vastgelopen door eetstoornis

28-04-2017 03:12 45 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste Viva-dames,



ik ben het schrijven van dit bericht al een paar maanden aan het uitstellen, maar nu moet het er toch maar eens van komen.



Mijn probleem is dat ik (26 jr) jaren geleden last heb gehad van anorexia, en nu ruim vier jaar vrij ernstige boulimia heb. Dit vind ik zelf wel meevallen, maar mijn hartkloppingen en duizeligheid zijn wellicht een schop onder m'n kont om in actie te komen. Als ik hoor dat mensen met boulimia zomaar kunnen overlijden door hartfalen bijv., dan heb ik het gevoel alsof dat niet over mij gaat: Onzin, natuurlijk.



Destijds heb ik even geflirt met de kick van afvallen en nu heeft het een groot deel van mijn leven overgenomen. Tijdens mijn hele studententijd ben ik ondanks de boulimia altijd redelijk goed blijven functioneren (goede studie prestaties, werk, vriendinnen, uitgaan). Maar het laatste jaar begint mijn eetstoornis me psychisch en lichamelijk op te breken. Ik word naar van mijn vlakke en sombere houding, voorheen dacht ik dat alles wel een keer goed zou komen, en die blik in de toekomst maakte dat ik me redelijk goed voelde.



Inmiddels is dat gevoel verdwenen. Gek word ik van het stiekem doen, liegen, mijn enorm slechte zelfbeeld, de hoge bedragen die opgaan aan voedsel, het niet aan kunnen gaan van relaties. Eigenlijk heb ik mijn studentleven grotendeels ingevuld met afvallen, bewegen, inkopen doen en alles weer uitkotsen. Meermaals per dag.



Anderhalf jaar geleden heb ik een opname gehad in een eetstoorniskliniek. Kort samengevat bleek dat mijn motivatie om het los te laten niet groot genoeg was. Ik begon stiekem te doen en mijn eten weer uit te spugen. Na een gesprek met mijn behandelaar heb ik besloten weg te gaan en eerst mijn master af te maken. Eens in de twee maanden heb ik een gesprek met hem.



Onlangs hebben we besloten dat ik me na mijn afstuderen weer laat opnemen. Over twee maanden ben ik afgestudeerd en de grond begint nu al heet te worden onder mijn voeten.. Ik ben zo bang dat het weer niet het geschikte moment is om het los te laten. Maarja, het geschikte moment is er natuurlijk nooit met verslavingen. Het lastige is dat ik hiervoor al sinds 2012 af en aan in behandeling ben. Maar er echt doorheen prikken is me niet gelukt. Ik heb mezelf eigenlijk al wat opgegeven.



Ik voel me vooral verdrietig en beschaamd. Mijn zorgen over mijn eetstoornis kan ik eigenlijk met niemand in mijn naaste omgeving delen. Mijn ouders en broers weten ervan maar ik wil en kan geen steun bij hen vinden. Deels uit schaamte en deels omdat ik hen geen kopzorgen wil toebrengen. Als ik eens een weekendje op bezoek ben dan doe ik liever alsof alles z'n gangetje gaat. Ondertussen weten zij dondersgoed dat ik meerdere keren per dag overgeef.



Wat is wijsheid in deze situatie? Zal ik toch weer de kliniek in gaan, of juist werk gaan zoeken na mijn afstuderen? Misschien geeft me dat wel meer zelfvertrouwen waardoor de boulimia naar de achtergrond verdwijnt. Hoewel ik dat in mijn geval een beetje betwijfel. Maar ik ben ook bang dat het contact met andere meiden met eetstoornissen een triggerend effect zal hebben. Ik weet even niet meer waar ik goed aan zou doen.



Heeft iemand van jullie in een soortgelijke situatie gezeten en advies voor mij? Heeft iemand boulimia overwonnen? Misschien wil ik ook wel gewoon een opbeurend woord of een hart onder de riem Goh, ik zou al blij zijn als ik de kotspartijen tot drie keer per week zou kunnen terugbrengen.. Ik voel me erg warrig maar ik hoop dat dit een duidelijk verhaal is.



Welterusten,

Gitte
Alle reacties Link kopieren
Allereerst: dapper dat je dit alles hier deelt en bovenal; naar jezelf toe erkent. Da's een essentiële eerste stap.



Verder stuur ik je graag een pb, als je dat goed vindt. Volgens mij heb je die functie uit staan nu.
Wat moedig dat je (weer) aan de bel trekt Gitte. Je hebt jezelf dus nog niet opgegeven en wil beter worden. Jammer dat er door je naaste familie niet over gesproken wordt. Ondanks dat ze weten dat je er nog steeds mee worstelt. Is het nooit onderwerp van gesprek geweest?



Ik heb eenzelfde voorgeschiedenis als jij (boulimia - anorexia- boulimia) en het blijft een zwakke plek. Blijf doorgaan met je behandeling of laat je verder doorverwijzen. Het is zo ontzettend moeilijk om dit patroon in je eentje te doorbreken. En dat hoeft ook niet. Daar mag je best hulp bij vragen!



Hoe is je gewicht nu? Wel stabiel? Je gezondheidsklachten zijn er niet voor niks. Het is een signaal. Je lijf krijgt telkens een opdonder. "Maar" 3 keer overgeven in de week is geen oplossing en dat weet je denk ik zelf ook wel. Maar het geeft wel aan hoe diep je erin zit. Zoek (extra) hulp meid. Je bent het waard!



Als je erover wil praten mag je me best een pb sturen.



Ik wens je veel kracht en wijsheid toe.
Alle reacties Link kopieren
Ja! Het is echt tijd nu dat je er doorheen gaat!

Je moet je laten behandelen want je weet dat uiterlijke omstandigheden zoals werk niet veel kunnen veranderen aan jouw innerlijke proces.

Zoals je zei heb je je studentenleven grotendeels ingevuld met: afvallen, bewegen, inkopen doen en alles weer uitkotsen.

Het is tijd. Tijd nu om erdoor heen te gaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:Eigenlijk heb ik mijn studentleven grotendeels ingevuld met afvallen, bewegen, inkopen doen en alles weer uitkotsen. Meermaals per dag.Kennelijk was er toch niets boeienders te doen daar. En kan je goed kotsen. Ik kan dat niet dus boulimia zal ik me niet snel aan te buiten gaan.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Is je leven voor jou wel interessant genoeg?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Hoi!



Ik ben op het moment in behandeling voor boulimia. Het is voor het grootste gedeelte onder controle zelfs, en ik ben aan het werken aan weer gaan eten op wat mijn gevoel me verteld. Het is denk ik lastig om je te vertellen wat wijsheid is! Het beste is natuurlijk om gewoon in behandeling te gaan en te werken aan je problemen. Maar dat kan echt alleen maar als je er zelf de motivatie voor hebt; als je dat niet hebt dan is de behandeling vrij nutteloos. Voor mij was uiteindelijk de keuze vrij simpel: Ik wil niet op een ochtend dood gevonden worden in mijn bed, ik wil niet mijn leven laten bepalen door iets als eten. Ik was er echt klaar mee. Daarentegen heb ik in eerste instantie in een groep gezeten waarbij twee mensen eigenlijk niet per se er vol tegen wilden vechten. Toen merkte ik wel dat ik stappen vooruit schoot, terwijl zij bleven hangen. En op zich wilden ze het wel; maar ze wilden vooral niet de eetstoornis zelf loslaten eigenlijk. Ze wilden best een gewoon leven, normaal eten, je normaal voelen. Maar ze waren nog niet bereid om de stoornis ervoor op te geven. En dat moet je wel zijn.
Ga weer in therapie aub.
"Als ik hoor dat mensen met boulimia zomaar kunnen overlijden door hartfalen bijv., dan heb ik het gevoel alsof dat niet over mij gaat: Onzin, natguurlijk."
Alle reacties Link kopieren
quote:retrostar schreef op 28 april 2017 @ 07:52:

[...]



Kennelijk was er toch niets boeienders te doen daar. En kan je goed kotsen. Ik kan dat niet dus boulimia zal ik me niet snel aan te buiten gaan.Wat een rare post, hier help je TO niet mee
Alle reacties Link kopieren
Laat je alsjeblieft opnemen na je studie.



Het erkennen dat het zo niet langer gaat is de grootste stap die je hebt kunnen nemen, ik hoop echt dat je je laat opnemen. Sterkte
je moet natuurlijk naar de kliniek, hoe lang jij genezing uitstelt hoe moeilijker het gaat worden. Dit gaat niet vanzelf over. Je bent 26, de wereld ligt aan je voeten maar voordat jij dingen kan gaan doen zoals een baan zoeken, of beginnen aan een gezin zal je beter moeten zijn
Alle reacties Link kopieren
Retrostar, er waren zeker wel boeiende dingen te doen. Zoals mijn opleiding en het honours programma waar ik in zat. Kon het allemaal goed 'combineren' op de een of andere manier.



Goedemorgen spraakwater, waar kan ik de functie voor het ontvangen van pb's aanzetten? Nieuw hier Ik zou graag een berichtje van je krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel meds, daar heb je gelijk in. Het voelt nu soms alsof mijn leven een beetje stil staat, ook al lijkt dat aan de buitenkant niet zo, terwijl vriendinnen een leven opbouwen en er echt wat van willen maken. Ik maak niet echt plannen voor de toekomst omdat ik er door mijn slechte zelfbeeld en boulimia eigenlijk helemaal niet naar uitkijk.
quote:Gitte0908 schreef op 28 april 2017 @ 09:31:

Retrostar, er waren zeker wel boeiende dingen te doen. Zoals mijn opleiding en het honours programma waar ik in zat. Kon het allemaal goed 'combineren' op de een of andere manier.



Goedemorgen spraakwater, waar kan ik de functie voor het ontvangen van pb's aanzetten? Nieuw hier Ik zou graag een berichtje van je krijgen.je kon het helemaal niet goed combineren, je hebt een ernstige psychische ziekte en je hebt de behandeling daarvoor afgebroken terwijl dat toch echt je prioriteit had moeten zijn.
quote:Gitte0908 schreef op 28 april 2017 @ 09:35:

Dankjewel meds, daar heb je gelijk in. Het voelt nu soms alsof mijn leven een beetje stil staat, ook al lijkt dat aan de buitenkant niet zo, terwijl vriendinnen een leven opbouwen en er echt wat van willen maken. Ik maak niet echt plannen voor de toekomst omdat ik er door mijn slechte zelfbeeld en boulimia eigenlijk helemaal niet naar uitkijk.waarom vraag je dan hier of je je behandeling wilt voortzetten? Het lijkt me toch zo klaar als een klontje je? Zonder die behandeling kom je geen stap verder en erger nog zonder die behandeling zal je niet oud worden. Je hebt nu al lichamelijke klachten die er niet om liegen
Alle reacties Link kopieren
quote:Gitte0908 schreef op 28 april 2017 @ 09:35:

Dankjewel meds, daar heb je gelijk in. Het voelt nu soms alsof mijn leven een beetje stil staat, ook al lijkt dat aan de buitenkant niet zo, terwijl vriendinnen een leven opbouwen en er echt wat van willen maken. Ik maak niet echt plannen voor de toekomst omdat ik er door mijn slechte zelfbeeld en boulimia eigenlijk helemaal niet naar uitkijk.Je hebt op dit moment geen ruimte voor een toekomst beeld, als je je laat behandelen komt er hopelijk wel ruimte voor om aan een mooie toekomst te denken en te bouwen
Alle reacties Link kopieren
Natuurlijk weet ik rationeel gezien dat ik die kliniek weer in moet, Meds. Maar gemotiveerd ben ik niet altijd. Ik heb dit bericht geplaatst in de hoop wat goede verhalen te horen; dat het wel mogelijk is om er af te komen ondanks alle behandelingen die ik al heb gehad in het verleden.
quote:Gitte0908 schreef op 28 april 2017 @ 09:44:

Natuurlijk weet ik rationeel gezien dat ik die kliniek weer in moet, Meds. Maar gemotiveerd ben ik niet altijd. Ik heb dit bericht geplaatst in de hoop wat goede verhalen te horen; dat het wel mogelijk is om er af te komen ondanks alle behandelingen die ik al heb gehad in het verleden.wat zijn dan de gedachten die je tegenhouden?
het grootste risico dat je loopt is beter worden, waarom is dat eng?
quote:S-Meds schreef op 28 april 2017 @ 09:48:

het grootste risico dat je loopt is beter worden, waarom is dat eng?



Ondat je dan de reden van de boulimia bloot gaat leggen. Het is veel veiliger je te concentreren op en studie en je eetgedrag dan om de.emotionele wonden die je ermee aan het bedekken bent.



Dus TO, vraag jezelf af, ben je klaar om eindelijk die etterende emotionele wonden schoon te maken en te genezen?
quote:S-Meds schreef op 28 april 2017 @ 09:48:

het grootste risico dat je loopt is beter worden, waarom is dat eng?



Precies dit.



Ik ben ervaringsdeskundige TO. Als je wilt praten mag je me altijd een privébericht sturen.
quote:honingbijtje schreef op 28 april 2017 @ 09:52:

[...]





Ondat je dan de reden van de boulimia bloot gaat leggen. Het is veel veiliger je te concentreren op en studie en je eetgedrag dan om de.emotionele wonden die je ermee aan het bedekken bent.



Dus TO, vraag jezelf af, ben je klaar om eindelijk die etterende emotionele wonden schoon te maken en te genezen?het is lang niet altijd zo dat er iets heel engs onder die ziekte zit. In de meeste gevallen gaat het om onzekerheid en geen goede mechanismen hebben ontwikkeld om met negatieve emoties om te gaan
quote:S-Meds schreef op 28 april 2017 @ 09:37:

[...]



je kon het helemaal niet goed combineren, je hebt een ernstige psychische ziekte en je hebt de behandeling daarvoor afgebroken terwijl dat toch echt je prioriteit had moeten zijn.Niets is meet waar dan dit.
quote:S-Meds schreef op 28 april 2017 @ 09:54:

[...]



het is lang niet altijd zo dat er iets heel engs onder die ziekte zit. In de meeste gevallen gaat het om onzekerheid en geen goede mechanismen hebben ontwikkeld om met negatieve emoties om te gaanDit lijkt me anders eng genoeg, falen om met negatieve emoties om te gaan. Vooral voor een honours/master student. Wie ben jij om emotioneel lijden te kunnen classificeren als wel of niet eng?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven