oude liefde

Gisteren belde mijn vriend op: hij had onverwachts bezoek gekregen, van een vriendin van hem....en ik was er niet blij mee. Aan de andere  kant: ik wil hem gewoon vertrouwen, en ervan op aan kunnen dat hij zich weet te gedragen. Zij hebben niet echt een relatie gehad, maar hij is ook niet ongevoelig voor haar. Zegt wel, dat hij zich fysiek niet meer tot haar aangetrokken voelt...maar dat zij misschien wel wat van hem zou willen....



De ‘vriendin’ is gebleven tot laat in de avond. Toen kreeg ik een telefoontje dat ze naar huis was, hijzelf zou in bed liggen…..ik geloofde hem, maar ik vind het wel ongepast dat een vrouw bij iemand zo lang op bezoek gaat.

Vandaag bij mijn therapeut aangegeven wat er gisteren gebeurd is, en dat ik het gewoon ongepast vond, ook al vertrouw ik mijn vriend wel. (Als ik hem niet zou vertrouwen, zou ik geen relatie op afstand kunnen volhouden, zou ik gek worden….)

Mijn peut was het met me eens, en adviseerde me om mijn vriend mijn gevoel bij dit alles te laten weten. Dit heb ik gedaan, waardoor hij zich gekwetst voelde: ik hoefde hem geen regels voor te schrijven, hij kon zelf wel bepalen wie hij ontving, waar hij op bezoek ging en ook hoe lang. Totaal geen begrip voor hoe het zou zijn! Inspreken op mijn schuldgevoel, dat ik hem verwijten maakte. Heb ik nogmaals aangegeven, dat het niets met vertrouwen te maken heeft, maar dat het hoe dan ook ongepast is, en dat ik het niet fijn zou vinden als dat vaak zal voorkomen, maar het hielp niet….

Probeerde ik het om te draaien: stel dat ik een man zolang over de vloer zou hebben, hoe hij daarover zou denken….hij dacht dat het hem niets uit zou maken, zolang er maar niets gebeurde….

Weet niet goed wat ik met zulke situaties aan moet.

quote: Nicole_1964 reageerde



Ik denk dat het zich nu al behoorlijk uitwijst .......

Hoe verwacht jij dat het zich uitwijst?

Zelf hebben we het er regelmatig over: wij zijn beiden herstellende van klachten uit het verleden, overvemoeidheid, stress, e.d. én hebben beiden een of meerdere moeilijke relaties achter de rug. Op dit moment kunnen we elkaar helpen/steunen (dat doen we ook), en het kan t.z.t. 2 kanten op: ofwel we komen er samen sterk uit, en gaan ieder voor zich verder, of de relatie wordt zo sterk door alles wat we samen (kunnen) delen, waardoor we juist wel samen verder kunnen. Zo zien we het momenteel allebei...eigenlijk dus 2 'kneusjes' die elkaar proberen te helpen, en het toch ook over het algemeen, als we bij elkaar zijn, alleen maar fijn hebben samen.... Echter door de week, als we elkaar niet zien, is het soms moeilijk, alsof we dan 'afstand moeten houden' om geen pijn van het gemis te voelen. En dat maakt het soms dubbel....

Duidelijk, geen probleem dus.

Alleen je laatste alinea begrijp ik niet helemaal. Bedoel je te zeggen dat jullie door de week de pijn van ruzie en /of onbegrip zoeken om de pijn van het gemis niet te hebben?  Soms lijkt het beter te gaan, maar ik denk dat je het goed verwoordt, en dan vooral van hem uit. Hij zegt ook vaak dat hij geen tijd heeft om mij te missen, daar is hij te druk voor....terwijl ik dan een paar dagen later een sms'je krijg waarin hij schrijtt dat hij me wel degelijk mist.... Ook hij is vaak heel onzeker en probeert dat op die manier misschien te camoufleren, maar gelukkig zie ik het steeds vaker wél en kunnen we erover praten. Maar we hebben beiden nog een lange weg van herstel te gaan, en dat gaat natuurlijk met ups en downs....en dan zien we wel waar het schip evt. strandt of niet....