Entertainment
alle pijlers
Kleinste meisje van Amerika
vrijdag 15 juni 2007 17:53
Een tijd geleden stond in de privé een reportage over het kleinste meisje van de wereld. Ze zou ook een keer bij jensen komen, maar die aflevering heb ik nooit gezien. Volgens mij heet ze kendee o.i.d. Ze heeft ook een eigen site, maar kan met geen mogelijkheid op haar naam komen.
Heeft iemand een idee hoe zij ook alweer heet? Of heeft iemand toen de privé gelezen, doe ik namelijk alleen bij gelegenheid even in bladeren.
Heeft iemand een idee hoe zij ook alweer heet? Of heeft iemand toen de privé gelezen, doe ik namelijk alleen bij gelegenheid even in bladeren.
zaterdag 16 juni 2007 22:26
Dit is de link van de website van Bridgette and Brad, die toen bij Jensen waren:
http://littlejordansprimordialworld.com/
http://littlejordansprimordialworld.com/
zondag 17 juni 2007 10:43
Het is ook een beetje aapjes kijken, dat kan ik niet ontkennen.
Maar dat is het ook als je een integere documantaire maakt zoals de ouders van Kenadie hebben gedaan, of alleen naar serieuze programma's gaat.
Maar, grof gezegd, is het dagelijks leven met een klein kindje een "apenshow".
Mensen lijken redelijk gewend aan het zien van "de standaard" gehandicapte mensen in het straatbeeld. Als ik met iemand in een rolstoel over straat loop, dan zie je mensen gluren; even kijken, en weer wegkijken want kijken schijnt niet te mogen. Hetzelfde als ik vroeger met mijn Down-buurjongetje over straat liep.
Maar als ik nu met Mopsey over straat loop, gaan mensen helemaal los.
Als ze op het strand speelt, staat er soms letterlijk een kringetje mensen omheen te kijken. Mensen staan stil om haar na te kijken. En reactie's als "oh kijk, een dwergje, die vind ik altijd zo leuk!" zijn niet te tellen.
Het scheelt dat ik het niet erg vind, ik praat erover en licht zo mensen voor over deze groeistoornis. Dat is handig, want vrijwel alle mensen denken dat Mopsey ook geestelijk klein zal blijven, en zijn dan helemaal verbaasd als ze ook gerust tegen haar kunnen praten. Ze is nu dan ook op de leeftijd dat ze antwoord; "ik is nie klein, ik is héél groot...van binne!".
Ze is groot van binnen. Klopt. Zelf is ze gewend aan alle starende blikken, het doet haar niet veel, het is haar norm. Pas als andere mensen, of nog erger; andere kinderen, denken dat ze een baby is, dan wordt ze boos. Zo boos, dat ze wel eens agressief een ander kind te lijf is gegaan. Tja...
Het is nog geen halve eeuw geleden dat kleine mensen attracties waren. Volgens mij is de laatste "dwergenstad" in Europa pas een kwart eeuw geleden opgedoekt. Mensen weten er nog maar zo weinig van, behalve dat ze mensen met achondroplasie beschouwen als lopende mini-clowns. Daarom vind ik het goed dat er aandacht aan besteed word. Het heeft resultaat. Dat ondervind ik aan den lijve. Steeds meer mensen die de term "achondroplasie" kennen, steeds meer mensen die er iets vanaf weten omdat ze er iets over op de televisie zagen, steeds meer mensen die Mopsey als mens zien....
En dat laatste, daar ben ik gruwelijk blij om.
Zelfs als je dan met je kind in een amusementsprogramma moet verschijnen.
(nee, ik zou dat zelf trouwens niet doen, maar dat is meer omdat Mopsey nogal ..euh... eigenwijs is...:P)
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 17 juni 2007 10:51
Bedacht me trouwens net een anekdote oevr hoe weinig mensen van achondroplasie afstaan;
Ik loop met Mopsey over een terras als ik staande wordt gehouden door een vrouw van middelbare leeftijd.
"Dat is wel een heel klein kindje..."
"Ja, dat klopt."
"Is ze wel goed?"
"Ze is heel goed, ze is alleen klein"
"Daar zijn medicijnen voor, hè..."
"Niet voor haar groeistoornis, ze heeft een vorm van dwerggroei; achondroplasie"
"Is zij een dwergje???"
"Ja"
"Agguut...agossie...maar jij bent wel groot"
"Klopt"
"Is je man klein?"
"Nee"
~vrouw kijkt me argwanend aan~
"Hebben jullie kleine huisdieren?"
:?
Ja, een dwergkonijn, nou goed!
Ik loop met Mopsey over een terras als ik staande wordt gehouden door een vrouw van middelbare leeftijd.
"Dat is wel een heel klein kindje..."
"Ja, dat klopt."
"Is ze wel goed?"
"Ze is heel goed, ze is alleen klein"
"Daar zijn medicijnen voor, hè..."
"Niet voor haar groeistoornis, ze heeft een vorm van dwerggroei; achondroplasie"
"Is zij een dwergje???"
"Ja"
"Agguut...agossie...maar jij bent wel groot"
"Klopt"
"Is je man klein?"
"Nee"
~vrouw kijkt me argwanend aan~
"Hebben jullie kleine huisdieren?"
:?
Ja, een dwergkonijn, nou goed!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 17 juni 2007 20:53
dat attractie zijn gebeurde ook met "prinses paulientje" daar is heel wat mee afgereisd,
Hoop dat de tegenwoordige tv programmas voor bekendheid zorgen zodat ze gezien worden als wat ze zijn, gewoon mensen, ben alleen bang dat dat nog wel wat tijd gaat kosten.
"Johanna Paulina Musters werd op 26 februari 1878 in het Westbrabantse Ossendrecht geboren als dochter van timmerman Michiel Musters en Anna Maria Couwenbergh. Zij overleed op 15 februari 1895 te New York. Tijdens de lijkschouwing bleek Paulientje 61,2 cm lang te zijn. Merkwaardig genoeg wordt echter in de literatuur steeds opnieuw 48 cm als haar uiteindelijke lengte genoemd. De verhalen die in het dorp de ronde deden geven de toon aan en komen steeds in variaties terug. Zo blijft het kleinste vrouwtje ter wereld ook lang na haar dood een mythe."
Hoop dat de tegenwoordige tv programmas voor bekendheid zorgen zodat ze gezien worden als wat ze zijn, gewoon mensen, ben alleen bang dat dat nog wel wat tijd gaat kosten.
"Johanna Paulina Musters werd op 26 februari 1878 in het Westbrabantse Ossendrecht geboren als dochter van timmerman Michiel Musters en Anna Maria Couwenbergh. Zij overleed op 15 februari 1895 te New York. Tijdens de lijkschouwing bleek Paulientje 61,2 cm lang te zijn. Merkwaardig genoeg wordt echter in de literatuur steeds opnieuw 48 cm als haar uiteindelijke lengte genoemd. De verhalen die in het dorp de ronde deden geven de toon aan en komen steeds in variaties terug. Zo blijft het kleinste vrouwtje ter wereld ook lang na haar dood een mythe."
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 19 juni 2007 00:01
Ik ken de blikken al te goed, ik heb zelf een gehandicapte broer. Gelukkig heeft hij het zelf niet in de gaten als hij wordt aangestaard, omdat hij ook geestelijk gehandicapt is. Anders dan bij jouw dochter dus.
Vroeger vond ik het verschrikkelijk als ze mijn broertje aanstaarden, dan ging ik altijd heel opvallend terug zitten staren. Nu vind ik het niet erg als kinderen kijken, want ach ja het is ook anders als zo'n grote jongen in een rolstoel zit.
Maar dat sommige volwassenen het nodig vinden om nog steeds iemand aan te staren, die moeten ondertussen wel beter weten.... niet dus helaas!
Maar wat de tv betreft... je kind bij Jensen op de bank zetten, dat gaat mij echt tever hoor! Maar goed, in de States weten zij misschien niet wat een idioot hij is...
