Mening over borderline

quote:Bruise schreef op 30 maart 2017 @ 00:29:

Dat geeft inderdaad niet, maar dat is wel wat altijd gelijk geschreven wordt. Geen relatiemateriaal, ren weg nu het nog kan.Dat is zo en er viel met mij ook niet te leven. Maar dat hoeft niet zo te blijven.

quote:Bruise schreef op 30 maart 2017 @ 00:29:

Dat geeft inderdaad niet, maar dat is wel wat altijd gelijk geschreven wordt. Geen relatiemateriaal, ren weg nu het nog kan.

Dat lees ik niet alleen over borderline, maar eigenlijk over alle etiketjes.

De topics over autistische partners hebben meestal een soortgelijk verloop: wegwezen, autisten zijn geen relatiemateriaal.

Dus beter dat iedereen alleen blijft, want wie is er tegenwoordig nog etiketloos.

quote:Bruise schreef op 30 maart 2017 @ 08:51:

Dus beter dat iedereen alleen blijft, want wie is er tegenwoordig nog etiketloos.Dan kun je op deze mooie lentedag naar de datingsite durfjijmetmij.nl surfen!

Drackie, dat is mooi!



Bij mij ging het om iemand die ver weg woonde, een heel ander leefritme had (avonden en weekenden werken waar ik door de week overdag werk) waardoor het toch al heel lastig was om elkaar te zien. De lange reistijd plus het 'heftige' maakten dat het voor mij teveel energie ging kosten.



Even een half uurtje theedrinken was geen optie. Dan was ik meteen al bijna de hele dag van huis. Ik mankeer zelf ook 'iets' en de energie was niet meer op te brengen.



En juist als het contact grotendeels via de telefoon loopt is dit niet zo goed omdat iemand dan hele dagen 'in haar telefoon' gaat zitten.



Misschien haal ik dit later weer weg. Goed te horen dat het met jou nu beter gaat.

Meestal worden die topics geopend omdat er problemen zijn of gedragingen die niet gewenst zijn in een relatie.



Niet omdat ze een etiketje hebben. Heb niks tegen etiketten of mensen die problemen hebben of ziek zijn, dat zijn er nogal wat inderdaad, maar wel met kutgedrag. Wat heel vaak terug te leiden is naar een karakter ipv een ziekte. Of een passieve houding waar je als partner niks mee kan.

Ik haak nog even in op de oorzaak van het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis. Mijn vader is al overleden toen ik 3 was en ik ben opgegroeid bij mijn moeder en mijn 2 oudere zussen.

Mijn moeder had ernstige psychische problemen, wij alle 3 (de zussen dus) zijn dus opgegroeid in hetzelfde problematische gezin.

En toch he.



zus 1: uit huis geplaatst toen ik 8 was en zijzelf 11.

zus 2: heeft behalve faalangst tijdens eigenlijk niks noemenswaardig eraan overgehouden

ikzelf: sinds mijn 15de aan de medicatie, meermaals opgenomen, nu langdurig arbeidsongeschikt



Deels zijn mijn klachten ook verklaarbaar door verder leed dat ik heb meegemaakt wat mijn zussen gelukkig niet hebben meegemaakt, maar toen was ik al ruim volwassen.

Ik heb een flink aantal diagnoses waaronder een tijdje de diagnose borderline. Heb ik mij eigenlijk nooit in kunnen vinden. Ja emoties uiten vind ik lastig, ik krop dingen op. Maar ik zie dingen niet zwart-wit, heb altijd langdurige relaties had, maak nooit ruzie, kan heel goed naar mijn eigen aandeel in een situatie kijken enz.

Toen ik later bij een andere ggz instelling kwam ivm een verhuizing kreeg ik een andere diagnose namelijk vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Hier herken ik mijzelf veel en veel meer in.



Overigens kreeg ik bv. op vrijwilligersplekken letterlijk de vraag: je hebt toch geen borderline he want die mensen willen we hier niet. Echt borderline heeft een hele negatieve "reputatie" werd er destijds oprecht verdrietig van.



Maar wat maakt het nou dat ik arbeidsongeschikt ben en mijn zus een gezin heeft en ondertussen toch nog carrière kan maken?



Onlangs hadden we het over verjaardagen van vroeger. Mijn zus wist zich te herinneren dat het altijd leuk was dat we mochten helpen versieren. Ik kon me vooral herinneren dat mijn moeder dan gespannen was omdat de versiering door elkaar heen zat en dat ik steeds bang was voor een uitbarsting van haar.



Zelfde genen, zelfde opvoeding maar totaal andere manieren om ermee om te gaan.

Mijn ex-man had borderline en die was onmogelijk om mee te leven, kwam er pas achter nadat we getrouwd waren,ben er bijna aan onderdoor gegaan.

Winston G-witz denkt ook dat een vrouw die over de schutting staat te schreeuwen borderline heeft. Ja zo krijg je dat soort praatjes dus in de wereld.

Over iedere psychische stoornis of ziekte heeft men wel wat te zeggen. En bijna altijd is dat ze een extreem geval hebben meegemaakt en daarom denken en vinden dat iedereen die dat ook heeft het zelfde is. Over 1 kam scheren dus.

Meestal verdiepen mensen zich niet in stoornissen of ziektes zodat ze niet weten wat het echt inhoudt. Naar mijn idee "niet weten waar de klepel hangt". Dat maakt het dat de personen die de stoornis of ziekte heeft zich voelt aangevallen als er negatieve dingen gezegd worden.Juist omdat ze zich zelf kennen en weten dat zij niet zo zijn.

Hoeveel je er ook over praat dit zal ben ik bang niet veranderen.



Ik trek nu niet veel meer aan van de negatieve verhalen. Dat heb ik wel geleerd in mijn therapieën. Zodra iemand iets negatiefs over een ervaring met iemand die Borderline heeft iedereen over 1 kam scheert zeg ik " oh denk je zo over mij" of iets dergelijks.

Vaak zijn ze dan stil van huh heb jij dat dan ook ofzo. Op die manier kan ik mensen vertellen wat het voor mij inhoudt en hoe het zich uit.



Voor ik een boek ga schrijven.

Kortom ik heb mijn Borderline geaccepteerd en kan er mee leven.

Kunnen mensen dat niet dan hebben ze pech.

Goed hoor Toetertje,ik heb zelf autisme en dat is ook een beladen stoornis,ik heb ook een olifantenhuid gekweekt.

Ik ben ook gediagnostiseerd met borderline, maar herken mij er niet voldoende in. Deels wel, vooral de destructiviteit en de soms extreme stemmingswisselingen. Maar ik kan best genuanceerd naar dingen kijken en zie niet alles zwart-wit in. Ook heb ik een paar redelijk stabiele vriendschapsrelaties op kunnen bouwen. Ik word niet snel kwaad en ben eerder bescheiden dan theatraal of uitbundig. Verder heb ik trekken van de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, daar herken ik dan wel veel in. Vooral in nieuwe situaties.



Ik vond de diagnose heel lastig. Maar nu kan ik het naast mij neer leggen, ik weet toch dat ik het niet heb. Zo'n diagnostisch onderzoek is ook maar een momentopname. Bovendien verkeerde ik toen in een heel instabiele fase in mijn leven. Nu ben ik in rustiger vaarwater.

Anoniem220520170918 schreef: ↑

29-03-2017 19:57

Waarom wil jij dat weten? Heb je zelf borderline? En is dit een reactie nav het topic van die to van 16?



Wat ik ervan weet zijn mensen met borderline manipulatief, hebben ze serieuze problemen met hun emotieregulatie en zijn ze slecht in staat om empathische relaties met anderen aan te gaan omdat ze vooral met zichzelf bezig zijn. Wat mij betreft geen relatiemateriaal.

Geen idee wat de forum regels zijn betreffende oude topics, maar je beschrijft een narcist.. Iemand met borderline heeft juist een uitgediept empatisch vermogen maar door de correct benoemde emotie regulatie betrekken zij dat op zichzelf dan wel de externe persoon..
Maar een 'borderliner' bah, vies woord... Iemand die moeite heeft om z'n totale scala aan emoties te reguleren als egoïstisch wegzetten is gewoon te kortzichtig, een borderliner is zich veel te goed bewust van een ander... Maar kan daar emotioneel niet de juiste manier in vinden doordat alle contacten lastig zijn door een oneindig gevoel van mislukking...

Klinkt iemand die zichzelf nog slechter voelt omdat iemand niet de sociale kunde heeft zich op een bevredigende manier te uiten als iemand die alleen met zichzelf bezig Is....?

En ja, ik ben borderline... En ik word echt misselijk van de kortzichtigheid overal.. In het algemeen bij alle psychische aandoeningen..
Ok joh, je hebt een relatie gehad met een borderliner, maar ach je vergeet even dat je geen benul hebt van hoe het voor de persoon is die eraan lijdt....

*reactie op het eerste bericht wat ik lees, en heb mij daarna gelijk aangemeld....

Ik ben eigenlijk misschien wel blij dat ik borderline ben.. De emoties en gevoelens zijn met de juiste hulp zo ontzettend intens, zonder dalen heb je geen pieken... En daar leer je mee leven.
Ik kan de meeste mensen binnen luttele seconden lezen, en inschatten hoe zij zich zullen gedragen als ik a of b zou doen.. Voor sommige manipulatief, voor mij een schild om mezelf te beschermen tegen emotionele pijn..

Dat ik zoveel meer emoties voel, bewust mee om moet gaan, maakt mij geen ander mens... Iemand die mij begrijpt zal ik nooit geen kwaad willen doen, en iemand die mij niet afrekent op een gegeneraliseerd afwijzen (het gaat niet om jou per se, maar om de onkunde om te gaan met de gevoelde emoties), die zal ik voor altijd proberen te geven tot ik niet meer kan...

-