Relaties
alle pijlers
gevoelens anders na lange reis
dinsdag 8 juni 2010 om 23:20
Hoi meiden! Hier mijn dilemma: ik heb ruim 2 jr een relatie, ben voor studie 4 mnd ver weg geweest, ben nu 2 mnd terug, sindsdien is alles anders voor mij.
In die 4 mnd miste ik mijn vriend (HELE lieve jongen) in het begin heel erg. Intussen kreeg ik daar veel nieuwe vrienden en vriendinnen, ook veel leuke aandacht van leuke mannen, en al bleef ik trouw, toch miste ik mijn vriend steeds minder. De laatste maand daar had ik echt behoefte aan vrijheid, mijn relatie voelde meer als een last dan als iets positiefs. Nou is het niet zo dat ik daar iemand anders leuk vond, het was wel zo dat de algemene mannelijke aandacht daar leuk vond, en er soms wel op in had willen gaan. Ik besefte dat ik, als alles zo door ging, nooit meer vrijgezel zou zijn in mijn leven, terwijl ik, midden twintig, maar 2 mnd vrijgezel ben geweest sinds mijn achttiende.
Toen ik terugkwam in Nederland zag ik al snel mijn vriend weer, hij was natuurlijk helemaal lief en blij, wat hem betreft niets veranderd. Maar ik voel me als een toneelspeelster in mijn eigen leven: ik wéét dat hij heel lief en goed voor me is, maar voél dit niet. Ik denk dat mijn gevoelens me voor de gek houden, maar voel toch niet meer voor mijn vriend wat ik voelde.
Nu weet ik niet wat ik verkeerd gedaan heb / hoe dit komt, wel voel ik me enorm schuldig. Heeft de behoefte aan vrijheid mijn gevoel voor hem verdrongen, of is de verliefdheid gewoon over en verdween daarmee mijn motivatie?
Hebben jullie hier ervaring mee? Denken jullie dat ik moet afwachten of het beter gaat, of ophouden mezelf en hem in de waan te laten? En hoe kan ik dit het beste aan hem vertellen? Hij weet wel dat ik t weer wennen vind, maar heeft niet geheel de ernst van de situatie door geloof ik. Bedankt!!
In die 4 mnd miste ik mijn vriend (HELE lieve jongen) in het begin heel erg. Intussen kreeg ik daar veel nieuwe vrienden en vriendinnen, ook veel leuke aandacht van leuke mannen, en al bleef ik trouw, toch miste ik mijn vriend steeds minder. De laatste maand daar had ik echt behoefte aan vrijheid, mijn relatie voelde meer als een last dan als iets positiefs. Nou is het niet zo dat ik daar iemand anders leuk vond, het was wel zo dat de algemene mannelijke aandacht daar leuk vond, en er soms wel op in had willen gaan. Ik besefte dat ik, als alles zo door ging, nooit meer vrijgezel zou zijn in mijn leven, terwijl ik, midden twintig, maar 2 mnd vrijgezel ben geweest sinds mijn achttiende.
Toen ik terugkwam in Nederland zag ik al snel mijn vriend weer, hij was natuurlijk helemaal lief en blij, wat hem betreft niets veranderd. Maar ik voel me als een toneelspeelster in mijn eigen leven: ik wéét dat hij heel lief en goed voor me is, maar voél dit niet. Ik denk dat mijn gevoelens me voor de gek houden, maar voel toch niet meer voor mijn vriend wat ik voelde.
Nu weet ik niet wat ik verkeerd gedaan heb / hoe dit komt, wel voel ik me enorm schuldig. Heeft de behoefte aan vrijheid mijn gevoel voor hem verdrongen, of is de verliefdheid gewoon over en verdween daarmee mijn motivatie?
Hebben jullie hier ervaring mee? Denken jullie dat ik moet afwachten of het beter gaat, of ophouden mezelf en hem in de waan te laten? En hoe kan ik dit het beste aan hem vertellen? Hij weet wel dat ik t weer wennen vind, maar heeft niet geheel de ernst van de situatie door geloof ik. Bedankt!!
dinsdag 8 juni 2010 om 23:29
Het kan een combi van de travel-blues zijn en je 'geopende blik'. Maar het kan ook zijn dat jij en je vriend door jouw ervaringen uit elkaar gegroeid zijn in jouw ogen.
Gaat het alleen om de vrijheid, die je geproeft hebt? Of zijn er nu tijdens je relatie ook dingen opgevallen (bijvoorbeeld gespreksstof verschilt/ andere manier van kijken naar dingen in het leven)? En/ en kan natuurlijk ook...
Ja, ik heb het meegemaakt. Ik werd verliefd op iemand, die daar woonde en dacht eerst nog dat het een soort vakantieverliefdheid was. Eenmaal terug kreeg ik het gevoel met mijn toenmalige vriend niet meer terug en bleef ik maar aan die andere jongen denken (overigens ook niets mee uitgevoerd tijdens de reis). We zijn na een paar maanden uit elkaar gegaan. Ik heb daarna toch contact gehouden met die jongen en nog een LDR geprobeerd, maar dat werd ook niets bleek na een half jaar. Desondanks wilde ik mijn toenmalige vriend (we woonden al 4 jaar samen toen het uit ging) niet meer terug.
Gaat het alleen om de vrijheid, die je geproeft hebt? Of zijn er nu tijdens je relatie ook dingen opgevallen (bijvoorbeeld gespreksstof verschilt/ andere manier van kijken naar dingen in het leven)? En/ en kan natuurlijk ook...
Ja, ik heb het meegemaakt. Ik werd verliefd op iemand, die daar woonde en dacht eerst nog dat het een soort vakantieverliefdheid was. Eenmaal terug kreeg ik het gevoel met mijn toenmalige vriend niet meer terug en bleef ik maar aan die andere jongen denken (overigens ook niets mee uitgevoerd tijdens de reis). We zijn na een paar maanden uit elkaar gegaan. Ik heb daarna toch contact gehouden met die jongen en nog een LDR geprobeerd, maar dat werd ook niets bleek na een half jaar. Desondanks wilde ik mijn toenmalige vriend (we woonden al 4 jaar samen toen het uit ging) niet meer terug.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 8 juni 2010 om 23:40
Dankjewel dreamglasses!
Erg vervelend voor je dat na 4 jaar samenwonen het zo gaat, het lijkt me ook heftig geweest voor je omdat de omgeving al snel een oordeel klaar heeft? Heb je spijt gekregen of was het voor je gevoel 'de druppel'? In ieder geval voel ik me gesteund omdat je verhaal wel een beetje op het mijne lijkt. Ik denk dat het in mijn geval vooral de vrijheid is, die ik geproefd heb (vooral dat het me prima bevalt in mn eentje, en dat de reiskriebels ook nog lang niet weg zijn), maar ook denk ik dat er altijd al te weinig 'passie' was in onze relatie: eerst vanuit hem, en nu lijken de rollen dus omgedraaid omdat mijn gevoel (en ook het aangetrokken voelen door hem) weg is...
Erg vervelend voor je dat na 4 jaar samenwonen het zo gaat, het lijkt me ook heftig geweest voor je omdat de omgeving al snel een oordeel klaar heeft? Heb je spijt gekregen of was het voor je gevoel 'de druppel'? In ieder geval voel ik me gesteund omdat je verhaal wel een beetje op het mijne lijkt. Ik denk dat het in mijn geval vooral de vrijheid is, die ik geproefd heb (vooral dat het me prima bevalt in mn eentje, en dat de reiskriebels ook nog lang niet weg zijn), maar ook denk ik dat er altijd al te weinig 'passie' was in onze relatie: eerst vanuit hem, en nu lijken de rollen dus omgedraaid omdat mijn gevoel (en ook het aangetrokken voelen door hem) weg is...
woensdag 9 juni 2010 om 08:42
Ik heb het ook gehad.
Relatie van bijna een jaar en ik ging naar het buitenland voor enkele maanden.
In het begin zat ik echt bij de telefoon en brievenbus te wachten, dat werd na enige tijd minder, en steeds minder.
Tot gevoel eigenlijk gewoon over was.En toen heb ik het dus ook uit gemaakt.
Waarschijnlijk zat de liefde gewoon niet zo diep, terwijl ik echt wel van hem hield.
Geen spijt gehad, terwijl we wel weer bij elkaar zijn gekomen, maar ook dat heeft niet door gezet.
Inmiddels andere vriend, 2 jaar samen, lange afstands relatie en dat gaat heel goed.
Relatie van bijna een jaar en ik ging naar het buitenland voor enkele maanden.
In het begin zat ik echt bij de telefoon en brievenbus te wachten, dat werd na enige tijd minder, en steeds minder.
Tot gevoel eigenlijk gewoon over was.En toen heb ik het dus ook uit gemaakt.
Waarschijnlijk zat de liefde gewoon niet zo diep, terwijl ik echt wel van hem hield.
Geen spijt gehad, terwijl we wel weer bij elkaar zijn gekomen, maar ook dat heeft niet door gezet.
Inmiddels andere vriend, 2 jaar samen, lange afstands relatie en dat gaat heel goed.
woensdag 9 juni 2010 om 10:40
Ook ik heb er ervaring in.
Maar nu was het mijn vriend die weg ging voor stage met een sleep boot voor een halfjaar.
Hij kon maar 1x per maand bellen en we hadden vooral veel mailcontact. Ik miste hem echt ontzettend erg. Dus ik was ook heel erg blij dat hij weer terug kwam. Alleen toen ik hem ging ophalen op schiphol voelde ik niks meer. Want hij was de gene die eigenlijk niet zo veel had meegemaakt terwijl ik juist heel veel nieuwe mensen had ontmoet en dingen had gedaan.
Bij mij kwam het gevoel gelukkig na 3 weken weer terug.
En toch is het weer uit gegaan na 2 maanden.
Maar nu zijn we alweer bij elkaar omdat we toch heel veel om elkaar geven.
Toen hij weg ging hadden we een jaar en nu in totaal 3 jaar.
(sorry als het verhaal een beetje crappy is geforumleerd ben net wakker )
Maar ik zou zeggen wacht het dus even af misschien komt het gevoel terug. Ga sowieso met hem praten en ga ook leuke dingen doen wat misschien de passie weer terugbrengt.
Maar nu was het mijn vriend die weg ging voor stage met een sleep boot voor een halfjaar.
Hij kon maar 1x per maand bellen en we hadden vooral veel mailcontact. Ik miste hem echt ontzettend erg. Dus ik was ook heel erg blij dat hij weer terug kwam. Alleen toen ik hem ging ophalen op schiphol voelde ik niks meer. Want hij was de gene die eigenlijk niet zo veel had meegemaakt terwijl ik juist heel veel nieuwe mensen had ontmoet en dingen had gedaan.
Bij mij kwam het gevoel gelukkig na 3 weken weer terug.
En toch is het weer uit gegaan na 2 maanden.
Maar nu zijn we alweer bij elkaar omdat we toch heel veel om elkaar geven.
Toen hij weg ging hadden we een jaar en nu in totaal 3 jaar.
(sorry als het verhaal een beetje crappy is geforumleerd ben net wakker )
Maar ik zou zeggen wacht het dus even af misschien komt het gevoel terug. Ga sowieso met hem praten en ga ook leuke dingen doen wat misschien de passie weer terugbrengt.
woensdag 9 juni 2010 om 19:53
O bedankt, ik ben blij hier niet de enige mee te zijn..Mmm ik zal inderdaad proberen samen leuke dingen te blijven doen, maar hoeveel geduld moet ik hebben, moet ik net als vivagirl mn tanden op elkaar zetten en het uitmaken, of toch leuke dingen gaan doen en blijven proberen.. Tja ik moet de beslissing nemen maar die voelt zo gemeen en definitief.. hou jullie op de hoogte...
woensdag 9 juni 2010 om 20:35
Ik heb het uitgemaakt toen ik nog in het buitenland zat trouwens.
Dus niet gewacht tot gevoelens weer terug kwamen.
Toch zijn we na die tijd wel weer bij elkaar gekomen, maar niet weer zo volledig als eerst.
Ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Maar ik snap dat het fijn is om te horen dat je niet de enige bent.
Luister naar je gevoel.
Dus niet gewacht tot gevoelens weer terug kwamen.
Toch zijn we na die tijd wel weer bij elkaar gekomen, maar niet weer zo volledig als eerst.
Ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Maar ik snap dat het fijn is om te horen dat je niet de enige bent.
Luister naar je gevoel.
woensdag 9 juni 2010 om 21:36
Ik denk dat het heel normaal is dat even het gevoel weg is. Ik ben nooit zo lang weggeweest maar had er al last van toen ik een tijd geleden een maand wegging, terwijl mijn vriend en ik al meer dan 10 jaar samen zijn. Het was bijna alsof we opnieuw moesten gaan daten en ontdekken wat er eigenlijk leuk was aan de ander.
Een vriend van me is net 2 maanden weggeweest, zijn vriendin vond de rust in huis erg prettig en moest helemaal wennen toen hij terug was, en dat gaf veel irritatie in het begin.
Het lijkt me dus erg normaal dat je in het begin je draai nog moet vinden. Misschien heb je nu wel meer behoefte aan vrijheid en is het beter om het uit te maken, maar het kan ook dat je vanaf nu op een andere manier met je vriend om wil gaan .
Ik zou zeggen, kijk het nog even aan, en kijk ook of je misschien iets kan veranderen in je relatie, voordat je besluit het uit te maken. Misschien kan dit jullie relatie juist op een positieve manier veranderen.
Een vriend van me is net 2 maanden weggeweest, zijn vriendin vond de rust in huis erg prettig en moest helemaal wennen toen hij terug was, en dat gaf veel irritatie in het begin.
Het lijkt me dus erg normaal dat je in het begin je draai nog moet vinden. Misschien heb je nu wel meer behoefte aan vrijheid en is het beter om het uit te maken, maar het kan ook dat je vanaf nu op een andere manier met je vriend om wil gaan .
Ik zou zeggen, kijk het nog even aan, en kijk ook of je misschien iets kan veranderen in je relatie, voordat je besluit het uit te maken. Misschien kan dit jullie relatie juist op een positieve manier veranderen.
maandag 14 juni 2010 om 13:42
Hoi niet_zo,
Wat een herkenbaar verhaal! Zelf ben ik op m'n 19e voor een jaar naar het buitenland geweest. Op het moment dat ik vertrok, zat ik in een relatie. Dat ging al een tijdje zo-zo, tenminste, van mijn kant. Eigenlijk voelde ik al dat het niet 'de' man was, maar ja, ik vond zielig om het uit te maken, want het was toch een goeierd. Fout, fout, fout, ik weet het. Anyhoe: ik ging er stiekem een beetje van uit dat de boel vanzelf wel zou aflopen doordat ik wegging. In het begin stuurde ik nog wel eens een kaartje (bellen was toen nog heel duur, gelukkig! ;P), maar al gauw vergat ik het eerlijk gezegd steeds vaker. Wat jij ook zegt: je krijgt daar een eigen leven, nieuwe vrienden... alles is anders! Ik ging daar helemaal in op, en toen ik een brief van hem ontving dat hij er zo naar uitkeek om met kerst langs te komen, was het even paniek. Ik WOU helemaal niet dat 'ie kwam! Dus toen heb ik uiteindelijk een lange, eerlijke brief geschreven waarin ik uitlegde dat mijn gegoelens voor hem over waren. Ik weet het: lullig. Maar het /hijstond letterlijk en figuurlijk te ver van me af. MAAR: dit kwam doordat onze relatie sowieso al niet goed zat! Want jaren later, toen ik een tijdje een vriend had, ging hij voor 5 maanden naar het buitenland. En dat heeft onze relatie probleemloos overleefd. We hebben ons sufgeschreven en gebeld en na die 5 maanden waren we alleen maar nog closer. Inmiddels alweer 8 jaar getrouwd en nog steeds happu met kids. Ik bedoel maar: als je relatie niet (helemaal) goed zit, is de kans groot dat zo'n lange fysieke scheiding het einde betekent. Bij een goede relatie is dat gelukkig niet zo. Dus de vraag is hoe goed jullie relatie nu echt was toen je ging?
Zeg eerlijk dat je veranderd bent. En als je echt denkt dat het over is, zeg dat dan. Is niet leuk, maar nog lulliger is het om hem aan het lijntje te houden....Succes!
Wat een herkenbaar verhaal! Zelf ben ik op m'n 19e voor een jaar naar het buitenland geweest. Op het moment dat ik vertrok, zat ik in een relatie. Dat ging al een tijdje zo-zo, tenminste, van mijn kant. Eigenlijk voelde ik al dat het niet 'de' man was, maar ja, ik vond zielig om het uit te maken, want het was toch een goeierd. Fout, fout, fout, ik weet het. Anyhoe: ik ging er stiekem een beetje van uit dat de boel vanzelf wel zou aflopen doordat ik wegging. In het begin stuurde ik nog wel eens een kaartje (bellen was toen nog heel duur, gelukkig! ;P), maar al gauw vergat ik het eerlijk gezegd steeds vaker. Wat jij ook zegt: je krijgt daar een eigen leven, nieuwe vrienden... alles is anders! Ik ging daar helemaal in op, en toen ik een brief van hem ontving dat hij er zo naar uitkeek om met kerst langs te komen, was het even paniek. Ik WOU helemaal niet dat 'ie kwam! Dus toen heb ik uiteindelijk een lange, eerlijke brief geschreven waarin ik uitlegde dat mijn gegoelens voor hem over waren. Ik weet het: lullig. Maar het /hijstond letterlijk en figuurlijk te ver van me af. MAAR: dit kwam doordat onze relatie sowieso al niet goed zat! Want jaren later, toen ik een tijdje een vriend had, ging hij voor 5 maanden naar het buitenland. En dat heeft onze relatie probleemloos overleefd. We hebben ons sufgeschreven en gebeld en na die 5 maanden waren we alleen maar nog closer. Inmiddels alweer 8 jaar getrouwd en nog steeds happu met kids. Ik bedoel maar: als je relatie niet (helemaal) goed zit, is de kans groot dat zo'n lange fysieke scheiding het einde betekent. Bij een goede relatie is dat gelukkig niet zo. Dus de vraag is hoe goed jullie relatie nu echt was toen je ging?
Zeg eerlijk dat je veranderd bent. En als je echt denkt dat het over is, zeg dat dan. Is niet leuk, maar nog lulliger is het om hem aan het lijntje te houden....Succes!
