Psyche
alle pijlers
Positieve praat
dinsdag 17 januari 2017 15:54
Hoi,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik ben depressief. Terwijl ik in afwachting ben voor de zoveelste therapie zien mijn dagen er leeg en uitzichtloos uit en ik heb nog maar weinig sociale contacten in mijn directe omgeving. Voor mensen in een (minder of meerdere mate) soortgelijke situatie zal het wel herkenbaar zijn dat het lastig is om je te richten op de positieve punten in het dagelijks leven. Dat je bijvoorbeeld even naar buiten bent geweest, voor jezelf gekookt hebt of op tijd je bed bent uitgekomen. Het lijkt me fijn om het daar met anderen over te hebben en elkaar wellicht daarmee ook te kunnen helpen.
Dus, wat heb jij vandaag voor positiefs gedaan?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik ben depressief. Terwijl ik in afwachting ben voor de zoveelste therapie zien mijn dagen er leeg en uitzichtloos uit en ik heb nog maar weinig sociale contacten in mijn directe omgeving. Voor mensen in een (minder of meerdere mate) soortgelijke situatie zal het wel herkenbaar zijn dat het lastig is om je te richten op de positieve punten in het dagelijks leven. Dat je bijvoorbeeld even naar buiten bent geweest, voor jezelf gekookt hebt of op tijd je bed bent uitgekomen. Het lijkt me fijn om het daar met anderen over te hebben en elkaar wellicht daarmee ook te kunnen helpen.
Dus, wat heb jij vandaag voor positiefs gedaan?
zaterdag 25 maart 2017 19:29
Hoi,
Ik sluit me ook even aan bij jullie forum.
Bumba1985: dat herken ik heel goed wat betreft de menstruatiecyclus! Ik zit de afgelopen maanden niet goed in mijn vel..begon met een depri gevoel en ging (na een heftige gebeurtenis met mijn moeder) over in erge hypochondrie/angst. Ben nu al een aantal weken niet ah werken werk, was echt 'op'.
Net voor en tijdens menstruatie wordt alles nog 's versterkt daarna krabbel ik weer aardig op gelukkig. Helemaal met dit heerlijke weer! ?
Merken jullie ook zo'n verschil met 's ochtends en 's middags? De ochtend is zwaar kl.. en als je dan wat bezig gaat etc 'klaart' het weer wat op?
Herkennen jullie dat?
Ik sluit me ook even aan bij jullie forum.
Bumba1985: dat herken ik heel goed wat betreft de menstruatiecyclus! Ik zit de afgelopen maanden niet goed in mijn vel..begon met een depri gevoel en ging (na een heftige gebeurtenis met mijn moeder) over in erge hypochondrie/angst. Ben nu al een aantal weken niet ah werken werk, was echt 'op'.
Net voor en tijdens menstruatie wordt alles nog 's versterkt daarna krabbel ik weer aardig op gelukkig. Helemaal met dit heerlijke weer! ?
Merken jullie ook zo'n verschil met 's ochtends en 's middags? De ochtend is zwaar kl.. en als je dan wat bezig gaat etc 'klaart' het weer wat op?
Herkennen jullie dat?
zondag 26 maart 2017 20:44
Welkom matz! Leuk dat je meeschrijft. Ik herken dat ook wel. 'S ochtends ben ik vaak niet vooruit te branden, terwijl ik 's avonds, als ik plannen maak voor de volgende dag, zoveel ideeën heb. Die ik 's ochtends vervolgens niet (altijd) doe :p
Positief punt: heerlijk in de tuin aan het werk geweest samen met mijn man. Hij wel meer als ik, en ik alleen de makkelijke kleine dingen, maar het was fijn
Positief punt: heerlijk in de tuin aan het werk geweest samen met mijn man. Hij wel meer als ik, en ik alleen de makkelijke kleine dingen, maar het was fijn
maandag 27 maart 2017 08:57
Hoi Rodelimo,
Jaaa dat herken ik ook. Ik heb met name last van angstklachten. In de ochtend zijn die het mrest aanwezig, smiddags gaat het beter! Maak dan vaak ook plannen voor de volgende dag maar soms moeilijk om dan inderdaad te gaan doen.
Vanmiddag ga ik naar de psycholoog met psychiater erbij; heb het idee dat mijn antidepressiva niet meer goed werkt..en in mijn menstruatieweek zak ik steeds nog verder in de angst.
Ik gister ook in de tuin bezig geweest, heerlijk! Mrt dochter plantjes geplant.
Het is wel heerlijk dit weer
Jaaa dat herken ik ook. Ik heb met name last van angstklachten. In de ochtend zijn die het mrest aanwezig, smiddags gaat het beter! Maak dan vaak ook plannen voor de volgende dag maar soms moeilijk om dan inderdaad te gaan doen.
Vanmiddag ga ik naar de psycholoog met psychiater erbij; heb het idee dat mijn antidepressiva niet meer goed werkt..en in mijn menstruatieweek zak ik steeds nog verder in de angst.
Ik gister ook in de tuin bezig geweest, heerlijk! Mrt dochter plantjes geplant.
Het is wel heerlijk dit weer
maandag 27 maart 2017 15:52
AskWendy, heftig dat je het regelmatig hebt. Je lijkt er goed mee om te gaan. Knap zeg!
Rodelimo, fijn zeg even lekker opruimen Ik herken dat gevoel wel, ik houd wel van overzicht. Helaas woon ik heel klein, dus hier is het een chaos
Hoe gaat dat schrijven precies in zijn werk? Ik heb wel mijn hele verhaal moeten vertellen aan mijn psycholoog en daar een tijdlijn bij getekend met hoogte- en dieptepunten. Helemaal opschrijven lijkt me behoorlijk intens. Maar ik ben dan ook niet zo'n schrijver en wel een prater. Kan me voorstellen dat dat voor vele anderen juist andersom is. Geeft het je lucht of is het soms ook moeilijk?
En knap dat je het hebt doorstaan bij de tandarts!
Just_Sabina, ik ben ook benieuwd naar die film! En fijn dat het nu beter lijkt te gaan. Hoop dat dit doorzet
Bumba, wat knap dat je zelf van je mindere dagen een betere dag kunt maken. Daar heb je veel wilskracht voor nodig, daar mag je heel erg trots op zijn!
Matz en Jempo: welkom!
Matz, bij mij is het juist andersom. Ik heb heel veel moeite met de avonden en nachten. Maar ik hoor dat moeite met de ochtenden wel gangbaarder is bij depressies en dat soort klachten. Dus je bent zeker niet de enige!
Rodelimo, fijn zeg even lekker opruimen Ik herken dat gevoel wel, ik houd wel van overzicht. Helaas woon ik heel klein, dus hier is het een chaos
Hoe gaat dat schrijven precies in zijn werk? Ik heb wel mijn hele verhaal moeten vertellen aan mijn psycholoog en daar een tijdlijn bij getekend met hoogte- en dieptepunten. Helemaal opschrijven lijkt me behoorlijk intens. Maar ik ben dan ook niet zo'n schrijver en wel een prater. Kan me voorstellen dat dat voor vele anderen juist andersom is. Geeft het je lucht of is het soms ook moeilijk?
En knap dat je het hebt doorstaan bij de tandarts!
Just_Sabina, ik ben ook benieuwd naar die film! En fijn dat het nu beter lijkt te gaan. Hoop dat dit doorzet
Bumba, wat knap dat je zelf van je mindere dagen een betere dag kunt maken. Daar heb je veel wilskracht voor nodig, daar mag je heel erg trots op zijn!
Matz en Jempo: welkom!
Matz, bij mij is het juist andersom. Ik heb heel veel moeite met de avonden en nachten. Maar ik hoor dat moeite met de ochtenden wel gangbaarder is bij depressies en dat soort klachten. Dus je bent zeker niet de enige!
maandag 27 maart 2017 15:58
Ik had jullie beloofd dat ik bij zou lezen en weer wat zou laten horen, maar vorige week liep anders dan gehoopt. Ik heb de crisisdienst moeten bellen. Dat vond ik heel heftig. Ze zijn langsgekomen, maar ze hebben me (toch wel gelukkig!) niet meegenomen.
Mijn psycholoog is al een tijdje niet aan het werk vanwege persoonlijke omstandigheden, dus ik zou eigenlijk half april pas weer een afspraak hebben. Maar er zijn nu afspraken gemaakt dat ik een vervangende psycholoog krijg, dus die zie ik eind deze week en komende week. En ook is er een afspraak gemaakt met mijn psychiater om naar mijn medicatie te kijken, die is over 3 weken.
De crisisdienst vond het verstandig dat ik zo min mogelijk alleen zou zijn. Maar dat gaat nogal lastig. Ik heb de volgende dag mijn moeder gebeld en gevraagd of ze langs wilde komen, maar ze had het vrij druk en wilde komend weekend wel langskomen. Toen ik aangaf haar echt nodig te hebben, gaf ze aan dat ze niet eeuwig mijn handje vast blijft houden en dat ik het toch echt zelf moet leren doen. Ik heb opgehangen en huilend mijn zus opgebeld. Van zo min mogelijk alleen zijn is weinig terecht gekomen. Zaterdag heb ik een vriendin gezien en mijn zus is ook langs geweest gelukkig. Zij hebben boodschappen voor me gedaan en eten gemaakt, dus dat is heel fijn. Maar verder was het een hele pittige week. En dan heb ik komende week ook nog een gesprek met het UVW want die willen me aan het solliciteren
Positief: vandaag gaat het beter! De zon schijnt en ik ben vanmorgen een stukje gaan wandelen. Niet ver, want mijn lichaam is best wat verzwakt afgelopen maand. Maar dat deed me wel goed. Ik ben zelfs even thee gaan halen. Fijn!
Mijn psycholoog is al een tijdje niet aan het werk vanwege persoonlijke omstandigheden, dus ik zou eigenlijk half april pas weer een afspraak hebben. Maar er zijn nu afspraken gemaakt dat ik een vervangende psycholoog krijg, dus die zie ik eind deze week en komende week. En ook is er een afspraak gemaakt met mijn psychiater om naar mijn medicatie te kijken, die is over 3 weken.
De crisisdienst vond het verstandig dat ik zo min mogelijk alleen zou zijn. Maar dat gaat nogal lastig. Ik heb de volgende dag mijn moeder gebeld en gevraagd of ze langs wilde komen, maar ze had het vrij druk en wilde komend weekend wel langskomen. Toen ik aangaf haar echt nodig te hebben, gaf ze aan dat ze niet eeuwig mijn handje vast blijft houden en dat ik het toch echt zelf moet leren doen. Ik heb opgehangen en huilend mijn zus opgebeld. Van zo min mogelijk alleen zijn is weinig terecht gekomen. Zaterdag heb ik een vriendin gezien en mijn zus is ook langs geweest gelukkig. Zij hebben boodschappen voor me gedaan en eten gemaakt, dus dat is heel fijn. Maar verder was het een hele pittige week. En dan heb ik komende week ook nog een gesprek met het UVW want die willen me aan het solliciteren
Positief: vandaag gaat het beter! De zon schijnt en ik ben vanmorgen een stukje gaan wandelen. Niet ver, want mijn lichaam is best wat verzwakt afgelopen maand. Maar dat deed me wel goed. Ik ben zelfs even thee gaan halen. Fijn!
maandag 27 maart 2017 16:01
maandag 27 maart 2017 17:35
He rosanne, wat heftig! En wat jammer dat mensen niet meer bij je aanwezig zijn geweest zodat je steun had!
Misschien heb je het al wel eens verteld maar woont jou vriend permanent in het buitenland of komt hij binnenkort naar huis? Zal voor hem toch ook niet makkelijk zijn.
Positief : vandaag boodschapjes gedaan en even bij een collega die ik weinig zie langs geweest, en ga nu sinds lange tijd weer een keer zelf koken!
Misschien heb je het al wel eens verteld maar woont jou vriend permanent in het buitenland of komt hij binnenkort naar huis? Zal voor hem toch ook niet makkelijk zijn.
Positief : vandaag boodschapjes gedaan en even bij een collega die ik weinig zie langs geweest, en ga nu sinds lange tijd weer een keer zelf koken!
maandag 27 maart 2017 19:16
Matz, dat klinkt heel herkenbaar inderdaad. Ik heb mijn medicatie ook voornamelijk voor die angstklachten gekregen in eerste instantie. Hoe is je gesprek gegaan? Fijn dat het mogelijk is om een gesprek met zowel psycholoog als psychiater te hebben, dat lijkt me echt een uitkomst!
Wauw, wat een heftige periode voor jou Rosanne! Maar wat goed van je dat je wel hulp ingeroepen hebt, echt knap. Wel ontzettend *&^% dat je moeder je op die manier dan zo in de steek laat... Gelukkig dat je wel een lieve zus en vriendin hebt om je te helpen! Komen zij nu nog regelmatig langs om je even gezelschap te houden?
Wat spannend, dat gesprek met het UWV. Is dat een soort van herkeuring zeg maar? Of meer een informatief gesprek, wat er evt mogelijk zou zijn?
Dat levensverhaal schrijven was echt heel zwaar vond ik. De psycholoog wilde het graag hebben, om meer inzicht in mijn achtergrond te krijgen. Enerzijds was het fijn om op te schrijven (ik hou wel van dingen van mij af schrijven), maar het was wel heel confronterend om alle 'belangrijke' gebeurtenissen uit mijn leven op een rijtje te zien staan. Het heeft me ook echt veel meer energie gekost dan ik vooraf had gedacht, ik was donderdag echt helemaal op, na het schrijven ervan. Ook heb ik nu nog steeds veel meer last van mijn klachten dan bijvoorbeeld vorige week zondag, voor ik begon. Maargoed, ik hoop dat de psycholoog er een goed behandelplan mee kan schrijven.
Sabina, zelf koken, wat goed! Was het lekker?
Hier heb ik even een behoorlijke dip. Nadat mijn kies getrokken is vrijdag heb ik daar veel pijn aan, wat mij erg veel energie kost. Hierdoor kan ik ook niet echt meer slapen, omdat het pijn doet om op die kant van mijn hoofd te liggen. Ik had al een dip tgv het schrijven van het levensverhaal, dus nu heb ik echt geen energie meer over. Dit maakt het heel erg moeilijk om toch positief te blijven denken. Ik heb nu echt even het gevoel dat ook echt alles mij weer moet over komen. (okee dat is dramatisch, maar zo voelt het) Alsof echt mijn hele lijf tegelijk instort. Iedere keer dat ik weer wat wil gaan uitbouwen gaat er wel weer wat anders mis. Ben er zo klaar mee, ik wil gewoon verder!
Maargoed, morgen terug naar de tandarts, want die vond het ook niet echt normaal zo. Ben erg benieuwd wat hij zegt. Hoop zo dat er niet nog meer mis is! (ik ben al zo'n tandarts-held )
Positief punt vandaag: Ik probeer de pony's in de wei die grenst aan onze tuin wat tammer te maken, erg fijn om gewoon bij ze te zitten en ze te aaien en wat gras te voeren
Wauw, wat een heftige periode voor jou Rosanne! Maar wat goed van je dat je wel hulp ingeroepen hebt, echt knap. Wel ontzettend *&^% dat je moeder je op die manier dan zo in de steek laat... Gelukkig dat je wel een lieve zus en vriendin hebt om je te helpen! Komen zij nu nog regelmatig langs om je even gezelschap te houden?
Wat spannend, dat gesprek met het UWV. Is dat een soort van herkeuring zeg maar? Of meer een informatief gesprek, wat er evt mogelijk zou zijn?
Dat levensverhaal schrijven was echt heel zwaar vond ik. De psycholoog wilde het graag hebben, om meer inzicht in mijn achtergrond te krijgen. Enerzijds was het fijn om op te schrijven (ik hou wel van dingen van mij af schrijven), maar het was wel heel confronterend om alle 'belangrijke' gebeurtenissen uit mijn leven op een rijtje te zien staan. Het heeft me ook echt veel meer energie gekost dan ik vooraf had gedacht, ik was donderdag echt helemaal op, na het schrijven ervan. Ook heb ik nu nog steeds veel meer last van mijn klachten dan bijvoorbeeld vorige week zondag, voor ik begon. Maargoed, ik hoop dat de psycholoog er een goed behandelplan mee kan schrijven.
Sabina, zelf koken, wat goed! Was het lekker?
Hier heb ik even een behoorlijke dip. Nadat mijn kies getrokken is vrijdag heb ik daar veel pijn aan, wat mij erg veel energie kost. Hierdoor kan ik ook niet echt meer slapen, omdat het pijn doet om op die kant van mijn hoofd te liggen. Ik had al een dip tgv het schrijven van het levensverhaal, dus nu heb ik echt geen energie meer over. Dit maakt het heel erg moeilijk om toch positief te blijven denken. Ik heb nu echt even het gevoel dat ook echt alles mij weer moet over komen. (okee dat is dramatisch, maar zo voelt het) Alsof echt mijn hele lijf tegelijk instort. Iedere keer dat ik weer wat wil gaan uitbouwen gaat er wel weer wat anders mis. Ben er zo klaar mee, ik wil gewoon verder!
Maargoed, morgen terug naar de tandarts, want die vond het ook niet echt normaal zo. Ben erg benieuwd wat hij zegt. Hoop zo dat er niet nog meer mis is! (ik ben al zo'n tandarts-held )
Positief punt vandaag: Ik probeer de pony's in de wei die grenst aan onze tuin wat tammer te maken, erg fijn om gewoon bij ze te zitten en ze te aaien en wat gras te voeren
maandag 27 maart 2017 20:10
Sabina, mijn vriend studeert nu tijdelijk in het buitenland. In principe komt hij in juli weer terug. Er is een mogelijkheid dat hij nog een jaar langer blijft, maar daar twijfelt hij heel erg over. Hij vindt het inderdaad lastig, al gaat het nu wel nog slechter dan toen hij in Nederland was. Ik heb altijd geprobeerd mijn depressie zoveel mogelijk voor hem verborgen te houden uit angst om afgewezen te worden ofzo. Niet dat hij er niet van wist, maar wilde hem er gewoon niet mee belasten. Juist omdat ik merk dat mijn ouders er zo negatief op reageren.
Rodelimo, logisch dat het je veel energie heeft gekost. Ik hoop dat het je ergens ook heeft geholpen. En wat balen zeg van die pijn. Heb je wel goede pijnstillers? Hopelijk kan de tandarts morgen iets voor je betekenen. Sterkte morgen! Ik snap dat je naar de tandarts gaan niet fijn vindt, hoop toch dat hij je een beetje kan helpen en dat het gauw beter wordt. Het is wel zo fijn als je gewoon weer lekker kan slapen, dat zal je goed doen!
Mijn zus en vriendin werken gewoon fulltime en wonen niet om de hoek. Dus ik weet niet wanneer ik ze weer zie. Ik zie mijn familie sowieso met Pasen.
En dat gesprek bij het UWV, tja. Zij vinden dat ik gewoon kan werken. Omdat ik eerder tijdens mijn depressie wel gewoon gewerkt heb. Dus kan ik dat nu ook, is hun idee. Dus hup uit de ziektewet en solliciteren.
Rodelimo, logisch dat het je veel energie heeft gekost. Ik hoop dat het je ergens ook heeft geholpen. En wat balen zeg van die pijn. Heb je wel goede pijnstillers? Hopelijk kan de tandarts morgen iets voor je betekenen. Sterkte morgen! Ik snap dat je naar de tandarts gaan niet fijn vindt, hoop toch dat hij je een beetje kan helpen en dat het gauw beter wordt. Het is wel zo fijn als je gewoon weer lekker kan slapen, dat zal je goed doen!
Mijn zus en vriendin werken gewoon fulltime en wonen niet om de hoek. Dus ik weet niet wanneer ik ze weer zie. Ik zie mijn familie sowieso met Pasen.
En dat gesprek bij het UWV, tja. Zij vinden dat ik gewoon kan werken. Omdat ik eerder tijdens mijn depressie wel gewoon gewerkt heb. Dus kan ik dat nu ook, is hun idee. Dus hup uit de ziektewet en solliciteren.
dinsdag 28 maart 2017 11:39
Mijn psycholoog denkt dat het goed zou zijn voor mij om weer aan de slag te gaan. Een paar dagen in de week ergens stagelopen. Ook voor mijn eigen herstel, zodat ik onder de mensen blijf en aan mijn angsten werk, en ook gewoon omdat zij er wel vertrouwen in heeft dat ik dit kan. Ik heb geen moeite om 's ochtends mijn bed uit te komen etc. en verheug me erop om me weer een beetje nuttig te maken. Zou me ook wel meer voldoening en zelfvertrouwen geven. Merk dat ik door thuis te zitten vastloop en moeilijker uit m'n depressie kom.
Inmiddels heb ik een geweldige stageplek aangeboden (!) gekregen. Ik ben hier onwijs blij mee. Zij begrijpen helemaal mijn situatie en bieden mij mogelijkheden om een aangepaste stage te lopen, zodat ik ook een keer thuis kan blijven als het echt niet gaat etc.
School schuift echter alle opties van tafel, want "wij zijn geen revalidatie-instelling". School wil dat eerst de depressie weg is, liefst nog dat ik nu aangeef wanneer ik denk dat dat zo is... Bij mij begint de moed in de schoenen te zakken, want ik wéét simpelweg niet hoe dit nu verder gaat...
Decaan wil een adviesverslag van de psycholoog waarin staat vermeld dat ik voldoende gezond ben om te gaan stagelopen. Psycholoog kan dat niet doen, want die wil/mag/kan niet op de stoel van de bedrijfsarts gaan zitten.
Ik zou willen dat er een soort bedrijfsarts bestond voor studenten... Al deze stress doet mijn herstel absoluut geen goed.
Zijn hier ook studenten met een depressie? Hoe ervaren jullie dit?
Inmiddels heb ik een geweldige stageplek aangeboden (!) gekregen. Ik ben hier onwijs blij mee. Zij begrijpen helemaal mijn situatie en bieden mij mogelijkheden om een aangepaste stage te lopen, zodat ik ook een keer thuis kan blijven als het echt niet gaat etc.
School schuift echter alle opties van tafel, want "wij zijn geen revalidatie-instelling". School wil dat eerst de depressie weg is, liefst nog dat ik nu aangeef wanneer ik denk dat dat zo is... Bij mij begint de moed in de schoenen te zakken, want ik wéét simpelweg niet hoe dit nu verder gaat...
Decaan wil een adviesverslag van de psycholoog waarin staat vermeld dat ik voldoende gezond ben om te gaan stagelopen. Psycholoog kan dat niet doen, want die wil/mag/kan niet op de stoel van de bedrijfsarts gaan zitten.
Ik zou willen dat er een soort bedrijfsarts bestond voor studenten... Al deze stress doet mijn herstel absoluut geen goed.
Zijn hier ook studenten met een depressie? Hoe ervaren jullie dit?
dinsdag 28 maart 2017 15:27
woensdag 29 maart 2017 08:53
Rodelimo, gesprek ging goed. Mijn antidepressiva gaat wat omhoog. Wel blij om want ik had zelf al het idee dat deze niet meer goed zijn werkt deed zeg maar...
Zo'n levenslijn maken is best pittig inderdaad. Ook wel eens moeten doen.
Rosanne, jeetje pittig zeg! Wat vervelend dat je moeder en zus niet bij je kunnen zijn. Ik vind het zelf ook veel fijner om mensen om me heen te hebben. Ben blij als mijn kinderen weer uit school komen haha..
Zo'n levenslijn maken is best pittig inderdaad. Ook wel eens moeten doen.
Rosanne, jeetje pittig zeg! Wat vervelend dat je moeder en zus niet bij je kunnen zijn. Ik vind het zelf ook veel fijner om mensen om me heen te hebben. Ben blij als mijn kinderen weer uit school komen haha..
woensdag 29 maart 2017 09:06
Mag ik jullie een vraag voorleggen?
Ik werk als doktersassistente in het ziekenhuis. Toen ik ong 23 was (ben nu 38) en een cursus van het werk had (met lezing cardioloog) heb ik voor het eerst hyperventilatie en een paniekaanval gekregen. Ik heb daar toen een tijd last van gehad tezamen met enorme hypochondrie voor hartziekten. Later is het beter gegaan; getrouwd, zoon gekregen waarna postnatale depressie gehad. Toen aan de antidepressiva.
Later nog een dochter gekregen (zwanger met antidepressiva) want na 3x afgebouwd te hebben kwamen de angstklachten weer terug.
De afgelopen jaren (5 jr) is mijn hypochondrie redelijk onder controle maar het blijft een triggerpunt. Ik zit nu in een soort depressie (angst) oa door een paar heftige gebeurtenissen. Zit al een paar wkn in de ziektewet. Antidepressiva iom psychiater verhoogd. Ik twijfel of het voor mij misschien beter zou zijn om niet meer in een medische functie te werken. Soms heb ik angst dat door mijn werk mijn angst weer terug komt. Voel me dan zo kwetsbaar ook ivm mijn kinderen...
Hebben jullie enige advies?
Ik werk als doktersassistente in het ziekenhuis. Toen ik ong 23 was (ben nu 38) en een cursus van het werk had (met lezing cardioloog) heb ik voor het eerst hyperventilatie en een paniekaanval gekregen. Ik heb daar toen een tijd last van gehad tezamen met enorme hypochondrie voor hartziekten. Later is het beter gegaan; getrouwd, zoon gekregen waarna postnatale depressie gehad. Toen aan de antidepressiva.
Later nog een dochter gekregen (zwanger met antidepressiva) want na 3x afgebouwd te hebben kwamen de angstklachten weer terug.
De afgelopen jaren (5 jr) is mijn hypochondrie redelijk onder controle maar het blijft een triggerpunt. Ik zit nu in een soort depressie (angst) oa door een paar heftige gebeurtenissen. Zit al een paar wkn in de ziektewet. Antidepressiva iom psychiater verhoogd. Ik twijfel of het voor mij misschien beter zou zijn om niet meer in een medische functie te werken. Soms heb ik angst dat door mijn werk mijn angst weer terug komt. Voel me dan zo kwetsbaar ook ivm mijn kinderen...
Hebben jullie enige advies?
woensdag 29 maart 2017 09:21
Toen ik het las dacht ik wel meteen, oeh onhandig dat je als doktersassistente werkt. Nog voordat je het zelf zei.
Je zou eens weg kunnen dromen over wat je anders voor werk zou willen doen?
Je zou ook goed kunnen kijken of je energie uit je werk haalt incl. de eventuele angsten die er (onbewust) door getrickert worden.
Maak een lijst met voors en tegens in je job.
Praat je al met iemand, samen ontdekken of dit een angst is of dat de baan gewoon niet bij jou past, lijkt me fijn voor jou.
Zelf weet ik dat het (onbewust) tegen angsten vechten erg vermoeiend kan zijn. Dus als jij (onbewust) vecht tegen nare gedachten/angsten op het werk kan dit jou extra vermoeid maken en door vermoeidheid komen angsten weer extra naar boven en dan kun je in zo'n cirkel raken.
Als je helemaal alleen op de wereld was, wat voor beroep zou je dan willen doen?
Je zou eens weg kunnen dromen over wat je anders voor werk zou willen doen?
Je zou ook goed kunnen kijken of je energie uit je werk haalt incl. de eventuele angsten die er (onbewust) door getrickert worden.
Maak een lijst met voors en tegens in je job.
Praat je al met iemand, samen ontdekken of dit een angst is of dat de baan gewoon niet bij jou past, lijkt me fijn voor jou.
Zelf weet ik dat het (onbewust) tegen angsten vechten erg vermoeiend kan zijn. Dus als jij (onbewust) vecht tegen nare gedachten/angsten op het werk kan dit jou extra vermoeid maken en door vermoeidheid komen angsten weer extra naar boven en dan kun je in zo'n cirkel raken.
Als je helemaal alleen op de wereld was, wat voor beroep zou je dan willen doen?
woensdag 29 maart 2017 09:37
Klopt helemaal wat je zegt Suikerspin..dat vechten ertegen is erg vermoeiend.
Maar ik heb ook wel ern tijdje gedacht (toen het goed met me ging) dat ik minder last had omdat ik er 'zo dicht op zat'. Maar ja in kwetsbare momenten pak ik het toch weer vast.
Omdat we een nieuw computersystwem hebben gekregen is het werk ook minder leuk geworden. Er zijn veel taken geautomatiseerd waardoor het minder druk is (er zijn ook bezuinigd op personeel).
Maar als ik mocht dromen..jaaa..iets met dieren of kinderen..
Maar is lastig..hier in Friesland liggen de banen niet echt voor het oprapen en ik heb een vast contract, dat geef je ook niet snel op. Of het moet een andere functie binnen het ziekenhuis zijn.
Ik ga maandag naar de bedrijsarts; zal haar eens vragen.
Maar ik heb ook wel ern tijdje gedacht (toen het goed met me ging) dat ik minder last had omdat ik er 'zo dicht op zat'. Maar ja in kwetsbare momenten pak ik het toch weer vast.
Omdat we een nieuw computersystwem hebben gekregen is het werk ook minder leuk geworden. Er zijn veel taken geautomatiseerd waardoor het minder druk is (er zijn ook bezuinigd op personeel).
Maar als ik mocht dromen..jaaa..iets met dieren of kinderen..
Maar is lastig..hier in Friesland liggen de banen niet echt voor het oprapen en ik heb een vast contract, dat geef je ook niet snel op. Of het moet een andere functie binnen het ziekenhuis zijn.
Ik ga maandag naar de bedrijsarts; zal haar eens vragen.
woensdag 29 maart 2017 09:55
Ik zou toch echt je droom achter na gaan, maar dat adviseer ik iedereen!
Vast contact en ongelukkig weegt niet tegen elkaar op.
Oppasmoeder (als echt beroep, weet de naam even niet) is toch ook mogelijk in Friesland? Op een mooie boerderij of huis met stuk land, geitje kopen, hangbuikzwijn
En je droom is gerelateerd
Vast contact en ongelukkig weegt niet tegen elkaar op.
Oppasmoeder (als echt beroep, weet de naam even niet) is toch ook mogelijk in Friesland? Op een mooie boerderij of huis met stuk land, geitje kopen, hangbuikzwijn
En je droom is gerelateerd
woensdag 29 maart 2017 12:12
Hier helaas een slechte dag, het ging zo goed en ineens sliep ik vannacht slecht en kan sinds vanochtend alleen maar huilen en mij somber voelen. Wat een domper zeg! Geprobeerd te werken maar naar huis gegaan.
Ik ga nu wat slapen, vanmiddag naar de verloskundige dus ik hoop dat ik daarna wat opklaar!
Wat is ons hoofd toch een raar iets dat je dit zo ineens kunt krijgen.
Ik ga nu wat slapen, vanmiddag naar de verloskundige dus ik hoop dat ik daarna wat opklaar!
Wat is ons hoofd toch een raar iets dat je dit zo ineens kunt krijgen.
woensdag 29 maart 2017 12:54
Just Sabina; wat vervelend dat je vandaag zo voelt..of misschien gaat het inmiddels beter?
Ken je de website: praktijkgeenrozewolk.nl? Staat ook veel info op en ervaringen van andere moeders/zwangeren.
Ik heb na de geboorte van mijn 1e een soort van postnatale depressie gehad en ben toen o.a. bij deze praktijk terecht gekomen en door haar behandeld (dmv vitamines etc).
Er staat ook 'dippagina' op..om je moed te geven als je je voelt
Ken je de website: praktijkgeenrozewolk.nl? Staat ook veel info op en ervaringen van andere moeders/zwangeren.
Ik heb na de geboorte van mijn 1e een soort van postnatale depressie gehad en ben toen o.a. bij deze praktijk terecht gekomen en door haar behandeld (dmv vitamines etc).
Er staat ook 'dippagina' op..om je moed te geven als je je voelt
woensdag 29 maart 2017 20:14
Jempo, wat een rare situatie! En wat bizar dat je school niet wil meewerken aan een aangepaste stage.. Dat motiveert ook echt niet... Ik zou ook echt niet weten waar je dan heen kunt. Wil je psycholoog ook niet even met school bellen om de situatie te bespreken, zodat er wat begrip ontstaat misschien?
Anders misschien de stage aannemen als vrijwillerswerk/ urenopbouw voor jezelf, om zelf sterker te worden, en volgend jaar verder te studeren? Wel heel gek dat hier niets voor geregeld is..
Rosanne, ja het levensverhaal was moeilijk! Maar uiteindelijk heeft het de psycholoog veel inzicht gegeven dus dat is ook veel waard. Conclusie: 1) een flinke burn-out, waarmee hij me gaat helpen. 2) een trauma vanuit vroeger, die hij wil gaan oplossen met emdr. Ik ben daar erg benieuwd naar!
Heb jij je gesprek inmiddels gehad bij het UWV?
Matz, wat fijn dat je gesprek goed ging! Ik heb niet echt tip vwb je vraag, behalve wat suikerspin al zei, is dat wat je echt graag wil? Aan de andere kant is het misschien ook juist fijn om veel kennis te hebben van wat er mogelijk is op medisch vlak. Heb je al een therapie gehad gericht op die angsten?
Sabina, wat vervelend
klinkt als een goede dag voor een vrouwenfilm en veel chocola! (Heb je de triolade van milka al geprobeerd?) ik hoop voor je dat het na het slapen wat beter ging. Hoe was het bij de verloskundige?
Positief punt voor vandaag: ik heb fijn een stukje gelopen en ergens wat gedronken met mijn papa, zo gezellig!
Anders misschien de stage aannemen als vrijwillerswerk/ urenopbouw voor jezelf, om zelf sterker te worden, en volgend jaar verder te studeren? Wel heel gek dat hier niets voor geregeld is..
Rosanne, ja het levensverhaal was moeilijk! Maar uiteindelijk heeft het de psycholoog veel inzicht gegeven dus dat is ook veel waard. Conclusie: 1) een flinke burn-out, waarmee hij me gaat helpen. 2) een trauma vanuit vroeger, die hij wil gaan oplossen met emdr. Ik ben daar erg benieuwd naar!
Heb jij je gesprek inmiddels gehad bij het UWV?
Matz, wat fijn dat je gesprek goed ging! Ik heb niet echt tip vwb je vraag, behalve wat suikerspin al zei, is dat wat je echt graag wil? Aan de andere kant is het misschien ook juist fijn om veel kennis te hebben van wat er mogelijk is op medisch vlak. Heb je al een therapie gehad gericht op die angsten?
Sabina, wat vervelend
klinkt als een goede dag voor een vrouwenfilm en veel chocola! (Heb je de triolade van milka al geprobeerd?) ik hoop voor je dat het na het slapen wat beter ging. Hoe was het bij de verloskundige?Positief punt voor vandaag: ik heb fijn een stukje gelopen en ergens wat gedronken met mijn papa, zo gezellig!
maandag 3 april 2017 11:08
Afgelopen week had ik zoals al boven geschreven een slechte week, alle klachten kwamen ineens weer terug en ook gister ging het niet zo lekker.
Vandaag gesprek gehad bij de arbo, ik mag niet verder opbouwen met uren op werk ivm de verhoogde kans op postnatale depressie. Ik mag de grens niet verder opzoeken en moet elke dag een uur rust (slapen ) houden.
Aan de ene kant fijn dat ze zo mee denken en niks willen forceren, aan de andere kant wil ik natuurlijk dat alles gewoon goed gaat en ik ook weer 10 uur op een dag kan werken. Dubbel.
Inmiddels bijna 16 weken, de periode waarin hormonen toch iets rustiger zouden moeten worden, ik ben benieuwd of het nog helemaal weg gaat.
Donderdag heb ik de intake met een verpleegkundige psychiatrie ivm de begeleiding, dan zal er ook gesproken worden tot hoever ik het nog zelf ga doen of wanneer er toch medicatie bij komt kijken om mij op weg te helpen door deze periode te gaan. Moeilijk besluit. Wordt vervolgd.....
Vandaag gesprek gehad bij de arbo, ik mag niet verder opbouwen met uren op werk ivm de verhoogde kans op postnatale depressie. Ik mag de grens niet verder opzoeken en moet elke dag een uur rust (slapen ) houden.
Aan de ene kant fijn dat ze zo mee denken en niks willen forceren, aan de andere kant wil ik natuurlijk dat alles gewoon goed gaat en ik ook weer 10 uur op een dag kan werken. Dubbel.
Inmiddels bijna 16 weken, de periode waarin hormonen toch iets rustiger zouden moeten worden, ik ben benieuwd of het nog helemaal weg gaat.
Donderdag heb ik de intake met een verpleegkundige psychiatrie ivm de begeleiding, dan zal er ook gesproken worden tot hoever ik het nog zelf ga doen of wanneer er toch medicatie bij komt kijken om mij op weg te helpen door deze periode te gaan. Moeilijk besluit. Wordt vervolgd.....
maandag 3 april 2017 11:21
Sabina: bij mij zijn de hormonen wel wat gezakt maar nu krijg ik iets meer last van nouja de typische zwangerschapshormonen: iets vaker huilen en nesteldrang. De eerste paar weken heb ik me ontzettend somber gevoeld maar nooit de link gelegd dat het door de zwangerschap zou kunnen komen, was dus wel degelijk zo. Hopelijk heb je geen medicatie nodig! (of misschien is dit juist wel fijn? Ik heb er geen ervaring mee)
Hier ook een dipje gehad vorige week. Kreeg bericht van mijn werk en dat deed iets met me. Kreeg meteen buikpijn, heb 3 nachten niet kunnen slapen en spontaan weer de hele dag last gehad van flinke maagzuur. Al me al zat ik te janken omdat ik verdrietig was, ik was boos. Ik was bang dat ik een terugval had juist nu ik zo goed bezig was en al maanden aan mezelf werk. Een berichtje van het werk me weer helemaal het gevoel gaf alsof ik weer terug bij af was in december. Vrijdag met de psycholoog erover gesproken en het gaat al weer wat beter. Heel fijn want zij geloofde niet dat ik een terugval had maar dat ik mijn emoties en gevoel voelde . Iets was ik niet zo vaak bewust doe. Ik leer het steeds meer en ook de effecten van het 'voelen'. Ik huil bijv nooit in therapie en nu lukte dat dus wel! Ook kwam alles natuurlijk weer tegelijk in een week: werk, bekkenpijn, slecht slapen, stress, spanning, 20-weken echo en noem maar op.
Gelukkig gaat met de baby alles heel goed. Ik voel haar dagelijks en ze zit lekker op mijn blaas (niet zo heel fijn). Ik probeer echt te veranderen en positieve dingen te doen. Soms gaat het echt vanzelf en dan sta ik er niet eens bij stil en soms doe ik iets en dan ben ik heel bewust aan het denken van ahja dit is iets wat ik voorheen nooit deed en wat ik nu wel doe! Heel bijzonder en soms zo onwerkelijk. Het gevoel soms weer een beetje jezelf te zijn en weer sterk te zijn is zo mooi. Het blijft wel schommelen met ups en downs maar dat is ook oke!
Jammer dat het vandaag zo een grijze dag is maar morgen is het vast weer beter weer.
Hier ook een dipje gehad vorige week. Kreeg bericht van mijn werk en dat deed iets met me. Kreeg meteen buikpijn, heb 3 nachten niet kunnen slapen en spontaan weer de hele dag last gehad van flinke maagzuur. Al me al zat ik te janken omdat ik verdrietig was, ik was boos. Ik was bang dat ik een terugval had juist nu ik zo goed bezig was en al maanden aan mezelf werk. Een berichtje van het werk me weer helemaal het gevoel gaf alsof ik weer terug bij af was in december. Vrijdag met de psycholoog erover gesproken en het gaat al weer wat beter. Heel fijn want zij geloofde niet dat ik een terugval had maar dat ik mijn emoties en gevoel voelde . Iets was ik niet zo vaak bewust doe. Ik leer het steeds meer en ook de effecten van het 'voelen'. Ik huil bijv nooit in therapie en nu lukte dat dus wel! Ook kwam alles natuurlijk weer tegelijk in een week: werk, bekkenpijn, slecht slapen, stress, spanning, 20-weken echo en noem maar op.
Gelukkig gaat met de baby alles heel goed. Ik voel haar dagelijks en ze zit lekker op mijn blaas (niet zo heel fijn). Ik probeer echt te veranderen en positieve dingen te doen. Soms gaat het echt vanzelf en dan sta ik er niet eens bij stil en soms doe ik iets en dan ben ik heel bewust aan het denken van ahja dit is iets wat ik voorheen nooit deed en wat ik nu wel doe! Heel bijzonder en soms zo onwerkelijk. Het gevoel soms weer een beetje jezelf te zijn en weer sterk te zijn is zo mooi. Het blijft wel schommelen met ups en downs maar dat is ook oke!
Jammer dat het vandaag zo een grijze dag is maar morgen is het vast weer beter weer.
