Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik hier doorheen?! Man ontrouw??
dinsdag 16 oktober 2007 om 20:58
Hallo allemaal,
Ik ben ervan overtuigd dat er tal van onderwerpen als deze zijn maar ik wil mijn verhaal ook ff kwijt...
Ben er vorige week achter gekomen dat man smst en afspreekt met de buurvrouw.
Kolere....wat er dan allemaal door je heengaat!!
We hebben sinds kort een eigen zaak en op een avond 2 weken geleden zat ik op kantoor offertes te maken terwijl ik hem een avondje kroeg gunde met een vriend...blijkt hij daar met haar te zijn geweest!! Terwijl ik zit te zwoegen en let op onze 3 kids zegt hij niet: kom schat ik heb oppas geregeld, we gaan een borrel drinken in de stad....neeee tuurlijk niet!
Het blijkt zo te zijn dat hij haar eens tegenkwam tijdens de hond uitlaten (zij loopt alleen, heeft geen hond) en zo kwamen ze aan de praat. Hij heeft dit niet aan mij verteld, ook niet toen ik vroeg waar hij helemaal heen was gelopen omdat ie zolang weg bleef. "oh ik heb een extra rondje gelopen"
En nu issie ook nog met haar de stad doodleuk ingeweest!
Ik kwam erachter door in zijn mobiel te snuffelen omdat hij zich erg raar gedroeg. Bewaakte de laatste paar weken zijn mobiel met zijn leven, normaal ligt ie gewoon op tafel.
Ik zag dat hij haar smste en heb hem geconfronteerd en gevraagd wat er aan de hand was met hun twee. Hij hield zich van de domme en zei dat er niks was. Ik ben toen weggegaan en heb haar gesmst en gevraagd wat er aan de hand was. Van haar kreeg ik wel antwoord: ze zijn vrienden en ze kan goed met hem praten, meer niet.....duh...het is net een soap...
Hem er weer mee geconfronteerd maar hij zag het probleem niet. Vond eigenlijk dat ik moeilijk deed! Ammehoela!!
Zeggen dat ze niks te verbergen hebben. Maar waarom dan stiekem?!?!
'omdat mensen het vreemd vinden dat mannen en vrouwen vrienden zijn' zei zij.
Hij zei: om gezeik te voorkomen.
Nee, gezeik heeft hij nu niet!
allemachtig....ik vertrouwde hem blind! Echt, 3 weken geleden zou ik mijn handen voor hem in het vuur hebben gestoken...maar nu...zou ik hem zelf in het vuur willen gooien en haar erbij.
Ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat er mer gebeurd is....waarom anders zo stiekem!? Ik ben echt niet zo bekrompen dat ik vind dat zo'n soort vriendschap niet kan!! En waarom s'avonds ook om een uur of 11 nog een uur weg? Hij dacht dat ik sliep maar ik heb precies gehoord wanneer hij weg ging en weer terug kwam.
Die vrijdagavond had ik heel sterk het gevoel om hem te controleren in de stad. Ik had de babyfoon al in de handen om naar de buren te brengen. Maar toen dacht ik: Kom op, niet zo paranoïde....
Nu denk ik....hád ik het maar gedaan!!! WHAAAAAAA Ik had ze keihard kunnen betrappen!!!!
Nu weet ik niet wat er gebeurd is, ze zeggen niks...maar in een sms naar hem staat wel: Die knuf hou ik tegoed....
Hij snapt er NIKS van waar dat vandaan komt...yeah right...
Ooooh mensen, hoe ga ik hier overheen komen.... Ze ontwijkt me en daar heb ik totaal geen problemen mee. hij doet op zich zijn best, eigenlijk doet hij nu, na een week, alsof er nooit iets aan de hand is!!! Maar dat kan ik niet hoor.
Sorry, misschien beetje warrig en als er ergens verduidelijking nodig is hoor ik het wel.
Ik ben kapot....mijn hart is kapot, mijn leven onderuit geschopt....
Liefs, Puck
Ik ben ervan overtuigd dat er tal van onderwerpen als deze zijn maar ik wil mijn verhaal ook ff kwijt...
Ben er vorige week achter gekomen dat man smst en afspreekt met de buurvrouw.
Kolere....wat er dan allemaal door je heengaat!!
We hebben sinds kort een eigen zaak en op een avond 2 weken geleden zat ik op kantoor offertes te maken terwijl ik hem een avondje kroeg gunde met een vriend...blijkt hij daar met haar te zijn geweest!! Terwijl ik zit te zwoegen en let op onze 3 kids zegt hij niet: kom schat ik heb oppas geregeld, we gaan een borrel drinken in de stad....neeee tuurlijk niet!
Het blijkt zo te zijn dat hij haar eens tegenkwam tijdens de hond uitlaten (zij loopt alleen, heeft geen hond) en zo kwamen ze aan de praat. Hij heeft dit niet aan mij verteld, ook niet toen ik vroeg waar hij helemaal heen was gelopen omdat ie zolang weg bleef. "oh ik heb een extra rondje gelopen"
En nu issie ook nog met haar de stad doodleuk ingeweest!
Ik kwam erachter door in zijn mobiel te snuffelen omdat hij zich erg raar gedroeg. Bewaakte de laatste paar weken zijn mobiel met zijn leven, normaal ligt ie gewoon op tafel.
Ik zag dat hij haar smste en heb hem geconfronteerd en gevraagd wat er aan de hand was met hun twee. Hij hield zich van de domme en zei dat er niks was. Ik ben toen weggegaan en heb haar gesmst en gevraagd wat er aan de hand was. Van haar kreeg ik wel antwoord: ze zijn vrienden en ze kan goed met hem praten, meer niet.....duh...het is net een soap...
Hem er weer mee geconfronteerd maar hij zag het probleem niet. Vond eigenlijk dat ik moeilijk deed! Ammehoela!!
Zeggen dat ze niks te verbergen hebben. Maar waarom dan stiekem?!?!
'omdat mensen het vreemd vinden dat mannen en vrouwen vrienden zijn' zei zij.
Hij zei: om gezeik te voorkomen.
Nee, gezeik heeft hij nu niet!
allemachtig....ik vertrouwde hem blind! Echt, 3 weken geleden zou ik mijn handen voor hem in het vuur hebben gestoken...maar nu...zou ik hem zelf in het vuur willen gooien en haar erbij.
Ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat er mer gebeurd is....waarom anders zo stiekem!? Ik ben echt niet zo bekrompen dat ik vind dat zo'n soort vriendschap niet kan!! En waarom s'avonds ook om een uur of 11 nog een uur weg? Hij dacht dat ik sliep maar ik heb precies gehoord wanneer hij weg ging en weer terug kwam.
Die vrijdagavond had ik heel sterk het gevoel om hem te controleren in de stad. Ik had de babyfoon al in de handen om naar de buren te brengen. Maar toen dacht ik: Kom op, niet zo paranoïde....
Nu denk ik....hád ik het maar gedaan!!! WHAAAAAAA Ik had ze keihard kunnen betrappen!!!!
Nu weet ik niet wat er gebeurd is, ze zeggen niks...maar in een sms naar hem staat wel: Die knuf hou ik tegoed....
Hij snapt er NIKS van waar dat vandaan komt...yeah right...
Ooooh mensen, hoe ga ik hier overheen komen.... Ze ontwijkt me en daar heb ik totaal geen problemen mee. hij doet op zich zijn best, eigenlijk doet hij nu, na een week, alsof er nooit iets aan de hand is!!! Maar dat kan ik niet hoor.
Sorry, misschien beetje warrig en als er ergens verduidelijking nodig is hoor ik het wel.
Ik ben kapot....mijn hart is kapot, mijn leven onderuit geschopt....
Liefs, Puck
zaterdag 20 oktober 2007 om 22:49
Nee Bianca maar dat doe ik ook niet. Ik kan me redelijk inhouden. Het is wel heel erg moeilijk allemaal.
Donderdagavond gepraat over de verschillen in hun verhalen. In mijn achterhoofd de hoop dat hij haar antwoorden zou ontkennen...
Maar nee, hij gaf bijna alles toe!! Wéér gelogen dus! Juist over dit onderwerp! Juist in een gesprek waarin ik hem vroeg nu eens eerlijk te zijn!!
Bah!!!
Volgens hem was er geen enkel lichamelijk contact geweest, volgens haar liepen ze met haar arm in de zijne gehaakt en heeft hij zijn arm om haar heen geslagen en haar 3 kussen ('op de wang hoor....') gegeven.
Nou dat is weer heel iets anders dan wat hij zei, dat ze bij wijze van spreken 3 meter van elkaar vandaan liepen.... Hij beaamde dit ook...
Ik ben er helemaal verdrietig van. Hoe kan ik hem nou weer vertrouwen!?!? Verdorie!! Ik wil er heel graag voor gaan maar hij maakt het me wel erg moeilijk hoor!
Gister is buurman uit de bak gekomen voorlopig. Ze liepen innig gearmd door de straat, zij met een vette grijns, alsof ze net ten huwelijk was gevraagd. Nou die grijns verdwijnt nog wel.....
zaterdag 20 oktober 2007 om 23:03
Puck, snap niet zo goed waarom je je zo druk maakt om haar. Als zij (of jij) morgen verhuist ben je van haar af, maar met je man zal je toch verder willen. Stort daar al je energie op. Laat haar lekker met haar losse handjes man blij zijn. Daar heb je waarschijnlijk geen last meer van (tot hij weer vast zit). Het gaat om je man en wat hij doet/deed. Met hem heb je een relatie, daar ga je verder mee, of je zet er een punt achter. Daar moet je mee bezig zijn, niet met haar
zaterdag 20 oktober 2007 om 23:11
Ik maak me verder ook niet druk om haar, ik heb mijn kop al vol van de thuissituatie hier en het vrolijk blijven doen tegen de kids.
MAAR ze moet niet denken dat ze mijn relatie naar de kl*ten kan helpen en zelf met een voldane glimlach mij aankijken.... dan word ik dus woest he! Maar zoals ik al zei, die grijns verdwijnt nog wel.
Verder hobbelen we hier gewoon door op het 'niet teveel zeggen dan kan je ook niks fout zeggen- niveau'.
Ik las bij Bali in haar topic iemand die schreef dat man denkt: ik heb spijt betuigd, zoooo lekker verder met ons leven.
Dat werkt niet en zo gaat het hier eigenlijk ook een beetje. Ik zit me de hele dag in mijn hoofd af te vragen hoe hij me dit in Godsnaam heeft kunnen aandoen en waarom?!?! Hij heeft er zelf ook geen antwoord op. Niet voor spanning, niet voor de aandacht, ze hebben niets gedaan dus daar was het ook niet voor....
Dan denk ik...er moet toch een drijfveer voor je zijn geweest om tóch te gaan en je vrouw voor te liegen voor haar?!
Hij heeft donderdag gezworen op de kinderen dat er NIETS is gebeurd, zelfs niet gezoend...
oh ik wou dat ik kon zeggen: oke, mooi!
Pfff ik kan het me gewoon niet voorstellen dat er niet is gezoend, stom he? Dan denk ik: wat moet je nou met de buurvrouw op een bankje in het donker....Rot op man!
MAAR ze moet niet denken dat ze mijn relatie naar de kl*ten kan helpen en zelf met een voldane glimlach mij aankijken.... dan word ik dus woest he! Maar zoals ik al zei, die grijns verdwijnt nog wel.
Verder hobbelen we hier gewoon door op het 'niet teveel zeggen dan kan je ook niks fout zeggen- niveau'.
Ik las bij Bali in haar topic iemand die schreef dat man denkt: ik heb spijt betuigd, zoooo lekker verder met ons leven.
Dat werkt niet en zo gaat het hier eigenlijk ook een beetje. Ik zit me de hele dag in mijn hoofd af te vragen hoe hij me dit in Godsnaam heeft kunnen aandoen en waarom?!?! Hij heeft er zelf ook geen antwoord op. Niet voor spanning, niet voor de aandacht, ze hebben niets gedaan dus daar was het ook niet voor....
Dan denk ik...er moet toch een drijfveer voor je zijn geweest om tóch te gaan en je vrouw voor te liegen voor haar?!
Hij heeft donderdag gezworen op de kinderen dat er NIETS is gebeurd, zelfs niet gezoend...
oh ik wou dat ik kon zeggen: oke, mooi!
Pfff ik kan het me gewoon niet voorstellen dat er niet is gezoend, stom he? Dan denk ik: wat moet je nou met de buurvrouw op een bankje in het donker....Rot op man!
zondag 21 oktober 2007 om 00:30
Van 'mannetje' word ik inderdaad ook héél zenuwachtig. Van zweren op kinderen ook trouwens....brrr....en ik ben verder helemaal niet bijgelovig.
Verder zeg je "rot op man". Ik begrijp dat je confused bent nu, maar het lijkt me nu belangrijk dat je vrij snel bedenkt wat je nu echt wil: hem geloven (soms lijk je daar naar te neigen) of hem niet te geloven en dus de deur te wijzen (en soms neig je hier naar). Hij gaat het niet eerlijk zeggen, dat blijkt. Je zult dus van jezelf moeten uitgaan.
Dus:
Kun je hem nog vertrouwen?
Als je denkt van wel betekent dit dat je wraakacties moet loslaten, hem niet eeuwig verwijten en ondervragen, etc. Uiteraard mag hij niet meer liegen, maar die grens heb je al laten passeren dus dat is niet geloofwaardig meer om nu hardop tegen hem te zeggen.
Als je denkt van niet betekent dit dat je stappen moet ondernemen. Lijkt mij dat je dan (zoals waarmee je al gedreigd hebt) bij hem weg moet gaan. Een relatie zonder vertrouwen, daar heb je niks aan.
Succes meid!!! Het zijn verdomd moeilijke keuzes!
Maar jezelf serieus nemen (in gevoel maar óók in verstand!!!) is altijd het belangrijkste.
zondag 21 oktober 2007 om 04:48
Als het kwaakt als een eend, loopt als een eend en fladdert als een eend, zal het waarschijnlijk een eend zijn.
Ik wil niet in herhalingen vervallen, maar ik deed het toch. Puck, je kan twee dingen doen, je man weer vertrouwen en doorgaan, of er voorlopig een punt achter zetten. De buuf heeft haar kerel weer, dus die is voorlopig wel druk, daar hoe jij je niet druk om te maken. Wil jij jouw vent nog?
Ik wil niet in herhalingen vervallen, maar ik deed het toch. Puck, je kan twee dingen doen, je man weer vertrouwen en doorgaan, of er voorlopig een punt achter zetten. De buuf heeft haar kerel weer, dus die is voorlopig wel druk, daar hoe jij je niet druk om te maken. Wil jij jouw vent nog?
zondag 21 oktober 2007 om 09:04
Wauw.
Als ik sommige reacties hier lees begin ik ineens echt te begrijpen waardoor 1 op de 3 (was het toch?) huwelijken op de klippen lopen tegenwoordig. Gaat het moeilijk? Is er een vertrouwenscrisis? Hup, ga dan maar weg, want dan wordt het nooit meer wat.
Ik zit echt met mijn oren te klapperen.
Puck, het moet vreselijk zijn om zo te twijfelen aan je relatie en aan de eerlijkheid van je man, toch degene bij uitstek die je zeker weten zou moeten kunnen vertrouwen. Maar zoals ook anderen hier zeggen: Probeer te kalmeren. Dat hoeft niet meteen, je mag best even razen, boos zijn, cynisch doen en je afreageren, maar op een gegeven moment zul je toch samen tot een oplossing moeten komen.
Want ik neem toch aan dat je dat wilt? Je gooit toch niet bij de eerste de beste moeilijkheden je huwelijk, je gezin, uit het raam? Zonder eerst eens te proberen er samen doorheen te werken?
Dus ik zou je willen adviseren: Raas uit, maar probeer dan echt te kalmeren. En leg dan de focus bij dat wat je wilt bereiken. Wil je weer praten met elkaar, weer eerlijk en open naar elkaar staan, wil je dat gevoel van vertrouwen weer terug? Dan zul je daar tijd en energie in moeten investeren. En natuurlijk zal vooral hij zijn stinkende best moeten doen op dat vlak. Maar jij zult dan wel een opening moeten bieden, op een gegeven moment, om inderdaad met elkaar te kunnen praten. Dat gaat niet als er een muur van woede en cynisme voor zit.
Hoe boos je ook bent, dat is je relatie neem ik aan toch wel waard?
Sterkte.
Als ik sommige reacties hier lees begin ik ineens echt te begrijpen waardoor 1 op de 3 (was het toch?) huwelijken op de klippen lopen tegenwoordig. Gaat het moeilijk? Is er een vertrouwenscrisis? Hup, ga dan maar weg, want dan wordt het nooit meer wat.
Ik zit echt met mijn oren te klapperen.
Puck, het moet vreselijk zijn om zo te twijfelen aan je relatie en aan de eerlijkheid van je man, toch degene bij uitstek die je zeker weten zou moeten kunnen vertrouwen. Maar zoals ook anderen hier zeggen: Probeer te kalmeren. Dat hoeft niet meteen, je mag best even razen, boos zijn, cynisch doen en je afreageren, maar op een gegeven moment zul je toch samen tot een oplossing moeten komen.
Want ik neem toch aan dat je dat wilt? Je gooit toch niet bij de eerste de beste moeilijkheden je huwelijk, je gezin, uit het raam? Zonder eerst eens te proberen er samen doorheen te werken?
Dus ik zou je willen adviseren: Raas uit, maar probeer dan echt te kalmeren. En leg dan de focus bij dat wat je wilt bereiken. Wil je weer praten met elkaar, weer eerlijk en open naar elkaar staan, wil je dat gevoel van vertrouwen weer terug? Dan zul je daar tijd en energie in moeten investeren. En natuurlijk zal vooral hij zijn stinkende best moeten doen op dat vlak. Maar jij zult dan wel een opening moeten bieden, op een gegeven moment, om inderdaad met elkaar te kunnen praten. Dat gaat niet als er een muur van woede en cynisme voor zit.
Hoe boos je ook bent, dat is je relatie neem ik aan toch wel waard?
Sterkte.
zondag 21 oktober 2007 om 11:38
Heleborus, gedeeltelijk heb je gelijk. Er gaan veel huwelijken stuk omdat mensen te snel het bijltje erbij neergooien. En kalmeren is goed, focus wat je wil bereiken is heel goed zelfs. Alleen daar is een stapje extra van belang of het gaat werken of niet.
Eigen grenzen! Die moeten duidelijk zijn. Meneer is vrij om te gaan en staan waar hij wil. Hij is immers op vrijwillige basis bij zijn vrouw. Hij mag naar een ander toe gaan, want het is zijn eigen beslissing. Niemand zal, indien hij dit echt wil, hem tegen kunnen houden. Waar het op lijkt is dat hij zijn vrouw helemaal niet kwijt wil, maar een spannend avontuurtje niet kon laten liggen. Hij heeft geen grenzen gezien, dus daar kon hij eenvoudig overheen. Natuurlijk weet hij ook wel dat het fout is, maar hij weet ook dat met een beetje jokken hij er wel mee wegkomt uiteindelijk omdat zij hem net zo min kwijt wil.
Als je elkaar de vrijheid geeft om bij elkaar te zijn, klinkt raar ik weet het maar er zit een kern van waarheid in :P, dan trek je elkaar aan. Je bent verschillende persoonlijkheden, we zijn mensen die fouten maken en we hebben nu allemaal de neiging om grenzen op te zoeken. Als ergens die grenzen vaag zijn, dan hebben mensen nu eenmaal de neiging om er hard tegenaan te schoppen of er overheen te gaan. De enige remedie is om keihard die grens aan te geven. Tot hier en niet verder! Als deze man van haar houdt en haar niet kwijt wil, zal hij dit respecteren en zijn afwegingen maken wat belangrijker voor hem is.
Hij staat dan voor het punt een weloverwogen beslissing te maken. Stel dat hij bijvoorbeeld absoluut niet trouw zou kunnen zijn, hij haar niet kwijt wil, maar wel de vrijheid van sex kunnen hebben met een ander zou willen zou het kunnen dat hij (in algemeenheid om die grenzen te verduidelijken) haar een grens stelt. Dit ben ik accepteer dat of niet. Dan kan zij een weloverwogen keus maken. Deze situatie is verder niet ter sprake hier.
Hij zou wel kunnen stellen dat hij niet meer over haar grenzen heen gaat en dat hij er alles aan zal doen om vertrouwen terug te winnen, maar dat er tegenover moet staan dat ze hem ook wel een eerlijke kans moet geven om dat vertrouwen terug te krijgen.
De reden waarom veel huwelijken stuk gaan is deze reden. Partners geven die grenzen niet aan, of er staan geen consequenties tegenover. Dit durven velen niet, bang om de ander kwijt te raken. Angst is een slechte raadgever in dit geval. Grenzen in dit geval zijn zaken waar je gewoon echt niet mee kan leven en nooit zou willen accepteren in een relatie en/of die je eigenwaarde kunnen aantasten (bijv ontrouw). Verder worden er binnen die grenzen, die heus wel ruim zijn, compromissen gesloten.
Eigen grenzen! Die moeten duidelijk zijn. Meneer is vrij om te gaan en staan waar hij wil. Hij is immers op vrijwillige basis bij zijn vrouw. Hij mag naar een ander toe gaan, want het is zijn eigen beslissing. Niemand zal, indien hij dit echt wil, hem tegen kunnen houden. Waar het op lijkt is dat hij zijn vrouw helemaal niet kwijt wil, maar een spannend avontuurtje niet kon laten liggen. Hij heeft geen grenzen gezien, dus daar kon hij eenvoudig overheen. Natuurlijk weet hij ook wel dat het fout is, maar hij weet ook dat met een beetje jokken hij er wel mee wegkomt uiteindelijk omdat zij hem net zo min kwijt wil.
Als je elkaar de vrijheid geeft om bij elkaar te zijn, klinkt raar ik weet het maar er zit een kern van waarheid in :P, dan trek je elkaar aan. Je bent verschillende persoonlijkheden, we zijn mensen die fouten maken en we hebben nu allemaal de neiging om grenzen op te zoeken. Als ergens die grenzen vaag zijn, dan hebben mensen nu eenmaal de neiging om er hard tegenaan te schoppen of er overheen te gaan. De enige remedie is om keihard die grens aan te geven. Tot hier en niet verder! Als deze man van haar houdt en haar niet kwijt wil, zal hij dit respecteren en zijn afwegingen maken wat belangrijker voor hem is.
Hij staat dan voor het punt een weloverwogen beslissing te maken. Stel dat hij bijvoorbeeld absoluut niet trouw zou kunnen zijn, hij haar niet kwijt wil, maar wel de vrijheid van sex kunnen hebben met een ander zou willen zou het kunnen dat hij (in algemeenheid om die grenzen te verduidelijken) haar een grens stelt. Dit ben ik accepteer dat of niet. Dan kan zij een weloverwogen keus maken. Deze situatie is verder niet ter sprake hier.
Hij zou wel kunnen stellen dat hij niet meer over haar grenzen heen gaat en dat hij er alles aan zal doen om vertrouwen terug te winnen, maar dat er tegenover moet staan dat ze hem ook wel een eerlijke kans moet geven om dat vertrouwen terug te krijgen.
De reden waarom veel huwelijken stuk gaan is deze reden. Partners geven die grenzen niet aan, of er staan geen consequenties tegenover. Dit durven velen niet, bang om de ander kwijt te raken. Angst is een slechte raadgever in dit geval. Grenzen in dit geval zijn zaken waar je gewoon echt niet mee kan leven en nooit zou willen accepteren in een relatie en/of die je eigenwaarde kunnen aantasten (bijv ontrouw). Verder worden er binnen die grenzen, die heus wel ruim zijn, compromissen gesloten.
zondag 21 oktober 2007 om 11:45
Ik weet het niet meer...
Ik wil dolgraag met hem verder maar ik krijg het hele gebeuren niet uit mijn kop. Ik heb het gevoel dat hij nog wat verzwijgd (dat er wel meer is gebeurd). Ik heb hem ook gezegd dat ik pas verder kan en er een streep onder kan zetten als ik het gevoel heb alles te weten. Hij was te zenuwachtig en twijfelachtig toen ik vroeg of er écht niets meer gebeurd was....
Heb hem heel vaak de kans gegeven om het te vertellen maar hij blijft voet bij stuk houden en wil er een streep onder zetten en verder gaan. Zo makkelijk gaat dat gewoon niet in mijn hoofd! Ik wil het heel graag maar hij doet geen enkele moeite voor me. We gaan echt op dezelfde voet verder, net als de weken dat er iets speelde tussen hen. Hij ontwijkt me, zegt niets...
Ik wil zo graag dat hij me vast houdt en zegt dat hij alles voor me wil doen en dat hij van me houdt... Ik heb hem dat ook wel gezegd donderdag en toen deed ie dat ook wel maar alleen met de melding: 'en nu zetten we er een dikke streep onder en gaan weer bij 0 beginnen' er achteraan. Zo werkt dat niet bij mij (een vrouw?).
Ik hoop echt dat we eruit komen, daarvoor hou ik teveel van hem en mijn gezin! Maar hij moet me wel het gevoel geven dat hij eraan wil werken!!
Daarom blijf ik dus in die negatieve spiraal hangen....
Ik wil dolgraag met hem verder maar ik krijg het hele gebeuren niet uit mijn kop. Ik heb het gevoel dat hij nog wat verzwijgd (dat er wel meer is gebeurd). Ik heb hem ook gezegd dat ik pas verder kan en er een streep onder kan zetten als ik het gevoel heb alles te weten. Hij was te zenuwachtig en twijfelachtig toen ik vroeg of er écht niets meer gebeurd was....
Heb hem heel vaak de kans gegeven om het te vertellen maar hij blijft voet bij stuk houden en wil er een streep onder zetten en verder gaan. Zo makkelijk gaat dat gewoon niet in mijn hoofd! Ik wil het heel graag maar hij doet geen enkele moeite voor me. We gaan echt op dezelfde voet verder, net als de weken dat er iets speelde tussen hen. Hij ontwijkt me, zegt niets...
Ik wil zo graag dat hij me vast houdt en zegt dat hij alles voor me wil doen en dat hij van me houdt... Ik heb hem dat ook wel gezegd donderdag en toen deed ie dat ook wel maar alleen met de melding: 'en nu zetten we er een dikke streep onder en gaan weer bij 0 beginnen' er achteraan. Zo werkt dat niet bij mij (een vrouw?).
Ik hoop echt dat we eruit komen, daarvoor hou ik teveel van hem en mijn gezin! Maar hij moet me wel het gevoel geven dat hij eraan wil werken!!
Daarom blijf ik dus in die negatieve spiraal hangen....
zondag 21 oktober 2007 om 11:49
Puck, zie mijn verhaal.. alsjeblieft 
Ik heb de waarheid niet in pacht, absoluut niet. Dit echter is het enige wat jezelf zal helpen bij je eigenwaarde. Als hij jou grens niet accepteerd weet je ook genoeg.
Duidelijke taal is het enige wat mannen verstaan!!
Er vriendelijk om heen lullen of boos eromheen lullen geeft hem een escape en gaat alles op dezelfde voet verder.
Jij hebt het zelf in de hand!!!
Ik heb de waarheid niet in pacht, absoluut niet. Dit echter is het enige wat jezelf zal helpen bij je eigenwaarde. Als hij jou grens niet accepteerd weet je ook genoeg.
Duidelijke taal is het enige wat mannen verstaan!!
Er vriendelijk om heen lullen of boos eromheen lullen geeft hem een escape en gaat alles op dezelfde voet verder.
Jij hebt het zelf in de hand!!!
zondag 21 oktober 2007 om 12:12
Lindy, ze kan zoveel proberen. Uiteindelijk loopt de wereld vol met sloeries, vrouwen die willen afpakken, prostituees waar je voor kan betalen en dat is allemaal bereikbaarder dan ooit tegenwoordig.
Het is maar net wat je (in dit geval hij) ermee doet.
Wat of wie zij is doet er niet toe.
Natuurlijk kan hij in de verleiding komen. Goh, het is net een mens. En zoals de meeste mensen kiest hij misschien de makkelijke weg. Beide nemen, want waarom niet? Niemand die hem tegenhoudt. Hooguit een 'zeurende' vrouw die vervelend doet, maar als dat alles is.
Als het voor hem op aan komt, of zijn vrouw, of andere vrouwen en dat met ECHTE consequenties heeft hij pas reden om na te denken.
Het is maar net wat je (in dit geval hij) ermee doet.
Wat of wie zij is doet er niet toe.
Natuurlijk kan hij in de verleiding komen. Goh, het is net een mens. En zoals de meeste mensen kiest hij misschien de makkelijke weg. Beide nemen, want waarom niet? Niemand die hem tegenhoudt. Hooguit een 'zeurende' vrouw die vervelend doet, maar als dat alles is.
Als het voor hem op aan komt, of zijn vrouw, of andere vrouwen en dat met ECHTE consequenties heeft hij pas reden om na te denken.
zondag 21 oktober 2007 om 12:59
Kaboutertje,
je hebt op zich wel gelijk, maar het is wel erg theoretisch.
Als je een grens of een ultimatum wilt stellen, moet je wel zeker weten dat je je er zèlf aan kunt of wilt houden. In dit geval zou dat betekenen dat Pucky in het uiterste geval een eind aan haar relatie moet maken als haar relatiegrenzen niet gerespecteerd worden door haar man. En dat is nu precies wat ze niet kan of wil; dat is precies haar worsteling op dit moment.
Eigenlijk zou ze er dan nu al meteen het bijltje bij neer moeten gooien, want haar grenzen zijn al overschreden. En dat weet haar man ook heel goed, want hoewel zijn acties zich bevinden in het grijze gebied van dingen die in zn algemeenheid "wel moeten kunnen", heeft hij erover gelogen en daarmee aangegeven dat hij wist dat het niet helemaal oke was.
Pucky,
Ik vermoed overigens wel dat hij zich niet helemaal bewust is geweest of zelfs nu begrijpt, hoe volstrekt anders dit voor jou is; Hoe verraden en verkocht jij je voelt. Juist omdat het op die momenten voor hem ws min of meer onschuldig was en wel leuk en lekker was.
Nu je je afvraagt hoe hij je dit heeft kunnen aandoen, zou je misschien kunnen proberen te bedenken dat hij deze enorme impact ws in de verste verte niet heeft ingeschat.
Omgekeerd zou hij moeten proberen te begrijpen, dat hoe leuk het ook was, jij een enorme prijs betaalt.
Aangezien ik hier wat reacties lees dat het goed is dat hij in geval niet "echt" is vreemdgegaan, vraag ik me af of dit voor jou voelt als "geestelijk vreemdgaan".
je hebt op zich wel gelijk, maar het is wel erg theoretisch.
Als je een grens of een ultimatum wilt stellen, moet je wel zeker weten dat je je er zèlf aan kunt of wilt houden. In dit geval zou dat betekenen dat Pucky in het uiterste geval een eind aan haar relatie moet maken als haar relatiegrenzen niet gerespecteerd worden door haar man. En dat is nu precies wat ze niet kan of wil; dat is precies haar worsteling op dit moment.
Eigenlijk zou ze er dan nu al meteen het bijltje bij neer moeten gooien, want haar grenzen zijn al overschreden. En dat weet haar man ook heel goed, want hoewel zijn acties zich bevinden in het grijze gebied van dingen die in zn algemeenheid "wel moeten kunnen", heeft hij erover gelogen en daarmee aangegeven dat hij wist dat het niet helemaal oke was.
Pucky,
Ik vermoed overigens wel dat hij zich niet helemaal bewust is geweest of zelfs nu begrijpt, hoe volstrekt anders dit voor jou is; Hoe verraden en verkocht jij je voelt. Juist omdat het op die momenten voor hem ws min of meer onschuldig was en wel leuk en lekker was.
Nu je je afvraagt hoe hij je dit heeft kunnen aandoen, zou je misschien kunnen proberen te bedenken dat hij deze enorme impact ws in de verste verte niet heeft ingeschat.
Omgekeerd zou hij moeten proberen te begrijpen, dat hoe leuk het ook was, jij een enorme prijs betaalt.
Aangezien ik hier wat reacties lees dat het goed is dat hij in geval niet "echt" is vreemdgegaan, vraag ik me af of dit voor jou voelt als "geestelijk vreemdgaan".
zondag 21 oktober 2007 om 13:29
Ik heb het hele topic gelezen, en Puck wat een rotsituatie zit je in.
Misschien is het handig om voor eens en voor altijd zekerheid te krijgen. Laat je man merken dat je hem weer vertrouwd. Geloof mij, nu jij nog steeds achterdochtig bent (wat ook volkomen normaal is), zal hij wel 20x nadenken voor hij iets doet of weg zou gaan etc.
Hij is nu heel voorzichtig. Bij mij kan het er niet in als hij liegt over lopen met de hond terwijl hij met de buurvrouw (de sloerie) stond te praten, dat er dan niets zou zijn. Waarom niet gewoon meteen eerlijk vertellen ow stond even met de buurvrouw te praten en dat liep uit schat.
Ik mag dan wel niet getrouwd zijn, maar ik ben wel besodemieterd vroeger. Als je al niet eens eerlijk kunt zijn over iets met de buurvrouw gaan drinken, en dan zeggen dat je met een vriend gaat, of alle kleine dingetjes waar hij tot nu toe over gelogen heeft, dan gaan er bij mij kerkklokken rinkelen.
Dit is puur mijn mening over hoe ik jouw verhalen heb gelezen hoor. Ik sta er verder buiten natuurlijk en kan het ook niet van 2 kanten bekijken omdat jij jouw verhaal doet, maar dit is hoe ik erover denk. Ik zou dan ook zeer op je hoeden zijn, en hem gaan controleren terwijl hij denkt dat je hem weer vertrouwd en er geen big deal van maakt meer. Dat je zogenaamd blij bent dat jullie hierover hebben kunnen praten en dat hij eerlijk heeft verteld dat er niets is gebeud.
Dat is de enige manier om jezelf gerust te stellen. Je kunt wel blijven praten maar daar schiet je niets mee op. Dit gaat je opvreten van binnen, en het vertrouwen zal nu weer heel erg moeten gaan groeien, en mijns inziens kan dit pas gaan gebeuren als jij hem hebt kunnen controleren op ieder willekeurig moment... Zo denk ik erover dan.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, en hij echt de waarheid heeft gesproken. Zo niet, dan is het een lul en is hij jou niet eens waard. Dan moet je voor jezelf en de kinderen kiezen. Vreemdgaan kan gewoon niet. Hoeveel je ook van iemand houdt. Als je het vergeeft lopen ze 9 van de 10 keer gewoon nog een (paar) keer over je heen....
Misschien is het handig om voor eens en voor altijd zekerheid te krijgen. Laat je man merken dat je hem weer vertrouwd. Geloof mij, nu jij nog steeds achterdochtig bent (wat ook volkomen normaal is), zal hij wel 20x nadenken voor hij iets doet of weg zou gaan etc.
Hij is nu heel voorzichtig. Bij mij kan het er niet in als hij liegt over lopen met de hond terwijl hij met de buurvrouw (de sloerie) stond te praten, dat er dan niets zou zijn. Waarom niet gewoon meteen eerlijk vertellen ow stond even met de buurvrouw te praten en dat liep uit schat.
Ik mag dan wel niet getrouwd zijn, maar ik ben wel besodemieterd vroeger. Als je al niet eens eerlijk kunt zijn over iets met de buurvrouw gaan drinken, en dan zeggen dat je met een vriend gaat, of alle kleine dingetjes waar hij tot nu toe over gelogen heeft, dan gaan er bij mij kerkklokken rinkelen.
Dit is puur mijn mening over hoe ik jouw verhalen heb gelezen hoor. Ik sta er verder buiten natuurlijk en kan het ook niet van 2 kanten bekijken omdat jij jouw verhaal doet, maar dit is hoe ik erover denk. Ik zou dan ook zeer op je hoeden zijn, en hem gaan controleren terwijl hij denkt dat je hem weer vertrouwd en er geen big deal van maakt meer. Dat je zogenaamd blij bent dat jullie hierover hebben kunnen praten en dat hij eerlijk heeft verteld dat er niets is gebeud.
Dat is de enige manier om jezelf gerust te stellen. Je kunt wel blijven praten maar daar schiet je niets mee op. Dit gaat je opvreten van binnen, en het vertrouwen zal nu weer heel erg moeten gaan groeien, en mijns inziens kan dit pas gaan gebeuren als jij hem hebt kunnen controleren op ieder willekeurig moment... Zo denk ik erover dan.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, en hij echt de waarheid heeft gesproken. Zo niet, dan is het een lul en is hij jou niet eens waard. Dan moet je voor jezelf en de kinderen kiezen. Vreemdgaan kan gewoon niet. Hoeveel je ook van iemand houdt. Als je het vergeeft lopen ze 9 van de 10 keer gewoon nog een (paar) keer over je heen....
zondag 21 oktober 2007 om 13:44
Hmm, vertrouwen bij de gratie van controle, vind ik geen vertrouwen.
Bovendien is het een gebed zonder eind, want je hebt pas zekerheid àls je weer iets vind. Stel dat de man vanaf nu echt eerlijk en betrouwbaar is ..........
Verder is er geen kunst aan om je partner te bedriegen, zelfs als je al eens betrapt bent, je gaat de zaak gewoon iets beter organiseren.
En ik denk dat als je ooit weer een goede relatie wilt hebben, je zijn vrouw moet willen zijn en niet zn politie-agent.
Bovendien is het een gebed zonder eind, want je hebt pas zekerheid àls je weer iets vind. Stel dat de man vanaf nu echt eerlijk en betrouwbaar is ..........
Verder is er geen kunst aan om je partner te bedriegen, zelfs als je al eens betrapt bent, je gaat de zaak gewoon iets beter organiseren.
En ik denk dat als je ooit weer een goede relatie wilt hebben, je zijn vrouw moet willen zijn en niet zn politie-agent.
zondag 21 oktober 2007 om 13:53
Dat is niet wat ik zie geburen bij de stellen die ik ken waarvan er één weleens een mispikkertje heeft gemaakt . Hoe kut de tijd erna ook is , als ze verder gaan komen ze er vaak een stuk sterker uit .
En ja , er zijn mannen die vreemd " moeten " gaan en pas stoppen als ze te oud/lelijk/dik /.... zijn om iemand te vinden die vreemd met ze wíl gaan , maar vaker zijn het mannen die eerst eens naar een lucifersdoosje kijken , daarna dat doosje eens open doen , spelen met vuur.....en daarna op de blaren gaan zitten en écht berouw hebben.
TO's verhaal over haar man komt op mij over als iemand die héél misschien op het punt stond het doosje open te doen...... kut genoeg, maar ook een wijze les voor hem ? En misschien een wake-up call voor samen ; waarom ze bijvoorbeeld niet samen de hond gezellig uitlaten met een goed gesprek onderweg , of samen de beest uithangen zoals vroeger in een kroeg ? Hebben ze daar nog wel zin in ? Zien ze in elkaar ook nog wel partners / beste vriendjes of is dat weg ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 21 oktober 2007 om 13:56
Dat kan natuurlijk wel zijn, maar ik zette alleen neer hoe ik het zie. En hoe ik zou doen. Ik heb het namelijk al eens eerder meegemaakt. Ik praat eigenlijk alleen maar vanuit eigen ervaring.
Dat wil niet zeggen dat het bij de TO ook zo is.
Ik hoop voor haar dat hij echt niet verder is gegaan dan alleen ff spannend bij elkaar zijn, lekker kletsen en de gezelschap hebben met elkaar zonder intiem contact.
Dat wil niet zeggen dat het bij de TO ook zo is.
Ik hoop voor haar dat hij echt niet verder is gegaan dan alleen ff spannend bij elkaar zijn, lekker kletsen en de gezelschap hebben met elkaar zonder intiem contact.
zondag 21 oktober 2007 om 14:21
HEB ALLE REACTIES GELEZEN EN IK KRIJG ERG HET IDEE DAT DE BOEL VOORAL DÓÓR DE REACTIES BEHOORLIJK OPGEPOMPT WORDEN.
PUCK HET GAAT EROM HOE JIJ! JE VOELT EN NIET WAT JE MAN DOET OF DE BUUF.JIJ VOELT JE BEDROGEN LEG DAT AAN HEM VOOR EN STEL JE EIGEN GRENS VOOR JOUZELF!!HIJ HEEFT HET VERZWEGEN OM GEZEIK TE VOORKOMEN,EN KRIJGT DUS NU GEZEIK EN TÉRECHT.
Oeps grote letters.Excuus.
PUCK HET GAAT EROM HOE JIJ! JE VOELT EN NIET WAT JE MAN DOET OF DE BUUF.JIJ VOELT JE BEDROGEN LEG DAT AAN HEM VOOR EN STEL JE EIGEN GRENS VOOR JOUZELF!!HIJ HEEFT HET VERZWEGEN OM GEZEIK TE VOORKOMEN,EN KRIJGT DUS NU GEZEIK EN TÉRECHT.
Oeps grote letters.Excuus.
zondag 21 oktober 2007 om 14:25
Misschien vind je me naief puck, maar waarom zou er iets gebeurd zijn?
Je weet toch dat mannen naief zijn, vaak niks doorhebben (of te laat).
Ik denk dat je banger moet zijn voor die buurvrouw dan voor je man. Zij wil duidelijk iets hem, hij denk waarschijnlijk alleen maar dat hij er voor haar kan zijn.
En hij is niet verplicht om zijn smsjes aan jou te laten lezen. Als hij er verder geen bijbedoelingen bij had, kan ik me voorstellen dat hij de smsjes als 'niks bijzonders' ziet. (anders had hij ze toch ook al meteen verwijderd?)
Dat zij schrijft 'die knuffel krijg je nog tegoed', zal hij niet als iets seksueel zien. Hij denkt dat hij goed naar haar kan luisteren, en dat zij dit waardeert. Ik denk wel dat zij met hem flirt, omdat zij dit soort dingen zegt.
Ik denk serieus dat hij dit niet door heeft gehad.
Natuurlijk is er een kans van wel, maar waarom zou hij dit doen als jullie het samen altijd fijn hebben gehad?
Spreek hem erop aan. Zeg dat vrouwen dat soort uitspraken doen (knuffel krijg je nog tegoed) om te flirten, om dichtbij een man te komen. Zeg dat als zij iemand nodig heeft om te luisteren dat ze ook naar een vriendin kan gaan en niet naar een ''vreemde'' man.
Leg uit dat je hiervan schrikt, dat hij die aandacht opeens aan een andere vrouw schenkt.
Ga niet gelijk van het ergste uit en geef je man een kans.
Je weet toch dat mannen naief zijn, vaak niks doorhebben (of te laat).
Ik denk dat je banger moet zijn voor die buurvrouw dan voor je man. Zij wil duidelijk iets hem, hij denk waarschijnlijk alleen maar dat hij er voor haar kan zijn.
En hij is niet verplicht om zijn smsjes aan jou te laten lezen. Als hij er verder geen bijbedoelingen bij had, kan ik me voorstellen dat hij de smsjes als 'niks bijzonders' ziet. (anders had hij ze toch ook al meteen verwijderd?)
Dat zij schrijft 'die knuffel krijg je nog tegoed', zal hij niet als iets seksueel zien. Hij denkt dat hij goed naar haar kan luisteren, en dat zij dit waardeert. Ik denk wel dat zij met hem flirt, omdat zij dit soort dingen zegt.
Ik denk serieus dat hij dit niet door heeft gehad.
Natuurlijk is er een kans van wel, maar waarom zou hij dit doen als jullie het samen altijd fijn hebben gehad?
Spreek hem erop aan. Zeg dat vrouwen dat soort uitspraken doen (knuffel krijg je nog tegoed) om te flirten, om dichtbij een man te komen. Zeg dat als zij iemand nodig heeft om te luisteren dat ze ook naar een vriendin kan gaan en niet naar een ''vreemde'' man.
Leg uit dat je hiervan schrikt, dat hij die aandacht opeens aan een andere vrouw schenkt.
Ga niet gelijk van het ergste uit en geef je man een kans.
zondag 21 oktober 2007 om 14:46
Hoe ik me voel...bedrogen!! Of er nou iets gebeurd is of niet, ik voel me onwijs besodemieterd!!!
Zoals Rudolph van Veen zei in een intervieuw: Vreemdgaan is niet oprecht zijn tegen degene bij wie je wel pretendeerd dat te zijn.
Errug ware woorden vind ik!!!
Ik wíl hem wel vertrouwen maar er zit iets waardoor ik hem nóg niet geloof. Dat gesprek over eerlijk zijn etc hebben we dinsdag gehad, donderdag bleek dat hij ook dat had gelogen! Hoe moet ik dan in Godsnaam het vertrouwen weer opbouwen. Ik trek ieder woord wat hij zegt in twijfel....
Momenteel is hij erg afstandelijk, ik hoop vol schuldgevoel al laat ie dat niet blijken.
Dorito, ik heb hem en haar ook gezegd dat ze maar lekker haar verhaal kwijt moet bij de psycholoog waar ze nu heen gaat.
"Natuurlijk is er een kans van wel, maar waarom zou hij dit doen als jullie het samen altijd fijn hebben gehad?"
Dat vraag ik me dus ook af!! Heb ik hem ook gevraagd, heeft ie geen antwoord op...ja weet ik niet.... pfff
Van de week hebben we ook ff samen net de hond gelopen maar houd hij zijn armen stijf bij zich....ik ga dan alweer denken...ja tuurlijk, ik ben ook niet haar, waarom zou je me vasthouden?!!
Bah ik ben onwijs verbitterd, weet niet meer wat ik moet doen...
Ik wil hem geloven en heb nu steeds de neiging bij hem te gaan zitten en hem vast te houden maar aan de andere kant geeft mij dat ook een klote gevoel alsof IK hier de schuldige ben en het goed wil maken.
Daar pas ik voor...(ben niet eigenwijs ofzo hoor! hahaha)
Zoals Rudolph van Veen zei in een intervieuw: Vreemdgaan is niet oprecht zijn tegen degene bij wie je wel pretendeerd dat te zijn.
Errug ware woorden vind ik!!!
Ik wíl hem wel vertrouwen maar er zit iets waardoor ik hem nóg niet geloof. Dat gesprek over eerlijk zijn etc hebben we dinsdag gehad, donderdag bleek dat hij ook dat had gelogen! Hoe moet ik dan in Godsnaam het vertrouwen weer opbouwen. Ik trek ieder woord wat hij zegt in twijfel....
Momenteel is hij erg afstandelijk, ik hoop vol schuldgevoel al laat ie dat niet blijken.
Dorito, ik heb hem en haar ook gezegd dat ze maar lekker haar verhaal kwijt moet bij de psycholoog waar ze nu heen gaat.
"Natuurlijk is er een kans van wel, maar waarom zou hij dit doen als jullie het samen altijd fijn hebben gehad?"
Dat vraag ik me dus ook af!! Heb ik hem ook gevraagd, heeft ie geen antwoord op...ja weet ik niet.... pfff
Van de week hebben we ook ff samen net de hond gelopen maar houd hij zijn armen stijf bij zich....ik ga dan alweer denken...ja tuurlijk, ik ben ook niet haar, waarom zou je me vasthouden?!!
Bah ik ben onwijs verbitterd, weet niet meer wat ik moet doen...
Ik wil hem geloven en heb nu steeds de neiging bij hem te gaan zitten en hem vast te houden maar aan de andere kant geeft mij dat ook een klote gevoel alsof IK hier de schuldige ben en het goed wil maken.
Daar pas ik voor...(ben niet eigenwijs ofzo hoor! hahaha)
zondag 21 oktober 2007 om 15:13
Hmm kijk jij kunt je poot wel stijf houden, maar misschien is hij wel bang om zijn liefde te tonen nu? Omdat hij misschien denkt dat je er niet op zit te wachten? Pak gewoon zijn hand, en knuffel hem. Dan zal het misschien van zijn kant af ook wel weer komen.
Jullie zitten samen in het huwelijk en ookal is hij ontzettend fout (geweest) door jou niet ingelicht te hebben, je kunt op zijn minst je eigen man een knuffel en een lekker kus geven...Dat heeft niets te maken met alsof jij iets goed zou moeten maken, toch?
Jullie zitten samen in het huwelijk en ookal is hij ontzettend fout (geweest) door jou niet ingelicht te hebben, je kunt op zijn minst je eigen man een knuffel en een lekker kus geven...Dat heeft niets te maken met alsof jij iets goed zou moeten maken, toch?
zondag 21 oktober 2007 om 15:25
