Relaties
alle pijlers
Omgaan met weten dat ouder afkeurt.
dinsdag 25 april 2017 00:16
Misschien hoort dit wel in psyche, dus verplaats gerust moderators 
Ik hou het enigszins summier, wegens herkenning.
Mijn vader is een lastige, complexe en getroubleerde man. Door de manier waarop dat naar buiten kwam in zijn omgang met mij & mijn broer, heb ik een aantal jaar geleden het contact verbroken. Dat heeft mij heel veel rust gegeven. De prijs voor die rust is echter wel een schuldgevoel, en nog wat andere onaangename gevoelens
Heel af en toe heeft hij nog wel contact met broer en zegt dan regelmatig: "ik snap niet waarom TO niet meer met me om wil gaan'. (Ook honderd keer uitleggen door broer helpt niet.).
Maar het gevoel waar ik de laatste tijd het ergst mee worstel, is dat ik weet dat mijn leven in zijn ogen niet goed genoeg is (prestige gewijs), en het dat ook nooit geweest is.
Ik ben OK met hoe mijn leven (gelopen) is, en heb sowieso wel een paar ferme counterarguments tegen die mening/dat gevoel (het levende voorbeeld van hoe hij zou willen dat ik was is hij iig nooit geweest, en dan zeg ik het nog netjes), maar oooooh, het schrijnende au gevoel van niet goed genoeg zijn/het niet juist doen volgens een ouder.... ook al weet ik in theorie dat ik gewoon goed bezig ben en hij onzin praat.
ik weet dat er veel meer mensen zijn die in die situatie zitten ( een 'teleurstelling' zijn oid, door de keuzes die je gemaakt hebt of de dingen die je wel/niet hebt), en ik ben heel benieuwd hoe zij met dat gevoel omgaan...In je diepste ziel wil je toch eigenlijk dat je ouders je accepteren zoals je bent, en ik voel me toch een soort gefaald dat ik zijn (belachelijke/wereldvreemde) standards/eisen niet waar kan maken....
alvast bedankt voor het lezen, kijk uit naar jullie antwoorden.
Ik hou het enigszins summier, wegens herkenning.
Mijn vader is een lastige, complexe en getroubleerde man. Door de manier waarop dat naar buiten kwam in zijn omgang met mij & mijn broer, heb ik een aantal jaar geleden het contact verbroken. Dat heeft mij heel veel rust gegeven. De prijs voor die rust is echter wel een schuldgevoel, en nog wat andere onaangename gevoelens
Heel af en toe heeft hij nog wel contact met broer en zegt dan regelmatig: "ik snap niet waarom TO niet meer met me om wil gaan'. (Ook honderd keer uitleggen door broer helpt niet.).
Maar het gevoel waar ik de laatste tijd het ergst mee worstel, is dat ik weet dat mijn leven in zijn ogen niet goed genoeg is (prestige gewijs), en het dat ook nooit geweest is.
Ik ben OK met hoe mijn leven (gelopen) is, en heb sowieso wel een paar ferme counterarguments tegen die mening/dat gevoel (het levende voorbeeld van hoe hij zou willen dat ik was is hij iig nooit geweest, en dan zeg ik het nog netjes), maar oooooh, het schrijnende au gevoel van niet goed genoeg zijn/het niet juist doen volgens een ouder.... ook al weet ik in theorie dat ik gewoon goed bezig ben en hij onzin praat.
ik weet dat er veel meer mensen zijn die in die situatie zitten ( een 'teleurstelling' zijn oid, door de keuzes die je gemaakt hebt of de dingen die je wel/niet hebt), en ik ben heel benieuwd hoe zij met dat gevoel omgaan...In je diepste ziel wil je toch eigenlijk dat je ouders je accepteren zoals je bent, en ik voel me toch een soort gefaald dat ik zijn (belachelijke/wereldvreemde) standards/eisen niet waar kan maken....
alvast bedankt voor het lezen, kijk uit naar jullie antwoorden.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
dinsdag 25 april 2017 00:48
Ik heb het contact verbroken, mede door het gevoel dat ik niet voldeed. Je wil dat je ouders trots zijn, dat ze je keuzes begrijpen en steunen, maar je iig niet als persoon afkeuren omdat je andere keuzes maakt of je buiten de norm van de maatschappij valt. Ik ben niet trots op al mijn keuzes, maar ze zijn al gemaakt en ik kan ze motiveren. Aangezien ik zelf mijn eigen leven leid en niemands gejuich of afkeur nodig heb, heb ik besloten dat die van mijn vader ook geen waarde heeft. Ik vind het kortzichtig dat ik niet goed genoeg zou zijn omdat ik niet het pad heb gevolgd zoals hij dat graag gezien zou hebben. Dus ik accepteer dat als je zo denkt, ik erbuiten val. Zijn mening is niet 'de waarheid' en zijn afkeur zegt iets over hem, helemaal niks over mij.
Dus, accepteren en bij hem laten. Rouwen, vergeven en verder gaan. Dikke knuf!!
Dus, accepteren en bij hem laten. Rouwen, vergeven en verder gaan. Dikke knuf!!
dinsdag 25 april 2017 00:49
Het gaat er vooral om dat jij accepteert wie je bent en de keuzes die je maakt, hebt gemaakt. Daar hoort ook de keuze om het contact te verbreken bij.
Als jij het gevoel hebt je te moeten verdedigen geef je je vader toch enigszins gelijk, immers wie onschuldig is/zich zo voelt hoeft zich niet te verdedigen. Dus .. ook al zeg je dat je je oke voelt, zijn oordeel lijkt nog steeds invloed op je te hebben.
Wat wil je? Zijn goedkeuring? Al verwacht je die niet?
Of je eigen goedkeuring? Want daar zie ik nog wel een puntje namelijk.
Als jij het gevoel hebt je te moeten verdedigen geef je je vader toch enigszins gelijk, immers wie onschuldig is/zich zo voelt hoeft zich niet te verdedigen. Dus .. ook al zeg je dat je je oke voelt, zijn oordeel lijkt nog steeds invloed op je te hebben.
Wat wil je? Zijn goedkeuring? Al verwacht je die niet?
Of je eigen goedkeuring? Want daar zie ik nog wel een puntje namelijk.
Appels kun je eten, peren wel
dinsdag 25 april 2017 00:56
quote:Sensheart schreef op 25 april 2017 @ 00:48:
Ik heb het contact verbroken, mede door het gevoel dat ik niet voldeed. Je wil dat je ouders trots zijn, dat ze je keuzes begrijpen en steunen, maar je iig niet als persoon afkeuren omdat je andere keuzes maakt of je buiten de norm van de maatschappij valt. Ik ben niet trots op al mijn keuzes, maar ze zijn al gemaakt en ik kan ze motiveren. Aangezien ik zelf mijn eigen leven leid en niemands gejuich of afkeur nodig heb, heb ik besloten dat die van mijn vader ook geen waarde heeft. Ik vind het kortzichtig dat ik niet goed genoeg zou zijn omdat ik niet het pad heb gevolgd zoals hij dat graag gezien zou hebben. Dus ik accepteer dat als je zo denkt, ik erbuiten val. Zijn mening is niet 'de waarheid' en zijn afkeur zegt iets over hem, helemaal niks over mij.
Dus, accepteren en bij hem laten. Rouwen, vergeven en verder gaan. Dikke knuf!!
dank je
Ik denk dat ik idd ergens zijn goedkeuring nog HEEL ERG nodig heb/zoek. Terwijl het echt de debielste hoepels zijn, waar zelfs de meest hongerige dolfijn in Harderwijk nog niet door zou willen springen.
Ik heb het contact verbroken, mede door het gevoel dat ik niet voldeed. Je wil dat je ouders trots zijn, dat ze je keuzes begrijpen en steunen, maar je iig niet als persoon afkeuren omdat je andere keuzes maakt of je buiten de norm van de maatschappij valt. Ik ben niet trots op al mijn keuzes, maar ze zijn al gemaakt en ik kan ze motiveren. Aangezien ik zelf mijn eigen leven leid en niemands gejuich of afkeur nodig heb, heb ik besloten dat die van mijn vader ook geen waarde heeft. Ik vind het kortzichtig dat ik niet goed genoeg zou zijn omdat ik niet het pad heb gevolgd zoals hij dat graag gezien zou hebben. Dus ik accepteer dat als je zo denkt, ik erbuiten val. Zijn mening is niet 'de waarheid' en zijn afkeur zegt iets over hem, helemaal niks over mij.
Dus, accepteren en bij hem laten. Rouwen, vergeven en verder gaan. Dikke knuf!!
dank je
Ik denk dat ik idd ergens zijn goedkeuring nog HEEL ERG nodig heb/zoek. Terwijl het echt de debielste hoepels zijn, waar zelfs de meest hongerige dolfijn in Harderwijk nog niet door zou willen springen.
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
dinsdag 25 april 2017 00:57
quote:appels-peren schreef op 25 april 2017 @ 00:49:
Het gaat er vooral om dat jij accepteert wie je bent en de keuzes die je maakt, hebt gemaakt. Daar hoort ook de keuze om het contact te verbreken bij.
Als jij het gevoel hebt je te moeten verdedigen geef je je vader toch enigszins gelijk, immers wie onschuldig is/zich zo voelt hoeft zich niet te verdedigen. Dus .. ook al zeg je dat je je oke voelt, zijn oordeel lijkt nog steeds invloed op je te hebben.
Wat wil je? Zijn goedkeuring? Al verwacht je die niet?
Of je eigen goedkeuring? Want daar zie ik nog wel een puntje namelijk.
Ja.
Hamvraag: hoe kan je dat loslaten?
Het gaat er vooral om dat jij accepteert wie je bent en de keuzes die je maakt, hebt gemaakt. Daar hoort ook de keuze om het contact te verbreken bij.
Als jij het gevoel hebt je te moeten verdedigen geef je je vader toch enigszins gelijk, immers wie onschuldig is/zich zo voelt hoeft zich niet te verdedigen. Dus .. ook al zeg je dat je je oke voelt, zijn oordeel lijkt nog steeds invloed op je te hebben.
Wat wil je? Zijn goedkeuring? Al verwacht je die niet?
Of je eigen goedkeuring? Want daar zie ik nog wel een puntje namelijk.
Ja.
Hamvraag: hoe kan je dat loslaten?
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
dinsdag 25 april 2017 03:05
Hoe kun je loslaten: door de tekst van Sensheart helemaal in je op te nemen en in elke vezel van je lichaam te laten landen. Gebruik het als een meditatie. Het is universele waarheid.
Verder wees heel aktief in je eigen leven. Geef het aan jezelf.
Als je zegt dat je blij bent met je leven zoals het gaat en met jouw keuzes voel dat dan in je lijf.
Eelke keer als je iets doet waarbij je weet dat jouw vader afkeur zou hebben naar jou, voedt jezelf dan nog meer met je eigen motivatie van je keuze en gebruik je kracht. Zeg tegen jezelf: ik sta hier 100% achter. Dit is mijn keuze. En ga zo voort. Je moet jezelf sterken.
Blaas jezelf ahw even op om jezelf goed te steunen. En blijf dat doen gedurende die bezigheid.
Laat geen gedachten binnen van twijfel. Geef dat stemmetje van je vader geen ruimte.
Zo 'leer' je los te laten. Loslaten is een proces, dat gaat niet ineens.
Ga blij worden met jezelf. Voel dat van binnen.
Trakteer jezelf op een dagje sauna of relaxen of wat dan ook waar jij je heel goed bij voelt en ga er helemaal op in, op die traktatie naar jezelf. Geniet ervan. Je geeft dat aan jezelf. Voel het ook.
Verder wees heel aktief in je eigen leven. Geef het aan jezelf.
Als je zegt dat je blij bent met je leven zoals het gaat en met jouw keuzes voel dat dan in je lijf.
Eelke keer als je iets doet waarbij je weet dat jouw vader afkeur zou hebben naar jou, voedt jezelf dan nog meer met je eigen motivatie van je keuze en gebruik je kracht. Zeg tegen jezelf: ik sta hier 100% achter. Dit is mijn keuze. En ga zo voort. Je moet jezelf sterken.
Blaas jezelf ahw even op om jezelf goed te steunen. En blijf dat doen gedurende die bezigheid.
Laat geen gedachten binnen van twijfel. Geef dat stemmetje van je vader geen ruimte.
Zo 'leer' je los te laten. Loslaten is een proces, dat gaat niet ineens.
Ga blij worden met jezelf. Voel dat van binnen.
Trakteer jezelf op een dagje sauna of relaxen of wat dan ook waar jij je heel goed bij voelt en ga er helemaal op in, op die traktatie naar jezelf. Geniet ervan. Je geeft dat aan jezelf. Voel het ook.
dinsdag 25 april 2017 05:28
Waardeer hoe je zelf bent en vraag je niet steeds af wat een ander jou zou vinden en of je het wel goed doet. Jij bent de genen die er mee moet leven en anderen dat niet waarderen is dat jammer voor hun. Maar het is jou leven. En dat moet je onthouden. Vraag eens aan je zelf ben jij trots op wat je bereikt heb? En laat zeker je leven niet bepalen door een ander. Niemand is perfect. En als mensen je zo willen zien lekker schijt aan hebben want dat zijn hun ook niet. Heel veel succes. En vergeet 1 ding niet je eigen waarden.
dinsdag 25 april 2017 06:57
Volwassen worden is loslaten. Op je eigen benen staan, je eigen beslissingen nemen, je eigen leven leiden en de consequenties van dat alles aanvaarden. Het zou leuk zijn als jouw vader jou het gevoel zou geven dat jij nog nodig hebt maar in jouw ogen doet hij dat niet. Ligt dat niet bij jou? Misschien is hij wel hartstikke blij met je maar vindt ie dat je meer kan en in zijn ogen dus gelukkiger zou kunnen zijn. Verander het contact met je vader, hij houdt van je maar snapt je niet. Niks mis mee. Ieder mens heeft recht op een eigen mening. Ik heb mijn moeder echt gehaat, dominant, bemoeizuchtig maar aan het eind van haar leven besefte ik dat zij ook maar deed wat zij het beste vond en alles uit liefde voor mij. Maak je los en heb geen verwachtingen. Je bent mooi zoals je bent.
dinsdag 25 april 2017 10:42
quote:Ik denk dat ik idd ergens zijn goedkeuring nog HEEL ERG nodig heb/zoek. Terwijl het echt de debielste hoepels zijn, waar zelfs de meest hongerige dolfijn in Harderwijk nog niet door zou willen springen.
Dit klinkt niet erg aardig. Je bent kennelijk nog steeds bezig met je af te zetten tegen je vader. Er zijn meerdere manieren om tegen het leven aan te kijken en jij noch hij noch alle anderen hebben de universele waarheid in pacht.
Zolang je anderen geen kwaad doet kun je je eigen levensbehangetje kiezen. Dat hij iets anders zou hebben gekozen dan jij doet er niet veel toe. Zowel jij als hij heeft gelijk, zolang je elkaars keus niet agressief aan een ander wil opleggen. Als jij doorgaat met je eigen keuzes maken en zijn mening vriendelijk langs je af laat glijden, als iets wat wel voor hem maar niet voor jou geldt, zal hij langzaamaan eraan wennen dat je geen twaalf meer bent maar een volwassen vrouw met een eigen leven.
Dit klinkt niet erg aardig. Je bent kennelijk nog steeds bezig met je af te zetten tegen je vader. Er zijn meerdere manieren om tegen het leven aan te kijken en jij noch hij noch alle anderen hebben de universele waarheid in pacht.
Zolang je anderen geen kwaad doet kun je je eigen levensbehangetje kiezen. Dat hij iets anders zou hebben gekozen dan jij doet er niet veel toe. Zowel jij als hij heeft gelijk, zolang je elkaars keus niet agressief aan een ander wil opleggen. Als jij doorgaat met je eigen keuzes maken en zijn mening vriendelijk langs je af laat glijden, als iets wat wel voor hem maar niet voor jou geldt, zal hij langzaamaan eraan wennen dat je geen twaalf meer bent maar een volwassen vrouw met een eigen leven.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 25 april 2017 11:06
Is het verbroken contact op deze manier dan wel de moeite waard? Blijkbaar geeft het je geen rust. Misschien kan je met een psycholoog praten?
Ik herken het gelukkig totaal niet. Ik voel mij 100 keer zo beter dan mijn vader. Maar ik geloof dat mijn vader geen liefde voelt voor mij en zijn kleinkind en voor wie dan ook behalve voor zichzelf. Als hij alleen een complexe man was geweest had ik met alle liefde contact met hem gehad. Ik persoonlijk vond het tijdens het wel contact hebben veel makkelijker om over mijn daddy issues heen te komen. Maar goed helaas kon mijn vader niet leven met het oppervlakkig contact zonder stennis te schoppen want ik persoonlijk vind geen contact met mijn vader hebben allesbehalve een opluchting.
Maar goed een psycholoog heeft mij wel goed geholpen. Ik kromp al in een als mijn vader wat verkeerds zei, en daar heb ik echt totaal geen last meer van.
Ik herken het gelukkig totaal niet. Ik voel mij 100 keer zo beter dan mijn vader. Maar ik geloof dat mijn vader geen liefde voelt voor mij en zijn kleinkind en voor wie dan ook behalve voor zichzelf. Als hij alleen een complexe man was geweest had ik met alle liefde contact met hem gehad. Ik persoonlijk vond het tijdens het wel contact hebben veel makkelijker om over mijn daddy issues heen te komen. Maar goed helaas kon mijn vader niet leven met het oppervlakkig contact zonder stennis te schoppen want ik persoonlijk vind geen contact met mijn vader hebben allesbehalve een opluchting.
Maar goed een psycholoog heeft mij wel goed geholpen. Ik kromp al in een als mijn vader wat verkeerds zei, en daar heb ik echt totaal geen last meer van.
dinsdag 25 april 2017 13:19
quote:zolang je elkaars keus niet agressief aan een ander wil opleggenDit is helaas precies de kern van het probleem. Een totaal onvermogen om zich niet heel dwingend met jouw leven/keuzes te bemoeien. In zijn ogen is een kind nooit volwassen.quote:Maar goed helaas kon mijn vader niet leven met het oppervlakkig contact zonder stennis te schoppen.precies. Dat gaat even goed, maar dan komt de onbedwingbare neiging om jou te vertellen hoe je moet leven weer om de hoek. En die gaat van praktisch/best zinnig tot totaal van de pot gerukt, en woedende scheldbuien als je zegt: "Uhm, nee, dat ga ik niet doen."
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
