Kinderen
alle pijlers
ik weet het niet meer
vrijdag 2 november 2007 om 10:29
Sinds dinsdag weet ik dat ik zwanger ben. Ik was niet aan de pil want daar voel ik mij ontzettend beroerd door, en condooms gebruiken we eigenlijk maar zelden. Natuurlijk kan je mij nu voor stomme muts uitmaken, want ook ik ben niet achterlijk en had van te voren kunnen bedenken wat er gebeurt als je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt.
Ik woon sinds ongeveer een jaar samen met de vader (hij is vorig jaar voor mij naar Nederland verhuisd wat in eerste instantie nogal wat stress opleverde). We kennen elkaar 11 jaar.
Hij heeft mij meerdere keren laten weten graag kinderen met mij te willen, maar nu ik daadwerkelijk zwanger ben lijkt hij helemaal niet zo enthousiast.
Het grootste probleem op dit moment is: ik studeer nog, en hij verdient niet genoeg om ons beiden te onderhouden (laat staan wij tweeen en een baby) Op dit moment werk ik er naast mijn studie bij en leen ik bij de ib-groep. Hiervan kunnen wij goed rondkomen.
Hoewel wij er over hebben zitten denken om te verhuizen naar een woning dichterbij het werk van mijn vriend, is onze huidige woning op zich wel groot genoeg voor twee volwassenen en een baby. (of zelfs voor twee volwassenen en een kind)
Ik ben rond juli klaar met mijn studie, rond de zelfde tijd zou het kind geboren worden.
In eerste instantie zei mijn vriend dat ik maar moest beslissen of ik het wil houden of niet en dat hij mij zal steunen in welke beslissing ik dan ook neem. Nu ik na een aantal dagen heel erg te heben getwijfeld heb besloten het kind te willen houden lijkt hij helemaal omgeslagen. Hij vindt dat wij nog te jong en te onvolwassen zijn om een kind op te voeden (we zijn allebei 25), hij vindt dat we nu al nauwelijks tijd voor elkaar hebben en dat we dus gewoon geen tijd voor een kind hebben, aangezien ik via een studentenuitzendbureau werk heb ik geen contract en zal ik op het moment dat ik besluit thuis te blijven omdat ik te zwanger ben om te werken geen geld krijgen. (ik weet uberhaubt niet of ze mij met dikke buik zullen laten werken), ik wil nadat ik deze zomer mijn masterdiploma haal graag nog promoveren, omdat we altijd zo ver uit elkaar hebben gewoond en eigenlijk pas sinds een jaar echt samenwonen wil mijn vriend het liefst eerst meer tijd met mij alleen doorbrengen en pas over een jaar of 3 een kind.
Natuurlijk zie ik in dat de omstandigheden misschien niet ideaal zijn, maar ik vraag mij af of ze ooit ideaal zullen zijn.
Er is altijd wel iets wat eigenlijk niet zo handig is, nu hebben we geen geld, dan ben ik aan het promoveren, en daarna zijn we eigenlijk wel een beetje oud.
Hoewel het nu even vervelend is om samen te leven met een man die eigenlijk helemaal niet blij is met mijn keuze ga ik er vanuit dat hij uiteindelijk wel bij zal trekken. (het is natuurlijk ook een ontzettend ingrijpende gebeurtenis in zijn leven)
Is er iemand die weet of er een financiele oplossing voor deze situatie is? Bij mijn studentenbaantje heb ik geen contract dus daar hoef ik geen geld van te verwachten als ik net bevallen ben. Op dat moment ben ik net afgestudeerd en heb ik dus geen recht meer op studiefinanciering of een lening van de ib-groep, bij mijn studentenbaantje heb ik dan wel meer dan 6 jaar (zonder contract) gewerkt, maar om een uitkering aan te kunnen vragen moet je altijd een arbeidsverleden aan kunnen tonen toch??
Ik woon sinds ongeveer een jaar samen met de vader (hij is vorig jaar voor mij naar Nederland verhuisd wat in eerste instantie nogal wat stress opleverde). We kennen elkaar 11 jaar.
Hij heeft mij meerdere keren laten weten graag kinderen met mij te willen, maar nu ik daadwerkelijk zwanger ben lijkt hij helemaal niet zo enthousiast.
Het grootste probleem op dit moment is: ik studeer nog, en hij verdient niet genoeg om ons beiden te onderhouden (laat staan wij tweeen en een baby) Op dit moment werk ik er naast mijn studie bij en leen ik bij de ib-groep. Hiervan kunnen wij goed rondkomen.
Hoewel wij er over hebben zitten denken om te verhuizen naar een woning dichterbij het werk van mijn vriend, is onze huidige woning op zich wel groot genoeg voor twee volwassenen en een baby. (of zelfs voor twee volwassenen en een kind)
Ik ben rond juli klaar met mijn studie, rond de zelfde tijd zou het kind geboren worden.
In eerste instantie zei mijn vriend dat ik maar moest beslissen of ik het wil houden of niet en dat hij mij zal steunen in welke beslissing ik dan ook neem. Nu ik na een aantal dagen heel erg te heben getwijfeld heb besloten het kind te willen houden lijkt hij helemaal omgeslagen. Hij vindt dat wij nog te jong en te onvolwassen zijn om een kind op te voeden (we zijn allebei 25), hij vindt dat we nu al nauwelijks tijd voor elkaar hebben en dat we dus gewoon geen tijd voor een kind hebben, aangezien ik via een studentenuitzendbureau werk heb ik geen contract en zal ik op het moment dat ik besluit thuis te blijven omdat ik te zwanger ben om te werken geen geld krijgen. (ik weet uberhaubt niet of ze mij met dikke buik zullen laten werken), ik wil nadat ik deze zomer mijn masterdiploma haal graag nog promoveren, omdat we altijd zo ver uit elkaar hebben gewoond en eigenlijk pas sinds een jaar echt samenwonen wil mijn vriend het liefst eerst meer tijd met mij alleen doorbrengen en pas over een jaar of 3 een kind.
Natuurlijk zie ik in dat de omstandigheden misschien niet ideaal zijn, maar ik vraag mij af of ze ooit ideaal zullen zijn.
Er is altijd wel iets wat eigenlijk niet zo handig is, nu hebben we geen geld, dan ben ik aan het promoveren, en daarna zijn we eigenlijk wel een beetje oud.
Hoewel het nu even vervelend is om samen te leven met een man die eigenlijk helemaal niet blij is met mijn keuze ga ik er vanuit dat hij uiteindelijk wel bij zal trekken. (het is natuurlijk ook een ontzettend ingrijpende gebeurtenis in zijn leven)
Is er iemand die weet of er een financiele oplossing voor deze situatie is? Bij mijn studentenbaantje heb ik geen contract dus daar hoef ik geen geld van te verwachten als ik net bevallen ben. Op dat moment ben ik net afgestudeerd en heb ik dus geen recht meer op studiefinanciering of een lening van de ib-groep, bij mijn studentenbaantje heb ik dan wel meer dan 6 jaar (zonder contract) gewerkt, maar om een uitkering aan te kunnen vragen moet je altijd een arbeidsverleden aan kunnen tonen toch??
vrijdag 2 november 2007 om 10:37
Geloof me: tot je 40e zul je goed in staat blijken te zijn om redenen te verzinnen om niet aan kinderen te beginnen. Wat dat betreft is het voor mij ook maar goed geweest dat ik totaal onverwacht zwanger bleek te zijn! Ik ben nu sinds een maand moeder van een prachtig schattig dochtertje en heb echt geen moment spijt gehad 
Maar om even terug te komen op jouw dilemma. Je weet nog maar amper een week dat je zwanger bent. Gun jezelf en ook je partner nog even wat meer tijd om aan het idee te wennen. Je zult beide nu nog niet in staat zijn om een weloverwogen beslissing te nemen. Zo ging het bij ons hier ook: het was eerst even flink schrikken en ik was zelfs even bang dat het onze relatie zou kosten, maar toen ik zelf rustiger was geworden (door er veel over te praten met anderen) en me stiekem steeds meer blij ging voelen, werd mijn vriend ook steeds enthousiaster over het idee dat hij vader zou worden. En moet je hem nu zien: stapelverliefd op z'n dochtertje.
En zeg nou zelf: welk stel heeft nou alles perfect geregeld? Ik heb ook een enorme studieschuld en over drie maanden gaan we ook nog verhuizen. Dat leken aan het begin van de zwangerschap heel bezwarende omstandigheden, maar nu de baby er eenmaal is ga je dat ook weer relativeren. Ik weet dat ik voor hetere vuren gestaan heb en die gedachte sleept me overal wel doorheen.
Blijf rustig, hou je hoofd koel en blijf praten met je vriend.
Maar om even terug te komen op jouw dilemma. Je weet nog maar amper een week dat je zwanger bent. Gun jezelf en ook je partner nog even wat meer tijd om aan het idee te wennen. Je zult beide nu nog niet in staat zijn om een weloverwogen beslissing te nemen. Zo ging het bij ons hier ook: het was eerst even flink schrikken en ik was zelfs even bang dat het onze relatie zou kosten, maar toen ik zelf rustiger was geworden (door er veel over te praten met anderen) en me stiekem steeds meer blij ging voelen, werd mijn vriend ook steeds enthousiaster over het idee dat hij vader zou worden. En moet je hem nu zien: stapelverliefd op z'n dochtertje.
En zeg nou zelf: welk stel heeft nou alles perfect geregeld? Ik heb ook een enorme studieschuld en over drie maanden gaan we ook nog verhuizen. Dat leken aan het begin van de zwangerschap heel bezwarende omstandigheden, maar nu de baby er eenmaal is ga je dat ook weer relativeren. Ik weet dat ik voor hetere vuren gestaan heb en die gedachte sleept me overal wel doorheen.
Blijf rustig, hou je hoofd koel en blijf praten met je vriend.
vrijdag 2 november 2007 om 10:44
Hoi Uggla,
Wat een situatie zeg. Wat betreft je financien, ik ben in september bevallen en werkte daarvoor ook via een uitzendbureau zonder recent arbeidsverleden. 6 jaar werk is toch ook een arbeidverleden? Dat staat gewoon geregisteerd hoor, dat hoef je niet aan te tonen met een contract ofzo.
Tijdens mijn zwangerschapsverlof heb ik doorbetaald gekregen van het Uwv. Ik werkte variabel 20 tot 36 uur en heb het gemiddelde loon van het afgelopen jaar doorbetaald gekregen.
Als je na de bevalling door gaat met je studie kun je ook tijdens je verlof studiefinanciering plus een lening krijgen. Daarover moet je even bij de ibg informeren.
Ik hoop dat je vriend nog bijdraait.
Wat een situatie zeg. Wat betreft je financien, ik ben in september bevallen en werkte daarvoor ook via een uitzendbureau zonder recent arbeidsverleden. 6 jaar werk is toch ook een arbeidverleden? Dat staat gewoon geregisteerd hoor, dat hoef je niet aan te tonen met een contract ofzo.
Tijdens mijn zwangerschapsverlof heb ik doorbetaald gekregen van het Uwv. Ik werkte variabel 20 tot 36 uur en heb het gemiddelde loon van het afgelopen jaar doorbetaald gekregen.
Als je na de bevalling door gaat met je studie kun je ook tijdens je verlof studiefinanciering plus een lening krijgen. Daarover moet je even bij de ibg informeren.
Ik hoop dat je vriend nog bijdraait.
vrijdag 2 november 2007 om 10:48
Je hebt een arbeidsverleden, namelijk via het uitzendbureau. Je zou kunnen proberen om met het uitzendbureau de afspraak te maken dat je in ieder geval tot je verlofdatum (tussen 4 en 6 weken voor de uitgerekende datum) ergens vast kunt werken. Ik weet niet of je verschillende opdrachtgevers hebt dan, of dat je vast bij 1 organisatie werkt, en wat voor werk je dan doet. Vervolgens kun je met hulp van het uitzendbureau een wazo-uitkering aanvragen voor de 16 weken dat je verlof duurt. Deze uitkering wordt gebaseerd op het salaris dat je met je werk via het uitzendbureau gekregen hebt. Het uitzendbureau zal een deel van het aanvraagformulier moeten invullen omdat ze je werkgever zijn. Je kunt er voor kiezen om de uitkering via het uitzendbureau te laten lopen, of direct aan jou uit te betalen (daar zou ik voor kiezen).
En, je weet nu dat je zwanger bent. Als je er voor kiest om het kindje te houden, heb je nu samen met je vriend 9 maanden de tijd om flink te sparen. Zo kun je zelf ook alvast een financiële buffer creëren voor na de bevalling, als je nog niet kunt werken.
Gefeliciteerd overigens. Praat erover met je vriend, geef aan dat jij voor ieder moment wel dingen ziet die niet uitkomen. En de combinatie van een kindje met een studie kan wel. ´t Is wel pittig, maar niet onoverkomelijk.
vrijdag 2 november 2007 om 10:49
Hallo,
Als je genoeg werkuren gemaakt hebt, krijg je een verlofsuitkering van het uwv. Je moet je zo snel mogelijk je hierover informeren. Ik weet niet wanneer je de aanvraag moet indienen en bij wie (UWV of Uitzendbureau). Je krijgt ook ziektegeld ook als je ziek wordt. Als je ziek t.g.v. de zwangerschap wordt, gelden andere regels (meestal meer rechten), maar je krijgt zeker iets uitbetaald.
Over je andere probleem, tja, ik ken je vriend niet. Het kan zijn dat hij gewoon bang is en straks een geweldige vader wordt. Wat het duidelijk is is dat als hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt en de ouderschap met je deelt, wordt het een moeilijke situatie voor jou en voor je kind. Jullie hebben samen de risico gelopen en samen van de seks genoten. De gevolgen moeten jullie ook samen accepteren en ernaar samen handelen. Maak dit al nu bespreekbaar. Als hij het niet ziet zitten, stop niet te werken om hem tevreden te houden: dat gaat erg fout!
Veel stekrte en gefeliciteerd met je zwangerschap.
Als je genoeg werkuren gemaakt hebt, krijg je een verlofsuitkering van het uwv. Je moet je zo snel mogelijk je hierover informeren. Ik weet niet wanneer je de aanvraag moet indienen en bij wie (UWV of Uitzendbureau). Je krijgt ook ziektegeld ook als je ziek wordt. Als je ziek t.g.v. de zwangerschap wordt, gelden andere regels (meestal meer rechten), maar je krijgt zeker iets uitbetaald.
Over je andere probleem, tja, ik ken je vriend niet. Het kan zijn dat hij gewoon bang is en straks een geweldige vader wordt. Wat het duidelijk is is dat als hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt en de ouderschap met je deelt, wordt het een moeilijke situatie voor jou en voor je kind. Jullie hebben samen de risico gelopen en samen van de seks genoten. De gevolgen moeten jullie ook samen accepteren en ernaar samen handelen. Maak dit al nu bespreekbaar. Als hij het niet ziet zitten, stop niet te werken om hem tevreden te houden: dat gaat erg fout!
Veel stekrte en gefeliciteerd met je zwangerschap.
vrijdag 2 november 2007 om 10:50
Goeie morgen Uggla,
wat een verhaal, ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Als ik jou was was ik ook voor mijn kindje gegaan. Ik begrijp uit je verhaal dat je sowieso graag een kindje zou willen. Een abortus brengt ook risico's met zich mee, waaronder ook wel eens onvruchtbaarheid. En de vader heeft nog dik een half jaar om te wennen aan het idee dat hij papa wordt.
Hoe het zit met de financiën weet ik eerlijk gezegd niet, met wat googlen kun je vast en zeker een eind komen. Er zullen instanties zijn die bekend zijn met situaties als deze, je zal niet de eerste zijn
Succes met je keuzes en studie!
Groet van Munadiz (een mama)
wat een verhaal, ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Als ik jou was was ik ook voor mijn kindje gegaan. Ik begrijp uit je verhaal dat je sowieso graag een kindje zou willen. Een abortus brengt ook risico's met zich mee, waaronder ook wel eens onvruchtbaarheid. En de vader heeft nog dik een half jaar om te wennen aan het idee dat hij papa wordt.
Hoe het zit met de financiën weet ik eerlijk gezegd niet, met wat googlen kun je vast en zeker een eind komen. Er zullen instanties zijn die bekend zijn met situaties als deze, je zal niet de eerste zijn
Succes met je keuzes en studie!
Groet van Munadiz (een mama)
vrijdag 2 november 2007 om 10:53
Hoi Uggla,
Nou, wat een verhaal meid. Hopelijk komen jullie er samen uit en kun je een beetje aan het idee wennen. Als ik jou was zou ik gauw eens een kijkje nemen op de site http://www.studerendemoeders.nl. Ook al verwacht je je studie te hebben afgerond als de baby geboren wordt, misschien heb je er nog iets aan en/of kom je er mensen tegen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten als jij.
Veel sterkte ermee en maak je vooral niet te veel zorgen. (Klinkt makkelijker dan het is natuurlijk.) Het komt vast allemaal op zijn pootjes terecht!
Nou, wat een verhaal meid. Hopelijk komen jullie er samen uit en kun je een beetje aan het idee wennen. Als ik jou was zou ik gauw eens een kijkje nemen op de site http://www.studerendemoeders.nl. Ook al verwacht je je studie te hebben afgerond als de baby geboren wordt, misschien heb je er nog iets aan en/of kom je er mensen tegen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten als jij.
Veel sterkte ermee en maak je vooral niet te veel zorgen. (Klinkt makkelijker dan het is natuurlijk.) Het komt vast allemaal op zijn pootjes terecht!
vrijdag 2 november 2007 om 12:16
Hoi Uggla,
ik kan mij voorstellen dat het moeilijk is om een keuze te maken gezien jouw huidige situatie. Mijn partner en ik hebben het krijgen van kinderen (even uitgaande van het feit dat het ook zou lukken) steeds uitgesteld om diverse redenen. Met name een onzekere financiele situatie heeft steeds bovenaan gestaan. Als je graag kinderen wilt dan is het de vraag of financien alleen een reden zijn om geen kinderen te krijgen.
Voor ons is het te laat. Mijn partner is ernstig ziek en is naar alle waarschijnlijkheid onvruchtbaar geworden door de chemo behandelingen die hij heeft gehad en nog steeds krijgt. Wij hebben spijt van onze keuze. Hadden we ons maar laten leiden door ons hart i.p.v. onze portemonnaie.
Veel sterkte bij het maken van jullie keuze!
Groetjes, Kris10a
ik kan mij voorstellen dat het moeilijk is om een keuze te maken gezien jouw huidige situatie. Mijn partner en ik hebben het krijgen van kinderen (even uitgaande van het feit dat het ook zou lukken) steeds uitgesteld om diverse redenen. Met name een onzekere financiele situatie heeft steeds bovenaan gestaan. Als je graag kinderen wilt dan is het de vraag of financien alleen een reden zijn om geen kinderen te krijgen.
Voor ons is het te laat. Mijn partner is ernstig ziek en is naar alle waarschijnlijkheid onvruchtbaar geworden door de chemo behandelingen die hij heeft gehad en nog steeds krijgt. Wij hebben spijt van onze keuze. Hadden we ons maar laten leiden door ons hart i.p.v. onze portemonnaie.
Veel sterkte bij het maken van jullie keuze!
Groetjes, Kris10a
vrijdag 2 november 2007 om 13:19
Sorry hoor, maar het lijkt wel f*cking in de lucht te hangen, de laatste tijd, vrouwen met een vaste relatie die allemaal per ongeluk zwanger raken. Hebben jullie echt nog nooit van voorbehoedsmiddelen gehoord?
Punt 1: een baby heeft zo ongeveer geen ruimte nodig.
Punt 2: een baby kost niet zo veel. Luiers, okee, maar kleertjes, babyspullen, etc, alles kun je tweedehands kopen of gratis krijgen. De eerste 6 maanden heeft je kind genoeg aan moedermelk, en dat kost ongeveer 2 belegde boterhammen voor jou per dag extra.
Punt 4: er zijn allerhande regelingen met tegemoetkomingen in kosten voor creche, anderssoorrtige opvang, etc. Bel het CWI en leg je situatie uit, en vraag wat er mogelijk is.
Punt 5: als jullie onder bestaansminimumterechtkomen, is er altijd nog de bijstand. En da's geen vetpot, maar
Punt 3: ik vind je vriend een lamzak, eerlijk gezegd. Hij kan dan wel over 3 jaar pas een kind willen, maar dat kind is er nu al. Als ie pas later vader had willen worden, had ie dat moeten bedenken voor ie z'n zaad in je achterliet. Hij is 25 en dus oud genoeg om te weten hoe kindertjes gemaakt worden. Ik vind het echt echt echt heel stom van 'em.
Punt 1: een baby heeft zo ongeveer geen ruimte nodig.
Punt 2: een baby kost niet zo veel. Luiers, okee, maar kleertjes, babyspullen, etc, alles kun je tweedehands kopen of gratis krijgen. De eerste 6 maanden heeft je kind genoeg aan moedermelk, en dat kost ongeveer 2 belegde boterhammen voor jou per dag extra.
Punt 4: er zijn allerhande regelingen met tegemoetkomingen in kosten voor creche, anderssoorrtige opvang, etc. Bel het CWI en leg je situatie uit, en vraag wat er mogelijk is.
Punt 5: als jullie onder bestaansminimumterechtkomen, is er altijd nog de bijstand. En da's geen vetpot, maar
Punt 3: ik vind je vriend een lamzak, eerlijk gezegd. Hij kan dan wel over 3 jaar pas een kind willen, maar dat kind is er nu al. Als ie pas later vader had willen worden, had ie dat moeten bedenken voor ie z'n zaad in je achterliet. Hij is 25 en dus oud genoeg om te weten hoe kindertjes gemaakt worden. Ik vind het echt echt echt heel stom van 'em.
vrijdag 2 november 2007 om 13:38
Hai Uggla,
ik weet niet precies in welk vakgebied je wil gaan promoveren. Het is niet overal even gemakkelijk om een plek te krijgen, maar ik wil je wel graag vertellen dat als er iets een ideale baan is om te combineren met een (jong) kind het wel promoveren is. Ik promoveer zelf, en zie voor mijzelf en om mij heen dat je tijdens je promotie over het algemeen (een kleine beetje afhankelijk van je project natuurlijk) veel mogelijkheden hebt om je uren flexibel en naar eigen inzicht in te vullen, als je je werk maar doet. En dan heb ik het nog niet over de belachelijke hoeveelheid vakantiedagen. Die krijg ik als kinderloze echt niet op, maar met een kind geeft het je een fijne buffer voor onvoorziene gebeurtenissen. En als je eenmaal een promotieplek hebt verdient het ook niet slecht, en zal het, in combinatie met het inkomen van je vriend, absoluut voldoende zij om een gezinnetje te onderhouden (ik geloof dat een fulltime netto startsalaris voor een aio nu 1100 p/m is, en het stijgt per jaar heel aardig naar 1550 in je vierde jaar.Als je arts bent, of techneut is het meestal meer.).
Dus als je ervoor gaat zou ik nu heel hard gaan werken om een mooi afstudeerproject neer te zetten, daarmee vergroot je je kansen op een promotieplek natuurlijk behoorlijk! Oh, en als je een kind hebt krijg je ook een hogere studiebeurs, maar als je nu 25 bent en met je master bezig zal je wel geen recht meer hebben op een beurs, en alleen maar kunnen lenen? Zo niet, zou ik dat ook zeker even checken. Het zal mss even doorbijten worden als de baby er is en jij nog geen baan hebt, maar juist in begin hoeft een baby niet veel te kosten. En als je vriend een inkomen heeft, dan geraken jullie niet aan de bedelstaf!!!
Ik hoop dat je, als je over een tijdje over de schok heen bent, veel van kunt gaan genieten.
ik weet niet precies in welk vakgebied je wil gaan promoveren. Het is niet overal even gemakkelijk om een plek te krijgen, maar ik wil je wel graag vertellen dat als er iets een ideale baan is om te combineren met een (jong) kind het wel promoveren is. Ik promoveer zelf, en zie voor mijzelf en om mij heen dat je tijdens je promotie over het algemeen (een kleine beetje afhankelijk van je project natuurlijk) veel mogelijkheden hebt om je uren flexibel en naar eigen inzicht in te vullen, als je je werk maar doet. En dan heb ik het nog niet over de belachelijke hoeveelheid vakantiedagen. Die krijg ik als kinderloze echt niet op, maar met een kind geeft het je een fijne buffer voor onvoorziene gebeurtenissen. En als je eenmaal een promotieplek hebt verdient het ook niet slecht, en zal het, in combinatie met het inkomen van je vriend, absoluut voldoende zij om een gezinnetje te onderhouden (ik geloof dat een fulltime netto startsalaris voor een aio nu 1100 p/m is, en het stijgt per jaar heel aardig naar 1550 in je vierde jaar.Als je arts bent, of techneut is het meestal meer.).
Dus als je ervoor gaat zou ik nu heel hard gaan werken om een mooi afstudeerproject neer te zetten, daarmee vergroot je je kansen op een promotieplek natuurlijk behoorlijk! Oh, en als je een kind hebt krijg je ook een hogere studiebeurs, maar als je nu 25 bent en met je master bezig zal je wel geen recht meer hebben op een beurs, en alleen maar kunnen lenen? Zo niet, zou ik dat ook zeker even checken. Het zal mss even doorbijten worden als de baby er is en jij nog geen baan hebt, maar juist in begin hoeft een baby niet veel te kosten. En als je vriend een inkomen heeft, dan geraken jullie niet aan de bedelstaf!!!
Ik hoop dat je, als je over een tijdje over de schok heen bent, veel van kunt gaan genieten.
vrijdag 2 november 2007 om 14:40
Ow Tila was me voor, ze schieten weer als paddestoelen uit de lucht zulke topics.
Vind het werkelijk waar not done, dat als je niet aan de pil bent, geen andere AC gebruikt, zwanger wordt en dan zegt, maar over 3 jaar wilden we gaan proberen, nu komt het niet uit. Als jij je beroerd voelt voor de pil, dan zijn er tig andere vormen van AC.
Klinkt heel lullig zo, maar jullie zijn allebei verantwoordelijk voor jullie daden. Het bevruchtingsproces is inmiddels geweest, en nu krabbelt je vriend terug.
Aan financiele aspecten is altijd een mouw te passen, maar werkelijk waar ik snap niet dat anno 2007 mensen nog steeds abortus plegen omdat het kind (nog) niet welkom is, terwijl anticonceptie gewoon achterwege blijft.
Ben het met tila eens...je vriend is een lamzak, maar jij bent ook niet helemaal maagdelijk. Je had ook condooms kunnen gebruiken oid
(trouwens de eerste en laatste keer dat ik op een topic met deze strekking een reactie achterlaat)
Vind het werkelijk waar not done, dat als je niet aan de pil bent, geen andere AC gebruikt, zwanger wordt en dan zegt, maar over 3 jaar wilden we gaan proberen, nu komt het niet uit. Als jij je beroerd voelt voor de pil, dan zijn er tig andere vormen van AC.
Klinkt heel lullig zo, maar jullie zijn allebei verantwoordelijk voor jullie daden. Het bevruchtingsproces is inmiddels geweest, en nu krabbelt je vriend terug.
Aan financiele aspecten is altijd een mouw te passen, maar werkelijk waar ik snap niet dat anno 2007 mensen nog steeds abortus plegen omdat het kind (nog) niet welkom is, terwijl anticonceptie gewoon achterwege blijft.
Ben het met tila eens...je vriend is een lamzak, maar jij bent ook niet helemaal maagdelijk. Je had ook condooms kunnen gebruiken oid
(trouwens de eerste en laatste keer dat ik op een topic met deze strekking een reactie achterlaat)
vrijdag 2 november 2007 om 15:00
Ik denk dat je even niet aan de praktische problemen moet denken. Die kun je namelijk heel goed oplossen. Er is een kind. Je bent zwanger. (ja, ik vind jou ook een stomme muts) Je wilt kinderen en nu is er besloten dat je zelf niet de keuze hebt voor het tijdstip waarop je moeder wordt. Ik snap het probleem rond het kind niet zo. Dat lost zich op. Je mag hier een wieg, een kinderwagen, een maxi-cosi en een complete jongensgarderobe tot en met maat 74 komen lenen. En dat meen ik echt.
Ik zou zelf meer problemen hebben met je vriend. Sorry hoor. 25 jaar te jong voor een kind? Wat een belachelijk verhaal. Ik ben 25, heb een zoon van 3 en een zoon van 6 maanden. Man en ik studeren allebei en staan allebei voor de klas. We zijn zeer gelukkig, hebben genoeg tijd voor elkaar (die tijd moet je maken en dat lukt ons) en we hebben ook nog een sociaal leven. Waar is hij nou eigenlijk bang voor? Wat denkt hij over 5 of 10 jaar beter te kunnen doen dan nu?
Ga naar je decaan. Als je nog recht hebt op stufi, heb je waarschijnlijk ook recht op een extra jaar stufi of een extra tegemoetkoming. Je kunt hier ook de IB-groep voor bellen. (ik heb een jaar extra stufi gekregen toen ik zwanger was van de oudste)
Succes!
Ik zou zelf meer problemen hebben met je vriend. Sorry hoor. 25 jaar te jong voor een kind? Wat een belachelijk verhaal. Ik ben 25, heb een zoon van 3 en een zoon van 6 maanden. Man en ik studeren allebei en staan allebei voor de klas. We zijn zeer gelukkig, hebben genoeg tijd voor elkaar (die tijd moet je maken en dat lukt ons) en we hebben ook nog een sociaal leven. Waar is hij nou eigenlijk bang voor? Wat denkt hij over 5 of 10 jaar beter te kunnen doen dan nu?
Ga naar je decaan. Als je nog recht hebt op stufi, heb je waarschijnlijk ook recht op een extra jaar stufi of een extra tegemoetkoming. Je kunt hier ook de IB-groep voor bellen. (ik heb een jaar extra stufi gekregen toen ik zwanger was van de oudste)
Succes!
vrijdag 2 november 2007 om 17:34
hoi, ik wou je vertellen dat ik (tijdelijk) geen werk had toen ik zwanger was (jaja, ontslagen omdat ik zwanger was, dat was niet zo mooi) en in de zevende maand heb ik nog 8 weken min of meer fulltime via een uitzendbureau gewerkt; tot 6 weken voor mijn uiterekende datum dus. daarna heb ik nog vier maanden dat volle salaris uitbetaald gekregen als zwangerschapsverlof. het uwv betaalt dat en die gaan uit van je salaris in de laatste vier weken voor je verlof. als je geen werk hebt in die vier weken valt er ook nog iets te regelen met ww en zwangerschapsverlof. geloof me; in nederland is het echt fijn geregeld voor vrouwen! (behalve als je een eigen bedrijf hebt, maar goed, dat heb jij niet).
succes met het verwerken van de schok enneh...het komt echt noooit goed uit hoor (ik bedoel er is altijd wel een reden te verzinnen waarom het niet goed uitkomt), dus als je de basis-basis hebt, dan zou ik er gewoon voor gaan.
succes met het verwerken van de schok enneh...het komt echt noooit goed uit hoor (ik bedoel er is altijd wel een reden te verzinnen waarom het niet goed uitkomt), dus als je de basis-basis hebt, dan zou ik er gewoon voor gaan.
vrijdag 2 november 2007 om 17:46
Ik word heel heel verdrietig van dit soort topics.
Lijkt wel een trend om er niet bij stil te staan dat als je seks hebt, je ook zwanger kunt raken.
TO en haar vriend hebben zelf bewust het risico genomen door geen AC te gebruiken. Daar hebben ze nu de gevolgen van.
Velen zouden zo met jullie willen ruilen!
Moest er nog eens bijkomen om het dan weg te laten halen
Lijkt wel een trend om er niet bij stil te staan dat als je seks hebt, je ook zwanger kunt raken.
TO en haar vriend hebben zelf bewust het risico genomen door geen AC te gebruiken. Daar hebben ze nu de gevolgen van.
Velen zouden zo met jullie willen ruilen!
Moest er nog eens bijkomen om het dan weg te laten halen
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 2 november 2007 om 21:43
Nou Uggla, ik neem je serieus. Dus daarom dit:
Heb je er al met je vriend over gepraat? Waar komt die omslag vandaan? Wat denkt hij over een paar jaar anders te doen dan nu? Wat verandert er in hem, in jou, in jullie situatie dat het dan wel kan? Wat mist er nu om een kind op te voeden? Hoe denkt hij er over een paar jaar mee om te gaan, stel dat je nog een kind mag krijgen, dat hij zijn eerste kind weggegooid heeft?
Ja, je hoort in mijn laatste vragen wel hoe ik erover denk.... Ik heb niet de bedoeling om je te kwetsen, ik ben alleen heel bang dat je spijt krijgt van een keuze die ingaat tegen je toekomstwens.
Sterkte.
Heb je er al met je vriend over gepraat? Waar komt die omslag vandaan? Wat denkt hij over een paar jaar anders te doen dan nu? Wat verandert er in hem, in jou, in jullie situatie dat het dan wel kan? Wat mist er nu om een kind op te voeden? Hoe denkt hij er over een paar jaar mee om te gaan, stel dat je nog een kind mag krijgen, dat hij zijn eerste kind weggegooid heeft?
Ja, je hoort in mijn laatste vragen wel hoe ik erover denk.... Ik heb niet de bedoeling om je te kwetsen, ik ben alleen heel bang dat je spijt krijgt van een keuze die ingaat tegen je toekomstwens.
Sterkte.
zaterdag 3 november 2007 om 15:52
Jouw vriend wist, neem ik aan, toch ook dat jij geen anticonceptie gebruikte....
Ik vind dat je/hij de consequenties dan ook moet aanvaarden.
Er zijn zat mensen die geen kinderen kunnen krijgen terwijl ze ze dolgraag zouden willen. Dat jij over een abortus nadenkt snap ik echt niet.
Ik ben ook zwanger, mijn vriend krijgt binnenkort een nieuwe baan, we plannen er nog een bruiloft tussendoor (stond al in de planning) en hebben het ook niet gigantisch breed.
Toch kun je overal een mouw aanpassen en lukt het wel, als je je kindje maar voldoende liefde geeft. Kleertjes en spullen kun je via vrienden/collega's/marktplaats altijd nog krijgen.
IK wens je sterkte met het nemen van je beslissing!
Ik vind dat je/hij de consequenties dan ook moet aanvaarden.
Er zijn zat mensen die geen kinderen kunnen krijgen terwijl ze ze dolgraag zouden willen. Dat jij over een abortus nadenkt snap ik echt niet.
Ik ben ook zwanger, mijn vriend krijgt binnenkort een nieuwe baan, we plannen er nog een bruiloft tussendoor (stond al in de planning) en hebben het ook niet gigantisch breed.
Toch kun je overal een mouw aanpassen en lukt het wel, als je je kindje maar voldoende liefde geeft. Kleertjes en spullen kun je via vrienden/collega's/marktplaats altijd nog krijgen.
IK wens je sterkte met het nemen van je beslissing!
zondag 4 november 2007 om 10:29
zondag 4 november 2007 om 11:41
Ik word heel verdrietig en kwaad van dit soort topics. Ik heb er nog niet eerder gereageerd, want ik vond mijn reactie weinig meer toevoegen, alles was al gezegd door anderen zeg maar. Maar nu kon ik het even niet laten. Mede omdat dit inderdaad het zoveelste topic op rij is met deze strekking, en inderdaad, er wordt hier niet eens aan AC gedaan!!! Mijn mond valt open van verbazing. Wat denk je nou: och, dat overkomt ons niet, zo'n zwangerschap, want wij zijn er niet aan toe?
Ik heb in mijn omgeving gevallen meegemaakt waarbij stellen een moord (figuurlijk) zouden doen, om uberhaupt maar zwanger te kunnen raken. Die stellen zijn jaaaaaaaaaaaaaaaaren bezig, jarenlang verdriet en ellende. En dan lees ik dit weer. Zo oneerlijk.
Ook hier op het forum struinen vrouwen genoeg rond, waarbij het kinderen krijgen ook maar niet wil lukken. Ik vind het openen van zo'n topic werkelijk ontzettend respectloos en ondoordacht tegenover die vrouwen.
Ik kan er een heel lang verhaal van breien, maar het punt lijkt me duidelijk. Als jullie nu nog niet aan kinderen toe zijn, had je toch beter moeten weten en wel AC gebruiken. Zoals al eerder aangegeven door anderen: er zijn behalve de pil en condoom methoden zat! Jullie hebben er bewust voor gekozen om dit niet te doen, en nu groeit er een kind in je buik. Een kind dat recht op leven heeft. Nu. Nu is het kind er. Kun je niet meer terug draaien. Je kunt het enkel vermoorden. En dan over een jaartje wel er aan toe zijn, en gewoon weer zwanger worden? Terwijl dat kindje dan een broer of zus had kunnen hebben. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
Ik heb in mijn omgeving gevallen meegemaakt waarbij stellen een moord (figuurlijk) zouden doen, om uberhaupt maar zwanger te kunnen raken. Die stellen zijn jaaaaaaaaaaaaaaaaren bezig, jarenlang verdriet en ellende. En dan lees ik dit weer. Zo oneerlijk.
Ook hier op het forum struinen vrouwen genoeg rond, waarbij het kinderen krijgen ook maar niet wil lukken. Ik vind het openen van zo'n topic werkelijk ontzettend respectloos en ondoordacht tegenover die vrouwen.
Ik kan er een heel lang verhaal van breien, maar het punt lijkt me duidelijk. Als jullie nu nog niet aan kinderen toe zijn, had je toch beter moeten weten en wel AC gebruiken. Zoals al eerder aangegeven door anderen: er zijn behalve de pil en condoom methoden zat! Jullie hebben er bewust voor gekozen om dit niet te doen, en nu groeit er een kind in je buik. Een kind dat recht op leven heeft. Nu. Nu is het kind er. Kun je niet meer terug draaien. Je kunt het enkel vermoorden. En dan over een jaartje wel er aan toe zijn, en gewoon weer zwanger worden? Terwijl dat kindje dan een broer of zus had kunnen hebben. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
zondag 4 november 2007 om 11:58
Onafhankelijk van of ik voor of tegen abortus ben ( ik ben tegen, maar dat doet er voor TO niet zo heel veel toe) wil ik toch iets toevoegen.
Zelf heb ik 4 kinderen en ik moet zeggen dat mijn partner ook niet wild enthousiast was bij het idee, terwijl hij echt wel graag kinderen wilde. Zeker als er nog niets zichtbaar is zijn er blijkbaar mannen die niet van de daken schreeuwen dat ze vader worden. Dat kwam op mij ook vreemd over, maar ja, hij uit zijn gevoelens nu eenmaal op een andere manier dan ik graag zou willen soms.
Kortom: Het feit dat hij niet huilend van vreugde door het leven gaat omdat hij vader wordt wil niet altijd zeggen dat hij het kindje niet wil. Zoals ik je post lees zien jullie vooral praktische bezwaren, die zijn altijd op te lossen. Kwestie van prioriteiten stellen en vrouwen met dikke buiken kunnen gewoon werken hoor, je bent niet ziek!
Je leven is niet voorbij als je een kindje krijg, het wordt hooguit (heel) anders. Ik weet uit ervaring dat je ook met een kindje kunt studeren (zelfs met vier), dat tijd voor elkaar vrij maken soms wat moeite kost maar echt wel te doen is, dat een kind zo duur is als je het zelf maakt en dat 25 jaar helemaal niet zo jong is om zwanger te zijn. Dat is juist heel positief, straks ben je nog maar net 30 en al uit de kleine kinderen, kun je nog 35 jaar carriere maken!
Lees voor de aardigheid de topics van Bikkelientje en Duivelijntje eens door, daar wordt IK dus HEEL ERG verdrietig van.
Zelf heb ik 4 kinderen en ik moet zeggen dat mijn partner ook niet wild enthousiast was bij het idee, terwijl hij echt wel graag kinderen wilde. Zeker als er nog niets zichtbaar is zijn er blijkbaar mannen die niet van de daken schreeuwen dat ze vader worden. Dat kwam op mij ook vreemd over, maar ja, hij uit zijn gevoelens nu eenmaal op een andere manier dan ik graag zou willen soms.
Kortom: Het feit dat hij niet huilend van vreugde door het leven gaat omdat hij vader wordt wil niet altijd zeggen dat hij het kindje niet wil. Zoals ik je post lees zien jullie vooral praktische bezwaren, die zijn altijd op te lossen. Kwestie van prioriteiten stellen en vrouwen met dikke buiken kunnen gewoon werken hoor, je bent niet ziek!
Je leven is niet voorbij als je een kindje krijg, het wordt hooguit (heel) anders. Ik weet uit ervaring dat je ook met een kindje kunt studeren (zelfs met vier), dat tijd voor elkaar vrij maken soms wat moeite kost maar echt wel te doen is, dat een kind zo duur is als je het zelf maakt en dat 25 jaar helemaal niet zo jong is om zwanger te zijn. Dat is juist heel positief, straks ben je nog maar net 30 en al uit de kleine kinderen, kun je nog 35 jaar carriere maken!
Lees voor de aardigheid de topics van Bikkelientje en Duivelijntje eens door, daar wordt IK dus HEEL ERG verdrietig van.
zondag 4 november 2007 om 12:59
Ik vind het helemaal niet zo gek dat je hier een topic over opent.
Dat anderen problemen hebben met bijvoorbeeld kinderen krijgen betekend nog niet dat jouw problemen minder belangrijk zijn en dat je ze hier niet kwijt zou kunnen.
Het komt op mij over alsof het kindje voor jou misschien niet gepland is maar wel heel gewenst.
Dat je vriend ineens zo omslaat wat mening betreft is wel heel jammer, hij was er zelf ook bij. Maar je denkt dus zelf dat hij wel weer bijdraait?
Dan blijven alleen de praktische bezwaren over en die zijn eigenlijk altijd wel op te lossen.
Buiten het zwangerschapsverlof krijg je ook kinderbijslag, combinatiekorting (en eventueel aanvullende combinatiekorting als jij ook werkt) en kinderkorting. Bij elkaar toch goed voor zo'n 2500 euro per jaar als je alles volledig krijgt.
Ook de kinderopvang is tegenwoordig heel goeg geregeld en niet duur waardoor je na de bevalling nog de mogelijkheid hebt om te promoveren.
Je leven houdt zeker niet op als je kinderen krijgt en als jij wilt promoveren (of gezellig was met je vriend doen) dan is er echt wel een manier waarop dat kan.
Ik hoop dat jullie eruit komen en dat je dan een hele fijne zwangerschap gaat krijgen.
Dat anderen problemen hebben met bijvoorbeeld kinderen krijgen betekend nog niet dat jouw problemen minder belangrijk zijn en dat je ze hier niet kwijt zou kunnen.
Het komt op mij over alsof het kindje voor jou misschien niet gepland is maar wel heel gewenst.
Dat je vriend ineens zo omslaat wat mening betreft is wel heel jammer, hij was er zelf ook bij. Maar je denkt dus zelf dat hij wel weer bijdraait?
Dan blijven alleen de praktische bezwaren over en die zijn eigenlijk altijd wel op te lossen.
Buiten het zwangerschapsverlof krijg je ook kinderbijslag, combinatiekorting (en eventueel aanvullende combinatiekorting als jij ook werkt) en kinderkorting. Bij elkaar toch goed voor zo'n 2500 euro per jaar als je alles volledig krijgt.
Ook de kinderopvang is tegenwoordig heel goeg geregeld en niet duur waardoor je na de bevalling nog de mogelijkheid hebt om te promoveren.
Je leven houdt zeker niet op als je kinderen krijgt en als jij wilt promoveren (of gezellig was met je vriend doen) dan is er echt wel een manier waarop dat kan.
Ik hoop dat jullie eruit komen en dat je dan een hele fijne zwangerschap gaat krijgen.
