Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik alles vergeten..?
woensdag 8 augustus 2007 om 20:57
Hallo allemaal,
Ik moet nu echt mijn verhaal kwijt...
Vanaf september vorig jaar tot en met eind april van dit jaar heb ik iets gehad met een kerel van 28 die al vijf jaar een relatie had. Daar kwam ik pas na twee maanden achter, toen de gevoelens zo diep zaten dat ik niet meer kon/ wilde stoppen.
Zijn vriendin was er in januari al eens achter gekomen, dat wij iets hadden en hij probeerde het vanaf toen nog beter verborgen te houden voor haar. Hij wilde perse ook met mij door. Gevoelens zaten te diep.
Toen kreeg ik te horen dat ze zwanger was :'( En hij wilde het toch nog steeds met mij proberen. Eind april kwam ze er wederom achter dat hij nog steeds met mij omging, etc... Door toedoen van een belletje en smsje midden in de nacht, toen ik dronken was.. 's Nachts kreeg ik toen berichtjes, dat ik zijn leven verwoest had, of hij een touw moest brengen.... Dat hij nooit meer iets van of over mij wilde horen.
De volgende dag drong pas tot me door wat ik gedaan had, ik was hem kwijt :'( We hadden elkaar ons diepste geheim verteld. Ik dat ik vroeger misbruikt ben en hij dat hij vroeger een woning in de brand heeft gezet waarbij iemand zwaar verminkt is geraakt...
Het was dus niet zomaar iets, maar zat diep, ook zeker van zijn kant. Niet dat ik alleen even voor de seks was.
Het ging een tijdlang weer iets beter. Heb enkele gesprekken met een psycholoog gehad, maar ben daar na vier keer mee gestopt. Had niet het idee dat ik daar iets aan had. Misschien geen klik met haar.
Maar vorige maand vond ik zijn vriendin op hyves, kon ik lezen hoe ze in huis verbouwden en dat ze een zoontje verwachtte..
Vandaag is het kind geboren, en ik voel me verschrikkelijk :'( Ik kan nergens anders aan denken.
Er is in het verleden meer met me gebeurd, met name in de liefde. 'Relaties' met mannen die na drie maanden met de noorderzon verdwenen...
Ik weet niet meer wat ik moet doen :'( Als klein meisje dacht ik zelfs al aan het grote mes in de keukenla.. Toen hij me net 'gedumpt' had, kon ik ook alleen maar denken dat ik het liefst niet meer zou wakker worden. Toen ging het weer iets beter, ook daarom dacht ik dat ik met de psycholoog kon stoppen.
Maar nu ben ik weer terug bij af :'( Ik begin me een freak te voelen, kan als ik niets doe, nergens anders meer aan denken... Hoopte dat het kind niet gezond zou zijn of nog erger... Ik zit alleen maar te denken aan hoe ik haar kan laten weten wat hij allemaal gedaan heeft, gezegd tegen mij. Dat hij die brand veroorzaakt heeft en waar niemand achter gekomen is. Dat weet zij niet.
Ik voel me verschrikkelijk :'(
Wat kan ik nou doen om me beter te voelen.. Die studentenpsycholoog was niet echt iets voor mij. Ik wist niet wat ik moest vertellen, ik had eigenlijk geen idee wat ik er deed. Ik ben niet zo'n prater...
Wie kan me helpen, asjeblieft..?
Ik moet nu echt mijn verhaal kwijt...
Vanaf september vorig jaar tot en met eind april van dit jaar heb ik iets gehad met een kerel van 28 die al vijf jaar een relatie had. Daar kwam ik pas na twee maanden achter, toen de gevoelens zo diep zaten dat ik niet meer kon/ wilde stoppen.
Zijn vriendin was er in januari al eens achter gekomen, dat wij iets hadden en hij probeerde het vanaf toen nog beter verborgen te houden voor haar. Hij wilde perse ook met mij door. Gevoelens zaten te diep.
Toen kreeg ik te horen dat ze zwanger was :'( En hij wilde het toch nog steeds met mij proberen. Eind april kwam ze er wederom achter dat hij nog steeds met mij omging, etc... Door toedoen van een belletje en smsje midden in de nacht, toen ik dronken was.. 's Nachts kreeg ik toen berichtjes, dat ik zijn leven verwoest had, of hij een touw moest brengen.... Dat hij nooit meer iets van of over mij wilde horen.
De volgende dag drong pas tot me door wat ik gedaan had, ik was hem kwijt :'( We hadden elkaar ons diepste geheim verteld. Ik dat ik vroeger misbruikt ben en hij dat hij vroeger een woning in de brand heeft gezet waarbij iemand zwaar verminkt is geraakt...
Het was dus niet zomaar iets, maar zat diep, ook zeker van zijn kant. Niet dat ik alleen even voor de seks was.
Het ging een tijdlang weer iets beter. Heb enkele gesprekken met een psycholoog gehad, maar ben daar na vier keer mee gestopt. Had niet het idee dat ik daar iets aan had. Misschien geen klik met haar.
Maar vorige maand vond ik zijn vriendin op hyves, kon ik lezen hoe ze in huis verbouwden en dat ze een zoontje verwachtte..
Vandaag is het kind geboren, en ik voel me verschrikkelijk :'( Ik kan nergens anders aan denken.
Er is in het verleden meer met me gebeurd, met name in de liefde. 'Relaties' met mannen die na drie maanden met de noorderzon verdwenen...
Ik weet niet meer wat ik moet doen :'( Als klein meisje dacht ik zelfs al aan het grote mes in de keukenla.. Toen hij me net 'gedumpt' had, kon ik ook alleen maar denken dat ik het liefst niet meer zou wakker worden. Toen ging het weer iets beter, ook daarom dacht ik dat ik met de psycholoog kon stoppen.
Maar nu ben ik weer terug bij af :'( Ik begin me een freak te voelen, kan als ik niets doe, nergens anders meer aan denken... Hoopte dat het kind niet gezond zou zijn of nog erger... Ik zit alleen maar te denken aan hoe ik haar kan laten weten wat hij allemaal gedaan heeft, gezegd tegen mij. Dat hij die brand veroorzaakt heeft en waar niemand achter gekomen is. Dat weet zij niet.
Ik voel me verschrikkelijk :'(
Wat kan ik nou doen om me beter te voelen.. Die studentenpsycholoog was niet echt iets voor mij. Ik wist niet wat ik moest vertellen, ik had eigenlijk geen idee wat ik er deed. Ik ben niet zo'n prater...
Wie kan me helpen, asjeblieft..?
vrijdag 10 augustus 2007 om 05:31
vrijdag 10 augustus 2007 om 05:36
Het ene moment denk ik dat het goed gaat met me. Dan heb ik een feestje, drink iets en voel me gelijk miserabel. Ik wil me niet meer zo voelen. Waarom wil niemand 100% voor mij gaan?!
Het is niet eens dat ik dagen lang niets doe (gelukkig?!). Ik heb nog aardig wat bezigheden en verplichtingen en dan gaat het nog wel een beetje. Maar nu dat kind er is en ik besef dat hij me echt haat, terwijl ik mijn diepste geheim aan hem verteld had... Iedereen vindt hem aardig en leuk. Hij is populair. Ik had zo graag bij hem willen horen, zijn vriendin willen zijn, het was echt 200% leuk toen we nog bij elkaar waren...
En nu heb ik in één keer niets meer. Mijn vriendinnen kan ik ook niet blijven lastig vallen. Ze zeggen: "Het duurt een hele poos, dat mag..." Maar ik kan ze niet steeds weer met mijn verhalen opschepen.
Het is niet eens dat ik dagen lang niets doe (gelukkig?!). Ik heb nog aardig wat bezigheden en verplichtingen en dan gaat het nog wel een beetje. Maar nu dat kind er is en ik besef dat hij me echt haat, terwijl ik mijn diepste geheim aan hem verteld had... Iedereen vindt hem aardig en leuk. Hij is populair. Ik had zo graag bij hem willen horen, zijn vriendin willen zijn, het was echt 200% leuk toen we nog bij elkaar waren...
En nu heb ik in één keer niets meer. Mijn vriendinnen kan ik ook niet blijven lastig vallen. Ze zeggen: "Het duurt een hele poos, dat mag..." Maar ik kan ze niet steeds weer met mijn verhalen opschepen.
vrijdag 10 augustus 2007 om 05:43
Dat je je het ene moment goed voelt en het andere klote is heel normaal. Dat is altijd zo als je relatie uit gaat.
Dat hij zo leuk is, daar geloof ik niets van. Iemand die zo leuk is, doet dit soort dingen niet. Mensen kunnen hun persoonlijkheid slecht verbergen. Eens komt het uit.
Dat je in een keer niets meer hebt is niet waar. Dat voelt misschien nu zo. Je hebt, denk ik, teveel je leven naar hem ingericht. Alles voor hem. Om hem maar te kunnen zien en bij hem te zijn. Maar je hebt jezelf. En je vriendinnen. Je moet je leven opnieuw inrichten. Leuke dingen doen. Alleen, of samen met (nieuwe) vriendinnen. Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Echt waar, je komt hier wel door heen. Volgens mij ben jij een sterke vrouw als ik zo lees wat je schrijft. Het komt wel goed, alleen dat kost tijd en energie. En ik denk dat je het niet alleen moet willen doen.
Dat hij zo leuk is, daar geloof ik niets van. Iemand die zo leuk is, doet dit soort dingen niet. Mensen kunnen hun persoonlijkheid slecht verbergen. Eens komt het uit.
Dat je in een keer niets meer hebt is niet waar. Dat voelt misschien nu zo. Je hebt, denk ik, teveel je leven naar hem ingericht. Alles voor hem. Om hem maar te kunnen zien en bij hem te zijn. Maar je hebt jezelf. En je vriendinnen. Je moet je leven opnieuw inrichten. Leuke dingen doen. Alleen, of samen met (nieuwe) vriendinnen. Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Echt waar, je komt hier wel door heen. Volgens mij ben jij een sterke vrouw als ik zo lees wat je schrijft. Het komt wel goed, alleen dat kost tijd en energie. En ik denk dat je het niet alleen moet willen doen.
vrijdag 10 augustus 2007 om 05:56
Ik ben 22, zaza..
Bedankt dat je het vertelde. Een heleboel herkenbare dingen heb je verteld... Dank je wel!
Ik voel me echt een freak de laatste tijd, Omdat ik zo graag wil dat mensen zien hoe hij echt is. Dat hij zo'n brand veroorzaakt heeft, iemand verwond heeft, vreemd gaat en het nog goed praat ook ("Ik ben niet getrouwd, dus het is niet erg dat ik vreemdga..")
Ik voel me absoluut niet sterk. Elke keer dat ik op stap ga moet ik huilen, moet denken aan de tijden dat we bij elkaar waren.. Dat hij nu probeert zijn leven met haar verder op te bouwen.
Ik zou het liefst willen, dat ik er een punt achter had gezet, toen het nog 'goed ging' tussen ons. Zodat hij me zeker weten ging missen. Ik heb namelijk wel eens geprobeerd om geen contact met hem op te nemen. Toen kreeg ik na drie weken een mail of ik asjeblieft wilde laten weten hoe het met me ging.
Nu weet ik dat hij me toch niet mist. Hij heeft nu een nieuw doel in zijn leven: zijn kindje en het verbeteren van zijn relatie. Volgens hem heb ik zijn leven verwoest en hij zal me dus absoluut niet missen in zijn leven. En toch blijf ik piekeren: hoe vaak zou hij nog aan mij denken, ondanks dat ik (in zijn ogen) zijn leven heb verwoest...
Bedankt dat je het vertelde. Een heleboel herkenbare dingen heb je verteld... Dank je wel!
Ik voel me echt een freak de laatste tijd, Omdat ik zo graag wil dat mensen zien hoe hij echt is. Dat hij zo'n brand veroorzaakt heeft, iemand verwond heeft, vreemd gaat en het nog goed praat ook ("Ik ben niet getrouwd, dus het is niet erg dat ik vreemdga..")
Ik voel me absoluut niet sterk. Elke keer dat ik op stap ga moet ik huilen, moet denken aan de tijden dat we bij elkaar waren.. Dat hij nu probeert zijn leven met haar verder op te bouwen.
Ik zou het liefst willen, dat ik er een punt achter had gezet, toen het nog 'goed ging' tussen ons. Zodat hij me zeker weten ging missen. Ik heb namelijk wel eens geprobeerd om geen contact met hem op te nemen. Toen kreeg ik na drie weken een mail of ik asjeblieft wilde laten weten hoe het met me ging.
Nu weet ik dat hij me toch niet mist. Hij heeft nu een nieuw doel in zijn leven: zijn kindje en het verbeteren van zijn relatie. Volgens hem heb ik zijn leven verwoest en hij zal me dus absoluut niet missen in zijn leven. En toch blijf ik piekeren: hoe vaak zou hij nog aan mij denken, ondanks dat ik (in zijn ogen) zijn leven heb verwoest...
vrijdag 10 augustus 2007 om 05:58
vrijdag 10 augustus 2007 om 06:06
Zoals ik net al schreef. Uiteindelijk komt zijn ware karakter naar boven. Mensen zullen het ook gaan zien.
Wees blij dat je van hem af bent! En dat je je zo klote voelt dat hij met haar verder gaat is logisch, maar gaat ook langzaam weg. Dat gevoel heeft iedereen die bedrogen is. Maar besef je, dat jij beter af bent dan zij. Zij zit voor de rest van haar leven aan een leugenaar vast. Voor de rest van haar leven, want ze heeft een kind van hem. Je moet niet willen dat je haar was. Dan werd jij in de toekomst namelijk wéér bedonderd.
Je bent juist wel sterk, dat je wanneer je op stap gaat je zo ellendig voelt, is logisch. Maar je gáát. Je gaat door met jou leven. En in de toekomst zal je je leven kunnen delen met iemand die jou wel waard is. Waar je wel een goede en gezonde relatie mee krijgt. Een gezin. Maar wees blij dat hij het niet is.
vrijdag 10 augustus 2007 om 06:12
Ik dacht serieus in hem de ware gevonden te hebben. Hij maakte me vrolijk wanneer ik down was,alleen daar was telkens nog zijn vriendin..
Ik dacht dat hij uiteindelijk wel voor mij zou kiezen, hij vertelde alleen maar slechte verhalen over haar, datr ze hem uitschold, etc...
Ik ben benieuwd wanneer mijn tijd komt........ Word verschrikkelijk moe van steeds de verkeerde te treffen.
Ik dacht dat hij uiteindelijk wel voor mij zou kiezen, hij vertelde alleen maar slechte verhalen over haar, datr ze hem uitschold, etc...
Ik ben benieuwd wanneer mijn tijd komt........ Word verschrikkelijk moe van steeds de verkeerde te treffen.
vrijdag 10 augustus 2007 om 06:22
Dat is de valkuil, dat je dacht dat hij de ware was. Maar hoe kan hij je ware zijn als hij zich zo gedraagt?
Ik denk altijd maar dat je van elke relatie iets leert. De volgende keer trap je hier niet weer in. Misschien is je volgende vriend wel de ware. Misschien ook niet. Dan leer je er weer wat van, kan je weer toepassen in je volgende relatie.
Ik heb nu de ware gevonden. Heb ik al vaker gedacht, nu ben ik er veel zekerder van. Hij doet mij geen pijn. Hij doet alles voor me als ik het zou vragen. En andersom ook. Maar wanneer ontmoet je je ware?
Echt waar, je bent 22.. Je hebt nog veel tijd om je ware te vinden. Maar ga eerst op zoek naar je ware zelf. Verwerk voor zover mogelijk je verleden en deze ex, leer er mee om te gaan. Zoek er hulp bij. Persoonlijk vind ik dat altijd een teken van karakter als iemand dat kan, samen met iemand die er voor geleerd heeft aan jezelf werken.
Ik denk altijd maar dat je van elke relatie iets leert. De volgende keer trap je hier niet weer in. Misschien is je volgende vriend wel de ware. Misschien ook niet. Dan leer je er weer wat van, kan je weer toepassen in je volgende relatie.
Ik heb nu de ware gevonden. Heb ik al vaker gedacht, nu ben ik er veel zekerder van. Hij doet mij geen pijn. Hij doet alles voor me als ik het zou vragen. En andersom ook. Maar wanneer ontmoet je je ware?
Echt waar, je bent 22.. Je hebt nog veel tijd om je ware te vinden. Maar ga eerst op zoek naar je ware zelf. Verwerk voor zover mogelijk je verleden en deze ex, leer er mee om te gaan. Zoek er hulp bij. Persoonlijk vind ik dat altijd een teken van karakter als iemand dat kan, samen met iemand die er voor geleerd heeft aan jezelf werken.
vrijdag 10 augustus 2007 om 22:30
Hoi Despa,
Je vraagt je af wat jij doet dat je dit soort mannen aantrekt. Eigenlijk geef je zelf ook al het antwoord: je valt vooral voor het uiterlijk. Kijk ook eens wat verder dan alleen dat knappe koppie of dat lekkere lijf. Is hij aardig, lief, behulpzaam, attent? Of maar zozo? Kan je met hem lachen? Probeert hij het jou naar de zin te maken? Ik wil hiermee niet zeggen dat het jouw schuld is dat je exen verkeerde types waren. Wel dat je zelf de volgende keer er voor kunt kiezen: ik wil een lieve man en voor minder doe ik het niet!
Het is al meer gezegd, maar probeer je nu vooral te richten op de dingen in je leven die wel goed gaan: je hebt een leuke zus, goede vrienden, je bent gezond, je kunt goed leren. En houd je zelf voor: ik verdien een lieve man die goed voor me is.
Je vraagt je af wat jij doet dat je dit soort mannen aantrekt. Eigenlijk geef je zelf ook al het antwoord: je valt vooral voor het uiterlijk. Kijk ook eens wat verder dan alleen dat knappe koppie of dat lekkere lijf. Is hij aardig, lief, behulpzaam, attent? Of maar zozo? Kan je met hem lachen? Probeert hij het jou naar de zin te maken? Ik wil hiermee niet zeggen dat het jouw schuld is dat je exen verkeerde types waren. Wel dat je zelf de volgende keer er voor kunt kiezen: ik wil een lieve man en voor minder doe ik het niet!
Het is al meer gezegd, maar probeer je nu vooral te richten op de dingen in je leven die wel goed gaan: je hebt een leuke zus, goede vrienden, je bent gezond, je kunt goed leren. En houd je zelf voor: ik verdien een lieve man die goed voor me is.
zaterdag 11 augustus 2007 om 13:32
Hoi,
Dank je voor het reageren. Gister ging het gelukkig wel redelijk goed. Vandaag is een heerlijke dag! Ben nu gewoon lekker niet op Hyves aan het kijken. Ga mijn kamer maar een goede schoonmaakbeurt geven met een lekker muziekje op
Was gisteravond ook even de stad in en had het opeens bijna wel weer te kwaad. Hij hoeft maar even in mijn gedachten voorbij te flitsen en ik begin helemaal te malen. De vrienden met wie ik was hadden niets door, en gelukkig kon ik me er op een gegeven moment weer wat overheen zetten.
Ben eindelijk een keertje niet jankend thuis gekomen
Hopelijk kan ik dit gevoel vasthouden! Ga straks boodschappen doen, koken en morgen tm dinsdag bij mijn ouders op bezoek. Dus wel een lekker weekend voor de boeg! En vanavond eindelijk weer eens op tijd naar bed, hihi...
Mijn zus zei trouwens dat zij op mijn leeftijd ook veel van die ups en downs had (ben nu 22). Vriendinnen van haar schijnen dat ook gehad te hebben. Ze zegt dat ze nu rustiger is, wat dat betreft. Hebben jullie dat ook gehad? (Weet niet hoe oud jullie zijn hoor..)
Liefs xxx
zondag 12 augustus 2007 om 12:07
Hai, ben ik nog weer eventjes. Ik val in eerste instantie inderdaad voor het uiterlijk. Ik heb één keer iets gehad met een vriend van me, hij was aardig, grappig, maar uiteindelijk werkte het absoluut niet: ik voelde me lichamelijk helemaal niet tot hem aangetrokken, vond het zoenen met hem al afschuwelijk...
Dat is na twee maanden dus uitgegaan. Dus sindsdien weet ik gewoon dat het niet zou werken als ik geen kriebels bij iemand voel. Op dit moment is er nog een jongen verliefd op mij, ook een aardige jongen, kan er redelijk mee praten en ik weet 100% zeker dat hij me nooit pijn zou doen...
Maar ik val gewoon echt niet op hem.. :-S
Hopelijk kom ik ooit die ene jongen/ man tegen bij wie ik én de kriebels voel, én die ik 200% kan vertrouwen...!
Hoe zit dat met jullie? Vallen jullie op het uiterlijk of was het het innerlijk dat ervoor zorgde dat je verliefd werd?
Bij die man (hufter) die nu net vader is geworden was het echt beide... Ik praatte met hem in de kroeg, viel voor zijn uitstraling, zijn grapjes.. En even later begon ik al van hem te houden omdat hij me zo goed begreep en steeds weer uit de put wist te praten.
dinsdag 14 augustus 2007 om 09:40
Vertel me alstjeblieft dat het geen barkeeper was.. die ex van je. Op zich niets mis met mensen (mannen) in de kroeg leren kennen. Maar hou altijd in je achterhoofd dat ze mooie praatjes houden. Heb klein beetje idee dat je soms redelijk naief kan zijn. Probeer de wereld wat argwanender te bekijken, dat voorkomt soms een hoop elende. Nou zijn er ook wel goede die dat niet verdienen, maar daar kom je dan ook wel achter.
En je zegt het hier boven precies goed. Ik viel op zijn uiterlijk, maar werd verliefd op zijn innerlijk. Ik zal nooit zeggen dat uiterlijk niet belangrijk is, het is het eerste waar je naar kijkt. Je kunt iemand daarna pas leren kennen. Maar onthou dat er veel mannen met leuke uitstraling zijn, mooie verhalen en leuke grapjes die heel fout zijn!
woensdag 15 augustus 2007 om 12:17
Hoi, ja ik weet het... Het is zo moeilijk om de juiste balans te vinden. Iedereen verdient een eerlijke kans in het begin, maar hoe voorkom ik dat daar weer 'misbruik' van gemaakt wordt. Moet ik iedereen maar wantrouwen in het begin? Hoe kom ik erachter dat een man wel echt interesse in mij heeft, zonder foute bedoelingen daarbij.
woensdag 15 augustus 2007 om 12:27
tja.. door schade en schande leert men.. Denk dat je moet uit kijken met hoe snel je je geeft. Leer iemand een beetje beter kennen. Doe het heel rustig aan. Kijk wat iemand voor je over heeft.
Bij mijn vriend heb ik hem eerst weken moeite voor mij laten doen. Toen ben ik een keer bij hem blijven slapen. En echt: slapen. Weekenden achter elkaar. Ik dacht: als jij mij zo leuk vindt, dan vind je dit gezellig en dus genoeg als ik zeg dat ik (nog) geen seks wil. En gewoon naast hem in bed liggen en kijken of hij netjes genoeg was om met zn pootjes van me af te blijven. Toen vond ik hem natuurlijk allang erg leuk, wilde ook best seks. Maar als hij er op aan gedrongen had, wist ik in elk geval dat hij geen serieus relatie materiaal zou zijn. Maar hij wachtte. Net zo lang tot ik het initiatief nam. En toch wilde hij altijd dat ik bij hem was. Ook zonder seks.
Dat is een voorbeeld, maar het verschilt per persoon hoe je er achter kan komen. En dan nog is het geen garantie. Maar probeer wat voorzichtig te zijn en inderdaad bij iedereen in het begin een beetje argwanend.
woensdag 15 augustus 2007 om 22:00
Ik hoop inderdaad dat ik nooooit meer zo dom zal zijn om in mooie praatjes van een bezette kerel te trappen... Sowieso in mooie praatjes van iedere man. Mensen beloven en zeggen zoveel moois.
Ik weet ergens ook wel dat elk verdriet slijt en dat je op den duur niet meer elke dag aan je verdrietige tijden zult denken. Ik ben al een paar keer niet zo netjes gedumpt (zacht uitgedrukt) en voila, hier ben ik nu. Denk niet meer altijd aan ze, ze beheersen mijn gedachten niet langer.
Hopelijk word ik op een dag zo sterk, dat ik ook aan deze man niet meer hoef te denken. Dat ik niet elke keer meer op haar hyves zal kijken.
woensdag 15 augustus 2007 om 22:07
Dat is wel verstandig ja! Het is alleen soms zo verdomde moeilijk om verstandig te zijn en je niet te laten leiden door je gevoelens! Voor mij is lichamelijk contact erg belangrijk (ja ok, voor wie niet..?), en een knuffel en een kus leiden vrij makkelijk naar meer
Maar je weet inderdaad pas na een tijdje of iemand echt voor jou gaat of alleen maar voor je lichaam. Hopelijk kan ik mezelf de volgende keer iets beter in bedwang houden...
En ik ben nog maar 22, dat is ook wel zo. Het is ook niet zo dat ik nu doodsbenauwd ben dat ik zonder kerel eindig en sterf
Maar als ik vriendinnen zie, die plannen hebben met samenwonen, dan begint het bij mij ook te kriebelen.. Ik zit voorlopig nog in een studentenhuis, maar schaam me er soms wel voor als ik bedenk dat ik het ook niet erg zou vinden als ik nu huisje, boompje beestje zou hebben..!Het lijkt me heerlijk, mijn eigen plek, mijn lief bij me in de buurt, samen vakanties plannen, dromen over later....
Maar ik dwaal af en draaf nu erg door :-) Ik studeer nu nog en de komende drie jaar ook nog wel. Dan ben ik ongeveer 25 als ik klaar ben met mijn studie, dan nog werken... Ik zal in ieder geval geen jonge moeder worden
woensdag 15 augustus 2007 om 23:06
Hallo Despa
Zo een kun je beter kwijt dan rijk zijn., je zult er maar zwanger van zijn, en dan zo belazerd worden.Erg sneu voor zijn vriendin,maar dat is niet jouw pakkie aan.Jij moet je eigen geluk weer op de rails krijgen, kan me voorstellen dat je hem weet niet wat wilt toewensen, maar het kind heeft hier niet omgevraagd.Jij kunt verder, maar wat hij voor schade bij zijn vriendin heeft aangericht blijft altijd tussen hun in staan.Hij heeft haar toen destijds besodemieterd,er hoeft maar even wat te gebeuren of zij zou hem dit voor de voeten gooien, en hier hoef jij niks voor te doen.
Zo een kun je beter kwijt dan rijk zijn., je zult er maar zwanger van zijn, en dan zo belazerd worden.Erg sneu voor zijn vriendin,maar dat is niet jouw pakkie aan.Jij moet je eigen geluk weer op de rails krijgen, kan me voorstellen dat je hem weet niet wat wilt toewensen, maar het kind heeft hier niet omgevraagd.Jij kunt verder, maar wat hij voor schade bij zijn vriendin heeft aangericht blijft altijd tussen hun in staan.Hij heeft haar toen destijds besodemieterd,er hoeft maar even wat te gebeuren of zij zou hem dit voor de voeten gooien, en hier hoef jij niks voor te doen.
donderdag 16 augustus 2007 om 10:29
Zo had ik er nog niet eens aan gedacht.. Ik zit alleen maar te denken dat zij nog bij elkaar zijn. Maar hoe, dat is natuurlijk wel de vraag. Zij gooit natuurlijk niet alles op haar Hyves, de buitenwereld ziet alleen hoe goed zij het hebben. Ik vraag me alleen af hoever hij nu bij haar is gekomen met zijn (te) vlotte babbel.
Maar ik moet inderdaad proberen om me niet meer met hen bezig te houden. Heb vanochtend even lekker hardgelopen, is wel goed om even wat anders aan mijn hoofd te hebben! Vanavond een gezellig etentje met vrienden voor de boeg, dus ik denk dat ik mijn dag wel goed zal doorkomen vandaag :-)
Ik moet maar gewoon blijven denken (als ik weer eens aan hen denk), dat hun leven allang niet meer rozengeur en maneschijn is. Ze zal hem inderdaad dingen blijven verwijten. Zal ik dan maar aannemen. Vind het ook erg dat ik haar leven zo op haar kop heb gezet, maar ja, ik was niet de enige die dat deed en zeker niet degene die bezet was...
Ik weet wel dat ik nooooit meer in zoiets zal belanden. En als ik er weer toe neig, dat ik dan maar aan deze heftige periode moet terugdenken. Dan zal ik me wel twee keer bedenken, voor ik iets doe!
zondag 26 augustus 2007 om 23:05
He _zaza_
Bedankt voor je berichtje! Ik heb het de afgelopen week best druk gehad, vooral met het helpen bij de introductie die nu aan de gang is. Veel feestjes en overdag ook lekker bezig en tussendoor nog even werken.
Dus wat dat betreft gaat het wel goed. Ik denk er nu even minder aan en gelukkig heb ik de afgelopen dagen met het stappen niet hoeven huilen. Dat gebeurde eerder wel af en toe: stond ik in de kroeg heel even in mijn eentje en ja hoor, daar kwam de waterlanders al.
Toch blijft het me wel bezig houden, merk ik. Niet dat ik er deze periode lang over pieker, maar af en toe gewoon zo'n flits door je hoofd. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk. Maar gelukkig beheerst het op dit moment mijn leven niet (meer). 's Avonds als ik niet direct kan slapen, lig ik bijna niet meer opgefokt in bed na te denken hoe ik wraak kan nemen.
Met twee vriendinnen kan ik goed praten en gewoon mijn ei kwijt. Bij eentje vooral per email en sms (woont ver weg van mij) en de andere vriendin zie ik regelmatig. Echt ontzettend fijn dat ik af en toe mag klagen en voor de zoveelste keer erover mag beginnen
Gelukkig begin ik steeds meer in te zien dat ik blij mag zijn dat ik niet aan hem vast zit. Het enige nadeel is dat hij een paar straten verderop woont. Als ik naar de stad fiets, hoef ik op een bepaald punt alleen even opzij te kijken en dan zie ik hun huis...
Ik denk de laatste tijd wel steeds meer hoe dat met mijn volgende vriend zal gaan.. Ben bang dat ik mensen geen eerlijke kans kan/ durf te geven. Je hoort zoveel om je heen dat mensen vreemd gaan, zelfs na/ tijdens een jarenlange relatie.. Hoe kan je mensen vertrouwen?
Bedankt voor je berichtje! Ik heb het de afgelopen week best druk gehad, vooral met het helpen bij de introductie die nu aan de gang is. Veel feestjes en overdag ook lekker bezig en tussendoor nog even werken.
Dus wat dat betreft gaat het wel goed. Ik denk er nu even minder aan en gelukkig heb ik de afgelopen dagen met het stappen niet hoeven huilen. Dat gebeurde eerder wel af en toe: stond ik in de kroeg heel even in mijn eentje en ja hoor, daar kwam de waterlanders al.
Toch blijft het me wel bezig houden, merk ik. Niet dat ik er deze periode lang over pieker, maar af en toe gewoon zo'n flits door je hoofd. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk. Maar gelukkig beheerst het op dit moment mijn leven niet (meer). 's Avonds als ik niet direct kan slapen, lig ik bijna niet meer opgefokt in bed na te denken hoe ik wraak kan nemen.
Met twee vriendinnen kan ik goed praten en gewoon mijn ei kwijt. Bij eentje vooral per email en sms (woont ver weg van mij) en de andere vriendin zie ik regelmatig. Echt ontzettend fijn dat ik af en toe mag klagen en voor de zoveelste keer erover mag beginnen
Gelukkig begin ik steeds meer in te zien dat ik blij mag zijn dat ik niet aan hem vast zit. Het enige nadeel is dat hij een paar straten verderop woont. Als ik naar de stad fiets, hoef ik op een bepaald punt alleen even opzij te kijken en dan zie ik hun huis...
Ik denk de laatste tijd wel steeds meer hoe dat met mijn volgende vriend zal gaan.. Ben bang dat ik mensen geen eerlijke kans kan/ durf te geven. Je hoort zoveel om je heen dat mensen vreemd gaan, zelfs na/ tijdens een jarenlange relatie.. Hoe kan je mensen vertrouwen?
