Bekkeninstabiliteit, wel of niet keizersnede?

Kussen als afgebeeld verkopen ze ook bij de Makro. Hij stond pasgeleden nog in de folder. Volgens mij de huidige of net verlopen folder.

Heb m ook en was tijdens mijn 1e zwangerschap en ernstige bi een uitkomst.

Moet m nu maar weer eens opzoeken. Ben nu al weken verder dan de 10 weken en nog weinig klachten. Al weet ik wel zeker dat het gaat komen helaas.



Ik ben normaal bevallen (zelfde horroverhaal als anna) en ik heb dus geen idee of een ks beter zou zijn. Ik zou het zelf niet willen iig. Ik denk dat je dat idd langer moet herstellen omdat je buikspieren je bekken ondersteunen.

Ik heb ook B.I. Ben 4 augustus van dit jaar, gewoon vaginaal bevallen (van mijn eerste kindje).

Met 15 weken kreeg ik B.I. Heb gelijk een bekkenfysiotherapeut in de arm genomen. Helaas kon dat niet helpen dat mijn B.I. minder werd. Met 20 weken ben ik ipv 40 uur 30 uur gaan werken. Met 26 weken ben ik 20 uur gaan werken (4 uurtjes per dag). Ik had ontzettend veel last met zitten (ook zittend beroep) en met lopen. Wat een ellende vond ik het. Op het laatst was het ook geen lolletje meer. Ik ben met 41w5d bevallen. Tijdens de bevalling had ik met het ziekenhuispersoneel al doorgenomen dat ik B.I. had en niet op mijn rug kon liggen (dan kon ik namelijk mijn benen niet meer bewegen). Ik heb de hele bevalling op mijn zij gelegen, maar bij het persen toch op mijn rug. Ik kon alleen zelf niet mijn benen bewegen. Er hebben twee verpleegkundigen toen geholpen om mijn benen op te trekken (zij trokken mijn benen op omdat ik dat dus niet kon) bij elke perswee. Dit ging eigenlijk best oké. Het deed wel zeer aan mijn bekken, maar gelukkig heb ik maar 20 min hoeven te persen totdat mijn zoon geboren werd.



Na de bevalling heb ik de eerste dagen (4 dagen) absoluut geen trap gelopen. Daarna voorzichtig maar 1 keer per dag trap gelopen. Dat was dan ook echt het uiterste wat ik kon met mijn bekken. Na 10 dagen probeerde ik naar de apotheek te wandelen, maar kwam niet verder dan 30 meter. Ben toen omgekeerd. Het deed gewoon té veel pijn aan mijn bekken.



Langzaam aan ben ik steeds verder gekomen (40 meter, 50 meter etc). Nu gaat het lopen best oke (zelfstandig lopen gaat beter dan achter de kinderwagen). Zitten gaat helemaal goed! Alleen nu heb ik een probleem met liggen. Zo'n 2 maanden na de bevalling begon dat: kon absoluut niet liggen op mijn rug (mijn benen kan ik dan compleet niet meer bewegen). Maar ook op mijn zij liggen lukte niet meer. Als ik langer dan 1 minuut op mijn zij lag, sloeg mijn bekken 'op slot'. Daarna kon ik dus niet meer uit die houding komen, of dat ging gepaard met helse pijn en een flinke schreeuw!

Dus bij het in slaap vallen, bleef ik maar bewegen, op linkerzij 40 a 60sec, dan draaien op rechterzij, weer 40 a 60 sec, weer draaien naar linkerzij 40 a 60 sec en wéér draaien. Zo draaide en draaide ik maar totdat ik in slaap viel (gelukkig viel ik vaak redelijk snel in slaap doordat ik gewoon vermoeid was van het weinige slapen door mijn zoon ). Nu gaat het steeds een beetje beter. Ik kan nu ongeveer 5 minuten op mijn zij liggen en bijna 2 minuten op mijn rug. Ik moet niet per week bekijken, maar per maand en dan zie ik wel vooruitgang.

Ik ben wel al die tijd al bij de bekkenfysiotherapeut en zal daar ook nog wel even blijven.



Helaas gaat het dus nog wel een ruime tijd duren voordat ik hiervan hersteld ben. Een eventuele tweede gaat dus ook zeker nog een tijd duren. Eerst hier van herstellen en dan weer even genieten, voordat ik (nu bewust) mijn lijf weer naar de klote ga helpen met een zwangerschap. Toch zal ik nog wel een keer zwanger willen worden en een tweede kindje willen. Ik hoop alleen dat de B.I. de volgende keer niet nóg dramatischer gaat worden dan bij deze zwangerschap, maargoed... ik ben er nu op voorbereid.



Succes met je bevalling!

quote:kjong schreef op 19 december 2009 @ 15:41:

Ik denk dat jij met angsten zit die op je lichaam effect hebben. En niet andersom.

Als je die angsten overwint, zul je zien dat je lijf veel beter presteert.Ach, natuurlijk! DAt was het! Het zat tussen mijn oren. Had ik dat maar eerder geweten, dan was mij een hoop leed bespaard gebleven

Ja hoor. Ik zit er naast.Even een greepje uit de openingspost:

Heel bang voor de bevalling

SI-klachten

Overweging keizersnee

Bang voor buikwond

In mijn ogen een kringredenatie, want dan uiteindelijk weer bang voor de bevalling.



Een ongeplande keizersnee daar kun je niks van vinden, daar ga je blind in.



Bedénken dat je evt een keizersnee wilt, maar daar eigenlijk niet veel meer heil in zien dan een natuurlijkere bevalling, en daar ook nog bang om zijn (om een spookgedachte, een -nog- niet bestaande situatie, dus) laat mij denken dat je veel te veel bezig bent met je beperking(en).



quote:Ik ben het niet met Kjong eens,want ik zit echt niet met angsten die effect hebben op mijn lichaam.

Was dat maar zo,dan probeer ik dat onder controle te krijgen en was ik er misschien wel vanaf.



En dat soort opmerkingen passen precies in het straatje van mijn redenatie.

Want wáarom, in godinnennaam, zou je nou niét je angst(en) willen overwinnen?

Ik ben 'normaal' bevallen met BI. Wel in het ziekenhuis, waar ze ook wisten dat ik BI had. Ik mocht niet zelf mijn benen vasthouden, en anderen ook niet, omdat het dan ongelijk zou kunnen zijn. Dus ik had steunen op het bed waar mijn voeten in konden. Heb wel de hele tijd tijdens de weeen op mijn zij gelegen, want op mijn rug kon niet. Alleen met persen moest ik op mijn rug. Maar toen kickte de adrenaline denk ik in, want toen voelde ik niks meer. En direct na de bevalling knapte ik op. Ik kan inmiddels weer normaal lopen, zitten, liggen. Alleen moet ik nog voorzichtig zijn met gekke bewegingen. Ik kan nog steeds niet ver lopen of lang staan, maar de bevalling is ook pas 5 maanden geleden. Maar het viel me alles mee, want vanaf week 17 kreeg ik last en vooral de laatste 2 maanden kon ik echt niks meer.



Succes met je beslissing!

Vk en gyn vonden een keizersnede onzin bij BI. Wel moest ik niet aan mn benen trekken, maar wel in de buigels hoor, kind moest er uit met een vacuumpomp dus gyn moest er goed bij kunnen.



Nog steeds last, zoon is nu bijna 2.5 en ik heb nog een dochter van bijna 1. Daar was de BI trouwens veel minder dan bij zoon. Maar de klachten zijn nog steeds niet weg. Zelf heb ik het idee dat het misschien wel iets anders dan BI is, met mn stuitje oid.

kjong. ik ben het daar niet helemaal mee eens. Natuurlijk kunnen angsten klachten verergeren. Maar dat zal niet bij alle aandoeningen het geval zijn.

Bij mijn 1e zwangerschap was ik gigantisch nuchter en had de instelling: niet zeiken, gewoon doorgaan. En kwam in een rolstoel terecht.

Nu bij de 2e zwangerschap was ik vanaf dag 1 bang (jawel, bang) dat ik weer zulke ernstige klachten zou krijgen.

Resultaat is nu dat ik nog nergens last van heb.

Oftewel. precies het tegenovergestelde van jouw redenatie in beide gevallen.

Dat is fantastisch. Maar ik had het dan ook niet tegen jou Sylvester.

uhh oke, ik dacht in het algemeen.