Overig
alle pijlers
De bruiloft van mijn zusje...
vrijdag 21 april 2017 13:14
Help, mijn zusje gaat trouwen! En natuurlijk ben ik heel blij voor haar, maar ze heeft het allemaal een beetje onhandig aangepakt. Het zit als volgt: deze week verraste mijn zusje en haar Italiaanse aanstaande (ze wonen gewoon in Nederland) ons net het nieuws dat ze eind september gaan trouwen. We wisten wel dat dat eerdaags ging gebeuren, maar ze wilden de details geheim houden tot alles geregeld was...
En een verrassing is het, maar helaas niet zo'n aangename. De familie van haar vriend woont in Zuid-Italië en heeft het niet breed. Daarom hebben ze de bruiloft daar gepland, in september, omdat zijn neefjes en nichtjes dan nog vakantie hebben en zodat zijn familie niet te veel reiskosten hoeft te maken. Het feest is 200 km bij hen vandaan, dus zijn familie slechts hun overnachtingen daar te betalen.
Alles blijkt al geregeld te zijn: een villa waar het feest in de tuin plaats vindt, een kerk. En ik ben gevraagd als getuige en ceremoniemeester. Ik voel me heel vereerd, maar ben bang dat ik niet kan gaan komen, want ze heeft helaas niet zo goed over de situatie van haar eigen familie gedacht.
Om te beginnen vliegt zij er heen. Nu vraagt ze aan mij om in de auto haar bruidsjurk en haar hondje mee te nemen. En bovendien mijn ouders, die voor geen goud een vliegtuig in durven, maar die ook niet meer in staat zijn om zelf 2500 km te rijden (en weer terug natuurlijk). Dat al die mensen, spullen en bovendien de rolstoel van mijn jongste zoon niet allemaal in een auto kunnen, zag zij niet als een probleem. Dan huren we toch gewoon een busje!
Helaas hebben wij dat geld helemaal niet. Buiten de kosten voor een huis of hotel in Italië, moeten we voor zowel de heen als terugreis twee keer drie hotelkamers betalen, de huur van een busje voor minimaal 10 dagen en alle benzine die dat gaat kosten. Natuurlijk betalen mijn ouders mee, maar die hebben slechts AOW...
Daarnaast zijn mijn beide zoontjes leerplichtig en hebben ze in september, in tegenstelling tot de Italiaanse kindjes, geen vakantie meer. En de scholen hebben al aangegeven niet meer dan een week vrij te mogen geven, terwijl de heen- en terugreis allebei al drie dagen duren! Het werk van mijn man is ook niet blij. Zijn vakantie staat al ingeroosterd en hij kan alleen nog proberen te ruilen met collega's. Het is ook geen optie om alleen te gaan, aangezien ik de zorg voor mijn gehandicapte zoontje heb.
Het ziet er nu dus naar uit dat zowel wij als mijn ouders helemaal niet naar de bruiloft kunnen. Ik wil mijn zusje proberen uit te leggen, dat we haar absoluut geen verdriet willen doen, maar dat ze beter met ons had kunnen overleggen. Als ze een jaartje later getrouwd was, of bijvoorbeeld in de zomervakantie of ergens tussen Nederland en Zuid-Iatlië in, dan hadden we het geld wel en vrij van school en werk wel kunnen regelen. Hoe gaan we dit zo aardig mogelijk brengen? Natuurlijk ben ik ook best een beetje boos dat ze geen rekening met onze situatie heeft gehouden. Ik heb alles voor haar over, maar ze had wel na kunnen denken wat deze bruiloft allemaal voor haar geliefden met zich mee brengt. Wat kunnen we haar nu het beste vertellen?
En een verrassing is het, maar helaas niet zo'n aangename. De familie van haar vriend woont in Zuid-Italië en heeft het niet breed. Daarom hebben ze de bruiloft daar gepland, in september, omdat zijn neefjes en nichtjes dan nog vakantie hebben en zodat zijn familie niet te veel reiskosten hoeft te maken. Het feest is 200 km bij hen vandaan, dus zijn familie slechts hun overnachtingen daar te betalen.
Alles blijkt al geregeld te zijn: een villa waar het feest in de tuin plaats vindt, een kerk. En ik ben gevraagd als getuige en ceremoniemeester. Ik voel me heel vereerd, maar ben bang dat ik niet kan gaan komen, want ze heeft helaas niet zo goed over de situatie van haar eigen familie gedacht.
Om te beginnen vliegt zij er heen. Nu vraagt ze aan mij om in de auto haar bruidsjurk en haar hondje mee te nemen. En bovendien mijn ouders, die voor geen goud een vliegtuig in durven, maar die ook niet meer in staat zijn om zelf 2500 km te rijden (en weer terug natuurlijk). Dat al die mensen, spullen en bovendien de rolstoel van mijn jongste zoon niet allemaal in een auto kunnen, zag zij niet als een probleem. Dan huren we toch gewoon een busje!
Helaas hebben wij dat geld helemaal niet. Buiten de kosten voor een huis of hotel in Italië, moeten we voor zowel de heen als terugreis twee keer drie hotelkamers betalen, de huur van een busje voor minimaal 10 dagen en alle benzine die dat gaat kosten. Natuurlijk betalen mijn ouders mee, maar die hebben slechts AOW...
Daarnaast zijn mijn beide zoontjes leerplichtig en hebben ze in september, in tegenstelling tot de Italiaanse kindjes, geen vakantie meer. En de scholen hebben al aangegeven niet meer dan een week vrij te mogen geven, terwijl de heen- en terugreis allebei al drie dagen duren! Het werk van mijn man is ook niet blij. Zijn vakantie staat al ingeroosterd en hij kan alleen nog proberen te ruilen met collega's. Het is ook geen optie om alleen te gaan, aangezien ik de zorg voor mijn gehandicapte zoontje heb.
Het ziet er nu dus naar uit dat zowel wij als mijn ouders helemaal niet naar de bruiloft kunnen. Ik wil mijn zusje proberen uit te leggen, dat we haar absoluut geen verdriet willen doen, maar dat ze beter met ons had kunnen overleggen. Als ze een jaartje later getrouwd was, of bijvoorbeeld in de zomervakantie of ergens tussen Nederland en Zuid-Iatlië in, dan hadden we het geld wel en vrij van school en werk wel kunnen regelen. Hoe gaan we dit zo aardig mogelijk brengen? Natuurlijk ben ik ook best een beetje boos dat ze geen rekening met onze situatie heeft gehouden. Ik heb alles voor haar over, maar ze had wel na kunnen denken wat deze bruiloft allemaal voor haar geliefden met zich mee brengt. Wat kunnen we haar nu het beste vertellen?
zaterdag 22 april 2017 08:47
Ik vind het niet zo handig van je zus maar daar is zij zelf inmiddels ook al achter. Rekening houden met schoonfamilie en niet aan je eigen familie denken maar wel van alles van hen verwachten. Heel bijzonder.
Ik ben benieuwd met welke oplossing zij komt. Houdt je ons nog op de hoogte hoe het afloopt?
Ik ben benieuwd met welke oplossing zij komt. Houdt je ons nog op de hoogte hoe het afloopt?
Ik doe mijn best
zaterdag 22 april 2017 09:10
zaterdag 22 april 2017 18:31
Ach het is dus precies zoals ik het eerder suggereerde, ze heeft het totaal niet goed over nagedacht en onder druk gezet door schoonfamilie. Ik heb wel met haar te doen.
Gelukkig begrijpt ze in ieder geval jullie probleem en vertoont ze geen bridezilla-gedrag door jullie kwalijk te nemen dat jullie daar allemaal geen tijd en geld voor hebben. Inderdaad nu even laten bezinken. Ze zal met haar aanstaande een hoop te bespreken hebben, wacht het nu maar af. Als ik het zo hoor, zijn ze mogelijk wel bereid eea mee te werken aan een andere oplossing. Ben benieuwd hoe het afloopt.
Gelukkig begrijpt ze in ieder geval jullie probleem en vertoont ze geen bridezilla-gedrag door jullie kwalijk te nemen dat jullie daar allemaal geen tijd en geld voor hebben. Inderdaad nu even laten bezinken. Ze zal met haar aanstaande een hoop te bespreken hebben, wacht het nu maar af. Als ik het zo hoor, zijn ze mogelijk wel bereid eea mee te werken aan een andere oplossing. Ben benieuwd hoe het afloopt.
woensdag 22 november 2017 06:24
Daar vind ik het toch ineens een beetje erg ongeloofwaardig overkomen.Zusje1978 schreef: ↑21-04-2017 16:52Ik heb mijn zusje net precies verteld zoals ik het hier beschreven heb en ze moest heel hard huilen. Ze heeft wel spijt dat ze niet beter heeft nagedacht. Aan leerplicht had ze bijvoorbeeld niet gedacht en ze hebben ook voor Italië gekozen omdat het feest daar minder zou kosten dan in Nederland. Ze heeft dan ook geen geld om voor ons en onze ouders te betalen. De villa waar ze trouwt heeft ze voor 1 dag en daar kunnen we dus de nacht na de bruiloft slapen, maar verder niet.
Dat ze het 200 km bij zijn familie vandaan doen, is omdat ze graag aan zee wil trouwen en zijn familie woont op het platteland, maar de meeste rijden die 200 km gewoon op en neer, zodat ze niet hoeven te overnachten.
Verder zorg ik voor mijn zoontje, dat niet kan lopen. Mijn man draait onregelmatige diensten en ik ben vanuit huis freelance gaan werken om zo tijd voor mijn zoontje te hebben. Ik begrijp trouwens dat ik nog blij mag zijn als we een week (dwz 5 schooldagen) vrij krijgen van school!
De hond mag niet mee met de lowbudgetmaatschappij waar zij mee vliegen, maar moet de ringen dragen op de bruiloft. En ze is bang dat haar jurk kwijt raakt of beschadigd raakt als ze die in het vliegtuig meeneemt.
Verder zegt mijn zusje dat de druk vanuit Italië best groot is om het daar te doen. Zeker ook vanwege de kerk. We zijn gedoopt maar zelf niet praktiserend katholiek.
Ze snapt dat het voor ons moeilijk wordt om te komen en is ook erg geschrokken van ons kostenplaatje dat we haar hebben laten zien. Ze heeft nog maar weinig zin in de trouwerij als haar ouders en mijn gezin er niet bij kunnen zijn. Ik geloof dat ze een beetje van haar roze wolk gevallen is. Ik zal haar maar een beetje tijd gunnen om er over te denken wat nu de beste oplossing is....
In elk geval bedankt voor alle recties, had ik in elk geval de moed om het haar te vertellen!
Trouwen in Italie, oke...
Geen rekening houden met het budget, de werk en schooltijden en de vliegangst van je eigen familie...
de zus laten rijden met een gehandicapt kind wat niet kan lopen en met de trouwjurk en ouders die dan maar even een busje moet huren...
willen trouwen aan zee, prima, dat allemaal zonder enig overleg, is niet slim, kan...
Maar dan die hond die de trouwringen moet dragen!
