Genoeg aan mn hoofd, hoe te verwerken/om te gaan?

24-04-2017 21:32 8 berichten
Tja.. er gaat genoeg door mn hoofd heen.

Heb inmiddels wat meer afstand gekregen van mn ex zodat ik mijn eigen leven ook weer een beetje op de rails heb of ga krijgen. Dat voelt goed dat ik geen vent nodig heb om gelukkig te kunnen zijn. Maar nou is mn ex dus aan het daten en gelijk bij zn 1e afspraakje had hij ons kind meegenomen. Ik vond het erg dom en had dat uitgesproken. Dat heeft hij aangezien als jaloezie. Ja misschien doet het me wel meer dan ik wil aangeven of dat ik dat gewoon niet wil voelen omdat ik weet om wat voor'n kerel het gaat. Dan verdient hij die dingen niet wat ik voel. Bij mezelf denk ik soms, ik wil niet egoistisch worden doordat ik meer aan mezelf ga of wil denken. Nou het gedrag van mn zoon maakt me ook zorgen, als hij terug komt van zn vader is hij zo rebels als wat. Van de week wou hij niet luisteren en wou hij in de stoeipositie gaan schoppen en slaan waarbij hij zei: ik ga je kapot maken. Soms zit ik echt met mn handen in mn haren hoe ik het moet oplossen met mn kleine. Hoe kun je het beste consequent zijn. Ik heb meerdere manieren geprobeerd. Het is echt lastig. Mn vriendin adviseerde mij om hulp te zoeken via consultatiebureau zodat ik een vangnet heb zei ze. Maar ik vind dat toch wel een beetje eng. Ik heb geen idee hoe ik met dit alles moet omgaan.
Alle reacties Link kopieren
Kan je het niet met je huisarts bespreken? Wat wegen hierin zijn. Niks om je voor te schamen, als je af en toe een tweede mening vraagt.



Hoe je het beste consequent kunt zijn,... niet door meerdere manieren te proberen denk ik.



En natuurlijk was je misschien ook jaloers. Nou en? (Kind meenemen was ook echt niet nodig van hem, maar dat terzijde.)



Hulp vragen, consultatiebureau kan, maar misschien zijn er nog andere wegen. Ligt ook een beetje aan de leeftijd van je kind. Hulp vragen is een goed plan.



Veel sterkte!
We don't see things as they are we see things as we are
Alle reacties Link kopieren
Je kind meenemen op je eerste afspraak?

Wat een kerel zeg. Mijn ex had de kinderen ook al een keer voorgesteld wat vroeg naar mijn zin. Ik zei, dat wil ik niet hebben. Hij begint er bij mij ook over te praten. Dat vond ik allerminst leuk
Ja ik had zelf zoiets van: ga eerst op een afspraak met zn 2en. En heb het er dan over dat je kinderen hebt en hoe je er tegen aan kijkt. Zo zou ik het doen. Maargoed. Er is een reden waarom we uit elkaar zijn. En ja wat hulp betreft heb k al best veel hulp omdat ik nog wel eens moeite heb om mijn emoties te uiten. Sinds kort begonnen met boksen hopen dat dat helpt. Ik heb een maatschappelijk werker. Praktijkondersteuner bij de huisarts. Misschien toch maar even voorleggen bij maatschappelijk werker. Misschien dat zij me kan helpen.
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is je kind? Hier niet gescheiden, maar onze jongste is eigenlijk vanaf baby al zo dat als hij ergens anders is geweest (oma, opvang, ergens spelen), en hij komt thuis, hij zich af gaat reageren op ons. Dan is hij uren min of meer onhandelbaar. Ik heb wel een tip daarvoor. Afhankelijk van zijn leeftijd bespreek je het bezoek en de terugkomst met hem voor. Vertel dus vóór hij naar zijn vader gaat welk gedrag je van hem verwacht als hij weer terugkomt. Helemaal mooi is het als vader de thuiskomst even met hem kan bespreken vlak voor hij jullie kind terugbrengt.



Hier werkt dat heel goed.



Kind meenemen naar een eerste date zie ik niet zo veel kwaad in. Leuk juist dat hij laat zien dat kind er helemaal bij hoort. Maar ik snap wel heel goed dat het voor jou bitter is. Hopelijk breekt er snel een tijd aan dat jij dit ook niet erg meer vindt.
Alle reacties Link kopieren
Dat lijkt me een goed plan Littlex, goed voor je kind.



Hoop dat het boksen je gaat helpen. Je kan er in ieder geval boosheid in kwijt toch?



Misschien dat de maatschappelijk werker en praktijkondersteuner ook nog andere dingen weten. En anders eerst het boksen.



Veel succes in ieder geval!
We don't see things as they are we see things as we are
Mijn zoon is 3 jaar. Aan de ene kant weet hij dus al wel heel veel en kan sommige dingen ook heel goed begrijpen. Maar zijn gedrag bespreken is hij nog te jong voor en gezien de situatie lijkt het me niet handig om zijn gedrag te bespreken met de vader omdat we altijd al op bijna alle vlakken anders dachten. Qua opvoeding zaten we nooit echt op 1 lijn. En nu helemaal hij gooit bijna met alles wat ik vraag zijn kop er tegen in. Alles is nee. Maar nog geen 5 min. Later doet ie weer poeslief. Hoezo verwarrend. Nee t is geen gemakkelijke vent. En ik hoop dat jullie gelijk hebben dat ik zelf ook ontdooi als ik iemand tegen kom, hoe ik dat zal aanpakken met mn kind.
Alle reacties Link kopieren
Wat goed werkt is "stellen" in plaats van vragen. En er proberen voor te zorgen dat zaken routine/vanzelfsprekend worden. Zodat je helemaal niet in een discussie komt. Maar daar kan een maatschappelijk werker of praktijkondersteuner je bij helpen (en ook zeker het consultatiebureau). Daar hulp zoeken.



En echt,... maak het niet afhankelijk van of je iemand tegen komt,.. je levensgeluk hangt niet af van het wel of niet hebben van een partner. Zo zou het mi althans niet moeten zijn. Dan zit je altijd in een ongelijkwaardige positie.
We don't see things as they are we see things as we are

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven