Kinderen
alle pijlers
Mijn kind heeft een verstandelijke beperking
vrijdag 7 april 2017 21:55
O nee, voor ons is het niet raar dat hij naar een zorgklas gaat. Beide scholen en wijzelf schatten in dat dat het hoogst haalbare niveau is voor hem op dit moment. We hebben er al twee jaar mytylschool op zitten, dus we weten hoe moeilijk hij leert.
Mijn zoon is 6 en zit qua niveau nu denk ik tussen de 2 en 2,5 jaar.
Mijn zoon is 6 en zit qua niveau nu denk ik tussen de 2 en 2,5 jaar.
vrijdag 7 april 2017 22:48
Voor ons is dit al de derde keer dat we dergelijke uitslagen krijgen, dat scheelt wel.. inmiddels denk ik dat ik een aardig reeel beeld heb.. maar leuk is anders inderdaad, dus thanx!
Net als nansie heb ik ook geen ambitie om kind op regulier te krijgen. Het is voor mij zo duidelijk dat ze dat wua prikkels enzo echt niet gaat handelen. Dat wil ik haar helemaal niet aandoen
Net als nansie heb ik ook geen ambitie om kind op regulier te krijgen. Het is voor mij zo duidelijk dat ze dat wua prikkels enzo echt niet gaat handelen. Dat wil ik haar helemaal niet aandoen
zaterdag 8 april 2017 07:35
Dinte, waarom wil je eigenlijk zo graag dat je dochter instroomt in een leerklas?
Dat gevoel van 'even slikken' als je iets op papier ziet staan, ken ik. Dat kennen we allemaal denk ik. Op papier is je kind opeens een casus en staan alleen alle dingen vermeld die hij/zij niet of niet goed kan, en alle leuke en persoonlijke dingen vallen weg. Het is alsof je opeens als een soort buitenstaander naar je eigen kind kijkt. Ik vind dat nog steeds heel naar.
Een moeilijke beslissing, An... Zijn jullie al op die andere school gaan kijken? Dat helpt misschien bij het maken van een keuze. Dinte adviseert om zo lang mogelijk in het reguliere onderwijs te blijven, maar ik denk dat het per kind verschilt wat wijsheid is. Het is ook fijn voor een kind om lekker mee te komen in de klas en vriendjes te hebben op hetzelfde (ontwikkelings)niveau.
Dat gevoel van 'even slikken' als je iets op papier ziet staan, ken ik. Dat kennen we allemaal denk ik. Op papier is je kind opeens een casus en staan alleen alle dingen vermeld die hij/zij niet of niet goed kan, en alle leuke en persoonlijke dingen vallen weg. Het is alsof je opeens als een soort buitenstaander naar je eigen kind kijkt. Ik vind dat nog steeds heel naar.
Een moeilijke beslissing, An... Zijn jullie al op die andere school gaan kijken? Dat helpt misschien bij het maken van een keuze. Dinte adviseert om zo lang mogelijk in het reguliere onderwijs te blijven, maar ik denk dat het per kind verschilt wat wijsheid is. Het is ook fijn voor een kind om lekker mee te komen in de klas en vriendjes te hebben op hetzelfde (ontwikkelings)niveau.
maandag 10 april 2017 11:57
Wel , ik moet zeggen dat ik van het moment hij naar school ging (vanaf 2.5 hier in belgie) ik me voornam er alles aan te doen om hem in het reguliere onderwijs te houden.
Gaandeweg ga je er toch anders over denken eens je merkt waar je kind allemaal tegenaan loopt.
Kleuterschool valt best mee, maar eens er moet 'gepresteerd' worden is het toch heel andere koek.
Ook het volgen van allerlei therapieen na de schooluren is zeer belastend voor kind en ouders. Want eens thuis heb je ook nog het 'gewone' huiswerk, iedere dag het lezen oefenen, enz... Daarna moeten ze ook nog eten, zich wassen,... Onze zoon heeft sommige weekdagen geen 5 min. ontspanning meer. Vlug vlug alles afhaspelen en daarna direct naar bed.
het is natuurlijk een klik die moet gemaakt worden, hij zal het niet leuk vinden in het begin, zijn klasgenootjes waar hij al jaren mee zijn dagen doorbrengt, en ook de kindjes in de wijk die naar het wijkschooltje gaan, niet meer samen met z'n kleine zus naar school kunnen...
Nansie, we gaan voor de zomervakantie een half dagje meekijken op die nieuwe school, mijn zoontje mag dan ook mee.
Gaandeweg ga je er toch anders over denken eens je merkt waar je kind allemaal tegenaan loopt.
Kleuterschool valt best mee, maar eens er moet 'gepresteerd' worden is het toch heel andere koek.
Ook het volgen van allerlei therapieen na de schooluren is zeer belastend voor kind en ouders. Want eens thuis heb je ook nog het 'gewone' huiswerk, iedere dag het lezen oefenen, enz... Daarna moeten ze ook nog eten, zich wassen,... Onze zoon heeft sommige weekdagen geen 5 min. ontspanning meer. Vlug vlug alles afhaspelen en daarna direct naar bed.
het is natuurlijk een klik die moet gemaakt worden, hij zal het niet leuk vinden in het begin, zijn klasgenootjes waar hij al jaren mee zijn dagen doorbrengt, en ook de kindjes in de wijk die naar het wijkschooltje gaan, niet meer samen met z'n kleine zus naar school kunnen...
Nansie, we gaan voor de zomervakantie een half dagje meekijken op die nieuwe school, mijn zoontje mag dan ook mee.
maandag 10 april 2017 18:45
@Nansie het is niet zozeer dat ik per se zou willen dat ze instroomt in een leerklas.... maar het is meer het idee ofzo. Een zorgklas klinkt toch een beetje als opvang en niet als "school". En dat weten we ook wel hoor en we beseffen het ook heel goed dat echt leren zoals andere kinderen dat doen er nooit in gaat zitten (leren lezen, rekenen, werkstukken maken etc..). Maar door het zo nadrukkelijk te benoemen als "zorgklas" is het ook wel confronterend, alsof leren daarmee uitgesloten is ofzo.
Wat ik als groot voordeel zie van regulier (wat overigens bij ons echt geen optie is, omdat dochter 1 op 1 begeleiding nodig heeft om iets te leren) is de interactie met "normale" kinderen. Ik zie dat dochter echt anders reageert op normale kinderen dan op gehandicapte kinderen. Die eerste groep vraagt ook andere dingen van haar dan de tweede groep. En aangezien dochter geen broertjes of zusjes heeft, vind ik het wel jammer dat ze dat stukje straks gaat missen als ze naar school gaat. Ze mag nog tot 4,5 jaar 1 dag in de week blijven op een regulier kinderdagverblijf en wij en ook de juffen zien dat ze daar soms echt anders is dan op het KDC. Maar dat neemt niet weg dat Nansie wel gelijk heeft, regulier is niet voor alle kinderen de beste plek.
Wat ik als groot voordeel zie van regulier (wat overigens bij ons echt geen optie is, omdat dochter 1 op 1 begeleiding nodig heeft om iets te leren) is de interactie met "normale" kinderen. Ik zie dat dochter echt anders reageert op normale kinderen dan op gehandicapte kinderen. Die eerste groep vraagt ook andere dingen van haar dan de tweede groep. En aangezien dochter geen broertjes of zusjes heeft, vind ik het wel jammer dat ze dat stukje straks gaat missen als ze naar school gaat. Ze mag nog tot 4,5 jaar 1 dag in de week blijven op een regulier kinderdagverblijf en wij en ook de juffen zien dat ze daar soms echt anders is dan op het KDC. Maar dat neemt niet weg dat Nansie wel gelijk heeft, regulier is niet voor alle kinderen de beste plek.
dinsdag 11 april 2017 09:26
Dinte, ik weet natuurlijk niet hoe het onderwijs geregeld is op de school waar jouw dochter straks naartoe gaat, maar mijn zoon krijgt toch ook wel echt onderwijs in zijn zorgklas hoor. Het is natuurlijk op een laag niveau en in een laag tempo, maar ze maken werkjes aan hun eigen tafeltje en werken in kleine groepjes aan taal, rekenen etc. Voor lezen gebruiken ze de methode Leespraat. Geen idee of mijn zoon dat gaat oppikken, maar mocht hij enige interesse tonen dan ga ik er een cursus in volgen zodat ik thuis ook met hem kan oefenen.
Ik kan me voorstellen dat het voor jullie extra lastig is, als je zo'n verschil in reactie ziet bij je dochter op 'gewone' en gehandicapte kinderen. Waar zit dat in, denk je?
An, ik hoop dat jullie een goed gevoel hebben bij de school waar jullie gaan kijken. Het zal voor je zoon een grote overgang zijn, en dat is moeilijk, maar hopelijk zit hij daar straks beter op zijn plek.
Ik kan me voorstellen dat het voor jullie extra lastig is, als je zo'n verschil in reactie ziet bij je dochter op 'gewone' en gehandicapte kinderen. Waar zit dat in, denk je?
An, ik hoop dat jullie een goed gevoel hebben bij de school waar jullie gaan kijken. Het zal voor je zoon een grote overgang zijn, en dat is moeilijk, maar hopelijk zit hij daar straks beter op zijn plek.
dinsdag 11 april 2017 11:50
quote:dinte schreef op 10 april 2017 @ 18:45:
Wat ik als groot voordeel zie van regulier (wat overigens bij ons echt geen optie is, omdat dochter 1 op 1 begeleiding nodig heeft om iets te leren) is de interactie met "normale" kinderen. Ik zie dat dochter echt anders reageert op normale kinderen dan op gehandicapte kinderen. Die eerste groep vraagt ook andere dingen van haar dan de tweede groep. En aangezien dochter geen broertjes of zusjes heeft, vind ik het wel jammer dat ze dat stukje straks gaat missen als ze naar school gaat. Ze mag nog tot 4,5 jaar 1 dag in de week blijven op een regulier kinderdagverblijf en wij en ook de juffen zien dat ze daar soms echt anders is dan op het KDC. Maar dat neemt niet weg dat Nansie wel gelijk heeft, regulier is niet voor alle kinderen de beste plek.
Je moet het ook omdraaien natuurlijk; hoe kijken 'normale' kinderen in het regulier tegen jouw kind aan?
En daar gaat het schoentje knellen.. Het kind is 'anders', volgt eventueel een individueel leertraject, heeft misschien een zwakkere motoriek, zwakker taalbegrip, en wie weet wat nog allemaal,...
Hoe ouder de klasgroep wordt, hoe meer kinderen zo'n zaken opmerken en beseffen en hoe meer er ook over gesproken wordt tussen de kinderen onderling. Het kind wordt misschien niet meer uitgekozen om groepjes te maken in de sportles/knutsel /tekenles, omdat het niet goed kan tekenen en houterig is, niet snel kan lopen, of misschien het spel niet begrijpt.. Hier zijn nog tientallen voorbeelden van...
Het kind blinkt ook nooit in iets uit, wat niet goed is voor z'n zelfvertrouwen.
Ik ga wel akkoord met het feit dat kinderen zonder beperking het kind met beperking wel 'meetrekken', het hoeft zich harder in te spannen om mee te kunnen.
Maar mij lijkt het heel erg vermoeiend en frustrerend om dag in dag uit keihard je best te doen om dan toch nooit eens uit te blinken in iets tov je klasgenootjes
Wat ik als groot voordeel zie van regulier (wat overigens bij ons echt geen optie is, omdat dochter 1 op 1 begeleiding nodig heeft om iets te leren) is de interactie met "normale" kinderen. Ik zie dat dochter echt anders reageert op normale kinderen dan op gehandicapte kinderen. Die eerste groep vraagt ook andere dingen van haar dan de tweede groep. En aangezien dochter geen broertjes of zusjes heeft, vind ik het wel jammer dat ze dat stukje straks gaat missen als ze naar school gaat. Ze mag nog tot 4,5 jaar 1 dag in de week blijven op een regulier kinderdagverblijf en wij en ook de juffen zien dat ze daar soms echt anders is dan op het KDC. Maar dat neemt niet weg dat Nansie wel gelijk heeft, regulier is niet voor alle kinderen de beste plek.
Je moet het ook omdraaien natuurlijk; hoe kijken 'normale' kinderen in het regulier tegen jouw kind aan?
En daar gaat het schoentje knellen.. Het kind is 'anders', volgt eventueel een individueel leertraject, heeft misschien een zwakkere motoriek, zwakker taalbegrip, en wie weet wat nog allemaal,...
Hoe ouder de klasgroep wordt, hoe meer kinderen zo'n zaken opmerken en beseffen en hoe meer er ook over gesproken wordt tussen de kinderen onderling. Het kind wordt misschien niet meer uitgekozen om groepjes te maken in de sportles/knutsel /tekenles, omdat het niet goed kan tekenen en houterig is, niet snel kan lopen, of misschien het spel niet begrijpt.. Hier zijn nog tientallen voorbeelden van...
Het kind blinkt ook nooit in iets uit, wat niet goed is voor z'n zelfvertrouwen.
Ik ga wel akkoord met het feit dat kinderen zonder beperking het kind met beperking wel 'meetrekken', het hoeft zich harder in te spannen om mee te kunnen.
Maar mij lijkt het heel erg vermoeiend en frustrerend om dag in dag uit keihard je best te doen om dan toch nooit eens uit te blinken in iets tov je klasgenootjes
dinsdag 11 april 2017 21:46
@Nansie: ik heb nog geen idee. Die dame van het samenwerkingsverband had het er over dat in de zorgklas de nadruk vooral ligt op het leren van dagelijkse handelingen. Maar we zijn nog niet wezen kijken, dus misschien is het wel meer "school" dan ik nu kan inschatten.
Wat ik zie bij dochter is dat de "normale" kinderen sneller haar speelse buien opmerken en daarop inspelen. De kinderen op het kinderdagverblijf behandelen haar ook als normaal en zij "vraagt" hun op haar manier ook om dingen. Ze heeft daar bijvoorbeeld ook geleerd om voor zichzelf op te komen als speelgoed wordt afgepakt.
@An je hebt helemaal gelijk hoor. Maar ik denk dat kindjes op regulier onderwijs er ook van leren, dat niet iedereen hetzelfde is en op dezelfde manier leert. Ik heb in mijn jeugd eigenlijk nooit met een gehandicapt kindje gespeeld of iets mee samen gedaan en ik merk dat ik daardoor ook niet gewoon ben om met gehandicapten om te gaan....dat vind ik achteraf gezien wel jammer.
Regulier zou niet werken voor dochter, maar ik zou het wel leuk vinden als ze bijvoorbeeld een speelplein zouden delen (in de ideale wereld zeg maar
Wat ik zie bij dochter is dat de "normale" kinderen sneller haar speelse buien opmerken en daarop inspelen. De kinderen op het kinderdagverblijf behandelen haar ook als normaal en zij "vraagt" hun op haar manier ook om dingen. Ze heeft daar bijvoorbeeld ook geleerd om voor zichzelf op te komen als speelgoed wordt afgepakt.
@An je hebt helemaal gelijk hoor. Maar ik denk dat kindjes op regulier onderwijs er ook van leren, dat niet iedereen hetzelfde is en op dezelfde manier leert. Ik heb in mijn jeugd eigenlijk nooit met een gehandicapt kindje gespeeld of iets mee samen gedaan en ik merk dat ik daardoor ook niet gewoon ben om met gehandicapten om te gaan....dat vind ik achteraf gezien wel jammer.
Regulier zou niet werken voor dochter, maar ik zou het wel leuk vinden als ze bijvoorbeeld een speelplein zouden delen (in de ideale wereld zeg maar
woensdag 12 april 2017 09:39
Dinte, misschien zijn er wel activiteiten te bedenken waarbij je dochter ook 'gewone' kinderen ziet. Het voorleesuurtje in de bieb bijvoorbeeld? Kindervoorstellingen in theater en bioscoop?
En ik snap wat je bedoelt. Ik heb ook nooit eerder in mijn leven te maken gehad met gehandicapte kinderen of mensen. Het is best raar dat onze samenleving in zulke gescheiden groepen leeft. Tegelijkertijd vind ik het voor mijn eigen kind geen optie om hem naar een reguliere school te laten gaan, ook niet in een apart klasje binnen de school. Voor hem zou het veel te druk en ingewikkeld zijn, en hij heeft ook helemaal geen belangstelling voor andere kinderen.
Wat dat 'meetrekken' betreft: bij mijn zoon heb ik daar nooit iets van gemerkt. Integendeel eigenlijk, in een groep kinderen die meer kunnen en begrijpen dan hij, sluit hij zich alleen maar meer af.
En ik snap wat je bedoelt. Ik heb ook nooit eerder in mijn leven te maken gehad met gehandicapte kinderen of mensen. Het is best raar dat onze samenleving in zulke gescheiden groepen leeft. Tegelijkertijd vind ik het voor mijn eigen kind geen optie om hem naar een reguliere school te laten gaan, ook niet in een apart klasje binnen de school. Voor hem zou het veel te druk en ingewikkeld zijn, en hij heeft ook helemaal geen belangstelling voor andere kinderen.
Wat dat 'meetrekken' betreft: bij mijn zoon heb ik daar nooit iets van gemerkt. Integendeel eigenlijk, in een groep kinderen die meer kunnen en begrijpen dan hij, sluit hij zich alleen maar meer af.
woensdag 12 april 2017 09:44
ik vind het knap dat jullie het kunnen, ik zou nu wel veel haat krijgen maar ik heb een kindje weg laten halen dat meervoudig gehandicapt was omdat ik uit egoïsme dacht. Ik zou mijn leven on hold moeten zetten om 24/7 voor dat kind te zorgen, en dat kon ik absoluut niet. Heb veel respect voor jullie. Scheld me aub niet uit. Het was de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt
don't forget that i'm fabulous, and you're not
woensdag 12 april 2017 10:32
Hee Fairytale, ik begrijp heel goed dat je je kindje niet hebt laten komen en het zou niet in me opkomen om je uit te schelden. Als je van tevoren weet dat een kind een zware handicap heeft, dan kun je een keuze maken. En dat is een moeilijke keuze, lijkt me. Je denkt er ongetwijfeld nog heel vaak aan.
Als je niet had geweten dat je kind gehandicapt was, dan had je er gewoon voor moeten zorgen en dan had je dat ook gekund. Dat moet gewoon, er valt dan niets te kiezen. En ja, het is vaak zwaar, in elk geval zwaarder dan met een gezond kind, maar het is te doen, je prioriteiten worden anders, maar het leven is ook nog steeds mooi en leuk. Het is niet alleen maar kommer en kwel, in elk geval niet voor de moeders die hier meeschrijven.
Wij wisten niet dat ons kind gehandicapt was en daar kwamen we pas achter toen hij ruim twee was. Er waren wel zorgen over zijn ontwikkeling, maar dat hij echt gehandicapt was wisten we niet.
Als je niet had geweten dat je kind gehandicapt was, dan had je er gewoon voor moeten zorgen en dan had je dat ook gekund. Dat moet gewoon, er valt dan niets te kiezen. En ja, het is vaak zwaar, in elk geval zwaarder dan met een gezond kind, maar het is te doen, je prioriteiten worden anders, maar het leven is ook nog steeds mooi en leuk. Het is niet alleen maar kommer en kwel, in elk geval niet voor de moeders die hier meeschrijven.
Wij wisten niet dat ons kind gehandicapt was en daar kwamen we pas achter toen hij ruim twee was. Er waren wel zorgen over zijn ontwikkeling, maar dat hij echt gehandicapt was wisten we niet.
woensdag 12 april 2017 10:48
quote:nansie schreef op 12 april 2017 @ 10:32:
Hee Fairytale, ik begrijp heel goed dat je je kindje niet hebt laten komen en het zou niet in me opkomen om je uit te schelden. Als je van tevoren weet dat een kind een zware handicap heeft, dan kun je een keuze maken. En dat is een moeilijke keuze, lijkt me. Je denkt er ongetwijfeld nog heel vaak aan.
Als je niet had geweten dat je kind gehandicapt was, dan had je er gewoon voor moeten zorgen en dan had je dat ook gekund. Dat moet gewoon, er valt dan niets te kiezen. En ja, het is vaak zwaar, in elk geval zwaarder dan met een gezond kind, maar het is te doen, je prioriteiten worden anders, maar het leven is ook nog steeds mooi en leuk. Het is niet alleen maar kommer en kwel, in elk geval niet voor de moeders die hier meeschrijven.
Wij wisten niet dat ons kind gehandicapt was en daar kwamen we pas achter toen hij ruim twee was. Er waren wel zorgen over zijn ontwikkeling, maar dat hij echt gehandicapt was wisten we niet.Dankje wel. Daarna ben ik nog een keer zwanger geworden, dit was een gezond kind en is nu bijna 6. Ik heb mij een hele tijd schuldig gevoeld, waarom ik dit kind wel heb laten leven en het andere niet... etc. Maar ik denk dat ik mijn kind een enorm plezier heb gedaan. Als ik of manlief er niet meer zijn hoeft dit kind iig niet zijn leven op te offeren om voor zijn ongeboren zusje/broertje te zorgen
Hee Fairytale, ik begrijp heel goed dat je je kindje niet hebt laten komen en het zou niet in me opkomen om je uit te schelden. Als je van tevoren weet dat een kind een zware handicap heeft, dan kun je een keuze maken. En dat is een moeilijke keuze, lijkt me. Je denkt er ongetwijfeld nog heel vaak aan.
Als je niet had geweten dat je kind gehandicapt was, dan had je er gewoon voor moeten zorgen en dan had je dat ook gekund. Dat moet gewoon, er valt dan niets te kiezen. En ja, het is vaak zwaar, in elk geval zwaarder dan met een gezond kind, maar het is te doen, je prioriteiten worden anders, maar het leven is ook nog steeds mooi en leuk. Het is niet alleen maar kommer en kwel, in elk geval niet voor de moeders die hier meeschrijven.
Wij wisten niet dat ons kind gehandicapt was en daar kwamen we pas achter toen hij ruim twee was. Er waren wel zorgen over zijn ontwikkeling, maar dat hij echt gehandicapt was wisten we niet.Dankje wel. Daarna ben ik nog een keer zwanger geworden, dit was een gezond kind en is nu bijna 6. Ik heb mij een hele tijd schuldig gevoeld, waarom ik dit kind wel heb laten leven en het andere niet... etc. Maar ik denk dat ik mijn kind een enorm plezier heb gedaan. Als ik of manlief er niet meer zijn hoeft dit kind iig niet zijn leven op te offeren om voor zijn ongeboren zusje/broertje te zorgen
don't forget that i'm fabulous, and you're not
woensdag 12 april 2017 14:20
Wij wisten het ook niet, werd pas rond anderhalf duidelijk dat er echt iets mis was. En heel eerlijk, als ik vooraf had geweten dat ze zo ernstig verstandelijk beperkt zou zijn en wat voor impact dat op je leven heeft, dan weet ik niet of we de zwangerschap wel doorgezet zouden hebben. Neemt niet weg dat ik ontzettend blij ben dat ze er nu is, het is echt ons zonnestraaltje, maar we hebben wel zorg over hoe het moet als we er later niet meer zijn. Voor nu hebben we geleerd om daar vooral maar niet te veel mee bezig te zijn, het nu is soms al lastig genoeg, maar gelukkig maken we met haar ook een hoop fijne dingen mee. Ze heeft sinds kort ontdekt dat ze je een knuffel kan geven... ze slaat nu een paar keer per dag spontaan haar armpjes om m'n hals en dan gaat dat gezichtje even in m'n nek....heerlijk!
donderdag 13 april 2017 10:18
@Fairytalelover: ik begrijp die beslissing maar al te goed.
Was ik zelf zwanger geweest van een zeer zwaar gehandicapt kind en ik had het op tijd geweten, hadden wij misschien ook die beslissing genomen. Mijn zoon zelf heeft geen zware beperking en is ook pas op peuterleeftijd naar boven gekomen.
Probeer je vooral niet schuldig of egoistisch te voelen hierdoor, een zwaar gehandicapt kind opvoeden moet een enorme beproeving zijn, als ik al merk waar een kind met een lichte beperking reeds tegenaan loopt...
Was ik zelf zwanger geweest van een zeer zwaar gehandicapt kind en ik had het op tijd geweten, hadden wij misschien ook die beslissing genomen. Mijn zoon zelf heeft geen zware beperking en is ook pas op peuterleeftijd naar boven gekomen.
Probeer je vooral niet schuldig of egoistisch te voelen hierdoor, een zwaar gehandicapt kind opvoeden moet een enorme beproeving zijn, als ik al merk waar een kind met een lichte beperking reeds tegenaan loopt...
maandag 24 april 2017 10:25
Hoe is het bij jullie?
Net een belletje gehad van de WMO dat ze onze aanvraag voor een grotere wandelwagen gaan doorzetten naar de ergotherapeut van Welzorg, die me gaat bellen voor een afspraak om dochter te beoordelen. Aangezien het onze eerste aanvraag betreft gelijk een vraagje aan jullie: plannen jullie zo'n bezoek samen met de fysiotherapeut? Dochter is bekend bij fysiotherapie, maar niet bij ergotherapie. Ik vraag me een beetje af of als zo'n ergotherapeute een beoordeling komt doen, ze in zo'n uurtje een reeel beeld van de mogelijkheden van dochter krijgt of dat het helpt als de fysiotherapeute haar vertelt wat dochter wel en niet kan en waar onze behoefte ligt (we willen graag een wandelwagen en geen rolstoel).
Net een belletje gehad van de WMO dat ze onze aanvraag voor een grotere wandelwagen gaan doorzetten naar de ergotherapeut van Welzorg, die me gaat bellen voor een afspraak om dochter te beoordelen. Aangezien het onze eerste aanvraag betreft gelijk een vraagje aan jullie: plannen jullie zo'n bezoek samen met de fysiotherapeut? Dochter is bekend bij fysiotherapie, maar niet bij ergotherapie. Ik vraag me een beetje af of als zo'n ergotherapeute een beoordeling komt doen, ze in zo'n uurtje een reeel beeld van de mogelijkheden van dochter krijgt of dat het helpt als de fysiotherapeute haar vertelt wat dochter wel en niet kan en waar onze behoefte ligt (we willen graag een wandelwagen en geen rolstoel).
maandag 24 april 2017 19:44
Geen ervaring mee, Dinte, dus geen idee wat gebruikelijk of handig is. Een ergotherapeute lijkt me op zich heel bekwaam om jullie aanvraag te beoordelen. Ben wel benieuwd waarom je per se een wandelwagen wil? Een wandelwagen is waarschijnlijk goedkoper dan een rolstoel, dus wat dat betreft lijkt het me voor de gemeente alleen maar gunstig om jullie te geven wat je vraagt.
maandag 24 april 2017 19:54
maandag 24 april 2017 20:44
Bij ons heeft de ergotherapeute van het revalidatiecentrum een buggy aangevraagd. Daar is verder niemand meer voor langsgeweest. Ze hebben telefonisch lengte en gewicht en problematiek opgevraagd en toen kwam er iemand langs met buggy om die goed in te stellen en dat was het. Gewoon duidelijk zijn dat je buggy wilt. Meestal zullen ze wel luisteren..
dinsdag 25 april 2017 22:15
Wij willen een wandelwagen en geen rolstoel of buggy. Buggy bekostig ik eventueel zelf wel (die zijn tweedehands op marktplaats nog wel te krijgen) en handig voor in een winkel en kleine stukjes. We willen geen rolstoel omdat de verwachting is dat dochter steeds grotere stukken zelf kan gaan lopen in de komende 3-6 jaar. We gebruiken de wandelwagen nu voor 2 doeleinden: vervoer over stukken die te ver zijn om zelf te lopen (en dat is alles meer dan 100-150 meter) en als rustmoment. Ze heeft voor haar prikkelverwerking ongeveer 2 rustmomenten van een klein uurtje per keer op een dag nodig, ze slaapt dan vaak niet, maar heeft wel even die fysieke rust die een wandelwagen biedt nodig. Soms ga ik ook een stuk fietsen, maar omdat ze nog altijd gevoelig is voor oorontsteking kan dat alleen tijdens de zomermaanden. Fijne aan een wandelwagen is dat het mij ook verplicht om 2 keer per dag een uur te lopen, daardoor kom ik buiten, maar heb ik ook even tijd om m'n gedachten te ordenen of gewoon even niet te zorgen. Afijn, ik hoop dat ik met die argumenten en het rapport van de ergotherapeut de WMO kan overtuigen
woensdag 26 april 2017 07:22
quote:dinte schreef op 25 april 2017 @ 22:15:
Wij willen een wandelwagen en geen rolstoel of buggy. Buggy bekostig ik eventueel zelf wel (die zijn tweedehands op marktplaats nog wel te krijgen) en handig voor in een winkel en kleine stukjes. We willen geen rolstoel omdat de verwachting is dat dochter steeds grotere stukken zelf kan gaan lopen in de komende 3-6 jaar. We gebruiken de wandelwagen nu voor 2 doeleinden: vervoer over stukken die te ver zijn om zelf te lopen (en dat is alles meer dan 100-150 meter) en als rustmoment. Ze heeft voor haar prikkelverwerking ongeveer 2 rustmomenten van een klein uurtje per keer op een dag nodig, ze slaapt dan vaak niet, maar heeft wel even die fysieke rust die een wandelwagen biedt nodig. Soms ga ik ook een stuk fietsen, maar omdat ze nog altijd gevoelig is voor oorontsteking kan dat alleen tijdens de zomermaanden. Fijne aan een wandelwagen is dat het mij ook verplicht om 2 keer per dag een uur te lopen, daardoor kom ik buiten, maar heb ik ook even tijd om m'n gedachten te ordenen of gewoon even niet te zorgen. Afijn, ik hoop dat ik met die argumenten en het rapport van de ergotherapeut de WMO kan overtuigen Wij hadden precies dezelfde argumenten en een buggy was geen probleem
Wij willen een wandelwagen en geen rolstoel of buggy. Buggy bekostig ik eventueel zelf wel (die zijn tweedehands op marktplaats nog wel te krijgen) en handig voor in een winkel en kleine stukjes. We willen geen rolstoel omdat de verwachting is dat dochter steeds grotere stukken zelf kan gaan lopen in de komende 3-6 jaar. We gebruiken de wandelwagen nu voor 2 doeleinden: vervoer over stukken die te ver zijn om zelf te lopen (en dat is alles meer dan 100-150 meter) en als rustmoment. Ze heeft voor haar prikkelverwerking ongeveer 2 rustmomenten van een klein uurtje per keer op een dag nodig, ze slaapt dan vaak niet, maar heeft wel even die fysieke rust die een wandelwagen biedt nodig. Soms ga ik ook een stuk fietsen, maar omdat ze nog altijd gevoelig is voor oorontsteking kan dat alleen tijdens de zomermaanden. Fijne aan een wandelwagen is dat het mij ook verplicht om 2 keer per dag een uur te lopen, daardoor kom ik buiten, maar heb ik ook even tijd om m'n gedachten te ordenen of gewoon even niet te zorgen. Afijn, ik hoop dat ik met die argumenten en het rapport van de ergotherapeut de WMO kan overtuigen Wij hadden precies dezelfde argumenten en een buggy was geen probleem
woensdag 26 april 2017 18:12
benieuwd Dinte of je aanvraag wordt goedgekeurd! Toch altijd spannend zo'n eerste aanvraag.
Alweer een tijdje geleden dat ik hier heb geschreven: Mijn zoontje heeft sinds een aantal weken spalken en is daar absoluut niet blij mee. We snappen het wel, want ze zitten niet lekker (ik vermoed dat ze zelfs een beetje pijn doen door het rekken van de spieren). En het beetje wat hij kon lopen voor hij spalken kreeg is hij nu kwijt. Hij is er voorlopig alleen maar onhandiger door en minder vrij. Afwachten of dit nog beter wordt, of dat spalken misschien toch niet de juiste oplossing waren. Voorlopig zetten we door en proberen we die spalken aan te krijgen bij een driftige peuter.
Verder schooladvies gekregen vandaag: tussen regulier en mythyl in. We gaan op beiden inschrijven en hopen over een half jaar wat beter zicht te hebben op of hij zich (letterlijk) staande weet te houden op het regulier, en/of de hoeveelheid therapie die hij nodig heeft te combineren is met regulier. Anders wordt het mythyl, of in ieder geval de kleuterperiode op mythyl.
Alweer een tijdje geleden dat ik hier heb geschreven: Mijn zoontje heeft sinds een aantal weken spalken en is daar absoluut niet blij mee. We snappen het wel, want ze zitten niet lekker (ik vermoed dat ze zelfs een beetje pijn doen door het rekken van de spieren). En het beetje wat hij kon lopen voor hij spalken kreeg is hij nu kwijt. Hij is er voorlopig alleen maar onhandiger door en minder vrij. Afwachten of dit nog beter wordt, of dat spalken misschien toch niet de juiste oplossing waren. Voorlopig zetten we door en proberen we die spalken aan te krijgen bij een driftige peuter.
Verder schooladvies gekregen vandaag: tussen regulier en mythyl in. We gaan op beiden inschrijven en hopen over een half jaar wat beter zicht te hebben op of hij zich (letterlijk) staande weet te houden op het regulier, en/of de hoeveelheid therapie die hij nodig heeft te combineren is met regulier. Anders wordt het mythyl, of in ieder geval de kleuterperiode op mythyl.
