Kinderen
alle pijlers
peuter stottert
dinsdag 23 juni 2009 11:32
Mijn dochtertje van bijna drie is sinds een week of twee behoorlijk aan het stotteren.
Nu weet ik zelf hoe ermee om te gaan (geen aandacht aan schenken, het gaat hopelijk vanzelf weer over), maar toch word ik er wel een beetje onrustig van.
Zijn hier moeders waarvan het kind in de peuterleeftijd ook heeft gestotterd? Hoe lang heeft dit bij jullie kind geduurd?
Ik weet dat ik me pas zorgen moet maken als het langer dan een paar maanden aanhoudt of wanneer het stotteren echt 'gespannen' wordt, maar ik zou graag wat ervaringen van andere ouders horen.
Bedankt alvast!
Nu weet ik zelf hoe ermee om te gaan (geen aandacht aan schenken, het gaat hopelijk vanzelf weer over), maar toch word ik er wel een beetje onrustig van.
Zijn hier moeders waarvan het kind in de peuterleeftijd ook heeft gestotterd? Hoe lang heeft dit bij jullie kind geduurd?
Ik weet dat ik me pas zorgen moet maken als het langer dan een paar maanden aanhoudt of wanneer het stotteren echt 'gespannen' wordt, maar ik zou graag wat ervaringen van andere ouders horen.
Bedankt alvast!
dinsdag 23 juni 2009 11:37
Ik zou het even aankijken. Mijn broer heeft het vroeger ook een tijd gedaan. Wat hielp was als mn ouders hem er steeds aan herinnerde eerst na te denken en dan pas te praten. Bij hem was het zeg maar meer door gehaastheid dan echt stotteren. Als je vermoedt dat het echt een probleem is kun je eens contact opnemen met logopedist. Vraag ook eens op creche/opvang hoe het daar gaat.
dinsdag 23 juni 2009 12:11
ik denk dat je per situatie moet kijken wat werkt. Bij mijn broer kwam het echt omdat hij sneller wilde praten dan dat hij kon denken, en heeft deze aanpak vrij snel gewerkt. Ieder kind is anders en heeft behoefte aan een andere aanpak. Je kan proberen het eerst te negeren en kijken wat er dan gebeurt.
dinsdag 23 juni 2009 12:14
Precies, ik ben zelf logopedist en weet dat je vooral moet proberen het kind niet bewust te maken van het 'probleem'. Dan is de kans dat het vanzelf overgaat het grootst.
Ik weet dus wel hoe ermee om te gaan vanwege mijn beroep. IK werk alleen met een andere doelgroep en heb met stotteren weinig praktische ervaring.
Gewoon maar hopen dat het vanzelf verdwijnt en in de tussentijd gezellig blijven lachen als ze weer op een klank vastzit.
Ik weet dus wel hoe ermee om te gaan vanwege mijn beroep. IK werk alleen met een andere doelgroep en heb met stotteren weinig praktische ervaring.
Gewoon maar hopen dat het vanzelf verdwijnt en in de tussentijd gezellig blijven lachen als ze weer op een klank vastzit.
dinsdag 23 juni 2009 12:16
Hoi Sweetsalsa,
Ik heb drie kinderen, waarvan de oudste inmiddels bijna 13 is. Hij is (nog steeds) een ernstig stotteraar. Ook ikzelf heb gestotterd als kind. Mijn jongste twee kinderen hebben wel eens met periodes gestotterd, zeker op peuterleeftijd, maar blijken geen van twee 'echte stotteraars' te zijn.
Het enige advies dat zinvol is op dit moment, is er echt geen aandacht aan te besteden. Ga zeker niet met je kind naar een logopedist op deze leeftijd (logopedie haalt sowieso niets uit bij stotteren trouwens), zeg niet dat ze eerst na moet denken voordat ze gaat praten, want alles waarmee je de aandacht vestigt op haar stotteren kan alleen maar een slechte uitwerking hebben. Natuurlijk is dat niet zo wanneer je kind, zoals elke peuter, incidenteel 'struikelt' over de woorden, maar bij een echt begin van stotteren (of spreekangst) vererger je het alleen maar. Eens met Thyra dus.
Door haar gewoon te laten praten zoals ze wil, geef je haar de boodschap dat haar praten okee is, ongeacht hoe ze praat en dat is heel belangrijk.
Ik heb drie kinderen, waarvan de oudste inmiddels bijna 13 is. Hij is (nog steeds) een ernstig stotteraar. Ook ikzelf heb gestotterd als kind. Mijn jongste twee kinderen hebben wel eens met periodes gestotterd, zeker op peuterleeftijd, maar blijken geen van twee 'echte stotteraars' te zijn.
Het enige advies dat zinvol is op dit moment, is er echt geen aandacht aan te besteden. Ga zeker niet met je kind naar een logopedist op deze leeftijd (logopedie haalt sowieso niets uit bij stotteren trouwens), zeg niet dat ze eerst na moet denken voordat ze gaat praten, want alles waarmee je de aandacht vestigt op haar stotteren kan alleen maar een slechte uitwerking hebben. Natuurlijk is dat niet zo wanneer je kind, zoals elke peuter, incidenteel 'struikelt' over de woorden, maar bij een echt begin van stotteren (of spreekangst) vererger je het alleen maar. Eens met Thyra dus.
Door haar gewoon te laten praten zoals ze wil, geef je haar de boodschap dat haar praten okee is, ongeacht hoe ze praat en dat is heel belangrijk.
dinsdag 23 juni 2009 12:25
Bedankt Lemmy,
ik kijk het gewoon aan voorlopig. Haar spraak-taalontwikkeling is supersnel gegaan de afgelopen periode. Dit kan ook een oorzaak zijn, dat de mond spieren het als het ware even niet meer kunnen bijbenen.
Fijn om over jouw ervaringen te horen en dan met name de twee kinderen waarbij het vanzelf is gestopt. Ik ben ook van menig dat er op zo'n jonge leeftijd als logopedist nog niet zoveel te doen is zonder dat je het probleem groter maakt dan het eigenlijk voor het kind op het moment is.
ik kijk het gewoon aan voorlopig. Haar spraak-taalontwikkeling is supersnel gegaan de afgelopen periode. Dit kan ook een oorzaak zijn, dat de mond spieren het als het ware even niet meer kunnen bijbenen.
Fijn om over jouw ervaringen te horen en dan met name de twee kinderen waarbij het vanzelf is gestopt. Ik ben ook van menig dat er op zo'n jonge leeftijd als logopedist nog niet zoveel te doen is zonder dat je het probleem groter maakt dan het eigenlijk voor het kind op het moment is.
dinsdag 23 juni 2009 13:24
[quote]sweetsalsa schreef op 23 juni 2009 @ 12:25:
Bedankt Lemmy,
ik kijk het gewoon aan voorlopig. Haar spraak-taalontwikkeling is supersnel gegaan de afgelopen periode. Dit kan ook een oorzaak zijn, dat de mond spieren het als het ware even niet meer kunnen bijbenen.
Dit heeft mijn oudste dochter ook even gehad, toen ze twee was. Het is vanzelf over gegaan na een paar weken. Geen aandacht aan geschonken, hoort erbij. (Maar dat weet jezelf ook)
Bedankt Lemmy,
ik kijk het gewoon aan voorlopig. Haar spraak-taalontwikkeling is supersnel gegaan de afgelopen periode. Dit kan ook een oorzaak zijn, dat de mond spieren het als het ware even niet meer kunnen bijbenen.
Dit heeft mijn oudste dochter ook even gehad, toen ze twee was. Het is vanzelf over gegaan na een paar weken. Geen aandacht aan geschonken, hoort erbij. (Maar dat weet jezelf ook)
dinsdag 23 juni 2009 15:03
Hoi Clairtje, bedankt voor het meedenken, maar in deze ben ik een professioneel iemand. En de conclusie nu is dat er nog geen conclusies te trekken zijn.
Mijn dochter stottert nu zonder dat ze ook maar enigszins het gevoel heeft dat ze iets geks doet en voorlopig wil ik dat zo houden.
Mocht het nu lang aanhouden of mocht ze er zelf wel last van krijgen dan zal ik natuurlijk zeker de nodige stappen ondernemen, of mezelf weer eens bijscholen
Mijn dochter stottert nu zonder dat ze ook maar enigszins het gevoel heeft dat ze iets geks doet en voorlopig wil ik dat zo houden.
Mocht het nu lang aanhouden of mocht ze er zelf wel last van krijgen dan zal ik natuurlijk zeker de nodige stappen ondernemen, of mezelf weer eens bijscholen
dinsdag 4 augustus 2009 16:20
Hallo,
Na wat zoeken kwam ik op dit topic terecht, ik herken de openingspost helemaal.
Mijn kind praatte echt heel goed, goede uitspraak, goede ingewikkelde zinnen, moeilijke woorden en ineens stottert ze.
Nog meer mensen met ervaringen? En Sweetsalsa, hoe is het met jouw dochter nu? Hoe lang moet ik het aankijken eigenlijk? Ik word er een beetje onrustig van.
Na wat zoeken kwam ik op dit topic terecht, ik herken de openingspost helemaal.
Mijn kind praatte echt heel goed, goede uitspraak, goede ingewikkelde zinnen, moeilijke woorden en ineens stottert ze.
Nog meer mensen met ervaringen? En Sweetsalsa, hoe is het met jouw dochter nu? Hoe lang moet ik het aankijken eigenlijk? Ik word er een beetje onrustig van.
dinsdag 4 augustus 2009 20:19
Mijn dochter van bijna 4 stottert ook vaak. Ze heeft het eerder een periode gehad, die ging na (geloof ik) een paar maand vanzelf over. Nu doet ze het alweer een poos.
Naar mijn idee stottert ze vooral heel erg als ze ergens heel erg enthousiast over is. Verder was ze ook een meisje wat al vroeg veel en goed kon praten (misschien dat het daar wat mee te maken heeft).
Ik geef er geen aandacht aan en ga er vanuit dat het vanzelf wel weer over gaat. Man stotterde als kind ook, dus tja...
Mijn dochter gaat in Oktober naar school toe, ik ben benieuwd hoe het stotteren dan gaat.
Naar mijn idee stottert ze vooral heel erg als ze ergens heel erg enthousiast over is. Verder was ze ook een meisje wat al vroeg veel en goed kon praten (misschien dat het daar wat mee te maken heeft).
Ik geef er geen aandacht aan en ga er vanuit dat het vanzelf wel weer over gaat. Man stotterde als kind ook, dus tja...
Mijn dochter gaat in Oktober naar school toe, ik ben benieuwd hoe het stotteren dan gaat.
woensdag 5 augustus 2009 15:17
Hee Sweetsalsa, een andere logopedist hier!
En ook mama van een peuter (nu net kleuter), die met 2,5-3 jaar ook zo'n "niet-vloeiende" periode heeft doorgemaakt.
En professioneel wist ik hetzelfde als jij: Gaat over, is normaal, geen aandacht aan schenken, komt goed...
Maar als mama gaat het toch kriebelen, gek he??
(Ik snap ongeruste ouders nu ineens wel beter!)
Maar het goede nieuws: Na een maand of 2 hield het op, en is nooit meer terug gekomen!
Ik ben wel eens tegen mijn eigen advies ingegaan door te zeggen dat hij even kalm aan moest doen met praten, door zijn snelheid struikelde hij over alles.
(En gek genoeg, het hielp!)
Dus mijn advies (en het advies dat je zelf ook al geeft): Kalm aan, het komt goed!
(En anders ben je zelf ook de aangewezen persoon om te signaleren dat het echt mis dreigt te gaan, dus volg je gevoel - en je verstand!)
En ook mama van een peuter (nu net kleuter), die met 2,5-3 jaar ook zo'n "niet-vloeiende" periode heeft doorgemaakt.
En professioneel wist ik hetzelfde als jij: Gaat over, is normaal, geen aandacht aan schenken, komt goed...
Maar als mama gaat het toch kriebelen, gek he??
(Ik snap ongeruste ouders nu ineens wel beter!)
Maar het goede nieuws: Na een maand of 2 hield het op, en is nooit meer terug gekomen!
Ik ben wel eens tegen mijn eigen advies ingegaan door te zeggen dat hij even kalm aan moest doen met praten, door zijn snelheid struikelde hij over alles.
(En gek genoeg, het hielp!)
Dus mijn advies (en het advies dat je zelf ook al geeft): Kalm aan, het komt goed!
(En anders ben je zelf ook de aangewezen persoon om te signaleren dat het echt mis dreigt te gaan, dus volg je gevoel - en je verstand!)
vrijdag 7 augustus 2009 11:25
Mijn vriend stotterde vroeger ook en hij had op het internet gezocht naar stotteren bij jonge kinderen en vertelde me juist vorige week dat je er beter zo snel mogelijk iets aan kan doen en dus niet te lang te wachten en het aan te kijken.
Dit omdat het anders een gewoonte kan worden, en gewoontes leer je niet zo snel af....
Bij hem heeft zijn moeder toen maanden gewacht voor ze hulp zocht en hij heeft daarna ook jaren gestotterd...
Ik weet het ook niet hoor.
Maar je kunt beter te vaak hulp zoeken dan te weinig toch??
Dit omdat het anders een gewoonte kan worden, en gewoontes leer je niet zo snel af....
Bij hem heeft zijn moeder toen maanden gewacht voor ze hulp zocht en hij heeft daarna ook jaren gestotterd...
Ik weet het ook niet hoor.
Maar je kunt beter te vaak hulp zoeken dan te weinig toch??
noppes
donderdag 20 augustus 2009 22:44
Max, tot op zekere hoogte heb je absoluut gelijk!
Er zijn bepaalde signalen waarbij je altijd hulp kan vragen:
* Een kind dat zich bewust is van het stotteren, en zich er zelf rot over voelt;
* Een kind dat gespannen gaat stotteren, dus niet alleen ontspannen een paar keer hetzelfde herhaalt, maar echt gaat blokkeren in zijn spreken (dit zijn vaak de kinderen die zich er ook van bewust zijn en proberen het te verhinderen > hetgeen het alleen maar verergerd...)
* Meer dan 10 stottermomenten per 100 woorden
* Het stotteren duurt langer dan enkele maanden, een half jaar is zeker een signaal!
Normaal is vaak:
* Stotteren aan het begin van een zin, niet goed weten hoe een verhaal te beginnen;
* Ontspannen herhalingen (woorden of woorddelen herhalen, zoals ma-ma-ma-mama), soms verlengingen (een klank langer maken, zoals mmmmmmama)
* Het kind stoort zich er zelf totaal niet aan en lijkt het niet eens te merken
* Er zijn ook periodes van gewoon vloeiend spreken, het is niet constant mis.
80% van alle peuters/kleuters die beginnen met stotteren, vallen in die tweede, normale categorie.
Een logopedist zal daar dan ook weinig aan doen, hooguit de ouders coachen hoe ze beter met hun kind kunnen communiceren. Als je het kind namelijk directe therapie zou gaan geven, wordt het zich bewust van het "abnormale", en gaat zich schamen, waardoor hij onnodig in de eerste groep gaat vallen.
Maar ik geef toe, soms is het heel lastig om die grens te trekken.
Ons advies is dan ook zeker altijd: Beter te vroeg dan te laat!
Je kunt beter 3x ter controle naar een logopedist gaan met snel resultaat, dan wanneer je te laat aan de bel trekt, en je jaren zoet bent met therapie.
Huisartsen verwijzen ook steeds makkelijker door, die riepen eerder standaard dat ze voor hun 6de jaar niet naar een logopedist hoefden... groeien ze wel overheen...
Dat is dus pertinent niet waar, kinderen van 3-4 jaar kunnen juist erg goed gescreend en "ondervangen" worden als er echt iets mis dreigt te gaan.
Volgens mij is dit een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat het duidelijk is.
Er zijn bepaalde signalen waarbij je altijd hulp kan vragen:
* Een kind dat zich bewust is van het stotteren, en zich er zelf rot over voelt;
* Een kind dat gespannen gaat stotteren, dus niet alleen ontspannen een paar keer hetzelfde herhaalt, maar echt gaat blokkeren in zijn spreken (dit zijn vaak de kinderen die zich er ook van bewust zijn en proberen het te verhinderen > hetgeen het alleen maar verergerd...)
* Meer dan 10 stottermomenten per 100 woorden
* Het stotteren duurt langer dan enkele maanden, een half jaar is zeker een signaal!
Normaal is vaak:
* Stotteren aan het begin van een zin, niet goed weten hoe een verhaal te beginnen;
* Ontspannen herhalingen (woorden of woorddelen herhalen, zoals ma-ma-ma-mama), soms verlengingen (een klank langer maken, zoals mmmmmmama)
* Het kind stoort zich er zelf totaal niet aan en lijkt het niet eens te merken
* Er zijn ook periodes van gewoon vloeiend spreken, het is niet constant mis.
80% van alle peuters/kleuters die beginnen met stotteren, vallen in die tweede, normale categorie.
Een logopedist zal daar dan ook weinig aan doen, hooguit de ouders coachen hoe ze beter met hun kind kunnen communiceren. Als je het kind namelijk directe therapie zou gaan geven, wordt het zich bewust van het "abnormale", en gaat zich schamen, waardoor hij onnodig in de eerste groep gaat vallen.
Maar ik geef toe, soms is het heel lastig om die grens te trekken.
Ons advies is dan ook zeker altijd: Beter te vroeg dan te laat!
Je kunt beter 3x ter controle naar een logopedist gaan met snel resultaat, dan wanneer je te laat aan de bel trekt, en je jaren zoet bent met therapie.
Huisartsen verwijzen ook steeds makkelijker door, die riepen eerder standaard dat ze voor hun 6de jaar niet naar een logopedist hoefden... groeien ze wel overheen...
Dat is dus pertinent niet waar, kinderen van 3-4 jaar kunnen juist erg goed gescreend en "ondervangen" worden als er echt iets mis dreigt te gaan.
Volgens mij is dit een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat het duidelijk is.
