Als je verliefd bent en het is niet wederzijds, wat dan?

11-04-2010 15:03 24 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zit nu zelf in bovenstaande situatie. Ben verliefd geworden op een man die ik al langere tijd ken, maar hij ziet mij als een vriendin. En het voelt echt kl*te!! Naar mijn gevoel is alles er voor een goede relatie, behalve dan dat hij niet verliefd is.



Nu heb ik verschillende opties:



1) vriendschap met hem onderhouden met het gevaar dat het me meer pijn gaat doen en hij binnenkort doodleuk komt vertellen dat hij iemand heeft leren kennen (slik).



2)contact verbreken: al zal dat niet makkelijk zijn, ga hem best wel missen. Misschien hij mij dan ook en dat hij dan pas inziet wat ik echt voor hem beteken? Of is dat niet de goede reden om het contact te verbreken? Doe het ook wel voor mezelf, maar ergens diep van achter hoop ik dat hij dan ook gaat nadenken.



3) tijdelijk afstand nemen: maar is er dan niet het gevaar dat mijn gevoelens gewoon weer terug komen op het moment dat ik hem weer zie?



Dilemma dilemma...



Is er hier iemand die bovenstaande al heeft meegemaakt en/of wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zeggen optie 3. Als je dan na een tijdje (of beter: tijd) weer contact hebt en je gevoel komt weer terug kan je altijd nog voor optie 2 gaan.

Maar misschien ebt je gevoel na een tijdje minder contact wel zo weg dat je helemaal geen behoefte aan contact meer hebt.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
Alle reacties Link kopieren
Heb je het hem verteld wat je voor hem voelt? Zo ja, wat was zijn reactie en hebben jullie besproken hoe met elkaar om te gaan?
Alle reacties Link kopieren
Als hij niet verliefd op je is kun je op je kop gaan staan maar het houdt dan op. Ik denk dat je met hem moet overleggen wat jullie nu het beste kunnen doen. Als jij je gevoelens los kunt zien van de vriendschap die jullie hebben dan kunnen jullie mits hij ook wil vrienden blijven en jouw gevoelens ook los ziet van de vriendschap die er is. Anders zit er maar een mogelijkheid op: contact verbreken.
Alle reacties Link kopieren
Lastig, vervelend, maar dit soort dingen kunnen gebeuren..



Ik ken niet de achtergrond en kan ook niet inschatten hoe heftig jouw gevoelens voor hem zijn. Maar in het algemeen is de remedie: neem er wat afstand van en zorg dat je genoeg andere dingen aan je hoofd hebt zodat je hier niet over hoeft te piekeren.



Optie 3 lijkt me normaal gesproken het handigst. Nu ineens het contact verbreken komt wat gekunsteld over.



Ook de optie die hiervoor wordt genoemd (gaan 'overleggen' over wat te doen) komt gekunsteld over. Er valt niets te overleggen; hij is niet verliefd en gesprekken gaan daarbij echt niet helpen.
Alle reacties Link kopieren
[frieteke schreef op 11 april 2010 @ 15:03:

"Zit nu zelf in bovenstaande situatie. Ben verliefd geworden op een man die ik al langere tijd ken, maar hij ziet mij als een vriendin. En het voelt echt kl*te!! Naar mijn gevoel is alles er voor een goede relatie, behalve dan dat hij niet verliefd is."



Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten.

'Mijn' man was een collega (klein bedrijf met 4 mensen), dus afstand nemen was moeilijk, zo niet onmogelijk. Daarnaast oefenden we ook nog es dezelfde hobby uit, bij dezelfde vereniging.



'Mijn' man ging op vakantie (zonder mij uiteraard) en kwam doodleuk terug met de mededeling dat hij daar een plaatselijke schone had leren kennen. Slik.

Om een lang verhaal kort te maken: zijn vakantieliefde kwam uiteindelijk naar Nederland en afgelopen jaar (na vijf jaar) zijn ze getrouwd. Slik.



Als collega heb ik er jarenlang min of meer bovenop gezeten en ik kan je niet vertellen hoe ontzettend confronterend dat is geweest. Hij was dolverliefd op 'die ander' en ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Ik vergeleek elke man met hem, maar niemand was zo leuk als hij. Slik.



Afstand nemen lukte pas toen hij een andere baan vond en we elkaar minder begonnen te zien. Ik heb mijn hobby nooit opgegeven (en hij ook niet, dus we bleven elkaar zien), maar afgelopen week vertelde hij dat hij gaat emigreren naar háár geboorteland. Slik.



Gun hem zijn geluk (echt waar!), maar ik voel me kut.

Dus adviezen... nee sorry, ik heb ze niet voor je.

Wel: Ik voel met je mee.
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik heb in precies dezelfde situatie gezeten, met het verschil dat hij 17 jaar jonger was dan ik. We waren zulke goeie maatjes, konden lezen en schrijven met elkaar. het viel anderen ook op, hij begon een zin, ik maakte hem af. Toen werd ik dus verliefd....en heb hem dit in een gedicht laten weten.



Hij was zeer vereerd, maar de gevoelens werden niet beantwoord. Toen had ik dus ook de keuze: Of helemaal kappen en dan ook de fijne vriendschap missen. Of doorgaan...(jouw keuze 1). En alhoewel dat best moeilijk was soms (hij bleef ook wel eens slapen (logeerkamer) en dan stonden we gebroederlijk 's avonds de tanden te poetsen), vond ik de vriendschap tóch zo belangrijk om deze niet te verbreken. En inderdaad, ik was de eerste aan wie hij vertelde (hij zei eerlijk: Misschien kan ik het beter niét vertellen, maar ik stond er op) dat hij weer verliefd was...en toen het misliep met haar de eerste bij wie hij uithuilde...dat was heel bijzonder.



Mijn verliefdheid ging langzaam over en ik werd na een jaar verliefd op een ander...dat vond hij niet leuk! Vanaf dat moment zagen we elkaar steeds minder en nu helemaal niet meer. Omdat hij achteraf zei: Had ik "ons" maar een kans gegeven....maar toen was het bij mij te laat
Ik zou een combinatie van optie 2 en 3 doen. Afstand nemen genoeg om het contact te verbreken maar wel op die manier dat de deur op een kier blijft staan, in het geval dat jullie elkaar ooit weer tegenkomen. En die kier kan zowel vriendschap als iets meer zijn. Maar in ieder geval niet dat je helemaal ontdaan raakt, wanneer je hem weer ziet.
Alle reacties Link kopieren
Frieteke, same here. Ook ik denk aan die 3 opties. Oh wat is het moeilijk hè?!
Alle reacties Link kopieren
[quote]Nammma schreef op 11 april 2010 @ 16:01:

Ja, ik heb in precies dezelfde situatie gezeten, met het verschil dat hij 17 jaar jonger was dan ik. We waren zulke goeie maatjes, konden lezen en schrijven met elkaar. het viel anderen ook op, hij begon een zin, ik maakte hem af. Toen werd ik dus verliefd....en heb hem dit in een gedicht laten weten.



Hij was zeer vereerd, maar de gevoelens werden niet beantwoord. Toen had ik dus ook de keuze: Of helemaal kappen en dan ook de fijne vriendschap missen. Of doorgaan...(jouw keuze 1). En alhoewel dat best moeilijk was soms (hij bleef ook wel eens slapen (logeerkamer) en dan stonden we gebroederlijk 's avonds de tanden te poetsen), vond ik de vriendschap tóch zo belangrijk om deze niet te verbreken. En inderdaad, ik was de eerste aan wie hij vertelde (hij zei eerlijk: Misschien kan ik het beter niét vertellen, maar ik stond er op) dat hij weer verliefd was...en toen het misliep met haar de eerste bij wie hij uithuilde...dat was heel bijzonder.



Mijn verliefdheid ging langzaam over en ik werd na een jaar verliefd op een ander...dat vond hij niet leuk! Vanaf dat moment zagen we elkaar steeds minder en nu helemaal niet meer. Omdat hij achteraf zei: Had ik "ons" maar een kans gegeven....maar toen was het bij mij te laat[/quote]



Geloof je het zelf?
Alle reacties Link kopieren
Aan allen die in dezelfde situatie zitten (zaten), . Het is inderdaad echt niet gemakkelijk. Mijn hoofd draait de laatste dagen echt overuren.



Hij heeft gezegd dat hij mij als een vriendin ziet en heel graag vrienden wilt blijven. In theorie klinkt dat leuk, maar ik weet gewoon dat het niet makkelijk gaat zijn. Als ik ga voor een vriendschappelijk contact doe ik dat misschien ook wel omdat ik hem dan niet helemaal kwijt ben en dat vind ik dan weer geen eerlijke vriendschap.

Heb gezegd tegen hem dat ik het een tijd wou laten bezinken en daar had hij alle respect en begrip voor.

Hij vindt mij heel belangrijk, dat heeft hij wel gezegd en dat geloof ik ook wel. Maar ik vrees dat ik die knop niet zomaar kan omdraaien. En als ik dan Wuppie haar verhaal lees, dat wil ik echt niet meemaken.



Wel gek bij jou Namma dat het opeens zo geëindigd is. Chapeau dat je kon luisteren naar zijn verhalen over nieuwe vriendinnen ed en hem dan ook nog kon troosten, zover ben ik helaas niet. Ik gun hem echt zijn geluk, maar de gedachte dat hij binnenkort gaat zeggen dat hij iemand heeft, nee, daar kan ik nu echt niet mee om. Hoe speciaal ik onze vriendschap buiten die extra gevoelens ook vind.



Ga denk ik maar opteren voor optie 3. Hopelijk na een tijd afstand kunnen we toch vriendschappelijke draad weer oppikken.
Alle reacties Link kopieren
Nou, dan niets he?!
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb gekozen voor nummer 1, niet makkelijk wat na een tijdje kwam hij idd met het nieuws dat hij een nieuw vriendinnetje had . Dacht ik toch in eerste instantie ach het is een flirt, bleek het toch wel serieus aan te zijn. Na pas 9 maanden was ik er echt klaar voor om kennis met haar te maken, en het is niet makkelijk geweest, ik kan het prima met haar vinden, en zij ook met mij,en ik gun het allerbeste. maar toch als ik hun soms zo samen ziet denk ik pfff.. dat had ook ik kunnen zijn.

Afgelopen week heb ik toch gekozen voor wat afstand omdat ik merk dat ik nog steeds een zwak voor hem heb en dat ik mezelf pijn doe om met hem/hun af te spreken. Dit heb ik eerlijk tegen hem gezegd en hij begrijpt het wel, dus ja ik zie wel in de toekomst de tijd zal het leren of ik nog contact met hem heb (denk het wel hoor... ik mis hem nu al weer als vriend )



Frieteke heel veel succes met je beslissing, volg je hart en doe waar je je het beste bij voelt.
Alle reacties Link kopieren
quote:lady_a schreef op 11 april 2010 @ 16:44:

Ik heb gekozen voor nummer 1, niet makkelijk wat na een tijdje kwam hij idd met het nieuws dat hij een nieuw vriendinnetje had . Dacht ik toch in eerste instantie ach het is een flirt, bleek het toch wel serieus aan te zijn. Na pas 9 maanden was ik er echt klaar voor om kennis met haar te maken, en het is niet makkelijk geweest, ik kan het prima met haar vinden, en zij ook met mij,en ik gun het allerbeste. maar toch als ik hun soms zo samen ziet denk ik pfff.. dat had ook ik kunnen zijn.

Afgelopen week heb ik toch gekozen voor wat afstand omdat ik merk dat ik nog steeds een zwak voor hem heb en dat ik mezelf pijn doe om met hem/hun af te spreken. Dit heb ik eerlijk tegen hem gezegd en hij begrijpt het wel, dus ja ik zie wel in de toekomst de tijd zal het leren of ik nog contact met hem heb (denk het wel hoor... ik mis hem nu al weer als vriend )



Frieteke heel veel succes met je beslissing, volg je hart en doe waar je je het beste bij voelt. Thanks en hopelijk voor jou nu wat meer rust, hé!
Alle reacties Link kopieren
quote:Brown_Eyes schreef op 11 april 2010 @ 16:25:

[quote]Nammma schreef op 11 april 2010 @ 16:01:

Geloof je het zelf?Waarom zou ik dat niet geloven?
Alle reacties Link kopieren
Persoonlijk vind ik een vriendschap toch iets heel anders dan een liefdesrelatie. Een vriend kan je jaren niet zien, terwijl je toch doorgaat met je leven en heel gelukkig kan zijn. Plotseling zie je hem weer, dan heb je een gezellige tijd, maar als hij daarna weg is dan lijd je niet.



Daarom zie ik de kwestie ook niet echt. Er is aan zijn kant geen sprake van liefde, en als hij dat zegt kan je hem het beste geloven. Ik zou meteen de consequentie trekken, uit zijn buurt gaan en je leven zonder hem hervatten. Elke smoes is goed genoeg, zolang het jou maar helpt om hem uit de leven te bannen.



Als het een aardige man is dan vind je hem na vijf of tien jaar ook nog wel aardig en hij jou, zo niet, wat dan nog. Het is allemaal ondergeschikt aan jouw welzijn, jouw toekomst.
Alle reacties Link kopieren
Nou ja, ik heb hem daarnet gezien en gezegd dat ik (een tijd) geen contact meer wil + de hele uitleg. Hij begreep mij wel, schrok dat ik er zo diep in zat. Maar hij vond het zeer jammer en werd emotioneel.

Maakte het nog net iets moeilijker zullen we maar zeggen .
Alle reacties Link kopieren
quote:Nammma schreef op 11 april 2010 @ 17:20:

[...]





Waarom zou ik dat niet geloven?



Als hij met je wilde zijn, was hij dat wel.

Maar lijkt me ook erg onwerkelijk als jij zo veel ouder bent.
Alle reacties Link kopieren
Hier uit ervaring succes! met manier 2.



Manier 1 is heel pijnlijk (die deed ik eerst). Gevolg was, dat ik er heel veel onder lijdde. Pas toen het echt niet meer ging kon ik voor manier nummer 2 kiezen.



Hoe pakte ik het aan:

Ik heb hem heel duidelijk laten weten wat ik voor hem voelde. Dat ik daarom het contact verbrak en dat ik toekomstig contact alleen op prijs stelde als hij ook iets voor mij voelde.

Het heeft jaren geduurd, intussen heb ik ook een andere relatie (maar nooit meer dat gevoeld wat ik met hem had), en nu heeft hij een tijdje geleden contact opgenomen.
Afstand nemen! Hoe moeilijk dat ook is...

Maar anders blijf je echt in zo'n cirkel hangen waar je niet gelukkiger van wordt.

Dan ga je misschien toch hoop putten uit bepaalde dingen.

En misschien loop je wel mooie dingen of mannen mis omdat je zoveel met hem bezig bent...



Je kunt verliefdheid nou eenmaal niet afdwingen....

Ook niet door afstand te nemen en te hopen dat het dan nog iets wordt...... Want door die hoop kom je nog niet los van hem..

Als hij nu alleen vrienden wil blijven zal dat niet veranderen ben ik bang! Hoe hard dat ook klinkt!



Succes!
Alle reacties Link kopieren
Ik weet hoe pijnlijk dat is.

Ik ben zelf ook, tot nu toe 2 keer in mijn leven echt verliefd geweest. In beide gevallen was het niet wederzijds. Ik heb het de twee mannen in kwestie nooit verteld (ze weten het tot op de dag van vandaag nog steeds niet), omdat zij lieten blijken dat ze mij geheel niet aantrekkelijk vonden.

Ik kwam deze mannen alleen vaak tegen bij concerten/uitgaan en was niet bevriend met ze.



Dan kun je maar één ding doen. Verdriet verwerken, zo snel mogelijk proberen te vergeten en het hoofdstuk afsluiten. Dat is nu wel aardig goed gelukt.



Het leven gaat toch verder.
Alle reacties Link kopieren
absoluut optie twee. Het is even pijnlijk, maar daardoor kom je er wel het snelst overheen.
Alle reacties Link kopieren
Ik had het contact ook verbroken en gezegd dat hij maar contact met me op moest nemen als hij wel wat in me bleek te zien.....Wat denk je, eerst 10 jaar later en toen later nog een keer uit elkaar en een jaar later weer.....nu zijn we weer bij elkaar (hij kon me echt niet vergeten) en HIJ twijfelt weer! Pffff. Ik heb hem nu gezegd: als je nu blijft twijfelen stopt het en dan hoef ik je niet meer te zien, ik kan dit niet meer aan.
voer eendjes geen oorlog!
Alle reacties Link kopieren
Petit,



Zo'n ervaring heb ik ook. Tot 3 keer toe een relatie gehad met iemand, met jaaaaren tussenpose! Haha, de 'de gevoelens voor jou zijn nooit verdwenen', 'ik kan je gewoonweg niet vergeten's vlogen over de tafel! Bij allebei de herverkeringen dacht ik 'NU gaat het anders worden! NU wordt het beter!' Maar precies als bij jou..... Elke keer weer twijfel na een tijd! Ik denk dat het mannen met bindingsangst zijn ( de 'mijne' heeft iig in de tussenliggende jaren nooit een serieuze andere relatie gehad!)



Bah, het meest dodelijk soort mannen, dit. Ze kunnen je zoooooo goed weer inpalmen, je het gevoel geven dat je de liefde van hun leven bent...en dan, na een aantal weken of maanden...JA HOOR!!! De twijfel weer!!!!!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven