Man van mijn vriendin overleden....

19-04-2017 22:07 30 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi

Graag zou ik om advies willen vragen.....

Een goede vriendin van mij haar man heeft paar weken geleden zelfmoord gepleegd.

Totaal onverwachts....



Ik probeer er zo goed mogelijk voor d'r te zijn. Zie haar bijna elke dag (onze kinderen zitten bij elkaar in de klas)

Ze komt hier ook veel op de koffie.



Maar wat kan ik nog meer voor haar doen dan alleen luisteren?



Ik zou graag iets willen geven......

Heb een mooie armband gezien waar je een tekst in kan laten slaan....maar wat voor een tekst?

Of iets heel anders.....



Ben zo voorzichtig en onzeker.....



Misschien kunnen jullie mij advies geven





Liefs
Wat Reisa zegt vind ik ook het beste. Luisteren, er zijn voor haar en bij hele slechte dagen haar dingen als koken uit handen nemen. Die dingen kunnen erg zwaar zijn als je in de put zit en zowel zij als haar kinderen moeten wel eten.

Wat een waardevolle vriendin ben je
Alle reacties Link kopieren
er zijjn is genoeg

zonder de juiste woirden ook

wrs kan zij zelf niet erns aangevrn wat ze nodig heeft

geef haar aandacht zonder oordeel

en als laatste...blijf....de meeste mensen verliezen veel vrirndschappen in de rouw



oh nee dit is de laatste: vertrouw op haar veerkracht , want die heeft ieder mens.
--
Alle reacties Link kopieren
Op dit moment is het er veel voor haar zijn het belangrijkst. Bedenk dat elke stap moeilijk is, misschien kun je dat samen met haar doen. Het is al positief dat ze bij jou komt om koffie te drinken en jij niet bij haar, ze gaat dus de deur uit. Gaat ze verder de deur uit? Doet ze zelf haar boodschappen al? Zo'n eerste keer naar de supermarkt is een verschrikking. Ik ging toen met mijn vriendin en zag hoe mensen zich om draaiden, niet wetende wat ze moesten zeggen. Dan is het zo fijn als er iemand bij is. Datzelfde geldt voor alle eerste keren, eerste keer schoenen/kleren kopen (wat iemand hierboven vertelt), eerste keer weer sporten. Het is zo confronterend om te zien dat overal helemaal niks veranderd is, terwijl jouw leven totaal en voorgoed veranderd is.

Wat verder heel fijn is als je de schoolsores uit handen neemt, omdat jullie kinderen bij elkaar in de klas zitten kan dat makkelijk. Niets zo erg als dat het meesters- en juffendag is en jouw kind heeft als enige iets niet bij zich, waar in een brief of een mail om gevraagd is. Gewoon simpelweg omdat je de mail niet gezien hebt, of omdat hij niet door gedrongen is. Gewoon omdat het zo ontzettend moeilijk is om elke dag al op te staan, schone kleren te hebben en 3x per dag te eten, dat dat soort dingen er niet meer bij kunnen in je hoofd. Toen een dierbaar familielid overleed, had een niet eens zo bekende moeder iets voor mijn kind gekocht, dat ze mee moesten nemen. Dat was zo ontzettend lief, anders had mijn kind met lege handen gestaan.

Verder gewoon even kijken of ze de was en strijk bij kan houden, anders neem jij wat over. Kook regelmatig voor haar en haal een keer de stofzuiger door de kamer. En vragen of je met de administratieve afhandeling kan helpen, dat is ook zo enorm veel, zeker als er een koophuis is.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt allemaal voor jullie reacties



Ik laat het kado toch maar achter wegen het is inderdaad nog zo vers maar omdat ze niet heel veel uit handen wilt geven dacht ik zo iets extra's te doen.



Ik blijf klaar staan voor haar, ze weet dat ze altijd bij mij terecht kan.

Ze komt dan ook paar keer per week koffie drinken om haar gevoel en verhaal te vertellen



Ze zegt nu wel dat het steeds zwaarder wordt.....vind het wel erg moeilijk wat ik dan moet zeggen.....merk dat ik soms erg zoekende ben.



Bedankt nogmaals voor jullie lieve reacties ik heb er echt wat aan gehad
Alle reacties Link kopieren
denk dat jij moet accepteren dat zij lijdt

en jij haar niet kan helpen in haar verdriet

rouw is liefde zonder verlossing

echte troost of verlichting bestaat miss wel niet

praktusch dingen uit handen nemen, verlicht haar wel

vertrouw op haar veerkracht

stap voor stap leert ze hier mee leven

met vallen en opstaan.



en bedenk ook dat haar nog heel wat te wachten staat...itt de heersende mening is het eerste jaar niet het zwaarst maar vaak het 2e en 3e jaar. Het heeft tijd nodig voir ze de vollrdige omvang van haar verlies kan omvatten.

je zou haar nog lotgenotencontact kunnen tippen, zie google. met haar zijn er velen nl......
--

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven