Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?

Waarom denken zo veel mensen dat een kind zo veel aandacht heeft? Het gaat niet om de hoveelheid uren die een moeder met de kinderen doorbrengt, maar de kwaliteit van die tijd, de veiligheid en steun die de moeder én de vader kunnen geven. Mijn moeder was thuisblijmoeder (het kon toen niks anders). Toch heeft ze nooit met mij gespeeld of me naar de speeltuin gebracht. Mijn full time werkende vader had wel er tijd voor. Zoals toen mijn vader deed, besteed kwalitatieve tijd met mijn kinderen. Ik zie niet dat ze iets missen omdat ik werk.

Ik kan me zomaar voorstellen dat als je vijf dagen werkt dat je dan die vrije dagen die je hebt waarin je ook nog moet schoonmaken , naar je (schoon)ouders moet , ook eens even wilt niks doen , misschien wil sporten .... dat je dan niet zo'n zin hebt in koekjes bakken , al dan niet in de zandbak .

En of ze nou op de creche met verantwoorde klei spelen of met mams met deeg , maakt volgens mij weinig uit qua leren /zelfstandigheid aanleren.

Ik denk dat je thuis andere vaardigheden leert dan op een creche ...en dat dat later gelijk trekt zal best wel .

Maar ik neem aan dat als je "s morgens en je kinderen uit bed moet halen en voor het ontbijt moet zorgen en iedereen op tijd in de spits overal moet zijn dat je dan geen zin / tijd hebt om onderweg de eendjes te voeren < kastanjes te rapen < naar dat mooie spinnenweb te kijken , maar dat je snel snel de auto pakt om ze te brengen en ze zo ook weer op haalt........terwijl de mééste ( nee, niet allemaal ) thuisblijfmoeders lopend of fietsend de kinderen brengen/halen ; goed voor milieu , ze worden verkeersveilig(er) , goed voor de grove motoriek en hun gewicht ....



Mefs , ik denk dat een kind wél veel aandacht nodig heeft . Op de creche pleuren ze een kind toch ook niet in een hoekkie ?

Tjsa mefs.



Ik heb het juist andersom mee gemaakt. Mijn ouders hadden allebei een drukke baan. En mn broer en ik zorgde al heel snel tussendemiddag voor ons eigen eten. En als ze dan s avonds moe thuis kwamen moest er nog wat aan het huishouden gedaan worden, gekookt, enz enz. En daar schoot de tijd voor ons vaak bij in.



Mede daarom vind ik het juist heerlijk dat ik dat allemaal niet hoef te doen. Ik ben gewoon thuis. Verveel me geen moment en alles loopt op rolletjes. En ik denk dat het toch het leukst is voor mijn kinderen om gewoon hun verhaal bij mij kwijt te kunnen en niet bij een bso juf of oppas moeder.



Maar goed, zoals ik aan het begin al zei, ik denk dat een moeder het gelukkigst is als ze doet wat ze zelf wilt en daar achter staat, of dat nou fulltime werken of thuisblijven is.

Om thuisblijfmoeder te zijn moet je bepaalde eigenschappen hebben. Dat heb ik niet en zoals ik vele anderen. Als tbm was ik een chacharijnige, altijd moe, altijd aan het poetsen en wilde de kinderen zo snel mogelijk in bed dumpen. Nu werk ik 4 dagen in de week en volg een opleiding 1 dag om de twee weken. Koken doe ik in het weekend en op mijn vaste vrije dag en gaat de diepvries in.



Boodschappen doen, gebeurt twee keer in de week, dinsdag, als de kinderen op school zijn, en zaterdag ochtend voor 9 uur. Boven poetsen gebeurt gesamenlijk (kinderen dus ook) op zaterdag of zondag. Opruimen, srijken, de was draaien en beneden poetsen gebeurt 's avonds. Ik kan 's avonds ook doelloos voor de tv zitten, maar ik wil liever het huishouden doen, want ik heb veel zin om in het weekend eendjes te voeren, leuke uitstapjes te doen en veel met de kinderen te knutselen. Ik denk niet dat mijn kinderen iets te kort komen. Ik denk dat ze juist gelukkiger zijn dan toen ik tbm was.

Ik ben jarenlang thuis gebleven voor mijn kinderen. Dit moest, omdat het zo hoorde, zo vond toen mijn toenmalige echtgenoot. Ook al heb ik genoten van die eerste levensjaren, paste dit niet bij mij en werd ongelukkig.



Nu werk ik fulltime, en ja, dat is de andere kant. Zoals ik ergens al eerder schreef, ik ben dolgelukkig met mijn onafhankelijkheid. Ik maak tijd voor mijn kinderen en ze zullen er zeker geen slechtere mensen van worden.



Ik ken beide werelden. Als mama thuis is als je uit school komt is toch anders, fijn, warm en vertrouwd. En dit mis ik heel erg. Sowieso kleine dingen die zo belangrijk zijn. Keerzijde was dat ik bovenop hun lip zat. Te veel bemoeide met ze al vond ik dat toen opvoeding. Hun wereld was mijn wereld.



Nu dit niet meer zo is hebben ze meer de kans op een bepaalde wijze te ontwikkelen dan toen (dit verhaal is op mij van toepassing, niet per definitie op anderen) Ze zijn zelfstandig, kunnen meer, zelfverzekerder. Juist omdat mama ze niet tegenhoudt. Ik ben zo een muts die het eng vind kind op klimrek, dus roept doe maar niet bij wijze van spreken. Dat werkt remmend. Fitten op kleine dingen omdat ik het huis net schoon had gemaakt.



Het heeft beide zijn voor en nadelen. Het voordeel is dat ik veel gelukkiger ben nu, nu ik mezelf ook weer kan ontwikkelen, sociale contacten heb die niet over kinderen gaan. Mee draai in de maatschappij. Thuisblijfmoeders (even ongenuanceerd, excuus) hebben hun eigen wereldje met de kindjes, de boodschapjes en het huisje. Ik werd gillend gek. Best of both worlds zou in mijn optiek 3 a 4 dagen werken zijn.

@ mefs,



maar dan is het toch goed als het voor jou werkt ? . Ik zou volgens mij juist niet meer energie hebben voor al die leuke extra'tjes als ik zou werken. Dat jij dat wel hebt vind ik knap hoor.

Kabaoutetje,



hahaha! Over die klimrek... ik maak me er ook schuldig aan. En al helemaal dat deel van "fitten op kleine dingen...". Daarom was ik altijd chagarijnig, met een stofzuiger in de ene hand en een poetsdoek in de andere achter de kinderen.



Borodini,



Je hebt het duidelijk gezegd: het is goed voor mij, zoals voor vele anderen tbm zijn beter is. Ik ken beide kanten en ik weet dat geen van beide makkelijk is. Het is vooral afhankelijk van de ouders of de kinderen beter thuis af zijn of op een bso of kdv. Ik vind alleen jammer dat er zo veel vooroordelen van beide kanten zijn. Het zou goed voor iedereen het andere verhaal eens te mogen meemaken.

Ik ben het er alleen niet mee eens dat je denk dat je kind zelfstandiger is met een full time mam , ik was full time werkende mam en ik heb toch echt hele zelfstandige kinderen.



Ze zijn 10 en 11, gaan zelf op de fiets naar school, gaan met zijn 2tjes stad -ten, gaan met zijn 2 tjes naar de film,(of met eigen vriendinnen) doen een boodschap zelf daarvoor en koken weleens voor hun ouders.



Ruimen zelf hun kleding op, ruimen hun eigen bord op, zonder dat ik iets hoef te zeggen.

Bellen zelf naar hun clubjes om iets te regelen en noem maar op, ik heb juist in alle rust ze kunnen leren alles zelf te regelen, zelfs kleding kopen doen ze voor een gedeelte al zelf.



Ik kom op mijn werkdagen een uur later thuis dan zij en dan zitten zij al aan de koekjes of een soeppie, met vriendinnen, vind ik allemaal prima, want ze hebben al heel goed geleerd wat ze wel kunnen maken en niet.



Ze hebben echt een eigen leven naast het gezins leven, dus, ik heb ze echt niet betutteld hoor, maar ze hebben toen ze mini mini waren wel mijn constante liefde en aandacht gehad, waarschijnlijk geeft dat toch ook heel veel zelfvertrouwen.

BGB, ik zie juist dat veel thuisblijfmoeders de kids met auto komen brengen.

In hun joggingbroek en ongekamde haren, snel snel.

Ik zie ook veel moeders hier, die zitten dan heel de dag op het forum, terwijl ik aan het werk ben. Wat niet zo raar is want kinderen zitten dan op school.

Zie geen verschil.

JULUS



Ik zie ook heel veel moeders die hun werk zo belangrijk vinden de hele dag op het forum in de baas zijn/haar tijd.



Als je eenmaal je kind naar school hebt gebracht met je ongekamde haren ga je lekker uitgebreid douchen en optutten en lekker een bakkie doen elders.



Wat een dom gelul zeg, sorry dat ik het zo zeg, maar je berichtje slaat werkelijk helemaal nergens op.



Mijn kind zegt net nog tegen me, naast me op de bank, mama je gaar toch nooit op donderdag en vrijdag werken he, dat zijn de gezellige dagen als we uit school komen, ben je lekker thuis.



Need I say more.

Dat zal best dat werkende vrouwen op het forum zitten, vind ik ook niet kunnen en doe ik dus ook niet. Ik bedoel dus, dat je ook al ben je thuis, je echt geen kwaliteit levert aan je kind omdat je ergens anders mee bezig bent.

Kijk je kunt wel zeggen dat je tbm bent omdat je zo graag met je kind bezig bent, maar dat is dan ook bullshit want eigenlijk wil je dan bljkbaar om een andere reden thuiszijn.

En hoeveel tbm hadden er niet voorheen een vervelend baantje en zijn nu blij dat ze thuis kunnen blijven? Ik denk dat de meerderheid van de vrouwen met een leuke interessante baan, eerder kiezen om te blijven werken.

Want waarom iets opgeven wat leuk en boeiend is? Een luizig rotbaantje is zo opgezegd maar daarvoor moet je wel een reden hebben...

er zijn echt wel vrouwen die toegeven dat ze nu fijn thuis kunnen blijven als het kind eenmaal geboren is..veel mannen vinden dat ook een goede reden, maar balen als hun vrouw vervolgens niet meer zo interessant is en alleen maar zeikt over het huishouden en dat ie te weinig doet. Tja, als je je vrouw simpel wilt houden..moet je niet achteraf gaan lopen zeuren dat ze zo saai is en alleen maar over de kinderen en huis kan praten.

Misschien slaapt een kindje weleens overdag???

Kun je mooi ff t forum op .



vind het beetje mierenneuken wat je nu doet.



en niet relevant.



Ik merk dat werkende vrouwen iig het hardst schreeuwen dat het niet slecht is voor hun kind, meer dan dat de thuisblijfmoeders schreeuwen dat het wel goed is.



Vraag ik me toch af waarom die werkende vrouwen zo hard schreeuwen en met allerlei motivaties, waarvan er geen een het kind betreft, komen om maar vooral goed te praten dat werkende vrouwen beter af zijn.



Ik ben blij voor ze dat ze dat vinden en dat meen ik echt, ik kon het niet, heb het 3 maanden geprobeerd, ik werd er heel erg verdrietig van, wilde zelf moederen, had er lang genoeg op gewacht en die carrière kon me mijn anus roesten.

[quote]Julus schreef op 27 september 2007 @ 20:49:

En hoeveel tbm hadden er niet voorheen een vervelend baantje en zijn nu blij dat ze thuis kunnen blijven? Ik denk dat de meerderheid van de vrouwen met een leuke interessante baan, eerder kiezen om te blijven werken.

Want waarom iets opgeven wat leuk en boeiend is?



WRONG, ik had zelf een topcarierre en ben zelfs bewonderd dat ik die opgaf voor mijn gezin, ken je het woord "gevoel"

Gelukkig bestond er nog geen internet toen mijn zoon klein was en ik tbm

eigenlijk is het ook te belachelijk voor woorden dat je je thuisblijfstatus moet verantwoorden en dat je in het hokje saai en oninteressant gestopt word, echt te bizar voor woorden.



Heb echt meelij met de mensen die zo over het leven en het gezin denken, echt, jullie missen een boel, kom je nog wel achter, maar dan is het te laat.

nee, toen de mijne nog echt klein waren , had ik ook niks van dat alles.



Maar ik had wel lol. dat wel.

Ga mijn meiden instoppen , tjuus.

Het blijft een oeverloze discussie met een open einde. Er zouden altijd moeders zijn die vinden dat je het je generatie verplicht bent, om financieel onafhankelijk te zijn. Die vinden dat zij een waardeloze sjaggerijnige moeder zouden worden, als ze fulltime thuis zouden doorbrengen ( ooit geprobeerd, serieus geprobeerd? Ik meen serieus, eerst ervaren, dan pas klagen)



En er blijven ook aan die andere kant, altijd moeders zijn, die falikant tegen elke vorm van kinderopvang zijn. Die geen stapje, kuchje, kwijltje en woordje van hun kroost willen missen. In een creche is je kind altijd maar 1 van de vele, altijd een nummer. Een kinderdagverblijf is zoiets als een dierenasiel. Daar dump je je kind in, als je zelf zo nodig uit werken moet.



Dit zijn vanzelfsprekend 2 uitstersten.



Wanneer leren we nu eens dat het geen wedstrijdje is? Dat 'kiezen' voor het 1 niet beter is dan het ander.

Dat iedereen lekker doen moet wat ie doen wil, als ze maar niet van je vreten, ja toch?

Zolang iemand niet op zijn kont gaat zitten uitkering trekken, zal het mij een worst zijn of iemand kiest tijdelijk thuis bij de kleintjes te blijven, of dat iemand bewust en weloverwogen kiest om te blijven werken ( vol tijds of deeltijds, dit is mij nml om het even)



Ik heb beide kanten ervaren, en kan niet zeggen welke kant me het beste beviel.

Ik heb me nooit als ik thuis was afhankelijk van mijn man gevoeld. As if!

Hij is niets zonder mij en ik niet zonder hem en zodoende zijn we beiden afhankelijk van elkaar, als je het dan toch zo zwart wit wilt zien.

Ik denk dat je ook in het hier en nu moet durven leven, zonder altijd maar practisch vooruit te willen kijken. Daardoor willen sommige mensen nogal eens de essentie uit het oog verliezen.

Maar goed, hoe dan ook. Of je nu kiest om volledig te gaan werken, deeltijd, of helemaal niet. Het gaat erom dat het werkt bij jullie, dat je kinderen het goed doen. Jijzelf en je man erachter staan, en voor de rest zal alles en iedereen je moeten jeuken.

Waarom toch altijd dat geverdedig? Dat ik-ben-beter-dan-de-rest? Dat belerende vingertje naar de buurvrouw altijd?

Jemig, wat willen wij vrouwen nu eigenlijk bewijzen?



Ga lekker opnieuw de barricade op zou ik zeggen!

We hebben gewoon te veel te kiezen tegenwoordig, en wat we ook kiezen, lullen doen ze toch wel. Dus stop je zelf te verantwoorden, en stop je energie in je gezin, werk, man, kids en sociale netwerk. En heb in godsnaam een broertje dood aan de moeder van Pietje op school en de moeder van Miepje op zwemles. Laat ze het lekker uitzoeken allemaal!



Want wie zijn wij helemaal om te kunnen oordelen over een ander?

Leven wij hun leven, voelen wij wat hun voelen, ervaren wij wat hun ervaren. We kletsen altijd zo lekker uit ons eigen referentie kader. En vanuit dat perspectief gezien, zijn wij zelf altijd het beste bezig van allemaal natuurlijk. Verbreed je blik en durf gewoon toe te geven, dat anders niet altijd fout hoeft te betekenen. Kijk niet op mensen neer die bewust andere keuzes maken en daar achter staan, het zegt meer over jou dan over hen.

En stop al helemaal ons kikkerlandje met de rest van Europa te vergelijken.

Dat is appels met peren.

We leven HIER in Nederland. En HIER zouden we moeten dealen met onze keuzen.

Zoals mijn moeder zegt: keuzes - conceqwenties.

Maw, draag de gevolgen van je keuzes met verve!

Want élke keuze, heeft een gevolg!



Zo! En dat was mijn 2 cent



Ik zeg: leven en laten leven!

in het kort, elk nadeel heeft zijn voordeel.

sto schreef op 27 september 2007 @ 21:12:

in het kort, elk nadeel heeft zijn voordeel.

Nee, jij bent lekker

Ik zal nog eens me een breuk typen

*lol*



Maar idd, samengevat, klopt het cliché natuurlijk helemaal!



Carpe diem!



(f)

- Oh ja, iemand had het over het boek dat kinderen van werkende ouders beter af zijn.

Moet je voor de grap eens googelen op boeken over kindjes van thuisblijf mama's.

Evenzoveel onderzoeken en boekwerken die weer het tegendeel beweren.



Laat gaan...........

Sto is al vanaf vanmorgen 9 uur bezig op het forum, is ook hard werken...! Jullie mogen van mij de hele dag hier gelukkig zijn, maar moet de maatschappij daarvoor betalen? De aanrechtsubsidie zou worden afgeschaft, nu blijkt dat dat in fases gebeurt over (let wel!) een periode van 15 jaar. Kun je toch nog een hele tijd lekker je internetabonnement van betalen...

Tja, in mijn werk krijg ik bijna dagelijks te maken met het argument; ik heb geen kinderen gekregen om ze te dumpen in een kinderopvang. Dat is dan het antwoord op mijn vraag waarom ze niet willen werken. Want ze moeten uit die uitkering, omdat het nou eenmaal erg veel geld kost. Ik vind het ook best rot dat ik me verscheurd voel, omdat ik mijn kind en mijn werkgever tevreden wil stellen, maar als ik niet werk, heb ik geen inkomen. Het is mij iets te makkelij om te roepen dat je niet wilt werken, want kind heeft mij nodig. Jammer genoeg heb je die keuze niet als je een uitkering ontvangt.

Ik werk me te pletter, zodat oa die uitkering elke maand overgemaakt kan worden. Dat vind ik dat weer zo wrang, alsof ik elke dag juichend opsta om naar mijn werk te gaan. Nou vind ik mijn werk enorm leuk, en zie ik het als een uitdaging om sommigen ervan te overtuigen dat werken echt veel kan opleveren in alle opzichten. En als het dan lukt, heb ik weer wat gewonnen.

Ik snap die instelling niet..lekker de hele dag niks doen, toch geld krijgen waarvoor een heleboel mensen elke dag weer moeten bikkelen. Dan moet je je toch kapot schamen? Let wel; deze moeders kunnen werken, kunnen zo een plek krijgen op de opvang maar zeggen dus dat ze dat niet willen..

gelukkig hebben ze die keuze ook vaak niet, want ze hebben een verplichting. Alleen erg jammer dat ik ze dmv maatregelen moet overtuigen.

eileen schreef op 27 september 2007 @ 21:53:

Sto is al vanaf vanmorgen 9 uur bezig op het forum, is ook hard werken...! Jullie mogen van mij de hele dag hier gelukkig zijn, maar moet de maatschappij daarvoor betalen? De aanrechtsubsidie zou worden afgeschaft, nu blijkt dat dat in fases gebeurt over (let wel!) een periode van 15 jaar. Kun je toch nog een hele tijd lekker je internetabonnement van betalen...

Eh, ik werk 2 en halve dag,

frusti!!