Psyche
alle pijlers
Je ongelukkig voelen en niet snappen waarom
vrijdag 10 februari 2012 18:37
Ik voel me dood ongelukkig en begrijp niet waarom. Ik weet alleen dat ik me echt rot voel. Het komt met ups en down van een week tot enkele weken. Ik voel me dan vooral erg alleen, weet niet wat het leven nog voorstelt en zou net er net zo goed niet meer willen zijn. Als ik nuchter nadenk snap ik niet waarom ik zo zeur. Ik heb het qua baan en financiën goed op de rit. Heb lieve ouders, vriendinnen en sinds 2 jaar een lieve vriend. Ik woon alleen en ben ook veel alleen.
Misschien komt het omdat ik het gevoel heb dat mijn leven stil staat en ik niks meer mee maak. Ik voel me rot en dan maak ik veel verwijten naar mijn vriend. Ik vraag me alleen af of het aan hem ligt.. ik denk dat het meer ligt aan de ontevredenheid in mezelf. Ben alleen bang dat ik de relatie op de klippen ga laten lopen. Vanuit mijn kant dan.. hij zou het niet uit maken.
Ik ben dit jaar bij een psycholoog geweest wegens een angststoornis. Dit heeft niet geholpen, klikte niet met die man. Mijn dokter heeft me een recept gegeven voor antidepressiva (voor de angststoornis) maar dit heb ik nooit opgehaald. Ik wil er niet aan beginnen ivm het niet meer zonder kunnen. Ook vind ik het niets voor mij omdat ik in mijn ogen geen echt probleem heb, er is in principe niets aan de hand.. Ik maak mezelf alleen gek. Mijn vriend had liever ook niet dat zijn vriendin dat zou nemen.
Ik voel me vaak anders, raar en eenzaam. Ik zit vaak gewoon erg met mezelf in de knoop.
Iemand die mijn verhaal herkent?
Misschien komt het omdat ik het gevoel heb dat mijn leven stil staat en ik niks meer mee maak. Ik voel me rot en dan maak ik veel verwijten naar mijn vriend. Ik vraag me alleen af of het aan hem ligt.. ik denk dat het meer ligt aan de ontevredenheid in mezelf. Ben alleen bang dat ik de relatie op de klippen ga laten lopen. Vanuit mijn kant dan.. hij zou het niet uit maken.
Ik ben dit jaar bij een psycholoog geweest wegens een angststoornis. Dit heeft niet geholpen, klikte niet met die man. Mijn dokter heeft me een recept gegeven voor antidepressiva (voor de angststoornis) maar dit heb ik nooit opgehaald. Ik wil er niet aan beginnen ivm het niet meer zonder kunnen. Ook vind ik het niets voor mij omdat ik in mijn ogen geen echt probleem heb, er is in principe niets aan de hand.. Ik maak mezelf alleen gek. Mijn vriend had liever ook niet dat zijn vriendin dat zou nemen.
Ik voel me vaak anders, raar en eenzaam. Ik zit vaak gewoon erg met mezelf in de knoop.
Iemand die mijn verhaal herkent?
woensdag 15 februari 2012 10:27
quote:tempted2touch schreef op 10 februari 2012 @ 18:59:
Omdat ik me meestal even later weer beter voel en denk: zie je wel? Het gaat gewoon goed, ik heb niks nodig.
Dit is wel een belangrijke zin. Alleen je conclusie...
Ik zou eerder denken (de volgende keer tijdens een paniekaanval):
Ik weet dat ik me nu rot voel, maar ik weet ook dat ik me straks weer beter ga voelen. Maar nu voel ik mij even zo. En dat is ok. Maar straks gaat het weer beter.
Omdat ik me meestal even later weer beter voel en denk: zie je wel? Het gaat gewoon goed, ik heb niks nodig.
Dit is wel een belangrijke zin. Alleen je conclusie...
Ik zou eerder denken (de volgende keer tijdens een paniekaanval):
Ik weet dat ik me nu rot voel, maar ik weet ook dat ik me straks weer beter ga voelen. Maar nu voel ik mij even zo. En dat is ok. Maar straks gaat het weer beter.
woensdag 4 juni 2014 23:44
donderdag 5 juni 2014 03:29
Ik heb dit heel vaak, dat ik me verdrietig of ongelukkig voel en niet weet waarom. Wat ik dan meestal doe is alles van me afschrijven: ik begin gewoon en schrijf dan al mijn gedachten op. Op het moment dat ik begin te janken weet ik wat mij ongelukkig maakte (datgene wat ik op dat moment schreef), en daarna is het ook gewoon weer klaar. Meestal is het omdat ik onzeker ben over mijn relatie (want tja, iemand die constant met je praat over dat hij niet kan wachten om met je te kunnen samenwonen en met wie je nog nooit ruzie hebt gehad wil het natuurlijk echt uitmaken) of over mijn toekomst. Gewoon onzekerheid is het meestal. Je kan een psycholoog inschakelen natuurlijk, maar dit is hoe ik ermee omga en dat werkt prima voor mij.
donderdag 5 juni 2014 08:22
Volgens mij is het iets heel landelijks.
(komt een vaag stukje verhaal)
Na een oorlog moet het land weer opbouwen, of naar een tijd van armoede. Iedereen heeft een duidelijk doel, hard werken, schouders er onder. Maar als alles ineens af is, dan is het doel weg, je hebt bereikt wat je wil bereiken. Geen uitdaging, geen obstakels.
Decadentie en corruptie druipt er langzaam in. Zelfdestructiviteit tot gevolg.
Ik zie het wel om me heen, collega's die gewoon geld verdienen en 1 of 2x per jaar op reis gaan. Thuis gewoon tuinieren en boodschappen en wat tv kijken. Iets dat ze over 20 jaar nog precies hetzelfde doen. Dan denk ik ook, kan je niet gewoon je leven fast forwarden want zoveel bijzonders gaat er toch echt niet gebeuren als je zo door gaat.
Zelf heb ik totaal geen last van wat jij hebt, nouja ik heb het wel verre van naar m'n zin. Maar ik heb dan ook nog niet de baan die ik wil, de vrienden die ik wil, ben nog single en heb veel doelen en dromen waarvan de helft misschien wel onbereikbaar is. Maar ik streef toch nog wel om ze allemaal te bereiken.
Ookal had ik een vriendin en een kind, een redelijke baan en een leuk huisje. Dan nog denk ik genoeg doelen voor me te hebben om me energie te geven en om in te steken.
Om het vage verhaal af te maken, volgens mij heb je avontuur nodig. Maar doe het a.u.b. niet ten koste van je vriend.
(komt een vaag stukje verhaal)
Na een oorlog moet het land weer opbouwen, of naar een tijd van armoede. Iedereen heeft een duidelijk doel, hard werken, schouders er onder. Maar als alles ineens af is, dan is het doel weg, je hebt bereikt wat je wil bereiken. Geen uitdaging, geen obstakels.
Decadentie en corruptie druipt er langzaam in. Zelfdestructiviteit tot gevolg.
Ik zie het wel om me heen, collega's die gewoon geld verdienen en 1 of 2x per jaar op reis gaan. Thuis gewoon tuinieren en boodschappen en wat tv kijken. Iets dat ze over 20 jaar nog precies hetzelfde doen. Dan denk ik ook, kan je niet gewoon je leven fast forwarden want zoveel bijzonders gaat er toch echt niet gebeuren als je zo door gaat.
Zelf heb ik totaal geen last van wat jij hebt, nouja ik heb het wel verre van naar m'n zin. Maar ik heb dan ook nog niet de baan die ik wil, de vrienden die ik wil, ben nog single en heb veel doelen en dromen waarvan de helft misschien wel onbereikbaar is. Maar ik streef toch nog wel om ze allemaal te bereiken.
Ookal had ik een vriendin en een kind, een redelijke baan en een leuk huisje. Dan nog denk ik genoeg doelen voor me te hebben om me energie te geven en om in te steken.
Om het vage verhaal af te maken, volgens mij heb je avontuur nodig. Maar doe het a.u.b. niet ten koste van je vriend.
Wie niet luisteren wil, moet maar lezen.
donderdag 24 juli 2014 09:29
Hai temptet2touch,
Ik herken jou verhaal ook! Ik heb mij daarom geregistreerd voor dit forum.
Ik noem het bij mezelf een sluimerend ontevreden gevoel.
Ik reageer het ook af op mijn vriend. Hij doet zijn
Best maar begrijpt het niet altijd.
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb gezegd dat ik geen medicijnen wil. Ik ben doorverwezen en Ik praat nu met een psycholoog. Ik heb gelukkig wel Een klik met haar en dat is heel fijn! Ik heb o.a met haar geconstateerd dat ik best perfectionistisch en gevoelig ben. We zijn ook aan het onderzoeken of ik misschien hoogsensitief (wat gevoeliger dan de meeste mensen) ben.
Ik voel me altijd beter na een sessie met haar. In ieder geval meer begrepen . Ik kan je aanraden om met een professioneel iemand te praten.
Daarnaast heb ik ook de ervaring dat anticonceptie mijn stemming kan beïnvloeden.
Wat voor mij ook helpt is:
- regelmatig sporten. Echt even minimaal 20 minuten hardlopen
Of elke dag 20 naar werk fietsen
- niet teveel alcohol, goede nachtrust
Een collega van mij zit nu ook bij een haptonoom en zij is positief.
Sommige mensen voelen meer dan anderen en weten
Niet goed hoe je daarmee om moet gaan.
Ik heb dat ook en voel me dan al snel een zeikerd.
Ook tov. Mijn lieve vriend.
Nou goed dit zijn even mijn ervaringen.
Mochten er nog andere tips zijn. Ik hoor ze graag!
Groetjes Meggy
Ik herken jou verhaal ook! Ik heb mij daarom geregistreerd voor dit forum.
Ik noem het bij mezelf een sluimerend ontevreden gevoel.
Ik reageer het ook af op mijn vriend. Hij doet zijn
Best maar begrijpt het niet altijd.
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb gezegd dat ik geen medicijnen wil. Ik ben doorverwezen en Ik praat nu met een psycholoog. Ik heb gelukkig wel Een klik met haar en dat is heel fijn! Ik heb o.a met haar geconstateerd dat ik best perfectionistisch en gevoelig ben. We zijn ook aan het onderzoeken of ik misschien hoogsensitief (wat gevoeliger dan de meeste mensen) ben.
Ik voel me altijd beter na een sessie met haar. In ieder geval meer begrepen . Ik kan je aanraden om met een professioneel iemand te praten.
Daarnaast heb ik ook de ervaring dat anticonceptie mijn stemming kan beïnvloeden.
Wat voor mij ook helpt is:
- regelmatig sporten. Echt even minimaal 20 minuten hardlopen
Of elke dag 20 naar werk fietsen
- niet teveel alcohol, goede nachtrust
Een collega van mij zit nu ook bij een haptonoom en zij is positief.
Sommige mensen voelen meer dan anderen en weten
Niet goed hoe je daarmee om moet gaan.
Ik heb dat ook en voel me dan al snel een zeikerd.
Ook tov. Mijn lieve vriend.
Nou goed dit zijn even mijn ervaringen.
Mochten er nog andere tips zijn. Ik hoor ze graag!
Groetjes Meggy
dinsdag 7 april 2015 01:30
Yooo temped touch!
Ik hoop dat het al wat beter met je gaat man. Ik heb/had precies hetzelfde probleem. Ik herken mezelf in best wel wat dingen wat je zegt, ik heb de oplossing gevonden om gelukkig te zijn en dat zelfs zonder reden![😍]()
.
Oplossing = neem alles niet te sirieus.
In deze maatschappij is iedereen sirieus geworden, dit heeft als gevolg als je iets fouts doet je meteen denkt shit... Waarom deed ik dat nou! En dan voel je je stom. Als je alles nou eens minder sirieus neemt voel je je veel gelukkiger![👍]()
! (Werkt in ieder geval super bij mij)
Ik heb jaren van mijn leven verspild met ongelukkig zijn en proberen mezelf te perfectioneren, maar sinds kort kwam ik tot de conclusie dat dat leven gewoon dikke stront is!
Laat alles los en bekijk alles van een grappige kant! Hier heb je geen medicijnen en troep voor nodig![👍]()
Succes![👊]()
Ik hoop dat het al wat beter met je gaat man. Ik heb/had precies hetzelfde probleem. Ik herken mezelf in best wel wat dingen wat je zegt, ik heb de oplossing gevonden om gelukkig te zijn en dat zelfs zonder reden
.Oplossing = neem alles niet te sirieus.
In deze maatschappij is iedereen sirieus geworden, dit heeft als gevolg als je iets fouts doet je meteen denkt shit... Waarom deed ik dat nou! En dan voel je je stom. Als je alles nou eens minder sirieus neemt voel je je veel gelukkiger
! (Werkt in ieder geval super bij mij)Ik heb jaren van mijn leven verspild met ongelukkig zijn en proberen mezelf te perfectioneren, maar sinds kort kwam ik tot de conclusie dat dat leven gewoon dikke stront is!
Laat alles los en bekijk alles van een grappige kant! Hier heb je geen medicijnen en troep voor nodig
Succes
zaterdag 22 augustus 2015 09:29
maandag 27 februari 2017 19:55
hallo, ( ik ben een man, 28 jaar)
Terwijl ik jullie reacties lees, voel ik me enerzijds opgelucht dat ik niet de enige ben met dit probleem. Sinds kort ga ik wel bij een psychologe, dit helpt me wel min of meer. Anderzijds merk ik dat ik gemakkelijk terug in een zwart gat terecht kom. Ik ben het beu, om ongelukkig te zijn, nochtans ik heb prachtige ouders, leuke vrienden, ( wel geen vriendin jammer genoeg). Ik voel me vaak heel eenzaam en dan steek ik 's avonds maar een jointje op, om even mijn gedachten te verzetten. (drinken doe ik niet). Maar zoals bij de andere reacties te lezen, voel ik me inderdaad ook heel eenzaam, en weet ik niet hoe dit is gekomen? Wat ik wel weet, is dat mijn zelfvertrouwen hierdoor op 0% staat. Voel me op geen enkel vlak zelfzeker, en dit merken mijn vrienden en ouders ook. Ik voel me ook niet lekker meer bij men vrienden omdat ik steeds zit te denken dat ze me niet meer moeten hebben omdat ik zo afzijdig ben geworden. Ik voel me echt wegkwijnen, en dan zit je soms met gedachten in je hoofd dat je liever niet hebt, wat als ik er niet meer zou zijn? Maar daar probeer ik niet aan te denken.
Ik ben in therapie nu bij een psychologe, en ik hoop / wil dat deze therapie mij kan helpen. Want zo verder leven houd ik echt niet meer vol. Ik wil terug naar de tijd waar ik vrolijk, goedlachs, en vol energie zat, en waar ik nog vol zelfvertrouwen zat.
Voila, doet me goed om dit ook even te zeggen. En weten dat ik niet alleen ben, doet me ook goed!
Bedankt
Terwijl ik jullie reacties lees, voel ik me enerzijds opgelucht dat ik niet de enige ben met dit probleem. Sinds kort ga ik wel bij een psychologe, dit helpt me wel min of meer. Anderzijds merk ik dat ik gemakkelijk terug in een zwart gat terecht kom. Ik ben het beu, om ongelukkig te zijn, nochtans ik heb prachtige ouders, leuke vrienden, ( wel geen vriendin jammer genoeg). Ik voel me vaak heel eenzaam en dan steek ik 's avonds maar een jointje op, om even mijn gedachten te verzetten. (drinken doe ik niet). Maar zoals bij de andere reacties te lezen, voel ik me inderdaad ook heel eenzaam, en weet ik niet hoe dit is gekomen? Wat ik wel weet, is dat mijn zelfvertrouwen hierdoor op 0% staat. Voel me op geen enkel vlak zelfzeker, en dit merken mijn vrienden en ouders ook. Ik voel me ook niet lekker meer bij men vrienden omdat ik steeds zit te denken dat ze me niet meer moeten hebben omdat ik zo afzijdig ben geworden. Ik voel me echt wegkwijnen, en dan zit je soms met gedachten in je hoofd dat je liever niet hebt, wat als ik er niet meer zou zijn? Maar daar probeer ik niet aan te denken.
Ik ben in therapie nu bij een psychologe, en ik hoop / wil dat deze therapie mij kan helpen. Want zo verder leven houd ik echt niet meer vol. Ik wil terug naar de tijd waar ik vrolijk, goedlachs, en vol energie zat, en waar ik nog vol zelfvertrouwen zat.
Voila, doet me goed om dit ook even te zeggen. En weten dat ik niet alleen ben, doet me ook goed!
Bedankt
dinsdag 28 februari 2017 09:36
Ga met zulke klachten naar de huisarts om je bloed te laten controleren op onder andere schildklierproblemen en b12. Laat je niet zomaar wegsturen met: het zal wel psychisch zijn of stress.
Niet alles is psychologisch/emotioneel, ook al lijkt dat soms wél zo.
Zelf heb ik ook jaren geworsteld met onverklaarbare ups en downs, nu blijkt achteraf dat ik hashimoto heb.
Niet alles is psychologisch/emotioneel, ook al lijkt dat soms wél zo.
Zelf heb ik ook jaren geworsteld met onverklaarbare ups en downs, nu blijkt achteraf dat ik hashimoto heb.
anoniem_197806 wijzigde dit bericht op 19-08-2018 08:59
88.65% gewijzigd
woensdag 29 maart 2017 17:40
quote:Khaldroggo schreef op 27 februari 2017 @ 19:55:
hallo, ( ik ben een man, 28 jaar)
Terwijl ik jullie reacties lees, voel ik me enerzijds opgelucht dat ik niet de enige ben met dit probleem. Sinds kort ga ik wel bij een psychologe, dit helpt me wel min of meer. Anderzijds merk ik dat ik gemakkelijk terug in een zwart gat terecht kom. Ik ben het beu, om ongelukkig te zijn, nochtans ik heb prachtige ouders, leuke vrienden, ( wel geen vriendin jammer genoeg). Ik voel me vaak heel eenzaam en dan steek ik 's avonds maar een jointje op, om even mijn gedachten te verzetten. (drinken doe ik niet). Maar zoals bij de andere reacties te lezen, voel ik me inderdaad ook heel eenzaam, en weet ik niet hoe dit is gekomen? Wat ik wel weet, is dat mijn zelfvertrouwen hierdoor op 0% staat. Voel me op geen enkel vlak zelfzeker, en dit merken mijn vrienden en ouders ook. Ik voel me ook niet lekker meer bij men vrienden omdat ik steeds zit te denken dat ze me niet meer moeten hebben omdat ik zo afzijdig ben geworden. Ik voel me echt wegkwijnen, en dan zit je soms met gedachten in je hoofd dat je liever niet hebt, wat als ik er niet meer zou zijn? Maar daar probeer ik niet aan te denken.
Ik ben in therapie nu bij een psychologe, en ik hoop / wil dat deze therapie mij kan helpen. Want zo verder leven houd ik echt niet meer vol. Ik wil terug naar de tijd waar ik vrolijk, goedlachs, en vol energie zat, en waar ik nog vol zelfvertrouwen zat.
Voila, doet me goed om dit ook even te zeggen. En weten dat ik niet alleen ben, doet me ook goed!
Bedankt
Je bent niet de enige! Hier ook een man van 26, ook met dezelfde 'problemen', en ook niet snappen waar dat nou precies wegkomt, heel raar soms.
En is het bij jou ook sommige 'momenten' zoals ik het ook ervaar?
Ik wou je graag een pb sturen maar kwam er niet echt uit hoe dat precies moet.
hallo, ( ik ben een man, 28 jaar)
Terwijl ik jullie reacties lees, voel ik me enerzijds opgelucht dat ik niet de enige ben met dit probleem. Sinds kort ga ik wel bij een psychologe, dit helpt me wel min of meer. Anderzijds merk ik dat ik gemakkelijk terug in een zwart gat terecht kom. Ik ben het beu, om ongelukkig te zijn, nochtans ik heb prachtige ouders, leuke vrienden, ( wel geen vriendin jammer genoeg). Ik voel me vaak heel eenzaam en dan steek ik 's avonds maar een jointje op, om even mijn gedachten te verzetten. (drinken doe ik niet). Maar zoals bij de andere reacties te lezen, voel ik me inderdaad ook heel eenzaam, en weet ik niet hoe dit is gekomen? Wat ik wel weet, is dat mijn zelfvertrouwen hierdoor op 0% staat. Voel me op geen enkel vlak zelfzeker, en dit merken mijn vrienden en ouders ook. Ik voel me ook niet lekker meer bij men vrienden omdat ik steeds zit te denken dat ze me niet meer moeten hebben omdat ik zo afzijdig ben geworden. Ik voel me echt wegkwijnen, en dan zit je soms met gedachten in je hoofd dat je liever niet hebt, wat als ik er niet meer zou zijn? Maar daar probeer ik niet aan te denken.
Ik ben in therapie nu bij een psychologe, en ik hoop / wil dat deze therapie mij kan helpen. Want zo verder leven houd ik echt niet meer vol. Ik wil terug naar de tijd waar ik vrolijk, goedlachs, en vol energie zat, en waar ik nog vol zelfvertrouwen zat.
Voila, doet me goed om dit ook even te zeggen. En weten dat ik niet alleen ben, doet me ook goed!
Bedankt
Je bent niet de enige! Hier ook een man van 26, ook met dezelfde 'problemen', en ook niet snappen waar dat nou precies wegkomt, heel raar soms.
En is het bij jou ook sommige 'momenten' zoals ik het ook ervaar?
Ik wou je graag een pb sturen maar kwam er niet echt uit hoe dat precies moet.
donderdag 30 maart 2017 11:25
Ik lees wel wat dingen die een deel kunnen verklaren. Je voelt je alleen, je weet niet wat het leven nog voorsteld, je zou er soms niet meer willen zijn. Al die negatieve gedachten brengen negatieve gevoelens met zich mee. Daarnaast oordeel je negatief over wat je voelt ( je vindt dat je zeurt). Je voelt je raar, anders, wat negatieve zelfoordelen zijn, die nog meer negatieve gevoelens oproepen. Je schrijft dat je voor je gevoel stilstaat. (ook negatief)Ik maak hieruit de aanname dat je misschien ook geen doel hebt, en de positieve gevoelens die voortkomen uit het naar dat doel toewerken.
Dit zijn toch zaken die het de moeite waard maken om op zoek te gaan naar een psych waarmee het wel klikt.
Dit zijn toch zaken die het de moeite waard maken om op zoek te gaan naar een psych waarmee het wel klikt.
donderdag 30 maart 2017 12:04
Je geestelijke gezondheid verdient net zoveel aandacht als je lichamelijke gezondheid. Geest en lichaam horen in balans te zijn en dat is bij jou duidelijk niet het geval.
Ik heb zelf veel baat bij een Hapotonoom, deze luisterd naar je, gaat naar de kern van de pijn en na het praten wordt de pijnplek in het lichaam aangepakt. Probeer naar je lichaam te luisteren wanneer je jezelf rot voelt, waarschijnlijk voel je dan ook een lichamelijke pijn. Stijve nek of pijn in je rug, misschien ergens in je benen of armen. De ontevredenheid kan iets te maken hebben met je verleden, het hoeft niet in het heden te ligen.
Pillen houden je kunstmatig in balans en zijn mijn inziens niet de oplossing op de lange termijn.
Succes
Ik heb zelf veel baat bij een Hapotonoom, deze luisterd naar je, gaat naar de kern van de pijn en na het praten wordt de pijnplek in het lichaam aangepakt. Probeer naar je lichaam te luisteren wanneer je jezelf rot voelt, waarschijnlijk voel je dan ook een lichamelijke pijn. Stijve nek of pijn in je rug, misschien ergens in je benen of armen. De ontevredenheid kan iets te maken hebben met je verleden, het hoeft niet in het heden te ligen.
Pillen houden je kunstmatig in balans en zijn mijn inziens niet de oplossing op de lange termijn.
Succes
zaterdag 18 augustus 2018 21:43
Hi meid,
Het verhaal wat je getypt hebt in het begin vond ik eng om te lezen, omdat ik in exact dezelfde positie zit, behalve de angststoornis. Met vlagen opeens heel down zijn, en een aantal uren later opeens heel vrolijk... en het engste is dat ik ook niet snap of weet waar het vandaan komt. Mijn leven heb ik ook goed op orde en heb eigenlijk niks te klagen. Zou je het misschien fijn vinden om hier over te praten met mij? Ik vind het namelijk de gedachte wel fijn dat jij exact hetzelfde hebt, en wellicht kunnen we het er dan over hebben hoe je dit aanpakt. Ik ben namelijk een binnenveter en ben weg bij mij psycholoog omdat ik daar klaar mee was.
Ik hoor het graag van je!
Het verhaal wat je getypt hebt in het begin vond ik eng om te lezen, omdat ik in exact dezelfde positie zit, behalve de angststoornis. Met vlagen opeens heel down zijn, en een aantal uren later opeens heel vrolijk... en het engste is dat ik ook niet snap of weet waar het vandaan komt. Mijn leven heb ik ook goed op orde en heb eigenlijk niks te klagen. Zou je het misschien fijn vinden om hier over te praten met mij? Ik vind het namelijk de gedachte wel fijn dat jij exact hetzelfde hebt, en wellicht kunnen we het er dan over hebben hoe je dit aanpakt. Ik ben namelijk een binnenveter en ben weg bij mij psycholoog omdat ik daar klaar mee was.
Ik hoor het graag van je!
dinsdag 1 januari 2019 21:34
Ik heb je een PB gestuurd. Groetjes Mroos91 schreef: ↑04-06-2014 23:44Herken dit ook. Snap je helemaal met alles! Ga nu ook naar psycholoog. Het klikt wel bij ons maar heb er nog niet echt baat bij.. Ik weet hoe moeilijk het is en hoe je, je kunt voelen. En ik had het ook met mijn ex, precies als wat je zei. En ja ik ben ook benieuwd hoe het nu met je gaat?
