Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 22 april 2017 22:38
Zanahoria, ik krijg zelf over minder dan 1 maand een gbp. Ik wilde eigenlijk ook een sleeve maar de chirurg gaat liever altijd voor een gbp als dat mogelijk is, hij vindt gbp de gouden standaard; er is veel meer onderzoek naar gedaan vergeleken met de sleeve. Gbp's worden al zo'n 30+ jaar gedaan, sleeves pas de afgelopen 5-6 jaar, zoiets. Ik heb ook eerst getwijfeld of ik een gbp wil maar na wekenlang info zoeken, online lezen over de verschillen enzovoorts ben ik toch blij dat ik een gbp krijg. Het geeft gewoon meer garantie op succes. Als je rondsnuffelt op Amerikaanse weight loss surgery forums is de sleeve nu erg populair maar je ziet ook veel mensen die na 3 of 4 jaar alsnog een gbp hebben gedaan omdat ze weer dik werden of veel last hadden van maagzuur of andere klachten.
Ik heb trouwens ook last van 'dumping-achtige' verschijnselen met diarree en pijn en ziek voelen,, volgens de chirurg zal de gbp dit oplossen. Ik hoop het!
Ik heb trouwens ook last van 'dumping-achtige' verschijnselen met diarree en pijn en ziek voelen,, volgens de chirurg zal de gbp dit oplossen. Ik hoop het!
maandag 24 april 2017 10:05
In mijn natraject groep zitten ook twee mensen met een sleeve (ikzelf heb een mini bypass) en de operatie is nu nog maar kort geleden maar waar ze allebei 'last' van hadden was dat ze in één keer maar heel weinig kunnen drinken.
Doordat je met de sleeve je maagklep nog hebt blijft vocht ook in je kleinere maag en zit je na een paar slokjes dus ook vol, bij de bypass is de maagklep weg en loopt vocht sneller door de darm in (daarom mag je ook niet eten en drinken tegelijk, dan spoelt je eten ook meteen door)
Vooral tijdens sporten of erge dorst, vonden ze dit vervelend. Maar ik geloof dat dit met de tijd wel beter word, omdat je maag ook weer wat 'oprekt'
Als er een bmi boven de 50 is en het gewicht vooral in de buik zit dan doen ze soms ook eerst een sleeve omdat er geen ruimte is voor een bypass, en zetten ze het na gewichtsverlies alsnog om naar een bypass.
Zelf heb ik nog geen dumping gehad, maar ik ben pas 2 maanden geleden geopereerd. Wel is mijn stoelgang beter en regelmatiger dan voorheen, maar ik eet in zijn geheel natuurlijk ook gezonder nu.
Ben inclusief pre-dieet nu al meer dan 25 kilo kwijt, 16 cm buikomvang en ik heb nog geen moment spijt gehad.
Succes met je aankomende operatie Dionne36
Ben trouwens ook wel benieuwd hoe het gaat met de 'oude garde' zoals Marels en Calvijn?
Zijn de doelen in zicht?
Doordat je met de sleeve je maagklep nog hebt blijft vocht ook in je kleinere maag en zit je na een paar slokjes dus ook vol, bij de bypass is de maagklep weg en loopt vocht sneller door de darm in (daarom mag je ook niet eten en drinken tegelijk, dan spoelt je eten ook meteen door)
Vooral tijdens sporten of erge dorst, vonden ze dit vervelend. Maar ik geloof dat dit met de tijd wel beter word, omdat je maag ook weer wat 'oprekt'
Als er een bmi boven de 50 is en het gewicht vooral in de buik zit dan doen ze soms ook eerst een sleeve omdat er geen ruimte is voor een bypass, en zetten ze het na gewichtsverlies alsnog om naar een bypass.
Zelf heb ik nog geen dumping gehad, maar ik ben pas 2 maanden geleden geopereerd. Wel is mijn stoelgang beter en regelmatiger dan voorheen, maar ik eet in zijn geheel natuurlijk ook gezonder nu.
Ben inclusief pre-dieet nu al meer dan 25 kilo kwijt, 16 cm buikomvang en ik heb nog geen moment spijt gehad.
Succes met je aankomende operatie Dionne36
Ben trouwens ook wel benieuwd hoe het gaat met de 'oude garde' zoals Marels en Calvijn?
Zijn de doelen in zicht?
maandag 24 april 2017 11:01
http://www.centrumvoorobesitasnederland ... ric-bypass
Hier kun je het verschil zien, het komt er kort op neer dat een standaard bypass de darm op twee verschillende plaatsen opnieuw aanhecht, dus een dubbele bypass, en de mini maar één.
Volgens mijn ziekenhuis is de mini de makkelijkste maar ook de meest effectieve operatie (op lange termijn) dus voor mij was het geen moeilijke keuze
Hier kun je het verschil zien, het komt er kort op neer dat een standaard bypass de darm op twee verschillende plaatsen opnieuw aanhecht, dus een dubbele bypass, en de mini maar één.
Volgens mijn ziekenhuis is de mini de makkelijkste maar ook de meest effectieve operatie (op lange termijn) dus voor mij was het geen moeilijke keuze
vrijdag 28 april 2017 15:43
Wow Rosepudding meer dan 25 kilo, goed hoor!
Zanahoria ik snap je twijfel. Ik wilde ook liever een sleeve. Bij mij was een sleeve echter ook niet wenselijk vanwege middenrifbreuk en maagzuur. Toch besloten voor een gbp te gaan vanwege de apneu en artrose.
Afgelopen maandag ben ik geopereerd. Ben nu inclusief 12 dagen plantaardig crashdieet 6,9 kilo kwijt. BMI keldert meteen, zo fijn!
Ik hou alles bij in de app: Monitor je gewicht
Zanahoria ik snap je twijfel. Ik wilde ook liever een sleeve. Bij mij was een sleeve echter ook niet wenselijk vanwege middenrifbreuk en maagzuur. Toch besloten voor een gbp te gaan vanwege de apneu en artrose.
Afgelopen maandag ben ik geopereerd. Ben nu inclusief 12 dagen plantaardig crashdieet 6,9 kilo kwijt. BMI keldert meteen, zo fijn!
Ik hou alles bij in de app: Monitor je gewicht
vrijdag 28 april 2017 15:50
Hier gaat het goed. Ben nu 36 kilo kwijt.
Heb een poos stil gestaan (2 maanden), maar nu gaat het langszaam weer wat naar beneden
12 mei is het een jaar geleden
Ik loop voor op schema.
Het ziekenhuis had ingeschat dat ik op 12 mei 97 kilo zou wegen, maar daar zit ik al 10 kilo onder
Heb een poos stil gestaan (2 maanden), maar nu gaat het langszaam weer wat naar beneden
12 mei is het een jaar geleden
Ik loop voor op schema.
Het ziekenhuis had ingeschat dat ik op 12 mei 97 kilo zou wegen, maar daar zit ik al 10 kilo onder
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 28 april 2017 16:28
quote:Pinacolada2.0 schreef op 28 april 2017 @ 15:43:
Wow Rosepudding meer dan 25 kilo, goed hoor!
Zanahoria ik snap je twijfel. Ik wilde ook liever een sleeve. Bij mij was een sleeve echter ook niet wenselijk vanwege middenrifbreuk en maagzuur. Toch besloten voor een gbp te gaan vanwege de apneu en artrose.
Afgelopen maandag ben ik geopereerd. Ben nu inclusief 12 dagen plantaardig crashdieet 6,9 kilo kwijt. BMI keldert meteen, zo fijn!
Ik hou alles bij in de app: Monitor je gewichtOoh wat fijn! Hoe is de operatie gegaan? Ben je al weer aardig op de been? Ik zou graag het hele verhaal horen, van vlak voor de operatie tot nu. Maar als je geen zin hebt om dat te vertellen, dan is dat natuurlijk ook prima
Wow Rosepudding meer dan 25 kilo, goed hoor!
Zanahoria ik snap je twijfel. Ik wilde ook liever een sleeve. Bij mij was een sleeve echter ook niet wenselijk vanwege middenrifbreuk en maagzuur. Toch besloten voor een gbp te gaan vanwege de apneu en artrose.
Afgelopen maandag ben ik geopereerd. Ben nu inclusief 12 dagen plantaardig crashdieet 6,9 kilo kwijt. BMI keldert meteen, zo fijn!
Ik hou alles bij in de app: Monitor je gewichtOoh wat fijn! Hoe is de operatie gegaan? Ben je al weer aardig op de been? Ik zou graag het hele verhaal horen, van vlak voor de operatie tot nu. Maar als je geen zin hebt om dat te vertellen, dan is dat natuurlijk ook prima
vrijdag 28 april 2017 16:29
quote:calvijn1 schreef op 28 april 2017 @ 15:50:
Hier gaat het goed. Ben nu 36 kilo kwijt.
Heb een poos stil gestaan (2 maanden), maar nu gaat het langszaam weer wat naar beneden
12 mei is het een jaar geleden
Ik loop voor op schema.
Het ziekenhuis had ingeschat dat ik op 12 mei 97 kilo zou wegen, maar daar zit ik al 10 kilo onderWat goed! En zijn de eetvoorschriften goed vol te houden? Enig idee waar je plateau vandaan kwam en waarom je nu wel weer afvalt?
Hier gaat het goed. Ben nu 36 kilo kwijt.
Heb een poos stil gestaan (2 maanden), maar nu gaat het langszaam weer wat naar beneden
12 mei is het een jaar geleden
Ik loop voor op schema.
Het ziekenhuis had ingeschat dat ik op 12 mei 97 kilo zou wegen, maar daar zit ik al 10 kilo onderWat goed! En zijn de eetvoorschriften goed vol te houden? Enig idee waar je plateau vandaan kwam en waarom je nu wel weer afvalt?
vrijdag 28 april 2017 21:46
quote:Zanahoria schreef op 28 april 2017 @ 16:28:
[...]
Ooh wat fijn! Hoe is de operatie gegaan? Ben je al weer aardig op de been? Ik zou graag het hele verhaal horen, van vlak voor de operatie tot nu. Maar als je geen zin hebt om dat te vertellen, dan is dat natuurlijk ook prima
De operatie is goed verlopen volgens de chirurg.
12 dagen ervoor dus begonnen met plantaardig crashen om de lever te laten slinken (Orangefit eiwitshakes, zelfgemaakte soep, Alpro met een max van 500 calorieen en daarnaast rauwkost) in plaats van Modifast. Ik vond het crashen goed te doen maar ik vond ook alles lekker wat ik mocht. Dat scheelt een stuk natuurlijk.
1 nacht in zh gebleven (dat is standaard) en volgende dag naar huis. Het loopje van het zh naar de auto was wel heftig. De rest van de dag veel pijn gehad en last van het koolzuurgas dat ze in je buik spuiten. En zelfs speeksel doorslikken viel als een blok en deed pijn.
Woensdag en gisteren ging het een stuk beter.
Vandaag een terugslag. Teveel bezig geweest de afgelopen dagen met ik moet zsm aan 1,5 liter vloeibaar/vocht komen. Alles afmeten en noteren en optellen. Daarbij niet goed naar signalen lichaam geluisterd. En dus vandaag hele dag moe en pijn.
Dus vanaf heden is het opschrijfboekje, de maatbeker en de weegschaal (voor voeding) taboe. Dat komt allemaal weer tevoorschijn zodra ik langzaam vast kan gaan eten.
Even terug naar de basis. Vanaf nu luisteren naar vol gevoel en naar pijn. Ze hebben nog gewaarschuwd vanuit het zh dat je jezelf de tijd moet geven maar toch hoofd stoten he.
Wel van geleerd, wordt meteen afgestrafd!
Ben je al iets verder in je beslissingsproces?
Ik had ook mijn zinnen op een sleeve gezet maar de chirurg vond dat niet verantwoord.
Je moet maar zo denken, de gbp is de gouden standaard zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik heb geen spijt. Ik weet zeker dat deze operatie mij gaat helpen mijn kwaliteit van leven significant te verbeteren.
[...]
Ooh wat fijn! Hoe is de operatie gegaan? Ben je al weer aardig op de been? Ik zou graag het hele verhaal horen, van vlak voor de operatie tot nu. Maar als je geen zin hebt om dat te vertellen, dan is dat natuurlijk ook prima
De operatie is goed verlopen volgens de chirurg.
12 dagen ervoor dus begonnen met plantaardig crashen om de lever te laten slinken (Orangefit eiwitshakes, zelfgemaakte soep, Alpro met een max van 500 calorieen en daarnaast rauwkost) in plaats van Modifast. Ik vond het crashen goed te doen maar ik vond ook alles lekker wat ik mocht. Dat scheelt een stuk natuurlijk.
1 nacht in zh gebleven (dat is standaard) en volgende dag naar huis. Het loopje van het zh naar de auto was wel heftig. De rest van de dag veel pijn gehad en last van het koolzuurgas dat ze in je buik spuiten. En zelfs speeksel doorslikken viel als een blok en deed pijn.
Woensdag en gisteren ging het een stuk beter.
Vandaag een terugslag. Teveel bezig geweest de afgelopen dagen met ik moet zsm aan 1,5 liter vloeibaar/vocht komen. Alles afmeten en noteren en optellen. Daarbij niet goed naar signalen lichaam geluisterd. En dus vandaag hele dag moe en pijn.
Dus vanaf heden is het opschrijfboekje, de maatbeker en de weegschaal (voor voeding) taboe. Dat komt allemaal weer tevoorschijn zodra ik langzaam vast kan gaan eten.
Even terug naar de basis. Vanaf nu luisteren naar vol gevoel en naar pijn. Ze hebben nog gewaarschuwd vanuit het zh dat je jezelf de tijd moet geven maar toch hoofd stoten he.
Wel van geleerd, wordt meteen afgestrafd!
Ben je al iets verder in je beslissingsproces?
Ik had ook mijn zinnen op een sleeve gezet maar de chirurg vond dat niet verantwoord.
Je moet maar zo denken, de gbp is de gouden standaard zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik heb geen spijt. Ik weet zeker dat deze operatie mij gaat helpen mijn kwaliteit van leven significant te verbeteren.
vrijdag 28 april 2017 21:56
quote:Zanahoria schreef op 28 april 2017 @ 16:29:
[...]
Wat goed! En zijn de eetvoorschriften goed vol te houden? Enig idee waar je plateau vandaan kwam en waarom je nu wel weer afvalt?
Ik ben er achter dat ik echt moet blijven sporten.
Door mijn nieuwe baan had ik weinig puf om naar de sportschool te gaan (slap excuus)
[...]
Wat goed! En zijn de eetvoorschriften goed vol te houden? Enig idee waar je plateau vandaan kwam en waarom je nu wel weer afvalt?
Ik ben er achter dat ik echt moet blijven sporten.
Door mijn nieuwe baan had ik weinig puf om naar de sportschool te gaan (slap excuus)
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 29 april 2017 12:32
Waar ik me wel zorgen over maak is het al dan niet in aanmerking komen voor de operatie. Ik vraag me af of er hier ook mensen zijn die niet in aanmerking kwamen en wat de redenen daarvoor waren? Ik ben echt bang dat ik dat te horen krijg, ik zie een operatie nu echt als mijn laatste redmiddel eigenlijk..
Don't waste your time or time will waste you.
zaterdag 29 april 2017 13:53
1 nacht in zh gebleven (dat is standaard) en volgende dag naar huis. Het loopje van het zh naar de auto was wel heftig. De rest van de dag veel pijn gehad en last van het koolzuurgas dat ze in je buik spuiten. En zelfs speeksel doorslikken viel als een blok en deed pijn.
Dat is het vervelendste deel van alles lijkt me.
In het ziekenhuis zeiden ze juist dat je meteen weer moet gaan lopen en dat dit de pijn daar vaak veel beter van gaat. Dat komt niet echt overeen met jouw ervaring lijkt me.
Krijg je nu wel voldoende vocht binnen dan? En hoe doe je dat de eerste 2 a 3 dagen, als je echt vrijwel niks kan drinken? Je moet ook nuchter de operatie in, en die dag erna drink je volgens mij ook amper wat, droog je dan niet uit? :p
Qua emotioneel zijn... ik word altijd jankerig als ik me niet lekker voel, dus ik kan me voorstellen dat ik de dagen na een operatie ook om niks in huilen uitbarst. Heb ik verder geen ontregelde hormonen voor nodig ik ben sowieso wel een pieperd qua pijntjes, dus die eerste dagen ga ik echt niet leuk vinden. Als ik überhaupt de operatie ga doen dan... ben er nog niet uit, maar geef mezelf nog wel een aantal maanden om te beslissen.
Dat is het vervelendste deel van alles lijkt me.
In het ziekenhuis zeiden ze juist dat je meteen weer moet gaan lopen en dat dit de pijn daar vaak veel beter van gaat. Dat komt niet echt overeen met jouw ervaring lijkt me.
Krijg je nu wel voldoende vocht binnen dan? En hoe doe je dat de eerste 2 a 3 dagen, als je echt vrijwel niks kan drinken? Je moet ook nuchter de operatie in, en die dag erna drink je volgens mij ook amper wat, droog je dan niet uit? :p
Qua emotioneel zijn... ik word altijd jankerig als ik me niet lekker voel, dus ik kan me voorstellen dat ik de dagen na een operatie ook om niks in huilen uitbarst. Heb ik verder geen ontregelde hormonen voor nodig ik ben sowieso wel een pieperd qua pijntjes, dus die eerste dagen ga ik echt niet leuk vinden. Als ik überhaupt de operatie ga doen dan... ben er nog niet uit, maar geef mezelf nog wel een aantal maanden om te beslissen.
zaterdag 29 april 2017 14:58
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 29 april 2017 @ 12:32:
Waar ik me wel zorgen over maak is het al dan niet in aanmerking komen voor de operatie. Ik vraag me af of er hier ook mensen zijn die niet in aanmerking kwamen en wat de redenen daarvoor waren? Ik ben echt bang dat ik dat te horen krijg, ik zie een operatie nu echt als mijn laatste redmiddel eigenlijk..
Het zh waar ik geopereerd ben heeft een uitgebreide screening. Daar wordt gekeken of je fysiek, mentaal en emotioneel een operatie aan kan. Eventueel met een voortraject. Kort (3 maanden) of langer (>3 maanden). Individueel of groep. Op maat gesneden.
Ons werd uitgelegd dat ongeveer 10% geweigerd wordt. Dit heeft dan meestal een mentale oorzaak (bv depressie is een nogo). Of ze zitten in een onstabiele thuissituatie bijvoorbeeld.
Of mensen zetten zich tijdens het voortraject niet genoeg in of hebben/krijgen niet genoeg zelfinzicht of weigeren een voortraject.
Als je tijdens je voortraject genoeg progressie laat zien op het gebied waarvan zij denken dat dit nodig is, krijg je alsnog groen licht. De criteria zijn heel duidelijk. Je krijgt huiswerk en duidelijke doelen dus dat is heel werkbaar als je gemotiveerd bent.
Waar ik me wel zorgen over maak is het al dan niet in aanmerking komen voor de operatie. Ik vraag me af of er hier ook mensen zijn die niet in aanmerking kwamen en wat de redenen daarvoor waren? Ik ben echt bang dat ik dat te horen krijg, ik zie een operatie nu echt als mijn laatste redmiddel eigenlijk..
Het zh waar ik geopereerd ben heeft een uitgebreide screening. Daar wordt gekeken of je fysiek, mentaal en emotioneel een operatie aan kan. Eventueel met een voortraject. Kort (3 maanden) of langer (>3 maanden). Individueel of groep. Op maat gesneden.
Ons werd uitgelegd dat ongeveer 10% geweigerd wordt. Dit heeft dan meestal een mentale oorzaak (bv depressie is een nogo). Of ze zitten in een onstabiele thuissituatie bijvoorbeeld.
Of mensen zetten zich tijdens het voortraject niet genoeg in of hebben/krijgen niet genoeg zelfinzicht of weigeren een voortraject.
Als je tijdens je voortraject genoeg progressie laat zien op het gebied waarvan zij denken dat dit nodig is, krijg je alsnog groen licht. De criteria zijn heel duidelijk. Je krijgt huiswerk en duidelijke doelen dus dat is heel werkbaar als je gemotiveerd bent.
zaterdag 29 april 2017 15:14
quote:Zanahoria schreef op 29 april 2017 @ 13:53:
1 nacht in zh gebleven (dat is standaard) en volgende dag naar huis. Het loopje van het zh naar de auto was wel heftig. De rest van de dag veel pijn gehad en last van het koolzuurgas dat ze in je buik spuiten. En zelfs speeksel doorslikken viel als een blok en deed pijn.
Dat is het vervelendste deel van alles lijkt me.
In het ziekenhuis zeiden ze juist dat je meteen weer moet gaan lopen en dat dit de pijn daar vaak veel beter van gaat. Dat komt niet echt overeen met jouw ervaring lijkt me.
Krijg je nu wel voldoende vocht binnen dan? En hoe doe je dat de eerste 2 a 3 dagen, als je echt vrijwel niks kan drinken? Je moet ook nuchter de operatie in, en die dag erna drink je volgens mij ook amper wat, droog je dan niet uit? :p
Qua emotioneel zijn... ik word altijd jankerig als ik me niet lekker voel, dus ik kan me voorstellen dat ik de dagen na een operatie ook om niks in huilen uitbarst. Heb ik verder geen ontregelde hormonen voor nodig ik ben sowieso wel een pieperd qua pijntjes, dus die eerste dagen ga ik echt niet leuk vinden. Als ik überhaupt de operatie ga doen dan... ben er nog niet uit, maar geef mezelf nog wel een aantal maanden om te beslissen.
Haha ik heb de zhgang uitgesleten met ijsberen. Maar dat zijn iets kleinere afstanden. Het is nogal een groot ziekenhuis dus naar de auto schuifelen was nogal ver. En de rit naar huis is ook niet geheel pijnloos en vermoeiend ook al zit je.
Je krijgt een infuus zodat je niet uitdroogt. Dit gaat er pas af als bekend is dat je naar huis mag. Ik moest 500 ml gedronken hebben tussen 00.00 en 12.00. Ik had 450 ml maar mocht toch naar huis.
Toen ik thuis zoveel last had dacht ik wel even: had ik niet beter daar kunnen blijven maar thuis slaap je zoveel beter dus herstel je ook sneller.
De eerste dagen krijg je nog niet veel binnen dat klopt. Maar het is ook niet zo dat je niks binnen krijgt anders mag je nog niet weg!
Ik ga er niet omheen draaien. Het deed bij mij fucking zeer en ik ben nog niet in staat om bv vandaag mee te gaan met vriendlief naar het winkelcentrum bv.
Maar iedereen is anders. Ik heb de pijn aan enkel er bij en vermoeidheid door de apneu.
Er zijn ook mensen die het veel minder moeilijk hebben dan ik en mensen die het nog moeilijker hebben en bv dagen in het zh moeten blijven.
Wat zou er aan jouw leven verbeteren als je op een (veel) lager gewicht zou zitten? Is dat tijdelijk pijn en ongemak en gedoe met vloeibaar en hoeveelheden waard?
1 nacht in zh gebleven (dat is standaard) en volgende dag naar huis. Het loopje van het zh naar de auto was wel heftig. De rest van de dag veel pijn gehad en last van het koolzuurgas dat ze in je buik spuiten. En zelfs speeksel doorslikken viel als een blok en deed pijn.
Dat is het vervelendste deel van alles lijkt me.
In het ziekenhuis zeiden ze juist dat je meteen weer moet gaan lopen en dat dit de pijn daar vaak veel beter van gaat. Dat komt niet echt overeen met jouw ervaring lijkt me.
Krijg je nu wel voldoende vocht binnen dan? En hoe doe je dat de eerste 2 a 3 dagen, als je echt vrijwel niks kan drinken? Je moet ook nuchter de operatie in, en die dag erna drink je volgens mij ook amper wat, droog je dan niet uit? :p
Qua emotioneel zijn... ik word altijd jankerig als ik me niet lekker voel, dus ik kan me voorstellen dat ik de dagen na een operatie ook om niks in huilen uitbarst. Heb ik verder geen ontregelde hormonen voor nodig ik ben sowieso wel een pieperd qua pijntjes, dus die eerste dagen ga ik echt niet leuk vinden. Als ik überhaupt de operatie ga doen dan... ben er nog niet uit, maar geef mezelf nog wel een aantal maanden om te beslissen.
Haha ik heb de zhgang uitgesleten met ijsberen. Maar dat zijn iets kleinere afstanden. Het is nogal een groot ziekenhuis dus naar de auto schuifelen was nogal ver. En de rit naar huis is ook niet geheel pijnloos en vermoeiend ook al zit je.
Je krijgt een infuus zodat je niet uitdroogt. Dit gaat er pas af als bekend is dat je naar huis mag. Ik moest 500 ml gedronken hebben tussen 00.00 en 12.00. Ik had 450 ml maar mocht toch naar huis.
Toen ik thuis zoveel last had dacht ik wel even: had ik niet beter daar kunnen blijven maar thuis slaap je zoveel beter dus herstel je ook sneller.
De eerste dagen krijg je nog niet veel binnen dat klopt. Maar het is ook niet zo dat je niks binnen krijgt anders mag je nog niet weg!
Ik ga er niet omheen draaien. Het deed bij mij fucking zeer en ik ben nog niet in staat om bv vandaag mee te gaan met vriendlief naar het winkelcentrum bv.
Maar iedereen is anders. Ik heb de pijn aan enkel er bij en vermoeidheid door de apneu.
Er zijn ook mensen die het veel minder moeilijk hebben dan ik en mensen die het nog moeilijker hebben en bv dagen in het zh moeten blijven.
Wat zou er aan jouw leven verbeteren als je op een (veel) lager gewicht zou zitten? Is dat tijdelijk pijn en ongemak en gedoe met vloeibaar en hoeveelheden waard?
anoniem_192803 wijzigde dit bericht op 29-04-2017 15:17
Reden: vraagtekens waar ze niet horen weggehaald
Reden: vraagtekens waar ze niet horen weggehaald
% gewijzigd
zaterdag 29 april 2017 15:24
maandag 1 mei 2017 08:54
Hoe gaat het nu pinacolada2.0? Nog veel pijn (gehad)?
Ik heb eigenlijk helemaal geen pijn gehad, en heb eigenlijk nog steeds een beetje het idee dat ik geen gevoel heb rondom mijn maag.
Direct na de operatie voelde ik alleen een beetje druk binnen in als ik heel diep inademde, en als ik bukte om bv sokken aan te doen voelde ik de gaatjes in mijn buik een beetje trekken. Wel had ik een paar dagen pijn achter mijn rechter sleutelbeen, maar dat kwam waarschijnlijk door het gas.
Maar nu nog, ik voel dat ik te vol zit doordat het dan lijkt alsof het eten vlak boven de maag in mijn slokdarm blijft steken, maar echt in mijn maag zelf voel ik dat niet.
Het afvallen gaat bij mij best wel op een 'gekke' manier, echt in sprongetjes.
Ik sta wel elke dag op de weegschaal, ik kan dat echt niet laten, maar voer 1 keer per week het gewicht in op de monitor je gewicht app.
En maandag t/m vrijdag schommel ik meestal rond het zelfde gewicht en dan zaterdagochtend kan ik zo opeens anderhalve kilo lichter zijn. Zondags soms nog een paar 100 gram lichter en maandagmorgen meestal 0,2 of 0,3 kilo zwaarder weer dan zondag, en dat gewicht houd ik dan weer de rest van de week.
Dit gaat nu al weken achter elkaar zo, heel apart, maar zo lang het gewicht naar beneden blijft springen ben ik er blij mee.
Nog een kilo of 4 en ik heb mijn eerste doel (onder de 100) bereikt.
Is een middenrifbreuk een dealbreaker wat betreft de sleeve??
En kan een middenrifbreuk niet (eerst) hersteld worden?
En waarom die sterke voorkeur voor de sleeve als de artsen een bypass adviseren en het resultaat van een bypass (ook op lange termijn) beter is?
Ik heb eigenlijk helemaal geen pijn gehad, en heb eigenlijk nog steeds een beetje het idee dat ik geen gevoel heb rondom mijn maag.
Direct na de operatie voelde ik alleen een beetje druk binnen in als ik heel diep inademde, en als ik bukte om bv sokken aan te doen voelde ik de gaatjes in mijn buik een beetje trekken. Wel had ik een paar dagen pijn achter mijn rechter sleutelbeen, maar dat kwam waarschijnlijk door het gas.
Maar nu nog, ik voel dat ik te vol zit doordat het dan lijkt alsof het eten vlak boven de maag in mijn slokdarm blijft steken, maar echt in mijn maag zelf voel ik dat niet.
Het afvallen gaat bij mij best wel op een 'gekke' manier, echt in sprongetjes.
Ik sta wel elke dag op de weegschaal, ik kan dat echt niet laten, maar voer 1 keer per week het gewicht in op de monitor je gewicht app.
En maandag t/m vrijdag schommel ik meestal rond het zelfde gewicht en dan zaterdagochtend kan ik zo opeens anderhalve kilo lichter zijn. Zondags soms nog een paar 100 gram lichter en maandagmorgen meestal 0,2 of 0,3 kilo zwaarder weer dan zondag, en dat gewicht houd ik dan weer de rest van de week.
Dit gaat nu al weken achter elkaar zo, heel apart, maar zo lang het gewicht naar beneden blijft springen ben ik er blij mee.
Nog een kilo of 4 en ik heb mijn eerste doel (onder de 100) bereikt.
Is een middenrifbreuk een dealbreaker wat betreft de sleeve??
En kan een middenrifbreuk niet (eerst) hersteld worden?
En waarom die sterke voorkeur voor de sleeve als de artsen een bypass adviseren en het resultaat van een bypass (ook op lange termijn) beter is?
maandag 1 mei 2017 09:35
Het iedere dag op de weegschaal staan heb ik mijzelf echt afgeleerd.
Niets is zo frustrerend om je gewicht zo te zien schommelen.
Ik ga gemiddeld 1x per week en soms zelf 2, 3 weken er niet op staan.
Ben er achter gekomen dat mijn gewicht de week na mijn menstruatie het juiste is.
Niets is zo frustrerend om je gewicht zo te zien schommelen.
Ik ga gemiddeld 1x per week en soms zelf 2, 3 weken er niet op staan.
Ben er achter gekomen dat mijn gewicht de week na mijn menstruatie het juiste is.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 1 mei 2017 09:51
Ja dat zal ik ook af moeten leren, helemaal omdat het afvallen straks natuurlijk veel langzamer gaat, dan zal het wel frustrerend worden idd. Maar ik zit nu nog zo kort na de operatie dat het er nog afvliegt, dus ik kan het nu nog niet laten.
Rond welke tijd had jij je plateau Calvijn? Ik begreep uit de informatie van het ziekenhuis dat dit rond de 4 tot 6 maanden na de operatie ongeveer gebeurd. En dat dit ook wel een paar maanden aan kan houden.
Rond welke tijd had jij je plateau Calvijn? Ik begreep uit de informatie van het ziekenhuis dat dit rond de 4 tot 6 maanden na de operatie ongeveer gebeurd. En dat dit ook wel een paar maanden aan kan houden.
