Reizen
alle pijlers
Vriend gaat naar VS verhuizen... Wat doe ik?
dinsdag 28 maart 2017 11:29
Hey hey!
Mijn vriend heeft een baan aangeboden gekregen in de VS. Het aanbod is zo goed, dat hij daar absoluut geen nee tegen kan zeggen. Helaas betekent dit dus dat hij moet verhuizen, en omdat we nog niet getrouwd zijn, kan ik dus niet zomaar mee. Toch zijn we een beetje aan het kijken naar eventuele opties. Ja ik weet het, trouwen is gewoon de beste optie, maar eigenlijk willen we daar nog even mee wachten, of in ieder geval andere opties eerst bekijken. We hebben beide al eerder in de VS gewoond en weten wat de struggles zijn met visa.
Opties die er nu liggen zijn dat ik verder ga studeren of een stage ga doen. Beide gaan me veel geld kosten, maar regelmatig op en neer vliegen om elkaar te blijven zien gaat ook veel geld kosten. Ik vroeg me af of er mensen hier ervaring hebben met studeren/werken/relatie in de VS en eventueel tips hebben over hoe zij dit aangepakt hebben.
Thanks!
Mijn vriend heeft een baan aangeboden gekregen in de VS. Het aanbod is zo goed, dat hij daar absoluut geen nee tegen kan zeggen. Helaas betekent dit dus dat hij moet verhuizen, en omdat we nog niet getrouwd zijn, kan ik dus niet zomaar mee. Toch zijn we een beetje aan het kijken naar eventuele opties. Ja ik weet het, trouwen is gewoon de beste optie, maar eigenlijk willen we daar nog even mee wachten, of in ieder geval andere opties eerst bekijken. We hebben beide al eerder in de VS gewoond en weten wat de struggles zijn met visa.
Opties die er nu liggen zijn dat ik verder ga studeren of een stage ga doen. Beide gaan me veel geld kosten, maar regelmatig op en neer vliegen om elkaar te blijven zien gaat ook veel geld kosten. Ik vroeg me af of er mensen hier ervaring hebben met studeren/werken/relatie in de VS en eventueel tips hebben over hoe zij dit aangepakt hebben.
Thanks!
woensdag 29 maart 2017 12:06
quote:Superhuisvrouw schreef op 29 maart 2017 @ 09:23
Als je er zo over denkt dan zit de liefde niet diep genoeg. Een leven kun je elders ook opbouwen natuurlijk. En familie heb je ook niet eeuwig .
Ja, dat is wel zo, maar daar moet je wel net zin in hebben. Het kost best veel energie om ergens anders weer iets op te bouwen, je bent heel erg op elkaar aangewezen en je moet maar net mazzel hebben qua locatie en cultuur of het iets voor je is.
Liefde betekent niet dat je bereid moet zijn om alles voor de ander te doen en je eigen wensen achter te stellen.
Als je er zo over denkt dan zit de liefde niet diep genoeg. Een leven kun je elders ook opbouwen natuurlijk. En familie heb je ook niet eeuwig .
Ja, dat is wel zo, maar daar moet je wel net zin in hebben. Het kost best veel energie om ergens anders weer iets op te bouwen, je bent heel erg op elkaar aangewezen en je moet maar net mazzel hebben qua locatie en cultuur of het iets voor je is.
Liefde betekent niet dat je bereid moet zijn om alles voor de ander te doen en je eigen wensen achter te stellen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 29 maart 2017 12:08
quote:AnAppleADay schreef op 28 maart 2017 @ 12:45:
[...]
Zelfs in dat geval kun je nu gewoon voor de wet trouwen en bijvoorbeeld op het 5jarig jubileum nog een uitgebreide ceremonie houden.
Ja precies.
.
quote:julius schreef op 28 maart 2017 @ 13:01:
[...]
Ik ben misschien ouderwets hoor, maar trouwen doe je toch niet zomaar, alsof je even een appeltje koopt bij de Appie Heijn?Maar achter iemand aan verhuizen naar een ander continent wel?
[...]
Zelfs in dat geval kun je nu gewoon voor de wet trouwen en bijvoorbeeld op het 5jarig jubileum nog een uitgebreide ceremonie houden.
Ja precies.
.
quote:julius schreef op 28 maart 2017 @ 13:01:
[...]
Ik ben misschien ouderwets hoor, maar trouwen doe je toch niet zomaar, alsof je even een appeltje koopt bij de Appie Heijn?Maar achter iemand aan verhuizen naar een ander continent wel?
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 29 maart 2017 12:15
De vraag is toch niet of TO wel of niet meegaat, dat hebben ze toch al samen besloten?
Er worden ook al wel veel aannames gedaan hoor.
TO als de liefde diep genoeg zit voor jou om met je partner mee naar een ander continent te verhuizen dan zou ik gewoon trouwen. Het scheelt een hoop gedoe gewoon. Belangrijker om over na te denken is: wat ga jij daar doen als hij aan het werk is? Maar daar gaat dit topic niet over.
Er worden ook al wel veel aannames gedaan hoor.
TO als de liefde diep genoeg zit voor jou om met je partner mee naar een ander continent te verhuizen dan zou ik gewoon trouwen. Het scheelt een hoop gedoe gewoon. Belangrijker om over na te denken is: wat ga jij daar doen als hij aan het werk is? Maar daar gaat dit topic niet over.
woensdag 29 maart 2017 12:24
quote:TinyBel schreef op 28 maart 2017 @ 17:47:
Ik zou hem veel plezier wensen en thuisblijven.
Geen zin in zover verhuizen en alles en iedereen achterlaten.
Mijn leven en familie is immers hier, niet aan de andere kant van de oceaan.
Of onze relatie stand houdt zien we dan achteraf wel, maar ik gok dat die na een paar maanden wel uitgedoofd is.
Voor mij zou het heel erg liggen aan WAAR in de VS. Ik zou niet à la Boer Zoekt Vrouw in een afgelegen gehucht terecht willen komen. Toch wel in een stad. Maar dan wel een leuke stad, waar goede kans is op een leuke en betaalbare woning, passend werk / studie voor jezelf, waar de mensen een beetje open minded zijn (wat er nogal eens aan schort in de VS), en waar gewoon leuke dingen te doen zijn in de weekenden.
En het hangt ook heel erg af van de fase van je eigen leven. Toen ik tussen de 20 en 30 was, had ik nog niet echt een vast 'thuis' gevonden, was ik qua werk en woonplaats en huis en vriendschappen veel losser, en heb ik ook diverse periodes in het buitenland gewoond en lang gereisd, nieuwe vrienden gemaakt.
Nu ben ik inmiddels wel erg gehecht aan Amsterdam (echt mijn thuis), mijn leuke baan, vrienden, unieke sportgroepjes die je echt niet zomaar ergens anders vindt, de fietsbaarheid van het hele land, alle dingen die in en om de stad te doen zijn, de luchthaven die me makkelijk naar allerlei 'rijke' bestemmingen brengt (rijk in geschiedenis, cultuur, eten... Europa om de hoek hebben, zou ik heel erg missen). Zelfs het Nederlandse weer kan ik wel waarderen, ik hou wel van die 4 seizoenen en moet er niet aan denken om in Minnesota of Texas te belanden met altijd kou of hitte (nog los van de bekrompenheid).
Je moet ook wel nadenken of je het ziet als tijdelijk of echt als emigreren. Twee verschillende neven van me zijn ooit op een scholarship naar de VS gegaan omdat ze goed konden sporten. Allebei zijn ze toch blijven plakken. Wil je dat echt? Je familie voor altijd op grote afstand? Afscheid nemen van Nederland?
Ik zou hem veel plezier wensen en thuisblijven.
Geen zin in zover verhuizen en alles en iedereen achterlaten.
Mijn leven en familie is immers hier, niet aan de andere kant van de oceaan.
Of onze relatie stand houdt zien we dan achteraf wel, maar ik gok dat die na een paar maanden wel uitgedoofd is.
Voor mij zou het heel erg liggen aan WAAR in de VS. Ik zou niet à la Boer Zoekt Vrouw in een afgelegen gehucht terecht willen komen. Toch wel in een stad. Maar dan wel een leuke stad, waar goede kans is op een leuke en betaalbare woning, passend werk / studie voor jezelf, waar de mensen een beetje open minded zijn (wat er nogal eens aan schort in de VS), en waar gewoon leuke dingen te doen zijn in de weekenden.
En het hangt ook heel erg af van de fase van je eigen leven. Toen ik tussen de 20 en 30 was, had ik nog niet echt een vast 'thuis' gevonden, was ik qua werk en woonplaats en huis en vriendschappen veel losser, en heb ik ook diverse periodes in het buitenland gewoond en lang gereisd, nieuwe vrienden gemaakt.
Nu ben ik inmiddels wel erg gehecht aan Amsterdam (echt mijn thuis), mijn leuke baan, vrienden, unieke sportgroepjes die je echt niet zomaar ergens anders vindt, de fietsbaarheid van het hele land, alle dingen die in en om de stad te doen zijn, de luchthaven die me makkelijk naar allerlei 'rijke' bestemmingen brengt (rijk in geschiedenis, cultuur, eten... Europa om de hoek hebben, zou ik heel erg missen). Zelfs het Nederlandse weer kan ik wel waarderen, ik hou wel van die 4 seizoenen en moet er niet aan denken om in Minnesota of Texas te belanden met altijd kou of hitte (nog los van de bekrompenheid).
Je moet ook wel nadenken of je het ziet als tijdelijk of echt als emigreren. Twee verschillende neven van me zijn ooit op een scholarship naar de VS gegaan omdat ze goed konden sporten. Allebei zijn ze toch blijven plakken. Wil je dat echt? Je familie voor altijd op grote afstand? Afscheid nemen van Nederland?
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 29 maart 2017 15:07
quote:Kinase3000 schreef op 29 maart 2017 @ 01:07:
Ik ben bekend met de situatie en reken erop dat de kans groot is dat je relatie het niet overleeft als je in NL blijft. Je zult elkaar weinig zien en het tijdsverschil maakt communicatie echt lastig na verloop van tijd.
Ik heb het verhaal gehoord van mensen in jouw situatie die in Las Vegas getrouwd zijn, het niet hebben laten overzetten naar NL, om een spouse visum te krijgen. Bijna niemand in NL weet dat ze getrouwd zijn.Maar dat zijn ze dus wél. Ook voor de Nederlandse wet. Je 'zet het niet over' naar Nederland, je registreert het alleen maar in Nederland. Mocht het ooit fout lopen zal je toch echt moeten scheiden, en dan moet je ervoor terug naar de US of Aai als je je huwelijk hier niet geregistreerd hebt. Want ook huwelijken in Vegas zijn geen fophuwelijken. En haal het vooral niet in je hoofd om als je dat allemaal niet gedaan hebt, je hier met iemand anders kunt trouwen. Dan pleeg je namelijk bigamie, en dat is strafbaar.
Ik ben bekend met de situatie en reken erop dat de kans groot is dat je relatie het niet overleeft als je in NL blijft. Je zult elkaar weinig zien en het tijdsverschil maakt communicatie echt lastig na verloop van tijd.
Ik heb het verhaal gehoord van mensen in jouw situatie die in Las Vegas getrouwd zijn, het niet hebben laten overzetten naar NL, om een spouse visum te krijgen. Bijna niemand in NL weet dat ze getrouwd zijn.Maar dat zijn ze dus wél. Ook voor de Nederlandse wet. Je 'zet het niet over' naar Nederland, je registreert het alleen maar in Nederland. Mocht het ooit fout lopen zal je toch echt moeten scheiden, en dan moet je ervoor terug naar de US of Aai als je je huwelijk hier niet geregistreerd hebt. Want ook huwelijken in Vegas zijn geen fophuwelijken. En haal het vooral niet in je hoofd om als je dat allemaal niet gedaan hebt, je hier met iemand anders kunt trouwen. Dan pleeg je namelijk bigamie, en dat is strafbaar.
woensdag 29 maart 2017 18:24
quote:mienbillekesjeuken schreef op 29 maart 2017 @ 15:07:
[...]
Maar dat zijn ze dus wél. Ook voor de Nederlandse wet. Je 'zet het niet over' naar Nederland, je registreert het alleen maar in Nederland. Mocht het ooit fout lopen zal je toch echt moeten scheiden, en dan moet je ervoor terug naar de US of Aai als je je huwelijk hier niet geregistreerd hebt. Want ook huwelijken in Vegas zijn geen fophuwelijken. En haal het vooral niet in je hoofd om als je dat allemaal niet gedaan hebt, je hier met iemand anders kunt trouwen. Dan pleeg je namelijk bigamie, en dat is strafbaar.Klopt. Ze pakten het zo aan omdat ze niks met trouwen hadden, zo konden ze doen alsof ze niet getrouwd waren. Het haalde de druk er voor hen vanaf.
[...]
Maar dat zijn ze dus wél. Ook voor de Nederlandse wet. Je 'zet het niet over' naar Nederland, je registreert het alleen maar in Nederland. Mocht het ooit fout lopen zal je toch echt moeten scheiden, en dan moet je ervoor terug naar de US of Aai als je je huwelijk hier niet geregistreerd hebt. Want ook huwelijken in Vegas zijn geen fophuwelijken. En haal het vooral niet in je hoofd om als je dat allemaal niet gedaan hebt, je hier met iemand anders kunt trouwen. Dan pleeg je namelijk bigamie, en dat is strafbaar.Klopt. Ze pakten het zo aan omdat ze niks met trouwen hadden, zo konden ze doen alsof ze niet getrouwd waren. Het haalde de druk er voor hen vanaf.
woensdag 29 maart 2017 18:32
quote:patsy--stone schreef op 29 maart 2017 @ 12:24:
[...]
Voor mij zou het heel erg liggen aan WAAR in de VS. Ik zou niet à la Boer Zoekt Vrouw in een afgelegen gehucht terecht willen komen. Toch wel in een stad. Maar dan wel een leuke stad, waar goede kans is op een leuke en betaalbare woning, passend werk / studie voor jezelf, waar de mensen een beetje open minded zijn (wat er nogal eens aan schort in de VS), en waar gewoon leuke dingen te doen zijn in de weekenden.
En het hangt ook heel erg af van de fase van je eigen leven. Toen ik tussen de 20 en 30 was, had ik nog niet echt een vast 'thuis' gevonden, was ik qua werk en woonplaats en huis en vriendschappen veel losser, en heb ik ook diverse periodes in het buitenland gewoond en lang gereisd, nieuwe vrienden gemaakt.
Nu ben ik inmiddels wel erg gehecht aan Amsterdam (echt mijn thuis), mijn leuke baan, vrienden, unieke sportgroepjes die je echt niet zomaar ergens anders vindt, de fietsbaarheid van het hele land, alle dingen die in en om de stad te doen zijn, de luchthaven die me makkelijk naar allerlei 'rijke' bestemmingen brengt (rijk in geschiedenis, cultuur, eten... Europa om de hoek hebben, zou ik heel erg missen). Zelfs het Nederlandse weer kan ik wel waarderen, ik hou wel van die 4 seizoenen en moet er niet aan denken om in Minnesota of Texas te belanden met altijd kou of hitte (nog los van de bekrompenheid).
Je moet ook wel nadenken of je het ziet als tijdelijk of echt als emigreren. Twee verschillende neven van me zijn ooit op een scholarship naar de VS gegaan omdat ze goed konden sporten. Allebei zijn ze toch blijven plakken. Wil je dat echt? Je familie voor altijd op grote afstand? Afscheid nemen van Nederland?
Mooie post, kan mij echt helemaal vinden in alles wat Patsy Stone zegt.
Dat tijdelijk kan inderdaad zo omslaan naar langer. Was hier ook het geval, zou voor 1 jaar gaan. Maar ik wilde toch wat meer 'oogsten' van mijn werk dus nog een jaartje erbij. Toen kwam er een grote kans op m'n pad dat ik dacht ach nog een paar jaartjes.
En eerlijk gezegd, ongemerkt wordt de afstand naar NL steeds groter. Had ik niet verwacht. En onderschat de cultuurverschillen niet. Amerika is, zelfs in de meeste 'blauwe' kuststaten, conservatiever dan NL.
[...]
Voor mij zou het heel erg liggen aan WAAR in de VS. Ik zou niet à la Boer Zoekt Vrouw in een afgelegen gehucht terecht willen komen. Toch wel in een stad. Maar dan wel een leuke stad, waar goede kans is op een leuke en betaalbare woning, passend werk / studie voor jezelf, waar de mensen een beetje open minded zijn (wat er nogal eens aan schort in de VS), en waar gewoon leuke dingen te doen zijn in de weekenden.
En het hangt ook heel erg af van de fase van je eigen leven. Toen ik tussen de 20 en 30 was, had ik nog niet echt een vast 'thuis' gevonden, was ik qua werk en woonplaats en huis en vriendschappen veel losser, en heb ik ook diverse periodes in het buitenland gewoond en lang gereisd, nieuwe vrienden gemaakt.
Nu ben ik inmiddels wel erg gehecht aan Amsterdam (echt mijn thuis), mijn leuke baan, vrienden, unieke sportgroepjes die je echt niet zomaar ergens anders vindt, de fietsbaarheid van het hele land, alle dingen die in en om de stad te doen zijn, de luchthaven die me makkelijk naar allerlei 'rijke' bestemmingen brengt (rijk in geschiedenis, cultuur, eten... Europa om de hoek hebben, zou ik heel erg missen). Zelfs het Nederlandse weer kan ik wel waarderen, ik hou wel van die 4 seizoenen en moet er niet aan denken om in Minnesota of Texas te belanden met altijd kou of hitte (nog los van de bekrompenheid).
Je moet ook wel nadenken of je het ziet als tijdelijk of echt als emigreren. Twee verschillende neven van me zijn ooit op een scholarship naar de VS gegaan omdat ze goed konden sporten. Allebei zijn ze toch blijven plakken. Wil je dat echt? Je familie voor altijd op grote afstand? Afscheid nemen van Nederland?
Mooie post, kan mij echt helemaal vinden in alles wat Patsy Stone zegt.
Dat tijdelijk kan inderdaad zo omslaan naar langer. Was hier ook het geval, zou voor 1 jaar gaan. Maar ik wilde toch wat meer 'oogsten' van mijn werk dus nog een jaartje erbij. Toen kwam er een grote kans op m'n pad dat ik dacht ach nog een paar jaartjes.
En eerlijk gezegd, ongemerkt wordt de afstand naar NL steeds groter. Had ik niet verwacht. En onderschat de cultuurverschillen niet. Amerika is, zelfs in de meeste 'blauwe' kuststaten, conservatiever dan NL.
woensdag 29 maart 2017 18:46
quote:Superhuisvrouw schreef op 29 maart 2017 @ 09:23:
Als je er zo over denkt dan zit de loefde niet diep genoeg. Een leven kun je elders ook opbouwen natuurlijk. En familie heb je ook niet eeuwig .
Ik ben intussen getrouwd.
Maar zelfs als mijn partner morgen afkomt met "ik vertrek naar X" ga ik niet mee.
Ik heb hier mijn leven, mijn familie, mijn vrienden.
En ik heb geen zin om in Sinterklaas-mag-weten-waar de huisvrouw te gaan spelen.
En mij verschrikkelijk eenzaam te voelen aangezien mijn man dan overdag aan 't werk is en ik hele dagen alleen thuis zit.
Totaal geen ambitie in die richting. En mijn man weet dat ook.
Als hij - ondanks dat ie mijn standpunt al jaren kent - dan toch zonodig naar Verrewegistan wil verhuizen ... wens ik hem veel plezier.
En zien we na een half jaar of een jaar wel waar het schip strandt qua onze relatie.
En of ie uberhaupt nog zin heeft om ooit terug te keren.
Want ook ik ken mensen die "effe voor een jaar of 2 jaar" weggingen.
En die er nu 20 jaar later nog wonen.
Maar die wel zowat alle contact met het "thuisfront" van toen (familie, vrienden) kwijt zijn.
Liefde is dus ook - al dan niet gedeeltelijk - "loslaten" als je duidelijk niet dezelfde ambities hebt.
Als je er zo over denkt dan zit de loefde niet diep genoeg. Een leven kun je elders ook opbouwen natuurlijk. En familie heb je ook niet eeuwig .
Ik ben intussen getrouwd.
Maar zelfs als mijn partner morgen afkomt met "ik vertrek naar X" ga ik niet mee.
Ik heb hier mijn leven, mijn familie, mijn vrienden.
En ik heb geen zin om in Sinterklaas-mag-weten-waar de huisvrouw te gaan spelen.
En mij verschrikkelijk eenzaam te voelen aangezien mijn man dan overdag aan 't werk is en ik hele dagen alleen thuis zit.
Totaal geen ambitie in die richting. En mijn man weet dat ook.
Als hij - ondanks dat ie mijn standpunt al jaren kent - dan toch zonodig naar Verrewegistan wil verhuizen ... wens ik hem veel plezier.
En zien we na een half jaar of een jaar wel waar het schip strandt qua onze relatie.
En of ie uberhaupt nog zin heeft om ooit terug te keren.
Want ook ik ken mensen die "effe voor een jaar of 2 jaar" weggingen.
En die er nu 20 jaar later nog wonen.
Maar die wel zowat alle contact met het "thuisfront" van toen (familie, vrienden) kwijt zijn.
Liefde is dus ook - al dan niet gedeeltelijk - "loslaten" als je duidelijk niet dezelfde ambities hebt.
woensdag 29 maart 2017 21:26
Even ter overweging in het wel/niet trouwen verhaal. Als je daar ongetrouwd samen zit, wat heb je dan over elkaar te zeggen in het geval van ernstig gewond in het ziekenhuis liggen of erger nog, overlijden? Dat zou ik zelf goed uitgezocht willen hebben. Hoe het zit met financiën en beslissen over bijvoorbeeld medische handelingen als de ander daar niet toe in staat is.
woensdag 29 maart 2017 23:28
Qua volwaardig visa moet je gewoon trouwen. Hebben mijn vrouw en ik ook gedaan.
Iedere andere oplossing is heel onhandig, want visa moet verlengd - moet je het land uit om te verlengen bijvoorbeeld). Daarnaast met de huidige baas van het land weet je nooit hoe lastig via worden voor mensen die eigenlijk permanent woonachtig zijn, maar dat proberen te omzeilen met tijdelijke visa.
Dus als je meewil -> trouwen.
Iedere andere oplossing is heel onhandig, want visa moet verlengd - moet je het land uit om te verlengen bijvoorbeeld). Daarnaast met de huidige baas van het land weet je nooit hoe lastig via worden voor mensen die eigenlijk permanent woonachtig zijn, maar dat proberen te omzeilen met tijdelijke visa.
Dus als je meewil -> trouwen.
donderdag 30 maart 2017 03:32
quote:TinyBel schreef op 29 maart 2017 @ 18:46:
[...]
Ik ben intussen getrouwd.
Maar zelfs als mijn partner morgen afkomt met "ik vertrek naar X" ga ik niet mee.
Ik heb hier mijn leven, mijn familie, mijn vrienden.
En ik heb geen zin om in Sinterklaas-mag-weten-waar de huisvrouw te gaan spelen.
En mij verschrikkelijk eenzaam te voelen aangezien mijn man dan overdag aan 't werk is en ik hele dagen alleen thuis zit.
Totaal geen ambitie in die richting. En mijn man weet dat ook.
Als hij - ondanks dat ie mijn standpunt al jaren kent - dan toch zonodig naar Verrewegistan wil verhuizen ... wens ik hem veel plezier.
En zien we na een half jaar of een jaar wel waar het schip strandt qua onze relatie.
En of ie uberhaupt nog zin heeft om ooit terug te keren.
Want ook ik ken mensen die "effe voor een jaar of 2 jaar" weggingen.
En die er nu 20 jaar later nog wonen.
Maar die wel zowat alle contact met het "thuisfront" van toen (familie, vrienden) kwijt zijn.
Liefde is dus ook - al dan niet gedeeltelijk - "loslaten" als je duidelijk niet dezelfde ambities hebt.
Huisvrouw zijn is ook een keuze.
Ik ben dus wel meegegaan met mijn man en had binnen no time een meer dan leuke en goed betalende baan. Iets met ambitie, doorzetten en wellicht ook een portie geluk.
[...]
Ik ben intussen getrouwd.
Maar zelfs als mijn partner morgen afkomt met "ik vertrek naar X" ga ik niet mee.
Ik heb hier mijn leven, mijn familie, mijn vrienden.
En ik heb geen zin om in Sinterklaas-mag-weten-waar de huisvrouw te gaan spelen.
En mij verschrikkelijk eenzaam te voelen aangezien mijn man dan overdag aan 't werk is en ik hele dagen alleen thuis zit.
Totaal geen ambitie in die richting. En mijn man weet dat ook.
Als hij - ondanks dat ie mijn standpunt al jaren kent - dan toch zonodig naar Verrewegistan wil verhuizen ... wens ik hem veel plezier.
En zien we na een half jaar of een jaar wel waar het schip strandt qua onze relatie.
En of ie uberhaupt nog zin heeft om ooit terug te keren.
Want ook ik ken mensen die "effe voor een jaar of 2 jaar" weggingen.
En die er nu 20 jaar later nog wonen.
Maar die wel zowat alle contact met het "thuisfront" van toen (familie, vrienden) kwijt zijn.
Liefde is dus ook - al dan niet gedeeltelijk - "loslaten" als je duidelijk niet dezelfde ambities hebt.
Huisvrouw zijn is ook een keuze.
Ik ben dus wel meegegaan met mijn man en had binnen no time een meer dan leuke en goed betalende baan. Iets met ambitie, doorzetten en wellicht ook een portie geluk.
donderdag 30 maart 2017 10:12
quote:prinses30 schreef op 30 maart 2017 @ 03:32:
[...]
Huisvrouw zijn is ook een keuze.
Ik ben dus wel meegegaan met mijn man en had binnen no time een meer dan leuke en goed betalende baan. Iets met ambitie, doorzetten en wellicht ook een portie geluk.ik herinner me nog van mijn zwager en zijn vrouw ( hij werd door zijn werk tijdelijk in VS geplaatst) dat zij niet mocht werken daar, ook al waren ze getrouwd. Weet niet hoe dat nu zit?
[...]
Huisvrouw zijn is ook een keuze.
Ik ben dus wel meegegaan met mijn man en had binnen no time een meer dan leuke en goed betalende baan. Iets met ambitie, doorzetten en wellicht ook een portie geluk.ik herinner me nog van mijn zwager en zijn vrouw ( hij werd door zijn werk tijdelijk in VS geplaatst) dat zij niet mocht werken daar, ook al waren ze getrouwd. Weet niet hoe dat nu zit?
donderdag 30 maart 2017 12:54
quote:guppekop schreef op 30 maart 2017 @ 10:12:
[...]
ik herinner me nog van mijn zwager en zijn vrouw ( hij werd door zijn werk tijdelijk in VS geplaatst) dat zij niet mocht werken daar, ook al waren ze getrouwd. Weet niet hoe dat nu zit?hoezo mocht zij niet werken als ik vragen mag?
[...]
ik herinner me nog van mijn zwager en zijn vrouw ( hij werd door zijn werk tijdelijk in VS geplaatst) dat zij niet mocht werken daar, ook al waren ze getrouwd. Weet niet hoe dat nu zit?hoezo mocht zij niet werken als ik vragen mag?
Relax we're all crazy, it's not a competition
donderdag 30 maart 2017 14:20
quote:Rouge__ schreef op 30 maart 2017 @ 12:54:
[...]
hoezo mocht zij niet werken als ik vragen mag?Dit wordt een beetje technisch, maar als de 'hoofd' visum-houder op een H-1B visum zit (wat vaak voorkomt), dan krijgt de echtgeno(o)t(e) een H-4 visum, en daarop mag je zo ongeveer niks (behalve een opleiding volgen). Met een L-1 visum zit het weer anders. Daarnaast zijn er nog andere soorten visa, elk met eigen regels. Welk visum je kunt krijgen hangt af van je situatie, en van wat je werkgever bereid is te doen. Als je nog nadere details zoekt: Google weet alles
[...]
hoezo mocht zij niet werken als ik vragen mag?Dit wordt een beetje technisch, maar als de 'hoofd' visum-houder op een H-1B visum zit (wat vaak voorkomt), dan krijgt de echtgeno(o)t(e) een H-4 visum, en daarop mag je zo ongeveer niks (behalve een opleiding volgen). Met een L-1 visum zit het weer anders. Daarnaast zijn er nog andere soorten visa, elk met eigen regels. Welk visum je kunt krijgen hangt af van je situatie, en van wat je werkgever bereid is te doen. Als je nog nadere details zoekt: Google weet alles
donderdag 30 maart 2017 14:38
donderdag 30 maart 2017 14:44
quote:Carooo1985 schreef op 30 maart 2017 @ 14:20:
[...]
Dit wordt een beetje technisch, maar als de 'hoofd' visum-houder op een H-1B visum zit (wat vaak voorkomt), dan krijgt de echtgeno(o)t(e) een H-4 visum, en daarop mag je zo ongeveer niks (behalve een opleiding volgen). Met een L-1 visum zit het weer anders. Daarnaast zijn er nog andere soorten visa, elk met eigen regels. Welk visum je kunt krijgen hangt af van je situatie, en van wat je werkgever bereid is te doen. Als je nog nadere details zoekt: Google weet alles dit inderdaad, hij werd voor 3 jaar 'uitgezonden' zeg maar, was van te voren duidelijk dat het tijdelijk zou zijn.
[...]
Dit wordt een beetje technisch, maar als de 'hoofd' visum-houder op een H-1B visum zit (wat vaak voorkomt), dan krijgt de echtgeno(o)t(e) een H-4 visum, en daarop mag je zo ongeveer niks (behalve een opleiding volgen). Met een L-1 visum zit het weer anders. Daarnaast zijn er nog andere soorten visa, elk met eigen regels. Welk visum je kunt krijgen hangt af van je situatie, en van wat je werkgever bereid is te doen. Als je nog nadere details zoekt: Google weet alles dit inderdaad, hij werd voor 3 jaar 'uitgezonden' zeg maar, was van te voren duidelijk dat het tijdelijk zou zijn.
