Kinderen
alle pijlers
Wie twijfelt er ook??
vrijdag 23 november 2007 om 07:26
Ik zie hier veel berichten van mensen die zwanger zijn of zwanger willen worden,maar zijn er hier ook mensen die net als ik twijfelen?
Het ene moment denk ik er uit te zijn en we hebben ook besloten om eind van dit jaar te stoppen met de pil. Het andere moment begin ik weer hevig te twijfelen. Ik vind de vrijheid die we nu hebben zonder kinderen ook erg fijn, plus dat reizen onze grootste hobby is en dat gaat met kinderen toch een stuk lastiger, alhowel er zat landen zijn waar je met kinderen ook heen kan, maarja laat ik nou net altijd malarialanden uit kiezen.
Hoe weet je of je er echt klaar voor bent?
Mijn beslissing (voor zover ik die echt gemaakt heb) is ook deels een verstands beslissing. Mijn moeder was vroeg in de overgang,dus misschien ik ook wel. En ik weet wel dat als ik aan kinderen begin ik er het liefst 2 of 3 zou willen. verder ben ik gewoon bang dat ik niet zo 1,2,3 zwanger raak. Voordat ik aan de pil begon was ik nooit regelmatig ongesteld. En de leeftijd gaat nu toch ook meetellen. Ik ben nu 27, mijn vriend 30. Vroeger heb ik altijd gezegd dat ik voo rmijn 25ste kinderen wilde, maar daar ben ik toch van terug gekomen.
Wie is er ook in dubio en wil er hier gezellig over kletsen??
Het ene moment denk ik er uit te zijn en we hebben ook besloten om eind van dit jaar te stoppen met de pil. Het andere moment begin ik weer hevig te twijfelen. Ik vind de vrijheid die we nu hebben zonder kinderen ook erg fijn, plus dat reizen onze grootste hobby is en dat gaat met kinderen toch een stuk lastiger, alhowel er zat landen zijn waar je met kinderen ook heen kan, maarja laat ik nou net altijd malarialanden uit kiezen.
Hoe weet je of je er echt klaar voor bent?
Mijn beslissing (voor zover ik die echt gemaakt heb) is ook deels een verstands beslissing. Mijn moeder was vroeg in de overgang,dus misschien ik ook wel. En ik weet wel dat als ik aan kinderen begin ik er het liefst 2 of 3 zou willen. verder ben ik gewoon bang dat ik niet zo 1,2,3 zwanger raak. Voordat ik aan de pil begon was ik nooit regelmatig ongesteld. En de leeftijd gaat nu toch ook meetellen. Ik ben nu 27, mijn vriend 30. Vroeger heb ik altijd gezegd dat ik voo rmijn 25ste kinderen wilde, maar daar ben ik toch van terug gekomen.
Wie is er ook in dubio en wil er hier gezellig over kletsen??
maandag 26 november 2007 om 20:09
Hallo,
Ben dit weekend een weekendje weg geweest, was erg lekker. Heco wat vervelend dat je je zo rot voelt. heb je enig idee hoe het komt dat je nu zo twijfelt. Had je dat niet toen je stopte met de pil??
Ik weet nog niet wanneer ik ga stoppen, nog 5 pillen en dan is deze strip weer op, dus kan dan stoppen of nog maar een maandje wachten. Mijn gevoel wisselt per dag, het is verstandiger alsik nog een maandje wacht,heb nu nog geen vvast contract enz, maarja wil eigenlijk toch eerst wachten tot mn cyclus op gang is voordat we er voor gaan, als we dat doen. mijn man twijfelt ook, hij vindt het nog moeilijk voortestellen als we dadelijk een kindje hebben, maar volgens mij kan je je dat niet voorstellen.
Ben dit weekend een weekendje weg geweest, was erg lekker. Heco wat vervelend dat je je zo rot voelt. heb je enig idee hoe het komt dat je nu zo twijfelt. Had je dat niet toen je stopte met de pil??
Ik weet nog niet wanneer ik ga stoppen, nog 5 pillen en dan is deze strip weer op, dus kan dan stoppen of nog maar een maandje wachten. Mijn gevoel wisselt per dag, het is verstandiger alsik nog een maandje wacht,heb nu nog geen vvast contract enz, maarja wil eigenlijk toch eerst wachten tot mn cyclus op gang is voordat we er voor gaan, als we dat doen. mijn man twijfelt ook, hij vindt het nog moeilijk voortestellen als we dadelijk een kindje hebben, maar volgens mij kan je je dat niet voorstellen.
maandag 26 november 2007 om 21:52
hoi,
Nee dat had ik niet toen ik met de pil stopte toen hoopte ik echt dat het in 1 keer raak was en toen dacht ik het ook.
Keek naar babykamers naar babykleertjes enzenz.
Het is nooit voor te stellen hoe je leven eruit ziet met een baby maar de angst was de afgelopen dagen zo erg dat ik er misselijk van werd.
En vooral in 1 keer de vraag of ik eigenlijk wel kinderen wil terwijl ik ze mijn hele leven al wil dat is zo gek.
Ik vindt het gewoon een enge gedachte dat ik eraan denk dat ik ze niet eens wil misschien.
Maar de werled rond wat voor gevoel heb jij dan.
Ik heb het er met mijn man over gehad en morgen ga ik toch weer aan de pil.
Ik word er gewoon ziek van van dat denken de hele dag door.
Ik word er ook echt verdrietig van, dus we hebben gezegd het te laten rusten en dan kijken we volgend jaar wel hoe ik er dan over denk.
Als ik 2 weken geleden zwanger zou zijn geweest zou ik het uitgegild hebben van vreugde en nu het lijkt wel of mijn wereld instort.
Ik zou zo graag willen dat iemand me begreep ik voel me zo raar.
Zou iemand meer dingen willen vertellen wat er zich afspeelt=
Groetjes heco
Nee dat had ik niet toen ik met de pil stopte toen hoopte ik echt dat het in 1 keer raak was en toen dacht ik het ook.
Keek naar babykamers naar babykleertjes enzenz.
Het is nooit voor te stellen hoe je leven eruit ziet met een baby maar de angst was de afgelopen dagen zo erg dat ik er misselijk van werd.
En vooral in 1 keer de vraag of ik eigenlijk wel kinderen wil terwijl ik ze mijn hele leven al wil dat is zo gek.
Ik vindt het gewoon een enge gedachte dat ik eraan denk dat ik ze niet eens wil misschien.
Maar de werled rond wat voor gevoel heb jij dan.
Ik heb het er met mijn man over gehad en morgen ga ik toch weer aan de pil.
Ik word er gewoon ziek van van dat denken de hele dag door.
Ik word er ook echt verdrietig van, dus we hebben gezegd het te laten rusten en dan kijken we volgend jaar wel hoe ik er dan over denk.
Als ik 2 weken geleden zwanger zou zijn geweest zou ik het uitgegild hebben van vreugde en nu het lijkt wel of mijn wereld instort.
Ik zou zo graag willen dat iemand me begreep ik voel me zo raar.
Zou iemand meer dingen willen vertellen wat er zich afspeelt=
Groetjes heco
dinsdag 27 november 2007 om 15:14
Hallo,
wij twijfelen ook... Normaal zouden we in april stoppen met de pil, maar ik draai ook als de wind.
De verantwoordelijkheid van de levenslange zorg, vrijheid opgeven, en ook hoe het financieel nog wel te redden zou zijn (zouden groter huis nodig hebben),..
Maar telkens ik hoor dat een collega of kennis zwanger is, voel ik iets van jaloezie...
Ben ook 27, dus de klok tikt nog niet erg luid, maar ik ben er ook al zooooooooveel mee bezig..
wij twijfelen ook... Normaal zouden we in april stoppen met de pil, maar ik draai ook als de wind.
De verantwoordelijkheid van de levenslange zorg, vrijheid opgeven, en ook hoe het financieel nog wel te redden zou zijn (zouden groter huis nodig hebben),..
Maar telkens ik hoor dat een collega of kennis zwanger is, voel ik iets van jaloezie...
Ben ook 27, dus de klok tikt nog niet erg luid, maar ik ben er ook al zooooooooveel mee bezig..
dinsdag 27 november 2007 om 22:29
Hallo Dewereldrond
Je verhaal, en die van anderen hier, is herkenbaar. Ben 3 weken geleden gestopt met de pil, maar twijfel nu ook weer. Bij ons speelt leeftijd een rol. Niet van mij, ben 26, maar van mijn vriend, 37. Hij wil al lang kinderen, maar ik was nog aan het studeren, wilde nog reizen en daarna eerst werken. Nu werk ik 2 jaar en tja nu willen we echt een kindje...dacht ik...Nu ik ben gestopt weet ik het niet meer. Nu denk ik ineens: wil ik toch niet nog even genieten van vrijheid, lekker stappen met vriendinnen,fulltime werken en verre reizen maken....pff. Daar komt bij dat ik momenteel geen vast contract heb, een jaarcontract dat pas in de zomer afloopt. Een paar weken geleden dacht ik nog: nou als het niet verlengd wordt, zoek ik wel een andere baan. Met mijn opleiding moet het geen probleem zijn. Maar nu een collega vandaag vertelde dat onze directeur niet zo happig is op zwangere vrouwen en vrouwen met jongere kinderen, begon ik toch wel weer erg te twijfelen of we nu deze stap moeten nemen. Maar aan de andere kant wil ik ook niet wachten...moeilijk..
Je verhaal, en die van anderen hier, is herkenbaar. Ben 3 weken geleden gestopt met de pil, maar twijfel nu ook weer. Bij ons speelt leeftijd een rol. Niet van mij, ben 26, maar van mijn vriend, 37. Hij wil al lang kinderen, maar ik was nog aan het studeren, wilde nog reizen en daarna eerst werken. Nu werk ik 2 jaar en tja nu willen we echt een kindje...dacht ik...Nu ik ben gestopt weet ik het niet meer. Nu denk ik ineens: wil ik toch niet nog even genieten van vrijheid, lekker stappen met vriendinnen,fulltime werken en verre reizen maken....pff. Daar komt bij dat ik momenteel geen vast contract heb, een jaarcontract dat pas in de zomer afloopt. Een paar weken geleden dacht ik nog: nou als het niet verlengd wordt, zoek ik wel een andere baan. Met mijn opleiding moet het geen probleem zijn. Maar nu een collega vandaag vertelde dat onze directeur niet zo happig is op zwangere vrouwen en vrouwen met jongere kinderen, begon ik toch wel weer erg te twijfelen of we nu deze stap moeten nemen. Maar aan de andere kant wil ik ook niet wachten...moeilijk..
woensdag 28 november 2007 om 07:26
Pff lastig he allemaal, mimoo en sarah herkeen heel erg wt jullie schrijven.Ik ben niet zo bang dat mijn contract niet wordt verlengd, krijg in april een vast contract env erwacht tegen die tijd nog niet of nog niet ver zwanger te zijn, dus dan weten ze dat niet, maarja daar voel ik me dan ook wel een beetje lullig over. Ik denk dat je altijd wel blijft twijfelen. Ik heb dat ook hoor, dat als ik hoor dat iemand zwanger is dat ik een vaag jaloers gevoel heb. Hoe erg ik het die mensen dan ook gun. Ik heb ook het idee dat je heel de dag geconfronteerd wordt met zwangere mensen en dan wil ik het alleen maar meer. maar het volgende moment ben ik bang van alles wat ik ga missen. Vooral het reizen, alhoewel ik nu een aantal landen heb bedacht waar ik als ik zwanger ben ook nog heen kan (malaria vrij enz) en ik zie me wel door een land trekken met een kind op mn rug, maarja het kan niet meer op de manier hoe we nu reizen, maarja tegen de tijd dat de kinderen alleen op vakantie gaan hoop ik nog fit genoeg te zijn om ook nog verre reizen te maken.
Heco, vervelend dat je je zo rot voelt. Goed dat jullie besloten hebben het even te laten rusten. Je bent nog best jong toch? Ik had een paar jaar geleden ook echt nog het idee dat ik misschien helemaal geen kinderen wil. En soms nog wel eens, maar als ik denk aan mensen die geen kinderen hebben, dan denk ik dat wil ik ook niet. Probeer het gewoon te laten rusten en leuke dingen te gaan doen, misschien moet je nog een jaar of 2 jaar wachten en komt het gevoel vanzelf terug. Ik had een collega die altijd riep dat ze kinderen verschrikkelijk vond en echt nooit kinderen wilde. Van de 1 op de andere dag had ze een bling moment en wilde ze toch kinderen, nu is ze bezig voor de tweede. Nou ik had echt nooit verwacht dat zij ooit kinderen zou krijgen, maar het kan dus toch.
Heco, vervelend dat je je zo rot voelt. Goed dat jullie besloten hebben het even te laten rusten. Je bent nog best jong toch? Ik had een paar jaar geleden ook echt nog het idee dat ik misschien helemaal geen kinderen wil. En soms nog wel eens, maar als ik denk aan mensen die geen kinderen hebben, dan denk ik dat wil ik ook niet. Probeer het gewoon te laten rusten en leuke dingen te gaan doen, misschien moet je nog een jaar of 2 jaar wachten en komt het gevoel vanzelf terug. Ik had een collega die altijd riep dat ze kinderen verschrikkelijk vond en echt nooit kinderen wilde. Van de 1 op de andere dag had ze een bling moment en wilde ze toch kinderen, nu is ze bezig voor de tweede. Nou ik had echt nooit verwacht dat zij ooit kinderen zou krijgen, maar het kan dus toch.
woensdag 28 november 2007 om 11:04
Hey, hier nog een twijfelaar. Nou is het wel zo dat ik graag kinderen wil. Mijn vriend eigenlijk niet, maar na twee jaar enthousiaste verhalen van mij staat hij er toch wel open voor.
Nu is het bijna zover: afstuderen en verhuizen. En dan zou het kunnen! Of toch niet? En daar komt de twijfel kijken. Het is zo definitief! En toch, zoals ik vaker op dit topic heb gelezen, als ik hoor dat iemand zwanger is ben ik jaloers. Ik kijk vaak op babysites. Jaaa ik kan niet wachten. Of toch wel? Mn leven is toch prima? Eerst even vast werk scoren, of toch nu al?
Ook mijn leeftijd gaat meespelen (vind ik). Ben 27, bijna 28 en mijn vriend richting 40. Ik lees met plezier jullie verhalen!
Nu is het bijna zover: afstuderen en verhuizen. En dan zou het kunnen! Of toch niet? En daar komt de twijfel kijken. Het is zo definitief! En toch, zoals ik vaker op dit topic heb gelezen, als ik hoor dat iemand zwanger is ben ik jaloers. Ik kijk vaak op babysites. Jaaa ik kan niet wachten. Of toch wel? Mn leven is toch prima? Eerst even vast werk scoren, of toch nu al?
Ook mijn leeftijd gaat meespelen (vind ik). Ben 27, bijna 28 en mijn vriend richting 40. Ik lees met plezier jullie verhalen!
woensdag 28 november 2007 om 14:23
dank jullie wel het is fijn om meerdere vrouwen erover te horen dat ze twijfelen.
Ik ben gisteren weer aan de pil gegaan best gek weer maar het is wel het beste. Ik sta er nu te negatief tegenover maar ik hoop dat het gevoel wel weer terug komt want ik vindt het gewoon raar dat ik nu zo anti ben.
Ik word bijna 26 dus geen man overboord als ik nog effe wacht maar ja er zijn continu mensen en vooral mijn moeder die dan graag oma wilt worden.
Zelf zou ik persoonlijk als je ook moet blijven werken als er kinderen komen niet gauw beginnen als ik nog geen vaste baan hebt.
Maar dat is persoonlijk ik vindt al dat je er financieel op achteruit gaat en dan misschien geen vaste aanstelling krijgen lijkt me eng.
Ik blijf de verhalen toch wel volgen.
groetjes heco
Ik ben gisteren weer aan de pil gegaan best gek weer maar het is wel het beste. Ik sta er nu te negatief tegenover maar ik hoop dat het gevoel wel weer terug komt want ik vindt het gewoon raar dat ik nu zo anti ben.
Ik word bijna 26 dus geen man overboord als ik nog effe wacht maar ja er zijn continu mensen en vooral mijn moeder die dan graag oma wilt worden.
Zelf zou ik persoonlijk als je ook moet blijven werken als er kinderen komen niet gauw beginnen als ik nog geen vaste baan hebt.
Maar dat is persoonlijk ik vindt al dat je er financieel op achteruit gaat en dan misschien geen vaste aanstelling krijgen lijkt me eng.
Ik blijf de verhalen toch wel volgen.
groetjes heco
woensdag 28 november 2007 om 16:24
Mijn zoons zijn inmiddels 9 en 7 en ik twijfel nog iedere dag of ik wel klaar ben voor kinderen.
Heb vorige week officieel gehoord (van echte deskundige) dat ik een geweldige moeder ben, maar toch............ de twijfel blijft.
Met andere woorden: aan mij heb je ook niks, maar als je wacht tot je twijfel weg is kan het best wel es lang gaan duren.
Heb vorige week officieel gehoord (van echte deskundige) dat ik een geweldige moeder ben, maar toch............ de twijfel blijft.
Met andere woorden: aan mij heb je ook niks, maar als je wacht tot je twijfel weg is kan het best wel es lang gaan duren.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 november 2007 om 10:43
Leuk topic! Ik herken de gevoelens wel. Wij willen graag over zo'n 5 maanden stoppen met de pil. Wij willen het allebei heel graag. Ik ben ook niet bang om mijn vrijheid te verliezen. Denk dat je daar zelf heel veel de hand in hebt, maar ik heb niet zo'n hoog salaris en geen vast contract. Ben met mijn tweede halfjaarcontract begonnen en hier geven ze er 3!! Dus pas over een jaar kans op een vast contract en ik wil hier niet eens zo lang blijven. En mijn man wil zijn eigen zaak gaan opzetten deze zomer. Allemaal heel spannend, maar stiekem ben ik heel bang voor de financiele onzekerheid! Redden we het wel. Laten ze me niet gaan als mijn contract afloopt en wat dan? Manlief kijkt er veel nuchterder tegenaan en denkt dat het allemaal wel losloopt. En tja, vroeger kregen mensen gewoon kinderen ongeacht hun financiele zekerheid en die hebben het ook gered. Ok, dat stelt me wel gerust, maar die zaten vast in heel klein, slecht huurhuis. Nou hebben wij geen gigahuis, gewoon een rijtjeshuis, maar wel koop dus. En ga je het dan nog redden? Zucht, steun.. Sinds wanneer is het krijgen van kinderen zo'n planmatig, krampachtige berekening / planning geworden. Zo wil ik mijn leven helemaal niet leven.
Dus gaan we er gewoon voor tegen die tijd en nu maar hopen dat het allemaal losloopt en we niet bij zijn ouders moeten gaan wonen als het dan niet lukt....
Dus gaan we er gewoon voor tegen die tijd en nu maar hopen dat het allemaal losloopt en we niet bij zijn ouders moeten gaan wonen als het dan niet lukt....
vrijdag 30 november 2007 om 07:34
Heb een beetje wat besloten. Gister mijn laatste pil genomen en dan zie ik wel hoe het loopt. Eerste maanden toch gewoon met condoom vrijen. Ik merkte dat doordat ik hier typte wat ik vond het voor mezelf toch allemaal wat duidelijker wordt. En ik denk idd dat de twijfel toch niet echt weggaat. ook las ik dat het wel eens lastig kon zijn om zwanger te worden als je onregelmatig ongesteld bent, ik was dat voor ik aan de pil ging (zo'n 10 jaar geleden). Ik ben gewoon wel benieuwd hoe mn lichaam gaat reageren zonder pil.
Chi Caatje wij hebben ook niet alles op orde, nouja opzich wel voor nu. maar we moeten een nieuwe auto. Wonen nu in een leuk huis, maar eigenlijk te klein voor kleine kinderen (nog wel goed als ze een jaar of 2 zijn) maar ik zie allemaal wel hoe het loopt. Je kan toch niet alles plannen en alles zal vanzelf wel lopen zoals het loopt. Hebben jullie het financiel nagerekend of het mogelijk is om kinderen te krijgen? Wij eigenlijk niet, zou dat moeten? We werken met z'n 2-en en hebben dus een redelijk inkomen. IK wil wel gewoon een paar dagen per week blijven werken als het kindje er eenmaal is.
Chi Caatje wij hebben ook niet alles op orde, nouja opzich wel voor nu. maar we moeten een nieuwe auto. Wonen nu in een leuk huis, maar eigenlijk te klein voor kleine kinderen (nog wel goed als ze een jaar of 2 zijn) maar ik zie allemaal wel hoe het loopt. Je kan toch niet alles plannen en alles zal vanzelf wel lopen zoals het loopt. Hebben jullie het financiel nagerekend of het mogelijk is om kinderen te krijgen? Wij eigenlijk niet, zou dat moeten? We werken met z'n 2-en en hebben dus een redelijk inkomen. IK wil wel gewoon een paar dagen per week blijven werken als het kindje er eenmaal is.
vrijdag 30 november 2007 om 07:49
Ik had een enorme kinderwens. Na het stuklopen van mijn relatie raakte ik echt een beetje in de stress; ik was al dertig en daar zat ik met mijn kinderwens. Ik ervaarde dat echt als een enorm probleem, stel dat ik nooit moeder zou worden?! Totdat ik wat realistischer ging kijken naar vriendinnen met kinderen. Wilde ik dit ECHT? Twijfel dus. Ik reis ook veel en wilde ik dat opgeven? Wil ik de verantwoording aan en mijn vrijheid opgeven? Ben inmiddels 33 en voor mij is het wel duidelijk dat ik geen kinderen meer wil. Wellicht verandert dit gevoel nog en ik besef dat ik niet heel veel tijd meer heb mocht ik van gedachten veranderen maar ik ben dat "oergevoel" helemaal kwijt. Ik herken de twijfeld dus!
vrijdag 30 november 2007 om 09:33
dewereldrond: Tja, alles nagerekend. Een klein beetje wel en ik moet zeggen dat het wel krap gaat worden. Maar dan redden we het ook nog wel. Als mijn man zijn baan zou houden, dan hadden we het makkelijk kunnen doen en nu hangt het er vanaf hoe zijn zaak gaat lopen. En dat wil hij zo ongelofelijk graag! Hij heeft het er al over sinds ons eerste afspraakje. En ik wil hem natuurlijk graag gelukkig zien net zoals hij dat voor mij wil. Hij heeft mij zo'n twee jaar geleden gestimuleerd om een avondopleiding journalistiek te doen en ik heb daar nu dus werk in gevonden. Helaas helemaal weer onderaan begonnen en het is ook nog lang niet mijn droombaan en dus verdien ik nog steeds niet veel. Maar we komen er wel. En nu hebben we allebei ook nog eens een hele heftige kinderwens. Heb mijn twijfels en angsten wel uigesproken hoor, maar hij zegt dat het zeker wel gaat lukken en dat we onze wens (die nu echt heel heftig is) niet weer in de ijskast moeten leggen. Dus we gaan ervoor. Hij heeft mij gisteren nog een berekening laten zien van hoe ons financiële plaatje eruit gaat zien als hij de zaak heeft. En het gaat lukken ook nog! Maar dat is nog zonder kinderen he?! Maar goed, eerst maar eens kijken of het meteen gaat lukken, vervolgens duurt het nog 9 maanden en heb je nog 16 weken zwangerschapsverlof. Dus misschien is het dan wel helemaal anders. Mijn vriendin die dus net bevallen is, heeft wel netjes gewacht op een vast contract, maar voor de rest helemaal niet nagedacht over hoe alles te regelen. Echt gewacht tot het laatste momentje met kinderkamer en ze kwamen er pas achter dat hun auto te klein is, toen de kleine er al was. En ook dat is allemaal goed gegaan. Zoals mijn moeder al eens zei: Ze worden vanzelf groot. Daar hoef je helemaal niks aan te doen. Loopt allemaal wel los.
maandag 3 december 2007 om 11:53
Gisteren sinterklaasfeestje gehad, en de hele dag met mijn nichtje van 4 gespeeld.. Zoooo'n lief kind!
Dan kan ik zo ontroerd zijn, en langs de andere kant lijkt het me zo vermoeiend om haar ELKE DAG van 's ochtends tot 's avonds (en 's nachts!!!) om me heen te hebben, dat ik echt niet weer hoe het me zou lukken.
En stel dat ik dan spijt krijg?!
Er is geen weg terug he?
Dan kan ik zo ontroerd zijn, en langs de andere kant lijkt het me zo vermoeiend om haar ELKE DAG van 's ochtends tot 's avonds (en 's nachts!!!) om me heen te hebben, dat ik echt niet weer hoe het me zou lukken.
En stel dat ik dan spijt krijg?!
Er is geen weg terug he?
maandag 3 december 2007 om 20:32
Hey Sarah, nee er is geen weg terug, het lijkt mij soms ook heel zwaar, maar ben er toch wel uit dat ik er toch aan wil gaan beginnen. Ik denk dat als je eenmaal je kindje in je armen hebt je geen spijt meer hebt, althans dat is wat mensen zeggen. Dit weekend kinderverjaardag gehad van vrienden, die werden 2. Toch wel erg leuk hoor hoe enthousiast die dan zijn.
Verder was mn schoonzusje op visite, die is nu 3 mnd zwanger dus je kan wel raadden waar het allemaal over ging.
Verder was mn schoonzusje op visite, die is nu 3 mnd zwanger dus je kan wel raadden waar het allemaal over ging.
vrijdag 7 december 2007 om 20:44
Ik twijfel ook enorm en dat al weer een jaartje of zo. Alleen gaat het bij mij niet om het moederschap. Ik heb al twee kinderen en de twijfels gaan over nog eentje er bij.
Wij waren er altijd van overtuigd dat we graag een gezin met twee kinderen wilden hebben. Alleen toen de jongste een paar maanden was, werden we overvallen door de wens voor nog een kindje.
Alleen sloegen een paar maanden later de twijfels toe, ben ik van baan veranderd en is die derde niet meer vanzelfsprekend. Ik heb hopeloze zwangerschappen. Ik ben 9 maanden geleden van baan veranderd en vind mijn werk erg leuk, maar heb nog een jaarcontract. Dat wordt omgezet naar een vastcontract als er niets raars gebeurd.
Nu loopt ons gezin ook lekker. Mijn kinders zijn 1 en 3 (bijna 2 en 4), dus niet meer zo afhankelijk. De oudste is over het algemeen een gezellig kereltje, maar kan vreselijke buien hebben, de jongste is op het moment op een heerlijke leeftijd. Ik geniet erg van haar. Met haar was het de eerste maanden van haar leven wat lastiger. Zowel mijn man als ik hebben een actief leven met hobbies en vrijwilligerswerk, dat zouden we tijdens de volgende zwangerschap weer helemaal stil moeten zetten, omdat mijn zwangerschappen erg vervelend zijn en mijn man veel zorg voor de kinderen op zich moet nemen.
En toch blijft die wens daar....
Wij waren er altijd van overtuigd dat we graag een gezin met twee kinderen wilden hebben. Alleen toen de jongste een paar maanden was, werden we overvallen door de wens voor nog een kindje.
Alleen sloegen een paar maanden later de twijfels toe, ben ik van baan veranderd en is die derde niet meer vanzelfsprekend. Ik heb hopeloze zwangerschappen. Ik ben 9 maanden geleden van baan veranderd en vind mijn werk erg leuk, maar heb nog een jaarcontract. Dat wordt omgezet naar een vastcontract als er niets raars gebeurd.
Nu loopt ons gezin ook lekker. Mijn kinders zijn 1 en 3 (bijna 2 en 4), dus niet meer zo afhankelijk. De oudste is over het algemeen een gezellig kereltje, maar kan vreselijke buien hebben, de jongste is op het moment op een heerlijke leeftijd. Ik geniet erg van haar. Met haar was het de eerste maanden van haar leven wat lastiger. Zowel mijn man als ik hebben een actief leven met hobbies en vrijwilligerswerk, dat zouden we tijdens de volgende zwangerschap weer helemaal stil moeten zetten, omdat mijn zwangerschappen erg vervelend zijn en mijn man veel zorg voor de kinderen op zich moet nemen.
En toch blijft die wens daar....
vrijdag 7 december 2007 om 20:48
Sarah, zo'n dag is niet te vergelijken met een normale gezinsdag. Om te beginnen wordt een baby niet als 4-jarige geboren en als het mee zit slapen ze de eerste tijd nog veel. Dat minder slapen wordt langzaamaan opgebouwd en jij groeit daar als moeder in mee.
En daarnaast is het maar net hoe je er als moeder mee omgaat. Ik ben veel met mijn kinderen bezig, maar we hebben hier ook 'rusttijd' tussen de middag. De jongste in bed, de oudste mag lekker even tv kijken en mama heeft even tijd voor zichzelf
. Dat is onze dagindeling en iedereen weet dat.De meeste kinderen liggen toch wel tussen 7 en 8 in bed 's avonds en slapen de hele nacht door. Maar daar zijn natuurlijk ook uitzonderingen op.
donderdag 13 december 2007 om 15:40
Hey Bertje,
ik begrijp wat je bedoelt, maar ik heb nu een gemakkelijk leventje zonder verantwoordelijkheden,
waar ik moeilijk afstand van kan doen op dit moment.
Daarbij komt ook dat we bouwplannen hebben, en ik daar heel graag zelf in zou meewerken,
wat een zwangerschap of pasgeboren baby niet makkelijker maakt.
Mijn vriend zou graag in april volledig stoppen met de anti-conceptie,
maar heb echt het gevoel er niet klaar voor te zijn. Terwijl ik de afgelopen maanden eerder hem moest overtuigen
Vond je het trouwens een groot verschil tussen 1 en 2 kinderen?
Is het echt een verdubbeling van de "zorgen" of valt het mee?
Groetjes!
ik begrijp wat je bedoelt, maar ik heb nu een gemakkelijk leventje zonder verantwoordelijkheden,
waar ik moeilijk afstand van kan doen op dit moment.
Daarbij komt ook dat we bouwplannen hebben, en ik daar heel graag zelf in zou meewerken,
wat een zwangerschap of pasgeboren baby niet makkelijker maakt.
Mijn vriend zou graag in april volledig stoppen met de anti-conceptie,
maar heb echt het gevoel er niet klaar voor te zijn. Terwijl ik de afgelopen maanden eerder hem moest overtuigen
Vond je het trouwens een groot verschil tussen 1 en 2 kinderen?
Is het echt een verdubbeling van de "zorgen" of valt het mee?
Groetjes!
donderdag 13 december 2007 om 15:44
Ik heb toch even een vraagje voor alle twijfelaars en andere meelezers. Maakt dan niemand zich druk om de financiele zorgen?? Heeft iedereen netjes gewacht op een vast contract of niet?? Nu krijg ik misschien weer een nieuwe baan, maar dus weer een tijdelijk contract waarschijnlijk. En ik en mijn man willen ook graag een kindje. Had ik dan beter maar ongelukkig in mijn huidige baan moeten gaan zitten wachten op een vast contract? En wat als het hele zwanger worden niet lukt. Echt frusterend dit!
Sorry, ik moest het even kwijt.
Sorry, ik moest het even kwijt.
donderdag 13 december 2007 om 15:51
ik weet het zelf ook nog niet zo goed. Zowieso wil ik wachten tot ik m'n studie heb afgerond (binnen een paar maanden) en wil ik eigenlijk ook financieel eerst een goede basis hebben. Maar dit kan ik niet vrij uit bij (schoon)familie uitspreken want die zijn niet van het plannen enzo. Terwijl ik het financieel goed voor elkaar wil hebben zodat we ons daar geen zorgen om hoeven te maken en ik een tijd part time kan werken. M'n man wilt al wel graag kinderen maar bij mij voelt het nog niet helemaal ok. Misschien dat als m;n studie af is en we groter wonen het gevoel wel goed is. Ik ben nu 26 en wilde altijd voor m'n 30e kinderen dus ik heb nog even (-;!!
Het is niet zozeer dat ik me zorgen maak om onze vrijheid. M'n moeder heeft al aangeboden op te passen zodat we ook met elkaar nog leuke dingen kunnen doen. Verre reizen zullen dat dan niet worden maar een avond, dagje of nachtje moet kunnen toch! Vrienden en familie hebben ook bijna allemaal kinderen of die zijn onderweg dus daar wordt toch al rekening gehouden met kinderen. Het is meer dat ik mezelf nog niet echt met een kind zie maar een andere dag lijkt het me weer super en zou ik al zwanger willen zijn! Ik denk dat het bij mij voornamelijk aan de situatie waar we nu in zitten ligt dat het gevoel wisselt. Als ik eenmaal klaar ben met m´n studie en we een groter huis hebben denk ik dat de twijfels vanzelf verdwijnen. Soms ben ik ook weleens bang dat het kindje niet gezond is of dat het misgaat, mijn schoonzus heeft meerdere miskramen gehad en dat lijkt me zo afschuwelijk! Vooral als je al wat langer zwanger bent. Ook in de vrienden en kennissen kring is het een en ander gebeurt en dat maakt me wel eens bang! Heeft verder niemand die angsten
Het is niet zozeer dat ik me zorgen maak om onze vrijheid. M'n moeder heeft al aangeboden op te passen zodat we ook met elkaar nog leuke dingen kunnen doen. Verre reizen zullen dat dan niet worden maar een avond, dagje of nachtje moet kunnen toch! Vrienden en familie hebben ook bijna allemaal kinderen of die zijn onderweg dus daar wordt toch al rekening gehouden met kinderen. Het is meer dat ik mezelf nog niet echt met een kind zie maar een andere dag lijkt het me weer super en zou ik al zwanger willen zijn! Ik denk dat het bij mij voornamelijk aan de situatie waar we nu in zitten ligt dat het gevoel wisselt. Als ik eenmaal klaar ben met m´n studie en we een groter huis hebben denk ik dat de twijfels vanzelf verdwijnen. Soms ben ik ook weleens bang dat het kindje niet gezond is of dat het misgaat, mijn schoonzus heeft meerdere miskramen gehad en dat lijkt me zo afschuwelijk! Vooral als je al wat langer zwanger bent. Ook in de vrienden en kennissen kring is het een en ander gebeurt en dat maakt me wel eens bang! Heeft verder niemand die angsten
donderdag 13 december 2007 om 16:47
Chicaatje, ik heb al 3 jaar een vaste baan en mijn vriend al langer,
momenteel komen we meer dan ruim toe (maar eens we gaan bouwen zal het uiteraard wel minder zijn...)
Dus eigenlijk staat dat niet in de weg, maar wel het huis en alle zorgen en werk die daarbij komen kijken, we werken ook beiden 40u per week.
Een vaste baan betekent natuurlijk niet dat je levenslang gegarandeerd genoeg geld hebt, maar ik begrijp wat je bedoelt.
Maar ik ben inderdaad ook heel erg bang HappyS!
Als ik al die gruwelijke verhalen hoor , kinderen die ongeneeselijk ziek zijn e.d
,
maar zelfs ook dat ik het gewoon niet zal kunnen, dat ik een slechte moeder zal zijn, mijn kind verkeerd zal behandelen,..
Ik ben bang voor de bevalling, zeg maar panisch
Ik ben bang dat het misschien zelfs ooit fout zal gang tussen vriend en mij en dat mijn kind of kinderen daaronder zullen lijden,...
Dus ik vraag me af hoe andere mensen al die twijfels kunnen relativeren...
momenteel komen we meer dan ruim toe (maar eens we gaan bouwen zal het uiteraard wel minder zijn...)
Dus eigenlijk staat dat niet in de weg, maar wel het huis en alle zorgen en werk die daarbij komen kijken, we werken ook beiden 40u per week.
Een vaste baan betekent natuurlijk niet dat je levenslang gegarandeerd genoeg geld hebt, maar ik begrijp wat je bedoelt.
Maar ik ben inderdaad ook heel erg bang HappyS!
Als ik al die gruwelijke verhalen hoor , kinderen die ongeneeselijk ziek zijn e.d
, maar zelfs ook dat ik het gewoon niet zal kunnen, dat ik een slechte moeder zal zijn, mijn kind verkeerd zal behandelen,..
Ik ben bang voor de bevalling, zeg maar panisch
Ik ben bang dat het misschien zelfs ooit fout zal gang tussen vriend en mij en dat mijn kind of kinderen daaronder zullen lijden,...
Dus ik vraag me af hoe andere mensen al die twijfels kunnen relativeren...
zaterdag 15 december 2007 om 20:08
:
Hey Bertje,
ik begrijp wat je bedoelt, maar ik heb nu een gemakkelijk leventje zonder verantwoordelijkheden,
waar ik moeilijk afstand van kan doen op dit moment.
Daarbij komt ook dat we bouwplannen hebben, en ik daar heel graag zelf in zou meewerken,
wat een zwangerschap of pasgeboren baby niet makkelijker maakt.
Mijn vriend zou graag in april volledig stoppen met de anti-conceptie,
maar heb echt het gevoel er niet klaar voor te zijn. Terwijl ik de afgelopen maanden eerder hem moest overtuigen
Vond je het trouwens een groot verschil tussen 1 en 2 kinderen?
Is het echt een verdubbeling van de "zorgen" of valt het mee?
Groetjes!
Allereerst een antwoord op je vraag: van 0 naar 1 kind ging bij ons vrij goed. we moesten wel wennen, maar waren er ook echt aan toe. Oudste was een baby die makkelijk mee ging en we ondernamen samen veel. Van 1 naar 2 kinderen heb ik als 3x zo druk ervaren. Vooral in toen de jongste niet meer zo veel sliep was het echt aanpoten. Nu is ze 21 maanden en begint het samen spelen (en ruzie maken), dus dat brengt weer een nieuwe fase met zich mee. Ik verheug me er enorm op als de oudste naar school gaat over 3 maanden. Dan heb ik veel meer tijd voor mijn kleine meid en kunnen we vanalles ondernemen samen.
Ik kan ook wel iets vinden in wat je verteld over en makkelijk leventje. Dat is iets wat bij mij meespeeld: Mijn leven begint nu weer makkelijker te worden, de kinderen zijn niet zo heel klein meer en straks wordt het schijnbaar nog makkelijker (in sommige opzichten). Als er nog een kindje bijkomt beginnen we weer van voren af aan, maar aan de andere kant is die periode ook weer zo voorbij.
zaterdag 15 december 2007 om 20:13
Dit is en blijft een moeilijke kwestie. Ik ben 9 maanden geleden van baan gewisseld en daardoor is de wens voor een 3e in de ijskast gezet. Nu heb ik nog 3 maanden te gaan en is het zeer waarschijnlijk dat mijn contract verlengd gaat worden. Maar of een zwangerschap (met mijn complicaties) daar invloed op zou hebben. Geen idee? Ik durf nu het risico wel te nemen om zwanger te worden met nog 3 maanden te gaan, maar twijfel om andere redenen nog. Wat als mijn contract niet verlengd zou worden door een zwangerschap? Ja, dan zou ik er voor kiezen om mijn zwangerschap goed door te komen en dan als de kleine een half jaar is, weer op zoek gaan naar een baan.
