ben ik fout bezig met die man?

19-04-2017 13:57 180 berichten
Alle reacties Link kopieren
Om een lang saai verhaal kort te maken.... Ik zat van mijn 15e tot mijn 30e in normale relaties. Jeugdliefde en daarna de man van wie ik dacht dat ik er oud mee zou worden. Het leven besliste anders en toen ik dus 30 was stond ik er alleen voor. Tot mijn 34ste was ik single. Of beter, ik ging uit, ontmoette mannen met wie ik soms een paar maanden samen was, had een paar kortere toestanden... toen onmoette ik de eerste echt stabiele man in jaren en we begonnen aan iets waarvan ik dacht dat het tot de dood zou duren. Op één ding na ging alles lange tijd goed. En wat er fout liep was het seksuele. Maar ik dacht dacht dat ik daarmee kon leven. Ik had twee relaties gehad waar de sex super was maar ik er me voor de rest niet goed bij voelde. Maar hij was perfect.Heel knappe man, succesvol, zorgzaam en verre van een vrouwenversierder. Ik vond er rust en stabiliteit. Hij zorgde voor me, hielp me met het opruimen van wat rotzooi uit het verleden.... Alleen seksueel was het 'minder'. Hij kwam onvoorstelbaar snel klaar en leek soms niet te weten hoe een vrouwenlijf ineen steekt. Nochtans was hij verre van een maagd. Ook hij had een langere single periode achter de rug en die was zeer vergelijkbaar met de mijne. Dus begonnen we met gelijke wapens bij wijze van spreken. Maar na acht jaar en een kind liep het fout. Moeilijk om te omschrijven waarom. Het seksuele was een echt probleem geworden en hij werd als maar meer bitter naar mij, kreeg problemen op het werk, was totaal overbeschermend naar onze zoon toe die een kastplant dreigde te worden. De ruzies stapelden op en het ongenoegen werd groter. En ik bedroog hem. Een eerste keer met een veel oudere man. De tweede keer met een man van mijn Eigen leeftijd. In het eerste geval ging het om een man die nog net niet op zijn knieën viel om mijn zijn liefde te betuigen, in het tweede geval was het een zeer platonische toestand waarbij we gewoon alletwee op zoek waren naar een minimale fysieke vervulling en vonden die kort bij elkaar. In het eerste geval heb ik er een na de eerste keer sex een einde aan gemaakt omdat ik voelde dat hij verliefd was en ik niet. De situatie was al vies genoeg zonder dat ik ermee zou doorgaan en een ander om de tuin zou leiden. In het tweede geval maakte ik er eeen einde aan omdat het gewoon geen enkele inhoud had. Behalve het even spannend zijn om af te spreken was het letterlijk niets. En ik voelde me er alleen maar leger en eenzamer door.



Een falend huwelijk en een lege affaire. Het maakte me alleen maar meer miserabel en ik verachtte mezelf er alleen maar meer door.

Jaren ervoor, in het begin van mijn huwelijk, had ik een man ontmoet die ik fysiek onweerstaanbaar vond. Maar hij keek niet naar mij om. Niet. Geen blik. Daar doe je dus niets mee. Je wordt ook niet verliefd omdat je toch weet dat zij je maar niets vinden. Wat ook zo was. In zijn ogen was ik gewoon een mollig geval. Wel grappig maar fysiek totaal niet aantrekkelijk. Hij was altijd hoffelijk naar me en vriendelijk. Maar ik wist dat hij me niet zag staan.



Maar mijn uiterlijk veranderde. Door omstandigheden verloor ik gewicht. Veel gewicht. Ondanks mijn mollige figuur had ik nooit moeite gehad om mannelijke aandacht te krijgen. Maar dat had dan meer te maken met mijn ogenschijnlijk vrolijke persoonlijkheid.



Nu was ik afgevallen (door de stress door het aftakelen van mijn vader die uiteindelijk overleed) en ik vond dat wel ok en begon weight watchers te volgen om mijn gewicht op peil te houden. Het resultaat was bizar. Aandacht van mannen, nijd van vrouwen. Niet normaal. Ik ben niet veranderd. Nog steeds dezelfde vrolijke griet van voordien. Maar nu zien mannen mij staan. En dus ook 'hij'.



Tot dan toe was ik een gewone kennis, maar plots begon hij echt naar me te kijken. Stel je voor. De enige man die echt je knieën doet knikken. De enige man van wie je moet zeggen dat je hem te knap voor woorden vindt. De man van wie je dacht dat hij je toch niet zag staan waardoor je er ook geen tijd wou insteken. Laat staan gevoel.



Via facebook nam hij contact op. Hij wist heel goed hoe ik er voordien uitzag. Dus het is niet dat hij niet besefte dat ik een serieuse verandering ondergaan had. Maar het begon met wat complimentjes op mijn 'transitie'. Ik kon het bijna niet geloven. Dat net hij er op lette. Dat net hij zijn tijd er in stak om op mijn foto's te reageren. En er onstond contact. Onschuldig in het begin. Maar heel traag, heeeeeeeeeeeeeel traag, werd het intenser. Tot hij plots voorstelde gewoon eens af te spreken. Hij was single, ik getrouwd. Ik had nog maar een paar weken ervoor mijn man bedrogen met een 'platonische' relatie. Maar ik voelde direct aan dat ik geen seconde nog een ander wou zien of horen. 'hij' was er en ongelofelijk maar waar hij leek geïnteresseerd. Ook toen nog sprak het mollige meisje in mij dat het toch niet kon dat hij me wou zien. Dat hij wou afspreken. Mijn onzekerheden zorgden ervoor dat ik zijn motieven in vraag stelde. Was hij wel eerlijk? Meende hij wel dat hij me wou zien? Was het gewoon een grap voor hem?



Toen ik hem zag viel ik als een blok. Nog harder dan de eerste keer dat ik hem zag maar hij me niet eens zag staan. Honderden keren harder. Hij was nog knapper dan ik het mij herinnerde. Hij had de mooiste blauwe ogen en meest sexy lach ooit. Hij gaf me een knuffel toen we elkaar zagen. En aan zijn blik zag ik dat hij ook niet teleurgesteld was. Als je je hele leven met je uiterlijk in de knoop gelegen hebt en soms pure afschuw gevoeld hebt voor jezelf, is die blik het meest ongelofelijke moment in je leven. Hij ziet je. En hij wil je. En dat is met niets te vergelijken. Het feit dat hij zei dat ik er mooi uitzag. Dat hij zei dat het nerveus van me werd. Dat hij plots opstond en me kuste en zei dat hij het gewoon deed zodat we van de vraag af waren of we nu zouden kussen of niet. Ik kon mijn geluk niet op. Ik werd verliefd als nooit tevoor. En hij leek hetzelfde te voelen.



Een paar weken later liet ik mijn man vallen en trok in bij hem. Het was een enorm risico. We kenden elkaar al jaren maar in feite slechts luttele weken. Maar ik was zo verdomd verliefd. Zo verblind.

Niet dat ik me geen vragen stelde. Niet dat ik niet besefte hoe plots, snel en gevaarlijk het was. Ik ben geen idioot.



Hij was/is het gewoon. Dat is niet veranderd. Nu al die tijd later nog voor geen millimeter. Maar zoals overal zijn er problemen. Vragen. Dingen die we langzamerhand van elkaar leerden kennen. Zo weet hij nu dat ik mijn ex bedrogen heb (ben ondertussen gescheiden) en hij vreest dat dat een soort 'state of mind' is en ik het nog ga doen. Ik weet ondertussen dat hij in die paar jaar dat hij single was een waslijst aan vrouwen versleten heeft. Dat hij in toestanden beland is die ik niet aanvaardbaar vind. Maar mijn standpunt is dat het voor mij was en dat ik het maar moet aanvaarden en slikken. Hij is nu de trouwe, lieve maar verdomd sexy man. Waar kan ik over klagen? Waarom zou ik mijn tijd en emoties verspillen?



Maar hij zit anders ineen. Mijn verleden is een doorn in het oog en leidt tot discussies. Er Kwamen al heel wat verwijten. Het is met ups en downs. Meestal gaat het echt goed tussen ons. Beter dan met om het even wie in het verleden. Af en toe speelt het op en wordt hij echt kwaad.



We zijn beiden jaloerse mensen. Maar ik hou mij bezig met het heden en hou dat in het oog (en ik moet eerlijk zijn...hij is onberispelijk bezig) terwijl hij in een verleden dat ik wil vergeten blijft hangen.



Het maakt soms dingen kapot die zouden moeten overeind blijven. Ik kan niet begrijpen dat hij ons onrecht aandoet door iets waar hij uiteindelijk niets mee te maken heeft.



Ik begrijp wel dat je je 'gewaarschuwd' voelt door het verleden, maar niet dat je je het heden erdoor laat vergallen. Of ben ik fout?
Alle reacties Link kopieren
quote:S-Meds schreef op 19 april 2017 @ 14:04:

ik vraag even een middag vrij om dit te lezen. moment
Je zult het goed bedoelen met je kind, maar je kind is géén prioriteit als je hem meteen in een ander huishouden plempt. Echt niet. Jij laat je leiden door jouw (lust)gevoelens en niet door het belang van je kind.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 14:55:

[...]





Hij is jaren samen geweest met een vrouw die hij ook bedrogen heeft. Zij het dan dat hij er eerlijk over geweest is en zij hem een tweede kans gegeven heeft. Ze zijn jaren later toch uiteen gegaan. Tijdens zijn single jaren heeft hij uiteraard niemand bedrogen. Tenzij je iemand hoop geven op meer om de tuin leiden noemt. Er zijn heel veel bedpartners gepasseerd in die tijd. En niet elk van hen dacht dat het maar voor kort was terwijl hij wel wist dat hij na het ontbijt zou breken ermee. Is dat een misstap? Bah. Neen zeker. Hoort bij het leven. En tegelijk weet ik dat, had ik gelijkaardige dingen gedaan, hij er misselijk zou van worden.

Ehm, wacht even hoor: hij heeft het zelf ook gedaan? En vindt dat hij eerlijk is geweest en dat het daarom niet telt?

Jij bent tegen hem toch ook eerlijk geweest over je vreemdgaan? Waarom telt dat van hem niet en van jou wel?



Ik lees eigenlijk niet zoveel positiefs over je vriend, eerlijk gezegd. Jij valt op hem omdat hij waanzinnig sexy is, hij valt op jou omdat je afgevallen bent en daarom nu pas aantrekkelijk. En hij vindt jouw vreemdgaan erger dan zijn vreemdgaan.

Hij heeft in zijn singletijd meer vrouwen gehad, jij moet er ook maar op vertrouwen dat hij die behoefte aan afwisseling nu niet meer heeft. Andersom mag hij dan wel wat vertrouwen in jou stellen.



Ik geloof niet in 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger'. Ik vind jouw reden tot vreemdgaan eigenlijk vrij plausibel, als je seksueel totaal niet bevredigd wordt maar je toch ook niet zomaar de vader van je kind wilt verlaten...

Ik vind veroordelingen als 'nare karaktertrek, die in je zit en waar je dus ooit weer aan toe zult geven' absoluut onterecht.

Maar ik zie genoeg redenen qua start van jullie relatie die mij doen twijfelen aan de bestendigheid. Los van jouw verleden dus.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zegen man hou erover op.Verleden was het verleden en hij is zelf ook niet brandschoon.En mensen die gauw jaloers zijn hebben vaak weinig zelfvertrouwen
Alle reacties Link kopieren
quote:stellar schreef op 19 april 2017 @ 15:07:

Wat je partner deed in de tijd dat hij single was zegt niks over hoe hij is in een relatie. Wat jij deed tijdens je relaties zegt alles over hoe jij bent in een relatie, nml dat je ontrouw bent als het je niet zint.

Dus jouw huidige partner heeft wel degelijk een punt al wist hij zelf met wat voor een persoon hij zich inliet. Dat dit een terugkerend iets is in discussies/ruzies zijn de consequenties van je gedrag, zo simpel is het.

Ik snap dat het moeilijk is om te begrijpen voor iemand die zo egoïstisch in het leven staat als jij. Ik heb te doen met je zoon, je zal maar zo'n moeder hebben.Je vergeet even dat hij in een relatie ook ontrouw is geweest. En dat TO is vreemdgegaan betekent niet dat ze een slechte moeder is.
Alle reacties Link kopieren
quote:Hunniebunnie schreef op 19 april 2017 @ 15:09:

Even serieus: volgens mij moet jij gewoon eens alleen met je zoon wonen. Gewoon jezelf eens leren kennen en onder ogen komen. Leren op jezelf te vertrouwen, jezelf te vermaken, je met je kind bezig te houden. Echt, je maakt jezelf veel te afhankelijk van die gasten.Goed punt. Dat was het oorspronkelijk plan al die maanden geleden. Het was ook al het plan twee jaar geleden. Ik had een huis gevonden en ging bij mijn ex weg gaan zonder dat ik in een nieuwe relatie zat. Maa rmijn ex smeekte me te blijven. Ik dacht dat twee ouders samen beter was voor mijn zoon en bleef. Tot ik dus enige tijd later mijn huidige vriend leerde kennen. En we zijn er voor gegaan. Afhankelijk ben ik niet. In die zin dat ik morgen kan vertrekken zonder meer. Ik heb een meer dan deftig inkomen dus kan mezelf perfect redden. Maar we wilden het eerst proberen en moest het dan toch fout lopen kon ik nog altijd alleen gaan wonen. Zonder dat ik eerst alle investeringen ging doen in een huis, meubels...zonder dat mijn zoon eerst moest gewoon worden aan met ma alleen wonen om dan te wennen aan een nieuwe man. We hebben alle tussenstappen overgeslagen. En het werkte. WE vormen een goed draaiend nieuw samengesteld gezin. Op dat ene punt na dan
Alle reacties Link kopieren
quote:miedo schreef op 19 april 2017 @ 15:19:

Ik zou zegen man hou erover op.Verleden was het verleden en hij is zelf ook niet brandschoon.En mensen die gauw jaloers zijn hebben vaak weinig zelfvertrouwenDat zeg ik ook :-). Maar meestal draait dat uit op meer ruzie. En ja, ik merk dat hij ondanks alles en alle vrouwen, vaak onzeker is. Niet over zichzelf maar over mij.
quote:Moniek1234 schreef op 19 april 2017 @ 15:10:

[...]





Nou nou, die opmerking over haar zoon is wel heel gemeen. Natuurlijk TO is verre van een goed persoon geweest richting haar ex-man en misschien meerdere personen, maar dit zegt niets over haar kwaliteiten als moeder!Vanuit een huwelijk direct intrekken bij iemand anders zegt voor mij heel veel over de kwaliteiten als moeder. Dat mag je gemeen vinden, ik vind t gemeen om je eigen belangen voor die van je kind te stellen.
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-04-2017 15:34
Reden: onderzoek
% gewijzigd
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 15:22:

[...]





Goed punt. Dat was het oorspronkelijk plan al die maanden geleden. Het was ook al het plan twee jaar geleden. Ik had een huis gevonden en ging bij mijn ex weg gaan zonder dat ik in een nieuwe relatie zat. Maa rmijn ex smeekte me te blijven. Ik dacht dat twee ouders samen beter was voor mijn zoon en bleef. Tot ik dus enige tijd later mijn huidige vriend leerde kennen. En we zijn er voor gegaan. Afhankelijk ben ik niet. In die zin dat ik morgen kan vertrekken zonder meer. Ik heb een meer dan deftig inkomen dus kan mezelf perfect redden. Maar we wilden het eerst proberen en moest het dan toch fout lopen kon ik nog altijd alleen gaan wonen. Zonder dat ik eerst alle investeringen ging doen in een huis, meubels...zonder dat mijn zoon eerst moest gewoon worden aan met ma alleen wonen om dan te wennen aan een nieuwe man. We hebben alle tussenstappen overgeslagen. En het werkte. WE vormen een goed draaiend nieuw samengesteld gezin. Op dat ene punt na danWat ik zeg: jij laat je leiden door jouw gevoel en NIET door het belang van je kind. Want als je dat nou voorop stelt: wat zou dan wijsheid zijn? Echt eerlijk antwoorden.
Echt: geen enkel kind vind het fijn om in een samengesteld gezin te komen. Geen enkel kind.
quote:stellar schreef op 19 april 2017 @ 15:23:

[...]





Vanuit een huwelijk direct intrekken bij iemand anders zegt voor mij heel veel over de kwaliteiten als moeder. Dat mag je gemeen vinden, ik vind t gemeen om je eigen belangen voor die van je kind te stellen.



+10. Je hebt dan niet het belang van je kind voor ogen. En hoe TO het ook draait, ze wilde gewoon dolverliefd bij die zoooooo geweldige man die haar alleen zag staan toen ze geen rolmopsje meer was intrekken.



TO reageert niet meer op mij, hoop dat ze er in ieder geval over na gaat denken.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou stoppen om je karakter, je eigenwaarde en je zijn helemaal op te hangen aan de relaties die je hebt met mannen. Ik vind dat namelijk wel degelijk een state of mind.



Het is tijd voor een transitie van binnen ipv van buiten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
quote:_Marana_ schreef op 19 april 2017 @ 15:18:

[...]



Ehm, wacht even hoor: hij heeft het zelf ook gedaan? En vindt dat hij eerlijk is geweest en dat het daarom niet telt?

Jij bent tegen hem toch ook eerlijk geweest over je vreemdgaan? Waarom telt dat van hem niet en van jou wel?



Ik lees eigenlijk niet zoveel positiefs over je vriend, eerlijk gezegd. Jij valt op hem omdat hij waanzinnig sexy is, hij valt op jou omdat je afgevallen bent en daarom nu pas aantrekkelijk. En hij vindt jouw vreemdgaan erger dan zijn vreemdgaan.

Hij heeft in zijn singletijd meer vrouwen gehad, jij moet er ook maar op vertrouwen dat hij die behoefte aan afwisseling nu niet meer heeft. Andersom mag hij dan wel wat vertrouwen in jou stellen.



Ik geloof niet in 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger'. Ik vind jouw reden tot vreemdgaan eigenlijk vrij plausibel, als je seksueel totaal niet bevredigd wordt maar je toch ook niet zomaar de vader van je kind wilt verlaten...

Ik vind veroordelingen als 'nare karaktertrek, die in je zit en waar je dus ooit weer aan toe zult geven' absoluut onterecht.

Maar ik zie genoeg redenen qua start van jullie relatie die mij doen twijfelen aan de bestendigheid. Los van jouw verleden dus.



Ik kan alleen maar zeggen dat je de vinger op de wonde legt. Ikzelf ben zeker dat mijn verleden geen issue zal zijn. Ik ben geen dwangmatige vreemdganger maar heb in een relatie gezeten waarbij vanalles fout liep (en daar is mijn ex het overigens mee eens) en ik heb troost gezocht. Meer dan dat is het niet. Troost bij mannen met wie alles heel eerlijk, open en duidelijk was. Is dat goed? Natuurlijk niet. Ontrouw is ontrouw.



Maar ja, ik vind het feit dat hij open was over zijn ontrouw geen rectificatie. Het blijft ontrouw en daarbij zijn nog twee vrouwen gekwest geraakt. Dit heb ik hem overigens ook duidelijk gemaakt.

Ik zou hem blindelings moeten vertrouwen maar moet zelf verantwoordeling afleggen. uieteraard ben ik het daarmee niet eens.

Maar we praten er nu wel over. HIj blijft ergens met een angst zitten dat ik hem ga bedriegen, terwijl ik onzeker ben over hoezeer hij niet zal hervallen in zijn vrijgezellenbestaan. Beiden overtuigen we elkaar van het tegendeel. Of proberen we althans. Het dagelijks leven toont ons ondertussen dat we enorm veel aan elkaar hebben. Dat onze start niet het symptoom van een onderliggend probleem hoeft te zijn. Maar makkelijk is het niet. Vandaar dat ik even op dit forum kwam zien of ik gesprekspartners kon vinden.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 15:23:

[...]





Dat zeg ik ook :-). Maar meestal draait dat uit op meer ruzie. En ja, ik merk dat hij ondanks alles en alle vrouwen, vaak onzeker is. Niet over zichzelf maar over mij.Maar waarom pik je dat? Waarom je kind in zoveel stress houden? Waarom jezelf in zoveel stress houden? Waarom wil je geen man die jou vertrouwt?
Alle reacties Link kopieren
quote:Annelleke schreef op 19 april 2017 @ 14:45:

Je bent bewezen onbetrouwbaar, als er problemen zijn los je ze niet op maar duik je bij een ander in bed. Dat is een ontzettend nare karaktereigenschap en niet een die je zomaar afleert. Ik denk dat zijn roze bril samen met zijn verliefdheid aan het verdwijnen is, en hij begint te je nu te zien zoals je echt bent. Het ging hem nooit om je karakter, hij viel op je lichaam. En nu komt het besef dat een mooi lichaam niks is zonder goed karakter. Ik snap dat hij nu hevig twijfelt. Hij zal toch een keuze moeten maken, jou vertrouwen zonder bewijs dat je te vertrouwen bent, of bij je weg gaan. En jij zult ook een keuze moeten maken. Blijf jij bij iemand die jou zo wantrouwt? Hoe lang blijf je op hem wachten?



Wacht eens. Jij weet hoe ik echt ben op basis van een aantal zaken die ik schreef? Ik ben 'slecht'. Ik heb geen goed karakter? Waar haal je dat? Omdat ik ooit een man bedrogen heb? Is dat de simplistische wijze waarop vrouwen elkaar benaderen? Want is dat niet een beetje alles sterk vereenvoudigen? Een scheefschaatser is altijd een scheefschaatser en een slecht mens en een slechte ouder? Wat heeft het ene met het andere te maken? Hoe kun je mij als volledige persoon beoordelen op basis van één iets? Moet ik jou nu een simplistische vrouw noemen omwille van die redenering? Neen toch; Ik veronderstel dat je wel meer bent dan die ene reactie.



En neen. Hij heeft me nog beter leren kennen en is zelfs nog verliefder geworden. En juist daarmee is zijn onzekerheid bij momenten gegroeid. Hij is nu nog veel banger dan in het begin om me kwijt te raken;



Maar je hebt wel gelijk als je zegt dat dat wantrouwen een probleem is voor de relatie en dat het ooit er op of er onder zal zijn; Of hij leert me vertrouwen en het verleden achter ons te laten, of we barsten.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 15:31:

[...]

HIj blijft ergens met een angst zitten dat ik hem ga bedriegen, terwijl ik onzeker ben over hoezeer hij niet zal hervallen in zijn vrijgezellenbestaan. Beiden overtuigen we elkaar van het tegendeel. Of proberen we althans. Het dagelijks leven toont ons ondertussen dat we enorm veel aan elkaar hebben. Dat onze start niet het symptoom van een onderliggend probleem hoeft te zijn. Maar makkelijk is het niet. Vandaar dat ik even op dit forum kwam zien of ik gesprekspartners kon vinden.Mijn vriend en ik, beiden ex-vreemdgangers, zijn gaan swingen samen, en misschien gaan we zelfs wel los van elkaar daten. We begrijpen van elkaar waarom we bij onze exen vreemd gingen en we hebben vol vertrouwen in elkaar dat en in onze relatie waar de communicatie zoveel beter is dan in onze huwelijken, en de mogelijkheden zoveel ruimer, dat vreemdgaan gewoon niet nodig is. We mogen flirten, zoenen, seksen met anderen. En we kiezen des te bewuster steeds weer voor elkaar. Zou zoiets bij jullie bespreekbaar zijn?
Alle reacties Link kopieren
quote:viva-amber schreef op 19 april 2017 @ 15:30:

Ik zou stoppen om je karakter, je eigenwaarde en je zijn helemaal op te hangen aan de relaties die je hebt met mannen. Ik vind dat namelijk wel degelijk een state of mind.



Het is tijd voor een transitie van binnen ipv van buiten.Het is niet mijn Eigenwaarde die ik ophang aan een relatie. Ik weet wel wat ik waard ben, ook zonder man. Ik heb geen man nodig. Niet in algemene bewoordingen. Maar ik ben met iemand die, los van dat ene, het betere in mij naar boven haalt en me, meestal, gelukkig maakt. Ik hou van die man. En ik weet dathij van mij houdt. Het is een kwestie van nog wat groeien.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 15:36:

[...]





Wacht eens. Jij weet hoe ik echt ben op basis van een aantal zaken die ik schreef? Ik ben 'slecht'. Ik heb geen goed karakter? Waar haal je dat? Omdat ik ooit een man bedrogen heb? Is dat de simplistische wijze waarop vrouwen elkaar benaderen? Want is dat niet een beetje alles sterk vereenvoudigen? Een scheefschaatser is altijd een scheefschaatser en een slecht mens en een slechte ouder? Wat heeft het ene met het andere te maken? Hoe kun je mij als volledige persoon beoordelen op basis van één iets? Moet ik jou nu een simplistische vrouw noemen omwille van die redenering? Neen toch; Ik veronderstel dat je wel meer bent dan die ene reactie.



En neen. Hij heeft me nog beter leren kennen en is zelfs nog verliefder geworden. En juist daarmee is zijn onzekerheid bij momenten gegroeid. Hij is nu nog veel banger dan in het begin om me kwijt te raken;



Maar je hebt wel gelijk als je zegt dat dat wantrouwen een probleem is voor de relatie en dat het ooit er op of er onder zal zijn; Of hij leert me vertrouwen en het verleden achter ons te laten, of we barsten.

Ik zeg niet dat ik weet hoe je echt bent, ik denk dat hij jouw echte ik steeds beter leert kennen omdat de roze bril afzakt, en blijkbaar bevalt dat niet. Want dat jij vreemd ging wist hij van tevoren, de roze bril zal het in zijn hoofd minder hebben gemaakt, maar nu dringt de werkelijkheid naar binnen.



Lees ook even mijn andere posts, ik heb meerdere keren benadrukt dat ik niet denk dat je een slechte moeder bent.
Alle reacties Link kopieren
quote:_Marana_ schreef op 19 april 2017 @ 15:36:

[...]





Mijn vriend en ik, beiden ex-vreemdgangers, zijn gaan swingen samen, en misschien gaan we zelfs wel los van elkaar daten. We begrijpen van elkaar waarom we bij onze exen vreemd gingen en we hebben vol vertrouwen in elkaar dat en in onze relatie waar de communicatie zoveel beter is dan in onze huwelijken, en de mogelijkheden zoveel ruimer, dat vreemdgaan gewoon niet nodig is. We mogen flirten, zoenen, seksen met anderen. En we kiezen des te bewuster steeds weer voor elkaar. Zou zoiets bij jullie bespreekbaar zijn?Nu nog niet in ieder geval. Ikzelf ben geen swinger. Ik weet ook relatief zeker dat dat voor hem helemaal niet zou gaan gezien zijn jaloezie. En mijn jaloezie overigens. Dat vertrouwen dat je inderdaad nodig hebt is het grote werkpunt. Mijn vreemdgaan had op zich weinig met sex te maken maar met het gewild zijn. Mijn ex man was quasi a seksueel en zat met zijn geaardheid in de knoop. Daarom ben ik beginnen vreemd gaan. Maar mijn life toestemming geven een ander te kussen, laat staan er sex mee hebben.:-) zo goed zit ik niet in mijn vel. Maar respect als je het wel kan.
Alle reacties Link kopieren
Is relatietherapie een optie voor jullie?
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp wel dat je je 'gewaarschuwd' voelt door het verleden, maar niet dat je je het heden erdoor laat vergallen. Of ben ik fout?

19-04-2017 13:57



Om een lang en saai verhaal kort te maken; nee
Alle reacties Link kopieren
quote:Annelleke schreef op 19 april 2017 @ 15:41:

[...]



Ik zeg niet dat ik weet hoe je echt bent, ik denk dat hij jouw echte ik steeds beter leert kennen omdat de roze bril afzakt, en blijkbaar bevalt dat niet. Want dat jij vreemd ging wist hij van tevoren, de roze bril zal het in zijn hoofd minder hebben gemaakt, maar nu dringt de werkelijkheid naar binnen.



Lees ook even mijn andere posts, ik heb meerdere keren benadrukt dat ik niet denk dat je een slechte moeder bent.





Excuses. Er zijn er ondertussen zodanig veel dat ik even de draad kwijt ben.



Maar ik ken mezelf. Ik ben 'oud'. En zelfkennis met bakken. Daar zit het probleem niet.

En zijn loyauteit naar mij is alleen maar toegenomen. Vandaar mijn bezorgdheid dat zijn, af en toe opduikende, onzekerheid ons de das om zal doen.



Zijn onzekerheden vloeien voort uit een constant strijd die hij met zichzelf voert. Hij zocht jaren geleden toenadering en ik heb hem toen afgewezen. Zegt hij. Zo herinner ik het met niet. Hij zocht contact maar ik kon geen interesse er uit afleiden. Toen hij contact zocht was mijn vader stervende en maanden aan een stuk heb ik samen met mijn ma voor hem gezorgd. Tot hij overleed. Andere mannen interesseerden me toen niet. En ik heb inderdaad nogal koel gereageerd. Maar ik zat met al die pijn en het verlies. Wat hij me verwijt is dat ik na het overlijden van mijn vader (anderhalf jaar later overigens) mijn ex bedrogen heb met een 'verstandstoestand' terwijl hij me al langer wou. Dat hij mij wou en ik hem afgewezen heb. Dat we al zoveel langer hadden kunnen samen zijn maar dat ik toen niet de minste interesse toonde, maar wel in bed dook met die ander.



Dat is zijn versie. Niet de mijne. Zijn timing was gewoon klote. Al had Brad Pitt me gebeld in die periode, ik zou er niet op in gegaan zijn; Ik begreep hem ook niet. Hij wist hoe laag ik zat en hoe moeilijk ik het had. Hij probeerde wel te troosten maar haakte zo snel af dat ik dacht dat hij gewoon een glas teveel op had die avond en daarom maar eens een bericht stuurde naar om het even wie. Ik nam zijn toenadering niet serieus. volgens hem kon het daar en toen direct meer geworden zijn. Maar dat geloof ik niet. Ik ben er pas voor gegaan toen ik terug vat op mijn leven had. Ik was er ook klaar mee. Klaar met mijn ex man, klaar met het verdriet dat me lange tijd verlamd had, maar ook klaar met het leven dat ik ervoor had.



Dus er is geen zelfinzicht nodig. Noch een roze bril die afgevallen is. We zijn twee mensen die een hoop fouten gemaakt hebben en uiteindelijk toch voor elkaar gekozen hebben en nu proberen van dat verleden achter ons te laten. En onze kinderen zijn er niet ongelukkig om.
quote:_Marana_ schreef op 19 april 2017 @ 15:19:

[...]



Je vergeet even dat hij in een relatie ook ontrouw is geweest. En dat TO is vreemdgegaan betekent niet dat ze een slechte moeder is.Dat schrijf ik ook niet, dat ik het vreemdgaan fout vind.
Alle reacties Link kopieren
quote:Annelleke schreef op 19 april 2017 @ 15:33:

[...]



Maar waarom pik je dat? Waarom je kind in zoveel stress houden? Waarom jezelf in zoveel stress houden? Waarom wil je geen man die jou vertrouwt?



Dat is uiteraard de vraag. Mijn kind heeft er geen last van. IN aanwezigheid van de kinderen, hij heeft er ook, vechten we geen oorlogen uit. Zij het dat het geen oorlogen meer zijn, alleen nog mini veldslagen. Maar hoedanook moeten zij daar niet in betrokken worden. Je zou nu kunnen zeggen dat kinderen dat door hebben, maar mijn kind is nog klein en de zijne zijn er weinig. Zij het dan dat zijn dochter hem er wel mee confronteerde dat ze 's nachts ooit gehoord had hoe er een discussie was. Het gaf hem een enorm slecht gevoel dat zijn kinderen dat zouden horen en sindsdien is hij kalmer.



Het is ook een feit dat ik de ruzie in de hand heb. Ik merk dat het mijn reactie zijn die hem kalmeren of over de rooie doen gaan. Ik kan het direct ontmijnen of terug reopen dat hij ook niet bepaald heilig is, en dan loopt het fout. Ik merk ook dat hij er minder en minder over begint en dat ik het sneller de kop kan indrukken.

Ik zou het vreselijk vinden dat dat ons uiteen drijft. De rest van het plaatje klopt gewoon. Ook voor onze kinderen. Mijn zoon is dol op hem. Hij heeft al meer voor mijn zoon gedaan dan zijn natuurlijke vader indertijd.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven