Relaties
alle pijlers
Dilemma: vriend of pillen?
woensdag 14 november 2007 om 17:40
Beste forummers,
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
woensdag 14 november 2007 om 17:53
Je vriend wil dus niet dat jij gelukkig bent, of dat je geniet van je leven?
Als je suikerziekte had en insuline zou moeten spuiten was hij dan ook bij je weggegaan omdat je chemische troep in jezelf spuit?
Aan de ene kant snap ik de denkwijze van je vriend wel. Ik heb zelf ook lang getwijfeld of ik weer aan de AD zou gaan omdat ik het zonder medicijnen wilde kunnen. Maar ja, laat hem dat lekker over zijn eigen lijf vinden en niet de baas spelen over het jouwe. Ik weet uit ervaring hoeveel leefbaarder het leven kan zijn met AD. Sommige mensen hebben dat nou eenmaal helaas nodig... Een viendin van me slikt weer dingen tegen astma. Ieder z'n ziekte ieder z'n medicijn.
Een afkeer van chemische troep hebben, oke, maar daarin zo ver gaan dat hij niet met jou wil leven?!? Absurd! Ik heb er geen andere woorden voor.
Sterker nog, ik vraag me af of er niet iets anders aan de hand is. Vind hij je niet prettiger in de hand te houden als je depressief bent? Ben je hem de baas als je AD slikt, mondiger, vrolijker, succesvoller dan hij? En kan hij dat niet aan? Ik kan me namelijk ook niet voorstellen dat het verkiesbaar is om samen te leven met een depressieve vriendin zonder dan met een leuke meid met AD. Ik heb nog medelijden met mijn vriend als ik aan mijn depressieve periodes terugdenk.
Enne.. ik heb een afkeer van ringbaardjes, oorbellen, grote tatoeages, motoren etc.. Maar als mijn vriend hier gelukkig van zou worden zou ik echt nog steeds heel oud met hem willen worden hoor. Liefde hoort toch echt wel wat dieper te gaan dan een aspect van je leven.
Als je suikerziekte had en insuline zou moeten spuiten was hij dan ook bij je weggegaan omdat je chemische troep in jezelf spuit?
Aan de ene kant snap ik de denkwijze van je vriend wel. Ik heb zelf ook lang getwijfeld of ik weer aan de AD zou gaan omdat ik het zonder medicijnen wilde kunnen. Maar ja, laat hem dat lekker over zijn eigen lijf vinden en niet de baas spelen over het jouwe. Ik weet uit ervaring hoeveel leefbaarder het leven kan zijn met AD. Sommige mensen hebben dat nou eenmaal helaas nodig... Een viendin van me slikt weer dingen tegen astma. Ieder z'n ziekte ieder z'n medicijn.
Een afkeer van chemische troep hebben, oke, maar daarin zo ver gaan dat hij niet met jou wil leven?!? Absurd! Ik heb er geen andere woorden voor.
Sterker nog, ik vraag me af of er niet iets anders aan de hand is. Vind hij je niet prettiger in de hand te houden als je depressief bent? Ben je hem de baas als je AD slikt, mondiger, vrolijker, succesvoller dan hij? En kan hij dat niet aan? Ik kan me namelijk ook niet voorstellen dat het verkiesbaar is om samen te leven met een depressieve vriendin zonder dan met een leuke meid met AD. Ik heb nog medelijden met mijn vriend als ik aan mijn depressieve periodes terugdenk.
Enne.. ik heb een afkeer van ringbaardjes, oorbellen, grote tatoeages, motoren etc.. Maar als mijn vriend hier gelukkig van zou worden zou ik echt nog steeds heel oud met hem willen worden hoor. Liefde hoort toch echt wel wat dieper te gaan dan een aspect van je leven.
woensdag 14 november 2007 om 18:19
Dit vind ik een, tjsa, ' bijzonder' probleem van je vriend. No offence naar jou TO.
Jou vriend wil niet dat jij medicatie slikt voor een chronische aandoening? Heeft hij daar nog een andere motivatie voor dan dat hij tegen het slikken van 'chemische troep' is? Is hij tegen het slikken van welk soort medicatie dan ook?
Hoe vindt jou vriend het als jij zo labiel en gevoelig bent, vindt hij het dan prettig om met je te leven? Waarom geeft hij er de voorkeur aan dat jij niet stabiel bent?
Het enige wat ik kan bedenken is dat jou vriend bio-psychische aandoeningen niet serieus neemt. Depressies aanstellerij vindt en psychische ziekten met een schop onder de kont denkt te kunnen genezen.
Jou vriend wil niet dat jij medicatie slikt voor een chronische aandoening? Heeft hij daar nog een andere motivatie voor dan dat hij tegen het slikken van 'chemische troep' is? Is hij tegen het slikken van welk soort medicatie dan ook?
Hoe vindt jou vriend het als jij zo labiel en gevoelig bent, vindt hij het dan prettig om met je te leven? Waarom geeft hij er de voorkeur aan dat jij niet stabiel bent?
Het enige wat ik kan bedenken is dat jou vriend bio-psychische aandoeningen niet serieus neemt. Depressies aanstellerij vindt en psychische ziekten met een schop onder de kont denkt te kunnen genezen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 14 november 2007 om 18:22
woensdag 14 november 2007 om 18:28
Jouw lijf, jouw leven. Hij kan voor zichzelf kiezen die chemische troep niet tot zich te nemen, maar wanneer hij dat voor jou beslist komt hij aan jouw zelfbeschikkingsrecht.
Wat zegt het jou over hem dat hij bereid is jullie relatie aan de wilgen te hangen omdat jij beslist pillen te nemen? Wat is die relatie dan waard voor hem?
Zou het zijn dat je probeerde zwanger te worden, of zwanger was, dan is het nog een ander verhaal. Maar dan zul je ook zelf de afweging maken of je slikt of stopt.
Ik wens je wijsheid toe. Hij kan jouw leven niet leven en jij kan zijn leven niet leven.
Wat zegt het jou over hem dat hij bereid is jullie relatie aan de wilgen te hangen omdat jij beslist pillen te nemen? Wat is die relatie dan waard voor hem?
Zou het zijn dat je probeerde zwanger te worden, of zwanger was, dan is het nog een ander verhaal. Maar dan zul je ook zelf de afweging maken of je slikt of stopt.
Ik wens je wijsheid toe. Hij kan jouw leven niet leven en jij kan zijn leven niet leven.
woensdag 14 november 2007 om 18:29
Je vriend wil niet dat je anti-depressiva gebruikt, terwijl hij zich bewust is van het risico dat jij zonder de medicijnen wellicht een eind aan je leven kunt maken? Dat heeft toch niets met enig medegevoel van doen?
Hele andere vraag: welke AD gebruik je, dat je al binnen een paar uur verschil merkt? (Dat vind ik verbazingwekkend, omdat de meeste anti-depressiva weken nodig hebben om aan te slaan.)
Hele andere vraag: welke AD gebruik je, dat je al binnen een paar uur verschil merkt? (Dat vind ik verbazingwekkend, omdat de meeste anti-depressiva weken nodig hebben om aan te slaan.)
woensdag 14 november 2007 om 18:33
Sluit me aan bij Poezewoes.
Helaas zijn wer wel meer mense die zo denken, er is hier ook ooit een dame geweest die beweerde dat iedereen die medicatie gebruikte een junk was,
Als je je vriend niet kunt uitleggen dat jij die medicatie echt nodig hebt, omdat je een stofje in je hersenen mist wat die pillen aanvullen, dan neemt ie jou ziekte en dus een deel van jou niet serieus. En ik denk dat je je moet afvragen of jij wel wilt en kunt leven met iemand die zo over jou denkt.
Als die antidepressiva jou beter maken, zou hij toch juist blij moeten zijn dat het beter met je gaat. Je slikt geen xtc om vrolijk te worden...
Helaas zijn wer wel meer mense die zo denken, er is hier ook ooit een dame geweest die beweerde dat iedereen die medicatie gebruikte een junk was,
Als je je vriend niet kunt uitleggen dat jij die medicatie echt nodig hebt, omdat je een stofje in je hersenen mist wat die pillen aanvullen, dan neemt ie jou ziekte en dus een deel van jou niet serieus. En ik denk dat je je moet afvragen of jij wel wilt en kunt leven met iemand die zo over jou denkt.
Als die antidepressiva jou beter maken, zou hij toch juist blij moeten zijn dat het beter met je gaat. Je slikt geen xtc om vrolijk te worden...
woensdag 14 november 2007 om 18:33
Rosanne, jij wilt een jonge bloem zijn die bloeit, floreert en vooral geniet van alles om je heen. Helaas (voor jou) heb je medicatie nodig daarbij. Daar is niks mis mee. Het is niet alleen goed voor jezelf, maar ook je hele leefomgeving zal hiervan profiteren.
Alleen je vriend ziet dit blijkbaar niet zo te zitten. Hij ziet liever iemand die geen troep slikt, somber is en uiterst gevoelig is. Een Rosanne, die het leven eigenlijk niet aan kan. Hij heeft eigenlijk geen motivatie hiervoor, behalve dat het troep is. Heel vreemd gedrag van iemand die je geliefde is, het beste met je voor zou moeten hebben.. Net als Poez al zegt, leeft hij liever met iemand die niet stabiel is?
Zijn er meer dingen in de relatie die jij in zijn ogen niet goed doet? Is het een erg dominante persoonlijkheid?
Op zich is het voor jou een zegen, dat de relatie aan een zijden draadje hangt. Ik hoop voor je dat het snel zal breken en jij je eigen weg kunt gaan.
Alleen je vriend ziet dit blijkbaar niet zo te zitten. Hij ziet liever iemand die geen troep slikt, somber is en uiterst gevoelig is. Een Rosanne, die het leven eigenlijk niet aan kan. Hij heeft eigenlijk geen motivatie hiervoor, behalve dat het troep is. Heel vreemd gedrag van iemand die je geliefde is, het beste met je voor zou moeten hebben.. Net als Poez al zegt, leeft hij liever met iemand die niet stabiel is?
Zijn er meer dingen in de relatie die jij in zijn ogen niet goed doet? Is het een erg dominante persoonlijkheid?
Op zich is het voor jou een zegen, dat de relatie aan een zijden draadje hangt. Ik hoop voor je dat het snel zal breken en jij je eigen weg kunt gaan.
woensdag 14 november 2007 om 18:52
woensdag 14 november 2007 om 18:53
Rosanne, een depressie is een ziekte, geen zwakte. Als jij anti depressiva nodig hebt om deze ziekte de baas te kunnen zijn is dat jouw goed recht. Je bent de enige niet hoor! Jouw vriend kan dat 10x chemische troep vinden, het is jouw lichaam, jouw leven en jouw psyche. En als jij je beter voelt met AD moet je ze vooral gebruiken - jouw leven wordt toch veel acceptabeler en leuker voor je mét AD? Ben je liever ongelukkig mét vriend, dan gelukkig(er) zónder? Ik denk dat je voor jezelf moet kiezen en niet voor je vriend.
woensdag 14 november 2007 om 18:55
@Vl43inder: Ik heb een keer voorgesteld hem mee te nemen naar een therapeut. Zodat deze kan uitleggen. Hij wil het niet. De angst zit er bij hem in dat ik verslaafd raak aan de AD en er niet meer van afkom. Ook is hij bang dat er evt. schade wordt veroorzaakt bij kinderen in de toekomst. Maar dan stop je toch sowieso. Hij is erg rationeel.
@Rhoslynne: Nee, mijn vriend is geen Jehova''s getuige. Hij is niet tegen reguliere medicijnen voor lichamelijke aandoeningen maar wel tegen 'emo' medicijnen. Hij gelooft niet in de werking en denkt dat het vergelijkbaar is met drugs.
@Omen: Mijn vriend denkt altijd dat ik vrolijk ben inclusief af en toe een sombere bui. Hij weet niet dat ik het heel vaak 'speel' omdat ik niet steeds de sombere negatieve vriendin wil uithangen. Daarom heeft hij ook niet echt serieus door dat ik af en toe uit het leven wil stappen. Hij denkt volgens mij dat het niet zo erg is.
Ik heb Lexapro gebruikt (1 pil maar). 's Morgens ingenomen en 's avonds kreeg ik toch een lading energie en vrolijkheid over me heen. Echt absurd. Ik moest het huishouden doen, maar leuk dat ik het vond. Ik was gigantisch vrolijk. Ik vraag me af of dit niet een lichte manie was......Maar het gevoel wat ik toen voor die hele avond was, was overweldigend. Gewoon heerlijk. Onbeschrijflijk.
@Poezewoes: Dat vraag ik mij dus ook af.....Hij vindt het toch ook niet fijn om continu met mijn sombere kant geconfronteerd te worden. Hij wil blijkbaar dat ik blijf zoals ik ben en niet verander door de AD. Maar ik wil juist wel veranderen. Want ik wil weer zijn zoals een paar jaar terug. Heerlijk vrolijk zijn en gek doen, niet meteen verdrietig worden bij iets kleins. Gewoon genieten dus. Op den duur zou hij er ook zat van zijn om zo'n zielig hoopje mens te zien lijden, zou je denken. Hij heeft geduld met me dat weet ik .....Hij houdt ontzettend veel van me maar kan zo ongelooflijk koppig en zwart/wit reageren. Hij moet mij accepteren.
@Kachel: Hij wil juist wel dat ik gelukkig word maar dan ZONDER medicijnen in plaats van MET. Hij denkt dat je automatisch gelukkig bent en als je dat niet bent, is daar een reden voor. Echter hij gelooft niet dat er een chemische inbalans kan zijn in het lichaam waardoor het gewoon niet mogelijk is om je stabiel en gelukkig te voelen. Het komt er op neer dat hij heel rationeel is. Aan de ene kant een absoluut pluspunt, maar aan de andere kant is het moeilijk om hem van het tegendeel te bewijzen.
@ Mamzelle : Het is mijn lijf mijn leven. Heb je gelijk in. Maar als ik tegen mijn vriend in ga, en dus stop met het nemen van pillen ben ik erg bang. Begrijp me niet verkeerd, ik wil me niet afhankelijk op stellen tov hem. Toch ben ik gewoon bang om hem te verliezen als ik niet in ga op zijn voorwaarde van deze relatie. Hij is echt in alle opzichten positief maar in bepaalde dingen kan hij erg zwart/wit zijn. Hij heeft het beste met mij voor.
@Rhoslynne: Nee, mijn vriend is geen Jehova''s getuige. Hij is niet tegen reguliere medicijnen voor lichamelijke aandoeningen maar wel tegen 'emo' medicijnen. Hij gelooft niet in de werking en denkt dat het vergelijkbaar is met drugs.
@Omen: Mijn vriend denkt altijd dat ik vrolijk ben inclusief af en toe een sombere bui. Hij weet niet dat ik het heel vaak 'speel' omdat ik niet steeds de sombere negatieve vriendin wil uithangen. Daarom heeft hij ook niet echt serieus door dat ik af en toe uit het leven wil stappen. Hij denkt volgens mij dat het niet zo erg is.
Ik heb Lexapro gebruikt (1 pil maar). 's Morgens ingenomen en 's avonds kreeg ik toch een lading energie en vrolijkheid over me heen. Echt absurd. Ik moest het huishouden doen, maar leuk dat ik het vond. Ik was gigantisch vrolijk. Ik vraag me af of dit niet een lichte manie was......Maar het gevoel wat ik toen voor die hele avond was, was overweldigend. Gewoon heerlijk. Onbeschrijflijk.
@Poezewoes: Dat vraag ik mij dus ook af.....Hij vindt het toch ook niet fijn om continu met mijn sombere kant geconfronteerd te worden. Hij wil blijkbaar dat ik blijf zoals ik ben en niet verander door de AD. Maar ik wil juist wel veranderen. Want ik wil weer zijn zoals een paar jaar terug. Heerlijk vrolijk zijn en gek doen, niet meteen verdrietig worden bij iets kleins. Gewoon genieten dus. Op den duur zou hij er ook zat van zijn om zo'n zielig hoopje mens te zien lijden, zou je denken. Hij heeft geduld met me dat weet ik .....Hij houdt ontzettend veel van me maar kan zo ongelooflijk koppig en zwart/wit reageren. Hij moet mij accepteren.
@Kachel: Hij wil juist wel dat ik gelukkig word maar dan ZONDER medicijnen in plaats van MET. Hij denkt dat je automatisch gelukkig bent en als je dat niet bent, is daar een reden voor. Echter hij gelooft niet dat er een chemische inbalans kan zijn in het lichaam waardoor het gewoon niet mogelijk is om je stabiel en gelukkig te voelen. Het komt er op neer dat hij heel rationeel is. Aan de ene kant een absoluut pluspunt, maar aan de andere kant is het moeilijk om hem van het tegendeel te bewijzen.
@ Mamzelle : Het is mijn lijf mijn leven. Heb je gelijk in. Maar als ik tegen mijn vriend in ga, en dus stop met het nemen van pillen ben ik erg bang. Begrijp me niet verkeerd, ik wil me niet afhankelijk op stellen tov hem. Toch ben ik gewoon bang om hem te verliezen als ik niet in ga op zijn voorwaarde van deze relatie. Hij is echt in alle opzichten positief maar in bepaalde dingen kan hij erg zwart/wit zijn. Hij heeft het beste met mij voor.
woensdag 14 november 2007 om 19:05
In je laatste post zeg je in het begin "hij is erg rationeel" en ergens aan het eind "hij heeft het beste met me voor"............
Dat is dus beiden niet waar. Hij kan wel een rationele indruk maken met zn zwart-witte stellingen, maar iemand die echt rationeel is, zou alle informatie zien te krijgen om zodoende tot een afgewogen standpunt te komen.
Alle relevante zaken die jij aandraagt, veegt hij van tafel omdat hij er anders over denkt. Terwijl veel van wat je zegt, een medische/wetenschappelijke grondslag heeft en verder berust op je eigen ervarig.
Als hij het beste met je voorhad geldt hetzelfde.
Ik vraag me ook wel af (als leek zijnde) in hoeverre deze man + deze relatie mede oorzaak zijn van je depressie of bijdragen aan het instandhouden ervan. Het lijkt me erg zwaar om de nodige medicatie onder zijn druk niet te nemen en dan ook nog te moeten toneelspelen omdat je hem niet wilt belasten met het gevolg.
Ik wens je sterkte.
Dat is dus beiden niet waar. Hij kan wel een rationele indruk maken met zn zwart-witte stellingen, maar iemand die echt rationeel is, zou alle informatie zien te krijgen om zodoende tot een afgewogen standpunt te komen.
Alle relevante zaken die jij aandraagt, veegt hij van tafel omdat hij er anders over denkt. Terwijl veel van wat je zegt, een medische/wetenschappelijke grondslag heeft en verder berust op je eigen ervarig.
Als hij het beste met je voorhad geldt hetzelfde.
Ik vraag me ook wel af (als leek zijnde) in hoeverre deze man + deze relatie mede oorzaak zijn van je depressie of bijdragen aan het instandhouden ervan. Het lijkt me erg zwaar om de nodige medicatie onder zijn druk niet te nemen en dan ook nog te moeten toneelspelen omdat je hem niet wilt belasten met het gevolg.
Ik wens je sterkte.
woensdag 14 november 2007 om 19:10
Hij weet dus beter wat goed is voor jou dan jijzelf. Dat wil 'ie jou in elk geval wijsmaken.
Eerst en belangrijkst voor jou is dat je jezelf erkent zoals je bent. Omdat je depressieve klachten hebt moet je al blij zijn dat er iemand geduld met je heeft? Daar zit een enorme denkfout -mij niet onbekend, een mens wil graag 'normaal' zijn-
Jij weet wat jij nodig hebt om normaal te functioneren. En het is zaak dat hij dat ook eens in zijn botte kop krijgt.
Eerst en belangrijkst voor jou is dat je jezelf erkent zoals je bent. Omdat je depressieve klachten hebt moet je al blij zijn dat er iemand geduld met je heeft? Daar zit een enorme denkfout -mij niet onbekend, een mens wil graag 'normaal' zijn-
Jij weet wat jij nodig hebt om normaal te functioneren. En het is zaak dat hij dat ook eens in zijn botte kop krijgt.
woensdag 14 november 2007 om 19:17
Lieve Rosanne,
Wat een moeilijke kwestie. Erg lastig dat je vriend zo koppig is en overtuigd van zijn eigen visie.
Ik snap je dilemma, en dat je van hem houdt, maar toch zou ik, als ik jou was, wél die pillen gaan slikken. Ongeacht wat hij ervan denkt.
Als hij, zoals jij zegt, inderdaad het beste met je voor heeft, zal hij het uiteindelijk -moeten- accepteren.
Jij schrijft dat je wel wilt veranderen, en dat hij wellicht bang is voor je nieuwe Rosanne...maar wie ben jij nu? je schrijft dat je je ook vrolijker voordoet af en toe, dus je loopt m.i. al een beetje op je tenen. Lijkt mij niet goed in een relatie!
Hoe moeilijk ook, kies voor jezelf, en daarmee bedoel ik die pillen, niet dat je weg zou moeten bij je vriend oid. Laat hem zelf die keuze dan maar maken.
Zijn koppigheid zal hem zuur komen te staan als hij niet bereid gaat zijn om zich meer te verdiepen in jouw gezondheidsprobleem. Hij weet niet wat het inhoudt, en bijt zich vast in zijn huis-tuin-en keuken-medische-kennis. Jammer dat hij niet mee wil naar een therapeut.
Het gaat hier om jou, en jij moet je beter gaan voelen, daar heb je die pillen nou eenmaal voor nodig. Het feit dat je vriend zich minder gaat voelen als jij die pillen slikt, is zijn probleem. (hard gezegd, maar wél waar) Als hij zo rationeel is als je zegt, dan zal hij actief iets gaan doen met datgene wat zijn rotgevoel veroorzaakt: het feit dat jij die pillen slikt. Als hij dan kiest voor vertrekken uit de relatie, dan zegt dat wat over hoe diep zijn gevoel voor jou zit denk ik. En ik hoop eigenlijk voor je dat hij, als hij ziet dat jij kiest voor jezelf met alle verbetering van dien, tot inkeer komt en zich wat gaat inlezen/inleven.
Veel sterkte!
Kinke
Wat een moeilijke kwestie. Erg lastig dat je vriend zo koppig is en overtuigd van zijn eigen visie.
Ik snap je dilemma, en dat je van hem houdt, maar toch zou ik, als ik jou was, wél die pillen gaan slikken. Ongeacht wat hij ervan denkt.
Als hij, zoals jij zegt, inderdaad het beste met je voor heeft, zal hij het uiteindelijk -moeten- accepteren.
Jij schrijft dat je wel wilt veranderen, en dat hij wellicht bang is voor je nieuwe Rosanne...maar wie ben jij nu? je schrijft dat je je ook vrolijker voordoet af en toe, dus je loopt m.i. al een beetje op je tenen. Lijkt mij niet goed in een relatie!
Hoe moeilijk ook, kies voor jezelf, en daarmee bedoel ik die pillen, niet dat je weg zou moeten bij je vriend oid. Laat hem zelf die keuze dan maar maken.
Zijn koppigheid zal hem zuur komen te staan als hij niet bereid gaat zijn om zich meer te verdiepen in jouw gezondheidsprobleem. Hij weet niet wat het inhoudt, en bijt zich vast in zijn huis-tuin-en keuken-medische-kennis. Jammer dat hij niet mee wil naar een therapeut.
Het gaat hier om jou, en jij moet je beter gaan voelen, daar heb je die pillen nou eenmaal voor nodig. Het feit dat je vriend zich minder gaat voelen als jij die pillen slikt, is zijn probleem. (hard gezegd, maar wél waar) Als hij zo rationeel is als je zegt, dan zal hij actief iets gaan doen met datgene wat zijn rotgevoel veroorzaakt: het feit dat jij die pillen slikt. Als hij dan kiest voor vertrekken uit de relatie, dan zegt dat wat over hoe diep zijn gevoel voor jou zit denk ik. En ik hoop eigenlijk voor je dat hij, als hij ziet dat jij kiest voor jezelf met alle verbetering van dien, tot inkeer komt en zich wat gaat inlezen/inleven.
Veel sterkte!
Kinke
woensdag 14 november 2007 om 19:29
Hij wil niet eens mee naar de therapeut? Dat vind ik wel erg zwak.
Ik vind dit niet getuigen van liefde, el al helemaal niet van echte liefde.
Ook dat toneelspelen vind ik geen goed teken. Tuurlijk is het super dat jij door hebt dat het voor de omgeving soms zwaarr is met jou te leven, maar juist bij je vriend moet je helemaal jezelf kunnen zijn. En natuurlijk moet je je niet teveel laten gaan, maar je hoeft je ook niet kunstmatig sterk te houden. En dat je vriend niet weet hoe het echt met je gaat, dat kan toch niet in een goede relatie?
Verder gelt natuurlijk wél, dat de antidepressiva ook volgens mij niet zo snel kunnen werken. Zou het niet zo zijn dat jij je vooral vrolijker voelde omdat jij weer het gevoel had het zélf in de hand te hebben of je je goed voelt?
Ik vind dat jij dit ook aan je therapeut moet vertellen. Wie weet kiest die therapeut er dan voor jou een tijdje placebos te geven of zo. Want het zou natuurlijk fantastisch zijn dat jij de medecijnen inderdaad niet nodig zou hebben.
Ik vind dit niet getuigen van liefde, el al helemaal niet van echte liefde.
Ook dat toneelspelen vind ik geen goed teken. Tuurlijk is het super dat jij door hebt dat het voor de omgeving soms zwaarr is met jou te leven, maar juist bij je vriend moet je helemaal jezelf kunnen zijn. En natuurlijk moet je je niet teveel laten gaan, maar je hoeft je ook niet kunstmatig sterk te houden. En dat je vriend niet weet hoe het echt met je gaat, dat kan toch niet in een goede relatie?
Verder gelt natuurlijk wél, dat de antidepressiva ook volgens mij niet zo snel kunnen werken. Zou het niet zo zijn dat jij je vooral vrolijker voelde omdat jij weer het gevoel had het zélf in de hand te hebben of je je goed voelt?
Ik vind dat jij dit ook aan je therapeut moet vertellen. Wie weet kiest die therapeut er dan voor jou een tijdje placebos te geven of zo. Want het zou natuurlijk fantastisch zijn dat jij de medecijnen inderdaad niet nodig zou hebben.
donderdag 15 november 2007 om 11:53
Rare jongen, die vriend van jou.
Hij heeft niet het beste met je voor, hij wil gewoon zíjn zin doordrijven!
Als jij aangeeft een einde eraan te willen maken vanwege je depressies, en hij wil nog steeds dat je geen ad neemt, dan vind ik hem een enorme egoist. Ik wou bijna schrijven 'sadist'.
Is hij soms stiekem bang dat het met a.d. beter met je gaat en hij niet meer nodig is?
Ik vind dit gewoon emotionele chantage, en zou zéker die a.d. gaan slikken om je weer wat beter te gaan voelen!!!!
Sterkte....
Hij heeft niet het beste met je voor, hij wil gewoon zíjn zin doordrijven!
Als jij aangeeft een einde eraan te willen maken vanwege je depressies, en hij wil nog steeds dat je geen ad neemt, dan vind ik hem een enorme egoist. Ik wou bijna schrijven 'sadist'.
Is hij soms stiekem bang dat het met a.d. beter met je gaat en hij niet meer nodig is?
Ik vind dit gewoon emotionele chantage, en zou zéker die a.d. gaan slikken om je weer wat beter te gaan voelen!!!!
Sterkte....
