Psyche
alle pijlers
Voel me niet zo goed..
woensdag 29 maart 2017 19:26
Ik voel me niet zo goed de laatste tijd, ik ben niet depressief want het is zo niet dat ik me bed niet uit wil omdat ik het niet meer zie zitten.
Maar ik ben bang voor het toekomst, bang voor alles. Ik ben altijd al een heel onzeker meisje geweest, en sinds ik dit jaar ben begonnen aan een nieuwe opleiding waarin het vooral belangrijk is dat je sterk in je schoenen moet staan etc. Denk ik dat ik mezelf ben tegengekomen.
Er is ook veel gebeurt de afgelopen zomer waar ik nu nogsteeds last van heb . Mijn vader heeft veel dingen tegen mij gezegd waardoor ik me verschrikkelijk voelde.
Ik ben vorig jaar ook voor het eerst in mijn leven echt verliefd geworden. Maar dat ging ook niet zo goed.. Mijn ouders zouden hem toch nooit accepteren, dus alles moest stiekem. Uiteindelijk was het klaar tussen ons want het ging gewoon niet. Daarna voelde ik me heel beroerd. Tijdens mijn middelbare schooltijd was ik een heel lief meisje, soms een beetje te lief. Ik kon soms ook wel hard zijn hoor, maar ik werd heel moeilijk boos en ik vergaf mensen te snel waardoor ze steeds maar weer hetzelfde flikten. Ik werd niet echt gepest op de middelbare school, maar het zat zo: er waren 3 meisjes, het waren echt van die meisjes die veel gingen stappen en veel bezig waren met jongens. Maar ik was niet zo, ik was gewoon anders. Daar waren ze best jaloers op want ik kreeg heel veel aandacht van de jongens op school terwijl ik er niet om vroeg. En die "3 meisjes" daarentegen vroegen er juist om maar niemand nam ze serieus. Ze werden alleen maar uitgelachen en een beetje gebruikt.
Maar goed, ze maakten dus altijd van die nare opmerkingen. Ze keken mij heel boos aan, ik voelde me zo slecht op die school. Daarom werd ik heel onzeker. En de jongen waar ik dus een relatie mee had, zat in de klas van die 3 meiden. Ze gingen heel veel stoken en roddelen over mij. En ik was toen heel zwak en voelde mezelf heel slecht door alles wat ze deden, ik dacht dat ik raar was en gaf mezelf altijd de schuld van alles. Maar het lag helemaal niet aan mij, want ze waren gewoon jaloers. Maar omdat ik er zo erg mee zat kon ik me ook niet meer zo goed concentreren op school. Ik was alleen maar bezig met mijnzelf. Mijn ouders snapten niet wat er met mij aan de hand was, mijn vader was altijd heel streng qua school en mijn cijfers. Hij werd telkens boos op me, want mijn cijfers waren best slecht. Gelukkig had ik ze uiteindelijk wel weer opgehaald.
Maar goed er zijn dus een aantal dingen gebeurt waardoor ik me heel slecht voelde. Mijn middelbare schooltijd was niet een tijd waar ik met een smile in me face aan terugdenk. Maar daardoor en door wat er in de vakantie is gebeurt en nog een paar dingen voel ik me heel slecht. Ik ben sinds ik ben begonnen aan mijn nieuwe opleiding ook heel erg veranderd. Ik sta veel sterker in mijn schoenen, ik ben niet meer zo lief.
Maar toch voel ik me soms niet zo goed, ik denk er teveel aan wat anderen van mij vinden. En of ik raar ben, of ik wel goed genoeg ben. Ik moet gewoon mezelf zijn maar dat gaat heel moeilijk. Maar ik werk er heel erg aan, maar soms wordt ik zo moe vanmezelf...
(En ik ben 16 voor de mensen die het willen weten)
Maar ik ben bang voor het toekomst, bang voor alles. Ik ben altijd al een heel onzeker meisje geweest, en sinds ik dit jaar ben begonnen aan een nieuwe opleiding waarin het vooral belangrijk is dat je sterk in je schoenen moet staan etc. Denk ik dat ik mezelf ben tegengekomen.
Er is ook veel gebeurt de afgelopen zomer waar ik nu nogsteeds last van heb . Mijn vader heeft veel dingen tegen mij gezegd waardoor ik me verschrikkelijk voelde.
Ik ben vorig jaar ook voor het eerst in mijn leven echt verliefd geworden. Maar dat ging ook niet zo goed.. Mijn ouders zouden hem toch nooit accepteren, dus alles moest stiekem. Uiteindelijk was het klaar tussen ons want het ging gewoon niet. Daarna voelde ik me heel beroerd. Tijdens mijn middelbare schooltijd was ik een heel lief meisje, soms een beetje te lief. Ik kon soms ook wel hard zijn hoor, maar ik werd heel moeilijk boos en ik vergaf mensen te snel waardoor ze steeds maar weer hetzelfde flikten. Ik werd niet echt gepest op de middelbare school, maar het zat zo: er waren 3 meisjes, het waren echt van die meisjes die veel gingen stappen en veel bezig waren met jongens. Maar ik was niet zo, ik was gewoon anders. Daar waren ze best jaloers op want ik kreeg heel veel aandacht van de jongens op school terwijl ik er niet om vroeg. En die "3 meisjes" daarentegen vroegen er juist om maar niemand nam ze serieus. Ze werden alleen maar uitgelachen en een beetje gebruikt.
Maar goed, ze maakten dus altijd van die nare opmerkingen. Ze keken mij heel boos aan, ik voelde me zo slecht op die school. Daarom werd ik heel onzeker. En de jongen waar ik dus een relatie mee had, zat in de klas van die 3 meiden. Ze gingen heel veel stoken en roddelen over mij. En ik was toen heel zwak en voelde mezelf heel slecht door alles wat ze deden, ik dacht dat ik raar was en gaf mezelf altijd de schuld van alles. Maar het lag helemaal niet aan mij, want ze waren gewoon jaloers. Maar omdat ik er zo erg mee zat kon ik me ook niet meer zo goed concentreren op school. Ik was alleen maar bezig met mijnzelf. Mijn ouders snapten niet wat er met mij aan de hand was, mijn vader was altijd heel streng qua school en mijn cijfers. Hij werd telkens boos op me, want mijn cijfers waren best slecht. Gelukkig had ik ze uiteindelijk wel weer opgehaald.
Maar goed er zijn dus een aantal dingen gebeurt waardoor ik me heel slecht voelde. Mijn middelbare schooltijd was niet een tijd waar ik met een smile in me face aan terugdenk. Maar daardoor en door wat er in de vakantie is gebeurt en nog een paar dingen voel ik me heel slecht. Ik ben sinds ik ben begonnen aan mijn nieuwe opleiding ook heel erg veranderd. Ik sta veel sterker in mijn schoenen, ik ben niet meer zo lief.
Maar toch voel ik me soms niet zo goed, ik denk er teveel aan wat anderen van mij vinden. En of ik raar ben, of ik wel goed genoeg ben. Ik moet gewoon mezelf zijn maar dat gaat heel moeilijk. Maar ik werk er heel erg aan, maar soms wordt ik zo moe vanmezelf...
(En ik ben 16 voor de mensen die het willen weten)
woensdag 29 maart 2017 19:33
Je onzeker voelen kan gewoon deel uitmaken van de pubertijd en dat verdwijnt wel weer. Ik snap ook niet zo goed waarom je je niet goed voelt over meiden die jaloers op je zijn, dat zou jou toch eigenlijk sterker moeten maken. Ik zeg altijd maar, jaloezie moet je verdienen, medelijden krijg je gratis, dus kop op meid, krijg een beetje kapsones en gedraag je daar naar, dan weten mensen vanzelf wel dat ze rekening met je moeten houden.
woensdag 29 maart 2017 19:36
Weet je wat het is? Mensen zullen altijd wel een mening over je hebben; of je nou mooi of lelijk bent, dik of slank, het gemaakt hebt of een loser bent etc. Wat belangrijk is dat je blij bent met jezelf, dat je je zelf recht aan kan kijken in de spiegel. Op school en ook zelfs wanneer je volwassen bent op het werk, zullen er altijd nare, negatieve mensen zijn die je onderuit proberen te halen om allerlei redenen.
Werk aan je zelf vertrouwen en doe wat JIJ leuk vindt en wat JIJ belangrijk vindt.
Werk aan je zelf vertrouwen en doe wat JIJ leuk vindt en wat JIJ belangrijk vindt.
woensdag 29 maart 2017 19:44
Ik heb het al tegen mijn ouders gezegd dat ik graag met iemand zou willen praten omdat ik me niet zo goed voel. Maar ze nemen het niet serieus, of ik weet niet wat het is. Mijn vaders zei laats oké, maar hij doet niks? Ik heb het al een paar keer gezegd...
Ik ga het nog een paar keer herinneren en anders ga ik het zelf regelen.
quote:MN-- schreef op 29 maart 2017 @ 19:39:
Ik ben het niet eens met Cateautje deze keer. Mijn onzekerheid verdween niet en heb op mijn 24e de stap gezet naar professionele hulp in vorm van psycholoog omdat ik tegen een burnout aanzat. Ik zou je aanraden eens lanfs de huisarts te gaan voor een verwijzing.
Ik ga het nog een paar keer herinneren en anders ga ik het zelf regelen.
quote:MN-- schreef op 29 maart 2017 @ 19:39:
Ik ben het niet eens met Cateautje deze keer. Mijn onzekerheid verdween niet en heb op mijn 24e de stap gezet naar professionele hulp in vorm van psycholoog omdat ik tegen een burnout aanzat. Ik zou je aanraden eens lanfs de huisarts te gaan voor een verwijzing.
woensdag 29 maart 2017 19:58
woensdag 29 maart 2017 20:14
Kun je niet eens met een vertrouwenspersoon op school praten? Of heb je een goede vriendin of tante waar je bij kunt ventileren? Ik vind het knap van je dat je stil staat bij wat je voelt. Dat is belangrijk! Maar je kunt ook ervoor kiezen om jezels eens in de spiegel toe te spreken. Zeg tegen jezelf dat je er mag zijn, dat je van jezelf houd. En dan die schouders recht en zeker jezelf niet teveel aantrekken van wat andere mensen van je vinden. Jij moet met jezelf leven meis, dus wees lief en goed voor jezelf. Think happy thoughts! Dat kan echt zoveel helpen! Als je echt met een andere professional wil praten kan dat zeker. Als je ouders je niet helpen nadat je serieus met ze gepraat hebt over hoe je je voelt dan regel je het zelf. Kop op!
woensdag 29 maart 2017 21:02
quote:Elianaaatje schreef op 29 maart 2017 @ 19:44:
Ik heb het al tegen mijn ouders gezegd dat ik graag met iemand zou willen praten omdat ik me niet zo goed voel. Maar ze nemen het niet serieus, of ik weet niet wat het is. Mijn vaders zei laats oké, maar hij doet niks? Ik heb het al een paar keer gezegd...
Ik ga het nog een paar keer herinneren en anders ga ik het zelf regelen.
[...]
Ik zou het zelf regelen. Wie weet helpt het al genoeg als je paar gesprekken met praktijkondersteuner bij huisarts hebt. Goed dat je er iets aan wil doen.
Ik heb het al tegen mijn ouders gezegd dat ik graag met iemand zou willen praten omdat ik me niet zo goed voel. Maar ze nemen het niet serieus, of ik weet niet wat het is. Mijn vaders zei laats oké, maar hij doet niks? Ik heb het al een paar keer gezegd...
Ik ga het nog een paar keer herinneren en anders ga ik het zelf regelen.
[...]
Ik zou het zelf regelen. Wie weet helpt het al genoeg als je paar gesprekken met praktijkondersteuner bij huisarts hebt. Goed dat je er iets aan wil doen.
