer kan zijn omdat hij mij toch in de steek zal laten, dat hij moet stoppen te zeggen dat hij van me houdt en lief tegen me doen omdat het niet waar kan zijn omdat ik slecht ben en waardeloos, etc.
We denken dat het telefoontje van mijn vader icm erge vermoeidheid en veel prikkels van de verjaardag en het hele weekend vechten tegen de drang allemaal meespelen in dat ze grip konden krijgen... Vriend zei: nu niet zo verdrietig zijn erover, zie het als een kans om in de toekomst rekening te houden hiermee
Dat het goed is dat je het contact met je (stief)ouders beperkt, dat je het weekend rustig aan doet én dat ze ipv zich voor jou alleen wilden en jezelf pijn doen, met mij gepraat hebben.
Ik probeer het wel van die positieve kant te bekijken, maar zit er wel mee..
Ik heb vriend gevraagd of hij het niet heel gestoord vindt
'Nee zei hij, ik weet toch dat dit bij jou hoort en kies er elke dag voor bij je te zijn
En in mijn hoofd zit het niet, ik kan alleen maar je steunen waar het kan
Bovendien is je persoonlijkheid zo mooi, ik zou geen enkele andere vrouw willen'
Dat is wel heel lief
(en bijzonder, zoiets te horen ná gisteravond, na al deze maanden....)
Gelukkig hebben ze met vriend gepraat
Al weet ik nog niet of ik het moet zien als een vloek of een zegen
Want ze waren zo gemeen
Vriend heeft het me net verteld
Ik weet wel dat zij er waren want ik ben helaas sinds hele lange tijd wat tijd kwijt
Hij is niet in hun woorden getrapt en is met ze het gesprek aangegaan
Ik ben verbaasd dat ze zich zo hebben laten kennen
Wat vriend vertelt schrik ik van
Maar gelukkig was hij er bij...
Hij heeft gepraat en geluisterd en mij vastgehouden en me ook geholpen naar bed te gaan
Gewacht tot ik sliep
Nu wel wakker en minder wazig
Helder zelfs
Maar wel bang, omdat ze zo sterk waren
Maar ook bang omdat ze gepraat hebben
Ze hebben aan vriend uitgelegd waarom ze hem dood willen, wat ik echt heel naar vind
Ik heb vriend, toen hij het allemaal vertelde, gevraagd of hij niet bang werd van mij
Hij zei van niet
Hij zei dat hij het wel aan mijn ogen kon zien en dit niet was wie ik ben
En dat ze liever mij stuk maken dan hem
Dat ze vroeger enger waren voor hem
En hij toen wel eens heel angstig geweest was
Maar hij zei ook dat hij het ervoer als de ziekte
En niet als mij....
Want jij bent lief en mooi en zou zoiets nooit doen
Nee maar dat ben ik toch ook?
Ja en nee, moeilijk uit te leggen vond hij
Geen nieuwe redenen om mezelf te haten aldus vriend..
We hebben net wel geprobeerd te achterhalen waarom dit nu gebeurde, waarom ze zo sterk waren en vernietigend... uit hun woorden blijkt zoveel wantrouwen richting alles en iedereen. Gisteravond hebben ze gezegd dat ze weten dat vriend vreemdgaat, dat hij beter er niet meer kan zijn omdat hij mij toch in de steek zal laten, dat hij moet stoppen te zeggen dat hij van me houdt en lief tegen me doen omdat het niet waar kan zijn omdat ik slecht ben en waardeloos, etc.
We denken dat het telefoontje van mijn vader icm erge vermoeidheid en veel prikkels van de verjaardag en het hele weekend vechten tegen de drang allemaal meespelen in dat ze grip konden krijgen... Vriend zei: nu niet zo verdrietig zijn erover, zie het als een kans om in de toekomst rekening te houden hiermee
Dat het goed is dat je het contact met je (stief)ouders beperkt, dat je het weekend rustig aan doet én dat ze ipv zich voor jou alleen wilden en jezelf pijn doen, met mij gepraat hebben.
Ik probeer het wel van die positieve kant te bekijken, maar zit er wel mee..
Ik heb vriend gevraagd of hij het niet heel gestoord vindt
'Nee zei hij, ik weet toch dat dit bij jou hoort en kies er elke dag voor bij je te zijn
En in mijn hoofd zit het niet, ik kan alleen maar je steunen waar het kan
Bovendien is je persoonlijkheid zo mooi, ik zou geen enkele andere vrouw willen'
Dat is wel heel lief
(en bijzonder, zoiets te horen ná gisteravond, na al deze maanden....)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 maart 2017 06:54
Knuff.
Het klinkt als heel zwaar en moeilijk. Goed dat jij en je vriend zien dat er de afgelopen tijd wel heel veel op jouw (jullie) pad is gekomen. Het zou fijn zijn als je in dit proces af en toe een pauze kunt nemen. Zo werkt het helaas niet.
Je zou met je therapeuten kunnen bespreken hoe je er voor kunt zorgen dat de gemene gedachten geen eigen Knuff-ik gaan vormen. Hoe jij met alle andere stukjes Knuff bij deze gemene gedachten kunt blijven, ook als ze sterk zijn. Dat ze jou niet 'overnemen', waardoor je geen delen uit je leven mist.
Het klinkt voor mij positief dat dit gemene stukje zo met vriend kan praten. Blijkbaar voelt het stukje zich daar veilig genoeg om zich te laten zien. Maar ik weet natuurlijk niet of je het zo 'moet' zien want ik ben geen psych.
Fijne dag allemaal en..... als je niet perse moet werken of allerlei klusjes moet doen: de zon vindt het heel fijn ons te zien, balkons en tuinen hebben ons een hele winter moeten missen en de luie stoelen vragen om billen die ze kunnen voelen (gatver, dat klinkt dan weer heel smerig in mijn gekke brein ).
Het klinkt als heel zwaar en moeilijk. Goed dat jij en je vriend zien dat er de afgelopen tijd wel heel veel op jouw (jullie) pad is gekomen. Het zou fijn zijn als je in dit proces af en toe een pauze kunt nemen. Zo werkt het helaas niet.
Je zou met je therapeuten kunnen bespreken hoe je er voor kunt zorgen dat de gemene gedachten geen eigen Knuff-ik gaan vormen. Hoe jij met alle andere stukjes Knuff bij deze gemene gedachten kunt blijven, ook als ze sterk zijn. Dat ze jou niet 'overnemen', waardoor je geen delen uit je leven mist.
Het klinkt voor mij positief dat dit gemene stukje zo met vriend kan praten. Blijkbaar voelt het stukje zich daar veilig genoeg om zich te laten zien. Maar ik weet natuurlijk niet of je het zo 'moet' zien want ik ben geen psych.
Fijne dag allemaal en..... als je niet perse moet werken of allerlei klusjes moet doen: de zon vindt het heel fijn ons te zien, balkons en tuinen hebben ons een hele winter moeten missen en de luie stoelen vragen om billen die ze kunnen voelen (gatver, dat klinkt dan weer heel smerig in mijn gekke brein ).
maandag 27 maart 2017 07:52
Dank je wel Sofie
In de toekomst ga ik dit misschien bespreekbaar maken met m'n therapeuten maar nu durf ik dat nog niet
Ik ben er zelf alleen al enorm van geschrokken, en het voelt zeer gestoord dus dat durf ik (nog?) niet met ze te bespreken...
Ik denk dat dit echt niet gezegd kan worden
En een pauze zou ik heel graag willen want ik voel me nu vreselijk
Zij vreten energie en ik heb niks meer over
Daarnaast herbelevingen tweede helft van de nacht en nu doen al mijn spieren pijn
Ik wil dit allemaal niet meer, zou willen dat het allemaal stopt, het doet zoveel pijn
Jij ook een fijne dag lieve Sofie, werk ze vandaag
In de toekomst ga ik dit misschien bespreekbaar maken met m'n therapeuten maar nu durf ik dat nog niet
Ik ben er zelf alleen al enorm van geschrokken, en het voelt zeer gestoord dus dat durf ik (nog?) niet met ze te bespreken...
Ik denk dat dit echt niet gezegd kan worden
En een pauze zou ik heel graag willen want ik voel me nu vreselijk
Zij vreten energie en ik heb niks meer over
Daarnaast herbelevingen tweede helft van de nacht en nu doen al mijn spieren pijn
Ik wil dit allemaal niet meer, zou willen dat het allemaal stopt, het doet zoveel pijn
Jij ook een fijne dag lieve Sofie, werk ze vandaag
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 maart 2017 08:40
maandag 27 maart 2017 09:49
Het gaat heel moeizaam, erg onrustig en angstig. Ik schrik van elk geluidje, elke onverwachte beweging en die zijn er veel met kinderen in huis. Pas volgende week vrijdag weer een afspraak. Waarschijnlijk zie ik vriendin wel morgen, ik hoop het in elk geval. De kinderen zijn vandaag thuis en vanmiddag komt de jongste van mijn vriendin ook hier, in die zin wel afleiding.
Het zieke gevoel is herkanbaar, ik ben ook gewoon zo moe en spieren die niet meer willen. Alles zit op slot
Het zieke gevoel is herkanbaar, ik ben ook gewoon zo moe en spieren die niet meer willen. Alles zit op slot
Forever is a hell of a long time
maandag 27 maart 2017 12:02
Dubbel he Selune, fijn dat de afleiding er is maar naar dat alles zorgt voor extra angst
Ik heb vanmorgen bijna alleen maar kunnen liggen om de pijn op te vangen
Wel gedoucht en ontbeten dus kan later vanmiddag de deur uit ivm werk maar het kost me alles wat ik heb
Ik kom niet genoeg van het wazige af en dat is moeilijk
Ik weet dat ik zal schakelen richting m'n werk maar ik weet ook dat het ten koste gaat van mezelf
Ik ben doodsbang gemaakt door de dader vroeger en zijn woorden blijven me achtervolgen
Praten betekent gevaar, voor iedereen waar ik van houd
Ik ben ook telkens bang dat er iemand dood gaat, door wat ik nu allemaal aan mensen vertel
Het is het magische denken en ik weet dat ik toen die leeftijd had en de dader daar handig op in kon spelen en ik kan het theoretisch allemaal begrijpen
Maar gevoelsmatig is het zo: beter houd ik me stil, dan dat ik doorga met vertellen..
Want het leven zal me ervoor straffen, mensen van me afnemen, hoe dan ook
Het is een van de naarste patronen die ik heb. Want door te praten word ik heel angstig dat mensen wat overkomt, daardoor neem ik afstand, want 'iedereen waar ik van houd gaat toch weg of dood', daardoor kom ik steeds meer alleen te staan en hebben de gedachten vrij spel en kunnen ze de overtuigingen in stand houden..
Het is ook nog eens zo dat de dader gelijk had. Want toen ik vertelde van het misbruik hebben heel veel mensen heel veel pijn gehad. Er is niemand overleden, maar iedereen heeft er wel heel erg onder geleden. Praten is het slechtste wat ik ooit had kunnen doen. En ipv te leren van die les, ben ik nu opnieuw die fout aan het maken...
Ik heb vanmorgen bijna alleen maar kunnen liggen om de pijn op te vangen
Wel gedoucht en ontbeten dus kan later vanmiddag de deur uit ivm werk maar het kost me alles wat ik heb
Ik kom niet genoeg van het wazige af en dat is moeilijk
Ik weet dat ik zal schakelen richting m'n werk maar ik weet ook dat het ten koste gaat van mezelf
Ik ben doodsbang gemaakt door de dader vroeger en zijn woorden blijven me achtervolgen
Praten betekent gevaar, voor iedereen waar ik van houd
Ik ben ook telkens bang dat er iemand dood gaat, door wat ik nu allemaal aan mensen vertel
Het is het magische denken en ik weet dat ik toen die leeftijd had en de dader daar handig op in kon spelen en ik kan het theoretisch allemaal begrijpen
Maar gevoelsmatig is het zo: beter houd ik me stil, dan dat ik doorga met vertellen..
Want het leven zal me ervoor straffen, mensen van me afnemen, hoe dan ook
Het is een van de naarste patronen die ik heb. Want door te praten word ik heel angstig dat mensen wat overkomt, daardoor neem ik afstand, want 'iedereen waar ik van houd gaat toch weg of dood', daardoor kom ik steeds meer alleen te staan en hebben de gedachten vrij spel en kunnen ze de overtuigingen in stand houden..
Het is ook nog eens zo dat de dader gelijk had. Want toen ik vertelde van het misbruik hebben heel veel mensen heel veel pijn gehad. Er is niemand overleden, maar iedereen heeft er wel heel erg onder geleden. Praten is het slechtste wat ik ooit had kunnen doen. En ipv te leren van die les, ben ik nu opnieuw die fout aan het maken...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 maart 2017 17:47
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 maart 2017 @ 12:02:
[...] Praten is het slechtste wat ik ooit had kunnen doen. En ipv te leren van die les, ben ik nu opnieuw die fout aan het maken...
Al die mooie verbindingen die met jou aan het ontstaan zijn, tussen jou en je vriend (lees zijn woorden nog maar eens terug), met jou en beste vriendin, met jou en andere vriendin, met jou en nieuwe vriendin, met jou en therapeut 1, met jou en therapeut 2, met jou en ons en zelfs heel voorzichtig met jou en broertje.....
Allemaal ontstaan doordat jij bent gaan praten.
Alle mensen die op dit topic hun verhaal kwijt durven, doordat jij bent gaan praten.
(dank je wel daarvoor)
Het lijkt mij dat jouw 'gemene' gedachten na gisteren als de dood zijn dat jij gaat vertellen hoe zij hebben gedaan. En andere stukjes Knuff lijken bang dat Knuff hierdoor als 'gestoord' wordt betiteld. En dat er daarom nu zo hard en dwingend geroepen en beargumenteerd wordt dat Knuff vooral moet stoppen met praten.
Lieve Knuff, je bent niet gestoord.
Wat er gisteren is gebeurd, lijkt op een heftige vorm van dissociëren. Juist omdat je met je therapeuten bezig bent eerst te stabiliseren voordat je 'door gaat voor de EMDR', denk ik dat het wel belangrijk is dat zij hiervan weten.
En ik snap, echt helemaal, dat je het niet durft/wilt/kunt vertellen. Toch denk ik dat het verstandig is om het wel te doen.
Jullie vormen een team, weet je nog? Jij en je vriend, jij en je therapeuten.
Zo komen jullie samen tot de beste manier om moeilijke dingen aan te pakken.
Is het gesprek met je broertje vanavond?
@Yellow, hoe was je therapie vandaag?
@Selune:
[...] Praten is het slechtste wat ik ooit had kunnen doen. En ipv te leren van die les, ben ik nu opnieuw die fout aan het maken...
Al die mooie verbindingen die met jou aan het ontstaan zijn, tussen jou en je vriend (lees zijn woorden nog maar eens terug), met jou en beste vriendin, met jou en andere vriendin, met jou en nieuwe vriendin, met jou en therapeut 1, met jou en therapeut 2, met jou en ons en zelfs heel voorzichtig met jou en broertje.....
Allemaal ontstaan doordat jij bent gaan praten.
Alle mensen die op dit topic hun verhaal kwijt durven, doordat jij bent gaan praten.
(dank je wel daarvoor)
Het lijkt mij dat jouw 'gemene' gedachten na gisteren als de dood zijn dat jij gaat vertellen hoe zij hebben gedaan. En andere stukjes Knuff lijken bang dat Knuff hierdoor als 'gestoord' wordt betiteld. En dat er daarom nu zo hard en dwingend geroepen en beargumenteerd wordt dat Knuff vooral moet stoppen met praten.
Lieve Knuff, je bent niet gestoord.
Wat er gisteren is gebeurd, lijkt op een heftige vorm van dissociëren. Juist omdat je met je therapeuten bezig bent eerst te stabiliseren voordat je 'door gaat voor de EMDR', denk ik dat het wel belangrijk is dat zij hiervan weten.
En ik snap, echt helemaal, dat je het niet durft/wilt/kunt vertellen. Toch denk ik dat het verstandig is om het wel te doen.
Jullie vormen een team, weet je nog? Jij en je vriend, jij en je therapeuten.
Zo komen jullie samen tot de beste manier om moeilijke dingen aan te pakken.
Is het gesprek met je broertje vanavond?
@Yellow, hoe was je therapie vandaag?
@Selune:
maandag 27 maart 2017 19:36
@Knuf, twee stappen voorwaarts maar ook een stap terug. Dat hoort erbij. Het is goed dat je probeert te achterhalen wat de trigger is hiervoor. Ik gok ook op het contact met he vader, maar denk dat je dit verder zelf kan onderzoeken.
@Tobbie, dat heb ik ook hoor! In ouderlijk huis alleen maar Literatuur, met hoofdletter. Pulp, romannetjes of detectives. Nou detectives nog net, maar dan wel literaire thrillers. Zo ook ik vele maanden worstelen met een boek. En altijd de onderliggende overtuiging...dit moet ik leuk vinden, terwijl ik er geen hol aan vond. Wat een bevrijding om dan het boek weg te leggen en te denken niets voor mij.
@SF, helpt het als je jezelf 'vrij' geeft? Even geen verplichtingen, geen huishoudelijk werk of admin? Maar echt tijd om te genieten. En te doen wat jij wilt? Het is heel herkenbaar hoor, want hier ook een adminklus, was doe moet worden opgevouwen of iets anders saais. Maar ik heb nu geleerd om af en toe niets te moeten. (Is soms nog lastig, maar gaat redelijk.)
@Tobbie, dat heb ik ook hoor! In ouderlijk huis alleen maar Literatuur, met hoofdletter. Pulp, romannetjes of detectives. Nou detectives nog net, maar dan wel literaire thrillers. Zo ook ik vele maanden worstelen met een boek. En altijd de onderliggende overtuiging...dit moet ik leuk vinden, terwijl ik er geen hol aan vond. Wat een bevrijding om dan het boek weg te leggen en te denken niets voor mij.
@SF, helpt het als je jezelf 'vrij' geeft? Even geen verplichtingen, geen huishoudelijk werk of admin? Maar echt tijd om te genieten. En te doen wat jij wilt? Het is heel herkenbaar hoor, want hier ook een adminklus, was doe moet worden opgevouwen of iets anders saais. Maar ik heb nu geleerd om af en toe niets te moeten. (Is soms nog lastig, maar gaat redelijk.)
maandag 27 maart 2017 20:18
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 maart 2017 @ 19:32:
Wel iets om deze week met m'n peuten te bespreken, maar conclusie blijft dat ik gewoon heel bang ben aan te geven richting hen waar ik behoefte aan heb (en nog banger voor hun reactie)...
Tips zijn welkom hoor
Ik zou het simpel houden. Weinig details, maar duidelijk in de boodschap. Suggestie:
In mijn jeugd is veel gebeurd. Daar ben ik nu verdrietig van. Om dit te verwerken heb ik ruimte nodig. Het verwerken is iets wat ik als volwassene zelf moet doen. Daarom is er nu tijdelijk minder contact. Zodra ik aan meer contact toe ben laat ik het horen. Ik hou van jullie en als jullie van mij houden respecteren jullie mijn besluit.
Herhaal, indien nodig. Laat je niet verleiden door inhoudelijk op de boodschap in te gaan. Strikvragen of verleidingen zijn discussies over of het vroeger wel/niet erg was. Of het het nu met hulp van vader, vriend of therapie of alleen moet doen. Dit staat allemaal niet ter discussie maar is een gegeven.
Mijn tip schrijf het op. Herhaal en herhaal. Hou vadt als een gebroken naald en geef geen ruimte voor discussie. Negeer steken onder water. Zeg desnoods: zo zie jij dat. Ik doe het zo.
Zoiets?
Wel iets om deze week met m'n peuten te bespreken, maar conclusie blijft dat ik gewoon heel bang ben aan te geven richting hen waar ik behoefte aan heb (en nog banger voor hun reactie)...
Tips zijn welkom hoor
Ik zou het simpel houden. Weinig details, maar duidelijk in de boodschap. Suggestie:
In mijn jeugd is veel gebeurd. Daar ben ik nu verdrietig van. Om dit te verwerken heb ik ruimte nodig. Het verwerken is iets wat ik als volwassene zelf moet doen. Daarom is er nu tijdelijk minder contact. Zodra ik aan meer contact toe ben laat ik het horen. Ik hou van jullie en als jullie van mij houden respecteren jullie mijn besluit.
Herhaal, indien nodig. Laat je niet verleiden door inhoudelijk op de boodschap in te gaan. Strikvragen of verleidingen zijn discussies over of het vroeger wel/niet erg was. Of het het nu met hulp van vader, vriend of therapie of alleen moet doen. Dit staat allemaal niet ter discussie maar is een gegeven.
Mijn tip schrijf het op. Herhaal en herhaal. Hou vadt als een gebroken naald en geef geen ruimte voor discussie. Negeer steken onder water. Zeg desnoods: zo zie jij dat. Ik doe het zo.
Zoiets?
maandag 27 maart 2017 21:39
Knuffel, ik zou doen wat Branning zegt met één aanvulling. Bedenk vooraf hoe vaak je het wilt herhalen, bijvoorbeeld drie of vijf keer, en zeg daarna: "Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en ga doen. Ik ben duidelijk genoeg geweest en ga nu naar huis/hang op." En dan ook echt het gesprek beëindigen.
@Branning, het klinkt vast heel krom, maar ik ben ergens blij dat je het herkent!
@Branning, het klinkt vast heel krom, maar ik ben ergens blij dat je het herkent!
maandag 27 maart 2017 22:19
@Tobbert, mijn moeder is schrijfster en dan moest alles oh zo literair zijn. Toen ik 13 was las ik Bouquet-reeks boekjes. Waarschijnlijk omdat mijn hormonen wakker werden. Dat vond ze echt afschuwelijk!
Toen ze mijn man leerde kennen vroeg ze: van welke boeken hou jij? Toen zei hij: ik lees nooit (doet ie wel maar was in een opstandige bui). Dat was een rel
Nu lees ik alleen nog maar detectives. Puur omdat ik het leuk vind. Probeer wel af en toe iets anders maar als het niet bevalt leg ik het weg. Een goede graatmeter is ook of ik ervan in slaap val. Door kinderen 7 jaar niet doorgeslapen en als je dan een jaar lang boven een boek in slaap valt kun je moeilijk volhouden dat het boek zooooo spannend is.
Toen ze mijn man leerde kennen vroeg ze: van welke boeken hou jij? Toen zei hij: ik lees nooit (doet ie wel maar was in een opstandige bui). Dat was een rel
Nu lees ik alleen nog maar detectives. Puur omdat ik het leuk vind. Probeer wel af en toe iets anders maar als het niet bevalt leg ik het weg. Een goede graatmeter is ook of ik ervan in slaap val. Door kinderen 7 jaar niet doorgeslapen en als je dan een jaar lang boven een boek in slaap valt kun je moeilijk volhouden dat het boek zooooo spannend is.
maandag 27 maart 2017 22:22
quote:Tobbert schreef op 27 maart 2017 @ 21:39:
Knuffel, ik zou doen wat Branning zegt met één aanvulling. Bedenk vooraf hoe vaak je het wilt herhalen, bijvoorbeeld drie of vijf keer, en zeg daarna: "Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en ga doen. Ik ben duidelijk genoeg geweest en ga nu naar huis/hang op." En dan ook echt het gesprek beëindigen.
@Branning, het klinkt vast heel krom, maar ik ben ergens blij dat je het herkent!
Goede aanvulling! En niets alleen doen. Vriend erbij of op achtergrond aan de telefoon.
Telefoonnummer anders blocken, in outlook regel aanmaken voor speciaal familiemapje. JIJ zult je grenzen moeten bewaken want anderen doen dat niet voor je (behalve misschien je vriend ).
Knuffel, ik zou doen wat Branning zegt met één aanvulling. Bedenk vooraf hoe vaak je het wilt herhalen, bijvoorbeeld drie of vijf keer, en zeg daarna: "Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en ga doen. Ik ben duidelijk genoeg geweest en ga nu naar huis/hang op." En dan ook echt het gesprek beëindigen.
@Branning, het klinkt vast heel krom, maar ik ben ergens blij dat je het herkent!
Goede aanvulling! En niets alleen doen. Vriend erbij of op achtergrond aan de telefoon.
Telefoonnummer anders blocken, in outlook regel aanmaken voor speciaal familiemapje. JIJ zult je grenzen moeten bewaken want anderen doen dat niet voor je (behalve misschien je vriend ).
maandag 27 maart 2017 23:03
quote:Knuffelbeertjes schreef op 27 maart 2017 @ 22:49:
[...]
Het past niet bij mij om opeens dit jaar hun verjaardagen, en vader-moederdag over te slaan.
Echt niet.
Maar misschien kan ik vooraf wel de woorden van jou noemen BB,
en me dan ook niet bezwaard voelen als we maar een uurtje of twee op zo'n bijzondere dag aanwezig zijn....
Ik ga het deze week overleggen met m'n therapeuten,
en hoop daarin voor mezelf een besluit te kunnen maken.
[...]
Het is mooi dat je daarin een balans zoekt tussen wat bij je past en wat nu haalbaar voor je is. Deze beslissing nemen jij en je vriend samen en als het voor jullie goed voelt, is het goed. Fijn dat de therapeuten daarbij kunnen helpen om alles goed op een rijtje te krijgen.
Wat je ook beslist, het is een beslissing voor dit moment. Misschien wordt het ooit weer anders. Het kan zijn dat je nu meer afstand nodig hebt dan over een tijdje. Het hoeft niet altijd zo te blijven.
Hoe was t met je broertje?
[...]
Het past niet bij mij om opeens dit jaar hun verjaardagen, en vader-moederdag over te slaan.
Echt niet.
Maar misschien kan ik vooraf wel de woorden van jou noemen BB,
en me dan ook niet bezwaard voelen als we maar een uurtje of twee op zo'n bijzondere dag aanwezig zijn....
Ik ga het deze week overleggen met m'n therapeuten,
en hoop daarin voor mezelf een besluit te kunnen maken.
[...]
Het is mooi dat je daarin een balans zoekt tussen wat bij je past en wat nu haalbaar voor je is. Deze beslissing nemen jij en je vriend samen en als het voor jullie goed voelt, is het goed. Fijn dat de therapeuten daarbij kunnen helpen om alles goed op een rijtje te krijgen.
Wat je ook beslist, het is een beslissing voor dit moment. Misschien wordt het ooit weer anders. Het kan zijn dat je nu meer afstand nodig hebt dan over een tijdje. Het hoeft niet altijd zo te blijven.
Hoe was t met je broertje?
maandag 27 maart 2017 23:03
Lieverd, je hoeft niet naar de verjaardagen! Die verplichting leg je jezelf op. Laat bloemen van topbloemen (ofzo) bezorgen en zeg dat je ze een fijne dag wenst.
Het is jouw leven, jouw tijd. Jij kiest ervoor om dat zo in te delen als jij wil. Waarom moet jij hun trouwdag asnwezig zijn? Dat is toch hun dag? Is het jouw dag?
Jouw aanwezigheid, of de wens tot jouw aanwezigheid bij hen, lijkt een vreemde functie te hebben. Heb je daar al eens over nagedacht. Waarom moet jij daar perse aanwezig zijn? Welk gat moet jij vullen? Welke rol dient dat? Is het keeping up appearences? Hebben ze het zo saai met elkaar dat ze niet alleen willen zijn? Wat is dat toch?
En moederdag? Vaderdag? Ik doe er niet meer aan...want mijn moeder gedraagt zich niet als een moeder. Ze doet niks voor je? Wat doen zij voor jou? Waarom voel je je verplicht om mee te doen aan verplicht pandour waarvan je weet dat je daarna 2 dagen in de kreukels ligt?
Sorry, strenge BB gaat even uit....
Hoe was het bij je broertje?
Ps: hier iedereen opgeknapt!
Het is jouw leven, jouw tijd. Jij kiest ervoor om dat zo in te delen als jij wil. Waarom moet jij hun trouwdag asnwezig zijn? Dat is toch hun dag? Is het jouw dag?
Jouw aanwezigheid, of de wens tot jouw aanwezigheid bij hen, lijkt een vreemde functie te hebben. Heb je daar al eens over nagedacht. Waarom moet jij daar perse aanwezig zijn? Welk gat moet jij vullen? Welke rol dient dat? Is het keeping up appearences? Hebben ze het zo saai met elkaar dat ze niet alleen willen zijn? Wat is dat toch?
En moederdag? Vaderdag? Ik doe er niet meer aan...want mijn moeder gedraagt zich niet als een moeder. Ze doet niks voor je? Wat doen zij voor jou? Waarom voel je je verplicht om mee te doen aan verplicht pandour waarvan je weet dat je daarna 2 dagen in de kreukels ligt?
Sorry, strenge BB gaat even uit....
Hoe was het bij je broertje?
Ps: hier iedereen opgeknapt!
maandag 27 maart 2017 23:29
Gelukkig is Sofie wat milder dan ik. Die visiecis ook nodig, maar ik kan het even niet. Na na je verhaal over de gevokgen voor jou en hoe je in de kreukels lag na die gesprekken met je vader.
Sofie, ik heb respect voor je compassie, naar beide kanten toe. Ik wou dat ik dat had....die genuanceerdheid.
Sofie, ik heb respect voor je compassie, naar beide kanten toe. Ik wou dat ik dat had....die genuanceerdheid.
