Gezondheid alle pijlers

Jong en burnout

09-08-2014 22:22 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo, al een jaar lees ik soms op forums omdat herkenning vaak toch soort van helpt op slechte momenten.. Nu toch eens m'n eigen verhaal in t kort, omdat ik graag wil weten of er meer jonge meiden (ik word 30 binnenkort) zijn, die niet zozeer door 60urige werkweken, maar vooral door karakter eigenschappen (onzeker, altijd aan verwachtingen willen voldoen, perfectionistisch daardoor en te groot verantwoordelijkheidsgevoel .. En kan nog wel even doorgaan;-)) een fikse burnout hebben gekregen?

Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...

Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.

Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.

Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!

Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.

Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.

Nou, dit is nog de korte versie;-).



Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
Alle reacties Link kopieren
Al een maand niet?

Ga eens na hoe lang jij al zo leeft 'niet lullen maar poetsen'. Waarschijnlijk sinds je geboorte.



Dat is niet in een maand weg.

Voor liefdesverdriet zeggen ze een maand per jaar dat je samen was volgens mij. Dat geld misschien ook wel voor burn-out? Minstens een maand herstel voor elk jaar dat jij te hard voor jezelf bent geweest?



Herstel duurt lang. Stress kan niet in 1 maand weg zijn ben ik bang.



Je komt trouwens erg stressig over in je post. Hopelijk kun je toch een manier vinden, al dan niet met hulp, om te accepteren dat je burnout bent en dat er geen kwikfiks is.

Achter over leunen.
Alle reacties Link kopieren
quote:balpen schreef op 19 april 2017 @ 21:03:

[...]





Klopt wat je zegt denk ik. Ik ben ziekgemeld, al een maand..... Wat begon als migraine, begint nu langzaam maar zeker tot iets veel groters te ontwikkelen. Dit is niet meer een weekje rustig aan doen en dan kan ik er weer een jaar tegen. Dat besef begint nu pas bij mijzelf, en ik denk pok bij mijn omgeving, te komen.



Accepteren dat ik in deze situatie zit? Nou, nee niet echt dus. Vooral frustratie dat ik het blijkbaar zo ver heb laten komen. Ik dacht dat ik mezelf wel aardig goed kende maar dat valt dus even vies tegen. Heb ik echt zo veel signalen gemist???



En ik ben dus echt van 'niet lullen maar poetsen'. Problemen liever meteen aanpakken, mouwen opstropen en aan de slag. En wát ik doe, dat doe ik graag zo goed mogelijk. Geen half werk voor mij. Die houding heeft me absoluut heel ver gebracht, maar heeeft me wellicht ook hier doen belanden.



Van mezelf moet ik dus nog heel erg veel. Dingen die normaal best nog een maand kunnen wachten, wil ik nu meteen doen. Ookal ben ik er eigenlijk veel te moe voor en kan ik de rst vd dag geen boe of bah meer zeggen.... Huis is dus súper opgeruimd, incl kledingkasten, strijk, etc..... Dat dan wel weer!

Continu mijn grenzen opzoeken dus en er veel te vaak ook keihard overheen gaan. Soms eigen schuld, soms ook overmacht want mij gezin kan ik maar al te vaak niet even uitzetten...... De kinderen blijken ook een soort van voelsprieten te hebben, voelen feilloos aan dat ik me niet prettig voel, lijken juist daardoor aanhankelijker maar proberen ook uit hoe ver ze kunnen gaan, drammen wat vaker hun zij door omdat ik slecht nee kan zeggen en geen puf heb voor discussies, stelletje lieve schurken!



Ik ben nog erg aan het zoeken hoe ik nu werkelijk tot echte ontspanning kom. Iedereen in mojn omgeving zegt: leuke dingen doen. Lekker makkelijk gezegd, moeilijk gedaan. Energie laat niet veek toe en als ik eens wat 'leuks' doe, komt er meteen schuldgevoel om d ehoek kijken! Ik rommel elke dag wel een tijdje in de (moes)tuin, probeer zo veel mogelijk wandelend of fietsend te doen voor zover energie dat enigszins toelaat. En ik doe af en toe een halfuurtje een heel stom spelletje op de ipad, hoef ik niet over na te denken dus even hoofd leeg ofzo (gelukkig zijn na 30 min of minder mijn levens op, kan er iig niet aan verslaafd raken!). Voor tv kijken en boeken lezen heb ik momenteel helaas niet de ceoncentratie, normaal kan ik van een goed boek in bad of in de zon echt genieten.



Maar je laatste zin, continu stress blijven voelen, dat is de spijker op zijn kop. Het lukt me niet om die cirkel te doorbreken, al een maand lang niet. En dat levert dan weer nieuwe stress op, en zo blijf je bezig lijkt wel!



Geef jezelf tijd, echt dat is heel belangrijk.

Krijg je hulp van je omgeving? Zelf heb ik geen kinderen dus op dat gebied kan ik je geen tips geven, maar ik denk dat je partner en andere naasten op de hoogte moeten zijn dat ze je moeten ontzien (mijn man doet een (gedeelte) van mijn huishoudelijke taken er nu bij, zodat niet al mijn energie in zit). Het is niet makkelijk om dit aan hen te vragen, maar nu ga je jezelf steeds overvragen en gaat je genezingsproces alleen maar langer duren.

Probeer je grenzen te bewaken. In het begin betekende dit voor mij 15 minuten activiteit en dan 2 uur rust en van daaruit proberen om op te bouwen zonder over grenzen heen te gaan. Als je meer rust in kunt bouwen, kan je ook meer gaan genieten van de dingen die je leuk vindt. Nu lijkt het in je post dat je deze ook vanuit een soort van moetens doet.



En vooral niet vergeten: het gaat beter worden. Nu even keihard op die rem en goed voor jezelf zorgen.
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Balpen e.a.; gouden tip.. Haptotherapie!!! Dat verdiept je er aring met yoga of de natuur in enorm.. zó goed. Én je leert daar beter hoe je zelf datgene kunt bereiken wat je nodig hebt! Daarnaast, als je echt voor wezenlijke verandering wilt en durft te gaan.. psychotherapie! Pittig, maar de moeite waard is mijn ervaring! Zet m op!
Het leven is te kort om er niet van te genieten.
Alle reacties Link kopieren
Even een vraag; zijn hier ook mensen die antidepressiva gebruiken. Ik twijfel over het ophogen. Kreeg jij bij het ophogen dezelfde bijwerkingen als bij de startdosering?



Ik heb het niet over lichamelijke bijwerkingen, maar de psychische (depressiever, angstiger, rare gedachten). Dit houdt mij erg tegen, het was namelijk erg beangstigend. Mijn huisarts gaat er vanuit dat het nu minder erg zou zijn. Maar ik durf nog niet. Ik dacht misschien hebben jullie wat wijze woorden of ervaring.

Het delen helpt mij vaak ook al.



Gaat het goed met iedereen?



Mijn samenvatting: 1,5 jaar burn-out (of misschien al depressief vanaf het begin?) Sinds 7 maanden depressief. Zag het toen echt niet meer zitten, incl. alle nare rare gedachten enzo. (Dwang/suïcidaal)

2e spoor ingezet, ga dus uit dienst. Werk 0 %. Reïntegratie 0%. 1 uur per week dagbesteding. Woon weer thuis.



Aanvulling: dit staat zo negatief, wil me graag richten op de dingen die wel weer lukken. Dus bij deze; douchen, boodschapjes doen, wat huishoudelijke taken, wandelingetje, fysio, kapper, af en toe een uitje, even in de zon zitten, dag besteding, fietsen, kleine stukjes autorijden. Hopelijk straks weer zwemmen :-)

Wat een overwinningen voor mijn doen



De samenvatting niet quoten, haal ik misschien weer weg.
Geen ervaring met ad of ophogingen Gele Suikerspin maar even complimenten voor je lijstje met successen . Goed idee om dat ook te belichten!



Mijn samenvatting: bijna 2 jaar BO na zwaar overwerkt in omgeving met veel conflicten, prive veel ziekte/sterfte, ruim 6 maanden tot niets in staat geweest, daarna nog heel erg lang 15 uur geslapen per dag met veel moeite om de dag te starten wegens gebrek aan energie. Heb het gevoel dat ik in die tijd alles bij elkaar wel een IJsselmeer aan tranen heb gehuild .



Positief; energie al aardig terug, nog snel moe maar ik kan 's morgens weer op tijd opstaan. Doe vrijwilligerswerk paar uur/week en daarnaast training en therapie. Op 'vrije' dagen yoga, wandelingetje, schilderen, series, lunch of koffie ergens, soms half uurtje paardrijden. En als toppunt: het lukt weer om een boek te lezen. Het zonnige weer zorgt er af en toe voor dat ik soms me weer een beetje mezelf voel en dat geeft me weer nieuwe hoop en kracht dat het echt goed gaat komen.

~ het komt goed ~
Fijn om jullie samenvattingen te lezen!



Die van mij: sinds mei 2015 overspannen, steeds doorgewerkt met steeds meer klachten (en steeds minder sociaal leven). Sinds september 2016 burn-out. In vergelijking met pussywillow en Gele Suikerspin denk ik geen zware burnout, maar toch ook echt niet alleen overspannenheid meer (wat ik in september nog wel dacht/hoopte). Vijf maanden volledig thuis gezeten en nu sinds februari aan het reïntegreren als zelfstandig ondernemer. Ik zat begin april op 24-32 uur per week, maar heb het sinds vorige week weer terug geschroefd naar 20 en heb deze week de 16 niet gehaald denk ik. Zit in een terugval, maar die horen er ook bij zo schijnt. Heb kort therapie gehad, maar was al snel 'klaar', omdat oorzaak echt in het werk lag. En doel dus fysiek herstel en ander werk was. Maar overweeg zelf nu een specifieke burn-out of zelfstandig ondernemer coach, voor deze volgende herstelstappen.



Positief: vind ik vanavond wat lastig, omdat ik dus een fikse terugval heb. Maar een poging: ik ben aan het werk, wat ik doe en de manier waarop (zelfstandig) voelt héél goed en heel dicht bij mezelf. Sociale contacten kunnen 1 op 1, feestjes nog niet echt. Ik voel me minder en minder vaak somber dan in het begin. Ik vind mensen weer wat leuker en kan weer een klein beetje meer aandacht geven. Ik kan af en toe weer creatief denken en met slimme oplossingen komen. Ook schijn ik minder typfouten te maken in mijn appjes en mailtjes, valt mijn omgeving op. En ze zeggen ook dat ik minder gejaagd en rustiger overkom. (Behalve de laatste paar dagen dus.) . Ik slaap beter en heb minder paniekaanvallen meer. In deze terugval wel veel paniekgevoelens, maar niet een volle aanval.
Fijn om de samenvattingen te lezen! Was een goed idee.



Gele suikerspin, bij mij vielen de bijwerkingen met het ophogen van de AD mee. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik wel heb opgehoogd met de druppels, dus niet ineens 5 mg extra, maar dat verspreid over 15 dagen. Ik weet niet of dat veel uitmaakt. Voor mij was de eerste 5 mg het ergste, daarna heb ik er eigenlijk niet meer zoveel van gemerkt. Het starten, en het wennen aan de startdosering vond ik het meest heftige.

Ik zat op een gegeven moment op 15 mg, maar ik merkte daar eigenlijk weinig verschil tov 10. Ik ben nu ineens teruggegaan naar 10, maar daar heb ik helemaal niets van gemerkt eigenlijk.



Mijn samenvatting:

Vorig jaar juni ben ik thuis komen te zitten met een burnout. Dit door een tijd heel erg druk op het werk, verbouwing thuis, studie. Ook blijken er nu nog veel ervaringen van vroeger dwars te zitten door een lastige thuissituatie toen, die ik altijd had afgedaan als "stel je niet zo aan", maar die zich ontwikkeld hebben tot aardige trauma's.

I.v.m. angsten en paniekaanvallen die ik in het begin van mijn burnout had heb ik ad gehad, Lexapro. Deze gebruik ik nu nog altijd.

Ik heb erg lang nodig gehad om weer wat energie te krijgen. Tot januari had ik echt vrijwel geen energie en kon ik ook bijna niets. In het begin kon ik ook echt geen prikkels hebben, ik werd om 10 uur wakker en om 5 uur kon ik mijn ogen niet meer openhouden omdat de prikkels zo zeer deden. Ik was zo blij met de winter toen .

Sinds januari is de energie langzaam weer gaan opbouwen, en nu begin ik steeds iets meer te kunnen, hoewel het met heeeeeeel kleine stapjes gaat.

Sinds maart ben ik bij een psycholoog onder behandeling. Deze heeft na de intake sessies bepaald dat de behandeling nu gericht gaat zijn op in de eerste plaats de traumatische ervaringen uit het verleden. Dit omdat deze nu gewoon iedere dag heel veel energie vragen, en dat mijn herstel tegenhoud. Deze worden behandeld dmv EMDR. Hierna (en evt tussendoor, omdat de EMDR behoorlijk zwaar is) gaan we aan de slag met het leren van grenzen, nee zeggen, en dat soort dingen.

Werk ben ik nu aan het proberen op te bouwen. Afgelopen weken is dat door diverse omstandigheden iets minder gelukt dan ik gewild had, maar in principe is er nu afgesproken met de bedrijfsarts om te proberen iedere week 2x naar het werk te gaan. Dit dan voor 1 tot 2 uur, net hoe lang het goed gaat. Ook krijg ik een laptop, zodat ik als ik niet in staat ben te rijden, thuis kan werken. Ben ik erg blij mee, want het leid me goed af van de EMDR behandeling en alle emoties die daarmee vrijkomen.

Tussendoor ben ik nog zo'n 1x per maand bij de massagetherapeut geweest voor mijn nek en schouders. Deze zitten door de spanning zo enorm vast dat ik er soms sterretjes van ga zien. De massagetherapie is dan een tijdelijke oplossing, maar dan voor even toch een grote opluchting



Positief:

Ik ben erg blij dat ik nu merk dat ik echt weer stappen aan het maken ben. De eerste maanden leek er echt geen vooruitgang in te zitten, nu heb ik bijna iedere dag wel zoiets van: "oh he, dit heb ik echt al een jaar niet meer gedaan, maar het kan weer!" . Eventjes, maar toch . Zo heb ik gister 7 km gefietst, vond ik echt goed van mezelf! Ook leer ik mijn eigen lijf en grenzen steeds beter kennen. Eerst wist ik niet eens dat er grenzen bestonden, want 'dat doe je toch gewoon? Niet zeuren, maar doen'. Maar nu kan ik echt al een beetje luisteren naar mijn eigen grenzen en moet ik niet alles kunnen van mijzelf, en dat voelt goed.

En positief vind ik nu ook het vooruitzicht dat ik nu echt aan de slag ga met die trauma's, en die dus ga oplossen, en er daarna dan geen/ minder last meer van heb. Dat zal een opluchting zijn! Dat is uiteindelijk wel iets wat ik te danken heb aan de burnout, anders was ik nog jaren daarmee doorgesukkeld.





Hier gaat het nu redelijk. Ik heb behoorlijk last van die EMDR behandeling merk ik. De eerste 1,5 dag was dat ook vooral lichamelijk, maar nu merk ik het met name nog in de verwerking van prikkels. Ik kan nu echt niet meer als 1 uurtje achter een beeldscherm zitten. Ook snelle bewegingen als scrollen doen echt zeer. Naar buiten is helemaal geen doen, die zon! Normaal ben ik er wel blij mee, maar nu wil ik wel graag een hoop wolken tegen dat felle licht . Het word wel iedere dag iets beter, maar ik had gehoopt dat dat sneller zou gaan.

Ik zou vandaag (eigenlijk gister al, maargoed) naar mijn werk gaan, maar zo'n stuk autorijden zag ik echt niet zitten. Hopelijk gaat dat volgende week wel weer.

Voor straks heb ik vanochtend dan ook maar een afspraak gemaakt met de massagetherapeut, omdat mijn spieren ook weer helemaal vast zitten (schouders bijna in je oren, hebben jullie dat ook?). Deze had gelukkig vandaag nog een plekje, dus daar kan ik zo terecht.



Emotioneel ben ik wel erg blij met de EMDR sessie. Ik kan nu aan die herinnering terugdenken zonder er emotioneel van te worden, of er overstuur van te raken. Ik snap er echt niets van hoe het werkt, maar het werkt blijkbaar echt . Wel heel erg fijn, want ik denk echt dat dit mij zoveel energie gaat schelen als we straks al die herinneringen gehad hebben!
Alle reacties Link kopieren
Wat tof om iedereen zijn samenvatting te lezen. De positieve punten zijn heel opbeurend



Gele Suikerspin: ik gebruik op dit moment geen AD. Bij mijn vorige BO wel gedaan (Trazolan om te kunnen slapen). Kan mij niet echt herinneren dat ik bijwerkingen had. Denk dat het al bij al meeviel, misschien wat bijgekomen.



Rodelimo: super dat de EMDR zo goed aanslaat. Ja echt raar he dat dit werkt?! Blijf mij er ook over verbazen.



Mijn samenvatting:

Sinds februari hervallen in een BO. In de maanden dec en jan wel al regelmatig een dag ziek en minder functioneren. Mijn 'originele' BO was eind 2014 tot april/mei 2015. Ongeveer 8 maanden thuis gezeten. Toen was ik emotioneel er minder goed aan toe. Geen concentratie, huilerig, emotioneel (inclusief suïcide gedachten), je kon met mij geen normaal gesprek hebben en zoals dit topic lezen kostte mij de hele ochtend. Wilde toen niet meer terug naar mijn werkgever en ben beginnen solliciteren met de gedachte: 'het gaat toch nog een half jaar duren voor ik ergens kan starten.' En warempel bij één van mijn eerste sollicitaties meteen aangenomen. Denk achteraf wel dat een paar maanden langer thuisblijven beter was geweest, al vind ik mijn huidige job nog altijd fantastisch. Het is een combi van veel zieken en besparingen (en een heel vervelende collega) waardoor het op het werk gewoon te druk werd en ook privé was 2016 geen fijn jaar. Krijg nu ook regelmatig de opmerking dat het niet raar is dat ik onderuit ben gegaan. Deze BO is veel 'lichamelijker'. Mijn lichaam laat meer weten dat het niet gaat: moe natuurlijk, maar ook spierpijn, hartkloppingen, duizelig, pijn in gewrichten etc. Echt een heel ander soort BO en nu ook meer het gevoel dat ik gevangen zit in mijn lichaam. Het baart mij op dit moment wel zorgen. Is er meer aan de hand? Volgende week afspraak met HA.



Positief: ben trots op mezelf dat ik op het werk mijn grenzen heb aangegeven (al heeft dit een BO niet kunnen voorkomen), dat heb ik echt wel geleerd van mijn vorige BO. Ik merk dat de tijd en ruimte die ik nu krijg mij ook echt goed doen en mijn toekomstbeeld weer wat meer op genieten en minder op werk hebben gezet. Op dit moment kan ik een wandelingetje van 2 km maken zonder (veel) spierpijn en merk dat ik dit langzaamaan kan opbouwen. Ben er zeker van dat ik beter ga worden en dat ik weer kan gaan paardrijden en met manlief op stap gaan.



Zit momenteel heel erg in een dubio, merk dat therapie mij heel weinig doet en ga aan de HA vragen of lichaamsgerichte therapie niet meer bij mij past.



Echt zalig gedroomd afgelopen nacht. Ik was helemaal beter en voelde mij zoals ik mij lichamelijk voelde toen ik 20 jaar was: bruisend van energie en volop aan het sporten en leuke dingen doen. Had nog wel even willen blijven dromen



Fijn weekend allemaal!
Always believe that something wonderful is about to happen.
Bruisen van energie klinkt inderdaad hemels, Vienna. Goed dat je nu de tijd neemt voor jezelf en dit ook aan hebt kunnen geven. Lichaamsgerichte therapie of pmt of wat dan ook kan heel inzichtgevend zijn.



Iemad hier weleens Tai chi geprobeerd?
Alle reacties Link kopieren
Hey allemaal.



Fijn weekend gehad?



Tai Chi heb ik heel vroeger een keer een proefles geprobeerd, maar dat was geen succes. Werd er heel zenuwachtig van. Ga je het uitproberen Pussywillow?
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Hey!

Ik ben naar de film geweest, dat was leuk. Sowieso lukken er steeds meer dingen, al ben ik bang dat dat weer de overlevingsstand is. Het is toch dat hoe meer energie, hoe meer je weer in oud gedrag vervalt, merk ik.



Zoals eerst toen niks lukte, deed ik amper wat aan mijn huishouden, nu moeten sommige dingen weer van mezelf. Waarom? Eerder hoefde het toch ook niet. Maar goed, ook wel logisch, toen zo moe, dan neem je met minder genoegen.



Zijn er trouwens ook vrijgezelle burn-outers hier?

Hoe doen jullie dat?

Ik voel me nu tussendoor best alleen, er zitten zoveel uren in de week, ook al spreek je met mensen af dan blijven er nog veel uren alleen over Vaak heb ik er ook juist last van, nadat ik in gezelschap was, alleen thuis komen, bleugh.

Ik ben eigenlijk best wel toe aan een relatie.

Maak er tot die tijd maar het beste van.

Gelukkig een huisdier
Hi!



Vienna, jij bent ook altijd heel vroeg wakker volgens mij? Altijd als ik 's ochtends het vivaforum opstart ben jij de eerste Heb je zelf ook een leuk weekend gehad?



Gele suikerspin, wat fijn dat je steeds meer dingen kunt ondernemen! Het klinkt heel positief, alles wat langzaam aan weer lukt. Welke film heb je gezien?

Dat gevoel dat je denkt dat het de overlevingsstand is ken ik wel goed. Als bij mij iets lukt wat eerst echt niet kon heb ik eerst ook altijd zoiets van, huh, is dit echt? Kan ik dit echt? Maar als je je er maar goed en rustig bij voelt en het echt voor jezelf doet komt het goed is mijn ervaring tot nu toe .

Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan! Dat huishouden heeft het de afgelopen maanden op het oude tempo gered, dus dat zal nu ook gaan toch? (al werkt dat zo lastig in je hoofd, snap ik!!).

Geniet van je nieuwe energie!



Hier gaat het weer redelijk. Vorige week was wel een zwaar weekje, na die EMDR sessie. Het werkte nog een tijd na, al die emoties en gevoelens.

Uiteindelijk had ik vrijdag zo ontzettend last van de spieren in mijn nek van de spanning dat ik er sterretjes van zag, ook kon ik echt helemaal geen prikkels meer hebben (moest met een zonnebril naar de laptop op de laagste felheid kijken). Gelukkig kon ik nog terecht bij de massagetherapeut. Deze was ook wel verbaasd over hoe erg de spieren vastzaten, maar heeft het allemaal aardig losgekregen. Geen pretje, maar na die behandeling voelde ik me echt een heel stuk beter. Bizar, hoeveel verschil dat maakte, echt een opluchting. Nu heb ik een soort tijgerbalsemolie (wat stinkt dat zeg, getver) meegekregen, en heb ik deze week weer een afspraak.

Sinds ik daar geweest ben gaat het gelukkig wel iedere dag een stuk beter, erg fijn.



Zondag zijn we naar de Beekse bergen geweest. Dat was echt een fijne bezigheid, gewoon heerlijk rustig naar alle dieren kijken, en tussendoor een stukje lopen, even zitten. Ze hadden ook van heel veel soorten kleintjes, zo schattig! Het liefste waren nog wel de jachtluipaardwelpjes, die waren pas 7 weken oud en zo pluizig! .

Het was gelukkig ook erg rustig, dus niet al teveel prikkels. Uiteindelijk zijn we na 3 uur weer weggegaan, toen was ik echt op.



Vandaag even een rustig dagje tussendoor om even bij te komen. Gister was wel heel erg tof, maar wel vermoeiend.

Vanmorgen dus even een beetje de voortuin onkruidvrij gemaakt. Daar loop ik eigenlijk altijd gedachteloos doorheen, maar nu keek ik er gister naar vanaf de overkant van de straat en dat was wel confronterend. Al die mooi bijgehouden voortuinen en ons overwoekerde pleintje ertussen . Nouja, het ergste is er nu uit, iig voor het oog, haha.



Verder vandaag nog maar even de BZV aflevering van gister terugkijken. Ik sliep gister al een beetje op de bank toen ik hem keek, maar ik vond het zo'n leuke, schattige aflevering! Dat wat ik ervan gezien heb dan, haha . Nu wil ik de rest ook zien. Word daar helemaal blij van als ik ernaar kijk
Alle reacties Link kopieren
Hey Gele Suikerspin: naar de film gaan, leuk! Naar welke ben je gaan kijken?

Heel herkenbaar een beetje energie hebben en dat je dan weer meer willen, maar ook moeten doen. Denk wel dat we ons op dit moment zo bewust zijn van wat we doen, dat het geen overlevingsstand is, misschien meer een 'ik wil alles kunnen wat 'normaal' is stand'?. Super positief trouwens dat je meer energie hebt.



Hoi Rodelimo: dat heb je goed gezien, ben een rasecht ochtendmens en meestal rond 6:00 wel op. Oh jachtluipaardwelpjes, zo schattig! Hier zitten lammetjes in de wei, die dartelen rond en maken echt het schattigste mekkertje wat je ooit hebt gehoord

Fijn zo rondslenteren bij de Beekse Bergen en heerlijk dat het zo rustig was. Hier ook een onkruidtuin. Haal tussendoor een beetje weg (de kippen eten het), maar we hebben besloten dat wij een bijen en vlindervriendelijke tuin hebben en zijn nu helemaal in de mode (een tijdje geleden was in het nieuws dat te strakke tuinen zorgen dat bijen en vlinders niet voldoende eten kunnen vinden en werd een natuurlijke tuin aanbevolen). Volg BZV niet, maar kan echt helemaal blij (met gelukstraantjes aan toe) van positieve tv worden. Er is hier een programma over solliciteren op tv en er deed ook een man met BO mee. In eerste instantie had hij de baan niet, maar toen hadden ze nog een andere job voor hem. Hij was zo blij en ik maar huilen omdat ik het zo mooi vond voor hem.



Heb momenteel veel medelijden met manlief, lijkt mij niet simpel om met mij samen te moeten wonen. Afgelopen weekend hem op mannenweekend gestuurd. Hij een uitlaatklep en ik het huis voor mij alleen. Jammer genoeg mij zaterdagochtend een beetje geforceerd en de rest van het weekend op de bank gelegen. Gelukkig vandaag weer een betere dag en ga woensdag langs bij de HA en vragen of hij mij kinesitherapie (of iets dergelijks) wil voorschrijven.



Ben eigenlijk wel een beetje benieuwd wat jullie doen op een dag. Dit is mijn dagschema:



Tussen 6:00-7:00 opstaan + meteen aankleden

7:00 kop thee drinken + forummen/internetten

8:00 ontbijt + kippen en hond eten geven

9:00 huishoudelijke taak (vandaag was vouwen en een beetje opruimen)

10:00 naar de paarden (stal uitmesten en beetje paarden staren, als ik mij heel goed voel borstelen en eventueel grondwerk)

12:00 terug thuis, middageten

13:00-15:00 dit is mijn zwaarste moment van de dag, ben dan echt helemaal niets waard en slaap dan meestal of kijk tv

15:00 wisselend beetje lezen, balletje gooien met de hond, heel goede dag wandeling met hond of kippenhok schoonmaken of iets dergelijks, heel slechte dag slapen/tv kijken

17:00 koken

18:00 Manlief thuis, samen eten en beetje babbelen

19:30 goede dag: wandelingetje met manlief en hond

Daarna tv kijken

22:30 slapen



Ik vind dat ik eigenlijk veel te veel tv kijk, maar heb niet echt een alternatief wat ik op (heel) slechte momenten vol kan houden. Jullie nog suggesties?
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Logisch dat jij 's middags een dutje nodig hebt! Je ben vroeg wakker en onderneemt best veel dingen. Ik zou jezelf dat luieren moment 's middags gewoon gunnen en zelfs misschien gewoon lekker op bed gaan liggen een uur.



Verder zou je ipv het tv kijken een hobby op kunnen gaan pakken, postcrossen, puzzelen, kaarten maken, ideeën opdoen op pinterest, schilderen. Maar tv kijken is ook niet zo erg hoor.



Wat leuk de dierentuin!!

Klinkt schattig die beestjes.



Ik ben naar, 'voor elkaar gemaakt' geweest. Simpele, leuke, makkelijke, relaxte romantische film. Was leuk



Ik doe nu dus 1,5 uur dagbesteding in de week. Maar krijg daar hoofdpijn van. Terwijl van alle andere dingen die ik onderneem ik geen hoofdpijn krijg maar juist energie. Twijfel nu toch wel een beetje of ik de juiste dagbesteding doe en of ik het wel leuk vind. De sferen daar zijn vol op aanwezig. En ben daar erg gevoelig voor. Ik wil niet meer terug naar continu paracetamol slikken. En wil nu zelfs van te voren al paracetamol slikken



Of hebben jullie dit ook, in het begin, toen je begon met uren opbouwen?



Leuke dag iedereen!!
Goed bezig Vienna, vrij actief in de ochtend dus net als suikerspin zou ik in de middag dat uitrusten en tv kijken er inhouden als je daarvan bijkomt. Je merkt vanzelf wel wanneer je minder hersteltijd nodig hebt.

Je zou ipv tv kijken tot laat in de avond ook kunnen proberen om bijvoorbeeld in het uur voor je gaat slapen te kleuren voor volwassenen. Dat helpt mij wel om minder tv te kijken en meer ontspannen te gaan slapen.



Suikerspin, herkenbaar die hoofdpijn. Ik heb dat ook als ik ergens nieuw ben en de sfeer en mensen als druk ervaar. Bij mij werd het wel makkelijker naarmate ik het vaker deed. Misschien kun je tijdens die dagbesteding even een pauze inlassen voor jezelf?
Hihi Vienna, ja dat van die bijen en vlinders heb ik in de achtertuin inderdaad wel toegepast. Daar had ik echt geen inspiratie voor de borders (en ook eigenlijk geen energie ervoor), dus daar heb ik een grote doos bijen-bloemen-mix in leeggestrooid. Ik ben heel benieuwd hoe dat eruit gaat zien straks, en of we dan ineens superveel bijen hebben .



Nu hebben we wel een vogelnestje naast het terras. Gister was ik even buiten, en zag toen steeds de papa en mama vogel af en aan vliegen met takjes en wormen in hun bek. Iedere keer als ze in die boom aankwamen begon zo'n enorm gepiep! Heel schattig:)

Lammetjes zijn ook echt tof! Zo leuk om naar te kijken



Ja lastig is dat, schuldgevoel richting man. Zo bekend helaas . Kan je er met hem wel goed over praten? Mijn man zegt meestal dat hij het kan tolereren zolang hij maar ziet dat ik ook mijn best doe om beter te worden, in welk tempo dat dan ook moge gaan. Maar ik merk aan hem dat hij het ook heel erg lastig vind. Het gooit toch alle plannen wat overhoop en maakt de korte termijn toekomst wat onzeker zeg maar.

Hij heeft ook echt ruimte nodig om zijn eigen hobby te beoefenen en met collega's of vrienden wat te gaan doen. Ik probeer hem daar ook zoveel mogelijk vrijheid in te geven, omdat ik merk dat hij daar echt veel positieve energie uit haalt. (en op het moment wat minder uit mij )

Het belangrijkste is denk ik om erover te blijven praten. Wij gaan nu ook 1x in de week meestal ergens wat drinken, of eten, om echt even bij te kletsen. Thuis zijn we toch vaak bezig, moe of afgeleid, en zo kunnen we er beide naartoe plannen. Ik vind die momenten echt heel fijn



Mijn schema is ongeveer zo:



08:30 wakker worden

08.30-09.30 opstaan, douchen, aankleden

09.30-10.00 ontbijten

10.00-13.00 activiteit (werk/ dokter/ psycholoog/ wandelen/ fietsen/ in de tuin werken/ forum)

13.00-13.30 lunch

13.30-15.30 rust (soms slapen, soms film, meestal in de zitzak liggen met muziek op)

15.30-16.30 kleine activiteit (boek lezen/ in de tuin werken of zitten/ met de paardjes spelen/ forum)

16.30-17.00 Bijkletsen met man

17.00-18.00 Bijkletsen terwijl man kookt (soms help ik door wat te snijden ofzo)

18.00-19.00 Eten/ afwassen

19.00-21.30 Avondactiviteit (kan zijn: boek lezen/ film kijken/ even naar buiten/ .....)

21.30 Naar bed



Ik begon een paar weken geleden op een energieniveau te komen dat ik het middagslaapje eigenlijk niet meer nodig had. Maar ik merk dat nu ik bij de psycholoog begonnen ben ik echt meer tijd nodig heb om alles te verwerken ofzo. Net alsof er anders teveel informatie is en te weinig tijd om het allemaal op te nemen. Klinkt gek, maar zo voelt het .



Wat je 's avonds evt ook nog zou kunnen doen zijn spelletjes. Ik speel soms yahtzee, of pesten, of rummikub met mijn man 's avonds. Klinkt heel stom, maar eigenlijk is het best grappig .

Op heel slechte momenten zou je ook luisterboeken kunnen overwegen? Lekker ogen dicht en tegen je man aanhangen en luisteren.

Ik lees op slechte momenten ook nog wel tijdschriften als de viva en flair. Met korte artikelen, die niet moeilijk zijn en waar je niet over na hoeft te denken.

Ook heb ik zo'n schilderen-op-nummer ding, waarbij je niet hoeft te mengen. Dat werkt ook wel heel relaxend moet ik zeggen.



Gele suikerspin, wat leuk die film! Die wil ik ook nog gaan zien, maar ik was gaan twijfelen na alle slechte reviews. Maar is wel gewoon de moeite dus . Goed te weten!



Heb je ook het gevoel dat je naar dagbesteding moet? Of dat je naar dagbesteding mag? Voor mij zijn vaak de dingen die als moeten voelen (lookal had ik dat nog niet eens door dat dat zo voelde) ook de dingen die voor hoofdpijn zorgen, ook omdat ik er stiekem tegenop kijk.

Lijkt me geen goed teken als je er hoofdpijn van blijft krijgen in ieder geval. Je zou het een paar keer kunnen proberen, maar als het dan niet beter is iets anders zoeken?

Ik had in het begin wel dat ik hoofdpijn kreeg als ik naar mijn werk ging. Dan ging het een half uur goed bijvoorbeeld, en dan werd ik misselijk duizelig en kreeg ik hoofdpijn. Nu houd ik het gemiddeld 1,5 uur uit, en dan begin ik die signalen te krijgen. Dat is voor mij het teken om weg te gaan. Het schuift steeds iets op (bij mij lig), zodat ik iets langer kan blijven. Ik mag volgens deze signalen van mijn lichaam opbouwen van de bedrijfsarts, dus ik denk dat het wel vaker voorkomt misschien.



Ik ben vandaag naar mijn werk geweest. Vanmorgen was ik ineens weer heel nerveus, bang en zenuwachtig daarvoor. ZO raar! Ik heb dat niet meer gehad sinds augustus vorig jaar ongeveer... Sowieso voel ik me sinds die EMDR sessie van vorige week echt heel anders. Die heeft behoorlijk wat indruk gemaakt geloof ik. Morgen heb ik weer een afspraak met de psycholoog, in eerste instantie voor een EMDR sessie maar ik weet niet of dat doorgaat, dus dan wil ik het daar eens over hebben.

Ik heb nu ook steeds het gevoel dat mijn hoofd gewoon vol zit. Dat ik echt alleen ruimte heb voor mijzelf en mijn eigen gedachten uit het verleden (waar we mee bezig waren), en eigenlijk niet meer voor het heden. Niet meer voor mijn man, maar ook niet voor mijn werk. Daar was ik altijd heel gepassioneerd over, en nu wil ik nog altijd wel weer aan het werk natuurlijk, maar staat het niet meer heeeeel ver bovenaan ofzo. Een heel gek gevoel voor mij, voelt heel onnatuurlijk.

Ook voel ik me dan zo lullig tov mijn man... het past dan gewoon niet meer in mijn hoofd, als hij me aanraakt, of tegen me praat ofzo. Ik kan er gewoon niet op reageren of het goed uitleggen, maar als hij dat doet voelt het alsof mijn hoofd letterlijk crasht.

Maar het is natuurlijk niet goed om alleen in het verleden te leven, dus ik moet daar wel uit. Ik heb alleen echt geen idee hoe, want wat ik ook doe om mezelf af te leiden het blijft aanwezig. Het voelt alsof ik continue in een droom leef ofzo.

Kennen jullie dat gevoel, van zo'n enorm vol hoofd? Hoe hebben jullie dat "opgelost"



Morgen maar eens goed over praten in ieder geval, want het lijkt me niet helemaal de bedoeling.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie ervaringen!

Ik ben wel gegaan, en het ging uiteindelijk goed. Ik ben op tijd weg gegaan en heb gewoon even een beetje mijn eigen ding gedaan. Lekker rustig en alleen waar ik zin in had. De hoofdpijn viel hierdoor mee.

pussywillow, goeie tip. Misschien kan ik een volgende keer ook wel even buiten frisse lucht gaan snuiven of iets anders qua break.



rodelimo:

De recessies waren inderdaad erg slecht. Ik had er dus niks van verwacht, misschien viel hij daarom mee. Maar vond hem gewoon erg leuk. Een niet nadenk film. De zaal moest ook meerdere keren lachen en ik ook.

Die recensenten zijn zuurpruimen.



Dat geen ruimte voor anderen hebben, geen aanraking kunnen handelen, met je eigen gedachten willen zijn en alleen maar kunnen zijn, herken ik van het begin van mijn burn-out.

Ik ben in het begin erg egoïstisch geweest (voor mijn doen dan). Ik kon zelfs de aanwezigheid van bepaalde mensen niet handelen.

Misschien dat jou 'egoïstische' fase, wat eigenlijk een 'ik ga nu voor mezelf zorgen fase' bij jou nu aan de orde is. Dat je eerst toch nog te veel deed voor anderen, of wat je denkt dat anderen van jou verwachten?

Succes bij de psych morgen.



Ik vind het zo knap dat jullie zo vroeg kunnen douchen en aankleden ik ben 's morgens heel traag en ga altijd eerst rustig ontbijten.
@Gele_Suikerspin: ik weet nog niet zo goed wat bij mij het beste werkt, vroeg opstaan en de gang erin of juist heel relaxed opstaan. Je zou het ook eens kunnen uitproberen. Misschien geeft de kickstart je ook energie. Maar weet ik niet hoor. Ik had steeds keurig iedere dag de wekker op dezelfde tijd, al vanaf het begin van de BO. Maar gisteren voor het eerst eens uitgeslapen. En het uit mezelf wakker worden ipv door de wekker, was toch ook wel heel fijn.



Jij vroeg hoe om t gaan met het vrijgezel zijn. Ik kan me voorstellen dat je nu wel even een maatje mist. Het zou fijn zijn als je wat meer contact op een dag hebt en ook af en toe bij iemand weg kan kruipen. Misschien helpt het om te realiseren dat een relatie ook energie kost. Dat je aandacht moet geven aan iemand en dat iemand steeds bij je in de buurt is. Ik verzucht nog steeds wel eens: was ik maar vrijgezel, dan kon ik me helemaal terugtrekken. Maar ja, als je vrijgezel bent , wil je juist iemand om je heen en dat snap ik ook heel goed. Kun je wat vaker een kopje koffie drinken in de stad? Of zou je als tijdsbesteding een cursusje van iets kunnen oppakken? Iets niet te moeilijk, maar prettig creatief en wat je in een groepje doet. En heel duidelijk aan je vrienden aangeven wat je nodig hebt. Toen ik nog vrijgezel was kon ik soms zó eenzaam zijn en doordat open over te zijn (zonder te zwelgen in zelfmedelijden) konden zij er ook voor mij zijn. Ik gaf bijvoorbeeld aan dat ik het miste om aangeraakt te worden. Niet zozeer de seks, maar het feit dat ik aangeraakt werd met een arm of een knuffel oid. Sindsdien begroetten mijn vriendinnen mij met een lange knuffel. Klinkt simpel, maar was echt zoo fijn! Wie weet werkt zoiets ook voor jou.



Ik herken heel erg van het weer dingen moeten. In het begin vond ik het prima dat vriend steeds kookte, nu vind ik dat dat weer eerlijker verdeeld moet worden. Ook al heb ik geen puf. Zo ook bij sociale verplichtingen. In het begin had ik totaal geen moeite met geen enkele sociaal ding doen waar ik geen zin in had. Maar nu vind ik dat ik toch wel weer mee moet naar mijn schoonouders. Terwijl dat alleen in mijn hoofd zit. Maar ja, kennelijk wil ik nog steeds graag aardig gevonden worden en ben ik bang dat ze me stom/arrogant/aanstellerig/enzovoort vinden als ik niet ga. Misschien een tip: denk aan toen je niets anders kon dan alleen maar goed voor jezelf zorgen en probeer iets van dat gevoel terug te krijgen. Maar ja, dat lukt me zelf ook nog niet zo :-)



Ik had geen hoofdpijn toen ik net ging opbouwen, maar nu wel steeds. Heel irritant. Ik moet zeggen dat een uur buiten wandelen daar wel redelijk tegen helpt.



Rodelimo: wil je ook bij ons komen onkruid wieden? Ik vind tuinieren dus echt verschrikkelijk. Krijg er ook geen energie of rust van. Alleen maar stress. Misschien kan je tegen het vastzitten proberen dadelijk een paar kleine yoga-oefeningen te doen? Alleen de zonnegroet een paar keer achter elkaar zou al kunnen helpen met los blijven. Het niet aangeraakt willen worden herken ik heel erg (grappig dat dat dus ook wel eens andersom is geweest). Ik voel me soms ook heel lullig tegenover mijn vriend. Dan heb ik gewoon totaal geen ruimte voor zijn verhalen en kan ik het gewoon niet opbrengen om te luisteren. Of als hij wil knuffelen en ik juist geen gepluk aan mijn lijf wil. Gelukkig duurt dat maar maximaal een paar uur, maar vind het wel vervelend. En inderdaad, dat volle hoofd. Mij helpt het om minimaal een uur naar buiten te gaan. Of te puzzeleen. Met een 1000 stukjes puzzel moet ik alleen maar kijken waar een stukje hoort en is er niet zo veel ruimte voor andere dingen. Dus dan wordt het hoofd maar met 1 ding gevuld en dat geeft mij wel rust. Misschien jou ook?



Vienna: misschien een tip voor minder tv kijken: puzzelen. Zie hierboven. Een 1000 stukjes puzzel kan heel veel rust brengen. En anders simpele blaadjes lezen (Libelle, Flair, Viva, of nog oppervlakkiger: Grazia, Privé). Of relaxte spelletjes zoals Regenwormen of Rummikub ofzo. En dan niet gefrustreerd raken dat je verliest, je brein is immers nog niet optimaal.



Hier gaat het niet zo denderend. Al een paar weken fikse terugval en ik weet even niet meer wat ik moet doen om weer uit de vicieuze cirkel te geraken. Het nieuwe werk brengt ook stress met zich mee en door de (herstellende) BO heb ik daar heel veel last van. Ik ga toch maar weer eens zoeken naar een coach oid. En verder me maar proberen te realiseren dat dit erbij hoort. Met vallen en opstaan enzo hè.
Gele suikerspin, wat goed dat je wel gegaan bent naar je dagbesteding! En fijn dat de hoofdpijn ervan meeviel.



Ja, ik heb dat gedeelte over dat volle hoofd, en geen aanraking kunnen verdragen gister besproken met de psycholoog. Ik herkende het inderdaad ook wel van het begin, maar toen heb ik het ook nog niet zo erg gehad als nu.

Hij zei inderdaad dat het een teken is dat de behandeling mij heel zwaar valt, en me heel erg veel energie/ ruimte in mijn hoofd kost. Dat er gewoon letterlijk een input-overload is, eigenlijk permanent. Dat alles wat dan over de rand van de emmer stroomt ook niet opgenomen word. Ook het niet aangeraakt willen worden zou daarbij horen. De ruimte voor die extra prikkels is er gewoon niet, omdat mijn hoofd zo bezig is met de verwerking van de trauma's.

Dat zou naar verloopt van tijd wel minder moeten worden, omdat die sessies wel even doorwerken, maar ook weer niet heel lang. Hij verwachtte wel dat dit tijdens de EMDR periode zeg maar wel aanwezig zou kunnen blijven .

Nu heb ik de komende 3 weken ivm vakantie van mij en van hem geen behandeling, dus kan ik even "tot rust komen" zeg maar. Dat is ook wel heel erg fijn, want op dit moment word het ook wel een beetje veel.



Gisteren heb ik weer een EMDR sessie gehad. Het was geen enorm zware herinnering in vergelijking met de vorige, maar ik was nadien echt helemaal op. De psycholoog vroeg nog van: "Kom je echt wel goed thuis? Moet ik iemand voor je bellen?" Toen ik in de auto in de spiegel keek begreep ik ook wel waarom .

Nouja, ben thuis gekomen en daarna eigenlijk alleen maar geslapen en voor me uitgestaart. Ik was zo moe!

Nu gaat het wel iets beter, maar ben toch wel erg misselijk duizelig en heb erg veel hoofdpijn.

Het positieve is dat de behandeling opzich wel werkt, want zowel van deze als van de herinnering van vorige week heb ik nu geen last meer. Het is voor een goed doel zeg maar



Ook heeft de psycholoog aangeraden om iets te gaan doen om mijn emoties (in de vorm van energie) kwijt te raken. Ik ga dus weer proberen stukjes te fietsen:) Daar heb ik ook wel zin in!

Van de massagetherapeut heb ik vanmorgen oefeningen meegekregen om mijn rugspieren wat te trainen, om te zorgen dat ze minder gauw zo overbelast raken. Ik ben benieuwd of het werkt



Haha Gele suikerspin, dat meteen douchen is voor mij meer een soort zelfbescherming . Als ik niet direct uit bed ga douchen/ kleren aantrek en mijn schoenen aandoe ipv pantoffels is de kans groot dat ik die dag helemaal veel moeite heb om mijzelf de deur uit te krijgen. Terwijl als ik dat allemaal doe voor ik ga ontbijten ik direct na het ontbijt wel ga Soort van zelfhulp zeg maar ;)

Daarna doe ik rustig een half uur over mijn ontbijt, dat dan weer wel.



Evenaar, hahaha wellicht als ik hier klaar ben . Met onkruid hou je jezelf aardig bezig, het groeit als een malle. Anders word het voor jou toch de azijn?



Ja, ik heb nu wat oefeningen meegekregen van de massagetherapeute inderdaad! Maar yoga zou ook wel eens kunnen helpen. Ik zal eens googlen naar wat poses die daar goed voor zijn.



Wat vervelend dat het nog steeds lastig gaat bij jou. Ik kan me voorstellen dat nieuw werk geen goede factor is in minder prikkels en tot rust komen. Het lijkt me zeker als zelfstandig ondernemen erg fijn als je een soort sparringspartner hebt, waar je mee kunt checken of het goed gaat, of hoe je er het beste mee om zou kunnen gaan. Ik vind dat best wel fijn om te kunnen overleggen met de bedrijfsarts, maar ik kan me goed voorstellen dat je die check dan mist en jezelf misschien onbedoeld voorbijloopt. Dat je je twijfels aan zo iemand kunt voorleggen scheelt al veel stress denk ik? Bij mij iig

Misschien zijn er ook wel mensen die een beetje van beide doen, coachen, maar ook weten hoe je de arbeidsopbouw het beste kunt aanpakken?
Alle reacties Link kopieren
Hey allemaal! Leuke Koningsdag gehad?



Hier een heel drukke week achter de rug en daarom weinig ruimte om te kunnen reageren.



Rodelimo: wat ben je super goed bezig! Kan mij voorstellen dat EMDR + BO echt een verschrikkelijk zware combi is, maar je doet het en merkt het verschil. Echt volhouden en je gaat er de vruchten van plukken!

Hier precies hetzelfde gedaan in de tuin, action bijenmix gestrooid. Dacht: ' oh bloemen zijn altijd mooi, dus kan vast geen kwaad' Mooi om te zien de vogeltjes die hun nesten aan het bouwen zijn. Wij wonen aan het bos en zien echt een paar grote nesten gebouwd worden. Onze kippen waren daar niet altijd even blij mee, een paar vogels kwamen stro uit hun hok pikken en dan maken 'de dames ' echt wel veel kabaal.

Herken het wel dat je hoofd nu soms gewoon te vol is en dat alles wat erbij komt (en jammer genoeg voor onze mannen zijn zij dit meestal) dan teveel is. Manlief weet dat dit tijdelijk is en dat hij nu meer dan 'normaal' rekening mee moet houden, maar dat het echt wel weer goed komt. Wij hebben voor dat soort momenten een codewoord (paarse krokodil) dan weet hij dat het teveel is. We hebben afgesproken dat als ik dat zeg hij mij rust MOET geven. Heb dit codewoord nog van mijn vorige BO en heb hem bijvoorbeeld ook bij avondje uit een keer gebruikt. Zelfs dronken manlief wist dan dat het menens was en dat ik NU rust nodig had. Denk vooral dat communiceren met je vriend belangrijk is.



Evenaar: Wat moeilijk dat je nu een terugval hebt. Lijkt mij inderdaad goed dat je hulp zoekt om je werk terug op te bouwen. In België hebben ze loopbaanbegeleiding. Dan kan je bij de VDAB loopbaancheques aanvragen (kost 40 euro en de rest legt de overheid bij) en krijg je daarvoor x aantal uur loopbaanbegeleiding. Las een paar hele goede verhalen over mensen met BO die weer wilden starten met werken en daar veel baat bij hadden. Misschien hebben ze dit in NL ook? Schouderklopje voor jezelf dat voor het bewust bezig zijn met alles wat je doet. Ik vraag mij alleen af of het nodig is dat je altijd meegaat naar je schoonfamilie? En misschien kookt je vriend heel graag en hoef je het helemaal niet over te nemen? En zo wat als iemand je stom/arrogant/... vindt? Je hebt goed voor jezelf leren zorgen en daar gaan sommige mensen aan moeten wennen.



Gele Suikerspin: fijn dat de dagbesteding goed is gegaan. Toch weer een hele overwinning en lijkt mij een heel mooie om beter voor jezelf te zorgen en net dingen te doen die echt zelf wil doen.



Oef, dat jullie ook moeite hebben (gehad) met aanrakingen. Ik herkende het nog van mijn vorige BO, maar ik vind dat zo niet bij mijn gewone doen passen dat het fijn is om even te toetsen. Manlief heeft er veel moeite mee, is een echte knuffelkont (is dat een Vlaams woord?) en dan moet ik hem vaak teleurstellen. Denk dat hij dat erger vindt dan mijn onbestaande libido. We praten er gelukkig wel over en hij is heel begripvol. Ik stuur hem regelmatig op mannenavond. Duidelijk te merken dat hij daar soms nood aan heeft. Gisteren hadden we een datenight. Manlief had maanden geleden al kaartjes voor een comedian gekocht en had al gevraagd of het zag zitten om mee te gaan. Hij had toen al rekening gehouden met de zitplaatsen (aan de rand van een rij, aan de deur naar buiten). Heb echt super genoten van de show. Veel gelachen en het was echt heel relaxt. Achteraf zelfs nog iets gaan drinken in het theatercafé ( drink momenteel geen alcohol en niets met cafeïne, dus gekozen voor een koude chocomelk. de ober keek mij even raar aan ) Doet goed zo'n positieve ervaring!



Merci voor alle feedback op mijn dagritme. Het zou denk ik al schelen als ik iets langer zou kunnen slapen (lukt mij echt niet, vandaag om 5;20 klaarwakker, zucht). Ga jullie rustige activiteiten uitproberen. Ben normaal gezien een doe-mens dus wel benieuwd of ik er iets van bak.



Deze week naar de arbeidsgeneesheer geweest. Hij was heel begripvol en vond dat ik echt mijn tijd moest nemen. Wel begon hij over sporten en begon ik keihard te huilen. Ik vind het zo verschrikkelijk dat ik qua beweging weinig kan. Hebben jullie dit advies ook gekregen? Zag zelfs een BO programma waar hardlopen een onderdeel van de therapie was aan het begin van een BO!. De huisarts heeft opnieuw een bloedstaal afgenomen om na te gaan of de spierpijn toch geen andere oorzaak heeft. Ook een voorschrift voor kinesitherapie gekregen om mijn nek en schouders los te laten masseren.
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Heeft iemand van jullie ervaring met hypnose? De arbeidsgeneesheer stelde voor om zelfhypnose te leren om sneller te kunnen ontspannen.
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Hypnose is volgens mij ook gewoon meditatie, mindfulness. Kijk maar eens op youtube, zoeken op mindfulness of hypnose, zijn gewoon ontspanningsoefeningen.



Sporten werd mij afgeraden. Wel bewegen, dus rustig wandelen, fietsen, eventueel rustig zwemmen als dat lukt. Alles low impact. Wat in het begin allemaal al amper lukte.



Je huis opruimen of onkruid wieden is ook sport, vind ik en mijn arts.

Alles, waarbij je van de bank (zetel) of stoel komt zeg maar.
Alle reacties Link kopieren
Merci Gele Suikerspin voor je reactie. Bij mijn vorige BO hamerde iedereen dat het inderdaad om low impact beweging moest gaan en nu spreekt iedereen over sporten (hardlopen), dat lukt mij echt niet. Denk dat er nog veel hulpverleners zijn die (te) weinig van BO weten. Was weer even helemaal van mijn a propos gisteren toen het weer over sporten ging. Zou dat heel graag willen, maar kunnen is iets anders.



Heb een ontspanningshypnosesessie gedownload, die lijkt inderdaad heel veel op de andere ontspanningsluisteroefeningen. Wel heel prettig
Always believe that something wonderful is about to happen.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je helemaal. Ik ben ook vaak van slag over wat anderen wel kunnen of wat wordt geadviseerd. Ieder mens is anders. Sommigen zullen wel baat hebben bij hardlopen. Er zijn echt mensen met burnout die het wel lukt om hard te lopen, vind ik onbegrijpelijk. En sommigen lukt het nog geeneens te douchen.

Zoek iets wat bij jou past en wat lukt.

10 minuten wandelen 3 dagen in de week is ook prima. Of nog minder. Alles rustig op bouwen. Of eerst gewoon proberen te koken af en toe of was opvouwen, ook allemaal beweging. Of alleen maar leuke dingen. Bijvoorbeeld bloemen voor jezelf kopen bij een winkel.
Alle reacties Link kopieren
Hoi lieve allemaal,

Ik lees sinds nu net ook mee. Niet heel veel heb ik nog kunnen lezen omdat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen omdat dit onderwerp al zo groot is. Helaas zo groot want dat betekent dat er zo vele zijn die helaas last hebben van een burn-out of burn-out klachten. Ik vind het daarnaast ook moeilijk om langere stukken te lezen op dit moment (m'n concentratieboog is niet zo groot nu).

Bij mij is ongeveer 2 maanden geleden een burn-out geconstateerd. Dit ging eigenlijk heel geleidelijk aan, tot ik ineens bijna niets meer kon en van vermoeidheid bijna niet meer op m'n benen kon staan. Ik was onderweg naar stage/werk en kon echt niet meer. Sindsdien zit ik noodgedwongen thuis en probeer ik zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen.

Ik ben na een sombere periode te snel weer allerlei dingen gaan doen, ik dacht, hehe, ik voel me weer goed en daar ga ik eens even goed van profiteren. Ik wilde heel veel inhalen in korte tijd. Daarnaast heb ik ook die karaktereigenschappen van perfectionisme en er altijd voor iedereen willen zijn en het goed willen doen voor anderen. Waarschijnlijk ligt dit hieraan ten grondslag.

Deze burn-out (en het feit dat m'n vriend teveel dingen aan z'n hoofd had/heeft) heeft er helaas zelfs 3 weken geleden toe geleidt dat mijn vriend het na 2 jaar heeft uitgemaakt. Ik kan en kon het hem niet goed uitleggen en hij is het type van altijd maar doorgaan het gaat vanzelf wel weer over. Hij bleef mij op een gegeven moment ook pushen om maar door te gaan en door te gaan. Ik durfde omdat ik bang was voor zijn reactie niet meer eerlijk te zijn dat ik ziek naar huis moest omdat ik bijna flauw was gevallen onderweg (van vermoeidheid). Ik ben nog steeds verliefd op hem en moet erg veel aan hem denken.



Veel van wat jullie schrijven is erg herkenbaar voor me.

Gevoeliger, veel huilen, dagen dat het wat beter gaat en andere dat het even allemaal niet lukt, veel slapen of juist bijna niet, lichamelijke klachten, nou ja, etc, etc....

Verder...ik ben 29 en ik ben op weg/was op weg om in de gezondheidszorg te gaan werken later.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven