Thuis
alle pijlers
mijn kat heeft kanker, wanneer is het genoeg?
donderdag 1 oktober 2009 19:48
Hallo,
een paar weken geleden begon mijn kat te kwijlen. Hij at en dronk normaal en zo erg was het niet dus hebben we het een paar dagen aangekeken, maar toen we zijn lippen omhoog trokken zagen we iets dat op een abces leek, ontstoken en doorlopend naar zijn verhemelte. Meteen naar de dierenarts natuurlijk, en die zette hem op antibiotica plus een gebitsbehandeling omdat er ook al een kies rot was. Helaas sloeg de ab niet aan en dat deed de dierenarts op zijn kop krabben, toch iets anders? Mijn kat heeft een verleden met allergie dus we dachten nog aan iets dat te maken heeft met auto-immuniteit of zo. De dierenarts heeft een biopt genomen en 2 dagen geleden kregen we het nieuws, hij heeft kanker...maar wat moeten we nu?
Ik weet het niet...wij willen pertinent niet dat hij pijn heeft, de dierenarts zegt dat hij op dit moment niet meer dan een wat vervelend gevoel in zijn bek heeft, hij eet nog wel, drinkt ook, gaat nog naar de bak en doet af en toe even een klein momentje gek. Maar hij slaapt ook veel, valt af, kwijlt verschrikkelijk, kan zichzelf niet wassen, en je ziet dat zijn bek wel irriteert.
De dierenarts wil nog rekken met prednison maar geeft aan dat het verloop zal zijn dat hij uit zijn bek gaat bloeden en dat soort dingen en wat ik al zei, ik wil niet dat hij pijn heeft.
Maar wanneer moet ik mn egoisme opzij zetten en hem in laten slapen?? Ik wil hem zo niet kwijt, hij is nog niet eens 7 jaar oud en zo verschrikkelijk lief en leuk. En als ik dan dat vrolijke koppie zie (weliswaar met kwijldraad aan zn kin) en hij een geintje uithaalt met de andere kat, dan weet ik het helemaal niet meer. Wat is nou wijsheid? Als ik hem nu laat inslapen heb ik misschien het idee dat het te vroeg was, dat hij nog happy is nu. En dan weer de gedachte ja maar hij mag geen pijn hebben, is dit een fijn leven voor hem?
Pffff heeel erg lastig. Wat zijn ervaringen van anderen? Ik lees er weinig over op internet namelijk, kanker bij katten en alles wat daar bij hoort...
Dank!
een paar weken geleden begon mijn kat te kwijlen. Hij at en dronk normaal en zo erg was het niet dus hebben we het een paar dagen aangekeken, maar toen we zijn lippen omhoog trokken zagen we iets dat op een abces leek, ontstoken en doorlopend naar zijn verhemelte. Meteen naar de dierenarts natuurlijk, en die zette hem op antibiotica plus een gebitsbehandeling omdat er ook al een kies rot was. Helaas sloeg de ab niet aan en dat deed de dierenarts op zijn kop krabben, toch iets anders? Mijn kat heeft een verleden met allergie dus we dachten nog aan iets dat te maken heeft met auto-immuniteit of zo. De dierenarts heeft een biopt genomen en 2 dagen geleden kregen we het nieuws, hij heeft kanker...maar wat moeten we nu?
Ik weet het niet...wij willen pertinent niet dat hij pijn heeft, de dierenarts zegt dat hij op dit moment niet meer dan een wat vervelend gevoel in zijn bek heeft, hij eet nog wel, drinkt ook, gaat nog naar de bak en doet af en toe even een klein momentje gek. Maar hij slaapt ook veel, valt af, kwijlt verschrikkelijk, kan zichzelf niet wassen, en je ziet dat zijn bek wel irriteert.
De dierenarts wil nog rekken met prednison maar geeft aan dat het verloop zal zijn dat hij uit zijn bek gaat bloeden en dat soort dingen en wat ik al zei, ik wil niet dat hij pijn heeft.
Maar wanneer moet ik mn egoisme opzij zetten en hem in laten slapen?? Ik wil hem zo niet kwijt, hij is nog niet eens 7 jaar oud en zo verschrikkelijk lief en leuk. En als ik dan dat vrolijke koppie zie (weliswaar met kwijldraad aan zn kin) en hij een geintje uithaalt met de andere kat, dan weet ik het helemaal niet meer. Wat is nou wijsheid? Als ik hem nu laat inslapen heb ik misschien het idee dat het te vroeg was, dat hij nog happy is nu. En dan weer de gedachte ja maar hij mag geen pijn hebben, is dit een fijn leven voor hem?
Pffff heeel erg lastig. Wat zijn ervaringen van anderen? Ik lees er weinig over op internet namelijk, kanker bij katten en alles wat daar bij hoort...
Dank!
donderdag 1 oktober 2009 19:58
Beroepshalve heb ik vaker met katten met kanker te maken gehad en daarvan weet ik dat je bij kanker in de bek helaas niet te lang mag/kan wachten.
Uit jouw beschrijving (moeite met wassen, afvallen enz.) vrees ik dat zijn tijd helaas binnenkort gekomen is. Het enige wat je kunt doen is is zijn leven rekken, maar daar wordt de kwaliteit van zijn leven niet beter van.
Uiteraard is dit ontzettend moeilijk, zeker bij een lieve kat, maar gun hem een waardig leven en eind.
Uit jouw beschrijving (moeite met wassen, afvallen enz.) vrees ik dat zijn tijd helaas binnenkort gekomen is. Het enige wat je kunt doen is is zijn leven rekken, maar daar wordt de kwaliteit van zijn leven niet beter van.
Uiteraard is dit ontzettend moeilijk, zeker bij een lieve kat, maar gun hem een waardig leven en eind.
donderdag 1 oktober 2009 20:03
Hoi Iris,
Dank voor je bericht. Ik wil ook echt dat hem alle ellende bespaard blijft, absoluut, hoe kapot wij er ook van zullen zijn.
Maar wat is niet te lang wachten? Ik weet het echt niet...
Zeker omdat de dierenarts het dan nog over "mwah, maanden" heeft...wij zien het niet gebeuren gezien het tempo dat hij oud wordt zeg maar. Maar ja, zo vrolijk nog...snap je wat mijn dilemma is?
Dank voor je bericht. Ik wil ook echt dat hem alle ellende bespaard blijft, absoluut, hoe kapot wij er ook van zullen zijn.
Maar wat is niet te lang wachten? Ik weet het echt niet...
Zeker omdat de dierenarts het dan nog over "mwah, maanden" heeft...wij zien het niet gebeuren gezien het tempo dat hij oud wordt zeg maar. Maar ja, zo vrolijk nog...snap je wat mijn dilemma is?
donderdag 1 oktober 2009 20:06
Mijn schoonouders hadden twee katten die hier alle twee in zeer korte tijd aan zijn overleden. Ze zeiden dat het niet besmettelijk was, maar 2 katten is toch wel erg toevallig! (ik twijfel aan de kanker diagnose). We hebben toen zelf de beslissing genomen om ze in te laten slapen.
Zij kwijlden beide zo erg, dat wij het eraf moesten halen met een handdoek. Ook konden ze zichzelf niet meer schoonmaken, dus wij moesten ze wassen met shampoo etc. Ook trokken ze zich steeds vaker terug, achter de bank kruipen enzo. Of ze wilden heeel graag op schoot, maar dan zat je zelf echt onder het kwijl. Heel goor.
maar vooral zielig...
Kijk het nog even aan en maak dan je beslissing. Onze katten hadden er echt last van (geen harde brokjes meer kunnen eten, hun kop schuin houden bij water drinken etc), dus wij konden niets anders.
Zij kwijlden beide zo erg, dat wij het eraf moesten halen met een handdoek. Ook konden ze zichzelf niet meer schoonmaken, dus wij moesten ze wassen met shampoo etc. Ook trokken ze zich steeds vaker terug, achter de bank kruipen enzo. Of ze wilden heeel graag op schoot, maar dan zat je zelf echt onder het kwijl. Heel goor.
maar vooral zielig...
Kijk het nog even aan en maak dan je beslissing. Onze katten hadden er echt last van (geen harde brokjes meer kunnen eten, hun kop schuin houden bij water drinken etc), dus wij konden niets anders.
Poelepoelepoelepoes!
donderdag 1 oktober 2009 20:11
Dank, ook het negatieve nieuws.
Ik hou er zelf rekening mee dat het volgende week al over kan zijn. Ook Monty kan het kwijl niet zelf 'wegwerken', hij stinkt ontzettend en zo maar hij eet dus wel echt nog goed (wel enigszins moeizaam maar hij heeft er echt zin in), komt in de keuken bietsen als je eten klaarmaakt en zo, maar misschien heeft hij gewoon honger. Een paar weken geleden was het nog een brokjesmonster, vrat echt bakken brokken, maar nu niets meer wat hard is....we kijken het nog heel even aan en hakken dan de knoop maar door, zucht...
Ik hou er zelf rekening mee dat het volgende week al over kan zijn. Ook Monty kan het kwijl niet zelf 'wegwerken', hij stinkt ontzettend en zo maar hij eet dus wel echt nog goed (wel enigszins moeizaam maar hij heeft er echt zin in), komt in de keuken bietsen als je eten klaarmaakt en zo, maar misschien heeft hij gewoon honger. Een paar weken geleden was het nog een brokjesmonster, vrat echt bakken brokken, maar nu niets meer wat hard is....we kijken het nog heel even aan en hakken dan de knoop maar door, zucht...
donderdag 1 oktober 2009 20:16
Ik lees net je berichtje dat ik nog niet had gezien en ik denk ook dat hij nu erge honger heeft. Het lijkt me een goed idee om hem nu van die blikjes mousse met wat warm water vermengd te geven en in het uiterste geval voeren met een injectiespuit, want anders verliest hij te veel krachten.
Ook stel ik helaas op grond van jouw berichtje mijn eerdere "prognose" naar beneden bij...
Ook stel ik helaas op grond van jouw berichtje mijn eerdere "prognose" naar beneden bij...
donderdag 1 oktober 2009 20:17
quote:monty25 schreef op 01 oktober 2009 @ 20:11:
Dank, ook het negatieve nieuws.
Ik hou er zelf rekening mee dat het volgende week al over kan zijn. Ook Monty kan het kwijl niet zelf 'wegwerken', hij stinkt ontzettend en zo maar hij eet dus wel echt nog goed (wel enigszins moeizaam maar hij heeft er echt zin in), komt in de keuken bietsen als je eten klaarmaakt en zo, maar misschien heeft hij gewoon honger. Een paar weken geleden was het nog een brokjesmonster, vrat echt bakken brokken, maar nu niets meer wat hard is....we kijken het nog heel even aan en hakken dan de knoop maar door, zucht...
Ohja, die geur, dat was ik alweer vergeten!
*brok in keel*..
Wij kochten de laatste weken die hij had alleen maar zijn lievelings natvoer en lengde dat aan met heel veel water. Het was echt een soort soep.
Later kreeg de kater (langharig) ook nog eens diarree en viel enorm af. Hij ging van 7 kilo naar 4 in 2 weken!. Toen wisten we echt dat het niet meer anders kon.
Ah lieve monty25, echt een dikke knuffel hoor. Ik weet hoe moeilijk dit is
Dank, ook het negatieve nieuws.
Ik hou er zelf rekening mee dat het volgende week al over kan zijn. Ook Monty kan het kwijl niet zelf 'wegwerken', hij stinkt ontzettend en zo maar hij eet dus wel echt nog goed (wel enigszins moeizaam maar hij heeft er echt zin in), komt in de keuken bietsen als je eten klaarmaakt en zo, maar misschien heeft hij gewoon honger. Een paar weken geleden was het nog een brokjesmonster, vrat echt bakken brokken, maar nu niets meer wat hard is....we kijken het nog heel even aan en hakken dan de knoop maar door, zucht...
Ohja, die geur, dat was ik alweer vergeten!
*brok in keel*..
Wij kochten de laatste weken die hij had alleen maar zijn lievelings natvoer en lengde dat aan met heel veel water. Het was echt een soort soep.
Later kreeg de kater (langharig) ook nog eens diarree en viel enorm af. Hij ging van 7 kilo naar 4 in 2 weken!. Toen wisten we echt dat het niet meer anders kon.
Ah lieve monty25, echt een dikke knuffel hoor. Ik weet hoe moeilijk dit is
Poelepoelepoelepoes!
donderdag 1 oktober 2009 20:20
Oh en misschien kun je nog wat tips en verzorgingstips van kattenplaza halen.
http://www.kattenplaza.nl/page/kanker_bij_katten.php
Ook zij hebben een actief forum en er zijn echt heel veel dames en heren die dit al hebben meegemaakt. Misschien is de medische zorg nu al heel veel verbeterd in de tijd!
http://www.kattenplaza.nl/page/kanker_bij_katten.php
Ook zij hebben een actief forum en er zijn echt heel veel dames en heren die dit al hebben meegemaakt. Misschien is de medische zorg nu al heel veel verbeterd in de tijd!
Poelepoelepoelepoes!
donderdag 1 oktober 2009 20:21
Vorig jaar hebben wij onze kat ook in laten slapen. Ze had een tumor op de wang, die op een gegeven moment haar bek in groeide. Ze kon nog eten en drinken, maar lag de hele dag te slapen. Ik had niet het idee dat ze pijn had, maar de tumor groeide door en drukte op een gegeven moment haar oog dicht.
Ik heb toen besloten haar in te laten slapen. Ook al had ze geen pijn en at en dronk ze nog goed. En waarom? Omdat ik niet wilde wachten tot ze wél zou lijden. Het zou toch een kwestie van tijd zijn en de pijn heb ik hiermee tenminste mee kunnen besparen. De dierenarts was het hier overigens mee eens. Is natuurlijk niet iets wat je alleen besluit.
Het is hard en zwaar, maar ik zou zeggen: 'bespaar je kat het lijden wat hij zowieso gaat krijgen'.
Sterkte en een hele dikke knuffel.
Stien
Ik heb toen besloten haar in te laten slapen. Ook al had ze geen pijn en at en dronk ze nog goed. En waarom? Omdat ik niet wilde wachten tot ze wél zou lijden. Het zou toch een kwestie van tijd zijn en de pijn heb ik hiermee tenminste mee kunnen besparen. De dierenarts was het hier overigens mee eens. Is natuurlijk niet iets wat je alleen besluit.
Het is hard en zwaar, maar ik zou zeggen: 'bespaar je kat het lijden wat hij zowieso gaat krijgen'.
Sterkte en een hele dikke knuffel.
Stien
donderdag 1 oktober 2009 20:31
Ik ben het met Stien eens, nu kun je hem nog leed besparen, straks niet meer. Maar ik las al dat het waarschijnlijk heel binnenkort gedaan is....
Nog even over dat tonijn dat plakt aan zijn verhemelte: je kunt nu het beste alles pureren met warm water erbij, zodat hij het op kan likken, want al dat eten aan zijn verhemelte is nu alleen maar extra hinderlijk voor hem.
Nog even over dat tonijn dat plakt aan zijn verhemelte: je kunt nu het beste alles pureren met warm water erbij, zodat hij het op kan likken, want al dat eten aan zijn verhemelte is nu alleen maar extra hinderlijk voor hem.
donderdag 1 oktober 2009 20:32
vrijdag 2 oktober 2009 13:08
Hallo,
We hebben de beslissing genomen, vanavond laten we hem inslapen. Ik kan het echt niet aanzien hoe hij in rap tempo aftakelt en wil hem, zoals jullie ook al zeiden, het leed besparen dat hem nog te wachten zou staan.
Ik geloof ook niet meer dat het te vroeg zou zijn, het is goed zo. Maar mijn god, wat is het moeilijk. Misschien een misplaatste vergelijking maar mijn vader is vorig jaar overleden en dit voelt eigenlijk hetzelfde als bij mijn vader. Zo voel ik het echt...Mijn kleine arme schat, zo ziek en zo flink.
Kan iemand mij nog vertellen hoe ik het aan moet pakken met mijn andere kat? Die reageert de laatste week al heel sterk op Monty zijn achteruitgang, hij neemt afstand, en eet ineens belachelijk veel, is pieperig en zo...moet ik hem Monty vanavond laten zien? Of juist niet? Ik heb er geen ervaring mee dus als iemand mij daar iets over kan zeggen, graag.
We hebben de beslissing genomen, vanavond laten we hem inslapen. Ik kan het echt niet aanzien hoe hij in rap tempo aftakelt en wil hem, zoals jullie ook al zeiden, het leed besparen dat hem nog te wachten zou staan.
Ik geloof ook niet meer dat het te vroeg zou zijn, het is goed zo. Maar mijn god, wat is het moeilijk. Misschien een misplaatste vergelijking maar mijn vader is vorig jaar overleden en dit voelt eigenlijk hetzelfde als bij mijn vader. Zo voel ik het echt...Mijn kleine arme schat, zo ziek en zo flink.
Kan iemand mij nog vertellen hoe ik het aan moet pakken met mijn andere kat? Die reageert de laatste week al heel sterk op Monty zijn achteruitgang, hij neemt afstand, en eet ineens belachelijk veel, is pieperig en zo...moet ik hem Monty vanavond laten zien? Of juist niet? Ik heb er geen ervaring mee dus als iemand mij daar iets over kan zeggen, graag.
vrijdag 2 oktober 2009 13:22
Zelf ben ik niet zo van andere katten erbij tijdens het inslapen en daarna. De meeste katten zijn hun huisgenootje gelukkig vaak snel vergeten, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Wel zou ik het bij jouw thuis laten doen als dat mogelijk is.
Heel veel sterkte vanavond, je neemt echt de juiste beslissing.
Heel veel sterkte vanavond, je neemt echt de juiste beslissing.
