Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
maandag 10 april 2017 16:27
quote:Wissie schreef op 10 april 2017 @ 13:53:
Mag ik meeschrijven met jullie??
Ik zal mij ook even netjes voorstellen, ik ben een vrouw van 44, en gelukkig getrouwd en een kindje van 2.5 jaar.
Ik ben al vanaf mijn pubertijd af en aan TE zwaar, en zoals bijna iedereen hier aan het lijnen met veel resultaat en ook weer veel aankomen.
In 2011 is er ook een traag werkende schildklier geconstateerd waarvoor ik medicatie krijg, maar het afvallen blijft daardoor zeer lastig.
Maar het echte verhaal begint eind 2013, na 3 jaar en 4 fout gelopen zwangerschappen, en van artsen te horen gekregen dat ik naast TE oud ook TE dik was ben ik doorverwezen voor een maagverkleining, ik zou net aan de screening beginnen, bleek ik zwanger te zijn, en die zwangerschap is godzijdank succesvol geëindigd, maar de maagverkleining was van de baan.
Mijn zwangerschap was extreem zwaar, ik had vanaf week 5 al zware zwangerschaps suiker ( spoot op een gegeven moment 56 eenheden insuline na elke maaltijd) en een gevaarlijk hoge bloeddruk, waarvoor ik ook medicijnen kreeg……maaaaaar ik had het er graag voor over.
De suiker “verdween” na de zwangerschap alleen de hoge bloedruk bleef nog langgg TE hoog. Kort na de zwangerschap overleed plotseling mijn moeder en ging het licht uit en kon ik niet meer, met een lichte dosis AD ben ik er weer bovenop gekomen.
Ik woog voor de zwangerschap 100 kilo en ben 15 kilo aangekomen, die 15 kilo was ik snel kwijt, en ben veel gaan sporten met een personal trainer, en woog vorig jaar 97…maar helaas zit mijn lijf mij in de weg, ik heb last van mijn knieën, en kan ook niet met mijn dochter spelen daardoor, en schaam mij diep voor mijn lijf...verder is uit mijn bloedwaarden gekomen dat ik diabetes ga ontwikkelen en is mijn vetgehalte in mijn bloed te hoog te hoog…en dan mijn BMI…39.. ik wil mijn dochter zien opgroeien...dat was voor mij en de huisarts genoeg om mij direct door te verwijzen naar de NOK…
Alleen ben ik twee weken telefonisch afgewezen bij het NOK, maar naar een lang gesprek mag ik toch lanskomen voor een OG, en zal ik worden gewogen, en daar zie ik best tegenop, moet ik daar al in mijn slip op de weegschaal, of komt dat later pas?Je hoeft nooit in je slip op een weegschaal bij de NOK, gewoon gekleed.
Mag ik meeschrijven met jullie??
Ik zal mij ook even netjes voorstellen, ik ben een vrouw van 44, en gelukkig getrouwd en een kindje van 2.5 jaar.
Ik ben al vanaf mijn pubertijd af en aan TE zwaar, en zoals bijna iedereen hier aan het lijnen met veel resultaat en ook weer veel aankomen.
In 2011 is er ook een traag werkende schildklier geconstateerd waarvoor ik medicatie krijg, maar het afvallen blijft daardoor zeer lastig.
Maar het echte verhaal begint eind 2013, na 3 jaar en 4 fout gelopen zwangerschappen, en van artsen te horen gekregen dat ik naast TE oud ook TE dik was ben ik doorverwezen voor een maagverkleining, ik zou net aan de screening beginnen, bleek ik zwanger te zijn, en die zwangerschap is godzijdank succesvol geëindigd, maar de maagverkleining was van de baan.
Mijn zwangerschap was extreem zwaar, ik had vanaf week 5 al zware zwangerschaps suiker ( spoot op een gegeven moment 56 eenheden insuline na elke maaltijd) en een gevaarlijk hoge bloeddruk, waarvoor ik ook medicijnen kreeg……maaaaaar ik had het er graag voor over.
De suiker “verdween” na de zwangerschap alleen de hoge bloedruk bleef nog langgg TE hoog. Kort na de zwangerschap overleed plotseling mijn moeder en ging het licht uit en kon ik niet meer, met een lichte dosis AD ben ik er weer bovenop gekomen.
Ik woog voor de zwangerschap 100 kilo en ben 15 kilo aangekomen, die 15 kilo was ik snel kwijt, en ben veel gaan sporten met een personal trainer, en woog vorig jaar 97…maar helaas zit mijn lijf mij in de weg, ik heb last van mijn knieën, en kan ook niet met mijn dochter spelen daardoor, en schaam mij diep voor mijn lijf...verder is uit mijn bloedwaarden gekomen dat ik diabetes ga ontwikkelen en is mijn vetgehalte in mijn bloed te hoog te hoog…en dan mijn BMI…39.. ik wil mijn dochter zien opgroeien...dat was voor mij en de huisarts genoeg om mij direct door te verwijzen naar de NOK…
Alleen ben ik twee weken telefonisch afgewezen bij het NOK, maar naar een lang gesprek mag ik toch lanskomen voor een OG, en zal ik worden gewogen, en daar zie ik best tegenop, moet ik daar al in mijn slip op de weegschaal, of komt dat later pas?Je hoeft nooit in je slip op een weegschaal bij de NOK, gewoon gekleed.
dinsdag 11 april 2017 14:06
quote:Brand-new-life-2015 schreef op 10 april 2017 @ 14:19:
[...]
Dank je wel voor je compliment.
En ik voel me niet beledigd door jouw denkwijze, sterker nog, zo ervaar ik het soms zelf ook.
Het is inderdaad een eetprobleem. En ondanksdat ik nu slank ven en wel alles kan eten, is het natuurlijk nog steeds een probleem.
Ik was op mijn 16e al 100 kilo (nu 30) dus makkelijk heb ik het niet gehad met 14 jaar lang overgewicht en jojo-en.
Fysiek ben ik nu geholpen maar mentaal kunnen ze me niet opereren.
Ik wens je veel sterkte met jouw problemen, ongeacht iemands gewicht/uiterlijk kun je nooit zien hoe iemand zich echt voelt
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
[...]
Dank je wel voor je compliment.
En ik voel me niet beledigd door jouw denkwijze, sterker nog, zo ervaar ik het soms zelf ook.
Het is inderdaad een eetprobleem. En ondanksdat ik nu slank ven en wel alles kan eten, is het natuurlijk nog steeds een probleem.
Ik was op mijn 16e al 100 kilo (nu 30) dus makkelijk heb ik het niet gehad met 14 jaar lang overgewicht en jojo-en.
Fysiek ben ik nu geholpen maar mentaal kunnen ze me niet opereren.
Ik wens je veel sterkte met jouw problemen, ongeacht iemands gewicht/uiterlijk kun je nooit zien hoe iemand zich echt voelt
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
dinsdag 11 april 2017 14:06
quote:Brand-new-life-2015 schreef op 10 april 2017 @ 14:19:
[...]
Dank je wel voor je compliment.
En ik voel me niet beledigd door jouw denkwijze, sterker nog, zo ervaar ik het soms zelf ook.
Het is inderdaad een eetprobleem. En ondanksdat ik nu slank ven en wel alles kan eten, is het natuurlijk nog steeds een probleem.
Ik was op mijn 16e al 100 kilo (nu 30) dus makkelijk heb ik het niet gehad met 14 jaar lang overgewicht en jojo-en.
Fysiek ben ik nu geholpen maar mentaal kunnen ze me niet opereren.
Ik wens je veel sterkte met jouw problemen, ongeacht iemands gewicht/uiterlijk kun je nooit zien hoe iemand zich echt voelt
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
[...]
Dank je wel voor je compliment.
En ik voel me niet beledigd door jouw denkwijze, sterker nog, zo ervaar ik het soms zelf ook.
Het is inderdaad een eetprobleem. En ondanksdat ik nu slank ven en wel alles kan eten, is het natuurlijk nog steeds een probleem.
Ik was op mijn 16e al 100 kilo (nu 30) dus makkelijk heb ik het niet gehad met 14 jaar lang overgewicht en jojo-en.
Fysiek ben ik nu geholpen maar mentaal kunnen ze me niet opereren.
Ik wens je veel sterkte met jouw problemen, ongeacht iemands gewicht/uiterlijk kun je nooit zien hoe iemand zich echt voelt
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
dinsdag 11 april 2017 16:49
Ik ook niet, alleen bij de internist tijdens de screening moest ik uit de kleren ivm lichamelijk onderzoek, en bij de anesthesist moest het bovenlijf ontbloot voor een hartfilmpje.
Morgen is mijn operatie alweer 8 weken geleden, ik heb er weinig last van de operatie gehad en ook eten gaat allemaal erg goed.
Nog nergens op gedumpt en in die 8 weken een keer of 4/5 overgegeven omdat iets niet goed viel.
Het enige waar ik last van heb is jeuk!
Jeuk in het midden van mijn onderrug, ondermijn armen maar dan ter hoogt van mijn bh-band en aan de binnenkant van mijn ellebogen.
Als ik krab krijg ik rode bultjes. 2 weken geleden moest ik voor controle naar de chirurg en deze zei dat het waarschijnlijk van de calcium pillen komt die ik elke dag moet nemen.
Zijn er meer die hier last van hebben (gehad)??
Morgen is mijn operatie alweer 8 weken geleden, ik heb er weinig last van de operatie gehad en ook eten gaat allemaal erg goed.
Nog nergens op gedumpt en in die 8 weken een keer of 4/5 overgegeven omdat iets niet goed viel.
Het enige waar ik last van heb is jeuk!
Jeuk in het midden van mijn onderrug, ondermijn armen maar dan ter hoogt van mijn bh-band en aan de binnenkant van mijn ellebogen.
Als ik krab krijg ik rode bultjes. 2 weken geleden moest ik voor controle naar de chirurg en deze zei dat het waarschijnlijk van de calcium pillen komt die ik elke dag moet nemen.
Zijn er meer die hier last van hebben (gehad)??
woensdag 12 april 2017 06:20
quote:watdachtjehiervan schreef op 11 april 2017 @ 14:06:
[...]
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
Ja daar ben ik zeker bang voor. Ik weeg dagelijks (automatisme, geen obsessie) en boven een bepaald gewicht kan ik er altijd nog wat aan doen.
Heb het meerdere keren aangegeven bij de diëtiste. Dan krijg ik weer lijstjes en tips mee, doe een paar weken mijn best en val dan weer in mijn slechte patroon.
Ik heb gewoon geen discipline.
Bovendien, zolang ik ook gezond eet en aan mijn zuivel kom, vond ze het niet zo spannend want ze willen dat ik 3 kilo bij kom.
Misschien dat ik het daar ook iets afgezwakt heb. Hier ben ik anoniem en is het makkelijker toegeven dan in het echt.
[...]
Mentaal kan je inderdaad niet geopereerd worden.
Ben je niet bang dat je over een tijd wel weer gaat aankomen? Zou je daarom je mentale gedeelte ook niet aan willen pakken?
Ja daar ben ik zeker bang voor. Ik weeg dagelijks (automatisme, geen obsessie) en boven een bepaald gewicht kan ik er altijd nog wat aan doen.
Heb het meerdere keren aangegeven bij de diëtiste. Dan krijg ik weer lijstjes en tips mee, doe een paar weken mijn best en val dan weer in mijn slechte patroon.
Ik heb gewoon geen discipline.
Bovendien, zolang ik ook gezond eet en aan mijn zuivel kom, vond ze het niet zo spannend want ze willen dat ik 3 kilo bij kom.
Misschien dat ik het daar ook iets afgezwakt heb. Hier ben ik anoniem en is het makkelijker toegeven dan in het echt.
woensdag 12 april 2017 08:44
Brand-new-life-2015: Je schrijft dat het voor jou nu bijna 3 jaar geleden is, heb je in de eerste periode net na de operatie meteen al 'slechte dingen' gegeten, of later pas?
En het 'vreten' wat je beschrijft, hoe moet ik dat zien, vervang je bv brood met chips of koek en hoeveel is dat dan?
Omdat je ook schrijft dat je ook gewoon je gezonde dingen eet, je zuivel, je groentes en eiwitten (heb je nog 6 eetmomenten per dag?)
Zou het zo kunnen zijn dat als jij over het algemeen gezond/volgens de richtlijnen eet.
Dus voldoende zuivel, eiwitten en groentes maar daarnaast snoep je elke dag iets van een koekje/chip/chocola, dat dit voor jou een goed patroon is?
Je blijft prima op gewicht dus misschien heb jij gewoon geluk gehad. En dat mag ook wel na een half leven met overgewicht toch? Toen had je dat geluk niet. En er zijn ook genoeg mensen zonder operatie die alles kunnen eten zonder te groeien.
Maar goed, voor een ander is het natuurlijk makkelijk lullen, het is jou gevoel dus dat is wat telt.
Ik zit nog zo kort na de operatie (8 weken) dat ik nog niets slechts durf te eten, heb nog geen chips/koek/snoep/chocola aangeraakt. Misschien ben ik ergens ook wel bang dat als het goed valt, het ook weer een onderdeel van mijn eetpatroon word.
Maar ik heb er op dit moment ook geen behoefte aan, heb nu genoeg aan mijn 6 eetmomenten.
Ik schrijf alles op wat ik eet, en maak aan het begin van de dag al een lijst met wat ik op welke tijd ga eten, dat is mijn houvast en hoef ik er niet meer over na te denken of te laten beïnvloeden door waar ik op dat moment zin in heb.
En het 'vreten' wat je beschrijft, hoe moet ik dat zien, vervang je bv brood met chips of koek en hoeveel is dat dan?
Omdat je ook schrijft dat je ook gewoon je gezonde dingen eet, je zuivel, je groentes en eiwitten (heb je nog 6 eetmomenten per dag?)
Zou het zo kunnen zijn dat als jij over het algemeen gezond/volgens de richtlijnen eet.
Dus voldoende zuivel, eiwitten en groentes maar daarnaast snoep je elke dag iets van een koekje/chip/chocola, dat dit voor jou een goed patroon is?
Je blijft prima op gewicht dus misschien heb jij gewoon geluk gehad. En dat mag ook wel na een half leven met overgewicht toch? Toen had je dat geluk niet. En er zijn ook genoeg mensen zonder operatie die alles kunnen eten zonder te groeien.
Maar goed, voor een ander is het natuurlijk makkelijk lullen, het is jou gevoel dus dat is wat telt.
Ik zit nog zo kort na de operatie (8 weken) dat ik nog niets slechts durf te eten, heb nog geen chips/koek/snoep/chocola aangeraakt. Misschien ben ik ergens ook wel bang dat als het goed valt, het ook weer een onderdeel van mijn eetpatroon word.
Maar ik heb er op dit moment ook geen behoefte aan, heb nu genoeg aan mijn 6 eetmomenten.
Ik schrijf alles op wat ik eet, en maak aan het begin van de dag al een lijst met wat ik op welke tijd ga eten, dat is mijn houvast en hoef ik er niet meer over na te denken of te laten beïnvloeden door waar ik op dat moment zin in heb.
woensdag 12 april 2017 08:59
quote:rosepudding schreef op 11 april 2017 @ 16:49:
Ik ook niet, alleen bij de internist tijdens de screening moest ik uit de kleren ivm lichamelijk onderzoek, en bij de anesthesist moest het bovenlijf ontbloot voor een hartfilmpje.
Morgen is mijn operatie alweer 8 weken geleden, ik heb er weinig last van de operatie gehad en ook eten gaat allemaal erg goed.
Nog nergens op gedumpt en in die 8 weken een keer of 4/5 overgegeven omdat iets niet goed viel.
Het enige waar ik last van heb is jeuk!
Jeuk in het midden van mijn onderrug, ondermijn armen maar dan ter hoogt van mijn bh-band en aan de binnenkant van mijn ellebogen.
Als ik krab krijg ik rode bultjes. 2 weken geleden moest ik voor controle naar de chirurg en deze zei dat het waarschijnlijk van de calcium pillen komt die ik elke dag moet nemen.
Zijn er meer die hier last van hebben (gehad)??Ik heb geen maagverkleining gehad, maar had hele erge jeuk van mijn ontstoken galblaas
Ik ook niet, alleen bij de internist tijdens de screening moest ik uit de kleren ivm lichamelijk onderzoek, en bij de anesthesist moest het bovenlijf ontbloot voor een hartfilmpje.
Morgen is mijn operatie alweer 8 weken geleden, ik heb er weinig last van de operatie gehad en ook eten gaat allemaal erg goed.
Nog nergens op gedumpt en in die 8 weken een keer of 4/5 overgegeven omdat iets niet goed viel.
Het enige waar ik last van heb is jeuk!
Jeuk in het midden van mijn onderrug, ondermijn armen maar dan ter hoogt van mijn bh-band en aan de binnenkant van mijn ellebogen.
Als ik krab krijg ik rode bultjes. 2 weken geleden moest ik voor controle naar de chirurg en deze zei dat het waarschijnlijk van de calcium pillen komt die ik elke dag moet nemen.
Zijn er meer die hier last van hebben (gehad)??Ik heb geen maagverkleining gehad, maar had hele erge jeuk van mijn ontstoken galblaas
woensdag 12 april 2017 16:30
quote:blauwebes schreef op 10 april 2017 @ 10:32:
Hey Fiddly, wat spannend! Ik herken het gevoel van klaar zin met mezelf/niet lekker in mijn vel zitten. Dat is na een paar maanden zoooo veranderd! Ik heb gisteren foto's gemaakt (-30 kg en onder de 100 vond ik wel een mooi moment). De voor- en nafoto's zijn echt zo'n groot verschil! Ik pas nu soms in maat 44. Dat wens ik jou ook toe! Succes!
Dankjewel! Ik heb heel lang gedaan over het invullen van het papierwerk, omdat ik toch heel erg twijfelde maar ik weet het nu zeker. Wat gaaf dat je nu in een maat 44 past! Het is je van harte gegund hoor meid. Wat zul je trots zijn!
Ik heb afgelopen week voor het eerst kleren maat 50 moeten kopen. Wat vreselijk zeg, zo'n 5 ervoor. Ik ben verdorie 23 jaar en mijn hele leven staat in teken van mijn gewicht. Ik kan mijn sokken en schoenen niet goed aantrekken, mijn heupen, rug, nek en knieën doen zeer waardoor het sporten moeilijk gaat, ik kan mijn billen niet goed afvegen nadat ik naar het toilet ben geweest. Het ironische is nog wel dat ik verpleegkundige ben en dus prima weet wat goed en slecht is. Op een of andere manier kan ik dan toch niet de gezonde keuzes maken. Vorig jaar ben ik nog 30 kg afgevallen en nu zitten er weer 40 bij op.
Ben zooooo klaar met mezelf. Ik wil dit niet meer.
Moest even een egopost plaatsen hoor sorry.
Hey Fiddly, wat spannend! Ik herken het gevoel van klaar zin met mezelf/niet lekker in mijn vel zitten. Dat is na een paar maanden zoooo veranderd! Ik heb gisteren foto's gemaakt (-30 kg en onder de 100 vond ik wel een mooi moment). De voor- en nafoto's zijn echt zo'n groot verschil! Ik pas nu soms in maat 44. Dat wens ik jou ook toe! Succes!
Dankjewel! Ik heb heel lang gedaan over het invullen van het papierwerk, omdat ik toch heel erg twijfelde maar ik weet het nu zeker. Wat gaaf dat je nu in een maat 44 past! Het is je van harte gegund hoor meid. Wat zul je trots zijn!
Ik heb afgelopen week voor het eerst kleren maat 50 moeten kopen. Wat vreselijk zeg, zo'n 5 ervoor. Ik ben verdorie 23 jaar en mijn hele leven staat in teken van mijn gewicht. Ik kan mijn sokken en schoenen niet goed aantrekken, mijn heupen, rug, nek en knieën doen zeer waardoor het sporten moeilijk gaat, ik kan mijn billen niet goed afvegen nadat ik naar het toilet ben geweest. Het ironische is nog wel dat ik verpleegkundige ben en dus prima weet wat goed en slecht is. Op een of andere manier kan ik dan toch niet de gezonde keuzes maken. Vorig jaar ben ik nog 30 kg afgevallen en nu zitten er weer 40 bij op.
Ben zooooo klaar met mezelf. Ik wil dit niet meer.
Moest even een egopost plaatsen hoor sorry.
Don't waste your time or time will waste you.
woensdag 12 april 2017 17:51
quote:rosepudding schreef op 12 april 2017 @ 08:44:
Brand-new-life-2015: Je schrijft dat het voor jou nu bijna 3 jaar geleden is, heb je in de eerste periode net na de operatie meteen al 'slechte dingen' gegeten, of later pas?
En het 'vreten' wat je beschrijft, hoe moet ik dat zien, vervang je bv brood met chips of koek en hoeveel is dat dan?
Omdat je ook schrijft dat je ook gewoon je gezonde dingen eet, je zuivel, je groentes en eiwitten (heb je nog 6 eetmomenten per dag?)
Zou het zo kunnen zijn dat als jij over het algemeen gezond/volgens de richtlijnen eet.
Dus voldoende zuivel, eiwitten en groentes maar daarnaast snoep je elke dag iets van een koekje/chip/chocola, dat dit voor jou een goed patroon is?
Je blijft prima op gewicht dus misschien heb jij gewoon geluk gehad. En dat mag ook wel na een half leven met overgewicht toch? Toen had je dat geluk niet. En er zijn ook genoeg mensen zonder operatie die alles kunnen eten zonder te groeien.
Maar goed, voor een ander is het natuurlijk makkelijk lullen, het is jou gevoel dus dat is wat telt.
Ik zit nog zo kort na de operatie (8 weken) dat ik nog niets slechts durf te eten, heb nog geen chips/koek/snoep/chocola aangeraakt. Misschien ben ik ergens ook wel bang dat als het goed valt, het ook weer een onderdeel van mijn eetpatroon word.
Maar ik heb er op dit moment ook geen behoefte aan, heb nu genoeg aan mijn 6 eetmomenten.
Ik schrijf alles op wat ik eet, en maak aan het begin van de dag al een lijst met wat ik op welke tijd ga eten, dat is mijn houvast en hoef ik er niet meer over na te denken of te laten beïnvloeden door waar ik op dat moment zin in heb.
Fijne post! Bedankt daarvoor.
Ik kom wel aan meer dan 6 eetmomenten maar soms zijn het maar 3 happen.
Denk dat het wel waar kan zijn wat je zegt, dat dit een patroon is die (nu) bij me past.
Het gaat inderdaad om het snoepen. Voorbeelden: in de zomer een magnum of mars ijsje half uur na het diner, een koek (of 2) een uur na mijn ontbijt, een bakje chips 's avonds. Allemaal extra naast de 3 gewone maaltijden en gezonde tussendoortjes.
Maar soms als ik een slechte dag heb dan weinig gezonde tussendoortjes en chips als lunch. Dan baal ik wel van mezelf maar het is gelukkig niet dagelijks.
Ligt er ook aan wat ik doe/waar ik ben die dag.
In het eerste half jaar durfde ik nauwelijks te snoepen. Ik dumpte al op water en mijn vitamines dus ik hield me keurig aan de regels.
Gaandeweg kwam ik er langzaam achter dat ik op ijs, taart, chips, chocola en andere troep geen dumpings kreeg, dus dan doe je het sneller weer.
Mijn lichaam straft me niet voor slechte keuzes (heel soms) en af en toe voor ook gezonde dingen, geen peil op te trekken dus.
Nog steeds heb ik af en toe vroege en late dumpings, maar niet perse op ongezonde snacks en mijn gewicht is ook stabiel dus dan laat je het niet.
Na de operatie kon ik ook lange tijd maar echt heeeeel weinig eten (kwart van een boterham bijv), pas na een jaar een beetje normale porties (1 boterham).
Momenteel gaat 1 grote magnum bijv wel, of 2 mars ijsjes. Daarna zit ik ook wel echt vol voor een half uur/uur. Helaas daarna weer ruimte.
Het is geen honger ofzo, gewoon lekkere trek/vreetzucht en mijn lichaam trekt dat schijnbaar (de ene dag beter dan de andere).
Het maakt overigens weinig verschil of ik gezond of niet eet qua verzadiging. Ik kan na een bruine boterham met avocado en huttenkase net zoveel zin hebben in een koekje dan na een bakje chips.
'T zit gewoon tussen mijn oren.
Gaat alles goed na de operatie? Ik zou het proberen ook zo lang mogelijk uitstellen. De eerste 3 maanden moet je nog zo aan alles wennen hoe je lichaam reageert en allemaal nieuwe geluidjes en geborrel uit je buik.
Knap dat je de stap hebt genomen.
Luister goed naar je lichaam, dat is het belangrijkste!
Brand-new-life-2015: Je schrijft dat het voor jou nu bijna 3 jaar geleden is, heb je in de eerste periode net na de operatie meteen al 'slechte dingen' gegeten, of later pas?
En het 'vreten' wat je beschrijft, hoe moet ik dat zien, vervang je bv brood met chips of koek en hoeveel is dat dan?
Omdat je ook schrijft dat je ook gewoon je gezonde dingen eet, je zuivel, je groentes en eiwitten (heb je nog 6 eetmomenten per dag?)
Zou het zo kunnen zijn dat als jij over het algemeen gezond/volgens de richtlijnen eet.
Dus voldoende zuivel, eiwitten en groentes maar daarnaast snoep je elke dag iets van een koekje/chip/chocola, dat dit voor jou een goed patroon is?
Je blijft prima op gewicht dus misschien heb jij gewoon geluk gehad. En dat mag ook wel na een half leven met overgewicht toch? Toen had je dat geluk niet. En er zijn ook genoeg mensen zonder operatie die alles kunnen eten zonder te groeien.
Maar goed, voor een ander is het natuurlijk makkelijk lullen, het is jou gevoel dus dat is wat telt.
Ik zit nog zo kort na de operatie (8 weken) dat ik nog niets slechts durf te eten, heb nog geen chips/koek/snoep/chocola aangeraakt. Misschien ben ik ergens ook wel bang dat als het goed valt, het ook weer een onderdeel van mijn eetpatroon word.
Maar ik heb er op dit moment ook geen behoefte aan, heb nu genoeg aan mijn 6 eetmomenten.
Ik schrijf alles op wat ik eet, en maak aan het begin van de dag al een lijst met wat ik op welke tijd ga eten, dat is mijn houvast en hoef ik er niet meer over na te denken of te laten beïnvloeden door waar ik op dat moment zin in heb.
Fijne post! Bedankt daarvoor.
Ik kom wel aan meer dan 6 eetmomenten maar soms zijn het maar 3 happen.
Denk dat het wel waar kan zijn wat je zegt, dat dit een patroon is die (nu) bij me past.
Het gaat inderdaad om het snoepen. Voorbeelden: in de zomer een magnum of mars ijsje half uur na het diner, een koek (of 2) een uur na mijn ontbijt, een bakje chips 's avonds. Allemaal extra naast de 3 gewone maaltijden en gezonde tussendoortjes.
Maar soms als ik een slechte dag heb dan weinig gezonde tussendoortjes en chips als lunch. Dan baal ik wel van mezelf maar het is gelukkig niet dagelijks.
Ligt er ook aan wat ik doe/waar ik ben die dag.
In het eerste half jaar durfde ik nauwelijks te snoepen. Ik dumpte al op water en mijn vitamines dus ik hield me keurig aan de regels.
Gaandeweg kwam ik er langzaam achter dat ik op ijs, taart, chips, chocola en andere troep geen dumpings kreeg, dus dan doe je het sneller weer.
Mijn lichaam straft me niet voor slechte keuzes (heel soms) en af en toe voor ook gezonde dingen, geen peil op te trekken dus.
Nog steeds heb ik af en toe vroege en late dumpings, maar niet perse op ongezonde snacks en mijn gewicht is ook stabiel dus dan laat je het niet.
Na de operatie kon ik ook lange tijd maar echt heeeeel weinig eten (kwart van een boterham bijv), pas na een jaar een beetje normale porties (1 boterham).
Momenteel gaat 1 grote magnum bijv wel, of 2 mars ijsjes. Daarna zit ik ook wel echt vol voor een half uur/uur. Helaas daarna weer ruimte.
Het is geen honger ofzo, gewoon lekkere trek/vreetzucht en mijn lichaam trekt dat schijnbaar (de ene dag beter dan de andere).
Het maakt overigens weinig verschil of ik gezond of niet eet qua verzadiging. Ik kan na een bruine boterham met avocado en huttenkase net zoveel zin hebben in een koekje dan na een bakje chips.
'T zit gewoon tussen mijn oren.
Gaat alles goed na de operatie? Ik zou het proberen ook zo lang mogelijk uitstellen. De eerste 3 maanden moet je nog zo aan alles wennen hoe je lichaam reageert en allemaal nieuwe geluidjes en geborrel uit je buik.
Knap dat je de stap hebt genomen.
Luister goed naar je lichaam, dat is het belangrijkste!
woensdag 12 april 2017 23:51
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 12 april 2017 @ 16:30:
[...]
Dankjewel! Ik heb heel lang gedaan over het invullen van het papierwerk, omdat ik toch heel erg twijfelde maar ik weet het nu zeker. Wat gaaf dat je nu in een maat 44 past! Het is je van harte gegund hoor meid. Wat zul je trots zijn!
Ik heb afgelopen week voor het eerst kleren maat 50 moeten kopen. Wat vreselijk zeg, zo'n 5 ervoor. Ik ben verdorie 23 jaar en mijn hele leven staat in teken van mijn gewicht. Ik kan mijn sokken en schoenen niet goed aantrekken, mijn heupen, rug, nek en knieën doen zeer waardoor het sporten moeilijk gaat, ik kan mijn billen niet goed afvegen nadat ik naar het toilet ben geweest. Het ironische is nog wel dat ik verpleegkundige ben en dus prima weet wat goed en slecht is. Op een of andere manier kan ik dan toch niet de gezonde keuzes maken. Vorig jaar ben ik nog 30 kg afgevallen en nu zitten er weer 40 bij op.
Ben zooooo klaar met mezelf. Ik wil dit niet meer.
Moest even een egopost plaatsen hoor sorry.
Herkenbaar. Dat is niet leuk als je zo jong bent. Dan loop je een hoop mis. Ik ben zelf 30 en zo'n 10 jaar morbide obesitas gehad. (Jeej, het predicaat morbide is er vanaf). Mijn kwaliteit van leven is in een paar maanden tijd zo omhoog gegaan. Ik ben zelf nooit zoveel afgevallen. Ik leefde wel gezond, maar ik viel gewoon niet af ook tot verbazing van diëtisten, psychologen en fysiotherapeuten. Blijkbaar KAN je wel gezonde keuzes maken (hoe ben je anders zoveel afgevallen?), maar kan je het niet volhouden. Ik pas nog niet standaard in maat 44, hoor. Zou wel leuk zijn.
Ik ben benieuwd hoe de rest van het proces voor je gaat verlopen. Heb je steun uit je omgeving?
[...]
Dankjewel! Ik heb heel lang gedaan over het invullen van het papierwerk, omdat ik toch heel erg twijfelde maar ik weet het nu zeker. Wat gaaf dat je nu in een maat 44 past! Het is je van harte gegund hoor meid. Wat zul je trots zijn!
Ik heb afgelopen week voor het eerst kleren maat 50 moeten kopen. Wat vreselijk zeg, zo'n 5 ervoor. Ik ben verdorie 23 jaar en mijn hele leven staat in teken van mijn gewicht. Ik kan mijn sokken en schoenen niet goed aantrekken, mijn heupen, rug, nek en knieën doen zeer waardoor het sporten moeilijk gaat, ik kan mijn billen niet goed afvegen nadat ik naar het toilet ben geweest. Het ironische is nog wel dat ik verpleegkundige ben en dus prima weet wat goed en slecht is. Op een of andere manier kan ik dan toch niet de gezonde keuzes maken. Vorig jaar ben ik nog 30 kg afgevallen en nu zitten er weer 40 bij op.
Ben zooooo klaar met mezelf. Ik wil dit niet meer.
Moest even een egopost plaatsen hoor sorry.
Herkenbaar. Dat is niet leuk als je zo jong bent. Dan loop je een hoop mis. Ik ben zelf 30 en zo'n 10 jaar morbide obesitas gehad. (Jeej, het predicaat morbide is er vanaf). Mijn kwaliteit van leven is in een paar maanden tijd zo omhoog gegaan. Ik ben zelf nooit zoveel afgevallen. Ik leefde wel gezond, maar ik viel gewoon niet af ook tot verbazing van diëtisten, psychologen en fysiotherapeuten. Blijkbaar KAN je wel gezonde keuzes maken (hoe ben je anders zoveel afgevallen?), maar kan je het niet volhouden. Ik pas nog niet standaard in maat 44, hoor. Zou wel leuk zijn.
Ik ben benieuwd hoe de rest van het proces voor je gaat verlopen. Heb je steun uit je omgeving?
woensdag 12 april 2017 23:56
quote:Brand-new-life-2015 schreef op 12 april 2017 @ 06:20:
[...]
Ja daar ben ik zeker bang voor. Ik weeg dagelijks (automatisme, geen obsessie) en boven een bepaald gewicht kan ik er altijd nog wat aan doen.
Heb het meerdere keren aangegeven bij de diëtiste. Dan krijg ik weer lijstjes en tips mee, doe een paar weken mijn best en val dan weer in mijn slechte patroon.
Ik heb gewoon geen discipline.
Bovendien, zolang ik ook gezond eet en aan mijn zuivel kom, vond ze het niet zo spannend want ze willen dat ik 3 kilo bij kom.
Misschien dat ik het daar ook iets afgezwakt heb. Hier ben ik anoniem en is het makkelijker toegeven dan in het echt.Ik heb ook weinig aan een diëtiste op psychologisch gebied. Is het een idee om psychologische begeleiding te zoeken? Ik heb ooit een jaar een eetstoornissentherapie gedaan, zo'n zeven jaar geleden. Dat heeft me veel handvatten gegeven. Er klinken negatieve zelfovertuigingen door in je post. Misschien spiegel ik nu teveel, maar zit er ook wat perfectionisme, waardoor je doorslaat van de ene kant naar de andere kant? Misschien heb ik het mis, hoor. Ik redeneer natuurlijk vanuit mijn referentiekader.
[...]
Ja daar ben ik zeker bang voor. Ik weeg dagelijks (automatisme, geen obsessie) en boven een bepaald gewicht kan ik er altijd nog wat aan doen.
Heb het meerdere keren aangegeven bij de diëtiste. Dan krijg ik weer lijstjes en tips mee, doe een paar weken mijn best en val dan weer in mijn slechte patroon.
Ik heb gewoon geen discipline.
Bovendien, zolang ik ook gezond eet en aan mijn zuivel kom, vond ze het niet zo spannend want ze willen dat ik 3 kilo bij kom.
Misschien dat ik het daar ook iets afgezwakt heb. Hier ben ik anoniem en is het makkelijker toegeven dan in het echt.Ik heb ook weinig aan een diëtiste op psychologisch gebied. Is het een idee om psychologische begeleiding te zoeken? Ik heb ooit een jaar een eetstoornissentherapie gedaan, zo'n zeven jaar geleden. Dat heeft me veel handvatten gegeven. Er klinken negatieve zelfovertuigingen door in je post. Misschien spiegel ik nu teveel, maar zit er ook wat perfectionisme, waardoor je doorslaat van de ene kant naar de andere kant? Misschien heb ik het mis, hoor. Ik redeneer natuurlijk vanuit mijn referentiekader.
donderdag 13 april 2017 11:55
quote:blauwebes schreef op 12 april 2017 @ 23:56:
[...]
Ik heb ook weinig aan een diëtiste op psychologisch gebied. Is het een idee om psychologische begeleiding te zoeken? Ik heb ooit een jaar een eetstoornissentherapie gedaan, zo'n zeven jaar geleden. Dat heeft me veel handvatten gegeven. Er klinken negatieve zelfovertuigingen door in je post. Misschien spiegel ik nu teveel, maar zit er ook wat perfectionisme, waardoor je doorslaat van de ene kant naar de andere kant? Misschien heb ik het mis, hoor. Ik redeneer natuurlijk vanuit mijn referentiekader.
Interessante post. Qua werk ben ik een extreme perfectionist dus dat stukje herken ik zeker. Ik wil altijd alles perfect doen, dat iedereen mij mag en ben heel streng voor mezelf.
Daarom baal ik ook zo van dat gebrek aan discipline, terwijl ik dondersgoed weet hoe het wél moet.
Als ik een gezonde periode heb ben ik ook extreem. Alléén maar groente, fruit, gezonds en niks slechts. 1 koekje kan ik niet. Het is alles of niets, zwart of wit bij mij.
Wie weet moet ik er wel iets mee gaan doen. Omdat het nu nog geen probleem is schuif ik het voor me uit maar in wezen zit er natuurlijk alsnog een probleem, alleen zonder zichtbare consequenties op dit moment.
Je berichtje zet me wel aan het denken, bedankt.
Grappig hoeveel mensen uit een bericht kunnen halen zonder dat ze je kennen en toch de spijker op zijn kop slaan.
[...]
Ik heb ook weinig aan een diëtiste op psychologisch gebied. Is het een idee om psychologische begeleiding te zoeken? Ik heb ooit een jaar een eetstoornissentherapie gedaan, zo'n zeven jaar geleden. Dat heeft me veel handvatten gegeven. Er klinken negatieve zelfovertuigingen door in je post. Misschien spiegel ik nu teveel, maar zit er ook wat perfectionisme, waardoor je doorslaat van de ene kant naar de andere kant? Misschien heb ik het mis, hoor. Ik redeneer natuurlijk vanuit mijn referentiekader.
Interessante post. Qua werk ben ik een extreme perfectionist dus dat stukje herken ik zeker. Ik wil altijd alles perfect doen, dat iedereen mij mag en ben heel streng voor mezelf.
Daarom baal ik ook zo van dat gebrek aan discipline, terwijl ik dondersgoed weet hoe het wél moet.
Als ik een gezonde periode heb ben ik ook extreem. Alléén maar groente, fruit, gezonds en niks slechts. 1 koekje kan ik niet. Het is alles of niets, zwart of wit bij mij.
Wie weet moet ik er wel iets mee gaan doen. Omdat het nu nog geen probleem is schuif ik het voor me uit maar in wezen zit er natuurlijk alsnog een probleem, alleen zonder zichtbare consequenties op dit moment.
Je berichtje zet me wel aan het denken, bedankt.
Grappig hoeveel mensen uit een bericht kunnen halen zonder dat ze je kennen en toch de spijker op zijn kop slaan.
donderdag 13 april 2017 13:46
Wat jij omschrijft is wel eigenlijk precies waar ik ook bang voor ben, wat als straks alles weer kan, ik weer meer kan eten en gezonde keuzes steeds moeilijker worden. Dat zwart/wit denken en alles of niets herken ik ook heel erg.
Als je één slecht ding hebt gegeten heb je het al 'verpest' en kan je net zo goed meer slechte dingen eten. 'Het' is toch al verpest
Maar ik start volgende week het na traject met ook een jaar lang begeleiding van een psycholoog, dus ik hoop dat ik daar wat aan heb.
Ik heb een kennis die nu meer dan 5 jaar geleden geopereerd is (en nog steeds mooi slank) en toen ik haar vroeg of zij nog steeds volgens de richtlijnen van destijds at, gaf zij ook eerlijk toe dat ze eigenlijk weer net zo slordig at als voor de operatie.
Dus het zal heus vaak gebeuren en er zal een gedeelte op hun streefgewicht blijven en er al een gedeelte weer aankomen.
Maar zo zullen er ook mensen die zich wel netjes aan de richtlijnen blijven houden nooit hun streefgewicht halen en altijd te zwaar blijven (iets waar ik ook heel bang voor ben)
Iedereen is anders en doet het op zijn eigen manier.
Voor nu heb ik echt nog genoeg aan de 6 tot 7 eetmomenten zoals zijn voorgeschreven.
Ik eet om de 2 tot 2,5 uur (soms zit er 3 uur tussen) en een half uur na mijn eetmoment tot een half uur voor de volgende probeer ik voldoende te drinken, waar ik best moeite mee heb.
Avondeten/warm eten kan ik nog geen touw aan vastknopen, dat verschilt echt per dag.
De ene dag red ik amper een halve runderhamburger (50 gram) met 5 spruitjes en zit ik daar vreselijk vol van, de volgende dag kan ik een ruime opscheplepel met noodles, kipfilet en roerbakgroente makkelijk op, zonder vol gevoel (maar dan stop ik gewoon zelf met eten)
Mijn tussendoortjes bestaan op dit moment eigenlijk alleen uit babybel light kaasjes, snackkomkommer, van die voorgegaarde kipfiletspiesjes, gekookt eitje, fruit en yoghurt.
Als je één slecht ding hebt gegeten heb je het al 'verpest' en kan je net zo goed meer slechte dingen eten. 'Het' is toch al verpest
Maar ik start volgende week het na traject met ook een jaar lang begeleiding van een psycholoog, dus ik hoop dat ik daar wat aan heb.
Ik heb een kennis die nu meer dan 5 jaar geleden geopereerd is (en nog steeds mooi slank) en toen ik haar vroeg of zij nog steeds volgens de richtlijnen van destijds at, gaf zij ook eerlijk toe dat ze eigenlijk weer net zo slordig at als voor de operatie.
Dus het zal heus vaak gebeuren en er zal een gedeelte op hun streefgewicht blijven en er al een gedeelte weer aankomen.
Maar zo zullen er ook mensen die zich wel netjes aan de richtlijnen blijven houden nooit hun streefgewicht halen en altijd te zwaar blijven (iets waar ik ook heel bang voor ben)
Iedereen is anders en doet het op zijn eigen manier.
Voor nu heb ik echt nog genoeg aan de 6 tot 7 eetmomenten zoals zijn voorgeschreven.
Ik eet om de 2 tot 2,5 uur (soms zit er 3 uur tussen) en een half uur na mijn eetmoment tot een half uur voor de volgende probeer ik voldoende te drinken, waar ik best moeite mee heb.
Avondeten/warm eten kan ik nog geen touw aan vastknopen, dat verschilt echt per dag.
De ene dag red ik amper een halve runderhamburger (50 gram) met 5 spruitjes en zit ik daar vreselijk vol van, de volgende dag kan ik een ruime opscheplepel met noodles, kipfilet en roerbakgroente makkelijk op, zonder vol gevoel (maar dan stop ik gewoon zelf met eten)
Mijn tussendoortjes bestaan op dit moment eigenlijk alleen uit babybel light kaasjes, snackkomkommer, van die voorgegaarde kipfiletspiesjes, gekookt eitje, fruit en yoghurt.
donderdag 13 april 2017 14:04
Misschien komt het ook door hoe je dik bent geworden. Hoe oud je vetopbouw is. Ik ben 36, en was tot m'n pubertijd normaal van postuur. Daarna werd ik dikker, en voor m'n 20e heb ik er zelf een zooitje van gemaakt.
Inmiddels vele diëten verder, flink overgewicht en door allerlei crashdieten is m'n metabolisme naar de klote. Als ik geopereerd zou worden dan heb ik daarna niet heel veel aan te passen denk ik zelf. Ik val alleen nu niet af door al die oude vetzooi.
Maar goed, dat is mijn eigen analyse natuurlijk, er zit niks wetenschappelijks achter
Wel zou ik bang zijn dat ik niet afval of dat ik bijvoorbeeld bepaalde voedingsmiddelen niet meer kan eten.
Inmiddels vele diëten verder, flink overgewicht en door allerlei crashdieten is m'n metabolisme naar de klote. Als ik geopereerd zou worden dan heb ik daarna niet heel veel aan te passen denk ik zelf. Ik val alleen nu niet af door al die oude vetzooi.
Maar goed, dat is mijn eigen analyse natuurlijk, er zit niks wetenschappelijks achter
Wel zou ik bang zijn dat ik niet afval of dat ik bijvoorbeeld bepaalde voedingsmiddelen niet meer kan eten.
donderdag 13 april 2017 14:27
Dat je de ene dag meer kam eten dan de andere dat blijft. Bij mij en mensen in mijn omgeving in ieder geval.
En in de eerste 3 maanden veel kilo's kwijt, daarna wen half jaar wat minder en toen weer afvallen enz enz.
Niet schrikken als je een poos op een plateau zit of zelfs iets bijkomt.
Iedereen heeft zijn eigen tempo, je bent goed bewust bezig met wat je wanneer eet en je krijgt straks begeleiding.
In principe moet je ook gewoon een koekje bij de koffie kunnen nemen of een bakje chips in het weekend. Je moet "gewoon" leven daar hoort bijv een gebakje bij op een verjaardag. Zolang het maar niet elke dag is of zelfs meerdere keren per dag.
En zelfs dan hoef je er niet van aan te komen.
Ik lees je al een poosje rose, en ik denk echt dat het wel goed met jou komt! Ga gewoon door met wat je doet, blijft bewust eten en die angst voor teveel eten kan je nu ook nog in je voordeel gebruiken door ongezonde dingen zo lang mogelijk uit te stellen.
Proudmama overweeg jij een operatie?
En in de eerste 3 maanden veel kilo's kwijt, daarna wen half jaar wat minder en toen weer afvallen enz enz.
Niet schrikken als je een poos op een plateau zit of zelfs iets bijkomt.
Iedereen heeft zijn eigen tempo, je bent goed bewust bezig met wat je wanneer eet en je krijgt straks begeleiding.
In principe moet je ook gewoon een koekje bij de koffie kunnen nemen of een bakje chips in het weekend. Je moet "gewoon" leven daar hoort bijv een gebakje bij op een verjaardag. Zolang het maar niet elke dag is of zelfs meerdere keren per dag.
En zelfs dan hoef je er niet van aan te komen.
Ik lees je al een poosje rose, en ik denk echt dat het wel goed met jou komt! Ga gewoon door met wat je doet, blijft bewust eten en die angst voor teveel eten kan je nu ook nog in je voordeel gebruiken door ongezonde dingen zo lang mogelijk uit te stellen.
Proudmama overweeg jij een operatie?
donderdag 13 april 2017 14:39
Ik overweeg het al een hele tijd, maar ik ben nog niet klaar met kinderen krijgen. Dat heeft nu voorrang, ik ben al bijna 37 namelijk.
Als ik eerst de operatie doe dan moet je minstens 18 maanden wachten met zwanger worden. En dan is het nog maar de vraag of het lukt....
Nu zijn we al drie jaar bezig namelijk. Ik had het in die drie jaar allebei al kunnen hebben...kleinere maag met minder kilo's én een kind...
Als ik eerst de operatie doe dan moet je minstens 18 maanden wachten met zwanger worden. En dan is het nog maar de vraag of het lukt....
Nu zijn we al drie jaar bezig namelijk. Ik had het in die drie jaar allebei al kunnen hebben...kleinere maag met minder kilo's én een kind...
donderdag 13 april 2017 14:56
Snap dat dat nu voorrang heeft proudmama, wij hebben ook een kinderwens en ik zat al in het traject en vlak voor de screening toen ik toch zwanger bleek. Meteen toeters en bellen en in het ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog, want ja obesitas en zwanger is ook geen ideale combinatie. Helaas een miskraam gehad en in overleg met de gynaecoloog toch eerst verder met het traject voor de operatie.
Het was nog wel even wikken en wegen want ik ben ook al begin 30 en moest ook weer niet te lang wachten volgens de gynaecoloog.
Ik heb het toen ook overlegd met mijn ziekenhuis en ze adviseren idd om sowieso het eerste jaar, maar het liefste anderhalf jaar niet zwanger te worden.
Maar het bleek best vaak voor te komen dat dit eerder gebeurde (overgewicht verminderd ook de vruchtbaarheid) en dan geven ze goede begeleiding. Het liefste moet je natuurlijk wel een beetje stabiel zijn.
Zelf denk ik, tezijnertijd in overleg met het ziekenhuis na een maand of 9 met anticonceptie te stoppen, mits ik dan een beetje stabiel ben en mij goed voel. En dan zien we wel of het ons gegund is, maar door mijn gezondere gewicht zijn de kansen misschien iets groter
Het was nog wel even wikken en wegen want ik ben ook al begin 30 en moest ook weer niet te lang wachten volgens de gynaecoloog.
Ik heb het toen ook overlegd met mijn ziekenhuis en ze adviseren idd om sowieso het eerste jaar, maar het liefste anderhalf jaar niet zwanger te worden.
Maar het bleek best vaak voor te komen dat dit eerder gebeurde (overgewicht verminderd ook de vruchtbaarheid) en dan geven ze goede begeleiding. Het liefste moet je natuurlijk wel een beetje stabiel zijn.
Zelf denk ik, tezijnertijd in overleg met het ziekenhuis na een maand of 9 met anticonceptie te stoppen, mits ik dan een beetje stabiel ben en mij goed voel. En dan zien we wel of het ons gegund is, maar door mijn gezondere gewicht zijn de kansen misschien iets groter
donderdag 13 april 2017 17:10
Spannend rosepudding! Ik baal er wel van dat ik die tijd niet meer heb.
Ik ben de afgelopen drie jaar 2 keer afgevallen en weer aangekomen en het heeft niks voor de vruchtbaarheid gedaan. Sterker nog, we zitten nu middenin onze eerste IUI poging. Hopelijk is het gauw raak, verheug me namelijk ook wel op een gezond en lichter lijf
Ik ben de afgelopen drie jaar 2 keer afgevallen en weer aangekomen en het heeft niks voor de vruchtbaarheid gedaan. Sterker nog, we zitten nu middenin onze eerste IUI poging. Hopelijk is het gauw raak, verheug me namelijk ook wel op een gezond en lichter lijf
woensdag 19 april 2017 20:04
Vandaag een domper. Ik wilde graag gaan voor een sleeve. Ik heb eerder erge last gehad van dumpings (zonder operatie 
) waarschijnlijk werkte het klepje tussen maag en darmen niet goed. Die dumpings vond
ik echt verschrikkelijk, na alles wat ik at zat ik een half uur ziek op het toilet. Inmiddels zijn die klachten gelukkig helemaal weg en ik hoop ze natuurlijk nooit meer te krijgen.
Maar helaas, ze raden een sleeve af omdat ik een middenrifbreuk heb.
Nu moet ik zwaar in beraad of ik dan wel een bypass wil...
Ervaringsverhalen, ook over dumpings zijn nog steeds erg welkom voor mij! Zit nu echt in tweestrijd.
) waarschijnlijk werkte het klepje tussen maag en darmen niet goed. Die dumpings vondik echt verschrikkelijk, na alles wat ik at zat ik een half uur ziek op het toilet. Inmiddels zijn die klachten gelukkig helemaal weg en ik hoop ze natuurlijk nooit meer te krijgen.
Maar helaas, ze raden een sleeve af omdat ik een middenrifbreuk heb.
Nu moet ik zwaar in beraad of ik dan wel een bypass wil...
Ervaringsverhalen, ook over dumpings zijn nog steeds erg welkom voor mij! Zit nu echt in tweestrijd.
woensdag 19 april 2017 21:27
donderdag 20 april 2017 06:31
Ik heb sinds 1,5 jaar een gbp en nooit echt een dumping gehad. Wel eens een half uur niet lekker als ik te veel zoet of juist iets te vets heb gegeten.
En ik voel me zoveel beter sinds ik zoveel ben afgevallen, ik beweeg veel makkelijker. Ik heb me nooit geschaamd dat ik zo dik was, wilde wel afvallen omdat dat gewoon gezonder is en omdat ik me in tijden dat ik wat lichter woog beter voelde. Ik merk nu hoeveel gelukkiger ik me voel in een slank lijf, ben er nog elke dag blij mee. Geen seconde spijt gehad van de operatie.
Zanahoria als ik jou was zou ik er gewoon voor gaan
En ik voel me zoveel beter sinds ik zoveel ben afgevallen, ik beweeg veel makkelijker. Ik heb me nooit geschaamd dat ik zo dik was, wilde wel afvallen omdat dat gewoon gezonder is en omdat ik me in tijden dat ik wat lichter woog beter voelde. Ik merk nu hoeveel gelukkiger ik me voel in een slank lijf, ben er nog elke dag blij mee. Geen seconde spijt gehad van de operatie.
Zanahoria als ik jou was zou ik er gewoon voor gaan
vrijdag 21 april 2017 08:15
Ik heb af en toe dumpings, in het begin wat vaker dan nu, maar ze zijn wel te doen.
Ik kan gewoon functioneren en heb nog nooit overgegeven.
Soms wordt ik wat misselijk en zweten, heel soms diarree maar meestal voel ik me gewoon even een half uurtje naar en dan zakt het weer.
Als ik ga liggen zakt het sneller maar als ik in de auto zit bijv dan kan ik wel gewoon doorrrijden.
Succes met je beslissing Zanahoria!
Ik kan gewoon functioneren en heb nog nooit overgegeven.
Soms wordt ik wat misselijk en zweten, heel soms diarree maar meestal voel ik me gewoon even een half uurtje naar en dan zakt het weer.
Als ik ga liggen zakt het sneller maar als ik in de auto zit bijv dan kan ik wel gewoon doorrrijden.
Succes met je beslissing Zanahoria!
