Relaties
alle pijlers
..Weer afgewezen..zucht...moet even mijn hart luchten..
zaterdag 8 september 2007 19:57
Jawel hoor, daar zit ik weer alleen op de bank. 'Vriendje' van 1 maand, wilde toch niet verder omdat hij nog teveel aan zijn ex dacht. Hij is net vertrokken. Die relatie bleek nog maar anderhalve maand voordat wij elkaar leerden kennen uit gegaan te zijn uit rationele overwegingen (zij ging langere tijd voor studie naar het buitenland). Deze week zei hij nog zo blij met me te zijn, was ik nog zijn lieverd. Als ik niet genoeg zelfvertrouwen zou hebben, zou ik nu onderhand wel een onzekere muts zijn. Jeetje de zoveelste die toch niet voor mij kiest, terwijl ik het wel een kans wil geven. Als er al niet een ex is die nog teveel in iemands hoofd zit, dan is het wel weer een jongen die nog geen vaste relatie wil. En steeds krijg ik te horen dat ik toch zo leuk, lief, knap, intelligent ben. Maar nooit leuk genoeg om verder mee te willen. Want ja die ex kan er best zijn, maar als ik echt leuk genoeg ben, dan laten ze me echt niet lopen.
Ik vermaak me goed als vrijgezel hoor, heb een prima leven. Ben ook niet desperated op zoek. Maar ja dan ontmoet je weer een man, je denkt misschien dat het wat wordt, je krijgt gevoelens en daarna is er altijd een maar.... Nu een jaar vrijgezel en het is nog vrijwel geen een keer anders geweest...om moe van te worden. Heb nu weer even een kutgevoel, maar ben geen type om bij de pakken neer te zitten. Dadelijk maar douchen, aankleden en hup naar de stad. Thuiszitten heeft ook geen zin (ook al zou ik nu het liefst diep onder de dekens kruipen). Het is wel fijn om het even van je af te schrijven. Heb net ook heerlijk aan de telefoon met een vriendin gejankt.
Iemand die deze gevoelens herkent? Wat denken jullie, is er nog hoop voor mij, haha.
Ik vermaak me goed als vrijgezel hoor, heb een prima leven. Ben ook niet desperated op zoek. Maar ja dan ontmoet je weer een man, je denkt misschien dat het wat wordt, je krijgt gevoelens en daarna is er altijd een maar.... Nu een jaar vrijgezel en het is nog vrijwel geen een keer anders geweest...om moe van te worden. Heb nu weer even een kutgevoel, maar ben geen type om bij de pakken neer te zitten. Dadelijk maar douchen, aankleden en hup naar de stad. Thuiszitten heeft ook geen zin (ook al zou ik nu het liefst diep onder de dekens kruipen). Het is wel fijn om het even van je af te schrijven. Heb net ook heerlijk aan de telefoon met een vriendin gejankt.
Iemand die deze gevoelens herkent? Wat denken jullie, is er nog hoop voor mij, haha.
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
zaterdag 8 september 2007 20:04
The story of my life ....
Alhoewel ik nu wel 'iets' van een vriend heb maar goed wat heb je daar aan als die 1200 km bij je vandaan woont. Pfff....
En verder ja, life goes on ... maar zo vermoeiend. Ik associeer verliefdheid al bijna niet meer met iets 'moois'
Als ik verliefd wordt gaat er al automatisch een alarmbel af ...
Alhoewel ik nu wel 'iets' van een vriend heb maar goed wat heb je daar aan als die 1200 km bij je vandaan woont. Pfff....
En verder ja, life goes on ... maar zo vermoeiend. Ik associeer verliefdheid al bijna niet meer met iets 'moois'
Als ik verliefd wordt gaat er al automatisch een alarmbel af ...
zaterdag 8 september 2007 20:09
Ik zou lekker onder de wol kruipen. Even weer tot jezelf komen.
Een vriendin van mij had ook steeds dit soort mannengedoe. Terwijl ze echt heeel leuk is. Steeds was er voor hun een 'maar'. Bij haar huidige vriend was er ook weer een maar. Ik heb toen heel veel geluisterd naar haar verhalen en kwam erachter dat zij zich niet durfde open te stellen naar mannen, ze durfde haar gevoelens niet toe te laten en te uiten, ze durfde zich niet kwetsbaar op te stellen. Daarom dachten die jongens waarschijnlijk telkens, 'ze is leuk, maar ze is niet serieus, ze gaat er niet helemaal voor iig'. Ze liet niet zien wie ze werkelijk was, ze liet haar 'stoere onafhankelijke zelf' zien, maar niet het lieve gevoelige kwetsbare meisje die ze ook was. Nu heeft ze zich naar haar huidige vriend eindelijk kwetsbaar op durven stellen. Ze zegt zelfs dat ze opeens knuffelig is, wat ze noooit was. En het gaat heeel heel erg goed tussen hun.
Ik weet niet of het bij jou hetzelfde is, maar wie weet..!
Een vriendin van mij had ook steeds dit soort mannengedoe. Terwijl ze echt heeel leuk is. Steeds was er voor hun een 'maar'. Bij haar huidige vriend was er ook weer een maar. Ik heb toen heel veel geluisterd naar haar verhalen en kwam erachter dat zij zich niet durfde open te stellen naar mannen, ze durfde haar gevoelens niet toe te laten en te uiten, ze durfde zich niet kwetsbaar op te stellen. Daarom dachten die jongens waarschijnlijk telkens, 'ze is leuk, maar ze is niet serieus, ze gaat er niet helemaal voor iig'. Ze liet niet zien wie ze werkelijk was, ze liet haar 'stoere onafhankelijke zelf' zien, maar niet het lieve gevoelige kwetsbare meisje die ze ook was. Nu heeft ze zich naar haar huidige vriend eindelijk kwetsbaar op durven stellen. Ze zegt zelfs dat ze opeens knuffelig is, wat ze noooit was. En het gaat heeel heel erg goed tussen hun.
Ik weet niet of het bij jou hetzelfde is, maar wie weet..!
zaterdag 8 september 2007 20:39
Ik had hetzelfde; elke keer van die korte scharrels en telkens waren ze toch niet verliefd, of was er iets anders. Ik was duidelijk niet leuk genoeg om een relatie mee te willen. Na een keer of vijf was ik het ook goed zat.
MAAR; de jongen die ik daarna ontmoette bleef wel, en we gaan samenwonen. Ging ook niet zonder slag of stoot, je moet ervoor knokken maar het gaat om de intentie. Als iemand je de moeite vindt, is er geen berg te hoog. Gaat jou ook nog gebeuren!
MAAR; de jongen die ik daarna ontmoette bleef wel, en we gaan samenwonen. Ging ook niet zonder slag of stoot, je moet ervoor knokken maar het gaat om de intentie. Als iemand je de moeite vindt, is er geen berg te hoog. Gaat jou ook nog gebeuren!
zaterdag 8 september 2007 20:59
Ik herken het ook, paar keer gehad zelfs dat ik iemand leuk vond en het gevoel had dat het klikte. Ook sexueel zat het goed, maar de ander was niet verliefd dus wilde geen relatie. En nu hebben dezelfde heren een vriendin waarop ze ook nier verliefd zijn maar dus wel leuk genoeg zijn voor een relatie.
En dat steekt...
En dat steekt...
zaterdag 8 september 2007 21:31
Hoi,
Nou meid, hier nog een. Had laatst na vier jaar (nog topic over geopend) eindelijk een leuke vent ontmoet. Het was super en geweldig.
Die vent is nog steeds een leuke vent,maar hij kwam er wel na een paar weken achter dat hij niet de gevoelens had die je voor een relatie nodig hebt. Dus tja...weer niet gelukt. Dat gevoel herken ik. Ook al kon ik er niets aan doen, maar het is tochweer niet gelukt.
Om mij heen lijkt het iedereen maar te lukken en ik....al 30 plus en nog niks.
Vanavond zit ik thuis op de bank. Gister al even naar de kroeg geweest en vanavond geen puf. Maar ja dan ontmoet je hem ook niet he....
Ik hou me wel positief! Het moet echt een keer lukken!! En bij jou ook.
Nou meid, hier nog een. Had laatst na vier jaar (nog topic over geopend) eindelijk een leuke vent ontmoet. Het was super en geweldig.
Die vent is nog steeds een leuke vent,maar hij kwam er wel na een paar weken achter dat hij niet de gevoelens had die je voor een relatie nodig hebt. Dus tja...weer niet gelukt. Dat gevoel herken ik. Ook al kon ik er niets aan doen, maar het is tochweer niet gelukt.
Om mij heen lijkt het iedereen maar te lukken en ik....al 30 plus en nog niks.
Vanavond zit ik thuis op de bank. Gister al even naar de kroeg geweest en vanavond geen puf. Maar ja dan ontmoet je hem ook niet he....
Ik hou me wel positief! Het moet echt een keer lukken!! En bij jou ook.
zaterdag 8 september 2007 21:43
Doet me ergens aan denken; de voorgaande heren waren dus niet verliefd op me en wilden dus geen relatie. Mijn huidige vriend was en is ook niet verliefd, maar wil dus wel een relatie. Interessant..waar zit het verschil dan??
of was het bij die anderen gewoon een rotsmoes om van me af te komen, denk dat dat het geweest is. Want zoiets moet je wel accepteren.
of was het bij die anderen gewoon een rotsmoes om van me af te komen, denk dat dat het geweest is. Want zoiets moet je wel accepteren.
zaterdag 8 september 2007 23:28
Ja klopt. Vind het niet zo belangrijk, we vinden elkaar erg leuk en het gaat heel goed. Alles is er; aantrekkingskracht, chemie, noem het maar op.
En hij is veel knuffeliger en aanrakeriger dan ik, kun je nagaan. Ergens denk ik ook dat hij wel verliefd is, maar hij zegt het niet te zijn. Snap het ook niet, want uit zijn gedrag blijkt iets heel anders. Misschien heeft hij een andere definitie van verliefd zijn?
En hij is veel knuffeliger en aanrakeriger dan ik, kun je nagaan. Ergens denk ik ook dat hij wel verliefd is, maar hij zegt het niet te zijn. Snap het ook niet, want uit zijn gedrag blijkt iets heel anders. Misschien heeft hij een andere definitie van verliefd zijn?
zondag 9 september 2007 01:14
Het probleem bij mij is...ik wordt ook zelden verliefd! (Vind dat zelf weleens erg vervelend...) Hooguit worden het gevoelens....en als er gevoelens zijn....dat is voor mij voldoende om er voor te gaan. Daarom Jules denk ik dat je vriend hetzelfde heeft als ik...dat gevoelens hebben genoeg is om het met iemand te proberen.
zondag 9 september 2007 02:12
Daaruit begrijp ik dat jij echt verliefd moet zijn alvorens er voor te gaan? En als er nou de chemie er is...de aantrekkingskracht...denk je er dan over om het toch een kans te geven zonder écht verliefd te zijn?
Een half jaartje geleden was ik echt verliefd, met die leuke vrouw ook een kortstondig iets gehad, maar uiteindelijk waren we te verschillend....einde verhaal!
Dus jááá, ik zou ook weer eens verliefd willen zijn...alleen de vlinders willen niet fladderen
zondag 9 september 2007 12:26
Hey allemaal.
Bedankt voor jullie (lieve) reacties! Voelt toch wel goed om op deze manier mijn gevoelens even te hebben kunnen verwoorden. Voor de buitenwereld probeer ik me groot te houden, het ging immers toch maar om een maandje. Maar alle maandjes bij elkaar......
Gisteren een heel leuke avond gehad, wel dat onbestemde gevoel dat niet weg wilde, maar ik heb het redelijk goed van me af kunnen zetten. Het voelt gewoon niet fijn als je geregeld wordt afgewezen. Het is idd zoals iemand ook zei, als je iemand ontmoet, ben je al erg op je hoede, want de vraag is hoe het nu weer af gaat lopen. Je durft je steeds minder kwetsbaar op te stellen. Mannen krijgen is geen enkel probleem, maar ze houden is een tweede .En tuurlijk er zijn ook wel mannen die wel voor me gaan, maar het punt is dat dit juist nooit de mannen zijn, die ik echt wil. Bij de echt leuke mannen blijkt er bijna altijd wel een maar..te zijn. Op mij zijn ze dan niet genoeg verliefd of ze willen toch geen vastigheid, terwijl ze een maand later bij wijze van spreken, wel ineens hoteldebotel op iemand worden. Oke, ik kom heus in de toekomst iwel emand tegen bij wie het wederzijds is, maar tot nu toe staat verliefdheid bij mij nog altijd gelijk aan onzekerheid en gekwetst worden. En ook al ben ik geen type om bij de pakken neer te zetten, het geeft toch even een domper.
Bedankt voor jullie (lieve) reacties! Voelt toch wel goed om op deze manier mijn gevoelens even te hebben kunnen verwoorden. Voor de buitenwereld probeer ik me groot te houden, het ging immers toch maar om een maandje. Maar alle maandjes bij elkaar......
Gisteren een heel leuke avond gehad, wel dat onbestemde gevoel dat niet weg wilde, maar ik heb het redelijk goed van me af kunnen zetten. Het voelt gewoon niet fijn als je geregeld wordt afgewezen. Het is idd zoals iemand ook zei, als je iemand ontmoet, ben je al erg op je hoede, want de vraag is hoe het nu weer af gaat lopen. Je durft je steeds minder kwetsbaar op te stellen. Mannen krijgen is geen enkel probleem, maar ze houden is een tweede .En tuurlijk er zijn ook wel mannen die wel voor me gaan, maar het punt is dat dit juist nooit de mannen zijn, die ik echt wil. Bij de echt leuke mannen blijkt er bijna altijd wel een maar..te zijn. Op mij zijn ze dan niet genoeg verliefd of ze willen toch geen vastigheid, terwijl ze een maand later bij wijze van spreken, wel ineens hoteldebotel op iemand worden. Oke, ik kom heus in de toekomst iwel emand tegen bij wie het wederzijds is, maar tot nu toe staat verliefdheid bij mij nog altijd gelijk aan onzekerheid en gekwetst worden. En ook al ben ik geen type om bij de pakken neer te zetten, het geeft toch even een domper.
zondag 9 september 2007 12:35
Hey Mel,
Wat je schrijft vind ik best wel herkenbaar. Ik wil ook wel graag een man die helemaal voor mij gaat, na 1,5 jaar single te zijn, maar ik ben m ook nog niet tegen gekomen. Ik kom wel leuke mannen tegen, maar óf hij is niet geinteresseerd, óf ik ben niet echt geinteresseerd. En de enige man die in de laatste anderhalf jaar wel mn hart heeft geraakt is een enorme lul.
Ik heb er niet echt last van, maar nu een aantal mensen om me heen plotseling een relatie krijgen vind ik het telkens minder leuk....
Maar goed, die ene man die voor ons the one is komt vanzelf voorbij! Helaas herken je ze niet aan hun witte paard, dus moet je goed 'zoeken'!
Wat je schrijft vind ik best wel herkenbaar. Ik wil ook wel graag een man die helemaal voor mij gaat, na 1,5 jaar single te zijn, maar ik ben m ook nog niet tegen gekomen. Ik kom wel leuke mannen tegen, maar óf hij is niet geinteresseerd, óf ik ben niet echt geinteresseerd. En de enige man die in de laatste anderhalf jaar wel mn hart heeft geraakt is een enorme lul.
Ik heb er niet echt last van, maar nu een aantal mensen om me heen plotseling een relatie krijgen vind ik het telkens minder leuk....
Maar goed, die ene man die voor ons the one is komt vanzelf voorbij! Helaas herken je ze niet aan hun witte paard, dus moet je goed 'zoeken'!
zondag 9 september 2007 12:46
Hai Mel... jouw verhaal...story of my life!
Tot mijn 29e ongeveer... (m.u.v. toen ik 23/24 was, toen had ik een jaar een vriendje) Erg frustrerend, ik weet het!
Ik moet ook toegeven dat wat Summerparty schrijft, ook herkenbaar is. Ik stelde me niet open. Niet echt. Ik heb het voormalig dates op een gegeven moment nog gevraagd. Echt letterlijk: ' Waarom val jij niet op mij?' (alleen aan dates waarin ik zelf toch al niet geïnteresseerd was; maakt het antwoord wat minder pijnlijk;-)) Kreeg ik als antwoord dat ik de indruk wekte helemaal geen man nodig te hebben.
Enniewee, op mijn 29e is het onwaarschijnlijke toch nog gebeurd. Inmiddels ben ik al weer bijna 3 jaar aan de man. sjonge....
Er is hoop!
Tot mijn 29e ongeveer... (m.u.v. toen ik 23/24 was, toen had ik een jaar een vriendje) Erg frustrerend, ik weet het!
Ik moet ook toegeven dat wat Summerparty schrijft, ook herkenbaar is. Ik stelde me niet open. Niet echt. Ik heb het voormalig dates op een gegeven moment nog gevraagd. Echt letterlijk: ' Waarom val jij niet op mij?' (alleen aan dates waarin ik zelf toch al niet geïnteresseerd was; maakt het antwoord wat minder pijnlijk;-)) Kreeg ik als antwoord dat ik de indruk wekte helemaal geen man nodig te hebben.
Enniewee, op mijn 29e is het onwaarschijnlijke toch nog gebeurd. Inmiddels ben ik al weer bijna 3 jaar aan de man. sjonge....
Er is hoop!
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zondag 9 september 2007 13:57
Een relatie zonder verliefdheid aan het begin is voor mij niet mogelijk. Ik wil dat gevoel hebben bij een man anders valt ie snel in de categorie 'vriend'. Ik kan al heel snel bepalen of ik verliefd word of niet en zal dat niet pas worden na langere tijd.:
[...]
Daaruit begrijp ik dat jij echt verliefd moet zijn alvorens er voor te gaan? En als er nou de chemie er is...de aantrekkingskracht...denk je er dan over om het toch een kans te geven zonder écht verliefd te zijn?
Een half jaartje geleden was ik echt verliefd, met die leuke vrouw ook een kortstondig iets gehad, maar uiteindelijk waren we te verschillend....einde verhaal!
Dus jááá, ik zou ook weer eens verliefd willen zijn...alleen de vlinders willen niet fladderen
zondag 9 september 2007 17:16
Ik vind het echt fijn dat je via een forum als deze, gewoon lekker je hart kan luchten en ook nog goede adviezen krijgt die je aan het denken zetten.Echt wat zou het toch fijn dat je gewoon lekker onbekommerd verliefd zou kunnen zijn, zoals Wipkipje ook al zei.
Verschillende van jullie hebben aangegeven wat mogelijk de reden zou kunnen zijn, dat die mannen uiteindelijk toch niet voor mij kiezen en hebben daarbij voorbeelden aandragen. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Ik ben voor mezelf nagegaan hoe ik ben en hoe ik over kom in een relatie. Ik denk echt dat ik een goede 'vangst' ben. Ik heb alles goed voor elkaar en draag geen rugzakje met me mee. Ik denk echter wel dat ik zelfstandiger en onafhankelijk overkom dan ik werkelijk ben. Ik leg niet snel mijn gevoelens bloot. Ik heb een druk (sociaal) leven en ik zal een jongen in eerste instantie niet laten weten, dat ik hem echt heel leuk vind, dat ik veel aan hem denk, dat ik hem snel weer wil zien etc. Als hij weinig initiatieven neemt, neem ik ze ook niet. Hij moet laten zien dat hij tijd voor mij vrij wil maken, anders doe ik dat ook niet voor hem.
Pas als ik zeker ben van zijn gevoel naar mij toe, zal ik zelf mijn gevoel tonen en meer initiatieven nemen. Voor die tijd, kom ik misschien vrij nuchter over.
Ik ben wel erg knuffelig, maar zeg vrijwel niet wat ik voel of wil (bijvoorbeeld hem vaker zien of een vaste relatie). Ik gaf het eerder ook al aan, ik denk dat ik misschien erg onafhankelijk overkom, juist doordat ik zo 'nochalant' probeer over te komen en wat dominant kan zijn. Als ik afgewezen word, laat ik niet snel merken dat het me iets doet. Niet dat ik geen tranen in mijn ogen krijg, maar wat ik zeg is daadkrachtig. Ik verbreek dan resoluut het contact, terwijl die jongens eigenlijk altijd nog hebben getwijfeld. Ik houd de eer aan mezelf door het af te kappen. Dit met de achterliggende gedachte dat als hij echt zou willen er geen twijfel zou zijn. Die jongen van gisteren zei bijvoorbeeld dat hij heel erg twijfelde en in de war was vanwege die ex. Ik gaf toen aan niet op de tweede plek te willen komen en zei hem dat hij dan voor dat andere meisje moest gaan. Terwijl hij zei dat hij daar niet mee verder wilde vanwege de afstand. Ik liet hem iig geen keus meer om voor mij te kiezen. Als ik er zo over nadenk, heeft niemand van deze jongens ooit echt tegen mij gezegd niks te willen. Als ze een soort van twijfel uitspraken, kapte ik het al af en werd ik dus voor mijn gevoel afgewezen want die jongens gingen er in mee (en vochten niet voor mij..).
Wat denken jullie, zou het hiermee te maken kunnen hebben? Of ben ik nu te veel aan het analyseren? Of durven de mannen gewoon niet eerlijk te zijn en moet ik daarom telkens de knoop doorhakken. Ben benieuwd naar jullie reacties, ervaringen en mogelijk herkenningen.
Verschillende van jullie hebben aangegeven wat mogelijk de reden zou kunnen zijn, dat die mannen uiteindelijk toch niet voor mij kiezen en hebben daarbij voorbeelden aandragen. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Ik ben voor mezelf nagegaan hoe ik ben en hoe ik over kom in een relatie. Ik denk echt dat ik een goede 'vangst' ben. Ik heb alles goed voor elkaar en draag geen rugzakje met me mee. Ik denk echter wel dat ik zelfstandiger en onafhankelijk overkom dan ik werkelijk ben. Ik leg niet snel mijn gevoelens bloot. Ik heb een druk (sociaal) leven en ik zal een jongen in eerste instantie niet laten weten, dat ik hem echt heel leuk vind, dat ik veel aan hem denk, dat ik hem snel weer wil zien etc. Als hij weinig initiatieven neemt, neem ik ze ook niet. Hij moet laten zien dat hij tijd voor mij vrij wil maken, anders doe ik dat ook niet voor hem.
Pas als ik zeker ben van zijn gevoel naar mij toe, zal ik zelf mijn gevoel tonen en meer initiatieven nemen. Voor die tijd, kom ik misschien vrij nuchter over.
Ik ben wel erg knuffelig, maar zeg vrijwel niet wat ik voel of wil (bijvoorbeeld hem vaker zien of een vaste relatie). Ik gaf het eerder ook al aan, ik denk dat ik misschien erg onafhankelijk overkom, juist doordat ik zo 'nochalant' probeer over te komen en wat dominant kan zijn. Als ik afgewezen word, laat ik niet snel merken dat het me iets doet. Niet dat ik geen tranen in mijn ogen krijg, maar wat ik zeg is daadkrachtig. Ik verbreek dan resoluut het contact, terwijl die jongens eigenlijk altijd nog hebben getwijfeld. Ik houd de eer aan mezelf door het af te kappen. Dit met de achterliggende gedachte dat als hij echt zou willen er geen twijfel zou zijn. Die jongen van gisteren zei bijvoorbeeld dat hij heel erg twijfelde en in de war was vanwege die ex. Ik gaf toen aan niet op de tweede plek te willen komen en zei hem dat hij dan voor dat andere meisje moest gaan. Terwijl hij zei dat hij daar niet mee verder wilde vanwege de afstand. Ik liet hem iig geen keus meer om voor mij te kiezen. Als ik er zo over nadenk, heeft niemand van deze jongens ooit echt tegen mij gezegd niks te willen. Als ze een soort van twijfel uitspraken, kapte ik het al af en werd ik dus voor mijn gevoel afgewezen want die jongens gingen er in mee (en vochten niet voor mij..).
Wat denken jullie, zou het hiermee te maken kunnen hebben? Of ben ik nu te veel aan het analyseren? Of durven de mannen gewoon niet eerlijk te zijn en moet ik daarom telkens de knoop doorhakken. Ben benieuwd naar jullie reacties, ervaringen en mogelijk herkenningen.
zondag 9 september 2007 17:33
ik word als ik dit hoor erg herinnerd aan mijn vriendin, waar ik eerder over vertelde. Juist als je iemand wel laat weten wat je voor hem voelt, dat je vaak aan hem denkt, wat je wilt etc., kan je een echte diepe band met iemand opbouwen en je ook echt connected gaan voelen. En er moet altijd iemand van de twee zijn die het ook echt aandurft om zich open te stellen, meestal durft dan pas de ander uit zn schulp te kruipen en zich kwetsbaar op te stellen, en pas dan kan er een echte vertrouwensband zonder angst ontstaan.
Ja, je kan hierdoor hard op je bek gaan en pijn krijgen. Maar het is ook m.i. de enige manier om werkelijke verbondenheid te vinden
Ja, je kan hierdoor hard op je bek gaan en pijn krijgen. Maar het is ook m.i. de enige manier om werkelijke verbondenheid te vinden
