Paniek door de herbelevingen - deel V

11-04-2017 19:31 3007 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.

Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn :cheer2:

Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!

Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!

We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers :heart:

Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.

Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst :lijstje: in tabelvorm:

begripbetekenis
LVLieve Vriendin
MMManmens
ZHZak Hooi
BVBeste Vriend
WWDWeggeWaaid Dakraam
OmSnoweniets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs
GePruttelwoorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen
Plantjesdageen dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig
Mosdageen dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt.
PTPittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf :hug: :heart:
ODS tekenOver De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is
DansenEen stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen
nog leegnog leeg

De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.

Link naar deel 1:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775

Link naar deel 2:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419

Link naar deel 3:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379

Link naar deel 4:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:SF_ schreef op 21 april 2017 @ 09:05:



Dus ik ben het eens met Pruttel, een kind is niet vanuit zichzelf slecht, behalve misschien als het om een psychopaat gaat.



En voor iemands gedachten nu gaan denken 'maar misschien ben ik dan wel een psychopaat': nee, niemand van jullie is een psychopaat.



Onschuldige kinderen waren jullie wel.
Alle reacties Link kopieren
Er was in mijn geval één pester die zo'n genoegen beleefde aan mij pesten dat ik die niet kan zien als een kind dat nare dingen doet. Ik krijg nog de rillingen als ik aan hem denk en wens hem geen fijn leven toe. Nou ja...niet zonder een beetje doorvoeld schuldgevoel en ontwikkelde empathie.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt Snow en Tobbie

Wat lijkt me dat heftig

Dat je al zo'n heftige periode doormaakt

Verandering is pittig

En dan dus erachter komt dat de helft van je vrienden bij je was omdat het ze wel goed uitkwam

En niet om wie je echt bent...



Ik was daar ook totaal op voorbereid

Lief dat jullie het nogmaals noemen

Maar mijn ervaringen tot dusver zijn alleen maar positief, qua vrienden dan

Gaat vast nog wel veranderen als ik zo blijf veranderen...

Heel erg misschien, maar ik heb zelfs eerst 'geoefend' met een vriendin die me niet zo heel veel meer bracht (nogal een wild type, ging ik veel mee stappen, nam ze jongens mee, sloot ik me op in de badkamer, etc ja heb van alles meegemaakt met mensen, heel veel gekke situaties ). Maar zelfs van haar kreeg ik als reactie dat ik vooral m'n tijd moest nemen, en dat ze alle begrip had, en hoopte dat we over een tijdje weer eens konden afspreken, maar echt geen druk voelen zei ze...



Terwijl ik dus al voorbereid was om afscheid van haar te nemen omdat ze het nooit zou begrijpen... Nu kan ik zelf nadenken of ze nog bij me past, en dat merk ik met alle vriendschappen. Ik besef me daarmee ook hoe ontzettend ik het getroffen heb hoor...

Elke keer, bij iedereen die ik nu wat meer toelaat, ben ik voorbereid op het ergste. En elke keer word ik positief verrast door het begrip en de liefde van mensen...

Wat niet is kan nog komen; ik kan me heel goed voorstellen als ik deze veranderingen doorzet, dat ik dan mensen 'verlies' Snow. Maar wat jij zegt en Tobbie ook, probeer ik me ook voor te houden; ik mis niks aan die mensen, maar het zal wel even rot voelen als dat gebeurt.



Ik kan het allemaal zó moeilijk plaatsen. Al die jaren was ik er van overtuigd dat ik sterk moest overkomen, en zodra ik steekjes liet vallen nam ik zelf eigen al preventief afscheid...

En nu, nu blijkt dat mensen niet alleen met me omgingen omdat ik vrolijk was, en gezellig, en dat soort dingen (zo wilde ik altijd overkomen en deed ik ook). Nee zelfs nu ik bijna niks meer kan, willen mensen me nog zien... Terwijl ik ze niks meer te brengen heb en alleen maar een energievretend persoon ben (voor mijn gevoel).



Een vriendin vroeg me laatst of ze even bij me langs kon komen op een bepaalde dag. Ik zei toen eerlijk: ik weet pas op die dag hoe het gaat... en zelfs als ik dan ja zeg kan het een half uur later nee zijn.

Nou zei ze, als je wel ja zegt, wat een nee wordt, dan doe je de deur open, geef ik je een knuffel die je wel kunt gebruiken en ga ik weer weg.



Ik moest lachen en zei dat dat echt zeer onrealistisch was. Nee hoor zei ze, zo is het nu toch?

Ja zei ik vol verbazing, dan ga je zeker een half uur in de auto zitten voor een knuffel aan mij?

Ja zei ze, zou jij ook doen.

Hmm, ja, stom argument blijf ik dat vinden



Waar ik enorm tegenaanloop wat dit betreft zijn twee dingen. Ten eerste kan ik het gewoon echt echt echt niet geloven. Het kán niet dat de wereld zo in elkaar steekt, dat mensen zo lief en begripvol zijn...

Er klopt iets niet!

Ten tweede, als het wel echt zo is, komt het pijnlijke besef dat er inderdaad mensen zijn, zoals jij ook aangeeft Snow, die het wel goed uitkwam dat ik me dienstbaar en niet als mezelf opstelde... en laten die mensen in mijn geval nou net m'n vader en stiefmoeder zijn... De enigen die dus mijn aandacht blijven vragen, zielig blijven doen, het op zichzelf betrekken, mijn veranderingen maar niks vinden (en zelfs altijd probeerden te saboteren). Dat is heel pijnlijk



Daarnaast komt met dat inzicht ook het besef dat ik al die jaren geloofd heb dat ik er alleen mocht zijn als ik me aanpaste, en vooral niet mezelf liet zien (want daar hebben anderen alleen maar last van). Er is een kleine kans dat mijn overtuigingen over mezelf en anderen niet kloppen, wat zou betekenen dat ik mezelf enorm tekort heb gedaan. Dat geloof ik niet. Het moet anders zijn.... ik ben er alleen nog niet achter hoe het dan wel zit.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sofie1979 schreef op 21 april 2017 @ 06:50:

Mag ik je helpen met het kijken naar de drie zinnen van Pruttel, Knuff?





[...]





Ik ben het eens met deze zinnen. Maar ik moet er wel wat aan toevoegen om de Twijfel in mijn hoofd het ook 'eens' te kunnen laten zijn. Dat een kind nooit vanuit zichzelf slecht of fout is, wil niet zeggen dat een kind geen foute of slechte dingen doet. Een kind 'voelt' deels wat goed is en wat niet, maar heeft het ook nodig hierin een stukje te leren. Dat is waarom we kinderen opvoeden. Een kind heeft het nodig grenzen te zien en te ontdekken waar de grens ligt. Daarvoor helpt een omgeving waarin een kind dit op een veilige manier kan ervaren.



De vraag die er bij mij altijd opkomt, is: vanaf welk moment is een kind geen kind meer en zijn zijn of haar daden haar aan te rekenen? Als voorbeeld: wanneer zijn de ouders van Knuff veranderd van kinderen die het juiste niet geleerd hebben, in volwassenen waarvan hun gedrag verwijtbaar is?

Het is bij mij iedere keer de uitdaging om 'het voelen van mededogen' niet te verwarren met 'goedkeuring'. Dat zeg ik vaak tegen mezelf hoor: ik mag dit gedrag van de ander begrenzen, ook al voel ik met de ander mee.

Ik praat eigenlijk best veel met en tegen mezelf merk ik nu....

Kan het zijn dat je in de eerste alinea twee interpretaties van 'goed' gebruikt, die overlappen maar niet helemaal samenvallen? Goed/slecht zijn en handelen in morele zin en goed/slecht in de zin van veilig/onveilig/verkeerd zijn of voelen. En dat het voor jou wringt waar ze niet helemaal samenvallen?



Ik denk dat wanneer je iemand daden kunt verwijten met heel veel factoren te maken heeft. Wist iemand beter? En dan niet alleen dat wat hij/zij deed niet goed was, maar ook wat een alternatief zou zijn geweest? Want ik denk bijvoorbeeld dan Knuffels moeder misschien ergens wel wist dat ze niet handig bezig was (misschien dronk ze deels om die reden) maar niet wist wat ze op welke manier anders moest doen. Andere factoren zijn omstandigheden, intelligentie en empathie (tegenstrijdige signalen kunnen opvangen en er chocola van kunnen maken; dat iemand iets eigenlijk niet wil maar het niet durft aan te geven bijvoorbeeld), enzo. Die dingen leer je, ontwikkel je langzamerhand. Dat betekent ook dat er geen harde grens te trekken is tussen 'niets te verwijten' kind en 'volledig verantwoordelijke' volwassene.



En soms is er gewoon geen goede handeling, en is het dus niet verwijtbaar als je de minst erge optie kiest.
Alle reacties Link kopieren
quote:Tobbert schreef op 21 april 2017 @ 09:10:

Ik denk ook dat je, Knuffel, veel mensen om je heen hebt die jou graag willen leren kennen. Die uit zijn op echt contact met de hele Knuffel, niet alleen het pleasende deel. En dat van die nachtmerries en ziek zijn, dat doe je niet expres! Als je er regie over had, koos je toch wel iets anders. Het 'enige' dat deze rottijd je op gaat leveren, is dat je sterker, stabieler en gelukkiger wordt. Kost even een bak ellende, maar is wel iets waar je de rest van je leven wat aan hebt.

Dank je Tobbie wat een lieve woorden

Het is zo moeilijk dat te geloven...

Dat het beter gaat worden dan dit



Zeker na afgelopen nacht en gisteren denk ik weer: ik ben totaal niet te helpen... ik ben zo angstig voor zoveel dingen.. als die emdr zoveel angst nog steeds oproept gaan m'n peuten hun geduld vast ook verliezen. Misschien ben ik wel helemaal niet te helpen, denk ik dan...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Selune, wat goed dat je gisteren je studievriend de kans gaf om een vriend voor je te zijn! Vrienden steunen elkaar in moeilijke tijden, dus hij vond het vast niet erg. Hopelijk zijn jullie ook lekker opgeschoten met het leren en heeft je psychologe vandaag ook wat goede tips voor je. Ik weet niet of je het wel eens gebruikt hebt, en of het voor jou ook goed zal helpen, maar ik heb bij paniek voor presentaties enzo wel eens propanolol van de huisarts gekregen. Da's een medicijn waardoor je hartslag wat rustiger blijft en je niet zo'n last hebt van paniek (en je wordt er niet suf van!). Misschien kun je bellen om te kijken of je vandaag nog zo'n receptje kan krijgen, voor morgen? Sorry dat ik er niet eerder aan dacht om het te zeggen, maar ik had de link even niet gelegd.
Alle reacties Link kopieren
quote:SF_ schreef op 21 april 2017 @ 09:05:

Dat zette me aan het denken. De pestende kinderen worstelden ergens mee en uitten dat blijkbaar anders dan ik. Zij: afreageren en ruimte innemen, meer ruimte dan eigenlijk netjes is. Ik: accommoderen en aanpassen en bevestiging zoeken. Ik ben dan ook niet meer boos op hen. De volwassenen (ouders, leerkrachten) hadden moeten ingrijpen. Die blijven over. Die wisten wat er gebeurde en die hadden de macht om in te grijpen.

Wat goed dat je dit zo kunt zien Snow!



Zo zie ik het ook

Twee jaar geleden nog een pestkop in een totaal onverwachte situatie tegengekomen

In een groep mensen

Ze was zo onzeker

M'n collega was de gemeenschappelijke deler

Ik vertelde m'n collega kort over het pesten

Huh?? Zij?? Maar zij is zelf hartstikke onzeker!

Ja zei ik, daar kom ik nu ook achter

Maar vroeger was het de gemeenste persoon

Inclusief fysiek geweld...

De 'pester' durfde mij niet aan te kijken tijdens deze situatie

Ik heb aardig tegen haar gedaan

Het was zo'n eye opener dat te merken

Ik voelde alleen maar medelijden...



Het lastige voor mij is wel dat ik voor alles en iedereen begrip kan opbrengen

Behalve voor mezelf. Dat gaat er bij mij echt heel moeilijk in.

Voor mij was en is het echt anders, zo blijft dat voelen....
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Knuffelbeertjes schreef op 21 april 2017 @ 09:31:En dan dus erachter komt dat de helft van je vrienden bij je was omdat het ze wel goed uitkwam

En niet om wie je echt bent....Ik denk, achteraf gezien, dat dat bij mij ook zo was. Ik denk nu aan de vier vriendinnen die het contact afbraken met mij, de afgelopen maanden. Vooral bij beste vriendin hakte dat erin, want ik weet nog steeds niet waarom precies. Maar ik denk achteraf wel dat ze 'meeliftte' op mijn leven waarin ook veel interessante dingen gebeurden gezien de situatie met mijn kinderen.



Goedemorgen allemaal
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Kan je peut wat met aandrang en je lijf gerust stellen? Misschien iets om te vragen vandaag. Wat ruk zo'n nacht.



Ik ben vandaag even publiek. De zoon van een vriendin van mij heeft een uitvoering en ze mochten ook familie vragen....
@Knuffelbeertjes, misschien willen je vrienden wel met je mee veranderen, maar je vader en stiefmoeder niet. Laat dat je alsjeblieft niet afremmen.



@Hanke, oh, wat lief! Tante Hanke.
Alle reacties Link kopieren
Zo'n frappant iets meegemaakt gisteren. Had gewerkt en daarna was pijp al beetje leeg. Wat boodschapjes nog en dat biddend/mindful gedaan. Dat ging ok. Lunch en rust en dat was comfortabel. Maar toen het tijd om te zingen werd kwam er twijfel. Ben ik niet te moe? Ik lag niet scheel van uitputting op de bank. Maar omdat t toch niet helemaal ok voelde maar gaan uitreiken. En o.a. een berichtje ingesproken bij een vriendin. Toen ik dát terugluisterde hoorde ik zó de gecomprimeerde versie van Hanke. Een hyper stemmetje, half octaaf hoger. Ik ben dan qua stemming nog vrolijk dus denk ik dan dat...nou ja dat 'vooral doorgaan' .... Dat ik er nog wel wat aan prestatie uit kan knijpen. Alleen totale wanhoop en instorting was vroeger een reden om te stoppen met opjagen en op mijn tenen te lopen. Nu merk ik dat niet helemaal pluis gevoel en deel ik dat. En kijk vervolgens hoe het zich ontvouwt.



Ik ben hier zo lang alleen in geweest. En dat hogere stemmetje riep weerzin op en niemand die destijds ipv irritatie zorg naar mij liet zien. Ik wist niet beter. Niemand die zei ' Hank doe maar efkes kalm aan volgens mij zit je ff aan je tax'. Het was alleen 'doe gewoon en pas je aan en anders blijf ik je uitlachen en negeren en dat is je eigen schuld'.
Alle reacties Link kopieren
Ja leuk he Snow. De uitnodiging was ook zo schattig.
Alle reacties Link kopieren
Dank je Snow, ik zal inderdaad proberen me door hen minder te laten beïnvloeden.

Ik kom steeds meer op dat punt geloof ik,

dat ik denk: laat jullie maar lekker praten, ik weet wel beter....

Maar dat komt ook door de afstand, dat ik ze niet zie.

Want zodra ik ze zie, denk ik:

och arme mensen, ik moet er voor jullie zijn, wat ben ik een waardeloze rot dochter.

Mjah...



Hanke, wat verdrietig dat niemand je toen zag

En wat fijn dat er nu mensen zijn die je wel zien!



Heb inderdaad met oude peut eea kunnen bespreken.

Het is echt heel erg fijn om met iemand te praten eigenlijk,

kom ik achter

Ik zei ook tegen haar: jij en nieuwe peut oordelen niet,

dat leren jullie natuurlijk van het peuten handboek,

maar het toepassen kunnen jullie echt heel goed beiden.

Ja, zei ze, nou ja, dat is heel belangrijk, niet oordelen.

Ze had het ook over een groepsapp;

met mij, nieuwe peut en oude peut.

Ik moest er zo om lachen, het is zo lief bedoeld,

maar ik vind dat écht niet kunnen.

Toen zei ze: hoezo niet, je hebt toch wel meer groepsapps?

Ja, zei ik, dat is waar, maar niet met 2 therapeuten daarin

Toen vroeg ze of het een idee was dat zij en nieuwe peut

af en toe met elkaar zouden overleggen over mij.

Ik twijfelde daarover, dus toen zei ze: denk er maar rustig over na,

maar ik denk wel dat we je dan nog beter kunnen helpen.



Ik heb verteld over de emdr angst.

Ze zei: wat is je grootste angst daarin dan?

Dat het zo gaat als de vorige keer, zei ik.

Ja, zei ze, maar toen is het helemaal niet goed aangepakt.

Nee, klopt, maar mijn hoofd maakte er toen een zooitje van.

Nee, zei m'n peut, ik zie dat toch anders.

Je bent getraumatiseerd,

en je kunt die trauma's zien als een beest wat getemd moet worden.

Toen beeldde ze met een plaatje een hulpverlener uit, mij en de trauma's.

Ze zei: kijk, die trauma's gaan tekeer in jou, en daar heb je hulp bij nodig,

want dat is helemaal niet fijn, zo'n monster wat je opvreet van binnen.

Ja, zei ik, je zegt precies waar ik moeite mee heb: dat ik daar hulp bij nodig heb,

dat is slecht en verkeerd. Ik zou dat zelf onder controle moeten krijgen.

Nou, sorry, zei ze, maar je bent bij HULPverleners, die zijn er om je te HELPEN.

Dat is slecht, zei ik.

Heel spijtig dat je moeder je dat zo wijsgemaakt heeft,

maar ze had echt ongelijk, en sorry dat ik het zeg,

maar daarmee heeft ze echt veel schade bij je aangebracht.

Ze zei: jij maakt er meteen weer een 'ik moet sterk zijn en het alleen kunnen' dingetje van.

Zo is het niet, wij willen je juist helpen om die trauma's aan te pakken,

daar zijn wij voor.



Ik zei: het kan natuurlijk nooit dat ik ook maar iets echt ga voelen,

als er een therapeut bij is.

Want jullie zijn wel een bepaald soort mensen he...?

En bij emdr ga ik vast wat voelen....

Tsja, zei ze, als je gezond wilt worden zul je je daar toch overheen moeten zetten,

want als je het nooit gaat voelen, dan kun je het ook nooit verwerken en helen.

Ze vroeg wat m'n nieuwe peut nog kon doen om meer betrouwbaar te worden voor mij.

Niks zei ik, heel eerlijk, ze doet het echt perfect.

Het ligt echt aan mij en mijn ervaringen dat er zoveel wantrouwen is.

Ik zei: zodra er vertrouwen komt, komt er ook meteen wantrouwen mee,

dat gaat hand in hand, dat maakt het zo moeilijk.

Ja, zei ze, dat is ook het hele moeilijke bij jou.

Maar kijk eens wat je allemaal al bereikt hebt afgelopen tijd.

Daar kun je zo tevreden over zijn.

En ja, ik weet wel dat jij daar niet tevreden over bent,

maar misschien zou je het een zesje kunnen geven?

Je doet het zo goed, ik zou willen dat je dat zelf ook doorhebt.

Je bent zo hard voor jezelf, en zo streng.

(ja dacht ik toen, dat zeg je misschien wel tegen iedereen..)

Ik weet niet of dat wel zo is...

ik heb het idee dat ik de laatste tijd alleen maar super mild richting mezelf doe.

Was ze het niet mee eens.

Ze vond mijn lat nog veel te hoog liggen.



Ze zei dat het handig zou zijn met de emdr als eerste

de wc bezoekjes aan te pakken.

Nou, daar twijfel ik wel wat over zei ik, want dat is nogal heftig.

Ja, zei ze, maar lichamelijk doet dat ook heel veel met jou,

ik kan me zo voorstellen dat je er echt ziek van wordt.

Ja, zei ik, continu buikpijn, en misselijk.

Ja, zei ze, en dat heeft heel veel invloed op je dagelijks functioneren,

als ik me ziek voel, dan werkt dat in alles door,

dus daarom zou het fijn zijn dat eerst aan te pakken.

Ja....misschien...



Ze vroeg of ik klaar was voor het bezoek aan mijn vader en stiefmoeder.

Ja, zei ik, doordat ik nu ervaringen heb met mensen die er wél positief op reageren,

en door mijn inzichten afgelopen periode, en door de afspraken met jou,

én door die oefening van nieuwe peut, gaat het vast goed komen.

En als ze niet fijn reageren en je nog steeds niet respecteren?

Dan weet ik dat dat aan hen ligt, en niet aan mij.

Wauw zei ze toen, wat een stappen ben jij aan het maken,

vergeet dat zesje, dit gaat echt wel richting een acht.

Neehee, zei ik, niet zo positief doen over mij, ik vind het echt heel moeilijk hoor.

Ja, zei ze, het is ook moeilijk, maar je doet het wel allemaal.



Ze vroeg ook of ik nog wel eens dissocieerde.

Bijna niet, zei ik.

Wauw, wat goed, zei ze.

Toen trok ik weer een bepaald wantrouwend en geïrriteerd gezicht

(elke keer als ze iets positiefs over mij zegt, dat kan ik gewoon moeilijk verdragen)

Ja, zei ze, ik weet wel dat jij dat anders ziet,

maar het is écht heel goed, en het zijn écht stappen vooruit,

ook al voelt dat voor jou allemaal anders, het is echt heel goed!

Ik zei dat ik alleen nog dissocieerde bij bepaalde situaties,

toen heeft ze me geholpen te bedenken hoe ik die situaties kan vermijden

Daarna sprak ik over heel veel keren dat ik wel gedissocieerd had,

en heel veel keren dat ik me heb laten gebruiken door mannen,

en mezelf gestraft heb (van m'n 15de tot vorig jaar).

Ze luisterde en zei dat ze het fijn vond dat ik haar dat allemaal durfde te vertellen.



Ze zei dat ze vooral eruit haalde dat ik getraumatiseerd was,

dus continu een monster bij me droeg,

en dat ik mezelf dan ook nog eens verweet dat ik daardoor bepaalde keuzes had gemaakt,

en in bepaalde situaties terecht was gekomen.

Ja, zei ik, maar ik was er wel bij, en ik heb die keuzes gemaakt.

Nou, je was er niet bij, want je dissocieerde heel veel,

en daarnaast heb je die keuzes gemaakt met trauma's in je,

dus dat is je allemaal aangedaan.

Ik vertelde ook wat ik met vriend had meegemaakt

(nou ja vriend vooral met mij)

Bijzonder zei ze, dat je vriend je zo bijgestaan heeft,

en je zo kon blijven steunen.

Maar wel een prachtige basis voor een relatie, en voor kinderen hebben jullie.

Ehhh, meen je dat nou, zei ik, als je dit allemaal hoort,

denk je dan echt dat ik een goede basis ben voor kinderen??

Ja, zei ze, dat weet ik wel zeker.

En je vriend kent jou, en jij hem, en wat jullie meegemaakt hebben,

heeft jullie relatie alleen maar sterker gemaakt.

Ik heb het gevoel dat ik de relatie alleen maar afgebroken heb,

met mijn oude gedrag, zei ik.

Ja, zei ze, maar dat doe je niet meer, en jij kon er niks aan doen,

het komt door die trauma's en nu pas word je je bewust van al die dingen,

en nu moet je er dus voor kiezen het aan te gaan,

je moet er echt doorheen.

Tsja.....



Ze vroeg aan het eind of ik haar wel elke dag even wilde appen of mailen,

dat ze me wat stil vond...

(klopt wel, ik probeer de aandacht te verdelen tussen haar en nieuwe peut,

zodat het geen overload van Knuffelbeertjes wordt voor hen,

en dan krijg je dit...)

Ze zei dat ze me miste op de app/mail.

Ze benadrukte het nog door te zeggen dat ze het hele weekend alleen thuis was,

dus alle tijd had.

Haha, ongelooflijk is het..



Nu lekker naar een vriendin, beetje bijtanken
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Even geen woorden, wel een
Alle reacties Link kopieren
Ik doe mee
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren
Grouphug
Alle reacties Link kopieren
Ik ook

Fijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Bedankt voor jullie reacties. Fijn om te lezen.



@Snow, ik vind het heel mooi dat je zo kunt kijken naar de kinderen die jou gepest hebben. Je reactie op het (niet) handelen van de volwassenen begrijp ik goed. Ik werk zelf met kinderen en merk wel dat het heel moeilijk is om grip te krijgen op pestgedrag. Ik zou het graag willen uitbannen, maar dit lukt mij helaas ook niet altijd. Ik wil het zeker niet goed praten, maar soms is het echt heel moeilijk.

Fijn dat je gedeeld hebt!

@Hanke, idem.



@Knuff, je klaagt niet, je schrijft. En wij lezen en schrijven met je mee.



Wat betreft het verdwijnen van mensen in je leven als je zelf verandert: bij mij is dat heel erg meegevallen. Ik was er wel op voorbereid, maar uiteindelijk zijn alleen een paar los-vaste contacten verdwenen. Er zijn prachtige vriendschappen voor teruggekomen. Het mooiste is dat de vriendschap met mijn beste vriendin enorm verdiept is. We zien elkaar minder, maar het is veel intenser als we elkaar zien.

Daar ben ik eigenlijk best wel dankbaar voor .
quote:Selune schreef op 21 april 2017 @ 08:10:

[...]



Dank je wel.

Ik bedoel er vooral mee dat ik, doordat ik heel jong moeder werd, de keuze nooit bewust heb hoeven maken. Ik kreeg een kind, was moeder en vanaf dat moment ben ik nooit meer iets anders geweest. Het was gewoon zo.



Ik dacht al dat je dat bedoelde maar ik vond dat ik toch even moest zeggen wat ik heb gezegd

Omdat ik vind dat je dat ook wel eens mag horen .
@Sofie, oh ja, er komen ook heel fijne mensen voor in de plaats. Dat was ik helemaal vergeten te zeggen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Tobbert schreef op 21 april 2017 @ 09:13:En voor iemands gedachten nu gaan denken 'maar misschien ben ik dan wel een psychopaat': nee, niemand van jullie is een psychopaat.



Onschuldige kinderen waren jullie wel.

Dat vind ik zo ingewikkeld. Inderdaad waar ligt de grens wanneer ben je niet meer onschuldig, wanneer ben je geen kind meer? Ben je ook onschuldig als je het oudste kind bent?



Psychologe vanmorgen was heftig. Ik merk dat ik haar zo eng vind. Ze zegt voorde dingen, ik zie dat ze het goede 'doet', maar ze is zo eng. We waren aan het praten over wanneer de spanning te hoog wordt, wat ik dan voel en dat dissocieerde ik op. Ik kon het gesprek totaal niet meer volgen. Dat pakte ze goed op. Ook gehad over de paniekaanvallen en wat kleine trucjes om het minder heftig te maken, maar ze zei ook dat in deze fase het het allerbelangrijkste was de veel te hoge spanning uit de weg te gaan. En dat ik zoveel beter voor mezelf moet gaan zorgen, dat ik denk dat ik dat al doe, maar dat zij vind van niet. Dat ik teveel doorga, dat ik mezelf veel te hard aanpak en dat we dat gaan veranderen.



Voor morgen advies gekregen echt niet meer te leren, het echt als proeftentamen te zien. Ik hoef het niet te halen ik moet alleen aanwezig geweest zijn. Dat vond ik heel moeilijk. Vanmiddag ook toch nog even wanhopig boven en boek gehangen, maar het lukt niet en ik raak er zo van in de war, zo angstig. Ik ben vanavond gaan sporten, omdat ik dan ben tijd had om nog te gaan leren.



Morgen dus alleen aanwezig zijn. Zou makkelijk moeten zijn, maar is het niet. Omdat ik het vreselijk vind dat ik het eerste uur de zaal niet mag verlaten, ik kan dus niet weg en dat is zo eng. En ik ben zo kwaad op en teleurgesteld in mezelf dat ik dat al moeilijk vind. Ik hoef alleen maar erheen.



Medicijnen (ik weet even niet wie het voorstelde) durf ik echt niet. Ik durf niet eens pijnstillers te slikken *schaam*
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren
quote:SF_ schreef op 21 april 2017 @ 19:03:

@Sofie, oh ja, er komen ook heel fijne mensen voor in de plaats. Dat was ik helemaal vergeten te zeggen. Goede aanvulling op jou (en Tobbies) mooie uitleg En volgens mij heel erg waar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Selune schreef op 21 april 2017 @ 22:55:

Dat vind ik zo ingewikkeld. Inderdaad waar ligt de grens wanneer ben je niet meer onschuldig, wanneer ben je geen kind meer? Ben je ook onschuldig als je het oudste kind bent?



Volgens mij word je vanaf je 18de als volwassene gezien; vanaf die tijd zou je je eigen verzekering moeten kunnen betalen, auto rijden, stemmen, etc. Omdat je dan geen kind meer bent en dus grotere verantwoordelijkheden kunt dragen. Daarvoor niet, niet in die mate. Dus vanaf je 18de ben je geen kind meer. Een kind is altijd onschuldig, of het nou het oudste jongste of middelste was, of het nou geen broers/zussen had of wel twintig, al die dingen maken niks uit. Een kind is per definitie onschuldig.



Ik weet wel dat dat voor jou en mij en anderen hier anders voelt. Dat begrijp ik wel, heb ik zelf immers ook. Ik heb het in m'n hoofd nu zo vertaald dat ik het eens ben met wat ik allemaal hierboven schrijft, maar ik kan mezelf onmogelijk voorstellen als kind. Dat ben ik nooit geweest, punt. Dus ik schrijf dit nu allemaal wel, maar ondertussen kan ik het nooit vertalen naar m'n eigen situatie. Zo vreselijk naar is dat.



En wat fijn dat je psycholoog zo kundig en zorgvuldig met je omgaat Selune

Alleen al naar haar toe gaan, is hetzelfde als alleen al naar je tentamen morgen; een hele dappere grote stap. Aanwezig zijn is al voldoende. Dat dat heel lastig is begrijp ik wel. Het voelt misschien wel als een uur 'opgesloten' zitten (hoe ik je erover lees)?

Maar weet je, dat is niet waar he. Als je ziek bent of onwel wordt of het niet trekt kun je altijd weg. Zou je tegen iemand met een hartaanval zeggen; nou sorry maar de afspraak is het eerste uur niet weg? Tuurlijk niet! Met erge paniek is dat niet anders hoor. Dat is ook fysiek onwel worden. Ik hoop natuurlijk voor je dat dat niet gebeurt, maar weet dat je echt wel dat eerste uur weg kunt als het te erg is, je bent volwassen en mag dat echt zelf bepalen, de omstandigheden zijn nou eenmaal zo, dat is al naar genoeg.

Dat je niks durft te slikken kun jij niks aan doen, dus schaamte is niet nodig. De mensen die je zoveel aangedaan hebben dat je niks durft te nemen zouden zich kapot moeten schamen, jij zeer zeker niet. Jij verdient een dikke knuffel!

Heel veel sterkte morgen lieverd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Het voelt inderdaad als een uur opgesloten zitten, met ook nog eens een paar honderd mensen om me heen. Totaal onveilig. En vorig jaar toen ik zoveel laat van m'n blaas had mocht ik ook niet eerder dan na dat uur de zaal verlaten en toen was ik daadwerkelijk fysiek ziek.



Heeft het bezoekje aan je vriendin je een beetje geholpen?
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren
Pff wat pittig Selune, sorry dat wist ik niet, ik wilde wat troostend zeggen en kon me niet voorstellen dat als je onwel wordt (van bijv paniek) alsnog moet blijven zitten. Heel veel sterkte zometeen, ik zal aan je denken en hoop dat je wat aan de tips hebt die gegeven zijn, ook door je peut, maar het is vooral doorzetten wat je bij alles al doet... over een paar uren is het voorbij. Ga je dan lief proberen te zijn voor jezelf, dat heb je nu al verdiend maar misschien kun je je een beetje verheugen op het moment dat deze dag achter de rug is?



Ja bij en met vriendin was heel erg fijn. Zij kent mij niet beter dan deze periode en vaak heb ik daar best veel zorgen over, maar gisteren alweer gemerkt dat we het heel leuk hebben samen. Natuurlijk ben ik onzeker omdat zij gewoon een heel lief en mooi persoon is, en ik maar ik ben, en nog steeds zo weinig te geven heb

Vannacht waren ze in m'n hoofd dan ook aan me aan het uitleggen dat ze snel genoeg van me zou hebben, ookal spreken haar woorden en daden dat tegen, lastig dus..

Het was heel fijn om met iemand te zijn die weet hoe het echt gaat, en er daarin ook echt wil zijn, en dan ook nog zelf zo'n fijn mens is

Ik heb het zo getroffen wat dat betreft

We hebben (een beetje) gefietst en gewandeld en film gekeken en gelachen en gepraat. Zelfs over de enge emdr, en dat was heel fijn.



Lief dat je het vraagt



Vannacht wel weer veel wakker door pijn en nare dromen.. 's ochtends hoor ik sinds een paar weken echt de vogeltjes wel fluiten maar na zulke nachten kan ik me niet voorstellen wanneer ik me weer beter ga voelen en hoe lang ik dit nog ga volhouden. Want nu ligt er weer een dag voor me, en dan weer een nacht, en dan weer een dag en ik overzie het niet... Heb het gevoel dat ik bij de volgende herbeleving erin blijf omdat ik gewoon op ben. Dit is niet vol te houden

Het voelt ook nog eens als m'n eigen schuld. Als ik even voor die lamp zou gaan zitten zou het al snel beter moeten gaan. Ik heb geweldige mensen om mij heen, een leven wat het aankan en twee kundige peuten. De enige die zo moeilijk doet ben ik
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven