Relaties
alle pijlers
In goede en in slechte tijden......
woensdag 12 april 2017 10:16
Hallo allemaal, ik ben nieuw en heb vaak dingen in mijn relatie met mijn vriend waarover we het niet eens zijn. Ik vraag vriendinnen om hun mening, maar hebben vaak dezelfde mening dan ik......zal het helemaal objectief zijn??? Graag hoor ik jullie mening over het volgende en ik probeer het zo compact mogelijk te vertellen.
Mijn vriend en ik zijn bijna een jaar samen. Wonen niet samen. We wonen even ruim een uur rijden bij elkaar vandaan. Sinds een aantal maanden heb ik wat lichamelijk pech. Heb een been in het gips en een hernia. Aan de hernia word ik morgen( donderdag)geopereerd. Nu is het niet zeker wanneer ik naar huis mag maar zal denk ik zaterdag zijn. Nu wil hij dat weekend gaan vissen ( nachtvissen dus hele weekend) ik zou graag zijn steun hebben. Wat gezelschap de tijd doden, die arm om me heen. Ik zal na de operatie bijna niets kunnen, veel pijn hebben en moet 6 weken plat. Hij heeft in de planning dichtbij mijn huis te vissen zodat hij elke dag even langs kan komen.....ik denk een uurtje ofzo. Hij zegt ja wat moet ik dan. Hele weekend naast je zitten op mn telefoon kijken. Als het andersom zou zijn, zou ik hele weekend bij hem zijn. Film kijken met hem, hem in de watten leggen en gezelschap houden het wat dragelijker maken. Hij denkt hier compleet anders over. Ik ben best alleen....geen ouders en weinig familie helaas. Dus heel veel bezoek hoef ik niet te verwachten, simpelweg omdat ik niet zoveel mensen om me heen heb. Thuiszorg neemt mijn zorg die ik nodig heb voor haar rekening, dus gaat niet om het verzorgen van mij, puur dat stukje steun in een relatie. Ik voel me doordat hij er niet voor mij is zoals ik er voor hem zou zijn in de steek gelaten door hem. Is niet zo dat ik ieder weekend word geopereerd, is maar 1 keer. Zijn nog veel weekenden in het jaar. Nu is hij chagrijnig omdat ik mijn mening hierin heb gegeven. Hij zegt prima ga ik alles wel afzeggen en ga wel hele weekend aan je bed zitten. Maar op deze manier hoeft dat niet van mij. Heb daar nu niet zoveel behoefte meer aan. Zou voor mij vanzelfsprekend zijn dat je er bent voor elkaar.
Ben ik nu onredelijk? Zie ik dit verkeerd? Wat vinden jullie? Wat zouden jullie van je partner verwachten?
Ben benieuwd,
Groetjes:-)
Mijn vriend en ik zijn bijna een jaar samen. Wonen niet samen. We wonen even ruim een uur rijden bij elkaar vandaan. Sinds een aantal maanden heb ik wat lichamelijk pech. Heb een been in het gips en een hernia. Aan de hernia word ik morgen( donderdag)geopereerd. Nu is het niet zeker wanneer ik naar huis mag maar zal denk ik zaterdag zijn. Nu wil hij dat weekend gaan vissen ( nachtvissen dus hele weekend) ik zou graag zijn steun hebben. Wat gezelschap de tijd doden, die arm om me heen. Ik zal na de operatie bijna niets kunnen, veel pijn hebben en moet 6 weken plat. Hij heeft in de planning dichtbij mijn huis te vissen zodat hij elke dag even langs kan komen.....ik denk een uurtje ofzo. Hij zegt ja wat moet ik dan. Hele weekend naast je zitten op mn telefoon kijken. Als het andersom zou zijn, zou ik hele weekend bij hem zijn. Film kijken met hem, hem in de watten leggen en gezelschap houden het wat dragelijker maken. Hij denkt hier compleet anders over. Ik ben best alleen....geen ouders en weinig familie helaas. Dus heel veel bezoek hoef ik niet te verwachten, simpelweg omdat ik niet zoveel mensen om me heen heb. Thuiszorg neemt mijn zorg die ik nodig heb voor haar rekening, dus gaat niet om het verzorgen van mij, puur dat stukje steun in een relatie. Ik voel me doordat hij er niet voor mij is zoals ik er voor hem zou zijn in de steek gelaten door hem. Is niet zo dat ik ieder weekend word geopereerd, is maar 1 keer. Zijn nog veel weekenden in het jaar. Nu is hij chagrijnig omdat ik mijn mening hierin heb gegeven. Hij zegt prima ga ik alles wel afzeggen en ga wel hele weekend aan je bed zitten. Maar op deze manier hoeft dat niet van mij. Heb daar nu niet zoveel behoefte meer aan. Zou voor mij vanzelfsprekend zijn dat je er bent voor elkaar.
Ben ik nu onredelijk? Zie ik dit verkeerd? Wat vinden jullie? Wat zouden jullie van je partner verwachten?
Ben benieuwd,
Groetjes:-)
woensdag 12 april 2017 15:09
quote:Pat1234 schreef op 12 april 2017 @ 13:16:
[...]
Nee tuurlijk niet:-) dat hoeft hij ook helemaal niet.was je de nachten ook alleen? Hoe ging het bij jou? Kon jij je alleen redden de dag van thuiskomst?Ik geloof het wel. Ik ging na een week aan de slag bij mijn 1e baan. Dus ja hoor, ik was behoorlijk zelfredzaam!
[...]
Nee tuurlijk niet:-) dat hoeft hij ook helemaal niet.was je de nachten ook alleen? Hoe ging het bij jou? Kon jij je alleen redden de dag van thuiskomst?Ik geloof het wel. Ik ging na een week aan de slag bij mijn 1e baan. Dus ja hoor, ik was behoorlijk zelfredzaam!
woensdag 12 april 2017 21:27
Wat een kinderachtige manier van communiceren zeg! Op die manier had het van mij dus ook niet gehoeven.
Ik denk dat hij gewent is dat je altijd alles wat vervelend is alleen op lost en weet dat je nooit veel verwacht.
En dat vind ik aan de ene kant een goede eigenschap hoor dat je zo sterk bent of trots dat je veel alleen op lost en niet om alles hulp vraagt. Aan de andere kant zie je nu dat hij het onderschat wat deze operatie betekend.
Ik zou met mijn botte kop hem lekker laten vissen.
Wat een idioot!
Ik vind dat hij dat weekeind al niet eens had moeten plannen als ik eerlijk ben.
Hij komt egoïstisch over.
Als een vriendin van mij geopereerd is en ik weet dat er niet echt iemand voor haar is houd ik zelfs rekening met haar.
Laat staan mijn partner...
Laat hem lekker vissen en het uitzoeken.
Ik denk dat hij gewent is dat je altijd alles wat vervelend is alleen op lost en weet dat je nooit veel verwacht.
En dat vind ik aan de ene kant een goede eigenschap hoor dat je zo sterk bent of trots dat je veel alleen op lost en niet om alles hulp vraagt. Aan de andere kant zie je nu dat hij het onderschat wat deze operatie betekend.
Ik zou met mijn botte kop hem lekker laten vissen.
Wat een idioot!
Ik vind dat hij dat weekeind al niet eens had moeten plannen als ik eerlijk ben.
Hij komt egoïstisch over.
Als een vriendin van mij geopereerd is en ik weet dat er niet echt iemand voor haar is houd ik zelfs rekening met haar.
Laat staan mijn partner...
Laat hem lekker vissen en het uitzoeken.
woensdag 12 april 2017 22:26
quote:TinyBel schreef op 12 april 2017 @ 21:30:
De komende 6 weken worden een ideale "test" wat jullie relatie voorstelt.
En wat je aan hem hebt als partner.
Inderdaad. En de start toont niet veel goeds.
Ik neem aan dat de thuiszorg niet even je sokken boven pakt, je van drinken en eten voorziet, een filmpje voor je aanzet of ik noem maar wat op.
Compleet mesjokke dat hij jou afhankelijk van thuiszorg laat zijn terwijl hij heel veel van dit soort taken op zich kan nemen.
En je kinderen verblijven elders? Daar kan hij ook niet wat voor doen?
En tuurlijk kan hij dan overdag of savonds prima even aantal uren weg.
Ben stom verbaasd dat je zo met iemand omgaat waar je zegt van te houden.
De komende 6 weken worden een ideale "test" wat jullie relatie voorstelt.
En wat je aan hem hebt als partner.
Inderdaad. En de start toont niet veel goeds.
Ik neem aan dat de thuiszorg niet even je sokken boven pakt, je van drinken en eten voorziet, een filmpje voor je aanzet of ik noem maar wat op.
Compleet mesjokke dat hij jou afhankelijk van thuiszorg laat zijn terwijl hij heel veel van dit soort taken op zich kan nemen.
En je kinderen verblijven elders? Daar kan hij ook niet wat voor doen?
En tuurlijk kan hij dan overdag of savonds prima even aantal uren weg.
Ben stom verbaasd dat je zo met iemand omgaat waar je zegt van te houden.
woensdag 12 april 2017 22:33
Het kan overigens nog keren.
Als hij merkt wat het omvat.
Toen ik nog niet heel lang samen was, werd ik zwaar ziek.
Dacht dat ik mijn partner - met wie ik niet samenwoonde - wel nauwelijks ging zien en zowat kwijt ging zijn.
In begin inderdaad.
Maar na een tijd had ie toch écht door dat het serieus was en dat hij maar beter kon helpen en steunen.
Dat we er anders als koppel toch echt niet gingen doorkomen.
Het heeft ons uiteindelijk dichter naar elkaar gebracht.
Nadien vrij snel gaan samenwonen .
Maar het kan dus twee kanten uit.
Als hij merkt wat het omvat.
Toen ik nog niet heel lang samen was, werd ik zwaar ziek.
Dacht dat ik mijn partner - met wie ik niet samenwoonde - wel nauwelijks ging zien en zowat kwijt ging zijn.
In begin inderdaad.
Maar na een tijd had ie toch écht door dat het serieus was en dat hij maar beter kon helpen en steunen.
Dat we er anders als koppel toch echt niet gingen doorkomen.
Het heeft ons uiteindelijk dichter naar elkaar gebracht.
Nadien vrij snel gaan samenwonen .
Maar het kan dus twee kanten uit.
vrijdag 14 april 2017 01:22
quote:TinyBel schreef op 12 april 2017 @ 22:33:
Het kan overigens nog keren.
Als hij merkt wat het omvat.
Toen ik nog niet heel lang samen was, werd ik zwaar ziek.
Dacht dat ik mijn partner - met wie ik niet samenwoonde - wel nauwelijks ging zien en zowat kwijt ging zijn.
In begin inderdaad.
Maar na een tijd had ie toch écht door dat het serieus was en dat hij maar beter kon helpen en steunen.
Dat we er anders als koppel toch echt niet gingen doorkomen.
Het heeft ons uiteindelijk dichter naar elkaar gebracht.
Nadien vrij snel gaan samenwonen .
Maar het kan dus twee kanten uit.Klopt is ook zo. Ik wacht het af. Hij weet hoe ik erover denk. Nu is het aan hem, hier wel of niets mee te doen. Ga van het goede uit. Heb veel aan de reacties, hebben me echt goed gedaan, stukje helderheid weer even gegeven.. Ik zal na het weekend laten weten hoe het is afgelopen
Het kan overigens nog keren.
Als hij merkt wat het omvat.
Toen ik nog niet heel lang samen was, werd ik zwaar ziek.
Dacht dat ik mijn partner - met wie ik niet samenwoonde - wel nauwelijks ging zien en zowat kwijt ging zijn.
In begin inderdaad.
Maar na een tijd had ie toch écht door dat het serieus was en dat hij maar beter kon helpen en steunen.
Dat we er anders als koppel toch echt niet gingen doorkomen.
Het heeft ons uiteindelijk dichter naar elkaar gebracht.
Nadien vrij snel gaan samenwonen .
Maar het kan dus twee kanten uit.Klopt is ook zo. Ik wacht het af. Hij weet hoe ik erover denk. Nu is het aan hem, hier wel of niets mee te doen. Ga van het goede uit. Heb veel aan de reacties, hebben me echt goed gedaan, stukje helderheid weer even gegeven.. Ik zal na het weekend laten weten hoe het is afgelopen
donderdag 20 april 2017 19:31
Hallo allemaal,
Helaas niet goed afgelopen. Hij is dichtbij gaan vissen. Tegen zijn zin in. Want hij wou gewoon doen wat hij wou en idd 1 keer per dag op bezoek komen. Helaas is het zelf de dag na de operatie in het ziekenhuis uitgelopen op en ruzie. Omdat ik duidelijk heb gezegd wat ik vind en wat ik zou willen. Dus is hij toch dichtbij gegaan. Ik kon hem bellen als ik moest plassen omdat dit niet alleen ging. Hij heeft die avond zoveel bier gedronken dat hij mijn telefoontjes (meerdere) niet heeft gehoord. Zijn vriend nam wel op en heb ik echt moeten smeken of ik mocht plassen omdat het zonder hulp niet ging. Zijn wat complicaties geweest waardoor het even wat lastiger verliep. Maandag 2de paasdag wou hij na het vissen naar huis. Heb hem gevraagd te blijven en dat heeft hij dan uiteindelijk gedaan....niet echt van harte. Die avond kwam hij redelijk bij zinnen....hij zei,ik haal de kindjes van de week even en kan je ze zien en eten we even met zn alle. Iets waar ik heel erg behoefte aan heb. Jullie raden al dat gaat deze week ook weer niet gebeuren. Hij heeft geen tijd. Hij wil niet laten vallen en gaat niets afzeggen. Ik moet wachten of hij volgende week tijd heeft. Ik heb hem gister gevraagd of hij alsjeblieft 1 dag vrij wil maken voor me. Dat ik het nodig heb omdat ik al de hele week alleen op een bed lig en bijna niets kan. Enige wat ik kreeg was dat hij druk was en niet kon en als hij zou kunnen hij wel was gekomen. Ik heb hem gezegd dat hij de keuze niet wil maken. Dat het geen pijn doet om voor een ander iets te doen, eens iets te doen wat niet in je eigen belang is. Hij vind dat ik zeur en dat hij niets van mij mag. Heb nog nooit iets verboden want zo ben ik absoluut niet. Enige wat ik vraag na ruim een week of hij even een dagje voor me vrij wil maken. Dat zou in een normale situatie al heel normaal zijn, laat staan als je ziek ligt. Hij was altijd zo lief. Zoveel tijd voor me. Dat ik nog niets had en ik altijd naar hem reed. Nu ik niet kan is het over. Als ik me niet aan zijn schema kan aanpassen word hij een vreselijk persoon. Iemand die ik helemaal niet terug ken. Zo lief zo lief was hij....maar alleen in goede tijden. Had dit nooit verwacht. Maar heb voor mezelf gekozen. Dit kan je niet maken vind ik. Hij is mijn partner die zou het meeste moeten bekommeren om mijn toestand. Hij heeft me zo diep gekwetst. Helaas heb ik vandaag te horen gekregen dat ik weer geopereerd moet worden. Hij weet het niet eens. Maar goed ook want hij Had het niet eens tegen gekund. Maar ben ermee gestopt dus heeft ook geen toegevoegde waarden het hem te laten weten. Ondanks alles heb ik nog steeds de goede tijd en die lieve jongen voor me, die me zo'n goed gevoel gaf. Ik moet ook steeds even zijn berichten terug lezen om te zien wat voor naars hij heeft gestuurd allemaal om sterk te blijven. Ik weet het heel goed heel goed. Ook ben ik heel erg op mn neus gedrukt door mijn tante en mn vriendin dat dit echt niet kan en dat ik dit niet waard ben. Maar loslaten is zo vedomd lastig als gevoel nog niet uitstaat en je ook een ander persoon kent. Mn zere rug en been in het gips hebben een hoge prijs betaald.....of juist niet, me iets opgeleverd wat ik eerst niet wist. Bedankt voor de berichtjes xx
Helaas niet goed afgelopen. Hij is dichtbij gaan vissen. Tegen zijn zin in. Want hij wou gewoon doen wat hij wou en idd 1 keer per dag op bezoek komen. Helaas is het zelf de dag na de operatie in het ziekenhuis uitgelopen op en ruzie. Omdat ik duidelijk heb gezegd wat ik vind en wat ik zou willen. Dus is hij toch dichtbij gegaan. Ik kon hem bellen als ik moest plassen omdat dit niet alleen ging. Hij heeft die avond zoveel bier gedronken dat hij mijn telefoontjes (meerdere) niet heeft gehoord. Zijn vriend nam wel op en heb ik echt moeten smeken of ik mocht plassen omdat het zonder hulp niet ging. Zijn wat complicaties geweest waardoor het even wat lastiger verliep. Maandag 2de paasdag wou hij na het vissen naar huis. Heb hem gevraagd te blijven en dat heeft hij dan uiteindelijk gedaan....niet echt van harte. Die avond kwam hij redelijk bij zinnen....hij zei,ik haal de kindjes van de week even en kan je ze zien en eten we even met zn alle. Iets waar ik heel erg behoefte aan heb. Jullie raden al dat gaat deze week ook weer niet gebeuren. Hij heeft geen tijd. Hij wil niet laten vallen en gaat niets afzeggen. Ik moet wachten of hij volgende week tijd heeft. Ik heb hem gister gevraagd of hij alsjeblieft 1 dag vrij wil maken voor me. Dat ik het nodig heb omdat ik al de hele week alleen op een bed lig en bijna niets kan. Enige wat ik kreeg was dat hij druk was en niet kon en als hij zou kunnen hij wel was gekomen. Ik heb hem gezegd dat hij de keuze niet wil maken. Dat het geen pijn doet om voor een ander iets te doen, eens iets te doen wat niet in je eigen belang is. Hij vind dat ik zeur en dat hij niets van mij mag. Heb nog nooit iets verboden want zo ben ik absoluut niet. Enige wat ik vraag na ruim een week of hij even een dagje voor me vrij wil maken. Dat zou in een normale situatie al heel normaal zijn, laat staan als je ziek ligt. Hij was altijd zo lief. Zoveel tijd voor me. Dat ik nog niets had en ik altijd naar hem reed. Nu ik niet kan is het over. Als ik me niet aan zijn schema kan aanpassen word hij een vreselijk persoon. Iemand die ik helemaal niet terug ken. Zo lief zo lief was hij....maar alleen in goede tijden. Had dit nooit verwacht. Maar heb voor mezelf gekozen. Dit kan je niet maken vind ik. Hij is mijn partner die zou het meeste moeten bekommeren om mijn toestand. Hij heeft me zo diep gekwetst. Helaas heb ik vandaag te horen gekregen dat ik weer geopereerd moet worden. Hij weet het niet eens. Maar goed ook want hij Had het niet eens tegen gekund. Maar ben ermee gestopt dus heeft ook geen toegevoegde waarden het hem te laten weten. Ondanks alles heb ik nog steeds de goede tijd en die lieve jongen voor me, die me zo'n goed gevoel gaf. Ik moet ook steeds even zijn berichten terug lezen om te zien wat voor naars hij heeft gestuurd allemaal om sterk te blijven. Ik weet het heel goed heel goed. Ook ben ik heel erg op mn neus gedrukt door mijn tante en mn vriendin dat dit echt niet kan en dat ik dit niet waard ben. Maar loslaten is zo vedomd lastig als gevoel nog niet uitstaat en je ook een ander persoon kent. Mn zere rug en been in het gips hebben een hoge prijs betaald.....of juist niet, me iets opgeleverd wat ik eerst niet wist. Bedankt voor de berichtjes xx
donderdag 20 april 2017 20:36
