ben ik fout bezig met die man?

19-04-2017 13:57 180 berichten
Alle reacties Link kopieren
Om een lang saai verhaal kort te maken.... Ik zat van mijn 15e tot mijn 30e in normale relaties. Jeugdliefde en daarna de man van wie ik dacht dat ik er oud mee zou worden. Het leven besliste anders en toen ik dus 30 was stond ik er alleen voor. Tot mijn 34ste was ik single. Of beter, ik ging uit, ontmoette mannen met wie ik soms een paar maanden samen was, had een paar kortere toestanden... toen onmoette ik de eerste echt stabiele man in jaren en we begonnen aan iets waarvan ik dacht dat het tot de dood zou duren. Op één ding na ging alles lange tijd goed. En wat er fout liep was het seksuele. Maar ik dacht dacht dat ik daarmee kon leven. Ik had twee relaties gehad waar de sex super was maar ik er me voor de rest niet goed bij voelde. Maar hij was perfect.Heel knappe man, succesvol, zorgzaam en verre van een vrouwenversierder. Ik vond er rust en stabiliteit. Hij zorgde voor me, hielp me met het opruimen van wat rotzooi uit het verleden.... Alleen seksueel was het 'minder'. Hij kwam onvoorstelbaar snel klaar en leek soms niet te weten hoe een vrouwenlijf ineen steekt. Nochtans was hij verre van een maagd. Ook hij had een langere single periode achter de rug en die was zeer vergelijkbaar met de mijne. Dus begonnen we met gelijke wapens bij wijze van spreken. Maar na acht jaar en een kind liep het fout. Moeilijk om te omschrijven waarom. Het seksuele was een echt probleem geworden en hij werd als maar meer bitter naar mij, kreeg problemen op het werk, was totaal overbeschermend naar onze zoon toe die een kastplant dreigde te worden. De ruzies stapelden op en het ongenoegen werd groter. En ik bedroog hem. Een eerste keer met een veel oudere man. De tweede keer met een man van mijn Eigen leeftijd. In het eerste geval ging het om een man die nog net niet op zijn knieën viel om mijn zijn liefde te betuigen, in het tweede geval was het een zeer platonische toestand waarbij we gewoon alletwee op zoek waren naar een minimale fysieke vervulling en vonden die kort bij elkaar. In het eerste geval heb ik er een na de eerste keer sex een einde aan gemaakt omdat ik voelde dat hij verliefd was en ik niet. De situatie was al vies genoeg zonder dat ik ermee zou doorgaan en een ander om de tuin zou leiden. In het tweede geval maakte ik er eeen einde aan omdat het gewoon geen enkele inhoud had. Behalve het even spannend zijn om af te spreken was het letterlijk niets. En ik voelde me er alleen maar leger en eenzamer door.



Een falend huwelijk en een lege affaire. Het maakte me alleen maar meer miserabel en ik verachtte mezelf er alleen maar meer door.

Jaren ervoor, in het begin van mijn huwelijk, had ik een man ontmoet die ik fysiek onweerstaanbaar vond. Maar hij keek niet naar mij om. Niet. Geen blik. Daar doe je dus niets mee. Je wordt ook niet verliefd omdat je toch weet dat zij je maar niets vinden. Wat ook zo was. In zijn ogen was ik gewoon een mollig geval. Wel grappig maar fysiek totaal niet aantrekkelijk. Hij was altijd hoffelijk naar me en vriendelijk. Maar ik wist dat hij me niet zag staan.



Maar mijn uiterlijk veranderde. Door omstandigheden verloor ik gewicht. Veel gewicht. Ondanks mijn mollige figuur had ik nooit moeite gehad om mannelijke aandacht te krijgen. Maar dat had dan meer te maken met mijn ogenschijnlijk vrolijke persoonlijkheid.



Nu was ik afgevallen (door de stress door het aftakelen van mijn vader die uiteindelijk overleed) en ik vond dat wel ok en begon weight watchers te volgen om mijn gewicht op peil te houden. Het resultaat was bizar. Aandacht van mannen, nijd van vrouwen. Niet normaal. Ik ben niet veranderd. Nog steeds dezelfde vrolijke griet van voordien. Maar nu zien mannen mij staan. En dus ook 'hij'.



Tot dan toe was ik een gewone kennis, maar plots begon hij echt naar me te kijken. Stel je voor. De enige man die echt je knieën doet knikken. De enige man van wie je moet zeggen dat je hem te knap voor woorden vindt. De man van wie je dacht dat hij je toch niet zag staan waardoor je er ook geen tijd wou insteken. Laat staan gevoel.



Via facebook nam hij contact op. Hij wist heel goed hoe ik er voordien uitzag. Dus het is niet dat hij niet besefte dat ik een serieuse verandering ondergaan had. Maar het begon met wat complimentjes op mijn 'transitie'. Ik kon het bijna niet geloven. Dat net hij er op lette. Dat net hij zijn tijd er in stak om op mijn foto's te reageren. En er onstond contact. Onschuldig in het begin. Maar heel traag, heeeeeeeeeeeeeel traag, werd het intenser. Tot hij plots voorstelde gewoon eens af te spreken. Hij was single, ik getrouwd. Ik had nog maar een paar weken ervoor mijn man bedrogen met een 'platonische' relatie. Maar ik voelde direct aan dat ik geen seconde nog een ander wou zien of horen. 'hij' was er en ongelofelijk maar waar hij leek geïnteresseerd. Ook toen nog sprak het mollige meisje in mij dat het toch niet kon dat hij me wou zien. Dat hij wou afspreken. Mijn onzekerheden zorgden ervoor dat ik zijn motieven in vraag stelde. Was hij wel eerlijk? Meende hij wel dat hij me wou zien? Was het gewoon een grap voor hem?



Toen ik hem zag viel ik als een blok. Nog harder dan de eerste keer dat ik hem zag maar hij me niet eens zag staan. Honderden keren harder. Hij was nog knapper dan ik het mij herinnerde. Hij had de mooiste blauwe ogen en meest sexy lach ooit. Hij gaf me een knuffel toen we elkaar zagen. En aan zijn blik zag ik dat hij ook niet teleurgesteld was. Als je je hele leven met je uiterlijk in de knoop gelegen hebt en soms pure afschuw gevoeld hebt voor jezelf, is die blik het meest ongelofelijke moment in je leven. Hij ziet je. En hij wil je. En dat is met niets te vergelijken. Het feit dat hij zei dat ik er mooi uitzag. Dat hij zei dat het nerveus van me werd. Dat hij plots opstond en me kuste en zei dat hij het gewoon deed zodat we van de vraag af waren of we nu zouden kussen of niet. Ik kon mijn geluk niet op. Ik werd verliefd als nooit tevoor. En hij leek hetzelfde te voelen.



Een paar weken later liet ik mijn man vallen en trok in bij hem. Het was een enorm risico. We kenden elkaar al jaren maar in feite slechts luttele weken. Maar ik was zo verdomd verliefd. Zo verblind.

Niet dat ik me geen vragen stelde. Niet dat ik niet besefte hoe plots, snel en gevaarlijk het was. Ik ben geen idioot.



Hij was/is het gewoon. Dat is niet veranderd. Nu al die tijd later nog voor geen millimeter. Maar zoals overal zijn er problemen. Vragen. Dingen die we langzamerhand van elkaar leerden kennen. Zo weet hij nu dat ik mijn ex bedrogen heb (ben ondertussen gescheiden) en hij vreest dat dat een soort 'state of mind' is en ik het nog ga doen. Ik weet ondertussen dat hij in die paar jaar dat hij single was een waslijst aan vrouwen versleten heeft. Dat hij in toestanden beland is die ik niet aanvaardbaar vind. Maar mijn standpunt is dat het voor mij was en dat ik het maar moet aanvaarden en slikken. Hij is nu de trouwe, lieve maar verdomd sexy man. Waar kan ik over klagen? Waarom zou ik mijn tijd en emoties verspillen?



Maar hij zit anders ineen. Mijn verleden is een doorn in het oog en leidt tot discussies. Er Kwamen al heel wat verwijten. Het is met ups en downs. Meestal gaat het echt goed tussen ons. Beter dan met om het even wie in het verleden. Af en toe speelt het op en wordt hij echt kwaad.



We zijn beiden jaloerse mensen. Maar ik hou mij bezig met het heden en hou dat in het oog (en ik moet eerlijk zijn...hij is onberispelijk bezig) terwijl hij in een verleden dat ik wil vergeten blijft hangen.



Het maakt soms dingen kapot die zouden moeten overeind blijven. Ik kan niet begrijpen dat hij ons onrecht aandoet door iets waar hij uiteindelijk niets mee te maken heeft.



Ik begrijp wel dat je je 'gewaarschuwd' voelt door het verleden, maar niet dat je je het heden erdoor laat vergallen. Of ben ik fout?
Alle reacties Link kopieren
quote:elisabethrose schreef op 19 april 2017 @ 16:27:

[...]





Nee, je bent een waardeloze moeder omdat je tijdens je huwelijk overal rondneukte. Is niet nodig hoor, je kunt ook gewoon scheiden. Hierover loog je tegen je man. Vervolgens val je voor de voeten van een ontzettend nare vent en binnen 10 maanden dump je kind in huis met een vent die je nu al zijn stiefvader noemt en blijkbaar nog stiefbroertjes en zusjes. En als kers op de taart beweer je ook nog dat je kind er niks van mee krijgt en dol is op 'stiefvader' (hij kent die vent net).

Bovendien zeg je dit over de vader van je kind:

"Maar hij was perfect.Heel knappe man, succesvol, zorgzaam en verre van een vrouwenversierder. Ik vond er rust en stabiliteit. Hij zorgde voor me, hielp me met het opruimen van wat rotzooi uit het verleden.... Alleen seksueel was het 'minder'. "

Nu opeens is het een waardeloze vent?

Ik moet er bijna van lachen dat je dit niet zelf inziet en doodleuk vraagt wat jou een slechte moeder maakt, als het niet zon in en in trieste situatie was :(



Nu opeens gunde hij je wel een blik waardig. In je openingspost staat iets heel anders.

"Maar hij keek niet naar mij om. Niet. Geen blik. Daar doe je dus niets mee. Je wordt ook niet verliefd omdat je toch weet dat zij je maar niets vinden. Wat ook zo was. In zijn ogen was ik gewoon een mollig geval. Wel grappig maar fysiek totaal niet aantrekkelijk. Hij was altijd hoffelijk naar me en vriendelijk. Maar ik wist dat hij me niet zag staan."



TO, ik ben er echt niet op uit om je helemaal de grond in te trappen, maar meid kom op, trek eens die oogkleppen af zeg. Ik wil je wakker schudden. Je hebt een kind! Ga je best doen voor zijn geluk ipv je eigen geluk!



Grappig. je wil me niet de grond in trappen maar noemt me een waardeloze moeder. Dat is trappen. Nogal liefke. En zonder enige kennis van zaken. Je gaat er dus ook gewoon van uit dat iemand die scheef schaatst een waardeloze moeder is.

Ik heb mijn kind inderdaad heel snel met mijn nieuwe relatie geconfronteerd omdat het me kul leek eerst hem maanden te verzwijgen en te verbergen. Wat zou dat nu voor een pluspunt zijn??????



IK noem mijn ex niet waardeloos maar geen goede echtgenoot noch vader. Ik zou hem de grond niet willen intrappen. Mijn ex is een stabiel man. En ja hij is knapper dan gemiddeld. En ja hij heeft kluiten. Maar hij is afwezig. Hij is er op vele momenten niet geweest. Niet voor mij, niet voor mijn zoon. Ik zou daar ook oeverloos kunnen over uitweiden maar dat zou waarschijnlijk ook 'grappig' zijn.



En ja in het begin, al die jaren geleden, gunde mijn nieuwe vriend me geen blik. Een paar jaar geleden is dat veranderd. Dus het is niet omdat ik afgevallen ben dat ik plots in het oog sprong. Iedereen zaagt al dat mijn post te lang is, ik kan er nog heel wat details in verwerken. Maar samengevat; de eerste jaren dat we elkaar kenden was hij gewoon een kennis die niet op seksuele wijze naar mij keek. Paar jaar geleden wel plots toen hij me beter leerde kennen. Nadien ben ik afgevallen. En toen vond hij me NOG mooier.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:30:

[...]





Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter?



Als je een vraag stelt aan een groep mensen, dan weet je dat er antwoorden zullen komen die je liever niet hoort.

Ik lees je verhaal (en ja, ik heb het helemaal gelezen) en zie vooral dat je zelf worstelt met de vraag die je stelt.

Wat je vriend ervan vindt is voor jou een reden om ook aan jezelf te twijfelen.

Dat reacties van anderen die twijfel niet wegnemen kun je niemand verwijten.



Eerlijkheid is nou eenmaal een overgewaardeerde deugd. En mensen die dingen vertellen omdat "dat wel zo eerlijk is" doen dat soms vooral om het gewicht van hun eigen geweten te verlichten.

Wat is toch die drang om aan een (nieuwe) partner te vertellen dat je (ooit) vreemd bent gegaan?

Als je vreemd gaat en je zit ermee in je maag, suck it up en belast een ander niet met je schuldgevoelens. In tegenstelling tot wat mensen zeggen is gedeelde smart geen halve, maar dubbele smart.



Wees vooral niet verbaasd dat de moraalridders en hun jonkvrouwen die je op dit forum tegenkomt niet terughoudend zijn met hun veroordelingen.
Wat fijn dat alles steeds goed komt
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:36:

[...]





Grappig. je wil me niet de grond in trappen maar noemt me een waardeloze moeder. Dat is trappen. Nogal liefke. En zonder enige kennis van zaken. Je gaat er dus ook gewoon van uit dat iemand die scheef schaatst een waardeloze moeder is.

Ik heb mijn kind inderdaad heel snel met mijn nieuwe relatie geconfronteerd omdat het me kul leek eerst hem maanden te verzwijgen en te verbergen. Wat zou dat nu voor een pluspunt zijn??????



IK noem mijn ex niet waardeloos maar geen goede echtgenoot noch vader. Ik zou hem de grond niet willen intrappen. Mijn ex is een stabiel man. En ja hij is knapper dan gemiddeld. En ja hij heeft kluiten. Maar hij is afwezig. Hij is er op vele momenten niet geweest. Niet voor mij, niet voor mijn zoon. Ik zou daar ook oeverloos kunnen over uitweiden maar dat zou waarschijnlijk ook 'grappig' zijn.



En ja in het begin, al die jaren geleden, gunde mijn nieuwe vriend me geen blik. Een paar jaar geleden is dat veranderd. Dus het is niet omdat ik afgevallen ben dat ik plots in het oog sprong. Iedereen zaagt al dat mijn post te lang is, ik kan er nog heel wat details in verwerken. Maar samengevat; de eerste jaren dat we elkaar kenden was hij gewoon een kennis die niet op seksuele wijze naar mij keek. Paar jaar geleden wel plots toen hij me beter leerde kennen. Nadien ben ik afgevallen. En toen vond hij me NOG mooier.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:36:

[...]





Grappig. je wil me niet de grond in trappen maar noemt me een waardeloze moeder. Dat is trappen. Nogal liefke. En zonder enige kennis van zaken. Je gaat er dus ook gewoon van uit dat iemand die scheef schaatst een waardeloze moeder is.

Ik heb mijn kind inderdaad heel snel met mijn nieuwe relatie geconfronteerd omdat het me kul leek eerst hem maanden te verzwijgen en te verbergen. Wat zou dat nu voor een pluspunt zijn??????



IK noem mijn ex niet waardeloos maar geen goede echtgenoot noch vader. Ik zou hem de grond niet willen intrappen. Mijn ex is een stabiel man. En ja hij is knapper dan gemiddeld. En ja hij heeft kluiten. Maar hij is afwezig. Hij is er op vele momenten niet geweest. Niet voor mij, niet voor mijn zoon. Ik zou daar ook oeverloos kunnen over uitweiden maar dat zou waarschijnlijk ook 'grappig' zijn.



En ja in het begin, al die jaren geleden, gunde mijn nieuwe vriend me geen blik. Een paar jaar geleden is dat veranderd. Dus het is niet omdat ik afgevallen ben dat ik plots in het oog sprong. Iedereen zaagt al dat mijn post te lang is, ik kan er nog heel wat details in verwerken. Maar samengevat; de eerste jaren dat we elkaar kenden was hij gewoon een kennis die niet op seksuele wijze naar mij keek. Paar jaar geleden wel plots toen hij me beter leerde kennen. Nadien ben ik afgevallen. En toen vond hij me NOG mooier.Je snapt het echt niet....
Alle reacties Link kopieren
quote:Hunniebunnie schreef op 19 april 2017 @ 16:33:

[...]





Kijk, nu zie ik hoe jij redeneert.... JA, vreemdgaan zegt iets over hoe jij bent, hoe jij je prioriteiten stelt.



En je gaat dus NIET na drie maanden bij iemand intrekken. Daar gaat het nou juist over!!



Ik ken je uiteraard niet en ga niet onmiddellijk oordelen over hoe je redeneert. En voor hetzelfde geld heb je al veel kul meegemaakt in het leven en heeft dat je mening gevormd. Dat is prima. We hoeven het niet eens te zijn.



maar wat ik wel weet uit mijn Eigen leven is dat ik mijn zoon nu wel een liefdevolle sterke mannenfiguur in zijn leven heeft en voordien niet. Dus tja....daar het het nu voor mij wel over.
oooh TO, zeg dat dan! Je deed het allemaal voor je zoon
Snap je nou écht écht niet dat jouw handelen op geen enkele manier in het belang van jouw zoon is geweest?

Ik heb het nu niet over het vreemdgaan maar over het feit dat je je zoon direct na jullie scheiding in een huis laat wonen met een voor hem wildvreemde man.

Het doet er niet toe dat het makkelijker en/of goedkoper was om het zo aan te pakken, dat je dat zelfs als excuus aangrijpt om jouw handelen te verklaren vind ik echt van de zotte.

Jouw kind heeft behoefte aan stabiliteit en dat heeft hij nu nog steeds niet door jouw keuzes.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:40:

[...]





Ik ken je uiteraard niet en ga niet onmiddellijk oordelen over hoe je redeneert. En voor hetzelfde geld heb je al veel kul meegemaakt in het leven en heeft dat je mening gevormd. Dat is prima. We hoeven het niet eens te zijn.



maar wat ik wel weet uit mijn Eigen leven is dat ik mijn zoon nu wel een liefdevolle sterke mannenfiguur in zijn leven heeft en voordien niet. Dus tja....daar het het nu voor mij wel over.



Ik snap niet dat je zelf niet ziet dat dit je kind beschadigt. Een kind heeft tijd nodig om een band op te bouwen met iemand. En nu doet hij dat (gelukkig wel) omdat hij nu eenmaal in dat gezin is geplempt. Maar vergeet ook niet de loyaliteit die een kind heeft ten opzichte van zijn ouders. En vergeet niet dat jouw gedrag bepalend is voor hoe hij zich laten kan gaan gedragen.



Ik vind het stuitend dat je niet ziet dat jouw gedrag schadelijk is voor je kind. Echt stuitend. En een totaal gebrek aan logica en zelfinzicht.
Alle reacties Link kopieren
Zucht nou ja, dan leer je er niets van...ook goed.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
quote:S-Meds schreef op 19 april 2017 @ 14:04:

ik vraag even een middag vrij om dit te lezen. moment







Is je werkgever akkoord?
Ik vind het zo bizar dat jij niet kan inzien hoe moeilijk het moet zijn voor kind om plotsklaps zijn veilige thuishaven te verliezen, en om direct te worden opgezadeld met een nieuwe man, een nieuw huis en stel broers/zussen.



Heb je wel enig inlevingsvermogen?
Nou, hetzelfde als hunniebunnie dus.

Sorry, had je reactie nog niet gelezen, maar bent het dus roerend met je eens
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:40:

[...]





Ik ken je uiteraard niet en ga niet onmiddellijk oordelen over hoe je redeneert. En voor hetzelfde geld heb je al veel kul meegemaakt in het leven en heeft dat je mening gevormd. Dat is prima. We hoeven het niet eens te zijn.



maar wat ik wel weet uit mijn Eigen leven is dat ik mijn zoon nu wel een liefdevolle sterke mannenfiguur in zijn leven heeft en voordien niet. Dus tja....daar het het nu voor mij wel over.



Een 'mannenfiguur' is nog geen vader. Ga nou niet doen alsof jij ook maar 1 beslissing nam met je zoon in je achterhoofd.



Wat wil je nou? Vrijwel iedereen is het in dit topic met elkaar eens. Je komt arrogant over en lijkt je wanhopig aan mannen vast te klemmen.



Maar succes er mee hoor, je zal het nodig hebben.
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:30:

[...]





Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter?



Sowieso is binnen drie maanden bij iemand intrekken een grote gok die je neemt. En zeker niet één die je mag nemen wanneer er een kind in het spel is.



Ik heb niet alles gelezen, maar ik krijg de indruk dat je denkt dat als een kind maar voldoende eten en drinken krijgt, en een portie aandacht af en toe, dat het dan geen schade leidt.
Alle reacties Link kopieren
TO, ben je zelf vertrokken of heeft je exman je eruit gezwiept? omdat je zo snel bent gaan samenwonen en je kind daarin mee hebt getrokken. En hoe verliep het contact dan met zijn vader als jij al elders woont?
Je bent dan misschien wel mooier van buiten maar nog steeds lelijk van binnen..
Totaal zinloos om hierop te reageren. Iedereen hier ziet dat deze relatie geen lang leven beschoren is. Maar ach, je sleept je zoon zo weer naar een nieuwe hunk waar je oud mee gaat worden. Veel geluk dan maar.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:36:

[...]





Grappig. je wil me niet de grond in trappen maar noemt me een waardeloze moeder. Dat is trappen. Nogal liefke. En zonder enige kennis van zaken. Je gaat er dus ook gewoon van uit dat iemand die scheef schaatst een waardeloze moeder is.

Ik heb mijn kind inderdaad heel snel met mijn nieuwe relatie geconfronteerd omdat het me kul leek eerst hem maanden te verzwijgen en te verbergen. Wat zou dat nu voor een pluspunt zijn??????



IK noem mijn ex niet waardeloos maar geen goede echtgenoot noch vader. Ik zou hem de grond niet willen intrappen. Mijn ex is een stabiel man. En ja hij is knapper dan gemiddeld. En ja hij heeft kluiten. Maar hij is afwezig. Hij is er op vele momenten niet geweest. Niet voor mij, niet voor mijn zoon. Ik zou daar ook oeverloos kunnen over uitweiden maar dat zou waarschijnlijk ook 'grappig' zijn.



En ja in het begin, al die jaren geleden, gunde mijn nieuwe vriend me geen blik. Een paar jaar geleden is dat veranderd. Dus het is niet omdat ik afgevallen ben dat ik plots in het oog sprong. Iedereen zaagt al dat mijn post te lang is, ik kan er nog heel wat details in verwerken. Maar samengevat; de eerste jaren dat we elkaar kenden was hij gewoon een kennis die niet op seksuele wijze naar mij keek. Paar jaar geleden wel plots toen hij me beter leerde kennen. Nadien ben ik afgevallen. En toen vond hij me NOG mooier.



Elke post die je neerzet verandert je hele verhaal weer.



Dat is niet trappen. Dat is jou een spiegel voorhouden. Dat het spiegelbeeld je niet bevalt, heb je helemaal aan jezelf te danken.

Maar ik geef het op. Ik vermoed dat jij diep vanbinnen zelf heel goed weet hoe slecht je hebt gehandeld en nog steeds handelt. Daarom sla je nu zo om je heen.

Het pluspunt van de relatie verbergen is dat kind niet een band opbouwt met je nieuwe vriend en straks helemaal verdrietig is wanneer het uitgaat. Want deze relatie houdt never nooit stand. Daarom wachten ouders: zeker zijn dat iemand niet binnen een jaar weer verdwijnt, en kindje opnieuw afscheid moet nemen.



Ik ga er inderdaad van uit dat als je vreemdgaat, je een slechte moeder bent. Op dat moment neem je namelijk willens en wetens een heel groot risico dat je relatie uitgaat, en dat je daarmee de volledige basis van je kindje kapot gooit, en dat alleen voor je eigen jeuk. Als je bereid bent om zulke keuzes te maken over de rug van je kind, verdien je het niet om moeder te zijn.



Maar weet je TO, letterlijk bijna iedereen hier zegt hetzelfde. Maar jij wil het niet horen. Ik geef het op, zal niet meer reageren. Weet alleen dat je heel hard op weg bent om je kind voor het leven te tekenen.
Je schrijft heel andere dingen als in je OP.Hij zag je totaal niet staan omdat je te dik was toch?En nu je afgevallen bent ziet hij je wel staan.

Ik had voor de eer vriendelijk bedankt.



Om van het ene huis gelijk in het andere huis samen te gaan wonen met je kind erbij vind ik ook niet erg slim.Maar goed,dat is jou keus.Hoop dat je kind er niet onder lijdt.
Alle reacties Link kopieren
quote:zairaanne schreef op 19 april 2017 @ 16:30:

[...]





Dus als je vreemd gaat doe je je kind iets aan? Wat heeft dat er mee te maken. Mijn zoon is nooit geconfronteerd daarmee en mijn huwelijk indertijd heeft er niet meer of minder om geleden. De schade was er al. Ik heb geen minuut tijd met mijn kind gemist erdoor. Mijn kind heeft er nooit iets van gezien of geweten.



en wat doe je dan wel? Een huis huren, meubels kopen, een nieuwe auto...massa geld uitgeven. Om dan misschien drie maanden later toch in te trekken bij de ander en daar staan met al je gerief.ONdertussen constant weg en weer rijden tussen de twee adressen.



Om je kind eerst te laten wennen aan het alleen wonen bij mama, dan wennen aan de meneer die er meer zit dan niet om dan bij die meneer in te trekken. Dan moet hij twee keer verhuizen in plaats van een keer.



Is dat echt beter? ja, het was echt beter geweest als je eerst een eigen huis had gehad, je hebt een enorme gok genomen door gelijk bij deze man in te trekken. Wat als het fout gaat? Dan moet je zoon alsnog weer verhuizen en weer afscheid nemen van een vaderfiguur en opnieuw beginnen. Als je eerst een eigen huis had genomen, had je het rustig op kunnen bouwen en kunnen kijken of jullie wel echt bij elkaar passen en dat is echt beter voor alle partijen. Niet alleen voor je zoon, maar ook voor jou, voor die man en voor zijn kinderen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
quote:elisabethrose schreef op 19 april 2017 @ 17:51:

[...]





Elke post die je neerzet verandert je hele verhaal weer.



Dat is niet trappen. Dat is jou een spiegel voorhouden. Dat het spiegelbeeld je niet bevalt, heb je helemaal aan jezelf te danken.

Maar ik geef het op. Ik vermoed dat jij diep vanbinnen zelf heel goed weet hoe slecht je hebt gehandeld en nog steeds handelt. Daarom sla je nu zo om je heen.

Het pluspunt van de relatie verbergen is dat kind niet een band opbouwt met je nieuwe vriend en straks helemaal verdrietig is wanneer het uitgaat. Want deze relatie houdt never nooit stand. Daarom wachten ouders: zeker zijn dat iemand niet binnen een jaar weer verdwijnt, en kindje opnieuw afscheid moet nemen.



Ik ga er inderdaad van uit dat als je vreemdgaat, je een slechte moeder bent. Op dat moment neem je namelijk willens en wetens een heel groot risico dat je relatie uitgaat, en dat je daarmee de volledige basis van je kindje kapot gooit, en dat alleen voor je eigen jeuk. Als je bereid bent om zulke keuzes te maken over de rug van je kind, verdien je het niet om moeder te zijn.



Maar weet je TO, letterlijk bijna iedereen hier zegt hetzelfde. Maar jij wil het niet horen. Ik geef het op, zal niet meer reageren. Weet alleen dat je heel hard op weg bent om je kind voor het leven te tekenen.Precies dit!!
Alle reacties Link kopieren
Je zegt in je op hele andere dingen over je ex en huidige partner dan in latere posts nadat je commentaar hebt gekregen. En als je daar vervolgens op aangesproken wordt dan was het omdat je je verhaal niet langer wilde maken dan nodig?

Geloof je jezelf?



En zoals hier al eerder door velen gezegd: je gaat niet meteen samenwonen met een nieuwe man. En alles binnen een jaar is al te snel. Dat doe je niet met een kind.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
Mand!
quote:wiezel schreef op 19 april 2017 @ 19:34:

Je zegt in je op hele andere dingen over je ex en huidige partner dan in latere posts nadat je commentaar hebt gekregen. En als je daar vervolgens op aangesproken wordt dan was het omdat je je verhaal niet langer wilde maken dan nodig?

Geloof je jezelf?



En zoals hier al eerder door velen gezegd: je gaat niet meteen samenwonen met een nieuwe man. En alles binnen een jaar is al te snel. Dat doe je niet met een kind.



Dit dus. Nu is je OP kort maar krachtig?



Misschien is je kind wel bang om te zeggen dat hij ongelukkig is met deze situatie, omdat zijn moeder overduidelijk erg hangt aan dit nieuwe 'vaderfiguur'.
k begrijp wel dat je je 'gewaarschuwd' voelt door het verleden, maar niet dat je je het heden erdoor laat vergallen. Of ben ik fout?



Het gaat erom dat je leert van je keuzes. Niet hij, maar jij. Mensen kunnen veranderen, zelfs mensen die vreemdgaan...verslaafden..mensen die allerlei gebeurtenissen hebben meegemaakt etc. Alleen dit kost energie en reflectie en tijd. Meeste gaan onbewust door en raken verwikkeld in hun verhaal. Daar lijkt het op bij jou.

Je bent niet fout. Je maakt keuzes die grotere gevolgen hebben dan je zelf ziet.

Op jou en de omgeving, in dit geval je kind.

Uiteindelijk wil jij gelukkig zijn , net als iedereen. Maakt dit je allemaal gelukkig?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven