Een ouder kwijt raken

24-04-2017 00:07 16 berichten
Ik ben van de generatie van gescheiden oudes, mijn kinderen hebben 4 oma's en 4 opa's en mijn eigen contact met mijn ouders is gewoon totaal verkloot tussen wat ze wilden en wat het geworden is..



maar nu gaat 1 van mijn ouders dood..en ik kan het moeilijk plaatsen..emotioneel ben ik best los vanwege ale die shit die ze gemaakt hebben met scheiden en verwijten en jaren niet gezien enzo...



maar het blijft kut...éé'n van mijn ouders gaat dood...punt..mijn eerste heipaal gaat wegzakken uit mijn leven..ik voel mij heel slecht en weet niet wat ik moet of kan in de weken die mij resten..ik vind het zo moeilijk..wil het gewoon even kwijt
Alle reacties Link kopieren




Herkenbaar, sterkte
dank..ik heb deze ouder tussendoor 30 jaar lang niet gezien..maar het blijft de ouder uit mijn jeugd..de heilige..mijn ouders mogen niet dood..we hebben teveel niet gehad samen..kut kut kut..dat is het..en gewoon wachten op de dood..kan morgen en kan over 10 weken zijn..wat verschrikkelijk kut..wat kan ik doen, wat moet ik doen....ik zit echt vast..door al die shit va scheiden enzo is geen van mijn ouders als mens verder gekomen dan toen ik 11 of 12 was...ze zijn niks of alles voor me..
Alle reacties Link kopieren
Ouders gaan nou eenmaal dood ooit. Gescheiden of niet.

Maar het blijft rot

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Je klinkt eerlijk gezegd heel overstuur. Is er iemand die jij vertrouwt met wie je even kan bellen? Partner in huis?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Sterkte TO met accepteren, verwerken en ondanks alles goed bij je zelf blijven. Probeer 1 dag tegelijkertijd te nemen en te focussen op vandaag, wat kan ik vandaag doen met mijn ouder, zodat je in het hier en nu blijft. Maakt je meer rustig.
IK heb een tijd terug het contact hersteld, voordat deze naderende dood bekend was, en daar ben ik erg blij mee. Maar het voelt daardoor nu ook wel als verlies voordat we de jaren hebben kunnen inhalen ofzo.. En nu met de naderende dood zie ik natuurlijk ook weer een heel nieuwe kant..
Alle reacties Link kopieren
Hee Uomo toch, wat een naar bericht.

En vreselijk moeilijk voor je.

Probeer zoveel mogelijk tijd met je ouder door te brengen. Maakt niet uit of jullie niks tegen elkaar zeggen, elkaar alleen maar aanstaren of wat dan ook.

Een heel raamwerk is er niet want dat is nooit opgebouwd. Maar dat maakt niet uit.

Breng tijd met elkaar door. Drink een kopje thee in elkaars aanwezigheid en slaak beiden een diepe zucht.

Staar beiden uit het raam en deel het moment samen.

Misschien komt er een behoefte om een stukje van je leven op papier te zetten en uiteindelijk voor te lezen aan je pa of ma. Gewoon vanwege het feit van delen.
Mijn vader overleed toen ik 21 was. Ik had een goede band met hem, maar was net als jij flink overstuur van het idee met maar 1 ouder verder te moeten, ik was zelf nog helemaal niet los van mijn ouders en moest opeens wel loslaten. Klinkt alsof jij dat ook nog hebt door de verstoorde band met je ouders, dat je ondanks alles ergens nog een beetje in die 'kinderlijke' afhankelijkheid zit. In die 'mijn ouders staan op een voetstuk en ik kan niet zonder ze'-fase.



Dan is het heftig afscheid nemen. Maar het wordt je niet gevraagd, je moet. En dus doe je het ook. En dan rouw je en dat is kut, maar daarna wordt het beter.



Ik heb in die laatste periode mijn vader verteld dat ik van hem hield, dat was denk ik het belangrijkste en uiteindelijk was alles daarmee gezegd. Verder was het overleven tot ik merkte dat ik op een dag weer lucht kreeg.



Want dat komt ook weer hoor, je komt er wel doorheen uiteindelijk. Maar het is gewoon moeilijk



Veel sterkte komende tijd hopelijk zullen jullie nog veel mooie momenten samen hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ja heel kut. Hier beide ouders verloren. Toen ik 15 was en 30. Blijft ook kut toch wel. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
He bah wat naar voor je. Ik zit in een soortgelijke situatie. Mijn vader heeft een progressieve ziekte waardoor hij de laatste tijd hard achteruit gaat. Hij heeft geen kracht meer om de trap op te komen. .

In overleg met alles en iedereen heeft hij toch besloten om euthanasie te vragen en dat is een paar weken geleden goedgekeurd.

Ik vind het verschrikkelijk dat ik hem straks moet missen. Maar gelukkig gaat hij nou niet plotseling dood aan een hartaanval, maar hebben we iets meer tijd om de uitvaart goed te regelen en op ons ieder eigen manier stukje bij beetje afscheid nemen. Dit is zo moeilijk. Maar hij is echt op.

Ik weet niet of je wat aan mijn reactie hebt, maar je mag altijd een privé bericht sturen als je daar behoefte aan hebt. .

Ik wens je heel veel sterkte!

.
Dank jullie wel allemaal.

Ik moet inderdaad maar zoveel mogelijk delen denk ik..we wonen te ver uit elkaar om hem veel te zien maar ik zal foto's en filmpjes en gedachten naar hem mailen denk ik..
Heel veel sterkte Uomo!
quote:Uomo schreef op 24 april 2017 @ 10:40:

Dank jullie wel allemaal.

Ik moet inderdaad maar zoveel mogelijk delen denk ik..we wonen te ver uit elkaar om hem veel te zien maar ik zal foto's en filmpjes en gedachten naar hem mailen denk ik..



Bellen ook mogelijk? Persoonlijk contact lijkt me in jouw situatie erg waardevol.
Alle reacties Link kopieren
Mijn ouders zijn beide onverwachts overleden en ik vind het soms nog steeds heel moeilijk dat ik geen mogelijk meer heb gehad om echt afscheid te nemen, zo waren ze er en het volgende moment was het afgelopen.



Ik wens je echt heel veel sterkte en mijn advies is praat, vraag wat je nog wil vragen, vertel wat je nog wil vertellen, zorg voor foto's en filmpjes. Ik weet niet meer hoe de stem van mijn ouders klonk en dat vind ik heel erg.

Afgelopen maand is mijn beste vriendin overleden en van haar heb ik spraakberichten/foto's/filmpjes dus ik weet zeker dat ik dat bij haar nooit ga vergeten.



Maak samen nog mooie herinneringen, lach samen, huil samen, deel samen nu het nog kan.



Nogmaals heel erg veel sterkte want dit is gewoon enorm zwaar!
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar. Die 30 jaar kan je niet meer inhalen, wel kan je nieuwe herinneringen maken in de tijd die jullie nu nog samen hebben.

Ook kleine herinneringen zijn heel waardevol als iemand er niet mee is.

Sterkte!.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven