Waar is de spirit?

20-03-2017 12:10 39 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Toch maar even een eigen topic om van me af te schrijven. Ik merk dat ik de laatste weken slecht in mijn energie zit.



Er zijn een paar dingen die veel energie gekost hebben, onder andere veranderingen op het werk en een zieke ouder. Maar waar het me eerst nog wel lukte om zin te hebben (maken) in leuke dingen, merk ik dat ik nu een beetje ongeinteresseerd raak.



Bijvoorbeeld laatst vol enthousiasme hier in huis gaan klussen met broer. Het is echt af op twee dingetjes na maar ik kan me dan niet zetten tot die twee dingetjes. Of dat ik laatst weer plezier haalde uit het proberen van nieuwe recepten maar dat is ook alweer overgewaaid.



En terwijl ik zit te zoeken naar de goede zinnen krijg ik een appje. Een tot nu toe kerngezonde bekende heeft kanker. Hij was er voor me toen het in de zomer niet zo lekker ging… Ik schrik me rot.



Wilde eigenlijk een topic openen met de vraag hoe ik dat vlammetje inside weer terug kon krijgen.



Gek genoeg na zulk nieuws voel ik wel weer de adrenaline in mijn lijf.



Toch open ik dit topic maar. Voor een beetje support de komende tijd.



Liefs, Moon-Alisa
Je kunt méér.
Hey Moontje, hoe is het met je?
Alle reacties Link kopieren
Hey!



Ja goede vraag. Toch wel veel aan mijn hoofd merk ik. De kennis heeft toch wel een nare vorm van kanker (de berichten deze week zijn weer anders dan die van vorige week).

En vind het lastig dat het met mijn ouders (moeder met name) nooit mogelijk is om dingen uit te praten. Vroeger werden conflicten compleet vermeden. Laatste jaren is er af en toe een botsing maar moeder komt dan niet verder dan 100.000 keer hetzelfde verhaal te vertellen, namelijk haar kant van het verhaal.



Het is één keer gebeurd dat er een dingetje was met moeder en tante waarbij ik met tante duidelijk tot een punt kwam van: okay dit en dat is gezegd, daar is het verkeerd begrepen, vervelend.

En met moeder later heeft ze 300 x verteld hoe ze er in stond en heb ik op een gegeven moment gezegd dat dat nu wel duidelijk was maar verder kom je dan niet.



Dus voel me beetje alleen. Vaders ziekte is ook al zoiets waarbij alleen het verdriet van moeder lijkt te tellen. En nu is de kennis ziek en gaat het weer om moeder ofzo?



Wat wel leuk is, is dat broertje bijna terug is van zijn reis. En andere broer is in t weekend hier geweest, met hem gaat contact nu ook beter.



Oh en ik had zondag een vriendschaps-date en dat was erg leuk!



Werk gaat ook goed, hoewel vandaag dan weer een mindere dag was. Kon me niet goed concentreren.



Maar alles bij elkaar is dit toch geen makkelijke periode. Ik weet het niet, er gebeurt telkens iets vervelends als het eigenlijk net beter gaat.
Je kunt méér.
Misschien is het een plan om het je allemaal niet zo aan te trekken, zeker wat betreft je moeder, ze is nu eenmaal zoals ze is en je daar druk om maken heeft blijkbaar geen zin. Laat haar lekker het middelpunt van het universum zijn als ze daar blij van wordt en bemoei jij je fijn met jezelf, ze is toch niet te veranderen, wij noemen dat iemand in het sop gaar laten koken. Je hebt genoeg aan jezelf.



Naar dat je kennis er slechter aan toe is dan gedacht, maar ook daar: trek het niet naar je toe, want het gaat niet over jou, dus laat het los.



Leuk dat je het naar je zin hebt gehad op je date, moet je maar vaker doen, is goed voor je.



En als laatste, we hebben allemaal weleens onze dag niet, dus als jij een eens niet goed kunt concentreren, laat het dan voor wat het is, volgende dag beter. Je hoeft echt niet perfect te zijn, integendeel, daar zou je maar een saaie muts van worden.
Alle reacties Link kopieren
Dank je.



Ja die afspraak was echt leuk. Lekker een no-nonsense type. Wel met diepgang hoor maar heel positief.



Ja ik probeer mensen los te laten. Heb echt al een paar mensen losgelaten die raar tegen me deden (lang verhaal maar dit is korte samenvatting ). Die kennis heeft me echt wel gesteund deze zomer, mee de kroeg in gesleept enzo, t is toch kut als het dan zo slecht gaat met m.



Dr blijft zo weinig over, lijkt wel.



Ik werk eraan hoor, morgen werkgerelateerd even drankje doen met iemand (wij zoeken iemand en zij zag via een vriend van mij de vacature) dat is ook wel leuk.



Ja wat al helpt is om met mijn broers wat vaker bij mij af te spreken, anders zie ik ze alleen maar via mijn ouders.



Er zijn gewoon om verschillende redenen veel mensen uit mijn leven verdwenen. Niet dood ofzo, maar ik spreek ze niet meer. Bij weggaan vorige werk zijn veel contacten opgehouden en verder heb ik zelf wat mensen losgelaten waarmee de relatie gecompliceerd geworden was (zowel mannen als vrouwen). Het is een beetje eenzaampjes. Gelukkig online wel wat contacten. Maar je hebt niet van de ene op de andere dag nieuwe vrienden, helaas.
Je kunt méér.
Wees je eigen allerbeste vriendin, dan komt de rest vanzelf.
Alle reacties Link kopieren
Kennis klinkt trouwens mischien een beetje alsof het de broer van de achterbuurman is.



Het was een goede kennis en eigenlijk is het contact in de zomer meer vriendschappelijk geworden. Hij is alleen een flink stuk ouder en dan kies ik niet zo snel voor het woord 'vriend'. Wel iemand die er was en op de stoep stond terwijl anderen niks van zich lieten horen.

Ik hoop gewoon dat ie nog een tijdje op deze aardbol mag blijven. Hij is zo geliefd door velen.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Crosspost.



Ja probeer ik. Maar heb ook wat gezelligheid nodig



Maarja de 'zuigers' ben ik nu wel kwijt, dat scheelt.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Leren loslaten is wel het hele ding idd...



Of het nou oud-collega's zijn op het moment dat je van baan verandert, mensen die dichtbij staan die doodgaan, psychisch zieke mensen die je leegzuigen en die je niet kunt helpen of leuke mannen die geen interesse hebben. Het gaat allemaal om loslaten.
Je kunt méér.
Yep en als je goed van jezelf houdt, dan trek je vanzelf de juiste prettige mensen aan waarmee je verder kunt.
Alle reacties Link kopieren
Ja, veel mensen hebben ook mijn uitgekozen ipv ik hen. Zeker die heftige vriendin is er vol voor gegaan om vrienden te worden. Toen het nog niet zo slecht met haar ging ben ik daar heel makkelijk in mee gegaan.



En in de tijd dat ik nog thuis zat met Wajong, kon ik gewoon niet echt meekomen met de 'gezonde' mensen van mijn leeftijd. Financieel ook niet, ik kon niet elke donderdag uit eten, elke zaterdag de stad in en op zondag naar een concert. Bij wijze van spreken. En dan ben je blij als je iemand tegenkomt die 'ook' burnout is, ook blij is als ze ergens een kopje thee kan doen en een wandeling er aan vast plakken. Blij dat ze dingen begrijpt. Maarja niet zo'n rooskleurig persoon. (weer een andere vriendin dan waar ik eerder over schreef)



Die zieke vriend/kennis is echt een topvent hoor. Echt iemand die dan in een mindere periode belt van: Zullen we de stad in gaan en wijn drinken? Ik betaal.

Daarvan was ik blij dat ik hem wat beter leerde kennen. Echt wat een positieviteit, wat een energie. Daarom vind ik het ook zo zonde dat hij ziek is, het is zo'n mooi mens.



Ik ben me heel erg bewust geworden van de energiezuigers. Maar het trilt nog een beetje na ofzo. Als je zulke mensen op afstand gaat houden gaan ze dingen zeggen die niet leuk zijn. Die pijn doen.



En dat van vader... ik wil toch tijd met hem doorbrengen nu het nog kan maar wil er ook weer niet teveel bovenop zitten. Soms gewoon een paar weken geen contact. En niet steeds moeder erbij. We doen binnenkort een dagje Keukenhof, dat vroeg ik en dat vond hij leuk.



Ik haal wel tzt weer wat weg hier want ben mega-herkenbaar nu
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat ik ook heel even moet stoppen met het forum, paar dagen.



Het staat zo vol met kanker, borderlinemensen, andere mensen die al dan niet succesvol aan het re-integreren zijn, moeilijke relaties met vriendinnen en moeders, zieke ouders en natuurlijk met ongeinteresseerde mannen.



Het komt allemaal teveel binnen nu. Alles is herkenbaar en er gaat weer even teveel tijd in Viva zitten.



Wel trots op mezelf. Vanmiddag toch ff wat leuks aangetrokken en gesprek gehad met iemand die misschien bij ons kan werken. Ik vond het een leuk gesprek, ik ga proberen manager ervan te overtuigen dat zij is wat we nodig hebben (dat is ook echt zo).



Toen even naar wat winkels geweest en uiteindelijk naar tuincentrum gefietst. Project balkon gaat rustig door.



Maar ik moet gewoon meer naar buiten en minder achter de laptop.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Het gaat beter, het lege gevoel is weg.



Mede door het schrijven hier ben ik me heel bewust geworden van de mensen die ik heb aangetrokken, met wie het niet goed ging/gaat.

Ook omdat je dan in hetzelfde schuitje zit met uitkering/niet altijd kunnen afspreken door gezondheid/onbegrip van leeftijdsgenoten, etc. Dan lijkt het prettig om om te gaan met mensen die dat begrijpen, omdat ze zelf ook issues hebben.



En nu wil ik niet iedereen over één kam scheren, maar bijv suicidaal is best heftig (hoewel zij dan weer niet in het plaatje past van wat ik net zei)



Anyway ik heb een uitnodiging afgeslagen van iemand die ook een beetje apart is en na een hele tijd weer contact opnam. En een oude werkplek met veel mensen uit de psychiatrie gaf een feestje en had mij uitgenodigd maar daar ben ik ook niet heen gegaan.



(onderstaande verdraai ik een beetje)



Ik heb weer contact met een jeugdvriend. We zijn beiden een paar keer verhuisd maar wonen nu weer in dezelfde plaats. Hij heeft onlangs een sportvereniging opgezet hier. Leuk clubhuis, allemaal leuke sportieve mensen tussen de 20 en 50 grofweg.

Ik was er wel eens geweest en vond het heel leuk maar dacht ook 'ik ben niet zo sportief dus niks voor mij'. Maar ik spreek nu een aantal van die mensen via FB, was er donderdag even en vond het er gewoon echt heel leuk.

Alsof ik eindelijk weer ergens op mijn plek ben.



Vandaar dat ik me weer wat beter voel, wat minder leeg.



Ik was gewoon teveel contacten kwijtgeraakt in ongeveer een jaar tijd. Ik ben toch een gezelligheidsmens en er leek bijna niks over te zijn.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
OMG wat heb ik gedroomd trouwens. Een studieviend was overleden, in mijn droom.



Zie ik nu iets op FB over hem en denk: Kijk ze zijn herinneringen aan het posten omdat ie dood is.



Om na een tijd te beseffen: Die is helemaal niet dood... dat heb ik gedroomd.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Heb de zieke vriend even gezien vandaag. Was fijn om hem te spreken, hij kwam ook meteen naar me toe. Hij wilde 'ons', de vrienden, ook graag even zien. Hij is erg achteruit gegaan in 2,5 week. Heel erg. Je hoopt dat behandeling nog zin heeft... ik weet het niet.



Het was goed elkaar even te spreken. Dit groepje is toch wel een groep van positivo's hoor. Goed om te zien dat anderen ook van die momenten hebben dat ze denken 'niet nog meer slecht nieuws' en dan toch s ochtends weer wat leuks aantrekken, haar in de krul en blijven lachen.



Ben niet naar mijn ouders gegaan, ondanks dat we in het dorp waren. Ze zouden sowieso weggaan, maar ik merk ook dat het goed is om niet meer altijd als ik 'toch in het dorp ben' ook naar mijn ouders te gaan. Dat verwachten ze wel een beetje, ze vinden het ook niet leuk als broer bijv in het dorp is en niet even langskomt. Maar ik merk dat ook broer daar zijn maniertjes in gevonden heeft om vooral niet altijd 'op de koffie te moeten'



Maar dat zware... dat wordt soms te zwaar. Dat hadden ze altijd al hoor, ook toen iedereen nog gezond was. Als ik wel langsga hangt er meteen de rest van de dag zo'n grijze sluier over alles.



Net is er van MP iets gebracht. Wel leuk. Zal het even schoonmaken dan is het wat meer 'van mij'. Tenminste zo voelt dat
Je kunt méér.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven