Persoonlijkheidsstoornis. Hoe ga je daar mee om?

17-07-2006 11:51 248 berichten
Alle reacties Link kopieren
In Viva 30 verteld Anke (30) over de relatie met haar vriend. Anke's vriend heeft een persoonlijkheidsstoornis. In de praktijk betekent het dat hij periodes heeft waarin hij denkt dat hij de wereld aankan, afgewisseld met tijden waarin hij er helemaal doorheen zit. Herkenbaar of niet? Ken jij iemand met een persoonlijkheidsstoornis? En hoe ga je daar mee om?
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal!



Ben ik ook weer even!.. caneitje moest mij uitleggen hoe ik ook al weer op het forum kon komen!!! ben niet zo snugger en dacht dat dit forum alweer gesloten zou zijn..maar nou je leest het... ik ben er weer!, heb wel een heleboel gemist behalve dan met canei.

Humor...dat is onze enige redding



Op dit moment heb ik net een pittige discussie met man achter de rug. Hij bepaalt momenteel mijn hele handel en wandel en daar was ik klaar mee. Vandaag had ik afgesproken met een vriendin die hij niet graag ziet en had dit bewust voor spanning toestanden verzwegen...let wel: verzwegen! voor de eerste keer in 14 jaar.  Toen ik thuis kwam waren de rapen gaar!  ik voelde mij net een tiener die op het matje wordt geroepen. Mijn jongste dochter vroeg mij nog:" Mam, waarom moet je steeds bij papa komen?

Lees je dit ook goed?Ik ga nooit weg!? alle mensen die we kenden zijn onbereikbaar geworden door alle toestanden, ze begrijpen mij niet en dan kan ik mijn verhaal niet meer kwijt, niet dat dat elke keer moet maar je voelt het in alle gesprekken er doorheen kruipen...soms denk ik dat ze mij ook maar een rare vinden.. dat doet pijn hoor? Laatst zei een vriendin nog dat ik heel wisselend ben ikmijn verhalen...ik heb dat pas achteraf in de gaten? zo wisselend is mijn leven momenteel.

Ik weet zelf niet meer wat goed en slecht is heb af en toe het idee dat ik in een luchtbel zit en niemand kan bereiken. Mijn moeder ziet het wel maar ze durft een gesprek niet aan omdat ze bang is voor de beerput die open gaat en dat kan ze niet aan.



De disussie vanavond werd in de kiem gesmoord door een dreigende vloek die hij uitsprak als ik door zou gaan met mijn stiekume afspraakjes!?!?, ik doe dan alsof hij mij niet heeft maar ondertussen ben ik echt geschrokken en bang.

Als ik dan later zeg dat ik er met mijn ouders over wil praten krabbelt hij terug en zegt dat hem dat niet verstandig lijkt omdat hij denkt dat mijn ouders het allemaal verkeerd uit zullen leggen...hij is dus bang voor mijn ouders maar heeft mij in de tang. want ik wil hem niet afvallen natuurlijk!

Vervelend dat hij nu ook nog eens op stap is met twee oude stapmaatjes en ik denk dat het er behoorlijk heftig aan toe zal gaan met drank enzo, verheug mij op morgen!?!?!? Hij gaat zo nu en dan op stap en ik gun het hem van harte maar na zijn vloek van daarnet, waarvoor hij overigens wel zijn excuses heeft aangeboden, niet meer.....heb gezegd als ik maar een verkeerd verhaal hoor over zijn stapavond dat hij dan een probleem met mij heeft. Hij kan nogal vervelend zijn met drank op.

Nu zit ik mij hier dus op te vreten. heeft ie mijn dag dus alnog verpest he?

Wat ik erg vind is dat hij midden het heetst van de strijd vraagt: "Dus je houdt niet meer van mij? ik kan dan niet antwoorden omdat ik een hekel heb aan de manipulator die er dan zit. Maar van de lieverd erin houd ik...zo zielsveel...zie hem alleen zo weinig momenteel...het ging even goed... heel goed zelfs, totdat ik het vandaag niet wilde verpestten en het dus alnog verpestte.  En dat bedoel ik nou ik weet niet meer wie het van ons verpest of ik er nu ook aan mee doe of dat ik probeer een tolerantie bij hem te vinden die er niet meer is of dat ik alleen maar denk! dat ik tolerant ben.



Lieve Canei, een dagje afspreken lijkt mij zeker een goed plan. tenminste als jullie mij er bij kunnen hebben., ik kan even niet terug maar is degene die na mijn eerste plaatsing in het begin reageerde ook nog op dit forum aanwezig?



liefs van mij.
Alle reacties Link kopieren
He Franciska, fijn dat je er ook weer bent!

Degene die na jou reageerde was Kleine Beer, zij doet nog aktief mee maar al even niets van gehoord.

Ik ga verder nergens op in want was even wakker geworden en ging maar een peukie roken en email kijken (om weer slaap te krijgen, haha) Morgen gaat het wekkertje weer om 5.50 uur.



*; Voor allemaal
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal, even een snel berichtje van mij.

Het gaat even best redelijk met me. Vooral omdat ik even heel erg voor mezelf kies, gaat het lekker. Ik ben even druk met mijzelf, mijn tijd en rust. Gekgenoeg is er daarom wel meer ruimte (door afstand) voor relext contact met ex. Leuk eigenlijk wel. Uhm, dit klinkt tegenstrijdig, maar toch werkt het even voor mij. Het is duidelijk voor mijzelf. Even geen strijd en ellende.



Prima.

Ben er ook even niet zo mee bezig. Misschien ook een beetje daarom mijn afwezigheid. Ik kies er even niet voor er zo middenin te zitten.



Ik moet wel vaak, op het niveau van wat het allemaal met mijzelf doet en gedaan heeft (want daar ga ik ook mee aan de slag immers) aan jullie denken. Hoe de liefde soms zo in strijd kan zijn met alles wat eerlijk en oprecht is. Ik voel wel binding hier. We hebben iets gemeen.

 

Ik ben dus even rustig, maar ik blijf stiekum meele(v)(z)en. Ik wil iedereen even zeggen wat ik door het schrijven hier voel: Ook jij bent niet alleen.



Liefs Sunday!
Alle reacties Link kopieren
HoiHoi allemaal...

Ik ben momenteel helemaal lam geslagen :(, maar niet vanwege mijn ex, ookal is zijn relatie met zijn veel jongere buurmeisje tot een eind gekomen en schijnt het een zooitje te zijn in zijn leven.

Ik moet zeggen dat ik denk dat ik er redelijk overheen ben, maar heb wel medelijden met hem, dit wens ik hem nou ook weer niet toe, maar ja, hij doet het zelf.



Nee, ik heb andere zorgen momenteel....mijn moeder heeft Leukemie en morgen brengen we haar naar het ziekenhuis, waar ze waarschijnlijk maanden zal zijn. Het zet je hele leven op zijn kop, dus heb momenteel andere zorgen dan mijn md-ex.



Hierbij wil ik jullie even laten weten, dat jullie me voorlopig niet meer zullen horen.



Groetjes en veel liefs aan iedereen

Artemisia
Alle reacties Link kopieren
Dag Artemisia...



Meid, heel veel sterkte gewenst.. 

De grond verdwijnt onder je voeten....op het moment dat je zoiets te horen krijgt....

Ongeloof en verdriet....

Samen ....door.....en knokken...

Meid nogmaals sterkte....

En een hele dikke knuffel...  *;



Liefs Kleine beer.....
Alle reacties Link kopieren
Voor de andere dames...



Canei...Franciska...Sunday...en alle anderen.



Ik ben er nog alleen vreselijk druk.

Genoeg gebeurd....en ben een beetje aan het denken wat ik nu moet en hoe en wat...

Mijn hoofd stroomt over van alles..

En er zat al niet veel meer in...wat nog enigszins werkte..door de afgelopen tijd. 

Maar nu door alles om te gooien denkt mijn hoofd echt van WAUW..wat gaat ze allemaal doen.

Maar het gaat goed komen...hoop ik en denk ik....

Zal snel een langer bericht doen...want dit schiet niet echt op.

Canei...vind het geweldig...om een keer wat af te spreken met de andere meiden...super.

Franciska....leuk dat je er weer bent...



Voor allemaal een dikke Kleine beer knuffel en tot snel....
Alle reacties Link kopieren
Lieve Artemesia....wat een naar nieuws. Je leven zal nu inderdaad even helemaal gericht zijn op je moeder wat ook zeer terecht is. Soms kunnen er wel veel dingen in je leven tegelijk gebeuren he? We leven met je mee, heel veel sterkte en rust in jezelf voor zover dat mogelijk is, toegewenst.

Al is het maar een kort berichtje, laat ons even horen hoe het met jou en je moeder gaat.



Heel veel liefs van Canei! En ik weet zeker ook van de anderen. XXX

*;
Alle reacties Link kopieren
Dag meiden...



Ik schrik me rot...:o

We zijn afgezakt naar pagina  "3"...

Moest gewoon zoeken waar we stonden.

Maar heb ons gelukkig weer gevonden.  :)



Hoe is allemaal meiden..?

Canei...

Franciska...

Artemsia...

Sunday...

En alle andere meiden...



Ik hoop dat alles goed bij jullie gaat...

Hoop wel weer snel iets te horen...



Dikke knuffel voor jullie allemaal... *;



Liefs KLeine Beer....
Alle reacties Link kopieren
Meiden/vrouwen; ik wil alleen maar zeggen dat ik met bewondering dit topic (gedeeltelijk) heb gelezen. Wat zijn jullie sterk!



Het is voor mij moeilijk om me te verplaatsen in jullie, ik heb een lieve vriend met weliswaar een eigen gebruiksaanwijzing, maar eentje die iedereen heeft. In onze relatie ben ik degene met een persoonlijkheidsstoornis, maar o.a. door therapie heb ik daar niet zo heel veel last van en mijn vriendje gelukkig naar eigen zeggen nog minder.



Maarja, ik wilde dus alleen maar even mijn bewondering uitspreken!!!



*;
Alle reacties Link kopieren
Halvemaan, dat bericht doet me erg goed! Dank je wel. Ik besef het me soms te weinig.



Even tussendoor wens ik iedereen sterkte met alles. Er zijn een boel dingen gaande bij iedereen. Ik wil ook een warme virtuele knuffel geven.



*; 



Met mij gaat het -denk ik- goed.. hoewel ik alles van me afhou. En dat is ook niet goed volgens mij.. ik ben veel levendiger van mijzelf en dat mis ik een beetje..  Ik hoop dat het even een fase is, dat ik straks weer wat opfleur. 'T zal er nu even bij horen voor mij... (rouwen?) 



Ik knuffel mezelf ook even *;

En wens iedereen een goede nachtrust! 

dikke zoenen, Sun.
Alle reacties Link kopieren
MEIDEN......  



Waar zitten jullie allemaal....????



Hoop dat het goed gaat..



Aan deze kant gaat het eigenlijk best wel lekker..



Franciska, Artemisia, Sunday, Canei........en alle andere....



Dikke knuffel.... *;



Kleine Beer.....
Alle reacties Link kopieren
Tja Kleine Beer, dat betekent dat het met de anderen óf goed gaat, of niet, hoe je het wil bekijken. De aandacht en energie ligt vaak bij de 'stoornis'.. ( geldt wel voor mijzelf)

en dan word er minder geschreven.. minder gedeeld...

Met mij ging het ronduit kut. Zijn wat escalaties geweest. Heb 3 weken geleden door de telefoon geblérd dat ik wil dat het allemaal STOPT.



En het stopte. Maarja, wat zijn 3 weken nou, (toch Canei?) Ik probeer me te sterken voor het moment, te rouwen en om mijzelf te denken. Dus ik hoor ook al die tijd niets meer.. raarrrrr... Gaat ie eindelijk ruggegraat vertonen?



Ik heb er veel last van gehad, maar het wordt nu al minder. Ik eerst en dan de rest! Ookal betekend dat dat ik heel veel verdriet heb. Het is mijn verdriet en ik hou het bij mij. En ga niet met mijn emoties zijn kant op.



Ik trek het op dit moment dus wel even.. maar voor hoelang?! Ben erg bang voor een evt. confrontatie.. dus die ga ik nog even uit de weg.



Veel liefs voor alle anderen!  Sunday
Alle reacties Link kopieren
Hoi Kleine beer en Sunday. Fijn om weer eens wat van jullie te lezen! Ik zelf heb regelmatig gekeken op dit stille forum en (ook) gedacht: ze zitten even ergens anders met hun gevoel of er is even geen behoefte aan het forum....

Kleine beer: Wat goed om te horen dat het wel lekker gaat met je. Heb je zin om te vertellen hoe het zover gekomen is? En Sunday....ja, je hebt gelijk, wat is nu 3 weken? :-) Ik heb laatst de zolder opgeruimd en kwam uitgeprinte emails van mijzelf tegen uit 2003 (!!!!!) wwaarin ik schreef dat ik het allemaal echt niet meer zag zitten met hem, dat er nu echt een einde aan moest komen. Pffffff, zijn we even 3 1/2 jaar verder! Maar je bent op weg! Toch?

Wat betreft mijzelf....Die verliefdheid op collega is uitgelopen op een heftige email/sms en telefoonrelatie, hier buiten zagen we elkaar natuurlijk (soms) op het werk en dan meestal gestolen momentjes.(want altijd collega's erbij) Geen fysiek contact dus! Tot voor kort. Op een gegeven moment toch afgesproken en toen waren we niet te houden! Maar wel "netjes" want alleen gezoend en geknuffeld en gewoon van elkaar genoten. Het is zoooooo'n andere man als mijn ex, zo vrouwvriendelijk, zachtmoedig, onderhoudend, creatief, vol leven, zorgzaam, begripvol, etc etc etc. Ik heb hier willens en wetens van genoten en ben het (ondanks gevaar van weer een gebroken hart) aangegaan om zodoende van (laatste) gevoel voor ex af te komen. Het hield me op de been! Ondertussen namelijk weer een weekend met crisisdienst bezig geweest en daarna is hij een week opgenomen geweest op een PAAZ. Wat een ellende! Met name voor onze zoon. Maar ook voor mij. Weer veel bellen, regelen, uitleggen, bezoeken, etc etc etc. Door contact met collega voelde ik me sterk genoeg om dit vol te houden! Inmiddels dacht ik mijn gevoelens aardig in toom te kunnen houden maar zo werkt dat dus niet. De nieuwe verslaving stak zijn hoofd al om de deur! :o Ziekelijk vaak email checken, balen als hij niet kon bellen, chagerijnig als ik een dag geen sms gehad had....Wel heel confronterend voor mijzelf hoor! Jees, Canei, dacht ik; daar ga je weer. Wat zegt dit over jezelf? Ik was er inmiddels al achter dat de rol van minnares mij beslist niet zou staan (ga een beetje in mijn vrije tijd op een telefoontje zitten wachten zeg...DUHHHH. ;) Hihi, wel gedaan dusssss) dus maakte dit ook bespreekbaar. Ellendig... want hierdoor gingen de gesprekken al dieper over ons en hoe wij in dit contact staan. Goed dus. Meer dan goed. We voelen complete rust bij elkaar. En de aantrekkingskracht is ook niet verkeerd. En we kennen elkaar zo goed. Geen toneelspel nodig, niks. Hoe lekker is dat? Maar goed, voor de forummers die het misschien vergeten zijn...hij is al ruim 20 jr getrouwd, heeft 2 kids en zit op het moment zelf in een huwelijkscrisis en in relatietherapie. (Zijn vrouw was langdurig vreemd geweest) Ik ga en wil hier niet tussen zitten! Dus afgelopen week, bij mij thuis, afgesproken om hem te vertellen dat het ging stoppen. Nu kan het nog. We zijn nog niet (echt) over de schreef gegaan maar zodra dat wel het geval zou zijn word ik weer kwetsbaarder. Het gesprek ging boven verwachting (dacht dat hij er wat makkelijker in zat maar hij is dus niet het type van oog om oog etc) erg goed en we zaten (weer eens) helemaal op 1 lijn. wat het 'afscheid' natuurlijk weer nog moeilijker maakte. Zucht der aller zuchten. Kortom, we hebben van 7 tot 3 uur 's nachts een geweldige tijd gehad samen, konden er gewoon geen punt achter zetten dus uiteindelijk zelf maar sterk geweest en een taxi voor hem gebeld. Zit nu deels met een kater en lichtelijk liefdesverdriet (als je het al zo mag noemen) maar heb anderzijds een heel rustig gevoel. Als het zo moet zijn tussen ons moet het zo zijn. Al is dat over 2 jaar ofzo. Maar hij moet keuzes maken vanuit zijn eigen ik, en ik moet niet in zijn energie gaan zitten nu. En hij niet in de mijne want ik zit natuurlijk nog steeds in een tergend langzaam loslaatproces. Ach, dames, er staat 2 jaar voor. Pijn van een scheiding. Dus die calculeer ik maar in... Met ex gaat het wonder boven wonder heel goed. Heeft heel veel spijt van wat er allemaal gebeurt is, waar hij zijn omgeving mee heeft belast, groot ziekte inzicht, laat mij los (ja totdat hij hoort dat ik een ander heb...pffff...over collega zeg ik mooi he-le-maal niks), zorgt goed voor onze zoon, gaat deeltijdbehandeling voor mensen met bipolaire stoornis doen, kan niet mooier zou je denken. Maar ik ben zoooooooo moe van hem. Kan hem goed hebben als hij vrolijk is, muziekje erbij, leuke gesprekken. Maar hij is net zo vaak ook nog klagerig (hoort bij het herstelproces) en ik heb GEEN energie meer om wat dan ook aan te horen van hem. Tja, zijn sociale kring is heel klein (en die van mij groeit maar, heb het erg druk en doe leuke dingen, tijd tekort!) en dan komt het medelijden en daarbij horende schuldgevoel de kop opzetten. Maf eigenlijk als je bedenkt hoe trouw ik al die jaren geweest ben in mijn zorg voor en over hem. En wat ik allemaal niet heb moeten doorstaan. Maar ja, hij is ziek, ik niet. En het is en blijft de vader van mijn kind....Dus ik heb hulp gezocht bij een alternatieve psychotherapeut. Vorige week eerste sessie gehad en was zeer verhelderend en confronterend. (Ben de hele avond boos geweest omdat die peut de vinger zo snel op de zere plek had bij me)

Ik moet leren dat IK niet verantwoordelijk ben voor ZIJN leven. Ik heb gegeven wat ik kon, nu moet ik door. Maar hoe? (We zien elkaar door zoon en zijn ziektewet en moeilijk alleen kunnen zijn nog erg regelmatig) Hoop dus dit laatste proces met hulp goed te doorstaan. Maar als ik eerlijk ben zou een nieuwe vriendin voor hem al een groot stuk voor mij oplossen!  Maar ik besef ook dat ik dit niet voor niets meemaak, dat ik aan het leren ben en oude patronen los moet laten wil ik niet de eerste de beste keer met eventuele nieuwe man dezelfde fouten gaan maken....

Voorlopig is Canei blij in haar uppie (al zou 1 a 2 avondjes per week collega bij me ook wel zeeeer welkom zijn:P), moet ik nog wel wat aan mijn discipline werken, ben ik soms nog (zeer) onrustig en wat minder soms ronduit verdrietig. Daarentegen kan ik ook echt genieten als ik er op uit ga, dus het gaat vooruit.



Zou het leuk vinden om van jullie ook wat ins and outs te horen over jullie proces, dat is wat makkelijker reageren. Mits jullie er zin in hebben natuurlijk.



Hele dikke knuffel van Canei en fijn dat we er weer zijn!
Alle reacties Link kopieren
Oh ja, Sunday, voor de moeilijke momenten; heb ergens op een ander forum gelezen dat zo'n relatie pas echt stopt als je erachter komt dat je meer van jezelf houd dan van hem.

Vond ik een eye-opener eerste klas!

Hoop dat jij er ook wat aan hebt.



En kom gerust weer lekker van je afpraten hoor, ook al heb je wel weer contact. We hoeven niet allemaal perse in dezelfde situatie meer te zitten toch? We zijn er blijven er (hopelikj) voor elkaar!



X Canei.
Alle reacties Link kopieren
Hallo dames,

Ook hier weer een vanmeafschrijfbericht van mij.

Pff, moeilijke tijd achter de rug. Ik weet niet eens wat ik als allerlaatste schreef over mijn situatie, maar de zaak is ergens een paar weken geleden weer geéscaleerd. Zó machteloos als hij was, zo aggressief als hij werd. Ik heb besloten ( nee, niet besloten.. iets dreef mij er toe) om helemaal niets meer van me te laten horen. Dat hield ik vol, wel met enorm veel verdriet in mijn hele lijf. Eerste 2 weken waren afschuwlijk. (cold-turkey?) en de andere weken gingen gestaag iets beter..



Totdat ik iets voor mezelf ging doen, iets echt voor mezelf. Vorige week was dat. En natuurlijk heeft meneer daar lucht van gekregen. dus: (na 4 weken) ging de telefoon. Om iets ontzettend belachelijks belde hij.(wat me achteraf boos had moeten maken) Ook wilde hij ook wel even weten hoe het met me was.  En ik, zo gammel als ik was nog, reageerde ik overstuur. Met hem ging het zo goed, hij wilde me niet meer en was me aan het loslaten en dat soort dingen. Terwijl hij tussen de regels ook heel veel liet doorschemeren dat het niet goed met hem ging, mij constant checkt op internet, en zich erg afhankelijk van wat ik doe, gedraagt. ("ik hoor niets van jou toch" dan ga ik door met mijn leven) Dus toen gebeurde er weer iets met mij.. de verslaving stak zijn kop op. Wetende dat het met hem erg slecht gaat, gaan alle analysebandjes weer draaien.. van voren naar achteren. Om moe van te worden. Maar ondertussen vergeet ik wel mooi erboven te staan. Te wéten dat hij zichzelf voor de gek houd, te beséffen dat dat niet mijn probleem meer is. 

Vanuit de verslaving met hem afgesproken spullen uit te wisselen later in de week. Stom, ik trek dat eigenlijk helemaal nog niet. Maar wie zegt t af? Hij dus. 'omdat hij daar zo zijn redenen voor heeft' 

Diezelfde dag gesproken met iemand die we samen kennen. Vanaf de zomer schijnt hij al achter haar aan te zitten, terwijl hij me vertelde dat het andersom was. Net nadat het escaleerde schijnt hij ook het écht te hebben geprobeerd met haar. Zij melde mij dat ze slimmer was dan dat. Ze ziet in waarom hij zo doet, en gaat er niet in mee omdat ze weet hoeveel hij eigenlijk van mij hield. Lucky girl. Verder wist zij mij ook te vertellen dat het echt heel erg slecht gaat met hem. Dat hij zichzelf vreselijk voor de gek houd en echt niet een happy persoon is zoals hij me verteld. 



Waarom steekt dan die verslaving weer op he? Het word nog erger: 

 

Heb gisteren mijn stevige schoenen maar eens aangetrokken en ben er heen gegaan. Maar even verteld hoe het zat. Stralend en zonder tranen, dat wel. Ook bij hem moest van mij de verslaving terugkomen. Verteld dat ik weet dat hij heel erg gelogen heeft. (werd ie boos, duuuh!) En dat het me niet meer uitmaakt, dat ik er boven ga staan. Natuurlijk kwamen er wat mixed-emotions uit, maar dat maakt me niet zoveel uit.. ik snap dat wel van mezelf..Uiteindelijk kreeg hij het moeilijk. (maar ik ook, maar dat deed er niet toe en liet het niet zien) Ik wilde zien dat ie het moeilijk kreeg.. zoals hij ook altijd gedaan heeft bij mij. En tegelijk is dat natuurlijk de verslaving die spreekt. 



Ik ben weggegaan. Voor maandag afgesproken de spullen te doen. Hij wilde me persé nog een knuffel geven. Zijn vrienden zaten op hem te wachten om voor het éérst in tijden weer eens op stap te gaan. Ik hoop dat ie zich kut gevoeld heeft. Zijn klap komt veel later. 



Ik ben er zelf nog niet uit. de éne ik is heel boos op de andere ik. En op hem. Mijn eigen grens is er zomaar vandoor.. die had ik juist weer even terug. Ik heb heel raar gehandeld daardoor. Pas nu weet ik hoe rot het voelt als je over je eigen gevoel heen stapt om de ander maar een gevoel te geven. 



Maar hallo. loslaten maar weer. en niet boos zijn om hoe hij dingen aanpakt. Dat 'ie meteen naar een andere vrouw schiet voor zijn aandacht is niet iets om te begrijpen en te analyseren. Dat is iets wat hij keihard heeft gedaan! Dat het slecht gaat met hem...?  het is toch geen spelletje met wie het het slechtst gaat? Verdomme ga er toch eens boven staan. 



Ik denk dat ik me maandag maar eens een beetje anders ga opstellen. En wel met mijn grens, die ik dit weekend weer heel hard terug ga vinden. 



I'm back. 

xxxSunday
Alle reacties Link kopieren
Ook even op jou reageren Canei.

Wat goed dat je hulp bent gaan zoeken! Ik herken heel veel van je verhalen.. het is nét alsof je in het midden staat, en van alle kanten tegen jezelf aan het praten bent he? De éne weet het allemaal heel goed, en de andere laat zich toch lijden door wat er speelt.. dat je nu al inziet dat de collega een verslaving nummer 2 is gaan worden is eigenlijk heel knap.



Pijnlijk confronterend is het, zodra het verhaal over jou gaat. En niet langer over de ander. Mijn therapeute laat dat ook bijna niet toe.



Misschien is het wel ergens voor nodig, dat ding met je collega. Ook hij is gebonden aan zijn eigen situatie. Schijnbaar moet je eerst je eigen vrijheid zien te vinden, eer je in een vrije situatie komt... ofzo..Zal dat de rode draad zijn?



Fijn dat je er ook weer even bent.. en het maakt inderdaad niet uit in welke situatie we zitten. Zoals ik het hoor zit jij ook middenin het proces, waarin je toch weer teruggevallen bent, maar niet zo heel erg hard.. is het 1 stap terug, 2 vooruit?



Pff, ik dacht écht rust met een hoop onrust. Geen contact is echt beter.

Ik denk er ineens aan die spullen helemaal niet meer te gaan brengen. Afsluiten kan je ook in jezelf.



liefs Sun.
Alle reacties Link kopieren
Gossie Sunday, een heel verhaal. Kan als ik reageer niet teruglezen dus probeer het maar even uit mijn hoofd. Eerste vraag die in me opkwam: heb je tussendoor weer (relationeel) contact gehad met hem? Of is dit een hele lange nasleep met spelletjes van wel/geen contact?

Verder wil ik ook reageren op jouw opmerking dat je hoopt dat hij zich nog een keer rot gaat voelen. Meid, daar dreef ik op in het begin toen hij met die andere griet was. Ik zat me bij wijze van spreken al te verkneukelen op de dag dat dat zou gebeuren en ik dan rustig de deur voor hem zou sluiten, zeggende: Dit heb je allemaal aan jezelf te danken. Maar de realiteit is helaas anders. Als je ziet dat iemand helemaal gebroken is door het gedrag wat hij tgv zijn manie gedaan heeft. Dan komen toch de medelij gevoelens om de hoek spelen en nogmaals; het is en blijft de vader van mijn kind dus je wilt ook niet dat het helemaal ontspoort.

En aangezien dit al weeeeken (maanden) duurt word ik hier weer helemaal doodziek van. Gister nog bonje gehad met hem omdat ie echt nog denkt dat er een kans voor ons is. Dan word ik zo pissig! Heeft ie dan echt niet door wat voor een lijdensweg ik door hem gehad heb??? (denk aan van de een op de andere dag een ander, toen de zelfmoordpoging, toen 2x de crisisdienst, een opname en dan alle aandacht die hij toch zijn kant elke keer weer op weet te trekken.) Hij is zich er echt wel van bewust en kan dan best zorgzaam zijn voor mij (zorg goed voor jezelf, neem de tijd, geniet van leuke dingen) maar nogmaals...ik denk dat hij me nooit los zal kunnen laten en dat beangstigd mij. Ik heb nu mogen voelen hoe weldadig het is voor mij om op een zuivere manier liefde te ontvangen. Zonder angst, zonder toneel, zonder zorgen. Ondanks dat het met die collega afgelopen is (we gaan wel proberen vriendjes te blijven...) weet ik dat dit ooit op mijn pad kan gaan komen. Liefde zonder manipulatie, oke zonder die hoogtes en dieptes maar ben daar eerlijk gezegd wel een beetje van genezen. Hoop ik. Rust is ook heel wat waard. Verlang op dit moment onwijs naar een gezinsleven in harmonie. Zal wel door de aankomende feestdagen komen. ;) Maar goed, komt dit op mijn pad dan kan ik nog wat gaan beleven met hem, denk ik. Alleen dat gevoel al maakt mij zo boos! Heb jij dat dan niet zo af en toe? Je herkent de verslaving maar ben je er niet ook verschrikkelijk moe van dat het zo escaleert elke keer? Het feit dat hij je aantrekt/ afstoot maar wel in de gaten houdt?



Verder had je nog een heel verhaal maar kan nu even niet meer voor de geest halen wat precies. Heb wel het idee dat je een beetje in de war bent van alles wat er gebeurt? Is dat zo? Als we je kunnen steunen, op wat voor manier dan ook, laat het ons weten!



Ik ben weer zoo moe van alles (heb hem teveel gezien afgelopen dagen) dat ik nu mijn bed induik met een goed boek, in de hoop dat een goede nachtrust mij weer een beetje energie geeft.

Wat doe jij om je rust te vinden?



Lees je! (en de rest ook weer hoop ik)



*; Canei.
Alle reacties Link kopieren
Dag meiden...  



Blij jullie weer te zien of beter gezegd te lezen.

Canei, als hier de rust een beetje wedergekeerd is ...dan zal ik ook de ins en outs van mijn leventje op het scherm zetten.

Druk aan het verbouwen.

Het was tijd voor een nieuw behangetje en verf op de kozijnen.

Afscheid nemen van de trieste tijden...achter me.

Alleen toen ik daar mee begon met een paar vrienden betrapte ik me erop dat het juist wel wat te weeg bracht.

Tranen vloeiden weer rijkelijk....zakdoeken waren niet aan te slepen.

Maar moet nu zeggen dat het heerlijk is om in een hele frisse woonkamer te komen...

En ik knal gewoon door naar de gang en keuken.....kom maar op...

Zie wel tegen die fantastische kerst en oud en nieuw op..

Zover is het nog niet....gelukkig..!!!

Morgen eerst Sinterklaas, hoop eigenlijk dat ik meegenomen word naar Spanje hoef ik de kerst hier niet te vieren...haha

Ben de hele week al flink me best aan het doen om zo stout mogelijke dingen uit te spoken maarja....

Mocht ik nou een paar weken niks van me laten horen dan weten jullie je het dan zit ik toch in SPANJE...



Dikke knuffel....*;



Liefs Kleine Beer......
Alle reacties Link kopieren
Brr... nou, bah... voel me leeg. Misschien dat hier even schrijven helpt.

Canei, ik heb het tussendoor nog wel ff 'geprobeerd' op een luchtige manier, ook nog heerlijk gejeweetwelt een weekje of 6 terug.. maar het mocht niet lukken. Stress aan zijn kant, bang om me kwijt te raken en het escaleerde. Echt frustraties, en uit machteloosheid me dan nog maar meer kwetsen en dreigen met vanalles.. ik heb er een punt achter moeten zetten. 



Inmiddels is hij 'verder'met zijn leven. Belt mij om een slap excuus.. gaat zo goed met hem en ondertussen, hoor ik van verschillende kanten hele andere berichten. Maar mij wil hij alleen dat doen geloven. Ik denk aan de éne kant, zolang als dat hij het volhoudt, aan de andere kant denk ik misschien wel voorgoed.   



Laatste keer dat ik hem sprak, zei hij heel star: Ik wil niet meer met jou.

En daar gaat de bovenkamer weer.... ratel de ratel de ratel.... Gek is dat hoor, dat ik dan weer mijn grenzen wat kwijt ben, en eigenlijk het allerliefst wil dat hij nog iets anders zegt. Wat stom van mij, he? Nu snap ik het al iets beter van mezelf.. mijn gevoel loopt nogsteeds een beetje achter..



Het komt erop neer dat hij het moeilijk heeft, maar ik dénk dat het beter met hem gaat. Bij alles wat ik denk, denk ik dat hij verder is dan ik.En ik zit mezelf compleet gek te maken met die gedachten..



Ik lijk wel degene met een psychisch probleem zeg... maar ik probeer me steeds voor te houden, wat er allemaal voor naars is gebeurd, en dat IK dat niet veroorzaakt heb. 



Got, aan de éne kant hoop ik nog zo dat ik al die tijd gelijk heb gehad, dat hij in een 'manie' oid zit/zat. En dat ie ineens zielig voor de deur staat... Waarom moet ik dat toch bevestigd hebben?

Waarom wil ik dat beantwoord zien..



Ík blijf heel ff steken iig.

Heeft hij de klap al gehad? of nog lang niet.. Ik wilde dat hij niet gebeld had vorige week.....verdorie.



Maandag zouden we spullen uitwisselen, mooi wel dat hij wéér afzei per sms: Het voelde niet goed, met zichzelf bezig, en dat beviel m prima. En nog wat dingen waar hij het liefst op zag dat ik inhoudelijk reageerde..

Ik stuurde terug: Prima, groetjes!





Maar, en nu? what's next...



Canei: Ja, rust is heel goed. Stiekum ben ik strontjaloers op je. Dat je hebt mogen proeven aan het andere... en daarna ook kennis hebt mogen maken, met je gezonde verstand! Oh ik doe een moord voor een zijweg als dat, waarin je jezelf ook weer kunt identificeren ( zo lees ik jou verhaal wel)



Je schrijft dat het je beangstigd dat hij je nooit helemaal los zou kunnen laten.. Het beangstigd mij op het moment even andersom. Maar toch doe ik hetzelfde. Doen alsof ik m loslaat. het echte werk komt nog wel....



Ik ga maar slapen, dikke zoenen ook voor Kleine Beer: je klinkt heppie! fijn joh!



Liefs Sunday
Alle reacties Link kopieren
Brr... nou, bah... voel me leeg. Misschien dat hier even schrijven helpt.

Tuuuuurlijk heplt het, altijd blijven doen. Ik heb even niets van me laten horen ivm ongelooflijke dip (ook door pms waar ik nu eenmaal eens in de maand flinke last van heb) maar ben er weer voor je, meid.

Canei, ik heb het tussendoor nog wel ff 'geprobeerd' op een luchtige manier, ook nog heerlijk gejeweetwelt een weekje of 6 terug oh jeeeee :-).. maar het mocht niet lukken. Stress aan zijn kant, bang om me kwijt te raken en het escaleerde. Echt frustraties, en uit machteloosheid me dan nog maar meer kwetsen en dreigen met vanalles.. ik heb er een punt achter moeten zetten. 

Tja, ik krijg dat nu pas op mijn boterham. Het is al weer hele lange tijd geleden (wat is lang?) dat we gejeweetwelt (leuk woord, haha) hebben maar nu het definitief over is met zijn vriendin (al een tijdje zoals je weet) en hij heeft fantasieen over mij terugwinnen enzo. Nu het hem niet lukt krijg ik verwijten naar mijn hoofd waarom ik het TOEN wel met hem gedaan heb. (tja, oud gevoel, hij was onbereikbaar, wraak, pure lust, etc.) en heb hem daardoor op het verkeerde been gezet....

Als je in "energie" gelooft; door sex met elkaar te hebben blijf je aan dat lijntje vast zitten van hem naar jou en andersom, je geeft het letterlijk energie, met alle emoties die daarbij horen, dus beste advies is; niet meer doen. Maar ja, dat zeiden ze toen tegen mij ook. Je moet er toch echt zelf aan toe zijn om het niet meer te willen, en geloof me, die tijd komt vanzelf, alleen...wanneer. That's the question.



Inmiddels is hij 'verder' met zijn leven. Is dat zo??? Valkuiltje he? Belt mij om een slap excuus.. dat bedoel ik, waarom belt ie je? gaat zo goed met hem (waarom wil ie je dat zo graag laten weten?)en ondertussen, hoor ik van verschillende kanten hele andere berichten. Wat dan ook wel de juiste berichten zullen zijn...Maar mij wil hij alleen dat doen geloven. Ik denk aan de éne kant, zolang als dat hij het volhoudt, aan de andere kant denk ik misschien wel voorgoed. Ben je daar (echt) bang voor of zou het je uiteindelijk kunnen bevrijden?  



Laatste keer dat ik hem sprak, zei hij heel star: Ik wil niet meer met jou.Heeft ie misschien door dat jou dat triggered?

En daar gaat de bovenkamer weer.... ratel de ratel de ratel.... Gek is dat hoor, dat ik dan weer mijn grenzen wat kwijt ben, en eigenlijk het allerliefst wil dat hij nog iets anders zegt. Wat stom van mij, he? Nu snap ik het al iets beter van mezelf.. mijn gevoel loopt nog steeds een beetje achter..Je hebt het dus al door alleen het echte kwartje moet nog vallen, en dat kun je niet afdwingen, dat gaat vanzelf. Was er maar een pilletje voor ofzo, he? :-)



Het komt erop neer dat hij het moeilijk heeft, maar ik dénk dat het beter met hem gaat. Bij alles wat ik denk, denk ik dat hij verder is dan ik.En ik zit mezelf compleet gek te maken met die gedachten..Daar gaan we weer. Niet lelijk bedoelt, ik zeg express: We. Een tijd terug (weet je nog) zei iemand: Je moet je niet proberen te verplaatsen in de gedachten gang van iemand met een psychisch ziektebeeld (misschien was jij dat zelfs wel? Of kleine beer?)

Denken, denken, denken, proberen te begrijpen. Probeer hier mee te stoppen aub, je helpt er niemand maar dan ook helemaal niemand mee.

Ik lijk wel degene met een psychisch probleem zeg... maar ik probeer me steeds voor te houden, wat er allemaal voor naars is gebeurd, en dat IK dat niet veroorzaakt heb. Goedzo. Jij hebt geen psychisch probleem (heb ik ook vaak gedacht en nog wel eens komt dat duiveltje de hoek omzetten) maar het feit dat je zelfreflectie hebt zegt genoeg over je gezondheidstoestand. Je hebt in een situatie gezeten die jaren heeft bestaan, het kost je dus ook langere tijd om hier van los te komen, dat is niet zo maar 1,2 3 gebeurt. Begin maar eerst eens met dat gegeven te accepteren.



Got, aan de éne kant hoop ik nog zo dat ik al die tijd gelijk heb gehad, dat hij in een 'manie' oid zit/zat. En dat ie ineens zielig voor de deur staat... Waarom moet ik dat toch bevestigd hebben?

Waarom wil ik dat beantwoord zien..

Omdat je in de war bent/raakt door de huidige wisselende stemmingen misschien? Dat je hoopt dat die stabiele man weer voor je deur staat, je in zijn armen neemt, zijn excusus aanbiedt en zegt: Meissie, ik ben er weer voor je hoor....Maar wat nou als ie in ene zielig voor de deur staat en je krijgt medelijden omdat hij "zichzelf zo weer is"...wat dan? Ga je dan weer investeren om er later achter te komen dat het weer kan gebeuren? Ik heb al eerder geschreven dat het juist zo moeilijk is als ze weer in de realiteit zijn. Ik had zo'n medelijden met hem toen ik zijn worsteling zag met wat hij allemaal gedaan/gezegd/geflikt had. Pffff. Je hebt toch lange tijd van die persoon gehouden, je kent al zijn ins and outs dus ook zijn verdriet en worstelingen....moeilijk hoor.



Ík blijf heel ff steken iig.

Heeft hij de klap al gehad? of nog lang niet.. Ik wilde dat hij niet gebeld had vorige week.....verdorie.

Tja, misschien iets harder worden en als je ziet dat hij belt eerst jezelf afvragen: Kan ik de gevolgen van het telefoongesprek aan? Niet je nieuwsgierigheid (en hoop?) laten winnen.



Maandag zouden we spullen uitwisselen, mooi wel dat hij wéér afzei per sms: Het voelde niet goed, met zichzelf bezig, en dat beviel m prima. Grmblll, en jij? Mag jij met jezelf bezig zijn? En nog wat dingen waar hij het liefst op zag dat ik inhoudelijk reageerde..

Ik stuurde terug: Prima, groetjes! GOEDZOOOOOOOO!!!!





Maar, en nu? what's next...



Canei: Ja, rust is heel goed. Stiekum ben ik strontjaloers op je. Dat je hebt mogen proeven aan het andere... en daarna ook kennis hebt mogen maken, met je gezonde verstand! Oh ik doe een moord voor een zijweg als dat, waarin je jezelf ook weer kunt identificeren ( zo lees ik jou verhaal wel)

Ja, dat is echt mijn redding geweest, echt waar. En ik heb er ook op gehoopt maar had het nooit nooit verwacht. Dacht dat niemand mij meer kon interesseren en toen...uit zeer onverwachte hoek kwam het wel! Stop dus nooit met wensen. :-)

Maar moet eerlijk zeggen dat nu deze afleiding weg is (we mailen nog wel en zien elkaar (heel weinig) op het werk dus altijd met andere mensen erbij) de realiteit ook weer de kop op komt zetten. En ik ben dus nog niet klaar, dat is duidelijk. Het is zooooo'n traag proces. Heb soms nog steeds zin in Australie, het een jaartje laten sudderen en dan weer terugkomen, sterker dan ooit. Maar ja.



Je schrijft dat het je beangstigd dat hij je nooit helemaal los zou kunnen laten.. Het beangstigd mij op het moment even andersom. Maar toch doe ik hetzelfde. Doen alsof ik m loslaat. het echte werk komt nog wel....

Doet ie ook niet. Soms word ik er helemaal gek van. Er is bijna elke dag contact. Als we afspreken ruimte te creeeren (ook van ZIJN kant af) dan hangt ie de dag daarna weer aan de telefoon of stuurt een sms: Kom je na je late dienst nog even een biertje drinken? En ik, stomme trut, doe het dan ook nog, met tegenzin. Begrijp ook niet wat het is. Oude gewoonte? Terwijl als hij grenzen trekt het ook echt grenzen zijn. En ik gedraag me weer als een nietwetend, slap, bang trutje. Bang omdat ik natuurlijk zoveel meegemaakt heb met hem en het contact zo graag goed wil houden voor zoontje. Maar ga er inmiddels aan onderdoor. Wil na de feestdagen echt een hele grote afstand inbouwen (we hebben afgesproken met meerdere mensen met kerst en oudnieuw en wil voor zoontje graag zijn vader erbij, dus moet het nu niet laten escaleren) Maar als je jezelf een grens stelt lijken die laatste 500 meter horde lopen nog zwaarder....zucht.



Ik ga maar slapen, dikke zoenen ook voor Kleine Beer: je klinkt heppie! fijn joh!



Liefs Sunday



PS Wil nog even kwijt dat ik het laatste traject heb ingezet sinds gister (wil zo min mogelijk contact) en de smssen en telefoontjes waren niet van de lucht...paniek dus bij hem. Wanneer dringt het is hemelsnaam nu eens bij hem door dat we finished zijn? Wordt nog vermoeiende 'strijd', hou je/jullie op de hoogte. Maar wil zo graag het contact goed houden voor zoontje maar dit geen manipulatievorm voor hem zijn. Vandaar dat ik mij maar even tam houdt tot 2 januari....:-)



Jij ook liefs! *; Canei.

Alle reacties Link kopieren
En...kleine beer...heeft de sint je meegenomen???? :)

Goed hoor, lekker bezig zijn met je handen, letterlijk een frisse wind door het huis en al doet het zeer .... je bent op de goede weg! Goed zo meisiie, ga zo door! Enne...hou ons op de hoogte he? (Ook hoe je zover gekomen bent, kunnen we allemaal van leren)



Liefs Canei.
Alle reacties Link kopieren
Dag lieve dames. Ik wilde eigenlijk al een poosje reageren maar heb t druk, met van alles behalve EX. Dat is best fijn, probeer het af te sluiten. Vergeven en proberen niet meer kwaad te zijn. Ik wil bezig met mijn eigen 'stuk'. Ik heb hem dit ook gezegd vorige week. Dat hij verder moet met zijn proces, en dat ik hem daar niet in wil en ga belemmeren. Hij jankte nog harder dan ik uiteindelijk. Dus inderdaad Canei, ik heb me vergist. Ik heb me laten leiden door hem en zijn gedrag....en wellicht zal dat nog eens gebeuren. Maar als ik met mezelf bezig ga, zal het laten leiden afzwakken en zal ik sterker worden. Ik ben daarvan overtuigd!! 



Inmiddels is er geen contact meer, hoewel hij het nog wel eens heeft gezocht. Hij komt zijn daarin zijn woorden iig niet na. Waarom? Controle? het is me duidelijk dat hij zich anders voordoet dan dat hij zich werkelijk voelt. Maar dat is zijn pakkie an. 



We zullen zien, time will tell enzo. En misschien wel helemaal niet. Ook goed, denk ik. 

Dit was even gauw een updateje van mij, voor nu. Canei, bedankt voor je woorden in de laatste mail. Ik heb er veel aan gehad. 'T laatste relativeringsduwtje...  



Hoe is het nu met jou? Je bent sterk. Maar je laat daarin ook je gevoelens toe, dat vind ik een knappe combinatie. 

Liefs Sunday.
Alle reacties Link kopieren
Dag meiden....



Ik ben niet meegenomen door de Sint...heb nog zo mijn best gedaan maar weer niet....



Heb nu weer een volgend project, in gevecht geweest vorige week met de dennen buiten...ggrrrr..... ;o)

Daar moesten nog lampjes in....

Heb het geweten ....had nieuwe netten gekocht de anderen waren veels te klein geworden of stuk...

Zelfs kleine dennetjes worden groot....hahaha

Op het laatst zat ik zelf onder de lampjes maar de dennen stonden er nog maar kaaltjes bij.

Maar het is toch nog goed gekomen....:o)

PRACHTIG.......heb al ontelbare keren keer buiten gestaan om nog heel eventjes te kijken.

....... zucht..........

En dan was daar nog de binnen kerstboom.....;o)

Was ook weer een heel gedoe heb namelijk een iets te grote gekocht en zie dan dat ding maar eens binnen te krijgen...

Gelukt is het...!!!!

Moet je niet zien hoe zat bijna onder de boom ......

En ik kon s'nachts niet slapen dus heb om 4 uur de boom maar versierd.

Koppie wilde niet stoppen met malen...

Het gaat wel beter met me maar ben niet altijd even sterk....

Vooral met deze dagen voor de deur en dat oud en nieuw.

Zwaar.....

Kerstbomen verhaal, dacht doe dit verhaal (slaat misschien nergens op) om ja waarom eigenlijk......

Ik wil wel vertellen over alles ...hoe ik zover gekomen ben maar moet nog even oud en nieuw door bikkelen...  "welk oud en nieuw".....

Meiden....

Canei...Sunday....



Dikke knuffel......*;



KLeine Beer......
Alle reacties Link kopieren
Nog heel even iets.....



Lijkt wel of dat ik alles goed op de rit heb, maar soms.....

Gaat een beetje op en neer....



En dat  ......

Nou ik ben niet zo'n grote drinkster dus eentje en ik lig figuurlijk gesproken al onder tafel..

 

Wilde ik toch nog even verduidelijken....hahaha

Niet dat jullie gaan denken...nou...kleine beer...

Canei .....nee toch....



Moet echt gaan slapen begin nu een beetje raar te kletsen...



Truste.....

KLeine Beer...
Alle reacties Link kopieren
He meiden! Allereerst ben ik verbaaaasd....dacht dat ik een wek of 2 geleden had verteld op dit forum hoe het met me ging maar er staat niets. Ben ik nu ook al aan het dementeren??? He Sunday, ik hoop dat je even naar dit forum komt, dat praat wat makkelijker. Ik begrijp dat je het op dat forum niet echt over de voorgeschiedenis van alles wil hebben en hier kan dat gewoon. Zoals ik al eerder geschreven had; ook al kies je ervoor om bij hem terug te willen, er is hier geen oordeel, alleen begrip. Op het moment ben ik bijvoorbeeld (ook) heel verdrietig omdat na een boze periode ik in ene in een fase zit dat ik alles wat goed tussen ons was zo vreselijk mis. Vermoeoeoeoeiend! Pffffff. Volgens peut hoort het bij het rouwen. Nou oke, als dit me verder brengt (wat ik me nu even niet voor kan stellen) kom maar op dan ben die K** gevoelens. Vanmorgen vanuit mijn tenen een potje zitten janken. Vanmiddag huisje gedaan, nieuwe planten gekocht enzo, harde muziek gedraaid (leuk voor de buren) en het gaat wel weer een beetje. Maar ook bij mij schiet het allemaal niet op dus.

En wat jij zei...over dat je ook wel een gevoel voor iemand anders zou willen hebben zodat de lading van je ex er een beetje vanaf gaat...inmiddels ben ik erachter dat dat ook niet zaligmakend is....Het stagneert alleen maar het rouwproces want, herhaling, ik zit er weer midden in!

Kom op meis, vertel je verhaal, dan zijn we er weer voor je/elkaar! Kleine beer, laat jij ook even wat van je horen nu alle feestperikelen en misschien je verbouwing ook, achter de rug zijn?



Lieieiefs van Canei!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven