Psyche
alle pijlers
Eetverslaving. Tips, adviezen, ervaringen?
vrijdag 17 maart 2017 22:00
Geen grote klaagzang.. Ik geloof erin dat verandering mogelijk is. Het is me tot nu toe nog niet gelukt maar ik zal nooit opgeven.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
anoniem_336653 wijzigde dit bericht op 17-03-2017 22:40
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
Never stop trying
donderdag 30 maart 2017 20:40
Candy: je verbruikt nu natuurlijk ook iets meer kcal dan als je in het ziekenhuis zou liggen .
Goed om eens te lezen hoe zo'n dag eruit ziet! Waarom appelsap trouwens, is dat vers of uit een pak? Ik heb een keer Cambridge geprobeerd (deed me even hieraan denken) maar dat was echt niet te doen, voor mij althans. Die blokjes kaas trouwens, haha. Is jouw partner ook veel te zwaar?
Met mij gaat het beroerd, ik kan mijn draai niet vinden, loop de hele dag al non-stop te eten. Ik schaam me zelfs om dat neer te zetten hier, heb constant honger. Op zo'n moment kan ik me ook niet voorstellen dat ik hier ooit vanaf kom gvd. Morgen en overmorgen werk ik ergens anders en heb ik een fijne groep mensen om me heen. De dag is dan ook goed gestructureerd met duidelijk afgebakende eetmomenten, dus ik hoop me daaraan op te kunnen trekken.
Goed om eens te lezen hoe zo'n dag eruit ziet! Waarom appelsap trouwens, is dat vers of uit een pak? Ik heb een keer Cambridge geprobeerd (deed me even hieraan denken) maar dat was echt niet te doen, voor mij althans. Die blokjes kaas trouwens, haha. Is jouw partner ook veel te zwaar?
Met mij gaat het beroerd, ik kan mijn draai niet vinden, loop de hele dag al non-stop te eten. Ik schaam me zelfs om dat neer te zetten hier, heb constant honger. Op zo'n moment kan ik me ook niet voorstellen dat ik hier ooit vanaf kom gvd. Morgen en overmorgen werk ik ergens anders en heb ik een fijne groep mensen om me heen. De dag is dan ook goed gestructureerd met duidelijk afgebakende eetmomenten, dus ik hoop me daaraan op te kunnen trekken.
Never stop trying
donderdag 30 maart 2017 21:07
Cambridge ook gedaan 2 weken perfect, daarna flop..de appelsap was uit de sapcentrifuge zelf gemaakt. Had ik zin in. Maar verder eet ik wel ook bijv volle.chocolade vla als ik daar zin in heb hoor. En in de soep zat slagroom. Ben niet in die zin alleen maar mager aan het doen ofzo. Pak wat in huis is en idee is niet om.vloeibaar te blijven maar als break in mijn eetgedachten want ik at dus ook de hele dag en wil nu echt die 6 momenten als uitgangspunt gaan nemen. Ontbijt/tussendoor/lunch/tussendoor/avondeten/tussendoor. En ook steeds aan tafel en niet voor tv of achter aanrecht staand.
zaterdag 1 april 2017 14:26
Drackie wat rot dat die afspraak zo lang duurt en dat het op het moment ook echt niet lekker gaat. Misschien het hele afvallen gewoon in de ijskast zetten tot je eraan toe bent. Geen oorlog in je eigen hoofd voeren hoor, als je ten strijde wilt trekken tegen het eetgedrag zoals dit nu is, heb je jezelf juist als grootste medestander nodig!!!! Ik hoop en wens je toe dat je tot mei gewoon gaat genieten van hetgeen je eet!! Dikke knuffel!!
Thoughtful hoe gaat het bij jou? Mijn partner is idd ook te zwaar. Zijn bmi is lager dan het mijne maar hij moet toch ook kilo of 40 kwijt voor gezond gewicht
Thoughtful hoe gaat het bij jou? Mijn partner is idd ook te zwaar. Zijn bmi is lager dan het mijne maar hij moet toch ook kilo of 40 kwijt voor gezond gewicht
zondag 2 april 2017 11:23
Heel erg herkenbaar. Ik heb 'vroegah' (ben inmiddels in de 40) anorexia gehad, een langere periode boulimia. nu officieel nao maar het is inderdaad een eetverslaving voor mijn gevoel. Ik heb ADHD en ik heb het gevoel dat deze eetverslaving ook daarmee te linken is.
Ook al veel therapie gehad en ben momenteel maar weer mijn boekwerk van mijn laatste therapie (online via tac tus) erbij gepakt. Kijken of ik eea weer op kan pakken want ik eet alles wat los en vast zit
Wat zijn de dingen waar jij nou het meest tegenaan loopt, TO?
Ook al veel therapie gehad en ben momenteel maar weer mijn boekwerk van mijn laatste therapie (online via tac tus) erbij gepakt. Kijken of ik eea weer op kan pakken want ik eet alles wat los en vast zit
Wat zijn de dingen waar jij nou het meest tegenaan loopt, TO?
zondag 2 april 2017 23:03
Vivamarita: welkom hier . Best al een verleden met alle stoornissen op dit gebied. Apart ook dat het blijkbaar zo kan wisselen, van anorexia naar uiteindelijk een ander gedeelte van het spectrum. Denk je dat er dingen zijn die je vanuit je therapie kunt gebruiken? Deel ook vooral, als je wilt. Ik denk dat het voor iedereen die hier leest fijn is om ook ervaringen mee te krijgen van anderen.
Waar ik nu het meeste tegenaan loop is dat ik geen grip lijk te kunnen krijgen op mijn eetgedrag. Ik moet veel ballen in de lucht houden op het moment en dan is het eten zo veilig en geborgen. Ik kan het haast niet aan om er echt verandering in te brengen. Maar ik wil het wel blijven proberen..
En jij?
Waar ik nu het meeste tegenaan loop is dat ik geen grip lijk te kunnen krijgen op mijn eetgedrag. Ik moet veel ballen in de lucht houden op het moment en dan is het eten zo veilig en geborgen. Ik kan het haast niet aan om er echt verandering in te brengen. Maar ik wil het wel blijven proberen..
En jij?
Never stop trying
maandag 3 april 2017 19:00
Dankje Candy, maar genieten van het eten betekent voor mij dat de remmen nog meer losgaan omdat ik niet op hoef te letten. Ik wil dat niet, want dan loopt het echt de spuigaten uit (doet het nu al een beetje), dus blijf ik er voor mezelf toch nog wat druk achter zetten dat het gezonder moet.
Wat ik me afvraag, hebben jullie een partner en hoe doen jullie dat? Vertellen jullie wat je allemaal eet als partner er niet bij is of verberg je het een beetje? Ik vind dat heel moeilijk, ik wil wel eerlijk zijn maar schaam me zo en voel me ook veroordeeld dus verzwijg het vaak. Gisteren ook, we waren in een pretpark en ik wilde een cakeje halen. Man zei dat ik al veel had gegeten en het niet moest doen. Ik deed het uiteindelijk dus ook niet, maar dat was niet omdat ík het niet wilde en ik voelde me er echt naar bij. Ik voel zo'n oordeel als ik teveel eet, en hij bedoelt het echt goed en hij wil me niet veroordelen, maar het voelt zo alsof hij het niet snapt. Het liefste wil ik gewoon dat hij er nooit iets over zegt want ik weet ook wel dat het niet goed is zoals ik omga met eten. (Terwijl hij zelf soms ook de controle verliest en daar wél altijd eerlijk over is...)
Wat ik me afvraag, hebben jullie een partner en hoe doen jullie dat? Vertellen jullie wat je allemaal eet als partner er niet bij is of verberg je het een beetje? Ik vind dat heel moeilijk, ik wil wel eerlijk zijn maar schaam me zo en voel me ook veroordeeld dus verzwijg het vaak. Gisteren ook, we waren in een pretpark en ik wilde een cakeje halen. Man zei dat ik al veel had gegeten en het niet moest doen. Ik deed het uiteindelijk dus ook niet, maar dat was niet omdat ík het niet wilde en ik voelde me er echt naar bij. Ik voel zo'n oordeel als ik teveel eet, en hij bedoelt het echt goed en hij wil me niet veroordelen, maar het voelt zo alsof hij het niet snapt. Het liefste wil ik gewoon dat hij er nooit iets over zegt want ik weet ook wel dat het niet goed is zoals ik omga met eten. (Terwijl hij zelf soms ook de controle verliest en daar wél altijd eerlijk over is...)
maandag 3 april 2017 20:26
Hoi Drackie mijn partner weet wel precies wat ik eet en ook over andere dingen zoals kleding kopen etc ben ik altijd open. Lijkt me erg vervelend als je schaamtegevoel dit in de weg staat. Soms zegt hij ook wel eens dat ik iets beter niet meer kan eten omdat ik al veel op heb en dat schiet bij mij altijd in verkeerde keelgat, word daar zo dwars van dat ik wel nog meer zou eten.
dinsdag 4 april 2017 22:56
Ik eet alleen teveel als ik bij mijn partner ben, als het echt niet anders 'kan'. Als hij zo'n opmerking maakt dan móet ik juist datgene eten (maar dan in tienvoud en de volgende dag, als ik alleen ben). Ik weet ook eerlijk gezegd niet of ik wel eerlijk wil zijn. Als ik echt alles vertel, is de reactie namelijk negatief, al moet ik hem wel nageven dat hij me even met rust heeft gelaten. Vind dit ook erg moeilijk en ik schaam me ook.
Never stop trying
woensdag 5 april 2017 16:32
Het lijkt me een erg moeilijk gevoel Thoughtful als je niet weet of je wel eerlijk wilt zijn over je eten tegen je partner. Het zou ook gek zijn als je partner weet van je wens beter met eten om te gaan en dan gaat juichen als je zegt teveel te eten. Ik ben zelf altijd wel blij als mijn partner me realistisch houdt.
woensdag 5 april 2017 21:39
Via Netflix is nu de serie addicted to food te bekijken. https://en.wikipedia.org/wiki/Addicted_to_Food De serie gaat over de Shades of Hope, een instelling voor mensen met een eetverslaving, zeer indrukwekkend..
donderdag 6 april 2017 22:22
Ik heb toevallig gisteren een docu zitten te kijken van de stichting "Voeding leeft".
Die docu ging over eten en diabetes type 2.
En deze stichting geeft dus informatie over gezond en goed eten.
Ik bleek dus een heel verkeerd beeld te hebben van wat "gezond" is.
Appelsap jaagt je bloedsuiker op en dan daalt ie weer en wil je weer meer eten.
Misschien is het dus niet alleen psychisch.
Ik zou iedereen aanraden die docu te kijken op youtube.
"Keer diabetes-2 om", Ik ben erop gekomen omdat ik een andere chronische ziekte heb waar met dit dieet ook hele goede resultaten zijn bereikt en dan bedoel ik als in echt wetenschappelijk onderzoek.
Die docu ging over eten en diabetes type 2.
En deze stichting geeft dus informatie over gezond en goed eten.
Ik bleek dus een heel verkeerd beeld te hebben van wat "gezond" is.
Appelsap jaagt je bloedsuiker op en dan daalt ie weer en wil je weer meer eten.
Misschien is het dus niet alleen psychisch.
Ik zou iedereen aanraden die docu te kijken op youtube.
"Keer diabetes-2 om", Ik ben erop gekomen omdat ik een andere chronische ziekte heb waar met dit dieet ook hele goede resultaten zijn bereikt en dan bedoel ik als in echt wetenschappelijk onderzoek.
zaterdag 8 april 2017 11:06
quote:Thoughtful schreef op 02 april 2017 @ 23:03:
Vivamarita: welkom hier . Best al een verleden met alle stoornissen op dit gebied. Apart ook dat het blijkbaar zo kan wisselen, van anorexia naar uiteindelijk een ander gedeelte van het spectrum. Denk je dat er dingen zijn die je vanuit je therapie kunt gebruiken? Deel ook vooral, als je wilt. Ik denk dat het voor iedereen die hier leest fijn is om ook ervaringen mee te krijgen van anderen.
Waar ik nu het meeste tegenaan loop is dat ik geen grip lijk te kunnen krijgen op mijn eetgedrag. Ik moet veel ballen in de lucht houden op het moment en dan is het eten zo veilig en geborgen. Ik kan het haast niet aan om er echt verandering in te brengen. Maar ik wil het wel blijven proberen..
En jij?
Er zijn wel dingen die ik weer ben gaan gebruiken deze week. In een soort dagboekje opschrijven waarom ik wil gaan eten, welke gedachten ik er bij heb. Vervolgens bedenken of er alternatieven zijn (iets gaan doen, maar ook andere gedachten, zoals 'de drang naar eten gaat gewoon weer over") en dan ook opschrijven wat ik uiteindelijk heb gedaan; wel gegeten en wat, of juist niet gegeten. Daarbij is het dan ook de bedoeling dat ik opschrijf wat ik daarbij over mijzelf denk.
Ik herken heel erg wat je zegt; geen grip krijgen en veel ballen in de lucht moeten houden. Bij mij is de trigger vaak moeheid of zorgen wegeten.
Het gekke is dat het bij mij lijkt alsof ik alleen verandering kan doorzetten als ik sport. Het lijkt heel logisch; door sporten zit ik lekkerder in mijn vel en kan ik makkelijker betere keuzes maken. Toch is het gek dat ik dan soms hele (lange) perioden heb waarin het mij dus ook niet lukt grip te krijgen op het eten. Dan eet ik de hele dag door en alles wat los en vast zit. Zo ben ik de afgelopen 3 maanden weer 8 kg aangekomen. Het voelt wel een beetje als een never ending story. Toch geloof ik wel dat het beter kan worden. Het zal wel een grote zwakke plek blijven. Dat heb ik ook wel in therapie geleerd; terugval zal er altijd zijn en daar moet je op leren anticiperen. Juist dat lijkt me nog niet echt te lukken.
Zal straks mijn boekwerk van therapie er eens bijpakken of er nog handige dingen voor jullie in staan.
Vivamarita: welkom hier . Best al een verleden met alle stoornissen op dit gebied. Apart ook dat het blijkbaar zo kan wisselen, van anorexia naar uiteindelijk een ander gedeelte van het spectrum. Denk je dat er dingen zijn die je vanuit je therapie kunt gebruiken? Deel ook vooral, als je wilt. Ik denk dat het voor iedereen die hier leest fijn is om ook ervaringen mee te krijgen van anderen.
Waar ik nu het meeste tegenaan loop is dat ik geen grip lijk te kunnen krijgen op mijn eetgedrag. Ik moet veel ballen in de lucht houden op het moment en dan is het eten zo veilig en geborgen. Ik kan het haast niet aan om er echt verandering in te brengen. Maar ik wil het wel blijven proberen..
En jij?
Er zijn wel dingen die ik weer ben gaan gebruiken deze week. In een soort dagboekje opschrijven waarom ik wil gaan eten, welke gedachten ik er bij heb. Vervolgens bedenken of er alternatieven zijn (iets gaan doen, maar ook andere gedachten, zoals 'de drang naar eten gaat gewoon weer over") en dan ook opschrijven wat ik uiteindelijk heb gedaan; wel gegeten en wat, of juist niet gegeten. Daarbij is het dan ook de bedoeling dat ik opschrijf wat ik daarbij over mijzelf denk.
Ik herken heel erg wat je zegt; geen grip krijgen en veel ballen in de lucht moeten houden. Bij mij is de trigger vaak moeheid of zorgen wegeten.
Het gekke is dat het bij mij lijkt alsof ik alleen verandering kan doorzetten als ik sport. Het lijkt heel logisch; door sporten zit ik lekkerder in mijn vel en kan ik makkelijker betere keuzes maken. Toch is het gek dat ik dan soms hele (lange) perioden heb waarin het mij dus ook niet lukt grip te krijgen op het eten. Dan eet ik de hele dag door en alles wat los en vast zit. Zo ben ik de afgelopen 3 maanden weer 8 kg aangekomen. Het voelt wel een beetje als een never ending story. Toch geloof ik wel dat het beter kan worden. Het zal wel een grote zwakke plek blijven. Dat heb ik ook wel in therapie geleerd; terugval zal er altijd zijn en daar moet je op leren anticiperen. Juist dat lijkt me nog niet echt te lukken.
Zal straks mijn boekwerk van therapie er eens bijpakken of er nog handige dingen voor jullie in staan.
zaterdag 8 april 2017 12:55
quote:sam1968 schreef op 06 april 2017 @ 22:22:
Appelsap jaagt je bloedsuiker op en dan daalt ie weer en wil je weer meer eten.
Misschien is het dus niet alleen psychisch.
Ik weet niet veel van de psychische kant van overeten, maar ik heb wel jarenlang te veel gegeten en last van (vr)eetbuien gehad. Voor mezelf ben ik ervan overtuigd dat suiker en andere loze koolhydraten zoals in witbrood, pasta en rijst de boosdoeners waren. Die jagen je bloedsuiker pijlsnel omhoog en zorgen ook weer voor diepe pieken, wat een hongergevoel oplevert.
Misschien stopt het TO om te stoppen met het eten van suiker en ook de overige koolhydraten te beperken?
Appelsap jaagt je bloedsuiker op en dan daalt ie weer en wil je weer meer eten.
Misschien is het dus niet alleen psychisch.
Ik weet niet veel van de psychische kant van overeten, maar ik heb wel jarenlang te veel gegeten en last van (vr)eetbuien gehad. Voor mezelf ben ik ervan overtuigd dat suiker en andere loze koolhydraten zoals in witbrood, pasta en rijst de boosdoeners waren. Die jagen je bloedsuiker pijlsnel omhoog en zorgen ook weer voor diepe pieken, wat een hongergevoel oplevert.
Misschien stopt het TO om te stoppen met het eten van suiker en ook de overige koolhydraten te beperken?
maandag 10 april 2017 22:24
Candy: hoe gaat het met jou? Nog steeds stug aan het doorgaan? Hoe is het met je drang naar eten?
Vivamarita: je verhaal klinkt heel herkenbaar! Ook met het sporten, dus het is wel verstandig om dat gewoon weer te gaan doen (ook voor mij).
Drackie: meis, ik lees net je topic. Wat moeilijk zeg!
De afgelopen weken heb ik echt alles gegeten wat los en vast zat en ben ik me steeds somberder gaan voelen, het gaat nu echt niet zo goed. Ik heb dagelijks huilbuien en zou de hele dag wel kunnen slapen. Ik hoop dat ik het leven weer wat leuker ga vinden.
Vivamarita: je verhaal klinkt heel herkenbaar! Ook met het sporten, dus het is wel verstandig om dat gewoon weer te gaan doen (ook voor mij).
Drackie: meis, ik lees net je topic. Wat moeilijk zeg!
De afgelopen weken heb ik echt alles gegeten wat los en vast zat en ben ik me steeds somberder gaan voelen, het gaat nu echt niet zo goed. Ik heb dagelijks huilbuien en zou de hele dag wel kunnen slapen. Ik hoop dat ik het leven weer wat leuker ga vinden.
Never stop trying
dinsdag 11 april 2017 05:44
quote:Thoughtful schreef op 10 april 2017 @ 22:24:
Candy: hoe gaat het met jou? Nog steeds stug aan het doorgaan? Hoe is het met je drang naar eten?
Vivamarita: je verhaal klinkt heel herkenbaar! Ook met het sporten, dus het is wel verstandig om dat gewoon weer te gaan doen (ook voor mij).
Drackie: meis, ik lees net je topic. Wat moeilijk zeg!
De afgelopen weken heb ik echt alles gegeten wat los en vast zat en ben ik me steeds somberder gaan voelen, het gaat nu echt niet zo goed. Ik heb dagelijks huilbuien en zou de hele dag wel kunnen slapen. Ik hoop dat ik het leven weer wat leuker ga vinden.
Hoi Thoughtful ik wil je even een hart onder de riem steken. Zulke periodes zijn erg herkenbaar. Ik wou dat ik iets kon verzinnen om je te motiveren. Zoals je je nu voelt is zo zonde. Het mooie weer komt eraan, en ik hoop dat je met een dagstructuur in eten toch een draai kunt gaan vinden. Plan je desnoods elke avond een heel.ongezond iets, maar wel 1 ding. Een gebakje, een snack, een stuk kaas. Dat is beter dan alles eten. En vooral de 6 eetmomenten inplannen op.redelijk vaste tijden kan ook denk ik erg helpem!
Ik hou stug vol maar ga wel eens te buiten ook hoor zo had ik zondagavond ge-bbqt maar dat ging goed, had enkel 2 spiesjes met kip en paprika op en 4 stukjes stokbrood. Erg van genoten. Maar gisteravond ging het mis. Eerste dag van ongesteld zijn, standaard een drama met lusteloosheid en eetdrang en heb ik heel pak toastjes met bakje filet americain op (had ik "gezellig" in huis gehaald "voor de visite " zondag aahhhh big mistake to make) en ook nog 10 paaseitjes en een ijsje. Vreselijk. Ik zal het straks op de weegschaal wel terugzien. Vrijdagmorgen was ik 120.5 en hoopte deze week onder 120 te komen maar dat is nu kansloos. Dus hoop.extra motivatie nodig vandaag. Hoop hier wat steun te vinden en er volgende maand de eerste dag van menstruatie beter bedacht op te zijn. Kon ook gelijk van het vreten niet slapen, dubbel rot dus allemaal.
Drackie wat is er met jou? Ik heb heen topic gezien maar ga eens kijken
Candy: hoe gaat het met jou? Nog steeds stug aan het doorgaan? Hoe is het met je drang naar eten?
Vivamarita: je verhaal klinkt heel herkenbaar! Ook met het sporten, dus het is wel verstandig om dat gewoon weer te gaan doen (ook voor mij).
Drackie: meis, ik lees net je topic. Wat moeilijk zeg!
De afgelopen weken heb ik echt alles gegeten wat los en vast zat en ben ik me steeds somberder gaan voelen, het gaat nu echt niet zo goed. Ik heb dagelijks huilbuien en zou de hele dag wel kunnen slapen. Ik hoop dat ik het leven weer wat leuker ga vinden.
Hoi Thoughtful ik wil je even een hart onder de riem steken. Zulke periodes zijn erg herkenbaar. Ik wou dat ik iets kon verzinnen om je te motiveren. Zoals je je nu voelt is zo zonde. Het mooie weer komt eraan, en ik hoop dat je met een dagstructuur in eten toch een draai kunt gaan vinden. Plan je desnoods elke avond een heel.ongezond iets, maar wel 1 ding. Een gebakje, een snack, een stuk kaas. Dat is beter dan alles eten. En vooral de 6 eetmomenten inplannen op.redelijk vaste tijden kan ook denk ik erg helpem!
Ik hou stug vol maar ga wel eens te buiten ook hoor zo had ik zondagavond ge-bbqt maar dat ging goed, had enkel 2 spiesjes met kip en paprika op en 4 stukjes stokbrood. Erg van genoten. Maar gisteravond ging het mis. Eerste dag van ongesteld zijn, standaard een drama met lusteloosheid en eetdrang en heb ik heel pak toastjes met bakje filet americain op (had ik "gezellig" in huis gehaald "voor de visite " zondag aahhhh big mistake to make) en ook nog 10 paaseitjes en een ijsje. Vreselijk. Ik zal het straks op de weegschaal wel terugzien. Vrijdagmorgen was ik 120.5 en hoopte deze week onder 120 te komen maar dat is nu kansloos. Dus hoop.extra motivatie nodig vandaag. Hoop hier wat steun te vinden en er volgende maand de eerste dag van menstruatie beter bedacht op te zijn. Kon ook gelijk van het vreten niet slapen, dubbel rot dus allemaal.
Drackie wat is er met jou? Ik heb heen topic gezien maar ga eens kijken
donderdag 13 april 2017 10:53
Dankjewel Thoughtful, daarom was ik hier even een beetje verdwenen. Candy ook bedankt, je hebt het topic gevonden zag ik. Het eerste hele heftige is er na ruim een week nu wel af gelukkig, maar het blijft natuurlijk ontzettend moeilijk.
Thoughtful, wat moeilijk. Dikke knuffel.
Candy, wat stoer dat je blijft volhouden! En dat je soms de mist in gaat is niet erg, als je daarna de motivatie maar weer vindt om op te krabbelen. Zet 'm op!
Hier gaat het waardeloos met eten, ik eet ook alles wat los en vast zit en ben in mijn hoofd amper bezig met dat het anders zou kunnen. Nou heb ik natuurlijk ook een hele zware week gehad maar dat mag geen excuus zijn, daarvoor was het precies hetzelfde.
Thoughtful, wat moeilijk. Dikke knuffel.
Candy, wat stoer dat je blijft volhouden! En dat je soms de mist in gaat is niet erg, als je daarna de motivatie maar weer vindt om op te krabbelen. Zet 'm op!
Hier gaat het waardeloos met eten, ik eet ook alles wat los en vast zit en ben in mijn hoofd amper bezig met dat het anders zou kunnen. Nou heb ik natuurlijk ook een hele zware week gehad maar dat mag geen excuus zijn, daarvoor was het precies hetzelfde.
donderdag 13 april 2017 11:08
Wat mij helpt als ik een eetbui voel aan komen is denken: Wat is het ergste wat er gebeurt als ik nu niet ga eten? In het begin dacht ik dat ik door zou draaien als ik niet toe gaf aan een eetkick. Langzaam aan kreeg ik het vertrouwen dat ik de eetbui kan weerstaan en dat is zo'n fijn gevoel!
Wat ik al super goed van je vind is dat je gelooft dat je het zelf om kan buigen en het niet buiten jezelf neer legt TO.
Wat ik al super goed van je vind is dat je gelooft dat je het zelf om kan buigen en het niet buiten jezelf neer legt TO.
zaterdag 29 april 2017 21:51
watdachtjehiervan: goed advies, dankjewel! Daar zit iets heel goeds in, wat ik nog niet altijd inzet. Wat fijn om te lezen dat je dat vertrouwen hebt gekregen door dit toe te passen.
Candy, Drackie, andere meiden: hoe gaat het met jullie? Ik heb het topic een beetje verwaarloosd, omdat het de laatste tijd gewoon echt niet goed gaat. Ik hang voor mijn gevoel dicht tegen een depressie aan, of ben al depressief. Komende week heb ik de eerste afspraak met een soort coach, via mijn HA. Misschien kan diegene me helpen om wat dingen op een rijtje te krijgen.
Het is nu dus anders dan voorheen, de tijd hiervoor was ik wel vrij stabiel in mijn gevoel, etc.
Ben erg benieuwd hoe het jullie is vergaan.
Candy, Drackie, andere meiden: hoe gaat het met jullie? Ik heb het topic een beetje verwaarloosd, omdat het de laatste tijd gewoon echt niet goed gaat. Ik hang voor mijn gevoel dicht tegen een depressie aan, of ben al depressief. Komende week heb ik de eerste afspraak met een soort coach, via mijn HA. Misschien kan diegene me helpen om wat dingen op een rijtje te krijgen.
Het is nu dus anders dan voorheen, de tijd hiervoor was ik wel vrij stabiel in mijn gevoel, etc.
Ben erg benieuwd hoe het jullie is vergaan.
Never stop trying
zondag 30 april 2017 08:33
Hai Thoughtful,
wat vervelend om te lezen dat je je zo down voelt. Goed dat je dan hulp zoekt.
Is er iets dat dit getriggerd heeft denk je?
Voor mij is het heel herkenbaar. Bij mij weet ik wel hoe het depressieve gevoel komt; ik zorg alleen voor mijn 2 kinderen die bovengemiddelde zorg nodig hebben. 1 Van de 2 heeft school angst waardoor ze veel thuis is en door verlatingsangst mij erg claimt. Ik kom hierdoor geen minuut aan mezelf toe, ik voel me opgesloten en tja..... dan is eten mijn 'eeuwenoude' strategie om me beter te voelen. Wat uiteraard helemaal niet helpt.
wat vervelend om te lezen dat je je zo down voelt. Goed dat je dan hulp zoekt.
Is er iets dat dit getriggerd heeft denk je?
Voor mij is het heel herkenbaar. Bij mij weet ik wel hoe het depressieve gevoel komt; ik zorg alleen voor mijn 2 kinderen die bovengemiddelde zorg nodig hebben. 1 Van de 2 heeft school angst waardoor ze veel thuis is en door verlatingsangst mij erg claimt. Ik kom hierdoor geen minuut aan mezelf toe, ik voel me opgesloten en tja..... dan is eten mijn 'eeuwenoude' strategie om me beter te voelen. Wat uiteraard helemaal niet helpt.
