ben ik fout bezig met die man?

19-04-2017 13:57 180 berichten
Alle reacties Link kopieren
Om een lang saai verhaal kort te maken.... Ik zat van mijn 15e tot mijn 30e in normale relaties. Jeugdliefde en daarna de man van wie ik dacht dat ik er oud mee zou worden. Het leven besliste anders en toen ik dus 30 was stond ik er alleen voor. Tot mijn 34ste was ik single. Of beter, ik ging uit, ontmoette mannen met wie ik soms een paar maanden samen was, had een paar kortere toestanden... toen onmoette ik de eerste echt stabiele man in jaren en we begonnen aan iets waarvan ik dacht dat het tot de dood zou duren. Op één ding na ging alles lange tijd goed. En wat er fout liep was het seksuele. Maar ik dacht dacht dat ik daarmee kon leven. Ik had twee relaties gehad waar de sex super was maar ik er me voor de rest niet goed bij voelde. Maar hij was perfect.Heel knappe man, succesvol, zorgzaam en verre van een vrouwenversierder. Ik vond er rust en stabiliteit. Hij zorgde voor me, hielp me met het opruimen van wat rotzooi uit het verleden.... Alleen seksueel was het 'minder'. Hij kwam onvoorstelbaar snel klaar en leek soms niet te weten hoe een vrouwenlijf ineen steekt. Nochtans was hij verre van een maagd. Ook hij had een langere single periode achter de rug en die was zeer vergelijkbaar met de mijne. Dus begonnen we met gelijke wapens bij wijze van spreken. Maar na acht jaar en een kind liep het fout. Moeilijk om te omschrijven waarom. Het seksuele was een echt probleem geworden en hij werd als maar meer bitter naar mij, kreeg problemen op het werk, was totaal overbeschermend naar onze zoon toe die een kastplant dreigde te worden. De ruzies stapelden op en het ongenoegen werd groter. En ik bedroog hem. Een eerste keer met een veel oudere man. De tweede keer met een man van mijn Eigen leeftijd. In het eerste geval ging het om een man die nog net niet op zijn knieën viel om mijn zijn liefde te betuigen, in het tweede geval was het een zeer platonische toestand waarbij we gewoon alletwee op zoek waren naar een minimale fysieke vervulling en vonden die kort bij elkaar. In het eerste geval heb ik er een na de eerste keer sex een einde aan gemaakt omdat ik voelde dat hij verliefd was en ik niet. De situatie was al vies genoeg zonder dat ik ermee zou doorgaan en een ander om de tuin zou leiden. In het tweede geval maakte ik er eeen einde aan omdat het gewoon geen enkele inhoud had. Behalve het even spannend zijn om af te spreken was het letterlijk niets. En ik voelde me er alleen maar leger en eenzamer door.



Een falend huwelijk en een lege affaire. Het maakte me alleen maar meer miserabel en ik verachtte mezelf er alleen maar meer door.

Jaren ervoor, in het begin van mijn huwelijk, had ik een man ontmoet die ik fysiek onweerstaanbaar vond. Maar hij keek niet naar mij om. Niet. Geen blik. Daar doe je dus niets mee. Je wordt ook niet verliefd omdat je toch weet dat zij je maar niets vinden. Wat ook zo was. In zijn ogen was ik gewoon een mollig geval. Wel grappig maar fysiek totaal niet aantrekkelijk. Hij was altijd hoffelijk naar me en vriendelijk. Maar ik wist dat hij me niet zag staan.



Maar mijn uiterlijk veranderde. Door omstandigheden verloor ik gewicht. Veel gewicht. Ondanks mijn mollige figuur had ik nooit moeite gehad om mannelijke aandacht te krijgen. Maar dat had dan meer te maken met mijn ogenschijnlijk vrolijke persoonlijkheid.



Nu was ik afgevallen (door de stress door het aftakelen van mijn vader die uiteindelijk overleed) en ik vond dat wel ok en begon weight watchers te volgen om mijn gewicht op peil te houden. Het resultaat was bizar. Aandacht van mannen, nijd van vrouwen. Niet normaal. Ik ben niet veranderd. Nog steeds dezelfde vrolijke griet van voordien. Maar nu zien mannen mij staan. En dus ook 'hij'.



Tot dan toe was ik een gewone kennis, maar plots begon hij echt naar me te kijken. Stel je voor. De enige man die echt je knieën doet knikken. De enige man van wie je moet zeggen dat je hem te knap voor woorden vindt. De man van wie je dacht dat hij je toch niet zag staan waardoor je er ook geen tijd wou insteken. Laat staan gevoel.



Via facebook nam hij contact op. Hij wist heel goed hoe ik er voordien uitzag. Dus het is niet dat hij niet besefte dat ik een serieuse verandering ondergaan had. Maar het begon met wat complimentjes op mijn 'transitie'. Ik kon het bijna niet geloven. Dat net hij er op lette. Dat net hij zijn tijd er in stak om op mijn foto's te reageren. En er onstond contact. Onschuldig in het begin. Maar heel traag, heeeeeeeeeeeeeel traag, werd het intenser. Tot hij plots voorstelde gewoon eens af te spreken. Hij was single, ik getrouwd. Ik had nog maar een paar weken ervoor mijn man bedrogen met een 'platonische' relatie. Maar ik voelde direct aan dat ik geen seconde nog een ander wou zien of horen. 'hij' was er en ongelofelijk maar waar hij leek geïnteresseerd. Ook toen nog sprak het mollige meisje in mij dat het toch niet kon dat hij me wou zien. Dat hij wou afspreken. Mijn onzekerheden zorgden ervoor dat ik zijn motieven in vraag stelde. Was hij wel eerlijk? Meende hij wel dat hij me wou zien? Was het gewoon een grap voor hem?



Toen ik hem zag viel ik als een blok. Nog harder dan de eerste keer dat ik hem zag maar hij me niet eens zag staan. Honderden keren harder. Hij was nog knapper dan ik het mij herinnerde. Hij had de mooiste blauwe ogen en meest sexy lach ooit. Hij gaf me een knuffel toen we elkaar zagen. En aan zijn blik zag ik dat hij ook niet teleurgesteld was. Als je je hele leven met je uiterlijk in de knoop gelegen hebt en soms pure afschuw gevoeld hebt voor jezelf, is die blik het meest ongelofelijke moment in je leven. Hij ziet je. En hij wil je. En dat is met niets te vergelijken. Het feit dat hij zei dat ik er mooi uitzag. Dat hij zei dat het nerveus van me werd. Dat hij plots opstond en me kuste en zei dat hij het gewoon deed zodat we van de vraag af waren of we nu zouden kussen of niet. Ik kon mijn geluk niet op. Ik werd verliefd als nooit tevoor. En hij leek hetzelfde te voelen.



Een paar weken later liet ik mijn man vallen en trok in bij hem. Het was een enorm risico. We kenden elkaar al jaren maar in feite slechts luttele weken. Maar ik was zo verdomd verliefd. Zo verblind.

Niet dat ik me geen vragen stelde. Niet dat ik niet besefte hoe plots, snel en gevaarlijk het was. Ik ben geen idioot.



Hij was/is het gewoon. Dat is niet veranderd. Nu al die tijd later nog voor geen millimeter. Maar zoals overal zijn er problemen. Vragen. Dingen die we langzamerhand van elkaar leerden kennen. Zo weet hij nu dat ik mijn ex bedrogen heb (ben ondertussen gescheiden) en hij vreest dat dat een soort 'state of mind' is en ik het nog ga doen. Ik weet ondertussen dat hij in die paar jaar dat hij single was een waslijst aan vrouwen versleten heeft. Dat hij in toestanden beland is die ik niet aanvaardbaar vind. Maar mijn standpunt is dat het voor mij was en dat ik het maar moet aanvaarden en slikken. Hij is nu de trouwe, lieve maar verdomd sexy man. Waar kan ik over klagen? Waarom zou ik mijn tijd en emoties verspillen?



Maar hij zit anders ineen. Mijn verleden is een doorn in het oog en leidt tot discussies. Er Kwamen al heel wat verwijten. Het is met ups en downs. Meestal gaat het echt goed tussen ons. Beter dan met om het even wie in het verleden. Af en toe speelt het op en wordt hij echt kwaad.



We zijn beiden jaloerse mensen. Maar ik hou mij bezig met het heden en hou dat in het oog (en ik moet eerlijk zijn...hij is onberispelijk bezig) terwijl hij in een verleden dat ik wil vergeten blijft hangen.



Het maakt soms dingen kapot die zouden moeten overeind blijven. Ik kan niet begrijpen dat hij ons onrecht aandoet door iets waar hij uiteindelijk niets mee te maken heeft.



Ik begrijp wel dat je je 'gewaarschuwd' voelt door het verleden, maar niet dat je je het heden erdoor laat vergallen. Of ben ik fout?
Alle reacties Link kopieren
Je klinkt als een egoistisch mens en een verschrikkelijke moeder. Niet alleen uit je topic, maar ook je reacties. Compleet egocentrisch.

Ik vind het echt heel sneu voor je zoon.. Zo heen en weer geslingerd tussen al jouw drama.

Wel grappig trouwens dat je denkt dat deze man nu opeens de liefde van je leven is terwijl hij je met een paar kilo meer geen blik waardig gunde. Hij klinkt overigens ook als een ontzettend nare vent.

Harde reactie, sorry.
Samenvatting: to was dik en toen niet meer en toen ging ze rondneuken. Met die geneukte woont ze samen maar zijn beide huillie aan het doen over het verleden.



Einde
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:04:

[...]





Dat is uiteraard de vraag. Mijn kind heeft er geen last van. IN aanwezigheid van de kinderen, hij heeft er ook, vechten we geen oorlogen uit. Zij het dat het geen oorlogen meer zijn, alleen nog mini veldslagen. Maar hoedanook moeten zij daar niet in betrokken worden. Je zou nu kunnen zeggen dat kinderen dat door hebben, maar mijn kind is nog klein en de zijne zijn er weinig. Zij het dan dat zijn dochter hem er wel mee confronteerde dat ze 's nachts ooit gehoord had hoe er een discussie was. Het gaf hem een enorm slecht gevoel dat zijn kinderen dat zouden horen en sindsdien is hij kalmer.



Het is ook een feit dat ik de ruzie in de hand heb. Ik merk dat het mijn reactie zijn die hem kalmeren of over de rooie doen gaan. Ik kan het direct ontmijnen of terug reopen dat hij ook niet bepaald heilig is, en dan loopt het fout. Ik merk ook dat hij er minder en minder over begint en dat ik het sneller de kop kan indrukken.

Ik zou het vreselijk vinden dat dat ons uiteen drijft. De rest van het plaatje klopt gewoon. Ook voor onze kinderen. Mijn zoon is dol op hem. Hij heeft al meer voor mijn zoon gedaan dan zijn natuurlijke vader indertijd.En hier, beste TO, ga je zó ontzettend de mist in. Echt.
Alle reacties Link kopieren
quote:parbleumondieu schreef op 19 april 2017 @ 14:19:

Hij is haatdragend over dingen die jij hem niet hebt aangedaan en die je ook niet kunt aanpassen.

Hij viel op je omdat je uiterlijk aan voorwaarden voldeed.

Nee, ondanks dat jij stapelverliefd bent op hem, is hij niet de ware voor jou.



Ik heb mij die vraag uiteraard ook al gesteld. Ben ik als persoon wat hij wil, of is hij gewoon op mijn kont gevallen (bij wijze van spreken uiteraard). Ik zie mezelf niet als iemand die aan voorwaarden voldoet. Niet dat ik er vreselijk uitzie (of mag je dat niet zeggen zonder voor arrogant te worden versleten) maar ik blijf het mollige ding van voordien in mijn hoofd. Daarom dat het zo vreemd is, of ongelofelijk, dat hij wel op mij zou vallen. Zoals ik bij anderen al zei, het is niet dat hij pas naar me omkeek toen ik afviel en aan criteria voldeed. ER is in het verleden als een band geweest. Maar het is een feit dat ik merk dat mijn uiterlijk hem bevalt. En het is een feit dat ik niet meer wil aan komen. Niet alleen omwille van hem overigens. Ik wil gewoon niet meer mollig zijn. Het is nonsense dat uiterlijk geen rol speelt.



Maar er is zoveel meer dan dat. We zijn geen tieners noch twintigers meer. We hebben onze rugzak en alletwee er vanalles in gepropt. We bekijken ons verleden gewoon anders. En dat is een issue in een voor de rest prima relatie.
Alle reacties Link kopieren
quote:Hunniebunnie schreef op 19 april 2017 @ 16:09:

[...]





En hier, beste TO, ga je zó ontzettend de mist in. Echt.

In welke zin.

Dat je nu van oordeel bent dat onze kinderen toch belast worden?



Er is een scheiding. Kinderen zijn hier hoedanook door belast. Maar een slechte relatie tussen ouders is ook niet bepaald een cadeau voor kinderen.



Dat we door onze discussies onze kinderen pijn doen? Doen ouders dat niet altijd?

zijn twee ouders die nooit discuteren, betere ouders?
Alle reacties Link kopieren
Iemand met eigenwaarde laat zich niet door haar partner chanteren met het verleden en het vreemd gaan waaraan hij zelf aan mee heeft gedaan. Dat is niet een kwestie van 'groeien'.



De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
quote:Gooloib schreef op 19 april 2017 @ 16:06:

Samenvatting: to was dik en toen niet meer en toen ging ze rondneuken. Met die geneukte woont ze samen maar zijn beide huillie aan het doen over het verleden.



EindeIk wenste dat ik jouw zin voor nuance had. Het zou het leven zoveel makkelijker maken.
Alle reacties Link kopieren
quote:viva-amber schreef op 19 april 2017 @ 16:14:

Iemand met eigenwaarde laat zich niet door haar partner chanteren met het verleden en het vreemd gaan waaraan hij zelf aan mee heeft gedaan. Dat is niet een kwestie van 'groeien'.



De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.



Absoluut.



Ik ben naar dit forum gekomen om dit aan te kaarten.
Alle reacties Link kopieren
quote:elisabethrose schreef op 19 april 2017 @ 16:04:

Je klinkt als een egoistisch mens en een verschrikkelijke moeder. Niet alleen uit je topic, maar ook je reacties. Compleet egocentrisch.

Ik vind het echt heel sneu voor je zoon.. Zo heen en weer geslingerd tussen al jouw drama.

Wel grappig trouwens dat je denkt dat deze man nu opeens de liefde van je leven is terwijl hij je met een paar kilo meer geen blik waardig gunde. Hij klinkt overigens ook als een ontzettend nare vent.

Harde reactie, sorry.



Dus ik ben een slechte moeder omdat ik een slecht huwelijk achter me liet. Met een man die geen tijd in zijn kind stak, die mij dag in dag uit beledigde en me er alleen liet voor staan?

God, wanneer moet een mens dan uit een huwelijk stappen? Als ze verrot geslagen worden?



En je leest niet eens juist. Hij gunde me meer dan een blik waardig.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:15:

[...]





Ik wenste dat ik jouw zin voor nuance had. Het zou het leven zoveel makkelijker maken.TO, je geeft weinig antwoord. Waarom kon je het je ex aandoen? Waarom was je niet gewoon eerlijk? En waarom maak je jezelf dan wijs dat je jezelf kent? Waarom heeft jouw kind hier geen last van? Waarom vond je het nodig te benoemen dat je eerst dik was en nu niet meer en hij je toen pas zag staan, als je nu overtuigd doet van dat zijn liefde oprecht is?
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:13:

[...]



In welke zin.

Dat je nu van oordeel bent dat onze kinderen toch belast worden?



Er is een scheiding. Kinderen zijn hier hoedanook door belast. Maar een slechte relatie tussen ouders is ook niet bepaald een cadeau voor kinderen.



Dat we door onze discussies onze kinderen pijn doen? Doen ouders dat niet altijd?

zijn twee ouders die nooit discuteren, betere ouders?



Klopt. Maar jij laat keer op keer zien je eigenbelang belangrijker te vinden dan je kind. Hij heeft het maar te doen met jouw beslissingen. In je verhalen gaat het alleen maar over jou en je partner. En je vorige partners. En de mannen waarmee je vreemdging. Je houdt ongetwijfeld ontzettend veel van je kind. Maar je gedrág laat iets anders zien.



Een kind voelt haarfijn aan hoe dingen zitten. Echt, haarfijn.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:17:

[...]





Dus ik ben een slechte moeder omdat ik een slecht huwelijk achter me liet. Met een man die geen tijd in zijn kind stak, die mij dag in dag uit beledigde en me er alleen liet voor staan?

God, wanneer moet een mens dan uit een huwelijk stappen? Als ze verrot geslagen worden?



En je leest niet eens juist. Hij gunde me meer dan een blik waardig.Dan had je dus weg moeten gaan, zonder eerst op je rug te gaan voor een ander.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:17:

[...]





Dus ik ben een slechte moeder omdat ik een slecht huwelijk achter me liet. Met een man die geen tijd in zijn kind stak, die mij dag in dag uit beledigde en me er alleen liet voor staan?

God, wanneer moet een mens dan uit een huwelijk stappen? Als ze verrot geslagen worden?



En je leest niet eens juist. Hij gunde me meer dan een blik waardig.Het gaat erom wat je intentie was en is: je kind een veilig thuis bieden of je eigen gevoel maar weer eens volgen?
Alle reacties Link kopieren
quote:Hunniebunnie schreef op 19 april 2017 @ 15:15:

Je zult het goed bedoelen met je kind, maar je kind is géén prioriteit als je hem meteen in een ander huishouden plempt. Echt niet. Jij laat je leiden door jouw (lust)gevoelens en niet door het belang van je kind.



Dat zou juist zijn had hij een andere vader gehad.

En het belang van je kind? Wat is dat eigenlijk? Jezelf kapot laten maken om maar bij die vader te blijven?

Het is een vraag?

Wat is het belang van een kind?

Liefst twee evenwichtige ouders die voor elkaar en hun kind zorg dragen.

Wat als die balans volledig verstoort is?
Alle reacties Link kopieren
Pcies, leren om op eigen benen te staan ipv er vandoor te gaan met een man die je nog moet leren kennen. Je kinderen hieraan bloot stellen en in volgende slechte relatie rollen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Al zou je maar een klein beetje minder afhankelijk worden van de mannen in je leven dat zou dat al winst zijn.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
nee liever een alleenstaande moeder die zelf voor een goede thuis sitiuatie kan zorgen en niet achter haar jeuk aangaat. en die alleen kan zijn.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:19:

[...]





Dat zou juist zijn had hij een andere vader gehad.

En het belang van je kind? Wat is dat eigenlijk? Jezelf kapot laten maken om maar bij die vader te blijven?

Het is een vraag?

Wat is het belang van een kind?

Liefst twee evenwichtige ouders die voor elkaar en hun kind zorg dragen.

Wat als die balans volledig verstoort is?Lieverd, je draait nu een beetje vast in je eigen gelijk willen hebben. Nee, je stelt het belang van je kind niet voorop. Want dan was je niet eerst een paar keer vreemdgegaan en vanuit een slecht huwelijk rechtstreeks een samengesteld gezin in gerold met je kind. Dus dat je bent weggegaan bij een partner die niet goed voor jou en je kind was, dat kan zeker in zijn belang zijn geweest. Maar ja, je dook meteen het huis en het bed van een andere man in. En je kind moest maar mee. Echt, ik verzin het niet zelf hoor.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:19:

[...]





Dat zou juist zijn had hij een andere vader gehad.

En het belang van je kind? Wat is dat eigenlijk? Jezelf kapot laten maken om maar bij die vader te blijven?

Het is een vraag?

Wat is het belang van een kind?

Liefst twee evenwichtige ouders die voor elkaar en hun kind zorg dragen.

Wat als die balans volledig verstoort is?



Je leest ontzettend willekeurig. Niemand zegt in de reacties dat je, omwille van je kind, in een slecht/ongelukkig huwelijk had moeten blijven.

Waar het vooral om gaat is waarom je in vredesnaam van een slecht huwelijk gelijk bent gaan hokken met de volgende.

Als het je écht om je kinds belangen ging en het herstellen van die verstoorde balans dan had je alleen met je kind gaan wonen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Moniek1234 schreef op 19 april 2017 @ 15:01:

[...]





Hij is dus zelf ook wel eens vreemdgegaan. En jij vertrouwt hem wel gewoon dus?



Ik ben niet van mening dat je als single maar alles kunt doen en geen 'fouten' kunt maken. Het is altijd lekker makkelijk om te zeggen 'hij was toen single dus hij deed niets verkeerd'. Dat er veel bedpartners zijn gepasseerd dat is natuurlijk geen misstap, maar als hij sommige van hen slecht heeft mishandeld is dat ook niet echt tof nee (misstap klinkt zo 'groot').



Heb je hem wel eens op de man af gevraagd / hem de keuze gesteld : of je dealt er mee of het heeft geen toekomst?

Ik snap dat je dat tweede dan niet wilt horen, maar jullie zijn nu 'pas' tien maanden samen. Beter kom je er dan nu achter dan over een aantal jaar!



We hebben dat gesprek gehad. Meerdere keren. Ik heb hem ook letterlijk gezegd dat hij of ermee leert leven en het achter zich laat of ermee moet ophouden. Hij doet zijn best om voor het eerste te kiezen. Hij werkt aan zijn onzekerheden en laat me meer en meer zien dat hij me wil vertrouwen. Heel af en toe komt het beestje nog boven. Minder en minder.

De paar keer dat het de voorbije maanden nog gebeurde schiet hij in paniek. Hij is dan bang dat ik het ga beu worden en vertrekken. En dat is geen onrealistische angst. Dat weet hij. Hij beseft dus maar al te goed dat er een moment kan komen dat ik wat we hebben niet meer hoog genoeg inschat. Dat risico is wel veel kleiner geworden de voorbije maanden.Hij werkt aan zijn angsten en ik bewijs hem dagelijks hoeveel ik van hem hou. Hij ook overigens. Vaak ook voor mijn zoon van wie hij zag dat het er niet goed mee ging toen hij hem de eerste keer zag. Het is vooral dankzij hem dat dat ventje terug lol in het leven heeft. Iemand die hem dingen leert, die met hem speelt, die voor hem zorgt als hij ziek is. Uiteraard deed ik dat al in het verleden, maar zijn vader niet. Er zijn momenten dat mijn zoon hem per ongeluk papa noemt. En ik weet dat hij er dol op is. Dat doet mij ook goed. Het zou niet de reden zijn om te blijven als het tussen ons uit de hand loopt. Maar het doet me wel wat.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:17:

[...]





Dus ik ben een slechte moeder omdat ik een slecht huwelijk achter me liet. Met een man die geen tijd in zijn kind stak, die mij dag in dag uit beledigde en me er alleen liet voor staan?

God, wanneer moet een mens dan uit een huwelijk stappen? Als ze verrot geslagen worden?



En je leest niet eens juist. Hij gunde me meer dan een blik waardig.



Nee, je bent een waardeloze moeder omdat je tijdens je huwelijk overal rondneukte. Is niet nodig hoor, je kunt ook gewoon scheiden. Hierover loog je tegen je man. Vervolgens val je voor de voeten van een ontzettend nare vent en binnen 10 maanden dump je kind in huis met een vent die je nu al zijn stiefvader noemt en blijkbaar nog stiefbroertjes en zusjes. En als kers op de taart beweer je ook nog dat je kind er niks van mee krijgt en dol is op 'stiefvader' (hij kent die vent net).

Bovendien zeg je dit over de vader van je kind:

"Maar hij was perfect.Heel knappe man, succesvol, zorgzaam en verre van een vrouwenversierder. Ik vond er rust en stabiliteit. Hij zorgde voor me, hielp me met het opruimen van wat rotzooi uit het verleden.... Alleen seksueel was het 'minder'. "

Nu opeens is het een waardeloze vent?

Ik moet er bijna van lachen dat je dit niet zelf inziet en doodleuk vraagt wat jou een slechte moeder maakt, als het niet zon in en in trieste situatie was :(



Nu opeens gunde hij je wel een blik waardig. In je openingspost staat iets heel anders.

"Maar hij keek niet naar mij om. Niet. Geen blik. Daar doe je dus niets mee. Je wordt ook niet verliefd omdat je toch weet dat zij je maar niets vinden. Wat ook zo was. In zijn ogen was ik gewoon een mollig geval. Wel grappig maar fysiek totaal niet aantrekkelijk. Hij was altijd hoffelijk naar me en vriendelijk. Maar ik wist dat hij me niet zag staan."



TO, ik ben er echt niet op uit om je helemaal de grond in te trappen, maar meid kom op, trek eens die oogkleppen af zeg. Ik wil je wakker schudden. Je hebt een kind! Ga je best doen voor zijn geluk ipv je eigen geluk!
Alle reacties Link kopieren
quote:Hunniebunnie schreef op 19 april 2017 @ 16:23:

[...]





Lieverd, je draait nu een beetje vast in je eigen gelijk willen hebben. Nee, je stelt het belang van je kind niet voorop. Want dan was je niet eerst een paar keer vreemdgegaan en vanuit een slecht huwelijk rechtstreeks een samengesteld gezin in gerold met je kind. Dus dat je bent weggegaan bij een partner die niet goed voor jou en je kind was, dat kan zeker in zijn belang zijn geweest. Maar ja, je dook meteen het huis en het bed van een andere man in. En je kind moest maar mee. Echt, ik verzin het niet zelf hoor.





Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter?
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:30:

[...]







Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter?Ik hoop dat dit een trolltopic is. Ik hoop het echt. dat je zó scheef kunt denken, meeeen wat heb jij een plaat voor je kop zeg.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:16:

[...]





Absoluut.



Ik ben naar dit forum gekomen om dit aan te kaarten.Je kunt hem niet veranderen maar je kunt wel jouw reactie op hem veranderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:30:

[...]





Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter?



Kijk, nu zie ik hoe jij redeneert.... JA, vreemdgaan zegt iets over hoe jij bent, hoe jij je prioriteiten stelt.



En je gaat dus NIET na drie maanden bij iemand intrekken. Daar gaat het nou juist over!!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven