Psyche
alle pijlers
Ik voel me alleen
dinsdag 11 september 2007 21:25
Ik heb van mijn 20e tot mijn 34e samengewoond, ben nu 36, dus woon zo'n 2 jaar alleen nu. Op het moment dat we uit elkaar gingen had ik een hele drukke baan, werkte 7 dagen in de week, elke ochtend om 5 uur beginnen. En lange dagen tot 's avonds laat. Ik was er dus letterlijk dag en nacht mee bezig, moest 's nachts ook telefonisch bereikbaar zijn. Dus had niet eens tijd om mijn vriend te missen. Vorig jaar september werd het me allemaal te veel en trok ik het niet meer, ben toen op vakantie ook zowat ingestort en heb na de vakantie mijn ontslag genomen. Meteen weer met een nieuwe baan begonnen, een nieuw huis gekocht, dus had weer iets om me op te storten alles uizoeken voor het nieuwe huis. Sinds afgelopen maart woon ik er, ben in mei een eigen bedrijfje begonnen wat ik helaas na 2 weken moest stopzetten vanwege mijn concurrentiebeding. Dus weer een andere baan die ik gelukkig snel gevonden had. Ben er nu wel ingewerkt dus eindelijk rust zou je denken, maar ik kan er niet tegen, merk nu pas dat ik niks meer om handen heb. Ben vorige week weer zowat ingestort en ik kan niet stoppen met huilen maar waarom precies ben ik niet achter. Heb ook het gevoel dat ik nu pas mis dat ik niet meer met iemand samenwoon, ik denk niet dat ik mijn ex mis maar meer iemand om me heen. Ik heb weinig vrienden, door mijn werk had ik daar geen tijd meer voor, werk en prive liepen samen. Ik heb nu 1 vriendin die ik ook niet zo vaak zie en ik heb 1 goede vriend waar ik ook nog eens verliefd op ben maar hij is getrouwd, dus blijft het bij vrienden. Door die goede vriend stel ik me ook minder open voor een nieuwe relatie, maar ik kan hem nu niet missen, hij is de enige die ik heb, echt mijn maatje, komt wel een paar keer per week langs en dat vind ik echt fijn. Ik kijk er echt naar uit dat hij komt vind ik zo fijn, dan voel ik me goed en vooral niet alleen. Ik zit er nu echt ff doorheen, moet vaak huilen, voel me alleen, ben niet echt happy. Ben ik de enige die me zo voelt of zijn er meer die zich alleen voelen.
dinsdag 11 september 2007 22:35
He hoi,
Mijn verhaal is wel niet helemaal hetzelfde, maar het komt er opneer dat ik mij ook vaak alleen voel of eerder eenzaam. Mijn relatie is sinds een paar maanden over en probeer nu een nieuw leven op te starten. Ik woon nu tijdelijk bij mijn ouders maar heb een huis gevonden waar ik over een tijdje echt in kan wonen. Op zich heb ik genoeg lieve mensen om mij heen, die mij steunen in deze lastige periode. Maar ik mis inderdaad een maatje. Net als jij zegt, mis ik niet zozeer mijn ex maar gewoon iemand om mij heen. Ik ben ook erg benieuwd hoe ik eea ga ervaren zodra ik in mijn eigen huis zit. Ik heb 9 jaar samengewoond en daarvoor heb ik al een tijd alleen gewoond. Ik weet wel hoe het is om alleen te zijn en ik weet ook dat dat niet altijd gemakkelijk is. Ik voel de laatste tijd zo'n leegte in mijzelf en vind het moeilijk om in mijn eentje iets te moeten ondernemen. Hierdoor ga ik mij nog leger voelen. Het ene moment voel ik me gewoon beter dan het andere moment. Ik weet dat mijn verhaal niet hetzelfde is als de jouwe. Maar je bent dus echt niet de enige die zich alleen/eenzaam voelt. Ik heb soms ook wel dat gevoel dat ik de enige ben. Ik wil je in ieder geval het allerbeste toewensen. Als je behoefte hebt om nieuwe mensen te leren kennen, kun je eens kijken op het forum Contact of ga naar de site van nieuwe mensen leren kennen. Wellicht dat nieuwe contacten je gevoel van alleen zijn wat kunnen verminderen.
Mijn verhaal is wel niet helemaal hetzelfde, maar het komt er opneer dat ik mij ook vaak alleen voel of eerder eenzaam. Mijn relatie is sinds een paar maanden over en probeer nu een nieuw leven op te starten. Ik woon nu tijdelijk bij mijn ouders maar heb een huis gevonden waar ik over een tijdje echt in kan wonen. Op zich heb ik genoeg lieve mensen om mij heen, die mij steunen in deze lastige periode. Maar ik mis inderdaad een maatje. Net als jij zegt, mis ik niet zozeer mijn ex maar gewoon iemand om mij heen. Ik ben ook erg benieuwd hoe ik eea ga ervaren zodra ik in mijn eigen huis zit. Ik heb 9 jaar samengewoond en daarvoor heb ik al een tijd alleen gewoond. Ik weet wel hoe het is om alleen te zijn en ik weet ook dat dat niet altijd gemakkelijk is. Ik voel de laatste tijd zo'n leegte in mijzelf en vind het moeilijk om in mijn eentje iets te moeten ondernemen. Hierdoor ga ik mij nog leger voelen. Het ene moment voel ik me gewoon beter dan het andere moment. Ik weet dat mijn verhaal niet hetzelfde is als de jouwe. Maar je bent dus echt niet de enige die zich alleen/eenzaam voelt. Ik heb soms ook wel dat gevoel dat ik de enige ben. Ik wil je in ieder geval het allerbeste toewensen. Als je behoefte hebt om nieuwe mensen te leren kennen, kun je eens kijken op het forum Contact of ga naar de site van nieuwe mensen leren kennen. Wellicht dat nieuwe contacten je gevoel van alleen zijn wat kunnen verminderen.
woensdag 12 september 2007 00:31
Ik heb het idee dat jij je scheiding eigenlijk helemaal nog niet verwerkt hebt en dat dat je nu begint op te spelen, en hoe moeilijk het ook is daar zal je toch door heen moeten. En ga op zoek naar nieuwe vrienden/kennissen en dat betekend niet dat het allemaal hartsvriendinnen moeten zijn met de 1 kan je bijv gaan sporten, met de ander lekker uitgaan etc maar zorg dat je wat meer mensen om je heen krijgt waar je op terug kan vallen om wat mee te doen. En ik weet dat is niet altijd makkelijk te vinden maar misschien een collega of buurvrouw waar je wat leuks mee kan doen, en ik weet niet of je op hyves zit maar ik ben op die manier in contact gekoomen met 2 vriendinnen van vroeger we hadden elkaar al 17 jr niet gezien en hebben nu weer regelmatig contact. Maar dat verwerken dat zal je echt moeten doen en dat kost gewoon tijd en dat huilen hoort er gewoon bij, sterkte ermee iig.
woensdag 12 september 2007 01:53
Ik herken het een beetje. Ik ben niet alleen, maar wel eenzaam. Genoeg mensen om me heen, maar toch voel ik me eenzaam. Straks verhuis ik na jarenlang in studentenhuizen te hebben gewoond naar een studio helemaal voor mij alleen, en ik ben bang dat dat gevoel gaat verergeren. Zelfs met de noodzakelijke kat ;) Ik probeer mijn leven druk in te delen door veel te studeren en te werken en te sporten, maar eenzaam zal ik wel mijn levenlang blijven. Binnenkort krijg ik meer informatie over gedragstherapie en waar het te volgen, maar ik verwacht niet dat dat gevoel weggaat. Mijn ex was ook mijn troostvriendje, omdat ik moeite heb met mezelf bloot te geven in real life. Ik mis hem als persoon niet, wel als troostvriendje. Erg eigenlijk.
woensdag 12 september 2007 06:22
maandag 28 september 2009 14:32
Heel herkenbaar allemaal. Ook ik heb moeite met alleen zijn. Ben vanuit huis destijds meteen gaan samenwonen en na 14 jaar heb ik in jan 2008 eindelijk voor mezelf durven kiezen en de scheiding aangevraagd. Sinds april dit jaar woon ik pas op mezelf en dat valt mij erg zwaar. Dat lege gevoel van binnen is constant aanwezig.
Mij helpt het wel om bezig te blijven en ook ik heb wel familie en vrienden op wie ik kan terugvallen. Maar zij hebben bijna allemaal een relatie en dan is het lastig om eens echt je hart te kunnen luchten. Of om gewoon spontaan eens bij iemand langs te gaan of een kroeg in te duiken.
Misschien is het een idee om een netwerk samen te stellen van meiden die het gewoon ook moeilijk vinden om weer alleen door het leven te gaan. Op die manier hebben we altijd iemand om even mee te kletsen en wie weet groeien er mooie vriendschappen uit.
Ik woon zelf in de omgeving R'dam, dus laat het me weten of je dat wat lijkt.
Gr.
Sylvia
Mij helpt het wel om bezig te blijven en ook ik heb wel familie en vrienden op wie ik kan terugvallen. Maar zij hebben bijna allemaal een relatie en dan is het lastig om eens echt je hart te kunnen luchten. Of om gewoon spontaan eens bij iemand langs te gaan of een kroeg in te duiken.
Misschien is het een idee om een netwerk samen te stellen van meiden die het gewoon ook moeilijk vinden om weer alleen door het leven te gaan. Op die manier hebben we altijd iemand om even mee te kletsen en wie weet groeien er mooie vriendschappen uit.
Ik woon zelf in de omgeving R'dam, dus laat het me weten of je dat wat lijkt.
Gr.
Sylvia
vrijdag 2 oktober 2009 15:53
Ik heb toen ik uit huis ben gegaan altijd in studentenhuizen gewoond, erg gezellig dus. Heb me daar weinig eenzaam gevoeld. Toen een jaar samengewoond en nu voor het eerst sinds 3 maanden woon ik echt alleen. Mis mijn ex niet, maar inderdaad iemand. Een maatje. Heb weinig vrienden omdat ik door de jaren heen steeds selectiever ben geworden. Daarnaast wordt ik door mijn omgeving beschreven als iemand met een dikke muur om zich heen, wat het aangaan van vriendschappen er niet makkelijker op maakt. Ik vind het moeilijk me open te stellen voor anderen. Oppervlakkig contact lukt me wel. Maar vriendschappen? Die gaan harder dan dat ze komen. Ben nu 9 maanden alleen en voel me ook echt alleen. Heb net een nieuwe baan maar heb een éénmanspositie binnen mijn werk. Geen collega's waar ik de hele dag mee werk. Ik heb een hond en dat scheelt wel. Maar dat beperkt me weer om na het werk de deur uit te gaan. Kan dat beestje slechts van 07.30 tot 22.00 uur alleen laten.
Misschien is het inderdaad een idee om te kijken of we een netwerk kunnen samenstellen van mensen die er opeens weer alleen voor staan.
Misschien is het inderdaad een idee om te kijken of we een netwerk kunnen samenstellen van mensen die er opeens weer alleen voor staan.
zondag 14 februari 2010 19:49
Yep, hier nog zo één. Ben nu 2 jr single en sinds de scheiding is mijn sociale leventje enorm uitgedund. Mede ook doordat ik tijdens de scheiding erg teleurgesteld ben door zogenaamde vrienden (daarmee dus gebroken) en daarna dus erg selectief ben geworden.
Doordeweeks gaat het allemaal nog wel, maar in het weekend kan ik me erg alleen voelen.
De vriendinnen die ik heb wonen allemaal niet naast de deur dus spontaan even iets afspreken is er niet bij.
Verder heb ik sommige vriendschappen, door het selectiever worden, ook op een laag pitje gezet en sommigen zijn veranderd doordat ik zelf erg ben veranderd na mijn scheiding.
Soms gaat het goed en vermaak ik me prima in mijn eentje, maar als ik dan van een vriendin hoor dat ze die avond naar een leuk verjaardagsfeest o.i.d. gaat en er daarna foto's van zie kan ik me in en in alleen voelen.
Dan ineens lijkt het of iedereen een leuk en gezellig sociaal leven heeft en ik als enige heel sneu thuis zit. Voel me af en toe net een kluizenaar die zich van de wereld afzonderd.
Ik zeg dan maar tegen mezelf dat ik niet de enige ben en dat er genoeg mensen zijn die met zo'n leven tevreden zijn. Maar dat werkt niet.
Het is ook niet zo dat ik saai ben. Ik heb veel interesses en ga er graag op uit.(bios, theater, etentje, terrasje in de zomer, concert, wandelen) Maar vind maar eens iemand die dat net zo heeft..
Ik heb ze nog niet gevonden..
En als ik denk: oh dat is een leuk type, dan blijkt het iemand te zijn die graag vaak erg diep in het glaasje kijkt en echt een kroegdier is (waar ik dus afscheid van heb genomen na mijn scheiding), of het is iemand die al een enorm groot sociaal leven heeft, of getrouwd is en al haar tijd aan het gezin besteedt.
Ik heb ook al vaak gekeken naar alleenstaandenclubjes op internet maar dat zijn vaak al hechte clubjes waar je moeilijk tussen komt.
Ook heb ik al andere dingen ondernomen om meer onder de mensen te komen buiten mijn werk om, het haalt allemaal niks uit.
Wordt er af en toe echt moe en deprie van...
Doordeweeks gaat het allemaal nog wel, maar in het weekend kan ik me erg alleen voelen.
De vriendinnen die ik heb wonen allemaal niet naast de deur dus spontaan even iets afspreken is er niet bij.
Verder heb ik sommige vriendschappen, door het selectiever worden, ook op een laag pitje gezet en sommigen zijn veranderd doordat ik zelf erg ben veranderd na mijn scheiding.
Soms gaat het goed en vermaak ik me prima in mijn eentje, maar als ik dan van een vriendin hoor dat ze die avond naar een leuk verjaardagsfeest o.i.d. gaat en er daarna foto's van zie kan ik me in en in alleen voelen.
Dan ineens lijkt het of iedereen een leuk en gezellig sociaal leven heeft en ik als enige heel sneu thuis zit. Voel me af en toe net een kluizenaar die zich van de wereld afzonderd.
Ik zeg dan maar tegen mezelf dat ik niet de enige ben en dat er genoeg mensen zijn die met zo'n leven tevreden zijn. Maar dat werkt niet.
Het is ook niet zo dat ik saai ben. Ik heb veel interesses en ga er graag op uit.(bios, theater, etentje, terrasje in de zomer, concert, wandelen) Maar vind maar eens iemand die dat net zo heeft..
Ik heb ze nog niet gevonden..
En als ik denk: oh dat is een leuk type, dan blijkt het iemand te zijn die graag vaak erg diep in het glaasje kijkt en echt een kroegdier is (waar ik dus afscheid van heb genomen na mijn scheiding), of het is iemand die al een enorm groot sociaal leven heeft, of getrouwd is en al haar tijd aan het gezin besteedt.
Ik heb ook al vaak gekeken naar alleenstaandenclubjes op internet maar dat zijn vaak al hechte clubjes waar je moeilijk tussen komt.
Ook heb ik al andere dingen ondernomen om meer onder de mensen te komen buiten mijn werk om, het haalt allemaal niks uit.
Wordt er af en toe echt moe en deprie van...
