Relaties
alle pijlers
Vechten voor een relatie? Wat een onzin.
woensdag 24 oktober 2007 om 14:18
Je leest het vaak in topics op dit forum. "Ik wil vechten voor mijn relatie". Een forumster in een ander topic zei 'vechten en relatie horen niet in 1 zin'. Dat vind ik dus ook.
Kijk, een relatie kan echt wel dipjes hebben. Man en ik hebben sinds 10 maanden een zoon. Op dit moment hebben wij even wat minder aandacht voor elkaar (ja BGB, ik denk dat wij nu eventjes minder leuke partners zijn, haha). Dat zou je een dipje kunnen noemen. Ik weet echter wel dat de basis gewoon goed is, en dat we bijna gewend zijn aan het hebben van een kleintje, en dus weer aan elkaar toekomen.
Hoe kun je het zover laten komen dat je moet vechten voor een relatie? Kun je dan beter niet sowiezo stoppen? Of is wat ik een klein dipje noem, voor anderen synoniem aan vechten voor een relatie. Of misschien ben ik wel gewoon naief. Zolang ben ik ook nog niet bij mijn man (4,5 jaar).
Kijk, een relatie kan echt wel dipjes hebben. Man en ik hebben sinds 10 maanden een zoon. Op dit moment hebben wij even wat minder aandacht voor elkaar (ja BGB, ik denk dat wij nu eventjes minder leuke partners zijn, haha). Dat zou je een dipje kunnen noemen. Ik weet echter wel dat de basis gewoon goed is, en dat we bijna gewend zijn aan het hebben van een kleintje, en dus weer aan elkaar toekomen.
Hoe kun je het zover laten komen dat je moet vechten voor een relatie? Kun je dan beter niet sowiezo stoppen? Of is wat ik een klein dipje noem, voor anderen synoniem aan vechten voor een relatie. Of misschien ben ik wel gewoon naief. Zolang ben ik ook nog niet bij mijn man (4,5 jaar).
woensdag 24 oktober 2007 om 18:20
Klopt Zuss, maar ik vind niet dat het 'onzin' is om dat gevecht aan te gaan, zoals TO het stelt. Als mensen het er voor over hebben om een tijdje een moeilijke periode door te maken met de kans dat het uiteindelijk toch goed komt, dan vind ik daar niets mis mee.
Ik schrijf hier ook regelmatig op het forum als ik een dip heb en moeite heb met hoe dingen gaan in mijn relatie. In mijn situatie zit wel vooruitgang, al is het soms 3 stappen vooruit en weer 2 terug. Het valt me op dat ik vaak het advies krijg om ermee te stoppen. Terwijl het gevoel tussen ons verder goed zit, als we bij elkaar zijn hangt er geen gespannen sfeer, we lopen niet steeds te bekvechten, zijn attent naar elkaar etc. Ook heb ik het gevoel dat door de dingen die we hebben meegemaakt we dichter bij elkaar zijn gekomen.
Ik schrijf hier ook regelmatig op het forum als ik een dip heb en moeite heb met hoe dingen gaan in mijn relatie. In mijn situatie zit wel vooruitgang, al is het soms 3 stappen vooruit en weer 2 terug. Het valt me op dat ik vaak het advies krijg om ermee te stoppen. Terwijl het gevoel tussen ons verder goed zit, als we bij elkaar zijn hangt er geen gespannen sfeer, we lopen niet steeds te bekvechten, zijn attent naar elkaar etc. Ook heb ik het gevoel dat door de dingen die we hebben meegemaakt we dichter bij elkaar zijn gekomen.
woensdag 24 oktober 2007 om 18:57
Wat ik dan weer minder goed snap is dat men in een prille relatie al zo aan het sleuren , werken , hoe je het noemen wilt , gaat .
WELKE basis is dan zo goed ? Hoe weet je zeker dat het ooit helemaal leuk gaat zijn ? Welke referentiekader heb je dan ?
WELKE basis is dan zo goed ? Hoe weet je zeker dat het ooit helemaal leuk gaat zijn ? Welke referentiekader heb je dan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 24 oktober 2007 om 19:25
Tjah, wat heet vechten. Ik moest vanochtend vechten om op te staan bijv...
Ik zie het zo. Soms kom je op een punt dat je ontevreden bent over je leven. Je wil dat dingen anders gaan, en in de eerste plaats is het enige dat je kunt veranderen is jezelf. In een relatie kun je de ander ook proberen te overtuigen op een bepaalde manier te veranderen.
Zo'n verandering is altijd moeilijk. Zelfs gedrag waarvan je weet dat het niet goed is, is nog moeilijk af te leren. Ik zie eigenlijk wel een parallel tussen relaties die in een sleur zijn geraakt en prille relaties. In beide gevallen wil je van een leven apart, los (geraakt) van elkaar, naar een leven samen.
Ik geloof niet zo dat een nieuwe relatie meteen perfect moet voelen. Net als een nieuwe schoen moet je wennen aan de nieuwe situatie. Toch heb je het idee dat de nieuwe situatie beter is dan de oude. Dat wennen kun je vechten noemen...
Ik zie het zo. Soms kom je op een punt dat je ontevreden bent over je leven. Je wil dat dingen anders gaan, en in de eerste plaats is het enige dat je kunt veranderen is jezelf. In een relatie kun je de ander ook proberen te overtuigen op een bepaalde manier te veranderen.
Zo'n verandering is altijd moeilijk. Zelfs gedrag waarvan je weet dat het niet goed is, is nog moeilijk af te leren. Ik zie eigenlijk wel een parallel tussen relaties die in een sleur zijn geraakt en prille relaties. In beide gevallen wil je van een leven apart, los (geraakt) van elkaar, naar een leven samen.
Ik geloof niet zo dat een nieuwe relatie meteen perfect moet voelen. Net als een nieuwe schoen moet je wennen aan de nieuwe situatie. Toch heb je het idee dat de nieuwe situatie beter is dan de oude. Dat wennen kun je vechten noemen...
woensdag 24 oktober 2007 om 20:42
Jawel, hoor. Okay, we zijn pas 19 jaar samen
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
, maar nee, nooit een dip in onze relatie gehad. Wel de nodige dips in ons leven. Ontslag, zelfmoord en ander overlijden heel nabij, een kind dat jarenlang nauwelijks sliep, langdurige ziekte van een van ons. Heel veel dingen die ervoor zorgden dat een van ons het een periode heel zwaar had. Maar gedurende al die dingen gold dat we elkaar bleven steunen. Het klinkt bijna teiltje-achtig, maar op de momenten dat een van ons het te zwaar had, steunde en accepteerde de ander. We horen vaak in onze omgeving 'ach ja, iedereen heeft wel eens een dip in zijn relatie, toch?'. Nee, niet iedereen.Ik vraag het zojuist nog even aan mijn man, maar hij is het helemaal met me eens (niet dat ik anders verwacht had
woensdag 24 oktober 2007 om 21:31
Klopt, bovenstaande uitspraak is een stokpaard van mij. Keihard werken doe je op je werk en thuis werk je niet keihard. Thuis werk je als het even meezit helemaal niet, in ieder geval niet emotioneel. Thuis ontspan je en ben je jezelf met voors en tegens en leuke en minder leuke mensendingetjes.
Moet het allemaal soepel gaan altijd? Nee hoor. Moet je je best dat niet doen voor je geliefde? Ja zeker, maar als het even meezit dan gaat dat vanzelf, omdat je dat fijn vindt, omdat je weet wat hij/zij fijn vindt en jij weet hoe je hem/haar blij moet maken en omdat die ander ook aan jou denkt, rekening met je houdt en je respecteert. Omdat hij/zij happy wordt van jouw geluk en andersom. Omdat je van elkaar houdt en 'je best doet' om de ander niet ongelukkig te maken door rekening te houden met elkaar bijvoorbeeld.
Op het moment dat je op eieren moet lopen, voortdurend bezig bent met hoe je je partner happy en tevreden moet houden omdat 'ie anders boos wordt, je bang bent niet lief meer gevonden te worden, dingen doet die je eigenlijk niet wil doen (seksueel bijvoorbeeld) om je partner aan je gebonden te houden, dan zit je niet goed, samen niet. Dan ben je aan het wérk.
Als er geen gedeelde interesses zijn, geen échte belangstelling voor elkaar, geen bewondering en trots op elkaar of als je tegen elkaar moet liegen omdat je geheimen hebt die je onmogelijk kunt delen, dan is het einde zoek. Dan kun je mijns inziens werken tot je er bij neervalt maar dan is je relatie een baan en niet het fijnste en het veiligste wat je in je leven gebeurt is.
In dat opzicht vind ik werken aan een relatie niet nuttig.
In therapie gaan na bijvoorbeeld een ernstige relatiecrisis vind ik wél nuttig. Tenminste, als beide partners dat willen en bereid zijn om ook naar zichzelf te kijken, uit te vogelen waar het misging en een groot genoeg hart hebben om elkaar te vergeven voor wat er fout liep.
Maar dat vind ik dan weer geen werken, dat is gewoon liefde.
woensdag 24 oktober 2007 om 23:23
woensdag 24 oktober 2007 om 23:39
tsja en mijn ervaring is dat als een schoen niet meteen lekker zit hij zo mooi kan staan, je zal er nooit dagelijks op kunnen lopen.
Ik vind dat als je een relatie begint deze perfect aan moet voelen en dat betekend ook geen ruzies. Ik heb mijn leven en jij het jouwe, op het moment dat onze 2 levens naadloos op elkaar aansluiten beginnen we er eentje samen.
Ik heb nog niet zo lang een relatie maar hij voelt heeeerlijk
en vechten doen we alleen in bed
donderdag 25 oktober 2007 om 05:42
Ik ben het wel met de basisgedachte van TO eens. Ik had gelijk bij het lezen een bevriend stel voor ogen, ze zijn nog niet zo lang bij elkaar, 2 jaar geloof ik. Zij wil al committen en hij nog niet, want is er nog niet klaar voor. Hij weet ook niet of hij het uberhaubt wel wil (settelen en kinderen krijgen wat zij dus graag wil) want heeft een slecht voorbeeld gezien van zijn ouders; een ruzieachtige scheiding.
Dus nu gaat hij in therapie om over zijn bindingsangst na te denken, en zij gaat erop zitten wachten totdat hij daarmee klaar is. Maar haar biologische klok galmt overal doorheen, en dan hebben ze er weer ruzie over, en dan gaan ze weer een weekendje weg om erover te praten etc etc etc etc etc.
Ik weet niet hoor. Ik heb er niet veel feducie in. Zou het heel jammer vinden voor ze, maar ik geloof niet erg in deze relatie. Teveel gedoe binnen zo n korte tijd dat ze bij elkaar zijn.
Dus nee, vechten voor je relatie heeft niet altijd zin.
Als er kinderen in het spel zijn daarentegen....
Dus nu gaat hij in therapie om over zijn bindingsangst na te denken, en zij gaat erop zitten wachten totdat hij daarmee klaar is. Maar haar biologische klok galmt overal doorheen, en dan hebben ze er weer ruzie over, en dan gaan ze weer een weekendje weg om erover te praten etc etc etc etc etc.
Ik weet niet hoor. Ik heb er niet veel feducie in. Zou het heel jammer vinden voor ze, maar ik geloof niet erg in deze relatie. Teveel gedoe binnen zo n korte tijd dat ze bij elkaar zijn.
Dus nee, vechten voor je relatie heeft niet altijd zin.
Als er kinderen in het spel zijn daarentegen....
donderdag 25 oktober 2007 om 06:27
donderdag 25 oktober 2007 om 09:43
donderdag 25 oktober 2007 om 09:44
Ja, dat geloof ik best. Maar that's you he...als in iedereen bepaalt zelf de grenzen tot waar en niet verder.
Mij valt op dat stellen, of één van een stel vaak lang doorgaan met een relatie die nooit écht leuk is geweest. Zo'n relatie wordt dan een doel op zich. Men werkt zich de spreekwoordelijke ass off om de boel in ieder geval leefbaar te houden of weer te krijgen. Ik ken zulke stellen en ze lijken op het stel wat Nijn beschrijft.
Ik lees het regelmatig hier en daarom haal ik het stokpaard ook regelmatig van stal, juist omdat ik dan zie hoe hard er gewerkt wordt en hoe weinig dat oplevert.
Nog onderdeel uitmakend van zo'n 'werkrelatie' heb je niet eens door dat je er in zit trouwens. Ik zie dat aan mezelf en aan anderen om me heen, zoals ook in dat voorbeeld van Nijn. Je ziet het als buitenstaander soms (ik denk vaak zelfs) eerder dan het stel zelf. Mijn vrienden gaven de relatie van mijn ex en mij drie maanden, het werden tien jaren. Ik wist het wel maar ik dacht dat als ik hard zou werken het goed zou komen. Nu ben ik zelf buitenstaander en zie ik anderen zich kapot werken en ongelukkig zijn én blijven.
Denken dat je het een ander kan besparen omdat jij het wiel hebt uitgevonden is trouwens een illusie heb ik gemerkt. Daar ben ik dan ook mee opgehouden. Mensen doen gewoon wat ze zelf willen en gelukkig maar want hoe je het ook wend of keert, iedereen maakt zelf uit of iets nog liefde is of dat het in de loop van de tijd een baan is geworden.
Off topic misschien maar ermee veband houdend; Het valt mij op dat de teloorgang van een relatie al vroeg begint. Dat er al snel tekenen zijn dat het weleens niet zo lang kan gaan duren allemaal met de liefde. Wat zijn voor jullie dealbreakers bij een beginnende relatie en handel je er naar? Hou even in gedachten dat je in het begin nog verliefd bent en eigenlijk nauwelijks voor rede vatbaar. Zijn er dan al dingen waar je (misschien door ervaringen uit het verleden) nu op let?
donderdag 25 oktober 2007 om 09:53
Hoi Eleonora, bij mij klopt het in elk geval dat er al heel snel dingetjes gebeurden, in mijn eerste relatie, die me hadden moeten waarschuwen.
Bijvoorbeeld: de eeste keer dat mijn ex mijn borsten zag zei hij gelijk 'ik hoop dat ze nog gaan groeien' (ik was zestien, had volgens mij normale borsten voor die leeftijd, hij was een stuk ouder). Het was maar een klein dingetje, bij wijze van grap gezegd, maar toch vond ik het niet fijn (anders zou ik het niet onthouden hebben), en het was een vooraankondiging van alle kritiek die hij later op me zou hebben.
Op het moment zelf dacht ik 'iedereen zegt wel eens iets onhandigs' en legde het naast me neer. Al heel snel volgden andere kleine 'dingetjes', maar ik had gehoord dat je in een relatie altijd water in de wijn moet doen, dat er overal wel iets is, en geloofde dat.
In mijn huidige relatie is dit soort dingen nog nooit voorgevallen.
Bijvoorbeeld: de eeste keer dat mijn ex mijn borsten zag zei hij gelijk 'ik hoop dat ze nog gaan groeien' (ik was zestien, had volgens mij normale borsten voor die leeftijd, hij was een stuk ouder). Het was maar een klein dingetje, bij wijze van grap gezegd, maar toch vond ik het niet fijn (anders zou ik het niet onthouden hebben), en het was een vooraankondiging van alle kritiek die hij later op me zou hebben.
Op het moment zelf dacht ik 'iedereen zegt wel eens iets onhandigs' en legde het naast me neer. Al heel snel volgden andere kleine 'dingetjes', maar ik had gehoord dat je in een relatie altijd water in de wijn moet doen, dat er overal wel iets is, en geloofde dat.
In mijn huidige relatie is dit soort dingen nog nooit voorgevallen.
donderdag 25 oktober 2007 om 10:21
Nee, zou kun je het niet stellen. Er waren van in het begin dingetjes die ik niet leuk vond (opmerkingen, vreemde reacties, enz.). Maar aangezien iedereen zegt (in dit forum incluis) dat er overal wel iets is, dacht ik dat het normaal was. Bovendien was hij in het begin erg verliefd, schreef superromantische brieven, enz. Dus dacht ik dat het wel goed zat.
Pas vele jaren later, toen de opmerkingen veranderd waren in regelrechte woedebuien, heb ik voor het echt beseft dat ik me eenzaam en niet gewaardeerd en geliefd voelde, en zelfs dan nog dacht ik dat dat normaal was in een huwelijk, dat dat er nu eenmaal bij hoorde, bij een lange relatie. Vandaar ook dat ik er zo lang over gedaan heb om te scheiden: ik dacht dat ik vluchtte voor problemen waar andere mensen niet voor vluchten.
Nu zie ik in dat ik integendeel veel te lang gebleven ben.
donderdag 25 oktober 2007 om 13:14
Ja, dat is ook mijn idee. Jouw verhaal, Reiger, heb ik zo vaak gehoord. Voor ik mijn man leerde kennen heb ik een scala aan vriendjes gehad, kortere of langere tijd. Soms kreeg ik commentaar dat ik niet voor de kwantiteit moest gaan, maar voor de kwaliteit.;-). Mijn antwoord was dan altijd dat ik juist op zoek was naar die kwaliteit, en dat ik daardoor velen af moest wijzen.
Het was een grapje, maar eigenlijk ook niet. Ik heb zo vaak twijfels gehad in al die andere relaties. En soms dacht ik wel eens : ‘stel ik niet te hoge eisen? Is er niet overal wel eens wat? ‘. Ik vroeg me oprecht af of ik niet op zoek was naar een ideaalbeeld dat niet bestond. Dan hoorde ik mensen om me heen dingen zeggen over geven en nemen. Dan dacht ik weer: blijkbaar zoek ik naar iets dat niet bestaat.
Toen ik mijn man leerde kennen voelde het vanaf het allereerste moment goed. Het gevoel van die eerste tijd is gebleven. In de jaren erna is onze relatie alleen maar versterkt.
Ik geloof best dat heel veel relaties dips kennen, maar als je die dips al vroeg hebt, dan is de vraag of je basis er eigenlijk wel zit. Want als je die dips al hebt op het moment dat je al die zware klappen nog niet eens hebt gehad: dan kan je relatie letterlijk niet tegen een stootje. Bij nieuwbouw moet het gebouw stevig staan, want dan weet je zeker dat het na jaren gebruik bij een storm tegen de vlakte ligt.
Ik vraag me ook af of al die bevestigingen dat alle relaties nu eenmaal dips kennen niet juist bevestigend werken voor mensen om te lang blijven hangen in een relatie. Jezelf dwingen iets te accepteren dat je ongelukkig maakt kan in mijn optiek nooit goed zijn. Ik voel mezelf bijna arrogant als ik hier vertel dat mijn relatie wel heel goed is (en geweest is), maar ik merk dat ik allergisch reageer op het zelfbevestigende beeld dat elke relatie wel eens een dip heeft.
Als er kinderen zijn, dan vind ik het anders. Aan je kinderen ben je verplicht (vind ik) om je best te doen. Maar soms geldt ook daar dat je je kinderen soms een grotere dienst bewijst door er eerder uit te stappen.
donderdag 25 oktober 2007 om 14:28
http://www.bethesda.be/aan_je_relatie_valt_te_werken.htm
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 25 oktober 2007 om 14:55
Roodhaar,
Ik denk dat het belangrijk is wat je onder een "dip" verstaat. Ik vind het een dip in je relatie als je elkaar soms wat saai vindt. Of dat de ander iets zegt of doet wat je niet zo aardig vindt. Tegenover zulke mindere momenten staan dan weer heel veel goede momenten en dips duren niet lang. Komen zulke dips vaak voor, zijn er nauwelijks mooie momenten en ga je je echt ergeren aan elkaar, dan vind ik het geen dip meer.
Er wordt hier gezegd: als een relatie in het begin maar goed voelt. Daar ben ik het helemaal mee eens. Je moet je vanaf het begin helemaal op je gemak voelen bij elkaar, niet constant op je tenen hoeven lopen.
Ik denk dat het belangrijk is wat je onder een "dip" verstaat. Ik vind het een dip in je relatie als je elkaar soms wat saai vindt. Of dat de ander iets zegt of doet wat je niet zo aardig vindt. Tegenover zulke mindere momenten staan dan weer heel veel goede momenten en dips duren niet lang. Komen zulke dips vaak voor, zijn er nauwelijks mooie momenten en ga je je echt ergeren aan elkaar, dan vind ik het geen dip meer.
Er wordt hier gezegd: als een relatie in het begin maar goed voelt. Daar ben ik het helemaal mee eens. Je moet je vanaf het begin helemaal op je gemak voelen bij elkaar, niet constant op je tenen hoeven lopen.
donderdag 25 oktober 2007 om 14:58
:
ook als het om relaties gaat?
Ja, toevallig had een vriendin van mij hetzelfde.
Die twijfelde ook zo en wilde ermee stoppen, terwijl ze hem wel leuk vond. Die heeft toen eens nagedacht over mijn nieuwe schoenen verhaal en het nog een paar weken aangekeken. Nu een half jaar later is ze hardstikke blij met hem
ik heb weer eens te snel gelezen
donderdag 25 oktober 2007 om 15:41
Kun je dat definieren in tijd? Ik erger me best wel eens aan iets dat mijn man zegt en vice versa. Ik vind hem trouwens nooit saai en nog steeds kan ik naar hem kijken met de blik 'wat ben je toch een lekkere vent'. We zijn elke avond weer blij als we elkaar zien. We genieten allebei nog steeds van elkaars gezelschap. Bij de definitie van een 'dip' denk ik echt aan een langere periode (een aantal dagen, weken) waarin je elkaars gezelschap niet zo fijn vindt. Vergis ik me nu? Moet ik een andere definitie hanteren?
