Kinderen
alle pijlers
ziekenhuisbevalling
maandag 19 november 2007 om 08:38
Helaas moet ik toch in het ziekenhuis gaan bevallen. Nu zit ik met een hoop vragen en onzekerheden, maar waar ik me het meeste zorgen over maak is mijn bewegingsvrijheid. Ik ga vanmiddag nog even in het ziekenhuis praten, maar wat is jullie ervaring? Lig je de hele tijd aan dat stomme ctg apparaat, of mag je gewoon vrij wandelen/douchen/bewegen etc? Ik zie er zo tegenop om 10 of meer uur op bed te moeten doorbrengen! En dan met die ellendige klopjes (ik weet het, het is je kindje, maar dat hartje blijft ook wel kloppen als je het niet hoort!) in je oren! Ik wil graag bewegen en naar mijn eigen muziek luisteren. Hoe is jullie ervaring daarin? Andere tips zijn ook zeer welkom! (ben mijn kind er echt uit aan het kijken, dus ik hoop dat ik jullie tips snel kan gebruiken!). Dank je wel.
maandag 19 november 2007 om 14:43
Origineel, ik vind het heel erg jammer dit topic te lezen. Je bent zolang bezig geweest om zwanger te raken. Nu is het dan zover, en dan wil je niet het beste voor je kind maar voor jezelf?
Kan je 6 jaar verdriet, teleurstelling en woede niet omzetten, voor wat zal het zijn, hooguit 1 dagje om de doktoren te laten doen waar ze goed in zijn. Letten op jou en je kind?
Natuurlijk heb je 6 jaar lang fanfares aan je lijf gehad, maar dat betekend niet dat doktoren niet capabel zijn en jou voor niks aan een ctg laten liggen.
Sorry maar ik wist niet dat (onbegrepen)onvruchtbaarheid als bijwerking egoïsme veroorzaakt.
Vind het echt jammer om te lezen dat je het zo denkt te gaan oplossen.
Kan je 6 jaar verdriet, teleurstelling en woede niet omzetten, voor wat zal het zijn, hooguit 1 dagje om de doktoren te laten doen waar ze goed in zijn. Letten op jou en je kind?
Natuurlijk heb je 6 jaar lang fanfares aan je lijf gehad, maar dat betekend niet dat doktoren niet capabel zijn en jou voor niks aan een ctg laten liggen.
Sorry maar ik wist niet dat (onbegrepen)onvruchtbaarheid als bijwerking egoïsme veroorzaakt.
Vind het echt jammer om te lezen dat je het zo denkt te gaan oplossen.
maandag 19 november 2007 om 14:46
Mijn god,is ze ook nog es zes jaar bezig geweest om zwanger te worden? Nou ja, wat maakt het ook uit: zes jaar of een maand, zwanger is zwanger en normaal gesproken kijk je bij een bevalling wat goed is voor het kind en niet voor jezelf. Of liever gezegd: ga je er vanuit dat de arts doet wat het beste is voor jou én je kind.
Tuurlijk ben je teleurgesteld als je alles op een thuisbevalling hebt gezet, maar get over it.
Tuurlijk ben je teleurgesteld als je alles op een thuisbevalling hebt gezet, maar get over it.
maandag 19 november 2007 om 14:53
maandag 19 november 2007 om 14:56
Grappig. Ik viel met die bloeddruk helemaal niet in 'de medische molen'.
En gynaecologen knutselen aan vrouwen om een apparaat te mogen gebruiken? Weet echt niet in wat voor ziekenhuis jij bevalt, maar mijn ervaring is juist het tegenovergestelde.
Thuis geen hartslag meten? Maak dat de kat wijs, ik kreeg om de haverklap doptone op mijn buik.
maandag 19 november 2007 om 14:59
maandag 19 november 2007 om 15:07
Het ligt er ook maar net aan, vanaf welke waarde je komt. Als je normaal 60/100 hebt (ik noem maar wat) en die 60 is inmiddels opgelopen tot 90 of 95, dan is het te hoog. Kom je van 80/120 (zoals ik destijds had) dan is 90 of 95 nog net niet te hoog. Ik had echter ook een weekend met 110/130 en dat was dus écht te hoog, mocht toen ook fijn logeren in t ziekenhuis
Dat zei ik dus ook al, maar werd ook niet op gereageerd.
maandag 19 november 2007 om 15:12
Nou inderdaad Star, ik snap hier echt he-le-maal niets van.
En dan mogen de novemberdames nog zo hard gillen dat zij allemaal wel de échte achtergrond van Origineels redenaties weten en dat ze helemaal gelijk heeft (of zo), maar vooralsnog kan ik nergens uit opmaken waar al die aannames op gebaseerd zijn.
maandag 19 november 2007 om 15:13
Met 1 hersencel voel je geen pijn Fleur.
Ik zit trouwens wel bibberend en bevend op mijn stoel. Jee, wat ben ik bang.
SS, ik begon met 65 aan het begin van de zwangerschap en eindigde met 95. Ze controleerden wel vaak urine, maar zolang dat goed was was er geen probleem.
Zag dat jij dat ook al schreef, maar was nog niet bijgelezen
Ik zit trouwens wel bibberend en bevend op mijn stoel. Jee, wat ben ik bang.
SS, ik begon met 65 aan het begin van de zwangerschap en eindigde met 95. Ze controleerden wel vaak urine, maar zolang dat goed was was er geen probleem.
Zag dat jij dat ook al schreef, maar was nog niet bijgelezen
maandag 19 november 2007 om 15:17
Even terug naar het topic...
Origineel, zet jezelf vooraf niet klem met het nemen van allerlei besluiten!
Ik heb mijn 2e bevalling absoluut niet vervelender ervaren dan de eerste (eerste was thuis en tweede -tweeling- ingeleid in het ziekenhuis). Ik heb gedurende de hele bevalling aan het CTG-apparaat gelegen, maar heb daar echt last van gehad. Kon gewoon bewegen enzo. Op een gegeven moment bleek dat tijdens de weeën de hartslag van m'n zoontje steeds een dip maakte. Nou, ik was echt best blij met deze extra CTG-controles (want daardoor werd het infuus een standje lager gezet.)
En nog blijer met mijn ziekenhuisbevalling toen na de geboorte van dochterlief bleek dat ze direct door moest naar de afd. neonatologie.
Ik heb het ziekenhuis niet als extra stressvol ervaren voor mijn kinderen: ik denk dat dat met je eigen perceptie te maken heeft. Je ligt op een eigen kamer, er is van alles voorhanden (van drinken en eten tot tijdschriften en-bij mij althans- lieve verpleegkundigen). Beide kinderen kwamen direct na de bevalling bij mij op de buik, net als de oudste thuis. Daarna lekker douchen en met zoonlief naar de kraamafdeling. Maak je er allemaal niet te druk om! Dat levert pas stress op!
Origineel, zet jezelf vooraf niet klem met het nemen van allerlei besluiten!
Ik heb mijn 2e bevalling absoluut niet vervelender ervaren dan de eerste (eerste was thuis en tweede -tweeling- ingeleid in het ziekenhuis). Ik heb gedurende de hele bevalling aan het CTG-apparaat gelegen, maar heb daar echt last van gehad. Kon gewoon bewegen enzo. Op een gegeven moment bleek dat tijdens de weeën de hartslag van m'n zoontje steeds een dip maakte. Nou, ik was echt best blij met deze extra CTG-controles (want daardoor werd het infuus een standje lager gezet.)
En nog blijer met mijn ziekenhuisbevalling toen na de geboorte van dochterlief bleek dat ze direct door moest naar de afd. neonatologie.
Ik heb het ziekenhuis niet als extra stressvol ervaren voor mijn kinderen: ik denk dat dat met je eigen perceptie te maken heeft. Je ligt op een eigen kamer, er is van alles voorhanden (van drinken en eten tot tijdschriften en-bij mij althans- lieve verpleegkundigen). Beide kinderen kwamen direct na de bevalling bij mij op de buik, net als de oudste thuis. Daarna lekker douchen en met zoonlief naar de kraamafdeling. Maak je er allemaal niet te druk om! Dat levert pas stress op!
